Ο Δάσκαλος Kassai Lajos, σ΄ αυτή την μνημειακή και "εκ βαθέων" εκφορά σοφού λόγου, αναφέρεται σε ό,τι ένας Εφιπποτοξότης πρέπει να ξέρει όχι μόνον κατά την διάρκεια της ασκήσεως της πολεμικής τέχνης του, αλλά και καθ΄ όλες τις στιγμές του βίου του, κυρίως σ΄ αυτές!
ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ ΜΙΑΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ
Σε μία δημόσια αντιπαράθεση, σε ένα από τα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως, ο Αρχηγός της Ομάδος διαφωνεί με έναν Συνασκούμενο επί των όρων «σεμνότητα» και «ταπεινότητα» με τον Αρχηγό να κλίνει προς την υιοθέτηση της «σεμνότητος» ενώ ο Συνασκούμενος να προτιμά την «ταπεινότητα».Ευσχήμως ο Αρχηγός της Ομάδος προσπαθεί να πείσει τον συνομιλητή του επικαλούμενος επιχειρήματα από λεξικά και ο συνομιλητής του τον …λοιδορεί! Καλότατος ο Συνασκούμενος αλλά λίαν παρορμητικός, αποφεύγει να επικαλεσθεί επιχειρήματα και προτιμά την ειρωνεία προς το πρόσωπο του Αρχηγού! Εκτροπή, αλλά …προσπελάσιμη! Ο Αρχηγός αντιπαρέρχεται ευγενώς την εκτροπή του συνομιλητή του, επικαλούμενος πρόσθετα σημασιολογικά επιχειρήματα αλλά ο συνομιλητής του όχι μόνον επαναλαμβάνει την λοιδορία του αλλά αυτή τη φορά πολύ βαρύτερη! Και πάλι ο Αρχηγός παρακάμπτει την πρόκληση του …θερμόαιμου συνομιλητή του έτοιμος να συνεχίσει την επί της ουσίας επιχειρηματολογία του και, τότε, ο συνομιλητής του ξεστομίζει απροκλήτως, βαρύτατην ύβρη η οποία δεν θίγει απλώς το πρόσωπο του Αρχηγού της Ομάδος αλλά την ίδια την Αισθητική της ακοής που την υφίσταται!
Μετά ταύτα, ο Αρχηγός της Ομάδος καταθέτει πρόταση διαγραφής του τρις εκτραπέντος, την οποία μελετούν, ο Ιδρυτής της Ομάδος, ο Αρχηγός του Παραρτήματος της Καλαμάτας και ο επικεφαλής του Παραρτήματος Κερκύρας. Και τα τρία Στελέχη της Ομάδος τοποθετούνται ως εξής: Ο Ιδρυτής της Ομάδος θεωρεί ότι η σεμνότητα και όχι η ταπεινότητα πρέπει να χαρακτηρίζει έναν πολεμιστή, αλλά απορρίπτει την πρόταση διαγραφής του παρεκτραπέντος. Ο Αρχηγός του Παραρτήματος της Καλαμάτας δεν παίρνει θέση επί της σημασιολογικής ουσίας, αλλά προτείνει την διαγραφή του παρεκτραπέντος! Και ο επικεφαλής του Παραρτήματος Κερκύρας επιλέγει την ταπεινότητα και απορρίπτει την διαγραφή του παρεκτραπέντος!
Τελικώς, με αναλογία δύο προς δύο, αλλά με βαρύνουσα την γνώμη του Αρχηγού της Ομάδος η οποία αποτελεί προνόμιο του Αρχηγού της ο οποίος είναι υπεύθυνος και για την σύνθεσή της, ο παρεκτραπείς διαγράφεται και, «διαγραφή» από την Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» συνεπάγεται «δια βίου»!
Σκληρός νόμος, αλλά νόμος κι ο νόμος όπως έχει
στην Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» είναι απολύτως σεβαστός από όλους και, ειδικώς
από τα Στελέχη της τα οποία έχουν επίγνωση της διαφορετικότητος του «σκέπτεσθαι»,
κάτι που σέβονται, ενθυμούμενοι τους σοφούς λόγους του Γερμανού φιλοσόφου Otto Dietrich «Δεν θέλουμε, απλώς, την ελευθερία της
προσωπικότητος του άλλου, αλλά την απαιτούμε»!
Γι αυτό και οι διαφοροποιημένες τοποθετήσεις των τεσσάρων Στελεχών της Ομάδος που ανέδειξε αυτό το περιστατικό δεν κλονίζουν καθόλου σχέσεις και απεριόριστες εκτιμήσεις προσώπων του ενός προς τον άλλο, διότι η Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» πορεύεται επί του άξονος της αληθείας και της δικαιοσύνης, αποβάλλοντας ό,τι και όποιον δεν μπορεί να συμπορευθεί μαζύ της επ΄ αυτού του άξονος.
Έτσι, ο ίδιος ο Ιδρυτής της Ομάδος ο οποίος αγαπά τον διαγραφέντα στο πρόσωπο του οποίου αναγνωρίζει έναν ικανό πολεμιστή, αποδέχεται, εν τέλει την απόφαση διαγραφής του στην οποία καταλήγει ο Αρχηγός της Ομάδος, αναγνωρίζοντας το σκεπτικό του Αρχηγού που ορίζει ότι εάν αφήσουμε να επιπολάζουν στην Ομάδα παρόμοια φαινόμενα, αργά ή γρήγορα, η διάλυσή της είναι βέβαιη και συγχαίρει τον Αρχηγό τόσο για την επίκληση του ορθού σκεπτικού του, όσο και για την γενναιότητά του να διαγράψει έναν Συνασκούμενο τον οποίο και αγαπά και του οποίου πολλά πλεονεκτήματα παραδέχεται ακόμη και μετά την διαγραφή του!
Οι «Έλληνες Κένταυροι» επιλέξαμε εκ της ιδρύσεώς μας να αποτελούμε μιαν αριστοκρατική και, σφοδρότατα, αντιδημοκρατική κοινότητα ομοίων και ισοτίμων και αυτό το τηρούμε απαρεγκλίτως ανεξαρτήτως «κόστους» απωλείας Μελών, διότι εκείνο που μας ενδιαφέρει δεν είναι το «πόσοι;», ούτε καν το «που;», αλλά το π ο ί ο ι;… Άλλωστε και προσφάτως αποχαιρετίσαμε, "δι ευχών", κάποιους ασύμβατους με τις Αξίες και τις αρχές της Ομάδος μας οι οποίοι θέλησαν να εισέλθουν, αλλά δεν πρόσεξαν τους πασιφανείς και δημοσιοποιημένους Κανόνες Λειτουργίας της, νομίζοντας ότι εισέρχονται στο ..."Συμβούλιο της Επικρατείας"!
Και …αλλ' οἴμοι (αλλοίμονο!) εάν καταντήσουμε
παρόδιο καλντερίμι της δυσώδους δημοκρατίας των γραικύλων διότι, τότε, δεν θα αισχυνόμεθα
μόνον για τους, αναισχύντως σοδομιζόμενους,
πολιτειακούς ταγούς όπως τώρα, αλλά και για τους ίδιους τους εαυτούς μας!
Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης
ΣΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΒΕΛΟΣ
Όταν, πριν αρκετά χρόνια (2005), ο εξαιρετικός φίλος μου Δάσκαλος του Tai Chi Πλούταρχος Βλαχόπουλος μου δώριζε το καταπληκτικό βιβλίο του δικού του Δασκάλου Grandmaster Chen Zhenglei και Master Liming Yue, με τίτλο «Tai Chi for Health», ούτε εκείνος ούτε εγώ φανταζόμασταν τις …συνέπειες διότι εγώ δεν εναποθέτω …αδιάβαστα τα βιβλία που μου δωρίζουν, αλλά τα διεξέρχομαι βιώνοντας το περιεχόμενό τους. Και το συγκεκριμένο βιβλίο με την εξαιρετική διδασκαλία του Tai Chi με κράτησε για πάντα μελετητή του, αλλά κι εκτελεστή των ασκήσεών του με αποτέλεσμα, ευεργετικότατο μάλιστα, να έχω υιοθετήσει στην καθημερινότητά μου πολλά διδάγματά του μεταξύ των οποίων και την κυματοειδή κίνηση των χεριών που την «επικαλούμαι» ενστικτωδώς στην στρογγυλή κίνηση την οποία απαιτεί η Ιππική όταν επικοινωνούμε με τον Ίππο ή όταν είμαστε κοντά του. Όμως, απ΄ ό,τι φάνηκε, από το συγκεκριμένο αυτό βιβλίο, ενέγραψα στη μνήμη μου και πολλά ακόμη τα οποία «ανεδύθησαν» ενστικτωδώς, κατά την διάρκεια της εισαγωγικής φάσεως της ασκήσεως των σπαθιστικών αποκρούσεων βελών που έγινε με «γυμνά» χέρια και χωρίς Σπάθη. Στο πλαίσιο, λοιπόν, της πρακτικής μελέτης του ως άνω συγγράμματος, επέμεινα στην κατανόηση της διαχειρίσεως των άκρων χειρών και αυτού το οποίο, στις ανατολικές πολεμικές τέχνες ονομάζεται shuto ή shou dao, δηλαδή, την «κόψη» της παλάμης όταν αυτή κινείται για να «κόψει» και όχι, απλώς, να πλήξει. Κι αυτό άφησε τις «εγγραφές» του γενικότερα στη μνήμη και, ειδικότερα, στην μυική. Έτσι, κατά την διάρκεια της ασκήσεως (δια «γυμνών» χειρών) κι ενώ είχα βρει έναν καλό ρυθμό ασφαλών αποκρούσεων (ανακατευθύνσεων) των βελών με την κυρίως επιφάνεια της παλάμης, ξαφνικά και εντελώς ασυναίσθητα επανήλθε αυτοκλήτως στη «μνήμη»το shuto / shou dao με μία «απρόσκλητη» κόψη (και όχι επιφάνεια παλάμης να τσακίζει στα δύο τον κορμό του, ευτυχώς, ξύλινου(!) βέλους όταν αυτό μπήκε στο χειριστικό μου βεληνεκές!
Τι ακριβώς συνέβη εκείνη την στιγμή και, ουσιαστικώς, χάθηκε ο ενστικτώδης «συντονισμός» κινήσεων κι επιλογής μέσου (επιφανείας της παλάμης); Τι συνετέλεσε ώστε ένας καλώς λειτουργών ανθρώπινος οργανισμός να υποστεί μερικό «εκτροχιασμό» και να επιτρέψει σε «μνήμες» να τον οδηγήσουν στο λάθος της ακούσιας αλλαγής «μέσου» ώστε αντί της επιφανείας της παλάμης να χρησιμοποιήσει την κόψη της και το ένστικτο, το οποίο αριθμείται ως «ένα» να εμφανισθεί με ένα επιπρόσθετο, αθέατο, «ego» το οποίο αναδύεται από την αφάνεια και τεκμηριώνει την ύπαρξή του με την κοστοβόρα συνέπεια της θραύσεως του βέλους; Τελικώς, πόσα …ένστικτα διαθέτουμε και σε ποιο, απ΄ όλα, δίνουμε προτεραιότητα;
Η περίπτωση μας παραπέμπει, σχεδόν, δύο αιώνες πίσω (1843) όταν ο Άγγλος γιατρός Arthur Wigan δημοσίευσε ένα «ιντριγκαδόρικο» σύγγραμμα με τίτλο «Η διϋκότητα του νου» («The Duality of the Mind»). Ο Άγγλος γιατρός είχε την εμπειρία της νεκροτομήσεως ενός φίλου του στον οποίο διεπίστωσε την ύπαρξη μόνον ενός εγκεφαλικού ημισφαιρίου ενώ ο νεκρός καθ΄ όλη την διάρκεια του βίου του υπήρξε απολύτως φυσιολογικός κατά την συμπεριφορά του και, μετά από επισταμένη μελέτη του φαινομένου, το 1860, ο Arthur Wigan κατέληξε στο ρηξικέλευθο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι διαθέτουν …δύο εγκεφάλους, οι οποίοι, φυσικά είναι τα κέντρα υποδοχής πληροφοριών βάσει των οποίων διαμορφώνεται και το ένστικτο που αφορά στο ζήτημα που εξετάζουμε και που, αν δεχθούμε το συμπέρασμα του Άγγλου γιατρού, ίσως έχουμε ένα βάθρο συλλογιστικής, έστω και με την ασταθέστατη ισορροπία της αντιεπιστημονικής γενικεύσεως του Arthur Wigan. Όμως, τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικότερα…
Το ένστικτο φαίνεται να είναι, μάλλον, έ ν α, όμως οι φερόμενες «εγγραφές» και «φορτίσεις» του είναι ασφαλώς πολλές και ποικίλες, διαμορφώνοντας το «προφίλ» του αναλόγως την περίσταση. Και το ζήτημα του … διαρκούς «καλιμπραρίσματος», της αναρρυθμίσεως, του ενστίκτου φαίνεται εντελώς ανυπόστατο αφού, εκείνο που το χαρακτηρίζει είναι το ανεξέλεγκτο και η βελτιστοποίηση των αντανακλαστικών την οποία επιδιώκουμε με την συγκεκριμένη άσκηση εδράζεται επ΄ αυτού τούτου του ανεξέλεγκτου ενστίκτου!
Πως, όμως θα αποφύγουμε την …χειρουργικήν
επιλογή συγκεκριμένων παραμέτρων του ενστίκτου και την αποφυγή άλλων,
ανεπιθυμήτων; Πως θα αποφύγουμε το …σπάσιμο κι άλλων των βελών; Μάλλον,
αφήνοντας ελεύθερο το ένστικτό μας να …σπάσει κι άλλα! Η φυσιολογία των
πλασμάτων, καλώς ή κακώς, δεν συγχωρεί σε αυτόν τον ευαίσθητο και καθοριστικό
τομέα, στο ένστικτο, την εισχώρηση παρόμοιων «διορθωτικών νυστεριών» εάν,
βεβαίως, δεν αναφερόμαστε σε οργουελλιανές μεταλλάξεις οι οποίες, άλλωστε,
είναι και του συρμού στην εποχή των ανατριχιαστικών σιωνιστικών σεναρίων που
μας κυκλώνουν!
ΜΕ ΑΥΤΟΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΕΥΓΕΝΕΙΑ!
Στη σταθερή «τροχιά» του υψηλού Ήθους και του αυστηρού αυτοσεβασμού, της αλήθειας και της δικαιοσύνης, ανελίσσεται η Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων», ακριβώς, όπως την θέλει ο Ιδρυτής και τα Στελέχη της, κυρίως ο αριστοκρατικός χαρακτήρας της που υπογραμμίζει την πολεμική της «ψυχή»!
Με αδιαμφισβήτητο τεκμήριο τις πρόσφατες εσωτερικές της εξελίξεις η Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» αποδεικνύει ότι θα δείχνει πάντα την «εξώπορτα» σε όσους δεν αντιλαμβάνονται ότι βρίσκονται σε μιαν «Οικογένεια» χρηστών Συνασκουμένων οι οποίοι σιχαίνονται εγωισμούς, διαιρετισμούς, σεχταρισμούς, παραγοντισμούς, τοπικισμούς, αρχομανίες, απειθαρχίες, υπεροψίες, αγένειες και , εν γένει, γραικυλισμούς που χαρακτηρίζουν την άρρωστην αγέλη των ανελληνίστων δολοφόνων του …Καποδίστρια οι οποίοι επιμένουν να στιγματίζουν την, πάλαι, Ελλάδα ως τόπο αθλιότητος!
Έχοντας, πλέον επιτύχει την απόλυτη συνταύτιση των αξιακών συντεταγμένων του Ιδρυτή και των Στελεχών της Ομάδος και με πεντακάθαρο «τοπίο» οι «Έλληνες Κένταυροι» πορευόμεθα όλβιοι στον 17ο χρόνο λειτουργίας ενός πρωτοποριακού έργου συνεισφέροντας με αυτοπειθαρχία κι ευγένεια, αφιλοκερδώς και αυτοθύτως, στον ανθρώπινο πολιτισμό!
«ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ»
ΣΠΑΘΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΚΡΟΥΣΕΙΣ ΒΕΛΩΝ
2η ΗΜΕΡΙΔΑ
"Εξάσκηση, εξάσκηση, εξάσκηση!" όπως λέμε στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" κι εφαρμόζοντάς το, σ΄ αυτή την δεύτερην ημερίδα εξασκήσεως, το επίπεδο εμφανίζεται "ανεβασμένο" όπως τεκμηριώνεται και από το σχετικό βίντεο.
Η άσκηση αυτή, όπως ήδη έχουμε διευκρινίσει, δεν υπηρετεί καμία ειδικώς, πολεμική τέχνη και κανένα ειδικώς, άθλημα, αλλά όλες ταυτοχρόνως τις πολεμικές τέχνες και όλα ταυτοχρόνως τα αθλήματα, αναπτύσσοντας το έ ν σ τ ι κ τ ο το οποίο είναι το «βάθρο» εδράσεως και βελτιώσεως των α ν τ α ν α κ λ α σ τ ι κ ώ ν τα οποία καθορίζουν το επίπεδο αποτελεσματικότητος ενός μαχητή (ή αθλητή, αναλόγως).
Η σπαθιστική απόκρουση βελών, λοιπόν, εν συνάψει, αποτελεί ένα κοινό, για όλους τους μαχητές και αθλητές, «όχημα» βελτιστοποιήσεως των αντανακλαστικών τόξων μας, αυτών των νευρικών παρορμητικών «ατραπών» τις οποίες διατρέχει κάθε ερέθισμα προκειμένου να φθάσει στον ανθρώπινο εγκέφαλο χωρίς την δυνατότητα παρεμβολής της συνειδητής σκέψεως. Και γι αυτό, η εν λόγω άσκηση εισάγεται και στο πρόγραμμα εκπαιδεύσεως των «Ελλήνων Κενταύρων» κατόπιν επισταμένης έρευνας και πειραματικής αξιολογήσεως όπως συνηθίζεται σε μία Σχολή η οποία σέβεται βασικούς κανόνες εκπαιδευτικής εγκυρότητος.
Και στο παραπάνω βίντεο παρουσιάζεται η
δεύτερη ημερίδα πρακτικής εξασκήσεως στις σπαθιστικές αποκρούσεις βελών, προς
το παρόν με τα χέρια και όχι με Σπάθη όπως θα εξελιχθεί εν συνεχεία. Είναι
απαραίτητο να ξεκινάμε πάντα από το χαμηλό "πλατύσκαλο" ανεβαίνοντας
συν τω χρόνω προς το ψηλό "κεφαλόσκαλο" και επάνω σ΄ αυτό τον κανόνα
κινούμεθα, προσπαθώντας να κατανοήσουμε την "επιθετική" τροχιά βελών
και να τα ανακατευθύνουμε μακριά μας, αρχικώς, με το χέρι. Αποκρούει ο Ιδρυτής
της Ομάδος βέλη τα οποία τοξεύει επάνω του κατά τρόπον υποδειγματικό ο Αρχηγός
της Ομάδος, Εφιπποτοξότης Αντώνης Διαγούπης.
Με πολύ χαμηλή θερμοκρασία και υπολογίσιμο άνεμο, από την συγκεκριμένη ημερίδα εξήχθησαν αρκετά, επιπλέον συμπεράσματα και με την βοήθεια της εικονοληψίας την οποία ανέλαβε επιτυχέστατα η εξαιρετική Συνασκουμένη μας Άσπα, την οποία θερμώς ευχαριστούμε!
Αν και δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή να αποκρούονται τα βέλη με την βοήθεια ολόκληρης της παλάμης, εν τούτοις ο αποκρούων "αφαιρέθηκε" παρασυρόμενος από τεχνικές άλλων πολεμικών τεχνών και, σε μία απόκρουση, χρησιμοποίησε αντί της παλάμης την κόψη της παλάμης με αποτέλεσμα την θραύση του στελέχους του βέλους, όπως φαίνεται στη παραπάνω φωτογραφία.
Κάτι τέτοιο, όχι μόνον δεν είναι τιμητικό για τον αποκρούοντα, αλλά του χρεώνεται ως "αφαίρεση" εν ώρα ασκήσεως διότι το βέλος δεν εκπροσωπεί έναν κυβερνητικό εξουσιαστή,ένα "échantillon sans valeur", αλλά ένα χρήσιμο αντικείμενο το οποίο αξίζει 10 ευρώ!
Σε λίγο θα αναληφθεί και η Σπάθη ώστε να συνεχισθεί η έρευνα της ασκήσεως όπως προβλέπεται και σύντομα θα δημοσιευθούν όλες οι παράμετροί της ώστε να μπορεί κάθε ενδιαφερόμενος να την εκτελεί επ΄ αγαθώ των αντανακλαστικών του.
ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΤΩΝ
"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"
ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ Η ΠΡΩΤΑΡΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ...!
Υπό ασυνήθιστα χαμηλή θερμοκρασία αυτή η ημερίδα ανέδειξε και την μεγάλη έκπληξη στο πρόσωπο της Ποθεινής η οποία είχε την προηγούμενη, πρώτη, επαφή της με τον Ίππο και πάλι στη Σχολή μας πριν πέντε ...χρόνια, εμποδιζόμενη λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και σήμερα φάνηκε σαν αυτά τα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν άπραγα να έκανε ιππικό ...πρωταθλητισμό!
Και μαζύ της, όπως μαζύ και με τις
εξαιρετικές Άσπα και Αγγελική, χαρήκαμε τον υπό επίβλεψη Εκπαιδευτή τους και
Αρχηγό της Ομάδος μας Εφιπποτοξότη Αντώνη Διαγούπη να ασκεί υποδειγματικώς τα
εκπαιδευτικά του καθήκοντα.
Όλοι ωφελημένοι και αυτή την φορά, με περισσότερο τον Ίππο της Σχολής μας στον οποίο εφαρμόζουμε την Διαλειμματική Εξάσκηση (Διαλ.Εξα.) προσπαθώντας (μαζύ με την δίαιτά του) να του αυξήσουμε τον μυικό του όγκο.
Με τον Ίππο της Σχολής μας αντιμετωπίζουμε μιαν ενότητα ετερόκλητων ζητημάτων την οποία, όμως, με την εκπαιδευτική μας εμπειρία μπορούμε να διαχειριζόμαστε με επιτυχία. Η αποενοχοποίηση του ιπποδρομιακού του "παρελθόντος" με τις συνεπαγόμενες στρεσογόνες συμπεριφορικές αντιδράσεις, ο μειωμένος μυικός όγκος του ως πρώην αγωνιστικός Ίππος, το ταμπεραμέντο του Thoroughbred" κλπ κλπ, αλλά και ταυτόχρονες αυξημένες σχολικές μας ανάγκες με πολλούς ενδιαφερομένους να ιππεύσουν να βρίσκονται σε ...αναμονή, αναγκάζουν τον Αρχηγό μας να αφιερώνει πολύ σκέψη στο να ανταποκριθεί η Σχολή μας επιτυχώς σε όλα τα προαναφερθέντα και απ΄ ό,τι φαίνεται τα καταφέρνει άριστα με το ήθος και την οξυδέρκεια που τον διακρίνουν!
Στο πλαίσιο, λοιπόν, των διαδικασιών βελτιώσεως του Ίππου μας, αλλά και της μη απωλείας της εκπαιδευτικής του "μνήμης" και ικανοτήτων, ακολουθούμε την τακτική της διατηρήσεως της διακριτικής εκγυμνάσεώς του χωρίς την καταβολή μυικής κοπώσεως με ολιγόλεπτες εφιππεύσεις αναβατών μικρού βάρους, μία φορά εβδομαδιαίως, κάτι που εφαρμόσαμε κι αυτή τη φορά.
Επαυξημένη διδασκαλία εδραίου τροχασμού στην Αγγελική μας, κάτι στο οποίο αφιερώθηκε με προσοχή στις οδηγίες του Εκπαιδευτή της Αντώνη, καταφέρνοντας στο τέλος ένα άριστο όσο και παρατεταμένο αποτέλεσμα.
Κι εκτός του εδραίου τροχασμού, σήμερα ο Αντώνης μας την εισήγαγε και στην ασφαλή αφίππευση εκ του τραχήλου, διδάσκοντάς της την ενδεδειγμένη κίνηση του ποδιού. Σύντομα η Αγγελική θα εκτελεί πλήρες γυμνιππευτικό ασκησιολόγιο και ο Εκπαιδευτής της, πολύ σοφά, την μυεί σε αυτό!
Σπάνιος χαρακτήρας η δωδεκάχρονη Αγγελική μας προοδεύει τάχιστα με την αυτοπειθαρχία αλλά και την ευγένειά της, ιδιότητες που πιστώνονται, ασφαλώς στην παιδαγωγική των ευτυχών Γονέων της! Κι εμείς την χαιρόμαστε και για την σχέση της με τον Ίππο, αλλά και για τις επιδόσεις της επάνω σ΄ αυτόν.
Μεγάλη έκπληξη αυτής της εκπαιδευτικής ημερίδος η Ποθεινή, η οποία, όπως προαναφέρθηκε, μετά από πέντε χρόνια απουσίας (λόγω επαγγελματικού φόρτου) από την πρώτη επαφή της με τον Ίππο και πάλι στη Σχολή μας, επέστρεψε, πλέον κοντά μας για να συνεχίσει το δρόμο της προς την Έφιππη Τοξοβολία, ενθουσιάζοντας όλους μας για την παραμένουσα σχέση της με τον Ίππο και την ισορροπία, καταφέρνοντας ακόμη και ασκήσεις Azva Yoga υπό την συνεχή καθοδήγηση του Αντώνη μας. Χάρμα ιδέσθαι η ανταπόκριση της Ποθεινής στις οδηγίες του Αντώνη και το αποτέλεσμα επί του …φακού!
Μέσα σε έναν φυσικό χώρο
εκατοντάδων κατάφυτων και δενδροφυτευμένων στρεμμάτων που κάθε άλλο μπορείς να
τον πεις «κλειστό» η όχι απλώς «αρχάρια» αλλά
π ρ ω τ ο-είσακτη Ποθεινή, υπό την πλήρη εμπιστοσύνη των Εκπαιδευτών της
και με εμβληματικήν άνεση ιππεύσεως, κατάφερε να ελέγξει και να διευθύνει τον
θερμόαιμο, πρώην ιπποδρομιακό, Ίππο της, χωρίς στομίδα(!) όταν κάποιοι «γεννημένοι μέσα
στ’ αλόγατα» επικαλούνται το απαραίτητό της για να νιώσουν ασφαλείς και να
κινηθούν μερικά μέτρα έξω από τον κλειστό χώρο τους! Ο θρίαμβος της ανενστόμιστης
ιππεύσεως τεκμηριώνεται και πάλι, από την πρωτάρα Ποθεινή την οποία και
ευχαριστούμε για το μάθημα που έδωσε σήμερα ακόμη και σε «εμπείρους Ιππείς»!
Σ΄ αυτή την δεύτερη εκπαιδευτική ημερίδα, η Άσπα μας υπήρξε ακόμη καλύτερη στη σχέση της με τον Ίππο αλλά και την εκτέλεση του ασκησιολογίου της.
Με την εκπαιδευτική του ολκή, ο Αντώνης μας βοήθησε την Άσπα να περάσει την "πύλη" συνδέσεως με τον Ίππο, να χαλαρώσει και να μας δείξει το πόσο ικανή Αμαζόνα θα γίνει πολύ σύντομα!
Πράγματι, η Άσπα με την υποδειγματική σεμνότητά της μπορεί να παραπλανήσει έναν βιαστικό παρατηρητή σε πολλά, όμως, δεν καταφέρνει να διατηρεί αφανείς τις πολλές δεξιότητές της που, ασφαλώς, αγγίζουν και το πεδίο της Ιππικής!
Πόσο υπερήφανους μας κάνουν οι μαθητές μας...
"Αστραπή" γενικώς και ο Αντώνης ο οποίος ήλεγξε επιτυχέστατα καλπαστική πρωτοβουλια του Ίππου του ο οποίος, ξαφνικά, απεφάσισε να επιστρέψει στη φάτνη του, "πετώντας" πάνω από καλλιέργειες και ...οικοδομικά υλικά! Χωρίς να χαλάσει καθόλου το κάθισμά του και χωρίς κανένα ίχνος αιφνιδιασμού, ο Αντώνης μας ανέσχεσε προοδευτικώς τον καλπασμό και έδωσε στον Ίππο μας να καταλάβει ότι ο Ιππόδρομος έμεινε, οριστικώς και αμετακλήτως, στο παρελθόν του! Και τέτοια στιγμιότυπα είναι ό,τι ωραιότερο για τον επιβλέποντα Εκπαιδευτή, επαληθεύοντας τους κόπους και τις προσδοκίες του.
Βεβαίως, ο Αρχηγός μας Εφιπποτοξότης Αντώνης έχει εξελιχθεί σε έναν άριστο Ιππέα και η θητεία του στη Σχολή μας τον έχει αναδείξει ακόμη περισσότερο κάνοντάς τον να μας εντυπωσιάζει και να τον χαιρόμαστε κάθε φορά που πλησιάζει Ίππο και μαθητές!
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι η Έφιππη Τοξοβολία είναι εφικτή για πένητες, αναπήρους (όχι στο μυαλό, βεβαίως!), ώριμους ενήλικες ή και ηλικιώμένους, βεβαρυμένους υποχρεώσεων κλπ, όμως, σε καμία περίπτωση δεν προορίζεται για εκείνους που δεν ενημερώθηκαν ότι, ήδη, δολοφονήθηκε ο Ι. Καποδίστριας και πασχίζουν να τον ...ξαναδολοφονήσουν, γι αυτούς, των οποίων ένας ανώριμος ψυχισμός τους οδηγεί σε συμπεριφορές όμοιες μ΄ εκείνες κάποιων ανόητων μαθητών του Δασκάλου Kassai Lajos οι οποίοι "εκίνησαν την πτέρναν, κατά του ευεργέτου", καταδικασμένοι να παραμένουν στην "παράγκα" που, εν τέλει, τους άξιζε!
