Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΑΙΣΧΥΝΕΤΑΙ!
ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ...
Ναγκασάκι 1945.
Ένα
αγόρι στέκεται προσοχή με σφιγμένο πρόσωπο. Στην πλάτη του κουβαλάει τον νεκρό
αδερφό του και περιμένει να τον παραδώσει στην πυρά. Η φωτογραφία τραβήχτηκε
από τον Αμερικανό στρατιώτη, Τζο Ο Ντόνελ, ο οποίος είχε σταλεί στην Ιαπωνία
για να καταγράψει τις συνέπειες των δολοφονικών αεροπορικών επιδρομών των συμπατριωτών του και των ρίψεων των
ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Ο ‘Ο Ντόνελ, επιβεβαιώνοντας ότι ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματός του, ταξίδεψε επί μήνες
στη δυτική Ιαπωνία και απαθανάτισε με την κάμερά του την καθημερινότητα των
Ιαπώνων κατά τη διάρκεια του πολέμου....
Λίγο μετά την ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ των Αμερικάνων εναντίον του Ιαπωνικού λαού που έγινε ΜΕΤΑ την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κατά ΑΜΑΧΩΝ και μέχρι σήμερα παραμένουν ατιμώρητοι, ο Ο Ντόνελ συνάντησε ένα αγόρι που κουβαλούσε στην
πλάτη του ένα νεκρό μωρό, τον αδερφό του. Το αγόρι στεκόταν προσοχή και δάγκωνε
με δύναμη το χείλος του. Είχε επιτελέσει το καθήκον του και προσπαθούσε να
είναι γενναίο παρά τη θλίψη του. Ο φωτογράφος είχε μιλήσει σε έναν Ιάπωνα
δημοσιογράφο για την ιστορία της φωτογραφίας. «Είδα ένα δεκάχρονο αγόρι να
περπατάει. Κουβαλούσε ένα μωρό στην πλάτη του. Τις ημέρες που ήμουν στην
Ιαπωνία, είδα πολλά παιδιά να κουβαλούν τα αδέρφια τους στην πλάτη τους και να
παίζουν. Ωστόσο, αυτό το αγόρι ήταν διαφορετικό. Μπορούσα να καταλάβω ότι είχε
έρθει σε αυτό το μέρος για έναν σοβαρό λόγο. Δεν φορούσε παπούτσια. Το πρόσωπό
του ήταν σκληρό. Το μωρό έμοιαζε να κοιμάται. Το παιδί στάθηκε εκεί για πέντε ή
δέκα λεπτά. Άνθρωποι με άσπρες μάσκες τον πλησίασαν και του έβγαλαν το μάρσιπο
με το οποίο κρατούσε το μωρό. Τότε, είδα ότι ήταν νεκρό. Οι άντρες το
τοποθέτησαν στη φωτιά. Το παιδί στεκόταν εκεί, δίχως να κινείται και κοιτούσε
τις φλόγες. Δάγκωνε το χείλος του τόσο δυνατά που το μάτωσε. Μόλις η φωτιά
αργόσβηνε, το αγόρι γύρισε και έφυγε»....
Σιωπη μόνο..!!!
Και οι πραγματικοί δολοφόνοι του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου όχι, απλώς, εξακολουθούν να παραμένουν ατιμώρητοι επί 73 χρόνια συνεχίζοντας να γενοκτονούν την Ανθρωπότητα αλλά παριστάνουν και τους τιμητές των ηττημένων τους.
Η Ανθρωπότητα αισχύνεται γι αυτή την άνευ προηγουμένου γενοκτονία κατά του Ιαπωνικού αμάχου πληθυσμού την οποία διέπραξαν οι Αμερικανοί χωρίς κανένα νόημα πλην της εκδηλώσεως μιας εγκληματικής ιδιοσυστασίας που χαρακτηρίζει τους "συμμάχους" εκείνης της εποχής και όσους μέχρι σήμερα σιωπούν και ανέχονται την διαρκή ατιμωρησία τους.
Ο Έλληνας συνεργός των Αμερικανών δολοφόνων Παύλος Σαντορίνης
Δυστυχώς, όμ,ως, μαζύ με την ανθρωπότητα αισχύνεται και η Ελλάδα για την συνενοχή της σ' αυτό το ειδεχθέστατο έγκλημα γενοκτονίας διότι οι δύο ραδιοπυροσωλήνες που πυροδότησαν τις δύο πυρηνικές βόμβες ήσαν ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ επινοήσεως, κατασκευής και ...προσφοράς, σχεδιάσεις και οι δύο του καθηγητή του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου Παύλου Σαντορίνη ο οποίος τις προσέφερε στους Αμερικανούς δια της παρεμβάσεως του τότε ξενόδουλου μεταξικού καθεστώτος, γεγονός για το οποίο υπάρχει και έγγραφο αποδεικτικό τεκμήριο.
Το γραπτό και ενυπόγραφο τεκμήριο της ελληνικής συνενοχής.
Όποιος αγνοεί την Ιστορία είναι καταδικασμένος να υποστεί ξανά τις συνέπειές της και η γνώση της Ιστορίας αποτελεί χρέος όσων σεβόμεθα τον κόσμο και το αγαθό της ειρήνης ως κοιτίδος ζωής και Πολιτισμού. Γι αυτό και οι "Έλληνες Κένταυροι" υποκλινόμεθα προ της γενοκτονίας του Ιαπωνικού λαού από τους εγκληματίες Αμερικανούς επιμένοντας ότι τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητος, όπως η ρίψη των δύο φονικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, θα πρέπει να τιμωρούνται α δ ι α κ ρ ί τ ω ς.
