11 ΧΡΟΝΙΑ «WORLD HORSEBACK ARCHERY GROUP»

 11 ΧΡΟΝΙΑ

«WORLD HORSEBACK ARCHERY GROUP»

Σήμερα συμπληρώνονται 11 χρόνια από την ημέρα που κάποιος άγνωστός μας φίλος, μας όρισε Διαχειριστές της Ομάδος «WORLD HORSEBACK ARCHERY GROUP» που είχε φτιάξει στο Facebook με τριψήφιο αριθμό μελών. Έκτοτε και επί 11 συνεχή χρόνια προσπαθούμε μέσα από την Ομάδα αυτή να υπηρετούμε την διάδοση ενός πολύ ειδικού Πολιτισμού προβάλλοντας κατά προτεραιότητα ξένους φορείς, σχολές και ομάδες, όπως επίσης και μεμονωμένα άτομα που προάγουν τα αντικείμενα ενδιαφερόντων αυτής της Ομάδος, ενώ ελάχιστες (λιγότερες από 1%ο) αναρτήσεις αναφέρονται και στο δικό μας έργο, το έργο των «Ελλήνων Κενταύρων».

Προσπαθούμε να διατηρούμε πολύ υψηλό επίπεδο περιεχομένων αμιγώς ενημερωτικού χαρακτήρος με ποιότητα σχέσεων και αποφυγή αντεγκλήσεων πολύ συχνών σε παρόμοιες ομάδες και το καταφέρνουμε μη διστάζοντας να αρνούμεθα την είσοδο ή και να διαγράφουμε αδίστακτα πληθώρα «περιέργων» οι οποίοι προσέρχονται για την προώθηση εμπορευμάτων ή και ...τοξικότητος, λόγος για τον οποίο μια λίστα αμέτρητων διαγεγραμμένων τεκμηριώνει του λόγου μας το αληθές.

Μέσα σε ένα πλαίσιο συστηματικής και ακαταπόνητης εργασίας, η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων», επί είκοσι συναπτά έτη συνεχούς λειτουργίας, παράγει ένα πολυ-επίπεδο πολιτιστικό έργο, συμπεριλαμβανομένης και της προαγωγής της εν λόγω Ομάδος «WORLD HORSEBACK ARCHERY GROUP» η οποία σήμερα αριθμεί 6.200 μέλη και με περισσότερους από 8.500 διαγεγραμμένους από εκείνους που κατακλύζουν παρόμοιες ομάδες προωθώντας ...διαφημιστικές φανέλες και άλλα άσχετα καταναλωτικά προϊόντα, με τεράστια επισκεψιμότητα και διαδραστικότητα.

Στόχος μας, οι αναρτήσεις με μεστή ενημέρωση επί των πεδίων των ενδιαφερόντων μας, όπως επιμένουμε μέχρι σήμερα παραμένοντας και η μοναδική Ομάδα που, διεθνώς, προωθεί όχι μόνον τον γενικό εφιπποτοξοτικό πολιτισμό, αλλά, ταυτοχρόνως, την Φυσική Ιππική, τις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες, το Ιππικό Θέατρο, και την Γυμνιππευτική (Voltige).

"ΘΝΗΣΚΟΥΣΑ" Η ...ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ;

 "ΘΝΗΣΚΟΥΣΑ" Η ...ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ;

     Mόνος πραγματικός κι αναφαίρετος πλούτος για τον Άνθρωπο είναι η γνώση και η πηγή της γνώσεως είναι και η εμπειρία του, αλλά, κυρίως, το καταγεγραμμένο απόσταγμα που ξεχειλίζει από τις σελίδες των βιβλίων με τα οποία ο χρόνος γεμίζει τα ράφια των Βιβλιοθηκών, όπως και της δικής μας, των "Ελλήνων Κενταύρων". Και κάθε φορά που ακούμε κάποιον επισκέπτη μας απορημένο να μας ρωτά "Μα καλά, όλα αυτά τα βιβλία τα έχετε διαβάσει;" ψάχνουμε να βρούμε λόγια για να του απαντήσουμε ότι όχι μόνον τα έχουμε διαβάσει αλλά και τα διαβάζουμε συνεχώς και για πολλοστή φορά διότι, κάθε φορά, κάθε που τα ξεφυλλίζουμε μελετώντας το περιεχόμενό τους ανακαλύπτουμε και κάτι καινούργιο, κάτι που ποτέ προηγουμένως δεν το είχαμε προσέξει, όπως κι αυτή την φορά, ξανα-μελετώντας ένα βιβλίο που το πιάνουμε συχνά στα χέρια μας.

     Αυτό το βιβλίο εκδόθηκε το 1935 και είναι τυπωμένο με χαρακτήρες Fraktur τους οποίους πολλοί γνωρίζουν ως "Γοτθικούς", όπως ακριβώς συνηθίζονταν στην Γερμανία ιδίως κατά την περίοδο του III Reich. Άλλωστε, βρισκόμαστε δύο μόλις χρόνια μετά την ανάδειξη, κατόπιν εκλογών, ως Καγκελαρίου του Αδόλφου Χίτλερ και όλες οι τότε εκδόσεις χαρακτηρίζονταν από υψηλή ποιότητα περιεχομένων με το τελικό εκδοτικό αποτέλεσμα πάντοτε σε καλλιγραφικά Fraktur. Κι αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο, σε εξαιρετικό χαρτί και εκτύπωση είναι ένα σύγγραμμα 211 σελίδων του Ferdinand Lessing με τίτλο "ΜONGOLEN". Ο Γερμανός συγγραφέας Ferdinand Lessing (1882-1961) υπήρξε σπουδαίος σινολόγος και βαθύς γνώστης του Λαμαϊσμού ώστε να είναι δεδομένη η αυθεντία του, ενώ, παραλλήλως, τα πέντε μεγάλα ταξίδια του στην Άπω Ανατολή (όπως φαίνονται στον, παραπάνω, χάρτη) τον "πίστωσαν" και με μιαν επιτόπια γνώση πολλών αντικειμένων με τα οποία καταπιάστηκε. Κι όμως, αυτός ο διανοητής της Ανατολής και των όσων την συνθέτουν δεν απέφυγε το λάθος και το λάθος αυτό κατεγράφη στο βιβλίο του με μία απλή λέξη στην λεζάντα μιας φωτογραφίας...

     "Sterbende" (θνήσκουσα) η λέξη, γραμμένη, όπως και όλο το βιβλίο, με τυπογραφικούς χαρακτήρες Fraktur και, κάτω από την φωτογραφία του Τοξότη η λάθος φράση: "Μία θνήσκουσα Τέχνη", εννοώντας την ...Τοξοβολία! Έτσι ο συγγραφέας είδε την Τοξοβολία τον 20ό αιώνα με την δυτικότροπη σκέψη του σε μιαν εποχή υπεραναπτύξεως της τεχνολογίας όταν οι κοινωνίες, χάρη στη καθημερινή ευκολία τους, έσπευδαν να αποτινάξουν παραδοσιακές τέχνες που τις στήριξαν επί αιώνες, μεταξύ των οποίων και την Τοξοβολία. Κι όμως! Απεδείχθη ότι πλείστες όσες παραδοσιακές τέχνες, μεταξύ των οποίων και η Τοξοβολία, όχι μόνον δεν ήσαν απορριπτέες αλλά και τους έμελλε να αναπτυχθούν ακόμη περισσότερο αποκαλύπτοντας οφέλη πολύ μεγαλύτερα της επιδερμικής τους, τελικώς, "πρακτικότητος".

     Πράγματι, η Τοξοβολία, μετά την ραγδαία άνθιση της τεχνολογίας απεκάλυψε τον ψυχωφελή "εσωτερισμό" της αναδεικνύοντάς τον σε "ίαμα" ψυχής σε μιαν εποχή υψηλών εντάσεων ως συνεπειών του τρόπου ζωής που συνεπάγεται το πλαίσιο της τεχνολογικής αναπτύξεως. 

     Δεν είναι, άλλωστε, αμελητέο το ότι σήμερα, η Τοξοβολία ανθεί παντού στον πλανήτη και σε μια "γωνιά" του, όπως η σημερινή Ελλάδα, δεν ανθεί απλώς ως πολεμική τέχνη και ως άθλημα αλλά κορυφώνεται και ως διαδικασία ενισχύσεως του ανθρωπίνου ενστίκτου "δίδοντας όραση" σε τυφλούς, όπως συμβαίνει στην Σχολή Τυφλών Τοξοτών και Εφιπποτοξοτών των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας"! 

     Και τον 21ο αιώνα, η Τοξοβολία αναφαίνεται ανελισσόμενη, όχι μόνον ως υψηλή τέχνη ευρύτατης αποδοχής με πολλαπλασίως περισσότερες "εστίες" καλλιεργείας της ανά την υδρόγειο, αλλά και ως απαραίτητο μέσον "ισορροπίας" του Ανθρώπου εν μέσω ενός περιβάλλοντος εχθρικού για την υπαρξιακή γαλήνη του, διαψεύδοντας την απαισιόδοξη λεζάντα της φωτογραφίας του αειμνήστου Ferdinand Lessing.    

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

     Ανεκτίμητη η ευγενής δωρεά αρχειακού υλικού από τον Κόμητα Γοδεφρείδο δε Ρώμα της οποίας η σημασία διαρκώς επαυξάνεται όσο τα περιεχόμενά της ταξινομούνται δίνοντάς μας την χαρά να κρατήσουμε στα χέρια μας μία έκδοση του "Άστεως" (1894) με τον "ΥΜΝΟ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ".  Πόσο, μα πόσο ευγώμονες, οι "Έλληνες Κένταυροι", διατελούμε προς τον δωρητή...!

Η ΤΑΙΝΙΑ: "ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ"

Η ΤΑΙΝΙΑ:

"ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ"

Αγαπητοί Συνεργάτες,

Ενώ ο Σκηνοθέτης μας Γεώργιος Κλήμης – Καλλίμαχος κινείται προς υλοποίηση τόσο της κινηματογραφικής όσο και της θεατρικής «εκδοχής» του “ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΥ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗ”, ευρισκόμενος και ενώπιον της αντικαταστάσεως του πρωταγωνιστή με λελυμένο και το ζήτημα της εικονοληψίας, θα πρέπει να επισπεύσουμε την απομνημόνευση των κειμένων των σκηνών η οποία, όπως αντιλαμβανόμεθα, παρουσιάζει δυσκολίες για κάθε έναν από σας διότι απαιτεί πειθαρχία αφιερώσεως σε μελέτη ενώ, από την έρευνά μας στα ράφια βιβλιοπωλείων δεν εντοπίσαμε κανένα αξιόλογο βοήθημα.

Κατόπιν των ως άνω και επειδή θα πρέπει να προχωρήσουμε στην προετοιμασία και υλοποίηση και των δύο «εκδοχών» του σεναρίου μας, αποφασίσαμε να βοηθήσουμε τους εμπλεκομένους ηθοποιούς ώστε να απομνημονεύσουν τα κείμενα που τους αφορούν συγκροτώντας ένα «φροντιστήριο» εκμαθήσεως των κειμένων που θα λειτουργήσει κατά ομάδες σκηνών ώστε όλοι οι εμφανιζόμενοι σε μία σκηνή να απομνημονεύσουν όχι μόνον τα ατομικά κείμενά τους αλλά τα κείμενα ολόκληρης της σκηνής ώστε να γνωρίζουν πότε αρχίζουν την επόμενη φράση τους, όπως δηλαδή σε κάθε επαγγελματική παραγωγή.

Έτσι, εντός της εβδομάδος θα ανακοινωθεί η ημέρα, η ώρα και ο τόπος που θα συναντηθούμε για να προγραμματίσουμε την «φροντιστηριακήν ημέρα» κάθε σκηνής ώστε όλοι να είστε σε θέση να παρίστασθε. Οπότε, θα πρέπει να είστε σε επιφυλακή ώστε να ενημερωθείτε γι αυτή την καθοριστική συνάντηση από την οποία θα εξαρτηθεί ο προγραμματισμός της «φροντιστηριακής ημέρας» των εμπλεκομένων σε κάθε σκηνή. Επιπλέον,

Όσοι έχετε παραλάβει υλικό ενδύσεως, θα πρέπει να το ετοιμάσετε διότι οι πρόβες θα γίνουν με τις προβλεπόμενες, για κάθε ρόλο, ενδυμασίες ώστε να καταλήξουμε σε συγκεκριμένες σκηνοθετικές οδηγίες.

Κάποιοι από τους ηθοποιούς ενδεχομένως να χρειασθούν βελτίωση ορθοφωνίας κάτι που θα το δούμε εξατομικευμένα, όπως πρέπει και θα ενημερωθείτε προσωπικώς.

Σεβόμενοι την, εν εξελίξει, αστρολογική συγκυρία τηρήσαμε μία στάση αναμονής (και, πάλι, επιβεβαιωθήκαμε...!) όμως, σιγά-σιγά επανερχόμεθα εργώδεις, όπως υποχρεούμεθα!

Με εκτίμηση και εν όψει προσδιορισμού της, όπως προανεφέρθη, επικείμενης συναντήσεως.

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΩΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

 ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ 

ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΩΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

     Προσπαθώντας να επιλύσουμε μεθοδικά κι ένα προς ένα όσα ζητήματα αναφύονται κατά την παραγωγή της ταινίας μας "ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ", διαπιστώνοντας δυσκολίες απομνημονεύσεως κειμένου από τους ηθοποιούς μας, σπεύσαμε στο υπόγειο κεντρικού βιβλιοπωλείου για να ανακαλύψουμε κάποιο σχετικό βοήθημα και, τελικώς, εντοπίσαμε ένα το οποίο και αγοράσαμε ώστε να το μελετήσουμε και, ενδεχομένως, να το συστήσουμε στους ηθοποιούς μας ως βοήθημά τους.

     Μικρό το δέμας αλλά ...πολύφερνο κατά τον τίτλο, αυτό το βιβλιαράκι των 121 σελίδων, χαρακτηρίζεται από μιαν αλληλουχία αξιοπερίεργων παρεκκλίσεων με πρώτη απ΄ όλες το οικτρό "lay out" που θυμίζει κακο-δακτυλογραφημένο έγγραφο ραταρισμένης γραφομηχανής ώστε, σε μία σοβαρότερη τυπογραφική εκδοχή, να μην υπερέβαινε τις μισές σελίδες. Και τούτο χωρίς να συζητήσουμε το παράδοξο της επαναλήψεως τίτλου και συγγραφέως σε κάθε σελίδα με τρόπο που να καθιστά την αρίθμηση των σελίδων ...αινιγματική. Μέσα στο σύνολο των σελίδων πολλές υπάρχουν αδικαιολογήτως δίνοντας την εντύπωση του "μπούγιου" (σε χαρτορίχτρες πήγαμε να μάθουμε τι εννοεί ο ...ποιητής, π.χ., με την εικόνα της σελίδος 12) όπως επίσης ανεξήγητα παραμένουν και πολλά άλλα...όπως ο λόγος για τον οποίο αφιερώνονται 15 σελίδες στην ανάλυση των ...σημείων στίξεως! Αλλά και πάλι ας το προσπεράσουμε!

     Η αλήθεια είναι ότι δεν θα πρέπει να υπήρξε σ΄ αυτή την έκδοση και διορθωτής διότι σε κάποια σημεία τα ορθογραφικά του μας "έβγαλαν" τα ...μάτια, όπως επίσης και μερικά ακόμη ("θα είχετε στην μνήμη σας...") αλλά ας μη το κάνουμε θέμα...

     Διατρέχοντας το κείμενό του εντοπίσαμε και λεξιπλασίες όχι και τόσο δόκιμες ("δεδομενοποιείτε" κλπ) αλλά και πάλι δεν θα θέλαμε να γκρινιάσουμε... 

     Επίσης ανακαλύψαμε και γρίφους, όπως άλλο το "διάβασμα" κι άλλο η "ανάγνωση" (σ. 50 και 51) ως τεχνικές απομνημονεύσεως. Ναι, αλήθεια λέμε!

     Και μ΄ αυτά και μ΄ αυτά μπήκαμε στο "ζουμί" της "αποστηθίσεως" όπου εδώ, πια, χρειαστήκαμε ...υπογλώσσια! Κι επειδή τα υπογλώσσια μας έπεσαν βαριά και θέλουμε να τα μοιραστούμε μαζύ σας, μελετήσετε τις σελίδες που ακολουθούν για να δείτε πώς ο συγγραφέας συνιστά την απομνημόνευση της φράσεως "-Δουλειά κι αυτή του εμπόρου!" . Διαβάστε προσεκτικά το "σκεπτικό" του τρόπου αποστηθίσεως μέχρι τέλους κι στο τέλος ελάτε να μοιραστούμε τα ...υπογλώσσια:

     Kαι τώρα, ξαναδείτε την εικόνα κι αν σας θυμίσει την φράση "-Δουλειά κι αυτή του εμπόρου!" θα είναι σίγουρο ότι είχατε (...είχετε!) κατά νου τον έμπορο του εγχειριδίου με τις μπούρδες! Κι αν απορήσετε τι σχέση έχει το ...σαλιγκάρι με το εγχειρίδιο θα σας απαντήσουμε ότι έχει, ακριβώς, την την ίδια σχέση που έχει το εγχειρίδιο με την απομνημόνευση κειμένου. Ορίστε μας!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ...ΜΑΣΟΝΟΥΣ!

 ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ...ΜΑΣΟΝΟΥΣ!

     Κηρυγμένη δια νόμου (2060 του 1969)  π α ρ ά ν ο μ η  η μασονία ("Τεκτονισμός") σαν κοινή εγκληματική οργάνωση, συνεχίζει στην Ελλάδα να λειτουργεί ανενόχλητη στις σκοτεινές "στοές" της, διαπλέκοντας και διαπλεκόμενη σε ανομολόγητες μεθοδεύσεις οι οποίες ακυρώνουν την διαφάνεια μιας ευνομούμενης κοινωνίας, ήδη διασπασμένη σε αμέτρητες μικρο-"αιρέσεις" και "ομαδούλες" που συχνά τις βλέπουμε να αλληλοσπαράσσονται ενώπιον δικαστηρίων! Κι ενώ κάποτε η σκοτεινή αυτή οργάνωση διατηρούσε την συμβατική "σοβαρότητα" της διακριτικής "αλιεύσεως" μελών-θυμάτων, οι απώλειες, ως συνέπεια του αλληλοσπαραγμού των "στοών" της, υποχρεώνουν σήμερα την μασονία να ξεπέσει στο ...Facebook προς άγραν πελατείας με σχετικήν ..."αγγελία" αναζητήσεως μελών η οποία έχει ως ακολούθως:

     Βεβαίως, η ανοησία είναι ανίατη και "ψάρια" θα "τσιμπήσουν", αλλά το δικό μας πρόβλημα δεν είναι η σωτηρία ...αλιευμάτων! 'Αλλωστε, πάντα θα υπάρχουν εξωνημένοι οι οποίοι νομίζουν ότι μέσα από σκοτεινές οργανώσεις και αχαρτογράφητα "λαγούμια" μπορεί να επιτύχουν κοινωνική αναρρίχηση... Η δική μας διαφωνία στην παραπάνω "καραμούζα" στρατολογήσεως αφελών ήταν στην στην εμφανή αντίφαση των μασόνων που ενώ καταφεύγουν σε ένα δημόσιο μέσο κοινωνικής δικτυώσεως (Facebook) εκλιπαρώντας για νέα μέλη, ταυτοχρόνως, αποποιούνται διάθεση ..."προσεγγίσεως", αν και παραθέτουν σύνδεσμο "κλικαρίσματος" για την υποδοχή ενδιαφερομένων! Κι όλα τούτα λοιπόν, επωνύμως όπως συνηθίζουμε, τους τα πετάξαμε κατάμουτρα ως εξής:

     Κρυπτόμενοι και ανώνυμοι οι μασόνοι επιχειρούν να μας "απαντήσουν" ...ψελλίζοντας δικαιολογίες και προσπαθώντας θρασύτατα να μεταθέσουν το "μπαλάκι" στον ..."άλλο" με παρελκυστική προτροπή "αυτοκριτικής":

     Πάντοτε επωνύμως απαντήσαμε στους απρόσωπους μασόνους ως εξής:

     Kαι οι εντρεπόμενοι για την ύπαρξή τους μασόνοι, κρυπτόμενοι πίσω από την μάσκα της ανωνυμίας θεώρησαν ως "σωσίβιο" την εναντίον μας ...προσωπική επίθεση νομίζοντας ότι οι χαρακτηρισμοί του "ακτιβιστή", του "διανοουμένου" και του "Φασίστα" θα τους σώσουν από τον "πνιγμό" της ανοησίας τους! Και σημειώνουν:

     Επ'  αυτής της φαιδρότατης απαντήσεώς τους "επί προσωπικού", ανταπαντήσαμε ως εξής:

     Έκτοτε, οι κουκουλοφόροι μασόνοι σιώπησαν! "Μούγκα στη στρούγκα" κατά πως συνηθίζεται ή ..."άλαλα  τα χείλη των ασεβών" κι όταν σας τιμούν με τον τίτλο του Φασίστα να συναισθάνεστε την υψίστη Τιμή του χαρακτηρισμού η οποία φιμώνει τους ηλιθίους! Ίσως και να κατάλαβαν ότι το να είσαι ακτιβιστής είναι κατά πολύ ανώτερο του να παριστάνεις, όπως εκείνοι, τον αμπελοφιλόσοφο δολοπλόκο που καραδοκεί να τα "κονομήσει" παραπλανώντας κοσμάκη με τελετουργικές ..."δηθενιές" ενώ, το να είσαι διανοούμενος είναι καθήκον ως νοήμον ον, εν αντιθέσει με την δική τους, ...εκκωφαντικήν ανοησία! Τέλος, η όποια εξίσωση με έναν Ezra Pound, με έναν Luigi Pirandello, με έναν Filippo Tommaso Emilio Marinetti, με οιονδήποτε εξ αυτών των μεγάλων διανοητών του Φασισμού, μόνον ως τίτλος Τιμής εκλαμβάνεται και γι' αυτό, από πλευράς μας, αισθανόμεθα υποχρέωση να ευχαριστήσουμε και την Wikipedia και τους μασόνους και τους, εν γένει, σιωνιστές πάτρωνές τους οι οποίοι ούτω πως μας τιμούν!

ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

 ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 

ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

     Επιμένοντας να μελετάμε την Ιστορία του τόπου μας, είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε ένα πολύ σημαντικό Μουσείο το οποίο "απαθανατίζει" μια σημαντικότατη κοινωνική παράμετρο, την Αστυνόμευση, της οποίας η καλύτερη εκδοχή είναι η προστασία του Πολίτη και η χειρότερη είναι ο εξευτελισμός της ως ασκεριού πραιτωριανών φρουρών μιας διεφθαρμένης εξουσίας. 

     Τούτη τη φορά βρεθήκαμε στο Μουσείο της Ελληνικής Αστυνομίας, με ξεναγό μας έναν εύορκο Αστυνομικό, Yποδιευθυντή της Διευθύνσεως Ιστορίας της Αστυνομίας και διοργανωτή του Μουσείου, εξαιρετικό "στήριγμα" των προσπαθειών μας στο γύρισμα της ταινίας που προετοιμάζουμε, τον φίλτατο Καλλίμαχο.

     Το πρώτο πράγμα που βλέπουμε σε αυτό το πολύ ειδικό επίκεντρο Πολιτισμού είναι την ατομική επιμονή για την διάσωση της Ιστορίας και την αξιοπρεπέστατην έκθεση πολλών κειμηλίων, αλλά και πληροφοριών που συνθέτουν το αγαθό της Αστυνομεύσεως σε μία χώρα η οποία, εδώ και μισό αιώνα, έχει θέσει εν αμφιβόλω την ασφάλεια των πολιτών της, εξ αιτίας των αυτοκτονικών επιλογών των "πολιτικών ηγεσιών" της. 

     Και το πρώτο πράγμα που δεν βλέπουμε σ΄ αυτό το Μουσείο είναι το ουσιαστικό ενδιαφέρον της Πολιτείας για την Ιστορία της Αστυνομεύσεως αφού τα εμφανή μέσα αυτού του σημαντικού χώρου παραμένουν "φειδωλά" μπροστά σε αυτά που θα έπρεπε να είναι. Δυστυχώς, ούτε διοράματα, ούτε σπάνια ιδρυτικά τεκμήρια προβεβλημένα σύμφωνα με τις μουσειολογικές απαιτήσεις της εποχής μας δεν είδαμε κι αναρωτιόμαστε τι απέγιναν όλα εκείνα τα σημαντικότατα που συνέθεσαν το "διάβα" της Αστυνομεύσεως της χώρας μας... 

     Ωστόσο, ο επισκέπτης πληροφορείται αρκετά, τόσο για την Ιστορία του ηρωικού Σώματος της Χωροφυλακής το οποίο, με θυσίες των Ανδρών του, συνεισέφερε τα ανεκτίμητα στην δημόσια τάξη της χώρας μέχρι την ιταμή και για κομματικούς λόγους διάλυσή του, όσο και για την Ιστορία του Σώματος της Αστυνομίας.

     Και στον χώρο, επίτοιχος, δεσπόζει ο θυρεός του Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη ο οποίος κατάφερε να διασωθεί από την συστηματική εξαφάνιση που επιχειρείται επί δεκαετίες με σκοπό την αλλοίωση του ιστορικού παρελθόντος ολόκληρης της χώρας.

     Προσεγμένα τα εκθέματα στις προθήκες, αλλά και φροντισμένοι οι αναρτημένοι πίνακες και φωτογραφίες, μεταφέρουν στον επισκέπτη μια συμπυκνωμένη πληροφόρηση για την ιστορική "διαδρομή" Χωροφυλακής και Αστυνομίας.

     Οπλισμός, στολές, διάσημα, προσωπικά αντικείμενα κλπ, όλα με επαρκείς επεξηγηματικές πληροφορίες "μιλούν"  στον επισκέπτη κατά πως πρέπει αλλά και τον βάζουν σε σκέψεις...

     Μικρές "λεπτομέρειες" που δίνουν τις δικές τους "πινελιές" πληροφορήσεως για εποχές που το κυνήγι των ληστών δεν είχε ούτε καν την ευκολία ενός φακού και κατά την διάρκεια της νύκτας  οι λάμπες πετρελαίου και ασετυλίνης βοηθούσαν τον διώκτη χωροφύλακα να επιτελέσει το καθήκον του στα απόκρημνα μέρη που τριγύρναγε. 

     Εδώ οι στολές του Διοικητή του ηρωικού "Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη" Γεωργίου Σαμουήλ ο οποίος, με τους Άνδρες του, στη Μάχη των Αθηνών, έσωσε την Ελλάδα από την αρπακτική λαίλαπα των σοβιετόδουλων κομμουνιστών κατά τον συμμοριτοπόλεμο!

     Εδώ και η πρόσφατη στολή ενός αστυνομικού-θύματος οπαδικής βίας που έχασε τη ζωή του όταν δέχθηκε θανατηφόρο φωτοβολίδα σε γηπεδικά επεισόδια... Αίσθηση προκαλεί η σύγκριση των δύο στολών που βρίσκονται στον ίδιο χώρο "αντιμέτωπες", επιβεβαιώνοντας ότι κάθε εποχή έχει τους ήρωες που της "αξίζουν", είτε υπερασπιζόμενοι την Πατρίδα, είτε αναλισκόμενοι υπέρ ...ποδοσφαιρικών συμφερόντων ως παράπλευρες απώλειες των συμπλοκών των ιδιωτικών συμμοριών που συντηρούν οι "μεγαλοπαράγοντες" διεφθαρμένων δημοκρατιών. 

     Ανάμεσα σε πολλά, κάποια εκθέματα προσελκύουν την προσοχή του επισκέπτη λόγω του ιδιαίτερου ιστορικού ενδιαφέροντός τους αλλά και της σπανιότητός τους όπως η ενδυμασία του Κρητός Χωροφύλακος την οποία είδαμε για πρώτη φορά στην ακέραια "εκδοχή" της.

     Σ'  αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορούμε να προσπεράσουμε εύκολα τον "σωστικό μόχθο" του οργανωτή ενός Μουσείου αλλά και για την επίπονη προσπάθεια συντηρήσεως ενός τόσο πολύτιμου υλικού!

     Χάρη στον ακαταπόνητο οικοδεσπότη μας, παρασημοφορημένο Αξιωματικό της Αστυνομίας Γεώργιο Κλήμη, "περιηγηθήκαμε" σε ιστορικά "μονοπάτια" μοναδικής ενημερώσεως που, ομολογουμένως, δεν είχαμε και σκεφθήκαμε πόσο, κοινωνικώς, ωφέλιμο θα ήταν για τους νέους πολίτες αυτής της χώρας, τους μαθητές των σχολείων, να επισκέπτονταν αυτό το ειδικό Μουσείο και να αποκτούσαν Παιδεία και γνώση που προλαμβάνουν την εγκληματικότητα ιδίως των νέων η οποία, σήμερα, μαστίζει την Ελλάδα απ΄ άκρη σε άκρη...

     Πολύ συναρπαστική και η όλη αρχιτεκτονική του ιστορικού κτηρίου μέσα στο οποίο στεγάζεται το Μουσείο της Αστυνομίας.

     Οι αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες αυτού του κτηρίου αιχμαλωτίζουν το βλέμμα του επισκέπτη τον οποίο μεταφέρουν σε άλλες εποχές υψηλής δομικής Αισθητικής. 

     Το πρόγραμμα της επισκέψεώς μας συνεχίσθηκε στους μεγάλους εξωτερικούς χώρους όπου ανοικτά προαύλια, υπαίθρια κλιμακοστάσια, εκκλησίες και μνημεία δίνουν μιαν άλλη αίσθηση. 

     Εντυπωσιακό και το παμπάλαιο ναϊδριο της Παναγίας Χελιδονούς που βρίσκεται μέσα σ' αυτό τον χώρο.

     Εδώ, σ΄ αυτό το ναίδριο η ατμόσφαιρα είναι ιδιαιτέρως υποβλητική και η οροφογραφία ασυνήθιστη και από τις πλέον επιτυχημένες.

     Κάπου, στα εξωτερικά παρτέρια προσέξαμε κι έναν πανέμορφο, τεράστιο, κάκτο που όμοιό του δεν έχουμε δει πουθενά στο αθηναϊκό λεκανοπέδιο.

     Ευγνώμονες οι ευχαριστίες μας προς την Διεύθυνση Ιστορίας της Αστυνομίας η οποία πιστώνεται με τούτο το χρησιμότατο Μουσείο σε έναν χώρο που, φιλοξενώντας το, δικαιώνει την ιστορικότητά του.

     Και ιδιαιτέρως ευγνώμονες προς τον ξεναγήσαντα Γεώργιο Κλήμη ο οποίος, με την ευρυμάθειά του και τον ευφραδέστατο λόγο του, μας θύμισε τον εξαιρετικό προκάτοχό του αείμνηστο Αστυνόμο Σπύρο Πηλό οποίος με τις εκπληκτικές, εβδομαδιαίες. ραδιοφωνικές εκπομπές του από τον σταθμό της αξέχαστης "Υ.ΕΝ.Ε.Δ." κατάφερνε να συμφιλιώνει τους πολίτες με την Αστυνομία, όταν οι Έλληνες δεν κλειδώναμε τις πόρτες των σπιτιών μας και οι Αστυνομικοί δεν οπλοφορούσαν όπως όταν ζώστηκαν τα όπλα μετά την "μεταπολίτευση"-μεταπολήστευση! 

     Αστυνομικοί, σαν τον, τότε, Σπύρο Πηλό και σαν τον, νυν, Γεώργιο Κλήμη μας κάνουν να ελπίζουμε ότι η Αστυνόμευση μπορεί να έχει πάντοτε και ανθρώπινο "πρόσωπο"!

     Αποχωρήσαμε, μη παραλείποντας να υποκλιθούμε στο μνημείο των, ηρωικώς, πεσόντων της Χωροφυλακής, τιμώντας την μνήμη εκείνων που θυσιάστηκαν για να μην χαθεί μια Πατρίδα την οποία διακυβεύουν αναίσχυντα οι σημερινοί κομματικοί μητραλοίες!  

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ