ΕΝΑΡΞΗ ...ΝΕΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΕΡΓΑΣΙΩΝ
Εξαιρετική και η τελευταία εκπαιδευτική ημερίδα Ιππευτηρίου στη Κοιλάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" με την έναρξη ...νέου κύκλου εργασιών του Αρχηγού μας, Εφιπποτοξότη Αντώνη Διαγούπη ο οποίος, πλέον, εισάγεται σε αναβαθμισμένη εκπαίδευση αγωνιστικού επιπέδου η οποία του είναι απαραίτητη για την μελλοντική εφιπποτοξοτική του ανέλιξη.
Και μη σας ξενίζει η διατύπωηση "νέος κύκλος εργασιών"! Όχι, δεν …επαγγελματικοποιηθήκαμε, δεν γίναμε μία «επαγγελματική Ομάδα», αλλά παραμένουμε οι μη κερδοσκοπική Ομάδα εραστών της πολεμικής τέχνης της Έφιππης Τοξοβολίας, οι «Έλληνες Κένταυροι», αλλά η πρόοδος του Αρχηγού μας απαιτεί την έναρξη ενός νέου κύκλου εργασιών προς ανάδειξή του ως μέλλοντος αγωνιζομένου που μπορεί να κατακτήσει αξιοπρεπή κατάταξη σε διεθνείς αγώνες. Και σήμερα ο Αντώνης μας είχε μία πρώτη επαφή με την σέλλα, πάντοτε με μία σέλλα Έφιππης Τοξοβολίας η οποία, για την ανατομική ωφέλεια της περιπτώσεώς του, τοποθετήθηκε με τη φαρδύτερην αψίδα της προς τα εμπρός. Άλλωστε, αυτό είναι και το χρέος του Εκπαιδευτή, να μη διστάζει να καταφεύγει σε ρηξικέλευθες μεθόδους προς όφελος του εκπαιδευομένου του.
Ο Εκπαιδευτής του Αντωνη, σταθμίζοντας την δική του εμπειρία θεωρεί ότι οι προσαγωγοί παίζουν καθοριστικό ρόλο στην Ιππασία και στην προπονητική προσέγγισή του δεν παραλείπει ποτέ αυτό το τεκμηριωμένο συμπέρασμα, φροντίζοντας επιμελώς την εκγύμναση των προσαγωγών των εκπαιδευομένων του. Έτσι κι αυτή την φορά σταθμίστηκε κι αυτή η βασική παράμετρος προς όφελος του Αντώνη, και γι αυτό είναι απαραίτητη η γνώση κι η εμπειρία στη μεταλαμπάδευση μιας πολεμικής τέχνης.
Βλέπετε, ήρθε ο καιρός που η "μέλισσα" τρύγησε υπομονητικά τη γύρη απ΄ τ΄άνθη κι ήρθε η στιγμή να την μεταφέρει στη κηρήθρα της. Δεν βιάστηκε η "μέλισσα" και δεν είπε "Ε Γ Ω θα φτιάξω μέλι χωρίς γύρη"...διότι, απλώς, αυτή η "μέλισσα" δεν ήταν ανόητη, ούτε ...κυφήνας!
Κι έτσι, σήμερα, ο αγαπημένος Αντώνης μας, γυμνάζοντας και τους προσαγωγούς του, είχε μια πρώτη εμπειρία βαθέος "καθίσματος", αλλά και ασκήσεων έφιππης και εν κινήσει, οπλίσεως τόξου, μέχρι και τις δυσκολίες εφιππεύσεως και αφιππεύσεως από μία σκυθική σέλλα, αντιλαμβανόμενος τις εισαγωγικές δυσκολίες της αγωνιστικής Έφιππης Τοξοβολίας με πάντοτε υπερήφανο τον Εκπαιδευτή του να εκτιμά την πειθαρχία και τις επιδόσεις του εκπαιδευομένου του.
Στο δεύτερο σκέλος αυτής της ημερίδος υποδεχθήκαμε έναν ωραιότατο νεανικό χαρακτήρα με πολλές δεξιότητες και Ήθος αντάξιο των προσδοκιών μιας απαιτητικής, περί τούτου, Ομάδος, την Θάλεια, την οποία ανέλαβε να μυήσει στην ιππική μας διδασκαλία ο Αντώνης μας.
Τεχνάνθρωπος η Θάλεια (πιανίστα, ηθοποιός, χορεύτρια και σκηνοθέτις) αμέσως, έδειξε να μετέχει της "Παιδείας" της Ομάδος μας κάνοντάς μας να αισθανόμεθα ότι υποδεχόμαστε έναν, από χρόνια, δικό μας Άνθρωπο και οι φυσικές δεξιότητές της δομημένες επάνω στον μουσικό ρυθμό (με την Ιππασία πάντοτε "μεταφραζόμενη" σε μουσικό ρυθμό) μας έδωσε εξ αρχής την ευχαρίστηση μιας εκπαιδευόμενης που, πραγματικά, "κουμπώνει" στο πνεύμα της Σχολής μας.
Κι αυτή, ακριβώς, η διαφορά του χαμόγελου χωρίς την "δεύτερη σκέψη" προσέχει ο Εκπαιδευτής για να αξιολογήσει ικανότητες και να προχωρήσει στη σχεδίαση του επόμενου βήματος που θα ανελίξει τον εκπαιδευόμενό του και η Θάλεια μας παρέχει μεγάλα περιθώρια...
Αξιοπρόσεκτη τεχνική και στις έφιππες, βαδιστικές, τοξεύσεις της τοξεύοντας με αυτοπεποίθηση μαχητικότατα και όχι, όπως θα περίμενε κανείς, "μαθητικότατα".
