ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΟΜΑΔΙΚΟΤΗΤΑ
Είναι πολύ φυσικό σε μιαν εποχή
ελλειμματικής Παιδείας οι ανθρώπινες συμπεριφορές να αποκλίνουν, συχνά και του
κοινωνικού κανόνος αλλά και του ατομικού συμφέροντος., Και μέσα σε αυτή την
λαίλαπα της κουλτούρας της αγενείας που μεθοδεύει μια αντιφασιστική κοινωνία,
με την συρμώδη καθιέρωση του ξεσκισμένου blue jean ως προτιμητέας …ενδύσεως, είναι
αναμενόμενο όχι μόνον οι νέοι αλλά και οι πρεσβύτεροι να συμπεριφέρονται,
συχνά, αυτοκαταστροφικά!
Μέσα στον γενικότερο αποπροσανατολισμό που παράγει η
έλλειψη Παιδείας, εντάσσεται και η συνεπακόλουθη παρερμηνεία ή και παράβλεψη
στοιχειωδών κοινωνικών όρων οι οποίοι καθορίζουν το πλαίσιο της κοινωνικής ζωής
που, κατά κανόνα, παραβιάζεται στις,
οπουδήποτε, σύγχρονες κοινωνίες. Και ένας από αυτούς τους βασικούς κανόνες
κοινωνικού βίου είναι και το σχήμα της «ομάδος» και η συνεπακόλουθη έννοια της
«ομαδικότητος», παράμετροι πολύ βασικές για την κοινωνική ζωή.
H ομάδα συνιστά πεδίο
αναπτύξεως αλληλεγγύης συνοψιζόμενης στον σκοπό της ομάδος, επί του οποίου πεδίου
αποκλείεται η ανάπτυξη κάθε ανταγωνιστικότητος η οποία καταλύει την ομαδικότητα
και αναπτύσσει ανεπιθύμητες ατομοκεντρικές συμπεριφορές. Και οι ομάδες αποτελούν
διαχρονικά «ιατρεία ψυχής» όπου ο καταστρεπτικός ατομισμός μετατρέπεται σε λίπασμα
για να ανθίσει η συλλογική ανάπτυξη υπάρξεων με κοινό σκοπό υπάρξεως.
Είτε ως «οικογένεια», είτε ως «παρέα»,
είτε ως «σχολική τάξη», είτε ως «στρατιωτικό σχήμα», είτε ως «εργασιακή ομάδα»,
είτε ως «αθλητική ομάδα», είτε ως «ομάδα πολεμικών τεχνών», η έννοια της ο μ ά δ ο ς
καθορίζει ένα βασικό κοινωνικό κύτταρο το οποίο, όπως κάθε τι φυσικό, έχει
απτήν υπόσταση και ιεραρχημένη δομή (άλλως, θα ήταν αφύσικο). Έτσι τα μέλη μιας
οιασδήποτε ομάδος εντασσόμενα σε αυτήν έχουν την υποχρέωση εξ αρχής να
γνωρίζουν την υπόστασή της και την ιεραρχία της και αναλόγως να παραμένουν ή να
αποχωρούν διότι το ίδιο το «κύτταρο» με τους φυσικούς μηχανισμούς του θα τα
κρατήσει ή θα τα απομακρύνει δοθέντος ότι οι αμυντικοί μηχανισμοί κάθε (υγιούς)
κυττάρου λειτουργούν προς αυτή την, βασικήν, επιλεκτική κατεύθυνση!
Η ένταξη σε μιαν ομάδα, πέραν των
οικογενειακών όπου είναι υπόθεση φυσικής, βιολογικής, «πρωτοβουλίας» και των
ομάδων υποχρεωτικής εντάξεως (π.χ. στρατιωτικών σχημάτων) είναι υπόθεση προσωπικής υπευθυνότητος του
βουλομένου να ενταχθεί και καλουμένου να κρίνει προσεκτικά και εξ αρχής εάν η
ομάδα στην οποία βούλεται να ενταχθεί καλύπτει ή όχι τις προσδοκίες του, αφ΄
ενός, αλλά και εάν ο ίδιος είναι ικανός να ανταποκριθεί στις προσδοκίες της
ομάδος στην οποία επιθυμεί να εισέλθει.
Βεβαίως, η τελική κρίση του βουλομένου
εξαρτάται και από την διαφάνεια της ομάδος, δηλαδή, εάν αυτή η ομάδα αποτελεί
ένα «ανοικτό βιβλίο» ώστε ο καθένας παρατηρώντας την απ΄ έξω και πριν εισέλθει
στα «ενδότερά» της, μπορεί να μορφώσει εικόνα της υποστάσεώς της και της
ιεραρχίας της, άλλως ο ίδιος ο βουλόμενος έχει υποχρέωση να μην ενταχθεί!
Η υπερτροφικότητα του «εγώ» την οποία
καλλιεργεί, επίσης, η μοντέρνα κοινωνία της κουλτούρας της αγενείας, αποτελεί
ακόμη έναν παράγοντα ασυμβατότητος του ατόμου με την ο μ α δ ι κ ό α η τ α η οποία είναι ο «άξων» κάθε ομάδος ο οποίος, υπό ιδανικές συνθήκες,είναι και η κινητήρια δύναμη της συλλογικής ανελίξεως των μελών της ομάδος.
Στην «εξώθυρα» κάθε ομάδος, εάν ο κάθε
εισερχόμενος δεν εγκαταλείπει το «εγώ» του, καλόν είναι να μη περνά το «κατώφλι»
της διότι, αργά ή γρήγορα, προορίζεται να σπάσει «τα μούτρα» του στον τοίχο που
σχηματίζει η ο μ α δ ι κ ό τ η τ α,
ήτοι, η ομογενοποίηση, η συσπείρωση, των «μούτρων» των άλλων! Διότι, είναι
δεδομένο πως η ορθή λειτουργία μιας ομάδος
προϋποθέτει την πρόταξη της ο μ α δ ι κ ή ς υποστάσεώς της έναντι οιασδήποτε
εξατομικευμένης περιπτώσεως και είναι αυτονόητο ότι σε μία ομάδα δεν
συγχωρείται η πρόταξη του ατόμου αλλά του συνόλου.
Και αυτό σημαίνει ότι μέσα σε μία ομάδα,
ακόμη και εάν κάποιος δεν είναι αρεστός σε κάποιο, ουδεμία διαταραχή της
ομαδικότητος συγχωρείται διότι η ομάδα απαιτεί την εναρμόνιση όλων σε ενιαία
αγαστή σχέση που σηματοδοτεί και την αφετηρία της εύρυθμης λειτουργίας της
ομάδος. Εν ολίγοις, ομάδα δεν είναι το «δικό μας βιλαέτι» όπου «μπάζουμε» όποιον
θέλουμε και συμπεριφερόμεθα όπως θέλουμε αλλά ένας κοινόχρηστος χώρος
διεπόμενος από δικούς του όρους χρήσεως, πρώτιστος των οποίων η
ομαδικότητα!
Δυστυχώς, οι εγωκεντρικές αγκυλώσεις που
αναπτύσσονται από την κουλτούρα της αγενείας δεν επιτρέπουν την «ίαση» του
εγωιστικού επάρματος στον σύγχρονο κοινωνάνθρωπο κατευθύνοντάς τον συχνά σε
αυτοκαταστροφικές «ατραπούς» με δυσάρεστα, για τον ίδιον, αποτελέσματα και η
ένταξη σε μία ομάδα αποτελεί ένα ισχυρό λυτρωτικό φάρμακο τέτοιων αγκυλώσεων,
έστω και, πάντοτε, μη αποτελεσματικών.
Έτσι, εισερχόμενος, ο ενδιαφερόμενος σε
μία ομάδα είναι, αυτόχρημα, υποχρεωμένος να σεβασθεί την ο μ α δ ι κ ό τ η τ ά της, ήτοι, την υπόστασή της και την ιεραρχία
της χωρίς κανένα δικαίωμα αμφισβητήσεως ή αλλοιώσεως διότι, εκ των προτέρων
γνώριζε που εντάσσεται άλλως, εάν δεν γνώριζε, δεν έπρεπε να ενταχθεί, εφ΄ όσον
βεβαίως η ομάδα στην οποία εντάχθηκε είναι διαφανής. Αλλά, ακόμη και εάν η
ομάδα δεν ήταν διαφανής και ο εισελθών διαπιστώσει ότι κάτι του διέφυγε,
επίσης, δεν έχει δικαίωμα να επιχειρήσει την αλλοίωση της ή την παράκαμψη της
ιεραρχίας της αλλά είναι υποχρεωμένος να την εγκαταλείψει αμέσως και χωρίς
καμία καθυστέρηση!
Ακόμη και με την φύσει ένταξή του σε μία
ομάδα (π.χ. οικογενειακή) σε περίπτωση διαγνώσεως ασυμβατότητός με αυτήν, ο
διαπιστώνων ασυμβατότητα έχει πάντοτε την δυνατότητα της διαχωρίσεώς του από
αυτήν, έστω και αν με αυτήν τον συνδέουν βιολογικοί δεσμοί, κάτι που συμβαίνει
συχνά όπως διαπιστώνει καθένας στο εγγύς, ανθρώπινο, περιβάλλον του.
Συνεπώς, δεν νοείται η παράταση της
παραμονής μας σε μία ομάδα της οποίας η υπόσταση και η ιεραρχία δεν
ανταποκρίνονται στις προσδοκίες μας αλλά και μία σοβαρώς λειτουργούσα ομάδα δεν
νοείται να διατηρεί στους κόλπους της μέλη μη ανταποκρινόμενα στις προσδοκίες
της και, πρωτίστως, στον σεβασμό της υποστάσεώς της και της ιεραρχίας της!
Στην Ομάδα των"Ελλήνων Κενταύρων" η οποία εκ της ιδρύσεώς της λειτουργεί με απόλυτη διαφάνεια, ευτυχώς,, τα εσωτερικά της «πράγματα» τεκμηριώνουν το ευδιοίκητό της και το «καλώς έχειν» της όλης λειτουργίας της.
Το Καταστατικό λειτουργίας της είναι δημοσιευμένο και προσβάσιμο σε κάθε ενδιαφερόμενο, το ίδιο και ο Κανονισμός Λειτουργίας της, όλο της το έργο είναι εμφανές σε όλους και, επίσης, το περιεχόμενο εκπαιδεύσεως των Μελών της, όπως και η καθημερινή δράση της δημοσιοποιείται λεπτομερώς. Όλα τούτα την καθιστούν υπόδειγμα διαφανείας και δεν αφήνουν σε κανέναν το περιθώριο ισχυρισμού «αγνοίας» για το πού εισέρχεται. Εάν κάτι δεν είναι αρεστό είναι γνωστό εξ αρχής και είναι ανυπόστατη κάθε απόπειρα από τον οποιονδήποτε της, εκ των υστέρων, αλλοιώσεως της υποστάσεώς της. Υποχρέωση της Ομάδος μας η απροσωπόληπτη υποβοήθηση της συλλογικής ανελίξεως των Μελών της και, εξ όσων τεκμηριώνονται, αυτό ισχύει στα δέκα τρία χρόνια της συνεχούς λειτουργίας της. Υποχρέωση των Μελών της η ευθυγράμμισή τους με τις κανονιστικές συνισταμένες που την κατευθύνουν. Στην οποιανδήποτε άλλη περίπτωση ο διαχωρισμός είναι οίκοθεν νοούμενος διότι η Ομάδα αυτή προορίζεται να άγει ψυχές επί τα βελτίω και όχι να υποδαυλίζει υποφώσκουσες διαιρετικές και ψυχοφθόρες διεργασίες. Και ευτυχώς, όλα αυτά γίνονται απολύτως κατανοητά, ως αυτονόητα, άλλωστε και η πρόοδος όλων μας είναι εμφανής σε κάθε πεδίο του εφιπποτοξοτικού και ψυχαγωγικού (άγοντος την ψυχή) σκοπού,λόγος για τον οποίο η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" είναι υπερήφανη για όλα τα Μέλη της.
