ΣΧΟΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

     Επιταχύνσεις αλλά και ραφιναρίσματα υποκριτικής, όσο προχωρούν οι πρόβες!

     Οι σκηνικοί χαρακτήρες αποσαφηνίζονται στην εννόηση των ηθοποιών, οι εποχές σκιαγραφούνται πιο αδρά από τους εμπλεκομένους κάθε σκηνής, μια διαρκής πρόοδος μέρα τη μέρα, στη Σχολή του Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Κι αυτή την φορά η πρόβα ξεκίνησε με ασκήσεις αναπνοής.

     Ασκήσεις ενσυναισθήσεως του "μηχανισμού" εισπνοής κι εκπνοής ώστε η εκφορά του λόγου των ηθοποιών να είναι "σκηνικότερη" ή, μάλλον, ...αληθινότερη!

     Και να ΄μαστε όλοι κατά γης να μετράμε τον χρόνο εισπνοής κι εκπνοής, τις κινήσεις του διαφράγματος κι όλα τούτα τα ωφέλιμα και ωραία που διδάσκει  Γιάννης Δρίτσας στο μάθημά του.

     Και, βεβαίως, η κατάληξη όλων τούτων των μεθοδεύσεων δεν μπορεί παρά να είναι κάτι το πολύ ενθαρρυντικό, όπως το περιεχόμενο του μικρού "δείγματος" που ακολουθεί: 

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΜΕ!

     Μια χαρακτηριστική σκηνή από τον "Μιχαήλ Μάρουλλο Ταρχανιώτη" και την τελευταία διδασκαλία στη Σχολή Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων", όπου ο αναιδής ρασοφόρος (Χρυσοβαλάντης Τσακάλης) καλεί τον έφιππο Μάρουλλο (Errik Nour) να προσκυνήσει και λαβαίνει την ελληνοπρεπέστατην απάντηση του γενναίου Στρατιώτη και λογίου. Η διδασκαλία του Γιάννη Δρίτσα! 

Ο Γιάννης Δρίτσας

KAΛΩΣΟΡΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΙΠΠΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

     Το σχήμα του Ιππικού Θεάτρου ευτυχεί να εμπλουτίζεται από χθες με τον Βασίλη, έναν νεαρό αλογατάρη με έφεση στο θέατρο και αγάπη για την παράσταση του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη.

     Τον καλωσορίσαμε εγκάρδια στην χθεσινή πρόβα με επικεφαλής τον αγαπημένο μας Σκηνοθέτη Γιάννη Δρίτσα, συνεργαζόμενοι για πρώτη φορά μαζύ του πάντοτε με παρόντα τον εκπληκτικό Errik Nour ο οποίος, χθες, μας εξέπληξε και με τις υποκριτικές του ικανότητες δίνοντας ένα ρεσιτάλ λόγου και κινήσεως.

     Για τον Errik Nour, έναν ταλαντούχο κλασικό χορευτή αλλά και Δάσκαλο κλασικού χορού με πολλές συμμετοχές σε σημαντικές παραστάσεις είναι φυσική η σκηνική άνεσή του, όμως, αυτό που χθες απολαύσαμε ήταν κάτι πολύ παραπάνω.

     Ο νεοείσακτος, από την πλευρά του, Βασίλης έδειξε να επιτυγχάνει ταχύτατα την δική του μέθεξη με το κείμενο και το έργο και δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να παρακολουθήσει την πρόβα.

     Στους ετγενώς παραχωρούμενους ιδανικούς χώρους της Ανώτερης Σχολής Χορού "Αλέξανδρος Χατζιάρας" όπου γίνονται οι πρόβες της Σχολής Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων", επιτέλους, ομογενοποιείται μία, επίσης, ιδανική συλλογική "χημεία" η οποία εγγυάται το καλύτερο σκηνικό αποτέλεσμα-θυμίαμα στη μνήμη εκείνου του πολεμιστή και λογίου της Αναγεννήσεως.

     Και διόλου τυχαίο να βλέπουμε ξανά μπροστά μας ζωντανεμένη και πάλι, την εικαστική "μαρτυρία" που άφησε πίσω του ο "χρωστήρας" του Sandro Boticelli στην εικόνα ενός σύγχρονου χορευτή όπως ο Errik Nour.

ΠΡΟΒΑ ΣΧΟΛΗΣ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ:

"ΞΕΚΛΕΙΔΩΝΟΝΤΑΣ"

     Από τo μικρότερο πιστόλι του κόσμου, ένα Colibri 2,7 mm, το μοναδικό στον κόσμο ...πιστολοπερίστροφο, ένα βελγικό κατασκεύασμα του 1900, το πυροβόλο των Δαρδανελίων του 1464 που κάθε του πέτρα ζύγιζε 306,6 kg και που δώρισε ο Τούρκος Σουλτάνος στην Βασίλισσα Βικτώρια, μέχρι μιαν εντυπωσιακή γοτθική διπλή πανοπλία, Ίππου και Ιππέως του 15ου αιώνος, όλα αυτά τα λαμπρά μουσειακά δείγματα οπλικής μπορεί κανείς να θαυμάσει στον Λευκό Πύργο του Πύργου του Λονδίου όπου και το "Royal Armouries". Παρά ταύτα, η δική μας η καρδιά σκιρτά όσο πουθενά στην μικρή και ..."ταπεινή" αίθουσα των "Ευρημάτων του Φρουρίου της Χαλκίδος" του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου Αθηνών, όπου και τα κατάλοιπα των υπερασπιστών ενός τόπου με τον οποίο έχει ιδιαίτερη σχέση η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Πάντοτε εντυπωσιακά τα λαμπρά και τα μεγάλα, όμως, τα ακριβά αρώματα διατίθενται πάντοτε σε μικρές συσκευασίες και σήμερα αυτό το χαρήκαμε και στην περίπτωση του νεαρού και, "μόλις υποψιασμένου ηθοποιού", Χρυσοβαλάντη, ο οποίος, κατά την διάρκεια της πρόβας ανέδειξε έναν πολύ καλύτερον "εαυτό" με περισσότερην άνεση και φυσικότερη κινησιολογία. Την δύναμη και αποτελεσματικότητα της επιμονής στο σκοπό! Η ...μικρή αίθουσα του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, που λέγαμε, έναντι του White Tower...

     Σήμερα, λοιπόν, "ξεκλείδωσε" στο μονοπάτι της υποκριτικής ένα νέο παιδί που ξεκίνησε τα πρώτα βήματά του πάνω σ΄ αυτό χωρίς κανείς να ξέρει που μπορεί να καταλήξει. Χάρη στο Γιάννη Δρίτσα, τον Αλέξανδρο Χατζιάρα και στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" οι καλοί οιωνοί για την ανέλιξή του το συνοδεύουν, όπως συνοδεύουν και όσους βρίσκονται, πέρασαν και θα περάσουν από την Ομάδα και την Σχολή μας!

     Πρόβα δυναμικότατη η σημερινή στη "ζεστή αγκαλιά" της Ανώτερης Σχολής Χορού του Αλεξάνδρου Χατζιάρα, με την παρουσία του, όπως φυσικά και του Σκηνοθέτη μας Γιάννη Δρίτσα, αλλά και με την συμμετοχή του αγαπημένου μας Λίνου Αρσένη ο οποίος αν και νεώτατος ήδη είναι απόφοιτος Αρχαιολογίας και συνεχίζει να φοιτά στη Θεατρική Σχολή του Οθωνείου Πανεπιστημίου (του ψευδώς αποκαλουμένου "Καποδιστριακού", μιας και ο δολοφονημένος Κυβερνήτης δεν πρόλαβε να το ανιδρύσει...) ενώ παραλλήλως διδάσκει και Θεατρική Αγωγή στα σχολειά.

     Και από την πρώτη στιγμή, η θεατρική παιδεία του Λίνου έδειξε και να υποστυλώνει την όλη προσπάθεια και να "τραβά προς τα επάνω" τον Χρυσοβαλάντη προσδίδοντας, πια, μιαν έντονη χροιά επαγγελματισμού στο όλο εγχείρημα!

     Διότι ο Λίνος, ήδη έχει πρωταγωνιστήσει επί σκηνών, ασχολείται με το λυρικό τραγούδι και, αν και Αρχαιολόγος, δείχνει μάλλον ...πολύγαμος, όντας συνεζευγμένος με όλες τις ...μούσες μαζύ!.

     Παλιά γλυκιά "ιστορία" η Οικογένεια των "Ελλήνων Κενταύρων" να γίνεται λημέρι αξιόλογων Ανθρώπων. Και η εξέλιξη της Σχολής του Ιππικού Θεάτρου της το επιβεβαιώνει.

     Και σήμερα, σ΄ αυτή την πρόβα που με τόση μαεστρία και διδακτική έμφαση διηύθυνε ο Γιάννης Δρίτσας έγινε ένα μεγάλο βήμα προς την ανάδειξη σκηνικών χαρακτήρων.

     Ακούνε οι ψυχές, βλέπουν; Ερωτήματα αναπάντητα από την ασημαντότητα του Ανθρώπου, όμως, ο νόμος της αφθαρσίας της ύλης συντείνει στην παραδοχή της υπάρξεώς τους και μετά θάνατον.

     Γι αυτό και στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων", αντί "μνημοσύνου" θέλουμε να προσφέρουμε θεατρικό "θυμίαμα" στην μεγάλη ψυχή του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη, ενός Έλληνα που αυτοεξορίστηκε για να δημιουργήσει Πατρίδα με το σπαθί και τον κονδυλοφόρο, πολεμώντας και γράφοντας ποίηση, κυρίως, τιμώντας τους πατρώους Θεούς του, φυλάσσοντας ανόθευτο το ελληνικό του πνεύμα! 

ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ 

ΑΠΟ ΤΟ ...ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ!

      Συναρπαστικές οι πρόβες του Ιππικού Θεάτρου έστω και με απόντα τον σκηνοθέτη μας Γιάννη Δρίτσα λόγω της αιφνιδιαστικής προσλήψεώς του σε σχολείο εκτός Αθηνών, ως καθηγητού της δευτεροβάθμιας εκπαιδεύσεως. Κι αυτή η απουσία του μας αφήνει πάντοτε με ερωτηματικά τα οποία θα απαντηθούν όταν, με την πρώτη ευκαιρία "ξανασμίξει" με την Ομάδα του.

     Ανάλογα ερωτηματικά μας άφησε και η σημερινή πρόβα η οποία επισπεύσθηκε λόγω υποχρεώσεως στο κέντρο των Αθηνών από την οποία, επιστρέφοντας, εκεί στο περίπτερο που πουλά βιβλία πίσω από την Βαλλιάνειο, ψηλά σε ένα εξωτερικό ράφι σαν το μάτι του κύκλωπος με κοίταζε ο μικρός "θησαυρός" 232 γλαφυρότατων σελίδων:

     Και η τιμή αυτού μόλις ...δύο ευρώ, έτσι σαν κάποιος να ήθελε να μου το προσφέρει αυτό το βράδυ μιας και ένα δίευρο, ρέστα από μία πρωινή ταχυδρομική αποστολή, βολόδερνε, ξεχασμένο, στη τσέπη μου... Το άρπαξα δίκην ...μάνα εξ ουρανού ενώ ο περιπτεράς με ρωτούσε ξαφνιασμένος "Τι λέει αυτό;" μην εννοώντας, προφανώς, τον τίτλο του που είναι γραμμένος σε Γερμανικά Fraktur για να λάβει την απάντηση "Τίποτε παραπάνω από απαντήσεις σε ερωτήματα που με βαραίνουν από το απόγευμα"...την ώρα που χανόμουν προς την Ασκληπιού...

     Μόλις είχα πάρει απαντήσεις σε κάποια από τα ερωτήματά μου μαζύ με έναν έντυπο πνευματικό "φάρο" που δομήθηκε στην κορύφωση της πνευματικής παραγωγής της νεώτερης Γερμανίας (1942), "βακτηρία" σταθερή στη λειτουργία του Ιππικού Θεάτρου μας. Μια "βακτηρία" που κράτησε στο χέρι του και κάποιος προϋπάρξας μελετητής ο οποίος, μέσα στο κουρνιαχτό του πολέμου (18η Μαίου 1943) προσυπέγραψε δυσανάγνωστα υπέρ της ...δραματουργίας, αδιαφορώντας για τις βόμβες που έσκαγαν γύρω του.

     Πόσα, απρόσμενα, παράξενα και, πάντως, πανέμορφα συμβάματα μπορούν να λάβουν χώρα γύρω μας, όταν συμπίπτει να κάνουμε τόσα λάθη που να αμαλγαματοποιούνται όλα σε μία αρμονική δημιουργική εξέλιξη... Ειδικώς, όταν αδιαφορούμε για τις θορυβώδεις ...βόμβες!

ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ 

ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ

     Και σήμερα συνεχίσαμε την μελέτη του κειμένου της θεατροποιημένης διαλέξεως που ετοιμάζει η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" για να τιμήσουμε την μνήμη του πολεμιστή και λογίου της Αναγεννήσεως Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη, στο πλαίσιο της λειτουργίας της Σχολής μας του Ιππικού Θεάτρου.

     Οι αντίξοες καιρικές συνθήκες οι οποίες μας έχουν καθηλώσει εκτός Ιππευτηρίου δεν μας εμπόδισαν καθόλου να προχωρήσουμε στη θεατρική διδασκαλία του κειμένου του έργου, "θωρακισμένοι" στην ηρεμία ενός πλήρως ηχομεμονωμένου, κλειστου, χώρου που επιτρέπει την πλήρη αυτοσυγκέντρωση.

     Kαι η πρόοδος συνεχίζεται με την επίκληση στη δύναμη της υποκριτικής η οποία, ...περιέργως πως, εκτός από εφίππους ηθοποιούς, αναδεικνύει ικανότατους Εφιπποτοξότες, όπως οραματίσθηκε ευστόχως ο Ιδρυτής της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" σχεδιάζοντας την έναρξη της λειτουργίας της Σχολής του Ιππικού Θεάτρου της Ομάδος μας.

     Tο Παρίσι πρόλαβε να παραχωρήσει τα ανάκτορα των Βερσαλλιών στον υπέροχο Bartabas όπου και λειτουργεί το θεσπέσιο Ιππικό Θέατρο "Zingaro", ενώ τα πρωτόλεια βήματα ενός Ιππικού Θεάτρου γίνονται και στην Αθήνα με την πρωτοβουλία μιας ιδιαίτερης Ομάδος εφίππων πολεμικών τεχνών, των "Ελλήνων Κενταύρων" η οποία αποβλέπει στην διάδοση Αισθητικής σε μία κοινωνία η οποία ζει στο περιθώριο των ευρωπαϊκών εξελίξεων όταν η ίδια, κάποτε, αποτελούσε την καρδιά της Ευρώπης και του πολιτισμού της. 

      "Διατί να το κρύψωμεν, άλλωστε", μετά την μάχη της Πύδνας ...και οι πρώτοι έσονται έσχατοι, χωρίς αυτό να τους αποκλείει την δυνατότητα να αποκαταστήσουν τις ...αποστάσεις! Και τους "Έλληνες Κενταύρους" δεν μας ενδιαφέρουν οι "πρωτιές" αλλά το αυτονόητο χρέος της συνεισφοράς στον παγκόσμιο Πολιτισμό! Και η δύναμη της υποκριτικής συνεισφέρει τα μέγιστα στην βιωματική διαμόρφωση του πολεμικού χαρακτήρος κάθε διακονούντος μία Πολεμική Τέχνη. 

     Κι εκεί τα ανάκτορα των Βερσαλλιών κι εδώ τα απαράδεκτα των μητραλοιών, "εκάς οι βέβηλοι," λοιπόν, μακράν ο Μακρόν κι ενθάδε εγγύς ο ...χειμών, αφού η μετεωρολογική υπηρεσία ανήγγειλε επερχόμενο κύμα κακοκαιρίας με έντονες χιονοπτώσεις ακόμη και στο ...αμαρτωλό λεκανοπέδιο, οπότε, οψόμεθα ες Φιλίππους για Ιππασία! Έτσι, καθημερινώς θα αρκεσθούμε στην "εν κλειστώ και παραβύστω" διδασκαλία του Ιππικού Θεάτρου μας με την υπέροχη πανσέληνο του Φεβρουαρίου να προαναγγέλλει με την άλω της τον επερχόμενο δριμύτατο χιονιά ο οποίος, δυστυχώς, δεν θα είναι μόνο σε μετεωρολογικό "επίπεδο" αλλά και σε ...αστρολογικό το οποίο ήδη έχει αρχίσει να "σαρώνει" τους ανυποψίαστους...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

ΤΩΝ

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

     Η πρόσληψη του Σκηνοθέτη μας Γιάννη Δρίτσα ως καθηγητού δευτεροβαθμίου Εκπαιδεύσεως σε Σχολείο εκτός Αθηνών, με την επαύξηση του ήδη βεβαρυμένου φόρτου καθηκόντων του είχε ως αποτέλεσμα την μη διεξαγωγή της πρόβας του Ιππικού Θεάτρου αυτής της εβδομάδος.

     Το Δ.Σ. της  "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας" συγχαίρει τον Συνιδρυτή, Εταίρο και Συνασκούμενο Ιωάννη Δρίτσα για την πρόσληψή του στην τιμητική θέση του Δασκάλου νεαρών, μελλόντων, ακαδημικών Πολιτών!

     Εξ άλλου, η Σχολή του Ιππικού Θεάτρου καλωσορίζει τον 19χρονο νέο μαθητή της Γεώργιο ο οποίος, σήμερα, έκανε και την πρώτη επαφή του με τον Ίππο μας Sepp ο οποίος όχι μόνον τον απεδέχθη αλλά και του έδειξε την πλήρη εμπιστοσύνη και αγάπη του!

     Ο Γεώργιος, υπό την καθοδήγηση του Παντελή μας μετά τον, προβλεπόμενο, κύκλο Προσεγγίσεως, συνεργάσθηκε αρμονικότατα και ηγετικότατα με τον Sepp o οποίος δυσανασχέτησε μόνον όταν ο Γεώργιος ολοκλήρωσε αυτή την πρώτη επαφή του και παρέδωσε τον Ίππο στον επόμενο μαθητή κατευθυνόμενος προς την έξοδο του κλειστού Ιππευτηρίου! Όσοι προσέξαμε την αντίδραση του ευγενούς τετραπόδου μας, πραγματικά, συγκινηθήκαμε με τα ουσιώδη συναισθήματα ενός ζώου όπως αυτά εκφράζονται προς τον άνθρωπο!

ΚΑΤΑΛΥΟΝΤΑΣ 

ΤΟ ...ΑΘΗΝΑΙΟΚΕΝΤΡΙΚΟ "ΚΡΑΤΟΣ"!

     Αποτελεί "κοινό τόπο" τα πάντα στην Ελλάδα να εκπορεύονται (ίσως και να "εκπορνεύονται")  από την πρωτεύουσα και δη από το "κέντρο" της όπου, δυστυχώς και η έδρα της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων". Ευτυχώς, όμως, η Ομάδα μας δεν εμφορείται από "αθηναιοκεντρική" νοοτροπία και, αναφορικώς με την προετοιμαζόμενη απότιση φόρου Τιμής στη μνήμη του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη έκρινε σκόπιμο να ενσωματώσει και τα Παραρτήματά της των οποίων τα Μέλη θα πλαισιώσουν την τελικήν εκδήλωση η οποία θα είναι και η πρώτη σκηνική παράσταση της Σχολής Ιππικού Θεάτρου η οποία, ήδη, λειτουργεί επιτυχέστατα.

     

Έτσι, κατόπιν της ήδη γονίμου συνεννοήσεως με τον Σκηνοθέτη μας και Συνιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" Γιάννη Δρίτσα, όπως και με τους επικεφαλής των Παραρτημάτων μας, ήδη ξεκίνησε η υλοποίηση της πλαισιώσεως της παραστάσεως και με Μέλη της επαρχίας τα οποία, είτε με ρόλο, είτε χωρίς ρόλο στις πολυάνθρωπες σκηνές θα ενισχύσουν το επί σκηνής αποτέλεσμα, παραλλήλως με τους ήδη διδασκόμενους μαθητές της κεντρικής Σχολής των Αθηνών, ώστε να χαρούμε την επί σκηνής παρουσία "Ελλήνων Κενταύρων" όλης της Ομάδος και όχι μόνον των Αθηνών. Διότι προέχει η υλοποίηση των αγαθών οραμάτων σε πνεύμα Δικαιοσύνης αλλά και ρεαλισμού!

"AΛΜΑΤΑ" ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ

ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

     Ποιος λέει ότι μετά από δυο χρόνια αποχής από την Υπερπήδηση Εμποδίων, με ό,τι συνεπάγεται μια οποιαδήποτε σωματοδομή, ένας πρόσκαιρος τραυματισμός στο ένα χέρι και αρκετή  βάρυνση λόγω ...εορταστικής πολυφαγίας, μπορεί να σε εμποδίσει από το να ξαναβρείς την φόρμα σου επάνω από τα εμπόδια;

     Οι ανάγκες του Ιππικού Θεάτρου απαιτούν από τον έφιππο ηθοποιό να είναι έτοιμος να υπερπηδήσει, ανά πάσα στιγμή και ο Παντελής ως μαθητής της Σχολής Ιππικού Θεάτρου, σήμερα, μετά από δύο χρόνια αποχής από τα εμπόδια, ξαναβρέθηκε πάνω από αυτά και, μάλιστα, σε προσομοίωση σπαθηφορίας!

     Μπορεί να δυσκολεύτηκε να ξαναβρεί τον εαυτό του αλλά με αρκετά προπονητικά τεχνάσματα όχι μόνον τον βρήκε αλλά και μόνος του ζήτησε να καλπάσει πάνω από το "κάθετο" των 40 εκατοστομέτρων που θεωρείται η βάση για τους μαθητές του Ιππικού Θεάτρου.

     Σήμερα στο Ιππευτήριο των "Ελλήνων Κενταύρων" το μάθημα ήταν εντελώς διαφορετικό και πάντα τα εκπαιδευτικά συμπεράσματα σπουδαία.

     Αυτή τη φορά κατανοήσαμε βαθύτερα ότι τα μεν "εύκολα" πολύ συχνά καταντούν αδύνατα, τα δε "δύσκολα" ...ευκόλως πραγματοποιήσιμα και, εν προκειμένω, η χρήση των εισαγωγικών απολύτως σκόπιμη!

     Κάπως έτσι ο Παντελής μας, χωρίς να πολυ-ιδρώσει ο Ίππος μας ολοκλήρωσε την σημερινή ίππευσή του υπερπηδώντας με προσομοίωση σπαθηφορίας ενώ, σύντομα, θα τα καταφέρει και με πραγματική Σπάθη.