Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΤΟ ΙΠΠΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Μέρος Β'
Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ
Η σημερινή, αμφιλεγόμενη, «επιστήμη»
της Ψυχολογίας εκφράζει, κατά κανόνα, ιδεολογικές τάσεις υπό το «επίχρισμα» μιας προσχηματικής
επιστημοσύνης που αποπειράται να προσδώσει εγκυρότητα σε «μεταγλωττισμένες» και αμιγώς πολιτικές ντιρεκτίβες! Αμέτρητες «σχολές», αμέτρητα «ρεύματα» …καλοθελητών
της, δήθεν, «ψυχικής υγείας» των κοινωνιών συνεργούν, ήδη, από την προπολεμική
περίοδο, ώστε να κατασκευάσουν κοινωνίες ψυχικώς αρρώστων επί των οποίων αποκτούν
λόγον υπάρξεως ιδιοτελείς «σωτήρες» ενδεδυμένοι την λευκή ρόμπα του «θεράποντος»
ψυχών οι οποίοι, όμως, ποτέ δεν θεραπεύουν διότι έτσι χάνουν και την «πελατεία»
τους και, κυρίως, τον λόγον υπάρξεώς τους!
Τεχνηέντως
πλασαρισμένοι ως «περισπούδαστοι ψυχολόγοι» σιωνιστές, παρεντίθενται σε μιαν
μεθόδευση ελέγχου μαζών, εργαλειοποιώντας την Ψυχολογία υπέρ των φυλετικών τους
συμφερόντων και νικώντας σε ένα μονοτερματικό «γήπεδο» αφού γνωρίζουν ότι οι
«απέναντι» δεν μπορούν να συνταχθούν σε ομογενοποιημένη ομάδα ώστε να
αντιμετωπίσουν, όχι την ανύπαρκτη επιστημοσύνη τους, αλλά την φυλετική
μεθόδευσή τους που αποβλέπει στην υπόθαλψη της, ευρύτερης, επικυριαρχικής
διεκδικήσεώς τους! Βεβαίως, αυτοί οι «περισπούδαστοι ψυχολόγοι» σιωνιστές, οι οποίοι, ρατσιστικώς, θεωρούν εαυτούς ως ...«περιούσιους», καταστρέφουν αδιστάκτως, άτομα και κοινωνίες, προκειμένου να διατηρούν το ... «θεραπευτικό» και, πάντως, το, εν μέσω αυτοχείρων ηλιθίων, αγκιτατόρικο πρωτείο τους, το «στίγμα» του οποίου αποτυπώνεται εκτυφλωτικώς σε κοινή ...θέα!
Υφέρποντας αθέατος μέσα
σε ένα παγκόσμιο «πλέγμα» λογοκρισίας του πνεύματος και της επιστήμης που έχει
μεθοδεύσει ο διεθνής σιωνισμός μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, διεμόρφωσε ένα
έδαφος πρόσφορο στην αλλοίωση της επιστημονικής αλήθειας με οικτρά αποτελέσματα
επί της ευημερίας των κοινωνιών τα οποία, πλέον, οι πάντες υφίστανται και μάλιστα
αδιαμαρτύρητα έχοντας μετατραπεί σε δυναστευόμενους έναντι του «πινακίου φακής»
του σκλάβου! Και, ειδικώς, η διεθνής παραχάραξη της Ψυχολογίας επί τα …σιωνιστικοτέρω(!)
έχει τα τραγικά αποτελέσματα μιας ομαδικής συμπεριφοράς τα οποία βλέπουμε
καθημερινώς ως «κοινωνικά πεπραγμένα» στα δημοκρατικά πρωτοσέλιδα!
Και μέσα σε αυτόν τον «κλωβό» λογοκρισίας και φιμώματος κάθε ελεύθερου πνεύματος και επιστημονικής φωνής, ορίστηκε και το «διαβατήριο» με το οποίο επιτρέπεται, πλέον, η «άρθρωση» υπαγορευόμενου λόγου και η αναγνώριση των «εγκρίτων» της μεταπολεμικής «ιντελιγκέντσιας», ένα «διαβατήριο» με την στάμπα του α ν τ ι φ α σ ι σ μ ο ύ ως «auto-da-fé» όσων θέλουν να «εισακούονται» εν μέσω ...ερειπίων! Δυστυχώς, όμως για τους υπαιτίους της εργαλειοποιήσεως της επιστήμης, μη σταθμίζοντας τον «παρονομαστή» της ψυχικής κατωτερότητος εκείνων που είναι πρόθυμοι να υποδουλωθούν έναντι «πινακίου φακής» ...επιβιώσεως, το συγκεκριμένο «διαβατήριο» έγινε συνώνυμο της ψυχικής διαστροφής και «κοινός παρονομαστής» σημάνσεως, ομοειδώς, ψ υ χ α ν ω μ ά λ ω ν!
Υπό την επίδραση, λοιπόν, της συγκεκριμένης κατεστημένης «Ψυχολογίας» νοσοποιούνται οι κοινωνίες ώστε η θεραπεία τους να εξαρτάται από την, ανύπαρκτη, «καλή πρόθεση» του δράστη, καταλήγοντας σε επαναλαμβανόμενα εκτρώματα ψυχοπαθητικών συμπεριφορών από τους κατόχους του αντιφασιστικού «διαβατηρίου» ...έγκριτης κοινωνικότητος!
Εν συνάψει, λοιπόν, η ως έχει και υφίσταται, δ ι α β λ η τ ό τ α τ η σημερινή, κατ΄ όνομα, «Ψυχολογία», μην έχοντας ουδεμία αξία ως πραγματική επιστήμη, δεν θα μπορούσε να προσφέρει ουδεμία θετική συνδρομή σε οποιοδήποτε πολιτιστικό πεδίο, του θεάτρου συμπεριλαμβανομένου και απομένει η σωστή επιλογή κατευθύνσεων εκ παλαιοτέρων «δοκιμασμένων στον χρόνο» Σχολών Ψυχολογίας κι επιστημόνων Ψυχολόγων προκειμένου να υποστηριχθεί ένα σύγχρονο εγχείρημα διδασκαλίας Ιππικού Θεάτρου!
Στην Σχολή Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων", σε μια Σχολή στην οποία αποστρεφόμεθα «συρμώδη διαβατήρια» επιμένοντας στην διατήρηση της ψυχικής υγείας μας, θεωρούμε ότι η επιστήμη της Ψυχολογίας αποτελεί θεμέλιο διδασκαλίας για την ανάδειξη σκηνικών «προσωπικοτήτων», τόσον Ανθρώπων όσο και Ίππων, δεδομένου ότι τα θηλαστικά (όπως εν συνεχεία θα εκθέσουμε) υπόκεινται σε κοινό πλαίσιο συναισθημάτων τα οποία και αποδίδονται επί σκηνής! Και για τον λόγον αυτό, εξ αρχής, επιλέξαμε να κινηθούμε επί του άξονος της πειραματικής α υ τ ο - π α ρ α τ η ρ ή σ ε ω ς (ε ν δ ο σ κ ο π ή σ ε ω ς) του Wilhelm Maximilian Wundt ο οποίος και θεμελίωσε την επιστήμη της Ψυχολογίας, διαχωρίζοντάς την από την Φιλοσοφία. Αναφορικώς με την ενδοσκόπηση, θα ήταν περιττό να επιχειρηθεί η όποια αιτιολόγησή της αξίας της ως οίκοθεν νοουμένη! Αυτό δε το άθροισμα των συμπερασμάτων της αυτο-παρατηρήσεως (ενδοσκοπήσεως) άγει στην εγκυρότητα και του σ υ λ λ ο γ ι κ ο ύ α σ υ ν ε ι δ ή τ ο υ του Carl Gustav Jung του οποίου τις προσεγγίσεις και υιοθετούμε, επίσης!
