Η ΠΡΩΤΗ ΙΣΤΟΡΗΜΕΝΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΖΥΓΟ

Η ΠΡΩΤΗ ΙΣΤΟΡΗΜΕΝΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ 
ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΖΥΓΟ

     Η παραχάραξη της νεώτερης Ελληνικής ιστορίας από τους ιστορικούς που επεστράτευσε η ελλαδική ορθόδοξη εκκλησία προκειμένου να συγκαλύψει τα ανομήματα συνεργασίας της με τους Οθωμανούς, είχε ως αποτέλεσμα και την απόκρυψη της πραγματικής πρώτης απελευθερώσεως Ελληνικού εδάφους από τον Οθωμανικό ζυγό.  

     Η ανατολική χριστιανική εκκλησία η οποία, δια του Γενναδίου Σχολαρίου κατήντησε θεραπαινίδα τοποτηρήτρια των Οθωμανών επί των Βυζαντινών, μετά την τελική επικράτηση των αγώνων των Ελλήνων Στρατιωτών κατά των Οθωμανών επεστράτευσε μίσθαρνες «πένες» (Παπαρρηγόπουλους κλπ…) προκειμένου να αποκαταστήσουν την χαμένη «τιμή» της και να την αποδώσουν αποενοχοποιημένη για κακουργήματα που έφταναν σε πατριαρχικούς αφορισμούς και αναθέματα εναντίον των εξεγερθέντων Ελλήνων!

     Η αφορμή του ξεσηκωμού και της πρώτης απελευθερώσεως Ελληνικού Εδάφους από τον οθωμανικό ζυγό δεν ήταν άλλη από την άρνηση αναγνωρίσεως της υποτελείας δια της καταβολής «κεφαλικού φόρου» από έναν ανυπότακτο Έλληνα του ιη' αιώνος, γόνο της Οικογενείας των Στρατιωτών Καλέντζη! Εκείνος ο ανυπότακτος Καλέντζης προτίμησε να διωχθεί και να οργανώσει, κατόπιν, την εξέγερση εναντίον του Οθωμανού δυνάστη, απελευθερώνοντας και το πρώτο Ελληνικό έδαφος από το ξένο ζυγό. Η Ιστορικός Βάσω Δ. Ψιμούλη στο βιβλίο της "ΣΟΥΛΙ ΚΑΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ" (σ.243-244) αναφέρεται διεξοδικώς στο περιστατικό: 

     Με τον πρώτο, αυτό, επαναστατικό κατά των Οθωμανών ξεσηκωμό του Καλέντζη, ασχολήθηκε και ο Λαμπρίδης όπως παρουσιάζεται μέσα στις σελίδες του Σπ. Π. Αραβαντινού:

     «Προεστώς τις του Αλποχωρίου, Καλέντζης τούνομα, διατελών εν ταις ειρκταίς των Ιωαννίνων ένεκα χρέους της ιδίας εαυτού κοινότητος προς τον Ιωαννίτην Οθωμανόν, απετάθη προς τον Γ Μπότσαρην και τινας των συγγενών αυτού, παρακαλών αυτούς να τω δανείσωσι το προς απότισιν του χρέους αναγκαιούν ποσόν, όπερ και εγένετο. Εξελθών δε των φυλακών παρεσκεύασε συμπόσιον και προσεκάλεσεν εις αυτό τους αρχηγούς των πατριών Μπότσαρη, Μπούσμπου, Νταγκλή, Ζέρβα και Μαλάμου. Τούτου γενομένου προτείνει τότε αυτοίς ν’ αναλάβωσι την προστασίαν του Αλποχωρίου, εκδιώκοντες τους Μωαμεθανούς  απέναντι δε και προς εξόφλησιν του χρέους ν’ απολαμβάνωσιν εξ αυτού ετήσιον γεώμορον.

     Η πρότασις του Καλέντζη γίνεται δεκτή, αποφασίζεται δε υπό των Σουλιωτών να εφαρμοσθή το μέτρον και εις άλλα πέριξ χωρία εις Οθωμανούς επίσης ανήκοντα. Όρθρου, λοιπόν, βαθέος επιπίπτουσιν οι περί  τους Σουλιώτας αρχηγούς μετά των κατοίκων του Αλποχωρίου Χριστιανών κατά των πύργων των εν αυτώ Σουμπασιάδων, πυρπολούσιν αυτούς φονεύσαντες τους εν αυτοίς Οθωμανούς και κηρύττουσι το Αλποχώρι αυτόνομον.

     Μετά τούτο στραφέντες κατά του Παληοχωρίου, του Σκιαδά και της Ρουσιάτσας, πράττουσι τα αυτά ου σμικράν αντίστασιν ευρόντες εν τω τελευταίω ιδιοκτήτη του οποίου ην ισχυρός τις οθωμανός εκ Μαργαριτίου ή Παραμυθιάς. Βραδύτερον δε βαθμηδόν και δι’  αγώνων αιματηρών εγένοντο οι Σουλιώται ελευθερωταί μέχρι του 1744 και ετέρων οκτώ πέριξ χωρίων.»  [Σπ. Π. Αραβαντινού : «ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΛΗ ΠΑΣΑ ΤΟΥ ΤΕΠΕΛΕΝΛΗ» , Αθήναι 1895 , σελ. 73 και Λαμπρίδης :  «ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑΙ ΜΕΛΕΤΑΙ»  Ι , σελ. 37]

     Την περίπτωση του μεγάλου αυτού Ανδρός περιγράφει ο Ιστορικός  και Δημοσιογράφος Γ. Δ. Κορομηλάς με ομώνυμο λήμμα στην Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαιδεία  «ΠΥΡΣΟΣ» ως εξής :

          «Καλέντζης. Υπό το όνομα τούτο αναφέρεται προεστώς τις του Αλποχωρίου της Ηπείρου, όστις ακμάσας περί τας αρχάς του ΙΗ’ αιώνος προεκάλεσε την απελευθέρωσιν οκτώ χωρίων της περιφερείας Λάμαρης, δια της υπεκκαύσεως του ζήλου των Σουλιωτών. Αφετηρία του εγχειρήματος εστάθη περίεργος αφορμή. Φυλακισμένος εις τα Ιωάννινα δια χρέη φορολογικά, ο Καλέντζης επέτυχε την απελευθέρωσίν του δια δανείου συναφθέντος μετά των συγγενών του, ως και του τότε αρχηγού των Σουλιωτών Γεωργίου Μπότσαρη. Καλέσας δε εις συμπόσιον τους αρχηγούς των φαρών Μπότσαρη, Μπούσμπου, Νταγκλή, Ζέρβα και Μαλάμου, τοις υπέδειξε να φονεύσουν τους σουμπασήδες (Τούρκους δημάρχους) και να κυριεύσωσι τα διάφορα χωρία, λαμβάνοντες γεώμορον εκ της καλλιεργείας και προφυλάττοντες αυτά εξ ενδεχομένων τουρκικών επιδρομών. Ο Καλέντζης εθεωρήθη ως υποκινητής της ιδέας της σουλιωτικής αυτοδιοικήσεως.» [Γ.Δ.Κ. : «ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΠΥΡΣΟΣ» , Αθήνα  1930 , τόμος 13ος , σελ. 544 – 545]

     Η πρώτη, αυτή, ιστορημένη περίπτωση απελευθερώσεως Ελληνικού εδάφους από τον Οθωμανικό ζυγό που κατάφερε εκείνος ο αείμνηστος Καλέντζης καταγράφεται και σε αρκετές, ακόμη, πηγές: (α) «ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΥΔΡΙΑ» , τόμος 30ος , (β) «ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΟΒΑΝΗ» , Αθήναι  1993, (γ) Χάρη Πάτση : «ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ» , Αθήναι 1972 , τόμος 14ος , σελ. 652, (δ) ΠΑΠΥΡΟΣ-ΛΑΡΟΥΣ : «ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΓΟΣΜΙΟΣ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ» , Αθήναι 1964 , τόμος Η’ , σελ. 36 κλπ.

     Αυτή η εποποιία  ε ν ό ς  και μόνον μαχητού της ελευθερίας του Γένους, του Καλέντζη, ενός γνησίου γόνου Στρατιωτικής φάρας, για τον οποίον πολλή μελάνη εχύθη είναι λυπηρό να αγνοείται από τον απελευθερωμένο σύγχρονο Ελληνισμό και μόνον η αχλύς της ονομασίας ενός φερωνύμου Ηπειρωτικού χωριού, του "Καλεντζίου" Δωδώνης, να θυμίζει την ύψιστη προσφορά ενός ακόμη απογόνου Στρατιωτών, μετά τον οποίο και με μεγάλη καθυστέρηση απεφάσισε, τελικώς, να εξεγερθεί ο Ελληνισμός εναντίον των Οθωμανών.

          To ερώτημα, σκληρό και αναπάντητο: Είναι δυνατόν, τότε, ένας Καλέντζης να ξεσηκώνεται και να απελευθερώνει Ελληνικό έδαφος από τον Οθωμανικό ζυγό αρνούμενος την υποτέλεια, ενώ, σήμερα, 12.000.000 ραγιάδες να υπομένουν τον ζυγό των εσωτερικών κατακτητών; Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" τοις κείνου ρήμασι πειθόμενοι, ακολουθώντας τη Παράδοση των Ελλήνων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως, γνωρίζουμε την απάντηση...