ET IN ARCADIA EGO Μία εισαγωγή στον Αρκαδισμό από τον Έλληνα Μύστη του Γιάννη Σπυρόπουλο

 

ET IN ARCADIA EGO

Μία εισαγωγή στον Αρκαδισμό από τον Έλληνα Mύστη του

Γιάννη Σπυρόπουλο

H σιωπή είναι πάντοτε ...ευηχότερη και ευγλωττότερη από κάθε ομιλία.  

Κι όταν παραβιάζεται, σίγουρα, θα σημαίνει πολλά...

     

Σε ποιον, άραγε, σήμερα, το όνομα Terpandro Azeriano θα έλεγε «κάτι»;… Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο συγκεκριμένος Ιταλός θα ήταν ο εμπνευστής του μουσικού στυλ του Wolfgang Amadeus Mozart και μία λαμπρή πνευματική μορφή του ιταλικού settecento; Nαι, ο Alessandro Scarlatti, ακολουθώντας το τυπικό της "Accademia dell'Arcadia". Κατά την είσοδό του σ' αυτόν τον πνευματικό "κύκλο" εκείνου του γονιμότατου ιταλικού 17ου αιώνος, ο εισερχόμενος ελάμβανε ένα νέον όνομα από την συνέλευση, με το οποίο θα ήταν γνωστός στην "Αρκαδία". Το αρκαδικό όνομα απετελείτο από δύο μέρη: το πρώτον απεδίδετο με κλήρωση, ενώ το επόμενον, το επίθετον, επελέγετο από τον υποψήφιον, υπό την επιφύλαξη, πάντοτε, της συναινέσεως της συνελεύσεως, εφόσον ανεφέρετο, είτε σε τόπον της μυθολογικής ή της γεωγραφικής Αρκαδίας είτε συνεδέετο με αυτόν.

     Ποιο, όμως, είναι το "μανιφέστο" του Αρκαδισμού όπως, τουλάχιστον το καταγράφει ο Έλληνας Μύστης του Γιάννης Σπυρόπουλος, ένας ιδιότυπος στοχαστής ο οποίος προέρχεται από τα βαθύτερα στρώματα της ευρωπαϊκής τέχνης για να αναδειχθεί σε εκφραστή αυτού του πνευματικού ρεύματος; Aς μελετήσουμε την τοποθέτησή του την οποία μας στέλνει κατόπιν αιτήματός μας:

Αγαπητές Φίλες και Φίλοι.

Σήμερα, στις προκλήσεις που παρουσιάζει το μέλλον, ο κόσμος οδηγείται σε αδιέξοδο.

Αυτό που χρειάζεται τώρα, αυτή τη στιγμή, δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια επανεκκίνηση που θα ενώσει το Μέλλον με το Απώτερο παρελθόν, τον Άνδρα με τη Γυναίκα, τον Ουρανό με τη Γη, τη Συνείδηση με το Σύμπαν, χωρίς διαχωρισμούς και δίχως την απάτη του δυισμού.

Η μοναδική ελπίδα για ένα καινούργιο υπόδειγμα πραγματικότητας, θα πρέπει να  συμπεριλαμβάνει μια καινούργια αντίληψη για τη Φύση, τον Άνθρωπο, την Τέχνη και τον Πολιτισμό. Κι αυτή δεν μπορεί να είναι παρά οι διαχρονικές παραδόσεις του Ελληνισμού.  Δεν μπορεί να είναι παρά η προσφορά μας στον Κόσμο για μια ακόμα φορά.

Μια καινούργια Αναγέννηση δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν υπάρχει στις ρίζες της η Ελληνική Κοσμοθέαση. Δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτό που ονομάζουμε ‘Ελληνικότητα’ στη Οικουμενική της διάσταση.

Έως τώρα οι δύο προτάσεις του Ελληνισμού στη Δύση, ήταν η Αθηναϊκή Δημοκρατία της κλασικής περιόδου και το συναίσθημα του σεβασμού και της αυτοθυσία για την πατρίδα, που ενσάρκωνε η Σπάρτη.

Κανένα από αυτά τα δύο πρότυπα δεν μπορεί να αποτελέσει πλέον την προμετωπίδα της Ελληνικότητας για το μέλλον.

Η Αθηναϊκή Δημοκρατία εκφυλίστηκε και ταυτίστηκε με τον κοινοβουλευτισμό που αποτελεί και τη βάση του σημερινού πολιτικού συστήματος. Από την άλλη πλευρά η Σπάρτη συνδέθηκε με στρατοκρατικά, αυταρχικά καθεστώτα και χρησιμοποιήθηκε τόσο από τη Βρετανία όσο και από τη Γερμανία του Μεσοπολέμου.

Υπάρχει όμως και μία τρίτη πρόταση που έχοντας εξαπλωθεί στην Ευρώπη ήδη από την αρχαιότητα μπορεί να στηρίξει τη φλόγα της Ελληνικότητας, καθώς είναι ήδη γνωστή σε όλες τις χώρες της Δύσης.

Αυτή η πρόταση είναι το Ιδεώδες της Αρκαδίας.                      

Ο Αρκαδισμός συνδέει το άτομο με το περιβάλλον και την κοινότητα με τη Φύση. – Είναι ένα πρότυπο παιδείας που συμπεριλαμβάνει μια υγιή πνευματικότητα και τις ιδέες της αειφορίας, μιας ισότιμης συμπληρωματικότητας ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες και μια τέχνη επικεντρωμένη στην Ισορροπία, το Μέτρο, την Αρμονία και την αναζήτηση της Ομορφιάς.

Ο Αρκαδισμός ως βάση του Αρκαδικού Ιδεώδους δεν περιορίζεται στην ιστορική και γεωγραφική Αρκαδία. Η Αρκαδία είναι ένα σύμβολο οικουμενικό, ένα Αρχέτυπο που συμπεριλαμβάνει όλους τους λαούς και όλες τις υγιείς παραδόσεις. Η Αρκαδία είναι ένα επίπεδο Συνείδησης

Πάνω σ’ αυτή την Αρκαδία θα χτίσουμε τον καινούργιο κόσμο.

Πριν απ’ όλα, και όσον αφορά το περιβάλλον, η Αρκαδική Κοσμοθεωρία αψηφά απροκάλυπτα τη δυτική δυιστική παράδοση για τη Φύση.  Η Αρκαδία απορρίπτει στο σύνολο της τόσο την ιδέα ότι η Φύση είναι ένας άψυχος σωρός από πέτρες, ξύλα και χώματα που μας δόθηκε από κάποιον επουράνιο θεό για να την εκμεταλλευτούμε, όσο και τη μαρξιστική ιδέα ότι πρόκειται για ένα βασίλειο αναγκαιότητας που αντιτάσσεται στις προσπάθειες του ανθρώπου για αυτοπραγμάτωση και ελευθερία.

Για τον ‘Κύκλο της Αρκαδίας,’ (https://www.facebook.com/CircleofArcadia/) ο φυσικός κόσμος δεν είναι μια βουβή και σκληρή φυλακή αναγκαιότητας και εξαναγκασμού όπου ο άνθρωπος αψηφά ηρωικά, το εχθρικό περιβάλλον της δαρβινικής εξέλιξης και αυτοεπιβεβαιώνεται πεισματικά εναντίον του. Αντίθετα, θεωρείται ως κάτι δημιουργικό, αλληλοβοηθητικό, πηγή γονιμότητας και θεμέλιο μιας ηθικής της ελευθερίας. Η πείρα έχει αποδείξει ότι ο πλέγμα των σχέσεων αμοιβαιότητας μεταξύ φυτικών και ζωικών ειδών και η συμπληρωματικότητα τους σε εξαιρετικά σύνθετες και κατά βάση αλληλοβοηθητικές σχέσεις. δημιουργεί διαρκώς συνθετότερες μορφές ζωής, συνεργασίες και βιοτικές αλληλοσυσχετίσεις, ακόμα και στις πιο αφιλόξενες περιοχές του πλανήτη. 

Η Γονιμότητα, η ειρηνική συνύπαρξη του ‘εγώ’ με τον κόσμο, ο ολοκληρωμένος Έρωτας και η αρμονική συνδημιουργία είναι η ουσία της πραγματικότητας. Πάνω στο Μύθο του Ανδρόγυνου και τους αναβαθμους που περιγράφει το Συμπόσιο της Διοτίμας θεμελιώνεται ο Δρόμος μας.

Και αυτό το Δρόμο θα ακολουθήσουμε.

     Εν μέσω μιας παρακμής Αξιών, οι "Έλληνες Κένταυροι" διατηρούμε εν εγρηγόρσει την κοσμοθεωρητική παρατήρησή μας και μελετούμε κάθε ερέθισμα το οποίο εμπεριέχει "νόημα"! Και ευχαριστούμε τον φίλτατο Μύστη του Αρκαδισμού Γιάννη Σπυρόπουλο ο οποίος μας προσφέρει ένα τέτοιο, διακεκριμένο, ερέθισμα, άξιο προσοχής.