ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ : Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Αφιερωμένο στον Στέφανο.

     Μετά τα πέντε πρώτα χρόνια της συστηματικής ενασχολήσεώς μου με την Τοξοβολία και παραμένοντας πεισματικά αρχάριος, θα ήθελα να επισημάνω προς τα Μέλη της Ομάδος μας κάποιες Αλήθειες με αφορμή μιάν ερώτηση που μου έκανε σήμερα ένα από τα εντελώς νέα Μέλη μας : «Ποιά η διαφορά ενός εννιάχρονου Πέρση τοξότη της Αρχαιότητος από έναν εννιάχρονο σημερινό ευρωπαίο τοξότη ;  Και τι ελπίδες έχω εγώ που μόλις άρχισα στα σαράντα μου την Τοξοβολία να γίνω …κάποτε σα τον εννιάχρονο Πέρση τοξότη ;»

     Ερώτηση φαινομενικά ρηχή αλλά, στην πραγματικότητα, πολύ σοβαρή που σε παρασύρει σε μια στιγμιαία κινηματογραφική αντιπαραβολή εποχών της παγκόσμιας Ιστορίας, σε μια αντιπαράθεση του παγκόσμιου «δακτυλικού αποτυπώματος» με τον ίδιο τον …εαυτό του μέσα στον χρόνο.

     Για να του απαντήσω σήκωσα ανάμεσα στα δάχτυλά μου ένα στυλό διαρκείας και του είπα: «Δες, αυτό  το στυλό ένας σημερινός εννιάχρονος το βλέπει παντού, το έχει γύρω του και μπορεί να το χρησιμοποιήσει ανά πάσα στιγμή, είναι απολύτως εξοικειωμένος μαζύ του. Το ίδιο συνέβαινε στην Αρχαιότητα με έναν εννιάχρονο Πέρση και ένα Τόξο!».

     Ο συνομιλητής μου με παρατήρησε αμίλητος… Μπορεί και να κατάλαβε!

    

      Η Τοξοβολία είναι "εγγεγραμμένη" στο ανθρώπινο "DNA" εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια. Μπορεί να "κοιμάται" μέσα στον σημερινό, τεχνοκρατικά υπόδουλο, Άνθρωπο αλλά εξακολουθεί να υπάρχει. Και αρκεί ένας "σπινθήρας" για να την κάνει να "ξυπνήσει" και μαζύ μ' αυτήν να "ξυπνήσει" και το κοιμισμένο ένστικτο του κοινού φορέως... Κι αυτός είναι και ο σκοπός της Ομάδος μας : η αφύπνιση του ενστίκτου, το ηρωϊκό "ξύπνημα" του γενναίου εαυτού μας που καταδικάστηκε από εξωγενείς "παράγοντες" να κοιμάται, να αδρανεί, να καθεύδει..., ώστε να μπορούν εύκολα αυτοί οι "παράγοντες" να κυριαρχήσουν πάνω στις ράχες μας!
       Η Τοξοβολία, αφ εαυτού της, αποτελεί μία διαρκή "διδασκαλία της αφυπνίσεως" όπως θα την ονόμαζε ο Ιούλιος Έβολα, μια διδασκαλία του αιωνίου συνειδότος της Ανθρωπότητος που δεν το αφήνει να πεθάνει.

     Η Τοξοβολία, φίλτατοι Συνασκούμενοι, οροθετεί μια γραμμή Ζωής, ένα άθροισμα μικρών βημάτων τα οποία, αθροιζόμενα, για τον καθένα μας, μπορεί να δώσουν στο πολλαπλάσιο τη περίμετρο της Γης και ίσως του Σύμπαντος! Χαράσσει έναν δρόμο, ένα μονοπάτι που, απλά, πάνω του πορεύεσαι με τη σιγουριά του υπνοβάτη, χωρίς να αναζητάς εναγωνίως το τέρμα του. Αυτός ο δρόμος, αυτό το μονοπάτι έχει σημασία κι όχι ο προορισμός του! Σ’ αυτή τη χαλαρωτική πορεία με την τεράστια αυτοσυγκεντρωτική δυναμική της είχαμε την ευκαιρία να πορευθούμε, άλλος λίγο, άλλος πολύ, άλλος για πάντα και στη πορεία αυτή είμαστε ευγνώμονες για ό,τι μας προσέφερε και μας προσφέρει.

     Μπορεί να μη φτάσουμε ποτέ τον εννιάχρονο Πέρση τοξότη της Αρχαιότητος, μπορεί και να τον ξεπεράσουμε, σε κάθε περίπτωση υπήρξαμε τυχεροί που τον γνωρίσαμε και παίξαμε στην ίδιαν αυλή και με το ίδιο παιγνίδι μαζύ του, εκεί, κάπου στα ...Σούσα "ιππεύοντας την τίγρη", κατά πως υποδεικνύει και πάλι ο Ιούλιος Έβολα. Μια "τίγρη" που μπορεί να μεταμορφώθηκε κατά το διάβα του χρόνου σε έναν ευρασιατικό Ίππο κουβαλώντας μας πάνω στη ράχη του για να τοξεύουμε αιώνια!

    Εικονογράφηση: Αlbrecht Dürer