ΑΠΟ ΤΟΥΣ 

"ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Ο κανόνας "από το καλό στο καλύτερο..." ισχύει πάντοτε για τους απανταχού "Έλληνες Κενταύρους" οι οποίοι, μετά από κάθε αλλαγή, βρίσκονται σταθερά ολοένα και πιο πολύ κερδισμένοι. Αυτό ίσχυσε και στη περίπτωση των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" μετά την αλλαγή του προπονητικού τους χώρου, από την πανέμορφη "αυλή" που ξέραμε, σε μία καταπληκτικού φυσικού κάλλους κατάφυτη περιοχή στην οποία ενδημεί κι ένας επιπρόσθετος απρόσμενος ...μποναμάς: Μια πανέμορφη φοραδούλα.

     Ο νέος προπονητικός χώρος των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" εμφανίζει μια χρηστική πολυπρισματικότητα με δυνατότητες εφαρμογής πλούσιων ασκησιολογίων για κάθε εκπαιδευτικήν ημερίδα και, βεβαίως, δυνατότητα τοξεύσεων σε μεγάλες αποστάσεις.

     Υπ΄ αυτές τις ευεργετικές συνθήκες, στην τελευταία τους Προπόνηση και πρώτη στο νέο τους χώρο, οι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας" είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν και δύο νέα Τόξα για τα οποία μας ενημέρωσε λεπτομερώς στην Αναφορά του ο επικεφαλής του Παραρτήματος Συνασκούμενος Χριστόφορος Κασφίκης.

     Βεβαίως, ο νέος χώρος δεν ενδείκνυται, μόνον, για προπονητική εργασία αλλά και για χαλάρωση με όλα τα προβλεπόμενα ...αξεσουάρ.

     Δυναμική, όπως πάντα και αυτή η Προπόνηση των Κερκυραίων Συνασκουμένων μας.

     Και η Γραμμή Βολής πάντα αρμονική σε κάθε στάση τοξευτική έδειξε τη γνωστή συνοχή που χαρακτηρίζει τους "Έλληνες Κενταύρους Κερκύρας".

     Εκείνο όμως που πραγματικά εντυπωσιάζει τους "επαίοντες" από την προσεκτικήν ανάγνωση του οπτικοακουστικού αυτής της Προπονήσεως είναι οι θετικές αντιδράσεις της ...φοραδούλας που παρατηρεί ήρεμη τις τοξεύσεις που γίνονται μπροστά της. Κι αυτό είναι μια επιτυχής, πρώτη, εισαγωγή του Ίππου στο Τόξο και στη χρήση του Τόξου, προετοιμάζοντας τον Ίππο για μελλοντικήν Έφιππη Τοξοβολία.

     Και το ακόμη εντυπωσιακότερο, ο μικρός Δημήτρης με την υπέροχη τοξευτική τεχνική του η οποία ηρεμεί τόσο την φοραδούλα η οποία σκύβει το κεφάλι της ως ένδειξη γαλήνης και χαλαρότητος.  Και μπορεί το κράτημα των βελών να είναι λάθος, αλλά όλα τα υπόλοιπα και πολύ σημαντικότερα είναι τόσο ιδανικά σε αυτή την φωτογραφία ώστε να μας κάνει βέβαιους ότι ο Δημήτρης με την φοραδούλα μπορούν σύντομα να γίνουν έως και ιδανικοί συνεργάτες στην Έφιππη Τοξοβολία.

ΠΡΟΣΔΕΣΗ ΤΟΥ ΙΠΠΟΥ

ΕΠΙ ΠΕΔΙΟΥ

     Η ανάγκη προσδέσεως του Ίππου επί πεδίου είτε σε περιπτώσεις ομαδικής μετακινήσεως Ίππων, είτε για εκστρατευτικούς, είτε για άλλους λόγους και η απαιτούμενη προσωρινή στάθμευσή τους εκτός οργανωμένης σταυλικής εγκαταστάσεως, υπαγορεύουν την λύση μιας ασφαλούς και "ευέλικτης" τακτικής εύκολα εφαρμόσιμης σε υπαίθριους χώρους και, μάλιστα, με όσο το δυνατόν απλά και ευκόλως μεταφερόμενα προαπαιτούμενα.

     Δυστυχώς, πολύ συχνά παρατηρείται το φαινόμενο της πρόχειρης προσδέσεως του Ίππου με ένα επίγειο, "έρπον', σχοινί το οποίο καταλήγει σε έναν πάσσαλο βυθισμένο στο έδαφος, είτε σε οποιοδήποτε άλλο σταθερό σημείο (κορμό δένδρου κλπ) μπορεί να υπάρξει στον χώρο. Αυτός όμως ο τρόπος είναι πολύ επικίνδυνος διότι ο Ίππος, καθώς κινείται συχνά εμπλέκει τους κυνήποδές του στο σχοινί αυτό με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό των άκρων του (σχοίνιασμα).

     Στις σελίδες που ακολουθούν σε φωτογραφική αναπαραγωγή (κλικάρετε στις εικόνες για καλύτερη ανάγνωση) βλέπουμε μια στρατιωτική προσέγγιση ομαδικής προσδέσεως Ίππων στον Ελληνικό Στρατό.

     Ένας ασφαλής και αποτελεσματικός τρόπος προσδέσεως Ίππων επί πεδίου είναι ο παραδοσιακός μογγολικός, όπως εμφανίζεται στη συνέχεια σε ένα σύγχρονο βιβλίο που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως το "ευαγγέλιο" της Ιππικής και του ίππου στη Μογγολία. Ο τρόπος αυτός είναι ασφαλέστατος και εύκολος να εφαρμοσθεί οπουδήποτε, με ελάχιστα υλικά τα οποία μεταφέρονται με την οικοσκευή των νομάδων. 

     Toν, ούτως ειπείν, "μογγγόλικο" τρόπο προσδέσεως η Ομάδα μας τον συνιστά ανεπιφυλάκτως λόγω του υψηλού βαθμού αποφυγής τραυματισμών των προσδεδεμένων Ίππων, της ασφαλείας προσδέσεως αλλά και της ανέσεως που παρέχει στον Ίππο, αναλόγως, βεβαίως, του κατά περίπτωση μήκους του σχοινίου προσδέσεως.

ΔΙΠΛΟΒΑΡΔΙΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΕΣ

ΕΝ ΠΛΗΡΗ ...ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

     Μπορεί το αυγουστιάτικο θερμόμετρο να προσπαθεί να μας πείσει ότι οι θερμοκρασίες είναι πολύ υψηλές και να στέλνει τη μάζα στις παραλίες για μαζική ουροκολύμβηση, όμως, η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" επιλέγει σταθερά το Ιππευτήριο όπου ο ιδρώτας είναι χαρά και πιάνει ...τόπο! Έτσι, σ' αυτή την προπονητική ημερίδα καταφέραμε το μεν πρωί να είμαστε με δύο αγόρια δίποδα κι ένα τετράποδο και το απόγευμα με δύο κορίτσια δίποδα και μία ...τετράποδη.

     Ο Γεώργιος επαλήθευσε τον κανόνα ότι οι αρχάριοι θα πρέπει να  διατηρούν πυκνά τα μαθήματά τους διότι τα "χάσματα" δεν ευνοούν την πρόοδο, τουλάχιστον στην αρχική φάση ενός εκπαιδευόμενου Ιππέως. Η μικρή του "απόδραση" από το Ιππευτήριο έδειξε τις συνέπειές της, ευτυχώς όμως για τον Γεώργιο, λόγω του λίαν αυτοσυγκεντρωτικού του χαρακτήραος, αυτές οι συνέπειες αντισταθμίστηκαν. 

     Έτσι στο τέλος του μαθήματος ξαναείδαμε τον "γνωστό" μας Γεώργιο με το καλό του κάθισμα και την αποτελεσματική διεύθυνση, ώστε να μπορέσουμε να "πάμε παρακάτω" στα επόμενα μαθήματα.

     Η λίαν "ιδιαίτερη" και δυσκολότατη "περίπτωση" που ακούει στο όνομα "Χρυσούλα" εισέβαλε ώσπερ ...ταύρος εν υαλοπωλείω, με ένα τεράστιο χαμόγελο αυτοπεποιθήσεως εταιρικού ...στελέχους που μόλις έλαβε διευθυντική προαγωγή και προετοίμασε εν ριπή οφθαλμού την φοράδα των απογευματινών μαθημάτων που ήσαν "δομημένα" σε αλληλοδιδακτική διάδραση: η Ελένη θα δίδασκε τη Χρυσούλα και η Χρυσούλα την Ελένη.

     Τα δύο κορίτσια μας με την ομόφυλη τετράποδη στο επίκεντρο της δράσεώς τους εξ αρχής έδειξαν μία καταπληκτική "χημεία" όχι άγνωστη στην Ομάδα μας αλλά πάντα καλοδεχούμενη και η Ελένη έδωσε αμέσως "ώθηση" στη Χρυσούλα.

     Αυτός ο θηλυκός "ελβετικός σουγιάς", η Χρυσούλα, με την εξαιρετική της, σημερινή, διάθεση που της έδινε τόόόση αυτοπεποίθηση ήταν εξ αρχής -επιεικώς- τέλεια!

     Υπό την προσεκτική διδασκαλία της Ελένης, η Χρυσούλα εξετέλεσε ένα άριστο ανακουφιστικό τροχασμό και προετοιμάστηκε άψογα και με ασφάλεια για τα όσα ακολούθησαν. Και ποιά ήσαν αυτά;

     Τοξοφορία και προσομοιώσεις ήταν η συνέχεια για την Χρυσούλα. Σήμερα, έχοντας βελτιώσει τη βαθύτητα του καθίσματός της με "βύθιση" των πτερνών, η "εικόνα" της ήταν "χάρμα ιδέσθαι". 

     Ανοικτοί καλπασμοί ...υψηλότατων ταχυτήτων κατόπιν, με ακρίβεια εντολών και έμφαση στο 'σωστό πόδι" εξόδου. Και πάλι άψογη σε όλες τις εξόδους της.

     Και, τέλος, τοξοφορία εν καλπασμώ υψηλής ταχύτητος, αυτό που λέμε "αγωνιστικούς ρυθμούς", χωρίς να "χαλάσει" τίποτε από το "κάθισμα" ή την ακρίβεια χειρισμών και εντολών.

     Κι εδώ οι όροι αντεστράφησαν και η Χρυσούλα ανέλαβε ως Εκπαιδεύτρια της Ελένης με την ίδια προσοχή και προσήλωση στην πρόοδο της "μαθήτριάς" της.

     To ίδιο αυτοσυγκεντρωμένη, εξ αρχής και με την ίδιαν αυτοπεποίθηση και η Ελένη υπήρξε η επιτομή της πειθαρχημένης "μαθήτριας" η οποία, υπό την καθοδήγηση της Χρυσούλας  έφθασε με ασφάλεια αλλά και με ταχύτητα σε σημείο καλπαστικής τοξοφορίας και, μάλιστα, χωρίς να έχει ξανακρατήσει, ποτέ πριν, Τόξο στα χέρια της.

     Πράγματι, σήμερα ήταν η πρώτη φορά που η Ελένη κρατούσε στα χέρια της Τόξο και ήταν χαρακτηριστικό ότι όταν η Χρυσούλα της το έδωσε, αιφνιδιαστικά, να το κρατήσει, πριν από έναν καλπασμό, η Ελένη δεν ήξερε ούτε πως να το πιάσει.

     Τελικώς, ο αιφνιδιασμός απεδείχθη επιτυχής και η Ελένη εξετέλεσε με ασφάλεια αρκετούς καλπαστικούς γύρους του στίβου με άψογη τοξοφορία. Ημέρες πανέμορφες, ωφέλιμες για όλους και κυρίως για τον Ιππικό Πολιτισμό μας.

ΠΡΟΟΔΟΣ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

     Με δρομολογημένο και τον "Μάρουλλο" και τον "Σκεντέρμπεη", ξεκινάμε σιγά-σιγά να μπαίνουμε στις κρίσιμες παραμέτρους ρόλων, όπως είναι το ιππεύειν με τα "καθιερωμένα" ενδύματα και πανοπλίες του ύστερου Μεσαίωνος και της Αναγεννήσεως. Κι όσο κι αν φαίνεται παράξενο οι αμφιέσεις της εποχής, είτε απλές είτε μάχης, ανατρέπουν τα ιππικά δεδομένα ως προς την ισορροπία και την άνεση χειρισμών του Ιππέως.

     Σήμερα ξεκινήσαμε να μελετούμε τις επιπτώσεις από την χρήση του αλυσιδωτού περικαλύμματος κεφαλής (coif)  εισάγοντάς το στην ύλη των εκπαιδευτικών ημερίδων και εξοικειώνοντας με την αίσθησή του τους μαθητές του Ιππικού Θεάτρου μας.. Και πρώτα απ΄ όλα εξοικειώσαμε με την "παρουσία" του τον Ίππο μας ο οποίος επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφιερώνοντας αρκετήν ώρα και παρατήρηση ώστε να το αποδεχθεί ως "φίλιο" αντικείμενο.

     Το ίδιο κάναμε και με τον εσωτερικό υποστηρικτικό υφασμάτινο σκούφο  για τον οποίο και πάλι ο Ίππος χρειάστηκε αρκετήν ώρα και προσοχή πριν τον αποδεχθεί. Οι αντιδράσεις του Ίππου αξιοπρόσεκτες και ενδεικτικές της ευφυίας του δείχνοντάς μας ότι αντελήφθη αμέσως ότι το συγκεκριμένο αντικείμενο θα ήταν το επίκεντρο του σημερινού μαθήματος και ήθελε εγκαίρως να ξέρει τι ακριβώς ήταν και τι επιπτώσεις θα είχε στην ημέρα του.

     Αυτό το, φαινομενικώς αμελητέο, παρελκόμενο, η coif, από την πρώτη στιγμή έδειξε να ανατρέπει την ισορροπία του Ιππέως απαιτώντας ισχυρότερη αυχενική στήριξη της κεφαλής του Ιππέως ώστε να κρατηθεί η σωστή στάση.

     Το υπολογίσιμο βάρος των 3,5 κιλών της coif δυσκόλεψε αρκετά τον Ιππέα στο να εκτελέσει ακόμη και απλούς βηματισμούς (βάδην ή τροχασμό) με την άνεση που τους εκτελούσε στο παρελθόν χωρίς να φορά αυτό το παρελκόμενο διότι με τον αυχένα  να πρέπει να φέρει το φορτίο συνεχώς, η κόπωσή του ήταν δεδομένη και αυτό είχε ως συνέπεια την μεταβολή της στάσεως του κορμού και εξ αυτής την επιδείνωση της ισορροπίας αλλά και την αδυναμία ορθών διευθυντικών χειρισμών.

     Βεβαίως, ο Ιππέας δεν απέτυχε να εκτελέσει ακόμη και ένα ικανοποιητικό άλμα αφιππεύσεως εν κινήσει αλλά και πάλι το βάρος της coif είχε τις ορατές επιπτώσεις του.

     Όλα είναι υπόθεση επαναλήψεως και είναι βέβαιο ότι στα μαθήματα που θα ακολουθήσουν πολλά θα εξομαλυνθούν και σιγά-σιγά ένας ιδανικός σιδερόφρακτος έφιππος μαχητής θα μπορέσει να χειρισθεί και τα όπλα της εποχής επάνω από τον ηρωικό μας Sepp ο οποίος είναι ο Ίππος που τα υπόσχεται...όλα! Ακόμη και υπό την πολύ υψηλή αυγουστιάτικη θερμοκρασία μιας τέτοιας ημέρας.

ΟΙ "ΚΛΕΙΔΑΡΙΕΣ" ΤΟΥ LOUIS ARAGON

     O Louis Aragon στο ποίημά του "Ο χωριάτης του Παρισιού" ανακαλύπτει στα μικρομάγαζα που βρίσκονται στο στενό της Όπερας ..."κλειδαριές που δεν κλείνουν καλά στο άπειρο" και σε αυτή την έκτακτη θερινή Προπόνηση, ο Προπονητής θέλησε να γίνει ολίγον ..."οφθαλμολάγνος" και να παρατηρήσει ανάμεσα από τα αμελητέα αυτά χάσματα που προκαλούν οι ατελείς "κλειδαριές" του γνωστικού μας αντικειμένου κάποιες αδιόρατες παραμέτρους που θα μπορούσαν να περάσουν και απαρατήρητες...

     Συγκεκριμένα, ο Προπονητής θέλησε να βαθμολογήσει την προπονητική "μνήμη" ενός προχωρημένου Τοξότη και την ικανότητα παρακολουθήσεως ενός απαιτητικού προπονητικού προγράμματος ενός όχι και τόσο προχωρημένου Τοξότη.

     Στην Ομάδα μας, με την συγκεκριμένη "δομή" της διδασκαλίας, παρατηρούμε ότι, σταθερά, ανεξαρτήτως εάν προσέρχονται ή όχι το ίδιο συχνά στις Προπονήσεις, εντούτοις, όλοι, διατηρούν μία παγία ικανότητα παρακολουθήσεως των προπονητικών προγραμμάτων και λέμε "η Ομάδα τραβάει προς τα εμπρός όλους". Που οφείλεται όμως αυτό το δεδομένο φαινόμενο;

     Σήμερα, αυτή η έκτακτη θερινή Προπόνηση αφέθηκε -πάντοτε υπό επίβλεψη- στην διδασκαλία του πλέον προχωρημένου Γεωργίου ο οποίος βοήθησε τον λιγότερο προχωρημένο Μηνά να τον "ακολουθήσει".

     Από τον Γεώργιο ζητήθηκε να διδάξει στον Μηνά τo περιεχόμενο της προηγουμένης Προπονήσεως και ο Προπονητής παρακολούθησε πολύ προσεκτικά την λεπτομέρεια της διδασκαλίας του Γεωργίου επισημαίνοντας ότι αυτός είχε καταγράψει με μεγάλη ακρίβεια την κυρίως διδασκαλία "περνώντας" την με την ίδιαν ακρίβεια πρωτογενούς διδασκαλίας στον "μαθητή" του.

     Έτσι ο Μηνάς δεν δυσκολεύθηκε καθόλου να "κυνηγήσει" την ακρίβεια, ταχύτητα και άνεση του Γεωργίου κατά την εκτέλεση του συγκεκριμένου προπονητικού προγράμματος, ενώ ο Προπονητής απολάμβανε την αρμονική ροή της εκπαιδευτικής, αυτής, ημερίδος.

     Τι είναι, λοιπόν, αυτό που "σύρει" όλους σ΄ αυτή την Ομάδα προς την πρόοδο; Μα τι άλλο απ΄την εμπέδωση της κυρίως διδασκαλίας της οποίας οι "χιονονιφάδες" μετατρέπονται σε μία χιονοστιβάδα που εγκαθίσταται και εξαπλώνεται στο επίκεντρο των Συνασκουμένων παράγοντας θετική στροφορμή προόδου.

     Βεβαίως, αυτή η στροφορμή προόδου δεν αποτελεί πανάκεια αναδείξεως όλων στο ίδιο επίπεδο, παρά ταύτα έχει τα ευεργετικά της οφέλη. Και αυτό φάνηκε σήμερα στις μακρυνές τοξεύσεις στις οποίες ο Μηνάς μπορεί να μην υπήρξε τόσο αποτελεσματικός όσο ο Γεώργιος αλλά με ελάχιστην επαύξηση των προσπαθειών του μπορεί να τον φτάσει.

     Αυτά "είδαμε" μέσα από τα χάσματα των "κλειδαριών" του Louis Aragon νοιώθοντας έναν επικούριο αισθησιασμό όπως και κάθε φορά που απολαμβάνουμε μιαν εκπαιδευτικήν ημερίδα στο Ιππευτήριο ή την Γραμμή Βολής των "Ελλήνων Κενταύρων"!