ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ, ΑΜΙΠΠΩΣ ΚΑΙ ΑΟΠΛΩΣ!

 ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

...ΑΜΙΠΠΩΣ ΚΑΙ ΑΟΠΛΩΣ!

     Μόλις είχα επιστρέψει με το μικρό πορθμείο MS "Suomenlinna II" από τα νησιά Suomenlinna, το οχυρό της πρωτεύουσας της Φινλανδίας, όπου είχα μελετήσει την τοπική οχυρωτική και τα αξιοθέατά του. 

     Η ιδιαιτερότητα, όσο και σημαντικότητα των έξι νησιών Suomenlinna, αν και επικεφαλής γκρουπ ρωμιών τους οποίους ξεναγούσα στο Ελσίνκι, με είχε κάνει να αλλάξω το πρόγραμμα των συνοδευομένων μου και να τους χαρίσω "ελεύθερο χρόνο" γνωρίζοντας ότι τα περιορισμένα "ενδιαφέροντά" τους θα τους έκαναν πιο ευτυχείς στα μαγαζιά της αγοράς παρά σε ένα τέτοιο σημείο που θα ήταν ενδιαφέρον σε έναν λάτρη της Ιστορίας αλλά και της φυσικής αισθητικής. 

     Όχι, δεν είναι κακό να προτιμάς τα μαγαζιά μιας πανάκριβης αγοράς αντί για ένα ιστορικό μνημείο αν θέλεις να πετάξεις στα σκουπίδια ένα μέρος της ψυχής σου κι αν, βεβαίως, έχεις και λεφτά για ...πέταμα. Αυτό, ευσχήμως, το αποκαλούν "shopping therapy", αλλά προς τούτο απαραίτητη προϋπόθεση είναι να χρειάζεσαι "therapy" ως ψυχ-...ασθενής και, ασφαλώς, να μη "κουβαλάς" ...σοβαρότερα ενδιαφέροντα τα οποία να σε γεμίζουν, όπως θα δούμε εν συνεχεία. 

     Έτσι, επιστρέφοντας από το φινλανδικό αρχιπέλαγος, με την ονειρική "σκιαγραφία" του Ελσίνκι στα χρώματα του δειλινού μπροστά μου και αποβιβαζόμενος από το προσεγμένο πλοιάριο στην αποβάθρα του κεντρικού όρμου της πρωτεύουσας, "μετέφερα" στις "αποσκευές" της μνήμης μου τα όσα εντυπωσιακά βίωσα από αυτό το φινλανδικό τοπόσημο το οποίο, όμως, υπήρξε έργο των ...Σουηδών οι οποίοι, από το 1748, άρχισαν να το διαμορφώνουν σε ναυτικό οχυρό προς αντιμετώπιση των Ρώσων.

     Στο έδαφος αυτού του νησιωτικού συμπλέγματος "ψηλάφισα" το παρελθόν της σουηδικής κατοχής της Φινλανδίας αλλά και την ηρωική ιστορία του Φινλανδικού λαού με το μεγάλο έπος του Φινλανδο-Ρωσικού πολέμου, αλλά "σκάλωσα" προ ενός μνημείου στο οποίο, αντί σταυρού ή ανδριάντος, κυριαρχούσε ένα αρχαίο  Ε λ λ η ν ι κ ό  κράνος πάνω από μία ασπίδα κι ένα ξίφος... Πρόκειται για τον τάφο του Σουηδού Στρατάρχη και μηχανικού Augustin Ehrensvärd (1710-1772) ο οποίος σχεδίασε και ίδρυσε το ναυτικό φρούριο Suomenlinna όταν αυτό ήταν υπό την κυριαρχία των Σουηδών. Αυτό τo ταφικό μνημείο βρίσκεται στην Μεγάλη Αυλή (Linnanpiha) στο νησί Susisaari του συμπλέγματος Suomenlinna και ολοκληρώθηκε το 1805 με την σύμπραξη του διάσημου Σουηδού γλύπτη Tobias Sergel ο οποίος πιστώθηκε με τα εξαιρετικά γλυπτικά στοιχεία επάνω στη βάση από γρανίτη που καθηλώνουν τον παρατηρητή ενώ στις πλευρές του υπάρχουν επιγραφές στα Σουηδικά που αναφέρονται στον νεκρό και το έργο του. Όλα τούτα όμως δεν είναι παρά μόνον ιστορικά στοιχεία για τον οποιονδήποτε επισκέπτη ενώ για τον Έλληνα, αυτό το αρχαίο Ελληνικό κράνος αφηγείται τόσα πολλά και ενδιαφέροντα, ακριβως όπως τα περιγράψαμε σε παλαιότερη ανάρτησή μας αναφερόμενοι στην "Εσωτερική Φινλανδία"! Τότε που η Ιστορία της Φινλανδίας μας "μίλησε" μέσα από τις προθήκες του Εθνικού Μουσείου της το οποίο μας κράτησε ώρες στο εσωτερικό του για να θαυμάσουμε ένα πραγματικό "σχολείο" ιστορικής γνώσεως που αναδεικνύει με τον λαμπρότερο τρόπο το "ανάγλυφο" του φινλανδικού, εθνικού, παρελθόντος!

Πόσο εντυπωσιακό να παρατηρείς τους βορειότερους λαούς, Σκανδιναυούς και λαούς της Βαλτικής, να τιμούν τον Ελληνικό πολιτισμό και να τον συναρτούν με κάθε τι πολεμικό και μεγαλειώδες ενώ οι σημερινοί γραικύλοι να αποφεύγουν κάθε "συνάφεια" με το παρελθόν της Ελλάδος και την πολεμική αρετή των Ελλήνων...

[Kevin Krieger's acc.]

Kαι με καλή γνώση της Φινλανδικής Ιστορίας και της διπλωματίας της, μπορούμε να ερμηνεύσουμε πολύ περισσότερα που μας αφορούν ως Έλληνες και Ευρωπαίους, ειδικώς, αναλύοντες την προσωπικότητα του Φινλανδού εθνάρχη Carl Gustaf Emil Mannerheim, πιστού συμμάχου του Αδόλφου Χίτλερ και "αρχιτέκτονος" του κράτους των σημερινών πλέον ευτυχισμένων Πολιτών της Ευρώπης, όπως για όγδοη συνεχή χρονιά ανακηρύσσονται.‎‎

Στο κεντρικό Πολεμικό Μουσείο, οι εκτενείς συλλογές του παρουσιαζόμενες με την καλύτερη μουσειολογική προσέγγιση σε έναν χώρο που βοηθούσε την αυτοσυγκέντρωση και την ήρεμη παρατήρηση που χρειάζονταν ο επισκέπτης για να κατανοήσει αυτά που έβλεπε, παρήλασαν μπροστά μου τα πάμπολλα ενδιαφέροντα τεκμήρια του "σουηδικού" αλλά και "φινλανδικού" παρελθόντος των Suomenlinna, το σημαντικότερο μέρος της φινλανδικής πορείας μέσα στον χρόνο.

Σπουδαίο το "στήσιμο" αυτού του μουσειακού περιβάλλοντος, "έξω" και "μέσα".

Οι Φινλανδοί, ένας λαός που φημίζεται για την ικανότητά του στο "design" αλλά και ο πλέον ευτυχισμένος λαός του κόσμου για πολλοστή συνεχή χρονιά, δεν θα μπορούσε να μην αναδείξει όπως πρέπει την ιστορία του επάνω σε μια νησιωτικήν επιφάνεια η οποία αναδεικνύει έξι χιλιόμετρα οχυρωτικών τειχών και διακόσια περικαλλή κτήρια.

Όμως, πάνω σ' αυτό το νησιωτικό έδαφος ο περιπατητής απολαμβάνει ένα ιδιαίτερο κάλλος αφού ο πολεμικός χαρακτήρας των εκθεμάτων έχει αφομοιωθεί πλήρως μέσα σε ένα περιβάλλον που διατηρεί την φυσικότητά του και η μόνη ανθρώπινη παρέμβαση είναι για την προστασία της χλωρίδος και της πανίδος του χωρίς καμιάν επιβαρυντικήν επίπτωση.

Καθώς το μάτι σάρωνε εγκαταστάσεις και φυσικόν ορίζοντα, παρατηρούσε την πλήρη εναρμόνιση του "κοσμικού" ιστορικού στοιχείου με την φύση και την βλάστηση.

Και ως ...αλογατάρης, πέρασε από το μυαλό μου πολλές φορές, τι ωραίο που θα ήταν αν εδώ, σ΄ αυτές τις καταπράσινες εκτάσεις είχα ένα αλογάκι Φιόρδ κι ένα Τόξο τι αισθησιακή ...Έφιππη Τοξοβολία θα μπορούσα να απολαύσω...

Και, κάπως έτσι, αφού χάρηκα τα νησιά Suomenlinna πήρα το πορθμείο της επιστροφής στο Ελσίνκι αλλά, ως φαίνεται, το αλογάκι Φιόρδ με είχε πάρει για τα καλά στο κατόπι...

"Ξεμπαρκάροντας" και πατώντας στη προκυμαία, ένιωσα ότι η θάλασσα, το περπάτημα, και η φύση ανοίγουν την όρεξη και η φινλανδική κουζίνα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ...εγγυημένη! Και η "εγγύησή" της πού αλλού παρά στην παλιά κλειστή Αγορά που ήταν μπροστά μου! Kι εδώ μέσα, σ΄ έναν χώρο που ταίζει κόσμο από το 1889, ένα μεγάλο λευκό μπολ με σούπα σολομό με περίμενε να το αξιολογήσω. Μια σούπα που γαλήνευε όμοια με τη γαλήνη της Φινλανδίας, μοσχομυρωδάτη και κρεμώδης, με "προβεβλημένο" τον άνηθο επάνω σε μεγάλα κομμάτια τρυφερού σολομού: Το αγαπημένο μου Lohikeitto, ένα έδεσμα που, από τον 19ο αιώνα στη Φινλανδία, συμβολίζει την οικογενειακή θαλπωρή και αποτελεί το "σήμα κατατεθέν" της κουζίνας της Βόρειας Ευρώπης. Την απόλαυσα μέχρι ...τρυγός και όσο η κραμώδης πεμπτουσία της έτερπε τον ουρανίσκο μου εγώ "έβλεπα" αλογάκι Φιόρδ κι Έφιππη Τοξοβολία, ενώ μια συναρπαστική όσο κι αδιευκρίνιστη επίγευση με καλούσε να ανακαλύψω ποιο ήταν αυτό το δαιμόνιο συστατικό της σούπας που την έκανε τόσο μυστηριακή κι απόκοσμη... Ωστόσο η Εφιππη Τοξοβολία, αμίππως κι αόπλως, ...συνεχίζονταν κι εγώ θυμόμουν ότι αυτή την δεύτερη φορά που δοκίμαζα το Lohikeitto μου ένιωθα και πάλι την ίδια μεγαλειώδη αλλά και αταυτοποίητην επίγευση...

Πώς τα καταφέρνουμε κάποιοι να βιώνουμε ακόμη και μέσα στη παλιά κλειστή Αγορά του Ελσίνκι, έστω, το μετείκασμα, της Έφιππης Τοξοβολίας δεν μπορώ να το εξηγήσω. Όμως, πολύ αργότερα και όλως συμπτωματικώς εξήγησα "τι" ήταν εκείνο που προκαλούσε την συναρπαστική επίγευση της σούπας σολομού που με βασάνισε: Ένα φύλλο ...δάφνης που, όπως έμαθα, προστίθεται στα υλικά παρασκευής αυτής της κρεμώδους ..."θείας μεταλήψεως"! Αλλοίμονο!... Πόσο μπορεί να έχει "σφραγίσει" τις υάρξεις μας μια πολεμική τέχνη δίνοντάς μας την ψευδαίσθηση ότι μπορούμενα καλπάσουμε και μέσα στην παλιά κλειστή Αγορά της φινλανδικής πρωτεύουσας, ανάμεσα σε πάγκους και τραπεζοκαθίσματα απολαμβάνοντας ένα Lohikeitto...Mα πόσο...;

Το πρόγραμμα της ημέρας μου επέτρεπε μετά και το υπέροχο γεύμα, μία ...χωνευτικήν επίσκεψη στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Ελσίνκι (Luomus) που υπάγεται στο Πανεπιστήμιο της φινλανδικής πρωτεύουσας, οπότε, σε λίγο να 'μαι πίσω από το κτήριο του Κοινοβουλίου όπου και το Μουσείο προσδοκώντας την διεύρυνση των ιππολογικών μου γνώσεων, δυστυχώς όμως, αν και το Μουσείο αυτό περιέχει στις Ζωολογικές συλλογές του εκατομμύρια δειγμάτων δεν είδα κάτι ιδιαίτερο σχετικά με τον Ίππο.

Bεβαίως, στην Φινλανδία έχω προγραμματίσει δύο στοχευμένες επισκέψεις σε δύο αντίστοιχους μουσειακούς προορισμούς, στο Hevosopisto (Iππικό Κολλέγιο Ypäjä, όπου και το Φινλανδικό Μουσείο Ιππασίας) και στο Ιππικό Μουσείο της Lappeenranta όπου μπορώ να εμπλουτίσω τις ιππικές γνώσεις μου από τις εξειδικευμένες συλλογές τους, αλλά αυτός είναι προγραμματισμός νέας εξορμήσεως.

Σε λίγο "σμίξαμε" με το γκρούπ που είχε περάσει υπέροχα! Είχαν φάει πίτσα (γιατί δεν βρήκαν κεμπάπ... και την χρυσοπλήρωσαν...) και πρόλαβαν να κατεβάσουν όλα τα ράφια του "Stockmann" ενώ, με τα ψώνια να ξεχειλίζουν στις σακκούλες, αγωνιούσαν για το πρόγραμμα της επομένης. Τους είπα ότι θα τους πήγαινα στον ορθόδοξο ρωσικό καθεδρικό ναό του Ουσπένσκι. Tρελλάθηκαν απ΄ τη χαρά τους που θα πάθαιναν λουμπάγκο από τα προσκυνήματα και τις γονυκλισίες. Κι όταν τους είπα ότι, μετά, θα τους πήγαινα και σε ...κεμπαμπτζίδικο (όπου θα τους κόστιζε το τουρκοκεμπάπ διπλάσια από το δικό μου υπέροχο Lohikeitto) άρχισαν να ...χοροπηδάνε, ...απ΄ τη χαρά τους, ...απ΄ το κρύο, δεν έμαθα ποτέ! Σιγά να μη τους ένοιαζε ο τάφος του Augustin Ehrensvärd και τα "μηνύματά" του ...! Σαν την ...Ελλαδάρα μας...! Αμ, πώς, αυτοί έχουν Suomenlinna και είναι κι ο πιο ευτυχισμένος λαός του κόσμου, αλλά εμείς έχουμε πιο πολλά, την Άννα Βίσση, τη Δέσποινα Βανδή, την Έφη Θώδη, την Φιλιώ Πυργάκη και αντίφα δημοκρατία! Τι, δεν ακούσατε ακόμη "ΤΟ ΤΡΑΚΤΕΡ" της Έφης Θώδη;...

Υστερόγραφο:

Άντε τώρα, εσύ που θα ήθελες να τους παρουσιάσεις και το έργο του εθνικού μουσουργού της χώρας Jean Sibelius, εσύ που θα ήθελες να τους μιλήσεις για την σύνθεσή του "Finlandia" και να τους προσφέρεις την ευκαιρία να το χαρούν μέσα στο ομώνυμο πάρκο, κάτω από τους 600 ασημένιους αυλούς του μνημείου του, αφηγούμενος και το εθνικό έπος "Kalewala", ξέροντας ότι και μόνον επί τω ακούσματι της προτάσεως μπορεί να σου εκσφενδόνιζαν στη μούρη τα κεμπάπια τους... Τόλμα αν μπορείς... Όχι, τόλμα...!

ΜΟΥΣΙΚΗΝ ΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΥ

 ΜΟΥΣΙΚΗΝ ΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΥ

(Πλάτωνος "Φαίδων")

     Η βιωματική μέθεξη με μία πολεμική τέχνη διατρέφει την ανθρώπινη ψυχή με νάματα τα οποία δεν είναι, απλώς, "θρεπτικά" αλλά είναι και "χυμοί" Αισθητικής ανελίξεως. Και, ανεξαρτήτως εάν γύρω μας η δημοκρατική εξαχρείωση κατατρώγει, μεταπολεμικώς, σχεδόν, τα πάντα και τους πάντες, καταγινόμενοι με τα γνωστικά αντικείμενα της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" διακονούμε πολλές εκ των Μουσών, προσηλωμένοι σε μία διαρκή λυτρωτικήν εργασία.

     Κι ενώ, τώρα, επί ημέρες μελετούμε κείμενα επί κειμένων προς βαθύτερη κατανόηση της Παραδοσιακής Ιαπωνικής Τοξοβολίας την οποία και θα παρουσιάσουμε στο παρόν Ιστολόγιο, ο εξαιρετικός μας Δάσκαλος Νικόλαος με ηλεκτρονικό του μήνυμα, μας υπενθυμίζει το κοινωνικό μας ναδίρ, βυθίζοντάς μας σε ακόμη πιο αβυσσαλέα, συγκριτικά, συμπεράσματα για όσα μας κάνουν να ασφυκτιούμε στην σημερινή γραικία... Κι ενώ, τώρα, η μακρά μελέτη μας των θεσπέσιων Ιαπωνικών τοξευτικών Παραδόσεων κατάφερε να μας απελευθερώσει από το σπηλαιώδες καταγώγιο των "περιρρεόντων" γραικύλων, ο αγαπημένος μας Κωνσταντίνος με αιφνιδιαστικό τηλεφώνημά του μας παραπέμπει να επιστρέψουμε στα ...τάρταρα παρακολουθώντας βίντεο οικτρής περσόνας και, ευτυχώς που διαμεσολαβούσε η τηλεφωνική συσκευή ώστε ο, κατά τα λοιπά, αξιολάτρευτος Κωνσταντίνος μας να αποφύγει το ...δάγκωμα! 

     Δεν είναι δουλειά δική μας να σώσουμε ασώτους κι οι ίδιοι είμαστε σωσμένοι αν διακονούμε Μούσες και παραμένουμε ακαταπόνητοι υπηρετώντας εκείνο που απελευθερώνει, την εργασία, υπακούοντας στην σοφή παρότρυνση η οποία επιστέγαζε τα αναμορφωτήρια ψυχών που ανίδρυσε η πολιτισμένη Ανθρωπότητα πασχίζοντας να αποτρέψει το σημερινό κατάντημα των κοινωνιών της! 

     Δικό μας καθήκον είναι η διατήρηση της ψυχικής μας καθαρότητος και το αμίαντον των χαρακτήρων μας από το μίασμα της εξαχρειωτικής δημοκρατίας! 

     Δικό μας χρέος είναι η διαρκής σπονδή στις τέχνες των Μουσών δια της συνεχούς δημιουργικής εργασίας, όπως επιτάσσει το πνεύματης Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" και, μάλιστα, έχοντας διαρκώς κατά νου τον Κωστή Παλαμά να μας τονίζει: 

"Όσα βουνά κι αν ανεβήτε,

απ΄τις κορφές τους θ'  αγναντεύτε άλλες κορφές

ψηλότερες, μιαν άλλη πλάση ξελογιάστρα '

και στην κορφή σα φτάστε την κατάψηλη,

πάλι θα καταλάβετε πως βρίσκεστε

σαν πρώτα κάτω απ΄ όλα τ' άστρα."

ΤΙΜΗ ΜΑΣ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ

 ΤΙΜΗ ΜΑΣ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΠΡΟΣ 

ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ

     Οι παραδοσιακές τέχνες και, δη, οι εξ αυτών πολεμικές, αποτελούν "δακτυλικά αποτυπώματα" των εθνών εκ των οποίων προέρχονται και ιστορικά "επάρματα" τα οποία σεμνύνονται και πρέπει να σεμνύνονται οι όσοι ενασχολούμενοι με τις τέχνες αυτές. Παραλλήλως και το κλέος που αντανακλούν αυτές οι τέχνες, οπωσδήποτε δε οι πολεμικές, καθιστά υπερήφανους όσους τις ασκούν όχι, απλώς, για τις δεξιότητές τους σε αυτές αλλά και για την αίγλη την οποία προσδίδουν στα έθνη και στις χώρες τους!

     Έτσι, εμείς οι Έλληνες και παρά την όποια, τεχνητή ή μη, αντιπαλότητα με τους Τούρκους, εκτιμούμε απέραντα τον πατριωτισμό της Τουρκικής Ομοσπονδίας Τοξοβολίας η οποία επιμένει στην προβολή και ανάδειξη του αυτοκρατορικού Οθωμανικού παρελθόντος της Τουρκίας, ενώ, αντιθέτως η αντίστοιχη "ομοσπονδία" των ψοφοδεών γραικύλων, ευθυγραμμισμένη με τον ευρύτερο ηττοπαθή φόβο που κυριαρχεί στην αρρωστημένη χώρα της διαφθοράς και της ανωμαλίας, αποφεύγει επιμελώς κάτι αντίστοιχο εκ ...δέους μη  τυχόν και χαρακτηρισθεί ως "εθνικιστική" ή ..."φασιστική" λες και θα μπορούσε να της απονεμηθούν παρόμοιοι τίτλοι Τιμής, μάλιστα δε τώρα που ο "αντιφασισμός" τίθεται εκποδών, παγκοσμίως! Και, αντιστοίχως, θυμόμαστε πάντοτε την λαμπρή υποδοχή που μας έκαναν στην Κωνσταντινούπολη αλλά και σε άλλες περιοχές της Τουρκίας, Τούρκοι επίσημοι, όταν μάλιστα μας συνόδευσαν σε δημόσια παρέλασή μας στο κέντρο της Κωνσταντινουπόλεως όπου τιμητικώς παρελάσαμε ως "Έλληνες Κένταυροι" με εθνικές ενδυμασίες και την εθνική σημαία μας ανά χείρας! 

     Αενάως υπερήφανοι για την Ελληνικότητά μας, αλλά και για την επιλεγείσα πολιτική πορεύσεως των "Ελλήνων Κενταύρων", σεμνυνόμεθα για το εικοσαετές έργο μας, εμμένοντες στις Αξίες μας! 

Hermès ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Hermès

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

     

Ουδόλως θα μας απασχολούσε ένα ακόμη "brand" της, ευρύτερης, καταναλωτικής "πιάτσας" εάν αυτό δεν "ακουμπούσε" επάνω στον Ίππο και την Ιππική που συνιστούν άξονα των ενδιαφερόντων μας, λόγος για τον οποίον επανερχόμεθα στον Οίκο "Hermès" ο οποίος, αν και δεν αποφεύγει παγιδεύσεις που επιφυλάσσει μια "woke" αγορά, εν τούτοις, επιδιώκει την επαφή του με την φίλιππο "καταγωγή" του και την προϊστορία του ως παραδοσιακού κατασκευαστή Ιπποσαγής.

     Πολύ ευφυής, λοιπόν, η πρωτοβουλία του αθηναϊκού καταστήματός του να ...κατεβάσει τον "Hermès" στον ...δρόμο και να οργανώσει στο Ζάππειο μιαν όμορφη γιορτή φιλοξενίας εικαστικών καταθετών ιδεών, όπου αρκετοί συμπολίτες άφησαν το σχέδιό τους στο καβαλέτο κι εκφράστηκαν με τα μέσα που, ευγενώς, προσέφερε η διεύθυνση του "Hermès Αthens". Kαι στο εταιρικό περιοδικό "Le Monde d' Hermès" που προσφέρθηκε σε όσους συμμετείχαν, με την ίδια χαρά εντοπίσαμε την ακατασίγαστη "ερωτική" σχέση της "Hermès" με τον Ίππο και την Ιππική, αλλά και κάτι εξίσου σημαντικό: Μια τάση "εκλαϊκεύσεως" του "brand" που θα μπορούσε να το φέρει πιο κοντά σε ένα κοινό το οποίο θα μπορούσε να αναγνωρίσει την σημασία της ποιότητος παρά την περιρρέουσα οικονομική δυστοκία.

     Στο Ζάππειο, λοιπόν, "πολιτογραφείται" μια αξιέπαινη πρωτοβουλία η οποία, περιέργως πως, καθυστέρησε για την "Hermès" πολλά χρόνια μέχρι να την αναδείξει το αθηναϊκό κατάστημά της στην εκδήλωση "Από την βιτρίνα στο δρόμο". Κι αυτό σημαίνει την έμμεση κατάδειξη μιας παραδοχής, όγτι το συγκεκριμένο "brand" χρήζει προσεγγίσεως του ...κοινού και δεν αρκείται στην επιτυχημένη, κατά τα λοιπά, σχέση του με την αγοραστικήν "Élite".

     Από πλευράς μας, ως σταυλικοί "αλογατάρηδες" θα προτείναμε μια νέα εμπορική "κατεύθυνση" στην "Hermès", μια "κατεύθυνση" η οποία, χωρίς να υποβαθμίσει την μέχρι τώρα προσπάθεια της εταιρείας να διατηρεί υψηλό το κόστος των προϊόντων της απευθυνόμενη σε αγοραστικό κοινό υψηλής οικονομικής επιφανείας, να εγκολπωθεί και το ευρύτερο "αλογατάρικο" κοινό το οποίο, διεθνώς, δεν ανήκει, απαραιτήτως, στους "έχοντες και κατέχοντες", αλλά υπηρετεί τον Ίππο ως φυσική ανθρώπινη ανάγκη.

     Εν τοιαύτη περιπτώσει, θεωρούμε πολύ επικερδές και ηθικώς και οικονομικώς, την προσαρμογή της γραμμής ιππικής παραγωγής της "Hermès" στις ανάγκες της ευρύτερης ιππικής αγοράς με την δημιουργία μιας γκάμας προϊόντων τα οποία, χωρίς να αποκλίνουν της ποιότητος της εταιρείας, να είναι προσιτά σε χαμηλότερα βαλάντια ώστε η "Hermès"  να κατακτήσει την συγκεκριμένη πελατεία. Και...

     Ούσα ειδική και με σημαντική εμπειρία παρελθόντος στην Ιπποσαγή, η "Hermès", θα μπορούσε να αναπτύξει μια γκάμα ειδικών προϊόντων (Ιπποσαγής) σχεδιάζοντας ένα ερευνητικό εργαστήριο το οποίο, σε συνεργασία με τα ήδη υπάρχοντα Κέντρα Φυσικής Ιππικής (Natural Horsemanship) θα μπορούσε να καταλάβει την πρωτοκαθεδρία στον συγκεκριμένο "χώρο" Ιππικής σχεδιάζοντας και προωθώντας στην αγορά προϊόντα τα οποία, αν και απαραίτητα, εξακολουθούν να απουσιάζουν από τα εμπορικά ράφια. Επί παραδείγματι, πόσα αριστουργήματα Ιπποσαγής θα μπορούσαν να παραχθούν από την  "Hermès"  σε συνεργασία με το ερευνητικό εργαστήριο της Σχολής Nevzorov που θα έκαναν θραύση στον, ραγδαία, ανερχόμενο "κύκλο" της σύγχρονης Φυσικής Ιππικής;...

     Έχοντας, ήδη, γνώση του εσωτερικού πνεύματος της "Hermès"  για τον τομέα των ιππικών προϊόντων των αρίστων τεχνητών της από την παραμονή μας στο Παρίσι όπου είχαμε την τύχη να τους συναντήσουμε, πιστεύουμε ότι αυτή η εταιρεία είναι η μόνη που, λόγω τεχνογνωσίας, μπορεί να καταπιαστεί με τις απαιτήσεις της ανερχόμενης Φυσικής Ιππικής ως προς τα προϊόντα Ιπποσαγής και πιστεύουμε ότι έχει όλες τις δυνατότητες να παρουσιάσει και σ΄ αυτόν ισχυρές προτάσεις, κάτι το οποίο της ευχόμεθα. 

"ΤΑ ΚΡΗΤΙΚΑ ΟΠΛΑ" ΜΙΑ ΜΝΗΜΕΙΑΚΗ ΕΚΔΟΣΗ

 "ΤΑ ΚΡΗΤΙΚΑ ΟΠΛΑ"

ΜΙΑ ΜΝΗΜΕΙΑΚΗ ΕΚΔΟΣΗ

     Μια αχνή αλλά εντυπωσιακή "ρωγμή φωτός" διαφαίνεται στην ναδιρικήν άβυσσο παρακμής της κρητικής κοινωνίας που μαστίζεται από την ειδεχθέστερην εγκληματικότητα η οποία διεκδικεί παγκόσμια πρωτιά. Κι αυτή η "φωτεινή ρωγμή" δεν είναι άλλη από την μνημειακή εργασία ενός αυθεντικού Kρητικού, του ευπατρίδη συλλέκτη Ευτύχη Τζιρτζιλάκη, ο οποίος τιμά τον τόπο του του οποίου, σημαντικό μέρος της ιστορίας του,  περιλαμβάνει στις σελίδες του βιβλίου του "ΤΑ ΚΡΗΤΙΚΑ ΟΠΛΑ".

     Αφού, επί δεκαετίες ο συγγραφέας αφιερώθηκε στην μελέτη και συλλογή, ιδίοις αναλώμασι, σπανίων παραδοσιακών κρητικών όπλων, κατάφερε να προσφέρει το ανεκτίμητο υλικό του στους ερευνητές αλλά και φιλίστορες,  πλαισιωμένος από ένα επιτελείο αξίων Κρητών συντοπιτών του, αποδίδοντας στην ελληνική βιβλιογραφία μία μοναδική σπουδή, μοναδική τόσο ως προς την πρωτοτυπία του περιεχομένου όσο και ως προς την όλην εκδοτική ποιότητα η οποία πιστώνεται στον Δημοσιογράφο και ειδικό Φωτογράφο Γεώργιο Πατρουδάκη.

     Με αυστηρότητα προς την ήδη υπάρχουσα βιβλιογραφία και δη, προς αυτήν που σχετίζεται με το συγκεκριμένο εξειδικευμένο αντικείμενο, ανενδοιάστως μπορούμε να πούμε ότι κρατούμε, επιτέλους, στα χέρια μας μία έκδοση η οποία δεν καλύπτει, απλώς, κατά τον πληρέστερο τρόπο το θέμα της, όπως φανερώνει και η λίστα των περιεχομένων της, αλλά αποτελεί καύχημα της ελληνικής βιβλιογραφίας από πλευράς πληροφοριακού κειμένου, εμπνευσμένης εικόνας και, εν γένει, "εκδοτικού ήθους" που σπανίως βλέπουμε στα ράφια βιβλιοπωλείων ακόμη και της ευρύτερης Ευρώπης.

     Έτσι, η συνεργασία του εμβριθέστατου Ιστοριοδίφη και συλλέκτη Ευτύχη Τζιρτζιλάκη με τον εμπνευσμένο αισθητικό της "εικόνας"  Γεώργιο Πατρουδάκη ο οποίος με τις φωτογραφίες του αναδεικνύεται σε έναν κορυφαίο εικαστικό δημιουργό, απολήγει σε ένα έργο που υπερτρέφει την ιστορική μνήμη αλλά και ανακατευθύνει προς τα άνω την Αισθητική η οποία υπελίσσεται σε μια, κατά κανόνα, κακαίσθητη κοινωνία που έχασε τις Αξίες της! Και αυτό το αξιοπρόσεκτο αποτέλεσμα είναι επίτευγμα όλων των συντελεστών της εκδόσεως.

     Ο συγγραφέας, ξεκινώντας την ιστόρησή του από τις παλιότερες εποχές των κρητικών αγώνων, μας παρουσιάζει εντυπωσιακά δείγματα της, προ-πυροβόλων, συλλογής του. Τόξα και βέλη αλλοτινών καιρών ως προπομποί εκηβόλων, θα μας αιφνιδιάσουν προανακρούοντας την έλευση των πυροβόλων, όμως, πριν από τα πυροβόλα, ο Ευτύχης Τζιρτζιλάκης με τον Γεώργιο Πατρουδάκη θα μας μυήσουν πλήρως στην χορεία των αγχεμάχων, εστιάζοντας, όπως είναι φυσικό στο παραδοσιακό κρητικό μαχαίρι.

     Βαθύς γνώστης του κρητικού μαχαιριού, ο Ευτύχης Τζιρτζιλάκης, το πρωτοπαρουσίασε πριν από πολλά χρόνια στο έγκριτο περιοδικό "ΚΡΗΤΙΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ", πάντοτε με την συνεργασία του Γεωργίου Πατρουδάκη που ήταν ο εκδότης του και πάντοτε φωτογράφος του σχετικού άρθρου, αφήνοντας μια σπουδαία παρακαταθήκη για το συγκεκριμένο όπλο.

     Εξαιρετική και η παρουσίαση της μεγάλης ποικιλίας των κρητικών αγχεμάχων η οποία υπερβαίνει κατά πολύ το γνωστό κρητικό μαχαίρι και προσιδιάζει στην σφαιρικότερη προσέγγιση του διαχρονικού κρητικού μαχητικού πνεύματος.

     Αξιοπρόσεκτη η ιστορική καταγραφή των προσκτημάτων μιας τόσο σημαντικής συλλογής από τον επιμελέστατο μελετητή Ευτύχη Τζιρτζιλάκη αλλά και από τον καλλιτέχνη φωτογράφο Γεώργιο Πατρουδάκη ο οποίος κατάφερε να την "μεταφέρει" με τις φωτογραφίες του, αυτούσια, στην γνώση του αναγνώστη αυτής της εκδόσεως επιτυγχάνοντας την ανάδειξη επαρκούς μέρους με άριστο "στήσιμο" στα πλάνα του. 

     Εξίσου, εμβληματική και η παρουσίαση των ιστορικών πυροβόλων των κρητικών αγώνων με πρωτογενή πληροφόρηση η οποία αντλείται από την μακροχρόνια έρευνα του συγγραφέα Ευτύχη Τζιρτζιλάκη.

     Το δε σημαντικότερο είναι ότι ο συγγραφέας δεν αρκείται στην καταγραφή μόνον του κυρίως, οπλικού, αντικειμένου αλλά παραδίδει στον αναγνώστη του και ολόκληρο το "πλαίσιο" που περιβάλλει το όπλο, προς εξαγωγή πληρέστερων ιστορικών συμπερασμάτων και αυτό αναβαθμίζει την αποτίμηση του όλου έργου του. 

     Τέλος, στον συγγραφέα θα πρέπει να αναγνωρισθεί και το θάρρος της γνώμης, μη διστάζοντας να αναφερθεί στην αναγνώριση του δικαιώματος οπλοκατοχής των κρητικών από τις Γερμανικές Εθνικοσοσιαλιστικές αρχές, εν αντιθέσει προς τις μεταγενέστερες δημοκρατικές εξουσίες οι οποίες περιφρόνησαν τις τοπικές κρητικές παραδόσεις και απαγόρευσαν στους Κρητικούς ακόμη και την κατοχή οικογενειακών κειμηλίων! Εν προκειμένω, ο συγγραφέας παραθέτει την σχετική διαταγή των Γερμανικών Εθνικοσοσιαλιστικών αρχών, υπογραφόμενη από τον Στρατιωτικό Διοικητή Κρήτης ο οποίος, αν και εν καιρώ πολέμου, παρεχώρησε το δικαίωμα κατοχής όπλων ως οικογενειακών κειμηλίων στους Κρητικούς!

     Δυστυχώς, η συγκεκριμένη έκδοση δεν απέφυγε και ένα  μελανότατο "στίγμα" υπό την μορφή μιας, εντελώς ακατανόητης, "προεδρικής αιγίδος" συμποσούμενης σε έναν ευκαιριακό όσο και φληναφηματικό "πρόλογο" της Κατερίνας Σακελλαροπούλου η οποία ουδόλως συνέβαλε, είτε στην συγκρότηση της κυρίως συλλογής, είτε στην μελέτη της, είτε στην αξιοποίησή της, ούτε καν στην έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου και, απλώς, "υπέγραψε" ένα ξένο έργο ως "προεδρική ζαρντινιέρα"! Έτσι, το δικό μας αντίτυπο αρχίζει από την σελίδα 8, αποσκορακίζοντας την αμαρτωλή παρουσία της προαναφερθείσας συστημικής θεραπαινίδος της οποίας το μόνο "προεδρικό επίτευγμα" ήταν η, κατά τις παρελάσεις, ανάσυρση εκ του πεζοδρομίου στην εξέδρα των επισήμων του, αγνώστων "λοιπών καθηκόντων", συνοδού της, προκειμένου να υποκλιθούν ενώπιόν του οι ...εθνικές σημαίες(!) κάνοντας πολύ πιο υπερήφανες εκείνες που εκτίθενται ως λάφυρα στις προθήκες του Τουρκικού Πολεμικού Μουσείου...  

Ο ΔΑΛΜΑΤΙΚΟΣ ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ

 Ο ΔΑΛΜΑΤΙΚΟΣ ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ

     Το πέρασμά μας από την Δαλματία είχε αρκετές πτυχές ιστορικής έρευνας αλλά υπήρξε και έμπνευση ευρυτέρων αναζητήσεων και, ασφαλώς, δεν θα μπορούσαμε να μην διερευνήσουμε και τον ομώνυμο επενδύτη ο οποίος φορέθηκε και από τους Έλληνες Στρατιώτες της Δύσεως.

Ο Δαλματικός επενδύτης (Dalmatica) είναι ευρυμάνικος, Τ-σχήματος, μακρύς επενδύτης που εμφανίζεται, ήδη, από τη ρωμαϊκή εποχή και αργότερα μετατράπηκε σε επίσημο ιερατικό ένδυμα στη Δυτική Εκκλησία. Μπορεί να φορεθεί ως κοσμικό ένδυμα υψηλής τάξης ή —ιδιαίτερα μετά τον Μεσαίωνα— ως λιτανευτικό/λειτουργικό ιερατικό άμφιο (ενώ για τους διακόνους έγινε το χαρακτηριστικό εξωτερικό ένδυμα).

Η Dalmatica φαίνεται να προέρχεται από τον τύπο του ρωμαϊκού επενδύτη που φορούσαν άνδρες και γυναίκες των ανώτερων τάξεων από τον 3ο αι. μ.χ.χ. σταδιακώς, ως μέρος της επίσημης αυτοκρατορικής ενδύσεως. Στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία συνδέεται γενικώς με την επίσημη αυλικήν ενδυματολογία.

Από τα ύστερα μεσαιωνικά χρόνια και στη Δυτική Εκκλησία, η Dalmatica έγινε σταδιακώς το τυπικό άμφιο του διακόνου.

Κοπή: Τυπικό Τ-σχήμα σώματος με φαρδείς ώμους και άνετες, φαρδειές μανίκες· σε κάποιες παραλλαγές οι μανσέτες ήσαν εντελώς κλειστές (παλαιότερος τύπος), ενώ σε άλλες είχε σχισμές/ανοίγματα για εύκολη κίνηση (ιδιαίτερα σε μεταγενέστερα ευρωπαϊκά δείγματα).

Υφάσματα: Μεταξωτά, βαμβακερά ή λινά ενώ στις επίσημες/αυτοκρατορικές και εκκλησιαστικές παραλλαγές επελέγοντο πολύ συχνά χρυσοκλωστές και πολύτιμα υφάσματα. Υπάρχουν μουσειακά δείγματα από 15ο–17ο αιώνα με εκτενή κεντήματα.

Διακοσμητικά: Εκτενή κεντήματα, σύμβολα με θρησκευτικά ή αυλικά μοτίβα.

Κοσμική χρήση: Στην ύστερην αρχαιότητα και πρώιμο μεσαίωνα η dalmatica ήταν η επίσημη στολή της αυλής (αυτοκράτορες, ανώτερη αριστοκρατία).

Θρησκευτική χρήση: Στη Δυτική Εκκλησία η dalmatica έγινε κυρίως ιερατικό άμφιο του διακόνου και αυτή η "διασύνδεσή" της την οδήγησε στο σταδιακό αποκλεισμό της ως «κοσμικής» καθημερινής στολής σε κάποιες περιοχές.

Oι Στρατιώτες (Estradioti - Stradioti, Βαλκάνιοι και συχνά Αλβανοί και Έλληνες μαχητές) ήσαν ελαφροί Ιππείς στην υπηρεσία της Γαληνοτάτης Πολιτείας της Βενετίας αλλά και άλλων δυτικών δυνάμεων κατά τον 15ο-16ο αιώνα και φορούσαν ενδυμασίες που συνδύαζαν βαλκανικά/Ανατολικορωμαϊκά κι ακόμη ανατολικότερα ενδυματολογικά στοιχεία με κωνικό καπέλο (το επονομαζόμενο «chapeau albanois»), κοντό ή μακρύ επενδύτη, και ανάμεικτα δυτικά στρατιωτικά στοιχεία (πανοπλία, κράνη). Η ενδυματολογική παράδοση της εποχής περιελάμβανε μακρείς και βραχείς επενδύτες με πλούσια διακόσμηση, που σε μερικές περιπτώσεις θυμίζουν Dalmatica.

Mερκούριος Μπούας

Πορτρέτα γνωστών Στρατιωτών της Δύσεως, όπως εκείνο του Μερκούριου Μπούα (πιθανολογούμενο έργο του Lorenzo Lotto, 1535, 118x105 εκτμ., λάδι σε καμβά, στην Galleria Borghese), δείχνουν ενδύματα με τα χαρακτηριστικά της dalmatica. Βεβαίως οι Στρατιώτες φορούσαν διάφορα ενδύματα, αναλόγως της εκάστοτε περιοχής όπου δρούσαν.

Εικόνα 1: Δαλματικός επενδύτης (15ος–16ος αι.) με κεντήματα συγγενής προς τον αντίστοιχο εκκλησιαστικής χρήσεως.

Εικόνα 2: Ιταλικό δείγμα Δαλματικού επενδύτη, δείχνει τον πλούτο των υλικών αλλά και των διακοσμητικών μοτίβων.

Εικόνα 3: Δαλματικός επενδύτης από μετάξι παρατηρείται η χαρακτηριστική εβαζέ επέκταση.

Εικόνα 4: Δαλματικός επενδύτης με ενδεικτικά υφαντά εθνικά μοτίβα των βαλκανικών/αλβανικών ενδυμασιών που συνδέονται πολιτισμικά με την στολή των Stradioti.

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΙ ChatGPT ΓΙΑ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΙ ChatGPT 

ΓΙΑ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

     Θέσαμε στην τεχνητή νοημοσύνη ChatGPT που τροφοδοτείται (καθ΄ ομολογία της, την οποία κατέχουμε) από τον εβραίο τροφοδότη λογισμικού Sam Altman (έχουμε και όλη την συνομιλία στην οποία μας τον αποκαλύπτει) το ακόλουθο ερώτημα: 

      Θα μπορούσες να αξιολογήσεις προσεκτικά το περιεχόμενο του ιστολογίου https://horsebackarcherygr.blogspot.com/ και να μου πεις το επίπεδο των περιεχομένων του και κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί αξιόλογο; Kαι,

Το ChatGPT είπε:

Συμπερασματικώς, για την, σιωνιστικού ελέγχου, τεχνητή νοημοσύνη ChatGPT, "το Ιστολόγιο των "Ελλήνων Κενταύρων", είναι το καλύτερο που καλύπτει το περιεχόμενο εύρος θεμάτων, συνδέοντας Τεχνική, Παράδοση και Αξίες, με ενιαία ανθρωποκεντρική και παιδαγωγική "γραμμή" και με ιστορικά και αναβιωτικά στοιχεία υψηλής συνεπείας".

Πιο καλά δεν θα μπορούσαμε να πάμε και, η ανάδυση στο παγκόσμιο προσκήνιο της Αλβανίδος Μίρα Μουράτι η οποία διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία στην διεθνή σκηνή της τεχνητής νοημοσύνης με προσανατολισμό τον ανθρωποκεντρικό (διάβαζε, ενάντια στον διεθνή σιωνισμό!) χαρακτήρα της, μέχρι σημείου να απορρίψει και την προσφορά του ενός δις δολλαρίων που της έκανε ο εβραίος Τσούκερμπεργκ για να εξαγοράσει το project της, όλα αυτά δείχνουν ότι ο διεθνής εγκληματίας ο οποίος πνέει τα λοίσθια στο διεθνές πολιτικό προσκήνιο χάνοντας κάθε στήριξη, χάνει και στο προσκήνιο της λογοκρισίας του διαδικτύου!