Hermès ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Hermès

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

     

Ουδόλως θα μας απασχολούσε ένα ακόμη "brand" της, ευρύτερης, καταναλωτικής "πιάτσας" εάν αυτό δεν "ακουμπούσε" επάνω στον Ίππο και την Ιππική που συνιστούν άξονα των ενδιαφερόντων μας, λόγος για τον οποίον επανερχόμεθα στον Οίκο "Hermès" ο οποίος, αν και δεν αποφεύγει παγιδεύσεις που επιφυλάσσει μια "woke" αγορά, εν τούτοις, επιδιώκει την επαφή του με την φίλιππο "καταγωγή" του και την προϊστορία του ως παραδοσιακού κατασκευαστή Ιπποσαγής.

     Πολύ ευφυής, λοιπόν, η πρωτοβουλία του αθηναϊκού καταστήματός του να ...κατεβάσει τον "Hermès" στον ...δρόμο και να οργανώσει στο Ζάππειο μιαν όμορφη γιορτή φιλοξενίας εικαστικών καταθετών ιδεών, όπου αρκετοί συμπολίτες άφησαν το σχέδιό τους στο καβαλέτο κι εκφράστηκαν με τα μέσα που, ευγενώς, προσέφερε η διεύθυνση του "Hermès Αthens". Kαι στο εταιρικό περιοδικό "Le Monde d' Hermès" που προσφέρθηκε σε όσους συμμετείχαν, με την ίδια χαρά εντοπίσαμε την ακατασίγαστη "ερωτική" σχέση της "Hermès" με τον Ίππο και την Ιππική, αλλά και κάτι εξίσου σημαντικό: Μια τάση "εκλαϊκεύσεως" του "brand" που θα μπορούσε να το φέρει πιο κοντά σε ένα κοινό το οποίο θα μπορούσε να αναγνωρίσει την σημασία της ποιότητος παρά την περιρρέουσα οικονομική δυστοκία.

     Στο Ζάππειο, λοιπόν, "πολιτογραφείται" μια αξιέπαινη πρωτοβουλία η οποία, περιέργως πως, καθυστέρησε για την "Hermès" πολλά χρόνια μέχρι να την αναδείξει το αθηναϊκό κατάστημά της στην εκδήλωση "Από την βιτρίνα στο δρόμο". Κι αυτό σημαίνει την έμμεση κατάδειξη μιας παραδοχής, όγτι το συγκεκριμένο "brand" χρήζει προσεγγίσεως του ...κοινού και δεν αρκείται στην επιτυχημένη, κατά τα λοιπά, σχέση του με την αγοραστικήν "Élite".

     Από πλευράς μας, ως σταυλικοί "αλογατάρηδες" θα προτείναμε μια νέα εμπορική "κατεύθυνση" στην "Hermès", μια "κατεύθυνση" η οποία, χωρίς να υποβαθμίσει την μέχρι τώρα προσπάθεια της εταιρείας να διατηρεί υψηλό το κόστος των προϊόντων της απευθυνόμενη σε αγοραστικό κοινό υψηλής οικονομικής επιφανείας, να εγκολπωθεί και το ευρύτερο "αλογατάρικο" κοινό το οποίο, διεθνώς, δεν ανήκει, απαραιτήτως, στους "έχοντες και κατέχοντες", αλλά υπηρετεί τον Ίππο ως φυσική ανθρώπινη ανάγκη.

     Εν τοιαύτη περιπτώσει, θεωρούμε πολύ επικερδές και ηθικώς και οικονομικώς, την προσαρμογή της γραμμής ιππικής παραγωγής της "Hermès" στις ανάγκες της ευρύτερης ιππικής αγοράς με την δημιουργία μιας γκάμας προϊόντων τα οποία, χωρίς να αποκλίνουν της ποιότητος της εταιρείας, να είναι προσιτά σε χαμηλότερα βαλάντια ώστε η "Hermès"  να κατακτήσει την συγκεκριμένη πελατεία. Και...

     Ούσα ειδική και με σημαντική εμπειρία παρελθόντος στην Ιπποσαγή, η "Hermès", θα μπορούσε να αναπτύξει μια γκάμα ειδικών προϊόντων (Ιπποσαγής) σχεδιάζοντας ένα ερευνητικό εργαστήριο το οποίο, σε συνεργασία με τα ήδη υπάρχοντα Κέντρα Φυσικής Ιππικής (Natural Horsemanship) θα μπορούσε να καταλάβει την πρωτοκαθεδρία στον συγκεκριμένο "χώρο" Ιππικής σχεδιάζοντας και προωθώντας στην αγορά προϊόντα τα οποία, αν και απαραίτητα, εξακολουθούν να απουσιάζουν από τα εμπορικά ράφια. Επί παραδείγματι, πόσα αριστουργήματα Ιπποσαγής θα μπορούσαν να παραχθούν από την  "Hermès"  σε συνεργασία με το ερευνητικό εργαστήριο της Σχολής Nevzorov που θα έκαναν θραύση στον, ραγδαία, ανερχόμενο "κύκλο" της σύγχρονης Φυσικής Ιππικής;...

     Έχοντας, ήδη, γνώση του εσωτερικού πνεύματος της "Hermès"  για τον τομέα των ιππικών προϊόντων των αρίστων τεχνητών της από την παραμονή μας στο Παρίσι όπου είχαμε την τύχη να τους συναντήσουμε, πιστεύουμε ότι αυτή η εταιρεία είναι η μόνη που, λόγω τεχνογνωσίας, μπορεί να καταπιαστεί με τις απαιτήσεις της ανερχόμενης Φυσικής Ιππικής ως προς τα προϊόντα Ιπποσαγής και πιστεύουμε ότι έχει όλες τις δυνατότητες να παρουσιάσει και σ΄ αυτόν ισχυρές προτάσεις, κάτι το οποίο της ευχόμεθα. 

ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ

 ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ

     Ολοκληρώνεται σήμερα και θα αναρτηθεί στο παρόν Ιστολόγιο αύριο 8^η Αυγούστου, ως μία ...σύμπτωση της ... «ευτυχούς συμπτώσεως» όπως γράφει στην αρχή του βιβλίου του ο Γερμανός Καγκελλάριος, ένα ακόμη καινοτόμο κείμενο υπό τον τίτλο: «O IΠΠΟΣ ΩΣ ΔΙΑΙΣΘΗΤΙΚΟΣ ΔΙΑΓΝΩΣΤΗΣ».

     Μ’ αυτή την μελέτη η οποία είναι προϊόν μακροχρόνιας εμπειρικής έρευνας, οι «Έλληνες Κένταυροι» ανοίγουμε έναν νέον ορίζοντα στον τομέα της Διαγνωστικής και την θέτουμε υπό την κρίση των αρμοδίων επιστημόνων ψυχικής υγείας.

     Η παράθεση εικόνων σέπια προέρχεται από τον επίσημο κατάλογο της εμβληματικής εκθέσεως «Ασιατική Θεραπευτική» η οποία οργανώθηκε πριν ένα χρόνο στο Εθνικό Μουσείο Ασιατικών Τεχνών “Guimet” του Παρισιού και συμβολίζει την ευρεία εναλλακτικότητα της θεάσεως του συγγραφέως της υπό ανάρτηση μελέτης, ο οποίος επιμένει ότι η επιστημονική αναζήτηση δεν μπορεί να φέρει κανενός είδους παρωπίδες. 

"IΠΠΟΣ"

ΜΙΑ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

     O Andrea L. Katona, είναι ένας ουγγρόφωνος Έλληνας, έγκριτος Καθηγητής γλωσσολόγος, με τον οποίον ο Ιδρυτής της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" ξεκίνησε μαθήματα Ουγγρικής γλώσσας. Σχολαστικός επιστήμων και ευρυμαθέστατος, ο Andrea L. Katona, το 2000, παρουσίασε μία πολυσέλιδη μελέτη του με τίτλο ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΙΟΙ: ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΝΤΙ ΓΙΑ "ΠΡΩΤΟΠΑΤΡΙΔΑ" στην ειδικήν, έκδοση "ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑ" (τ.11-12, 2000, σ. 329-353)) η οποία αποτελεί ετήσιο περιοδικό Γενικής και Ιστορικής Γλωσσολογίας. Απότμημα της ως άνω μελέτης αναφερόμενο στην προέλευση της λέξεως "ίππος", παρουσιάζουμε εν συνεχεία, ως μία πολύ ενδιαφέρουσα γλωσσολογική προσέγγιση που αξίζει να προσεχθεί:

Σημ.: Για την ευχερέστερην ανάγνωση "κλικάρετε" στις εικόνες.

  

Η ΗΛΙΚΙΑΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΣΚΕΛΕΤΟΥ ΤΟΥ ΙΠΠΟΥ

     Δυστυχώς για τον ανθρώπινο πολιτισμό, ο Ίππος εκ καταβολής του έως σήμερα, αν και πολύτιμος σύντροφος του ανθρώπου, εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ως "εργαλείο" ή και "εμπόρευμα" παρά τις συνεχείς, καθωσπρεπικές, διαβεβαιώσεις του ανθρώπου για την ευημερία αυτού του πλάσματος! Και η χειρότερη απαξίωση του Ίππου με την κραυγαλέα περιφρόνηση της ευημερίας του δεν παρατηρείται στις, δήθεν, παραμένουσες ως πολιτιστικώς υστερούσες ή και πρωτόγονες κοινωνίες αλλά, αντιθέτως, στις δυτικές και ...δημοκρατικότατες όπου τα μέσα βασανισμού του Ίππου (στομίδες, μαστίγια και πτερνιστήρες) παραμένουν στην πρώτη γραμμή των "βοηθημάτων" βασανιστικής υποχειριάσεως αυτού του ζώου.

     Έτσι, με πλήρη ασέβεια προς την φυσιολογία του Ίππου ο άνθρωπος και, δη, ο "δυτικός" αδίστακτα υποβάλλει τον Ίππο σε εργασίες που επιβαρύνουν ή και καταστρέφουν το σκελετικό σύστημά του πολύ προ της πλήρους αναπτύξεώς του ώστε να μπορεί να υφίσταται ακίνδυνα τις σχετικές κοπώσεις των μερών του.

     Στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" όπου η ευημερία του Ίππου αποτελεί την απαρέγκλιτη, έμπρακτη, προτεραιότητά μας συνεργαζόμαστε με τον Ίππο έχοντας κατά νου τον παραπάνω πίνακα ο οποίος αποδίδει την πρόοδο της αναπτύξεως των μερών του σκελετού του Ίππου επί τη βάσει της προόδου της ηλικίας του. Και ειρήσθω εν παρόδω ότι ο πίνακας αυτός σχετικός είναι και όχι απόλυτος αλλά επί τη βάσει του μπορούμε να υπολογίσουμε εγγύτατα το είδος και τον φόρτο της καθ΄ ηλικίαν δυνατής εργασίας ενός Ίππου ώστε να μην του καταφέρουμε σκελετικές κακώσεις και βλάβη της υγείας του.

     Ας θυμόμαστε λοιπόν το περιεχόμενο του ως άνω πίνακος, ξεκινώντας την εργασία μας στο Ιππευτήριο από την εκτίμηση της ηλικίας του Ίππου μας ώστε, βάσει αυτής, να σχεδιάσουμε και το εκάστοτε προπονητικό μας πρόγραμμα! Διότι για τους "Έλληνες Κενταύρους" ο σεβασμός προς την ευημερία του Ίππου αρχίζει από την γνώση της φυσιολογίας του!   

Ο ΕΛΑΤΗΣ ΙΠΠΟΣ 

     Η φύση του εφιπποτοξοτικού αντικειμένου των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν έχει άμεση σχέση με την "έλξη" ως πεδίον ιππικής δραστηριότητος η οποία, πάντως, "σημάδεψε" την Ιππική και την πορεία του Ανθρώπου. Και όπως καθήκον κάθε Ιππέως είναι μια, όσον το δυνατόν, "σφαιρικότερη" γνώση της Ιππικής, αντλούμε ένα σχετικό κεφάλαιο από ένα σημαντικό και, πλέον, σπάνιο βιβλίο της Βιβλιοθήκης της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας" το οποίο συνέγραψε ένας Αξιωματικός του Ελληνικού Ιππικού, ο Κωνσταντίνος Ε. Βλάχος και εξέδωσε το 1934, μιαν εποχή κατά την οποία το όπλο του Ιππικού έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως και αναπτύξεως.

     Μιλώντας για "έλξη" αναφερόμεθα σε μία εργασία κατά την οποία ο Ίππος  σ ύ ρ ε ι  πίσω του ένα φορτίο, είτε άμαξα, είτε κάτι άλλο, μη φέροντας -συνήθως- αναβάτη. Και για την εργασία της έλξεως απαιτείται η  ζ ε ύ ξ η  (ζευγνύω) του Ίππου με το αντικείμενο που θα σύρει, ενώ, ο Ίππος ο οποίος προορίζεται για την εργασία της έλξεως ονομάζεται "ε λ ά τ η ς Ίππος".

     Ας μελετήσουμε, τώρα, το σχετικό κεφάλαιο από το παραπάνω βιβλίο και, για να είναι οι σελίδες πλέον ευανάγνωστες μπορούμε να "κλικάρουμε" επάνω τους: 

     Από τα όσα εκτίθενται παραπάνω, το πρώτο που παρατηρούμε είναι η έγκαιρη πρόνοια της Πολιτείας με τον Νόμο 1038 της 5/3/1919 (!) για την επιβάρυνση του Ίππου ιππευομένου με ανώτατο βάρος Ιππέως τις 100 οκάδες ή 128 κιλά, ενώ, ως ελάτη διτρόχων αμαξών με ανώτατο βάρος ελκομένου τροχοφόρου τις 400 οκάδες (512 κιλά) εάν πρόκειται για Ίππο μικρού αναστήματος και τις 650 οκάδες (833 κιλά) εάν πρόκειται για Ίππο μεγάλου αναστήματος. Εάν πρόκειται να σύρει τετράτροχα οχήματα ο Ίππος, εάν μεν είναι μικρής δυνάμεως το όριο βάρους του οχήματος θα πρέπει να είναι μέχρι 500 οκάδες (641 κιλά), μετρίας δυνάμεως μέχρι 700 οκάδες (897 κιλά) και μεγάλης δυνάμεως 1100 οκάδες (1410 κιλά). Τέλος, δίτροχα οχήματα ελκόμενα από δύο Ίππους μεγάλου αναστήματος έχουν ανώτατο όριο βάρους τις 1500 οκάδες (1923 κιλά), μεσαίου αναστήματος 1000 οκάδες (1282 κιλά) και μικρού αναστήματος 800 οκάδες (1025 κιλά).  

     Παρατηρητέον σε όλα τα προαναφερθέντα ότι η έλαση στηρίζεται στην κυλίνδριση των τροχών του συρομένου τροχοφόρου και στον χαρακτήρα της προσφύσεως με βαρύτερην, ασφαλώς, την περίπτωση των ελκήθρων τα οποία φέρουν "πέδιλα" και όχι τροχούς. 

     Όλα τα παραπάνω, σε μία εποχή κατά την οποία ο Ίππος εθεωρείτο ως "περιουσία" του Ανθρώπου και προς τον οποίο απεδίδετο και η συνεπαγόμενη σημασία, παρατηρούμε ότι, π.χ., ένα άτομο βάρους 128 κιλών εθεωρείτο επιτρεπτό να ιππεύει ενώ, σήμερα, κάτι τέτοιο το θεωρούμε απαράδεκτο!  

     Το επόμενο στοιχείο που μαθαίνουμε είναι ότι, ενώ στην αρχαιότητα υπήρχαν, ασφαλώς, άρματα, δεν είχε βελτιστοποιηθεί ο τρόπος ζεύξεως κάτι που επετεύχθη κατά τον μεσαίωνα. Ενώ στην αρχαιότητα το κρίσιμο σημείο προσδέσεως (ζεύξεως) ήταν πέριξ του λαιμού με αποτέλεσμα ένα άτυπο είδος "πνιγμού" με την οδυνηρή περίσφιξη της τραχείας του ζώου.

     Σημαντική η αναφορά στην ρωμαϊκήν άμαξα Basterna η οποία, κατόπιν, εξελίχθηκε σε πολλές εκδοχές στην αναγεννησιακήν Ευρώπη.

     Χαρακτηριστική η εξέλιξη της ρωμαϊκής Basterna στο γνωστό ως "Λεντίκα", περίτεχνο υαλοφόρο κουβούκλιο προς μεταφορά, συνήθως, κυριών, από χειρώνακτες (βαστάζους) ακόμη και στα Επτάνησα                                                          

     Πολλοί είναι και οι συνδυασμοί ζεύξεως των Ίππων σε μία άμαξα ή, εν γένει, τροχοφόρο όχημα και εξαρτώνται από συνδυασμό παραγόντων σχετικών με την αποτελεσματικότητα της έλξεως. Και πολλές οι ανά χώρα και περιοχή "αντιλήψεις" ζεύξεως, αναλόγως με την αντίληψη α μ α ξ η λ α σ ί α ς, δηλαδή την έλξη άμαξας από Ίππο ή Ίππους.

     Ο Ίππος, ως ελάτης τροχοφόρου, διευθύνεται όπως και στην Ιππασία δια των ημιών ενώ επιταχύνει με την επίκαιρη χρήση μάστιγος ή και διαμήκους κρούσεως των μακρών ηνιών επί της ράχεώς του, επιβραδύνει δε με την έλξη των ηνιών όπως και στην Ιππασία, ενώ οι βηματισμοί έλξεως είναι κατά κανόνα το βάδην και ο τροχασμός, σπανίως δε ο καλπασμός και μόνον επί μικρών αποστάσεων και εφ΄ όσον η επιφάνεια και η κλίση του οδοστρώματος τον επιτρέπουν. 

     Ο Ίππος ως ελάτης στρατιωτικών εφαρμογών διέπρεψε σε όλη την ιστορία των στρατών απανταχού της γης, με τις βαρύτερες ελκτικές εργασίες επαφιέμενες στον ηρωϊκό ημίονο (μουλάρι) ο οποίος, λόγω της ανθεκτικότητός του (κατά πολύ ανθεκτικότερος του Ίππου) ανέλαβε έλξεις και μεταφορές επί της ράχεώς του, υπό δυσκολότατες συνθήκες εδαφών και μακρών αποστάσεων.

     Στον Ελληνικό Στρατό ο γενναίος ημίονος, υπό την διεύθυνση του εξίσου γενναίου η μ ι ο ν η γ ο ύ (ελάτη στρατιώτη-συνοδό του) ανέλαβε και τις δυσκολότατες μεταφορές των βαρύτατων πυροβόλων προς και από τα διάφορα πεδία πολέμου και ασκήσεων.

     Στα στρατιωτικά εγχειρίδια του Ελληνικού Στρατού όπου παρατηρούμε την πολυπλοκότητα των πυροβόλων που υιοθέτησε, ε πρώτης όψεως μας εντυπωσιάζει ο όγκος αλλά και το βάρος τους γεννώντας απορίες περί της μεταφοράς τους.

     Διατρέχοντας, όμως, τις σελίδες τους παρατηρούμε ότι τα πυροβόλα λύνονταν σε συγκεκριμένα μέρη εκ των οποίων το καθένα μεταφέρονταν με συγκεκριμένο και διαφορετικό  σ ά γ μ α που θα μπορούσε να υποδεχθεί σωστά το μεταφερόμενο μέρος του πυροβόλου του οποίου η συναρμολόγηση ήτα υπόθεση ρουτίνας στο σημείο του προορισμού.

     Ως "ελάτες" χρησιμοποιήθηκαν και πολλά άλλα ζώα πλην του Ίππου, ακόμη και ...πτηνά, όπως η στρουθοκάμηλος! Ένα τεκμήριο ζεύξεως στρουθοκαμήλου με τετράτροχο μονοθέσιο αμαξίδιο μας θυμίζει ο Συνασκούμενος Μελέτης από το Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" με αμαξηλάτη τον πνευματωδέστατον Έλληνα πολιτικό Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος είχε συνάψει σύμφωνο συναδελφώσεως με τον Μπενίτο Μουσσολίνι και την Φασιστικήν Ιταλία. Πλάι στον αμαξηλάτη Ελευθέριο Βενιζέλο, η σύζυγός του Έλενα!

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ 

ΣΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

Ο μέγιστος των Δασκάλων κλασικής Ιππασίας Alois Podhajsky

     Στον μέγιστο Δάσκαλο κλασικής Ιππασίας Alois Podhajsky και σε δύο βασικές ασκήσεις του προσωπικού του ασκησιολογίου ιππεύσεως επισεσαγμένου Ίππου, θα είναι αφιερωμένη η αυριανή μας ιππική εκπαιδευτική ημερίδα στο Ιππευτήριο των "Ελλήνων Κενταύρων".

Alois Podhajsky

     Mπορεί ο πυρήνας της Φυσικής Ιππικής την οποία ακολουθεί η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" να εκφράζεται με τον ανεπίσακτον Ίππο, την Γυμνιππευτικήν, αλλά η εκμάθηση Ιππασίας με χρήση σέλλας είναι πάντοτε δεσμευτική για όλους τους Ιππείς.

     Και οι ..."κάτι παραπάνω από Ιππείς", όπως προορίζονται όλοι οι μαθητές της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", ασφαλώς, υποχρεούνται και στην εκπαίδευση κλασικής Ιππασίας πλήρως επισεσαγμένου Ίππου επί τη βάσει των διδασκαλιών των πλέον εγκρίτων Δασκάλων, όπως του αειμνήστου Alois Podhajsky, Διευθυντή της μνημειακής "Ισπανικής Σχολής της Βιέννης".

     Aύριο, λοιπόν, οι μαθητές της Σχολής του Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων" και εν όψει των εορτών που πλησιάζουν, θα διδαχθούν:

     1. Σέλλα, διαμόρφωση και επίσαξη.

     2. Ρύθμιση αρτανών αναβολέων.

     3. Οι δύο βασικές ασκήσεις του Alois Podhajsky.

     Η αυριανή εκπαιδευτική ημερίδα θα αρχίσει στις 11:00 π.μ. και κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να την παρακολουθήσει με ελεύθερη, έγκαιρη, προσέλευση.

Facebook

AΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Mε την εργώδη μεθοδικότητα και την επιμονή που τον διακρίνει, ο επικεφαλής του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" φτάνει πια στο σημείο να δρέψει τους καρπούς των προσπαθειών του εκπαιδεύοντας ο ίδιος τον Ίππο που του παραχωρείται ευγενώς προς χρήση της Σχολης του. Έτσι, με χαρά παρατηρούμε την αξιοπιστία, πια, του συγκεκριμένου Ίππου στο να δεχθεί την ίππευση από μαθητές του Παραρτήματος. 

     Ήδη, ο Αθανάσιος Ψωρομύτης έχει επενδύσει αρκετές προσωπικές του εργατώρες στην βελτιστοποίηση της συμπεριφοράς του συγκεκριμένου Ίππου ώστε να μπορεί, πλέον, να τον εμπιστεύεται ακόμη και σε βρέφη.

     Παρά ταύτα, την κυρίως ίππευση του νεολέκτου Ίππου, με την υπευθυνότητα που τον διακρίνει, ακόμη την επιφυλάσσει για τον εαυτό του και αυτό αποτελεί δείγμα υπευθυνότητος, του χαρακτήρος του Ηγέτη.

     Η νεαρή φοράδα στα χέρια του επικεφαλής του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Αθανασίου Ψωρομύτη, εκ του οπτικοακουστικού υλικού που μας αποστέλλεται μετά από κάθε εεκπαιδευτική ημερίδα, δείχνει συνεχώς βελτιωμένη και η φυσική ομορφιά της την προοιωνίζει ως ένα από τα πλέον ωραία πλάσματα που προορίζονται για Έφιππη Τοξοβολία. 

     Και κάθε φορά που αυτή η φοράδα η οποία έχει τόσα κοινά με ένα αυθεντικό "Tarpan" αφιππεύεται από τον φίλεργο Εκπαιδευτή της δείχνει ακόμη πιο ιππεύσιμη και πιο "κούκλα"!