ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ

 ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ

     Ολοκληρώνεται σήμερα και θα αναρτηθεί στο παρόν Ιστολόγιο αύριο 8^η Αυγούστου, ως μία ...σύμπτωση της ... «ευτυχούς συμπτώσεως» όπως γράφει στην αρχή του βιβλίου του ο Γερμανός Καγκελλάριος, ένα ακόμη καινοτόμο κείμενο υπό τον τίτλο: «O IΠΠΟΣ ΩΣ ΔΙΑΙΣΘΗΤΙΚΟΣ ΔΙΑΓΝΩΣΤΗΣ».

     Μ’ αυτή την μελέτη η οποία είναι προϊόν μακροχρόνιας εμπειρικής έρευνας, οι «Έλληνες Κένταυροι» ανοίγουμε έναν νέον ορίζοντα στον τομέα της Διαγνωστικής και την θέτουμε υπό την κρίση των αρμοδίων επιστημόνων ψυχικής υγείας.

     Η παράθεση εικόνων σέπια προέρχεται από τον επίσημο κατάλογο της εμβληματικής εκθέσεως «Ασιατική Θεραπευτική» η οποία οργανώθηκε πριν ένα χρόνο στο Εθνικό Μουσείο Ασιατικών Τεχνών “Guimet” του Παρισιού και συμβολίζει την ευρεία εναλλακτικότητα της θεάσεως του συγγραφέως της υπό ανάρτηση μελέτης, ο οποίος επιμένει ότι η επιστημονική αναζήτηση δεν μπορεί να φέρει κανενός είδους παρωπίδες. 

"IΠΠΟΣ"

ΜΙΑ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

     O Andrea L. Katona, είναι ένας ουγγρόφωνος Έλληνας, έγκριτος Καθηγητής γλωσσολόγος, με τον οποίον ο Ιδρυτής της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" ξεκίνησε μαθήματα Ουγγρικής γλώσσας. Σχολαστικός επιστήμων και ευρυμαθέστατος, ο Andrea L. Katona, το 2000, παρουσίασε μία πολυσέλιδη μελέτη του με τίτλο ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΙΟΙ: ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΝΤΙ ΓΙΑ "ΠΡΩΤΟΠΑΤΡΙΔΑ" στην ειδικήν, έκδοση "ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑ" (τ.11-12, 2000, σ. 329-353)) η οποία αποτελεί ετήσιο περιοδικό Γενικής και Ιστορικής Γλωσσολογίας. Απότμημα της ως άνω μελέτης αναφερόμενο στην προέλευση της λέξεως "ίππος", παρουσιάζουμε εν συνεχεία, ως μία πολύ ενδιαφέρουσα γλωσσολογική προσέγγιση που αξίζει να προσεχθεί:

Σημ.: Για την ευχερέστερην ανάγνωση "κλικάρετε" στις εικόνες.

  

Η ΗΛΙΚΙΑΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΣΚΕΛΕΤΟΥ ΤΟΥ ΙΠΠΟΥ

     Δυστυχώς για τον ανθρώπινο πολιτισμό, ο Ίππος εκ καταβολής του έως σήμερα, αν και πολύτιμος σύντροφος του ανθρώπου, εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ως "εργαλείο" ή και "εμπόρευμα" παρά τις συνεχείς, καθωσπρεπικές, διαβεβαιώσεις του ανθρώπου για την ευημερία αυτού του πλάσματος! Και η χειρότερη απαξίωση του Ίππου με την κραυγαλέα περιφρόνηση της ευημερίας του δεν παρατηρείται στις, δήθεν, παραμένουσες ως πολιτιστικώς υστερούσες ή και πρωτόγονες κοινωνίες αλλά, αντιθέτως, στις δυτικές και ...δημοκρατικότατες όπου τα μέσα βασανισμού του Ίππου (στομίδες, μαστίγια και πτερνιστήρες) παραμένουν στην πρώτη γραμμή των "βοηθημάτων" βασανιστικής υποχειριάσεως αυτού του ζώου.

     Έτσι, με πλήρη ασέβεια προς την φυσιολογία του Ίππου ο άνθρωπος και, δη, ο "δυτικός" αδίστακτα υποβάλλει τον Ίππο σε εργασίες που επιβαρύνουν ή και καταστρέφουν το σκελετικό σύστημά του πολύ προ της πλήρους αναπτύξεώς του ώστε να μπορεί να υφίσταται ακίνδυνα τις σχετικές κοπώσεις των μερών του.

     Στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" όπου η ευημερία του Ίππου αποτελεί την απαρέγκλιτη, έμπρακτη, προτεραιότητά μας συνεργαζόμαστε με τον Ίππο έχοντας κατά νου τον παραπάνω πίνακα ο οποίος αποδίδει την πρόοδο της αναπτύξεως των μερών του σκελετού του Ίππου επί τη βάσει της προόδου της ηλικίας του. Και ειρήσθω εν παρόδω ότι ο πίνακας αυτός σχετικός είναι και όχι απόλυτος αλλά επί τη βάσει του μπορούμε να υπολογίσουμε εγγύτατα το είδος και τον φόρτο της καθ΄ ηλικίαν δυνατής εργασίας ενός Ίππου ώστε να μην του καταφέρουμε σκελετικές κακώσεις και βλάβη της υγείας του.

     Ας θυμόμαστε λοιπόν το περιεχόμενο του ως άνω πίνακος, ξεκινώντας την εργασία μας στο Ιππευτήριο από την εκτίμηση της ηλικίας του Ίππου μας ώστε, βάσει αυτής, να σχεδιάσουμε και το εκάστοτε προπονητικό μας πρόγραμμα! Διότι για τους "Έλληνες Κενταύρους" ο σεβασμός προς την ευημερία του Ίππου αρχίζει από την γνώση της φυσιολογίας του!   

Ο ΕΛΑΤΗΣ ΙΠΠΟΣ 

     Η φύση του εφιπποτοξοτικού αντικειμένου των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν έχει άμεση σχέση με την "έλξη" ως πεδίον ιππικής δραστηριότητος η οποία, πάντως, "σημάδεψε" την Ιππική και την πορεία του Ανθρώπου. Και όπως καθήκον κάθε Ιππέως είναι μια, όσον το δυνατόν, "σφαιρικότερη" γνώση της Ιππικής, αντλούμε ένα σχετικό κεφάλαιο από ένα σημαντικό και, πλέον, σπάνιο βιβλίο της Βιβλιοθήκης της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας" το οποίο συνέγραψε ένας Αξιωματικός του Ελληνικού Ιππικού, ο Κωνσταντίνος Ε. Βλάχος και εξέδωσε το 1934, μιαν εποχή κατά την οποία το όπλο του Ιππικού έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως και αναπτύξεως.

     Μιλώντας για "έλξη" αναφερόμεθα σε μία εργασία κατά την οποία ο Ίππος  σ ύ ρ ε ι  πίσω του ένα φορτίο, είτε άμαξα, είτε κάτι άλλο, μη φέροντας -συνήθως- αναβάτη. Και για την εργασία της έλξεως απαιτείται η  ζ ε ύ ξ η  (ζευγνύω) του Ίππου με το αντικείμενο που θα σύρει, ενώ, ο Ίππος ο οποίος προορίζεται για την εργασία της έλξεως ονομάζεται "ε λ ά τ η ς Ίππος".

     Ας μελετήσουμε, τώρα, το σχετικό κεφάλαιο από το παραπάνω βιβλίο και, για να είναι οι σελίδες πλέον ευανάγνωστες μπορούμε να "κλικάρουμε" επάνω τους: 

     Από τα όσα εκτίθενται παραπάνω, το πρώτο που παρατηρούμε είναι η έγκαιρη πρόνοια της Πολιτείας με τον Νόμο 1038 της 5/3/1919 (!) για την επιβάρυνση του Ίππου ιππευομένου με ανώτατο βάρος Ιππέως τις 100 οκάδες ή 128 κιλά, ενώ, ως ελάτη διτρόχων αμαξών με ανώτατο βάρος ελκομένου τροχοφόρου τις 400 οκάδες (512 κιλά) εάν πρόκειται για Ίππο μικρού αναστήματος και τις 650 οκάδες (833 κιλά) εάν πρόκειται για Ίππο μεγάλου αναστήματος. Εάν πρόκειται να σύρει τετράτροχα οχήματα ο Ίππος, εάν μεν είναι μικρής δυνάμεως το όριο βάρους του οχήματος θα πρέπει να είναι μέχρι 500 οκάδες (641 κιλά), μετρίας δυνάμεως μέχρι 700 οκάδες (897 κιλά) και μεγάλης δυνάμεως 1100 οκάδες (1410 κιλά). Τέλος, δίτροχα οχήματα ελκόμενα από δύο Ίππους μεγάλου αναστήματος έχουν ανώτατο όριο βάρους τις 1500 οκάδες (1923 κιλά), μεσαίου αναστήματος 1000 οκάδες (1282 κιλά) και μικρού αναστήματος 800 οκάδες (1025 κιλά).  

     Παρατηρητέον σε όλα τα προαναφερθέντα ότι η έλαση στηρίζεται στην κυλίνδριση των τροχών του συρομένου τροχοφόρου και στον χαρακτήρα της προσφύσεως με βαρύτερην, ασφαλώς, την περίπτωση των ελκήθρων τα οποία φέρουν "πέδιλα" και όχι τροχούς. 

     Όλα τα παραπάνω, σε μία εποχή κατά την οποία ο Ίππος εθεωρείτο ως "περιουσία" του Ανθρώπου και προς τον οποίο απεδίδετο και η συνεπαγόμενη σημασία, παρατηρούμε ότι, π.χ., ένα άτομο βάρους 128 κιλών εθεωρείτο επιτρεπτό να ιππεύει ενώ, σήμερα, κάτι τέτοιο το θεωρούμε απαράδεκτο!  

     Το επόμενο στοιχείο που μαθαίνουμε είναι ότι, ενώ στην αρχαιότητα υπήρχαν, ασφαλώς, άρματα, δεν είχε βελτιστοποιηθεί ο τρόπος ζεύξεως κάτι που επετεύχθη κατά τον μεσαίωνα. Ενώ στην αρχαιότητα το κρίσιμο σημείο προσδέσεως (ζεύξεως) ήταν πέριξ του λαιμού με αποτέλεσμα ένα άτυπο είδος "πνιγμού" με την οδυνηρή περίσφιξη της τραχείας του ζώου.

     Σημαντική η αναφορά στην ρωμαϊκήν άμαξα Basterna η οποία, κατόπιν, εξελίχθηκε σε πολλές εκδοχές στην αναγεννησιακήν Ευρώπη.

     Χαρακτηριστική η εξέλιξη της ρωμαϊκής Basterna στο γνωστό ως "Λεντίκα", περίτεχνο υαλοφόρο κουβούκλιο προς μεταφορά, συνήθως, κυριών, από χειρώνακτες (βαστάζους) ακόμη και στα Επτάνησα                                                          

     Πολλοί είναι και οι συνδυασμοί ζεύξεως των Ίππων σε μία άμαξα ή, εν γένει, τροχοφόρο όχημα και εξαρτώνται από συνδυασμό παραγόντων σχετικών με την αποτελεσματικότητα της έλξεως. Και πολλές οι ανά χώρα και περιοχή "αντιλήψεις" ζεύξεως, αναλόγως με την αντίληψη α μ α ξ η λ α σ ί α ς, δηλαδή την έλξη άμαξας από Ίππο ή Ίππους.

     Ο Ίππος, ως ελάτης τροχοφόρου, διευθύνεται όπως και στην Ιππασία δια των ημιών ενώ επιταχύνει με την επίκαιρη χρήση μάστιγος ή και διαμήκους κρούσεως των μακρών ηνιών επί της ράχεώς του, επιβραδύνει δε με την έλξη των ηνιών όπως και στην Ιππασία, ενώ οι βηματισμοί έλξεως είναι κατά κανόνα το βάδην και ο τροχασμός, σπανίως δε ο καλπασμός και μόνον επί μικρών αποστάσεων και εφ΄ όσον η επιφάνεια και η κλίση του οδοστρώματος τον επιτρέπουν. 

     Ο Ίππος ως ελάτης στρατιωτικών εφαρμογών διέπρεψε σε όλη την ιστορία των στρατών απανταχού της γης, με τις βαρύτερες ελκτικές εργασίες επαφιέμενες στον ηρωϊκό ημίονο (μουλάρι) ο οποίος, λόγω της ανθεκτικότητός του (κατά πολύ ανθεκτικότερος του Ίππου) ανέλαβε έλξεις και μεταφορές επί της ράχεώς του, υπό δυσκολότατες συνθήκες εδαφών και μακρών αποστάσεων.

     Στον Ελληνικό Στρατό ο γενναίος ημίονος, υπό την διεύθυνση του εξίσου γενναίου η μ ι ο ν η γ ο ύ (ελάτη στρατιώτη-συνοδό του) ανέλαβε και τις δυσκολότατες μεταφορές των βαρύτατων πυροβόλων προς και από τα διάφορα πεδία πολέμου και ασκήσεων.

     Στα στρατιωτικά εγχειρίδια του Ελληνικού Στρατού όπου παρατηρούμε την πολυπλοκότητα των πυροβόλων που υιοθέτησε, ε πρώτης όψεως μας εντυπωσιάζει ο όγκος αλλά και το βάρος τους γεννώντας απορίες περί της μεταφοράς τους.

     Διατρέχοντας, όμως, τις σελίδες τους παρατηρούμε ότι τα πυροβόλα λύνονταν σε συγκεκριμένα μέρη εκ των οποίων το καθένα μεταφέρονταν με συγκεκριμένο και διαφορετικό  σ ά γ μ α που θα μπορούσε να υποδεχθεί σωστά το μεταφερόμενο μέρος του πυροβόλου του οποίου η συναρμολόγηση ήτα υπόθεση ρουτίνας στο σημείο του προορισμού.

     Ως "ελάτες" χρησιμοποιήθηκαν και πολλά άλλα ζώα πλην του Ίππου, ακόμη και ...πτηνά, όπως η στρουθοκάμηλος! Ένα τεκμήριο ζεύξεως στρουθοκαμήλου με τετράτροχο μονοθέσιο αμαξίδιο μας θυμίζει ο Συνασκούμενος Μελέτης από το Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" με αμαξηλάτη τον πνευματωδέστατον Έλληνα πολιτικό Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος είχε συνάψει σύμφωνο συναδελφώσεως με τον Μπενίτο Μουσσολίνι και την Φασιστικήν Ιταλία. Πλάι στον αμαξηλάτη Ελευθέριο Βενιζέλο, η σύζυγός του Έλενα!

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ 

ΣΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

Ο μέγιστος των Δασκάλων κλασικής Ιππασίας Alois Podhajsky

     Στον μέγιστο Δάσκαλο κλασικής Ιππασίας Alois Podhajsky και σε δύο βασικές ασκήσεις του προσωπικού του ασκησιολογίου ιππεύσεως επισεσαγμένου Ίππου, θα είναι αφιερωμένη η αυριανή μας ιππική εκπαιδευτική ημερίδα στο Ιππευτήριο των "Ελλήνων Κενταύρων".

Alois Podhajsky

     Mπορεί ο πυρήνας της Φυσικής Ιππικής την οποία ακολουθεί η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" να εκφράζεται με τον ανεπίσακτον Ίππο, την Γυμνιππευτικήν, αλλά η εκμάθηση Ιππασίας με χρήση σέλλας είναι πάντοτε δεσμευτική για όλους τους Ιππείς.

     Και οι ..."κάτι παραπάνω από Ιππείς", όπως προορίζονται όλοι οι μαθητές της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", ασφαλώς, υποχρεούνται και στην εκπαίδευση κλασικής Ιππασίας πλήρως επισεσαγμένου Ίππου επί τη βάσει των διδασκαλιών των πλέον εγκρίτων Δασκάλων, όπως του αειμνήστου Alois Podhajsky, Διευθυντή της μνημειακής "Ισπανικής Σχολής της Βιέννης".

     Aύριο, λοιπόν, οι μαθητές της Σχολής του Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων" και εν όψει των εορτών που πλησιάζουν, θα διδαχθούν:

     1. Σέλλα, διαμόρφωση και επίσαξη.

     2. Ρύθμιση αρτανών αναβολέων.

     3. Οι δύο βασικές ασκήσεις του Alois Podhajsky.

     Η αυριανή εκπαιδευτική ημερίδα θα αρχίσει στις 11:00 π.μ. και κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να την παρακολουθήσει με ελεύθερη, έγκαιρη, προσέλευση.

Facebook

AΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Mε την εργώδη μεθοδικότητα και την επιμονή που τον διακρίνει, ο επικεφαλής του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" φτάνει πια στο σημείο να δρέψει τους καρπούς των προσπαθειών του εκπαιδεύοντας ο ίδιος τον Ίππο που του παραχωρείται ευγενώς προς χρήση της Σχολης του. Έτσι, με χαρά παρατηρούμε την αξιοπιστία, πια, του συγκεκριμένου Ίππου στο να δεχθεί την ίππευση από μαθητές του Παραρτήματος. 

     Ήδη, ο Αθανάσιος Ψωρομύτης έχει επενδύσει αρκετές προσωπικές του εργατώρες στην βελτιστοποίηση της συμπεριφοράς του συγκεκριμένου Ίππου ώστε να μπορεί, πλέον, να τον εμπιστεύεται ακόμη και σε βρέφη.

     Παρά ταύτα, την κυρίως ίππευση του νεολέκτου Ίππου, με την υπευθυνότητα που τον διακρίνει, ακόμη την επιφυλάσσει για τον εαυτό του και αυτό αποτελεί δείγμα υπευθυνότητος, του χαρακτήρος του Ηγέτη.

     Η νεαρή φοράδα στα χέρια του επικεφαλής του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Αθανασίου Ψωρομύτη, εκ του οπτικοακουστικού υλικού που μας αποστέλλεται μετά από κάθε εεκπαιδευτική ημερίδα, δείχνει συνεχώς βελτιωμένη και η φυσική ομορφιά της την προοιωνίζει ως ένα από τα πλέον ωραία πλάσματα που προορίζονται για Έφιππη Τοξοβολία. 

     Και κάθε φορά που αυτή η φοράδα η οποία έχει τόσα κοινά με ένα αυθεντικό "Tarpan" αφιππεύεται από τον φίλεργο Εκπαιδευτή της δείχνει ακόμη πιο ιππεύσιμη και πιο "κούκλα"!

ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ: 

ENA MEIZON ΖΗΤΗΜΑ ΒΙΟΗΘΙΚΗΣ

     Με ποιο ηθικό δικαίωμα ο Άνθρωπος, υπηρετώντας τα ίδια αυτού συμφέροντα παρεμβαίνει με δόλια μέσα ["γιαβασιές" κλπ] και τρόπους, στη φύση ενός υγιούς και αρτιμελούς Ίππου, κατακερματίζοντας την αρτιμέλειά του για την οποία προενόησε η ίδια η φύση, πετώντας στα σκουπίδια ζωτικά όργανά του και αλλοιώνοντας την όλη υπόστασή του;

     Από που κι ως που ο Άνθρωπος ατιμώρητος καθιστά υποχείριό του έναν υγιή Ίππο αναισθητοποιώντας τον, προκειμένου, εν συνεχεία να διαπράξει ανενόχλητος το ανοσιούργημα μιας επεμβάσεως η οποία ανατρέπει όλα τα δεδομένα του πλαισίου της ζωής ενός πλάσματος, όπως αυτό το πλαίσιο το καθόρισε η ίδια η φύση; 

     Πόσο αναίσθητος μπορεί να είναι ο Άνθρωπος που θα επιχειρήσει να παρέμβει βιαίως στον Ίππο, όταν ο τελευταίος αποκάμει και υπό την επήρεια της ναρκώσεως παραδοθεί στο κακούργο δίποδο δια "τα περαιτέρω";

     Και πόσο ανάλγητος ο Άνθρωπος όταν δει αυτό το περήφανο πλάσμα χωρίς αισθήσεις να κείται στα πόδια του... λίγο πριν αρχίσει η άκρα ταπείνωση η οποία βαρύνει περισσότερο τον δράστη παρά το θύμα.

     Κι αυτή η άκρα ταπείνωση αρχίζει με τη τριχιά που δένεται στο ένα οπίσθιο για να μπορέσει ο βάρβαρος Άνθρωπος να ημιστρέψει τον εξουθενωμένο από την νάρκωση Ίππο , προκειμένου ο δράστης και ανάξιος να φέρει τον τίτλο του "γιατρού" να προχωρήσει στην τέλεση του εγκλήματος.

     Και η τέλεση του εγκλήματος διαπράττεται με το χέρι του δράστη Παγερό" διευθύνοντας της αιθερική κόψη του νυστεριού να αποκαλύψει το "επίμαχο περιεχόμενο" του οσχέου που αποτελεί και τον στόχο αυτής της βαρβαρότητος. 

     Σε λίγο, στα ίδια χέρια που ορκίστηκαν να προσφέρουν την ...ίαση, θα απομείνει αυτό το "περιεχόμενο" για να τα ντροπιάζει και να θυμίζει στον Άνθρωπο ένα έγκλημα καθοσιώσεως το οποίο παραμένει διαρκές, υπό την κοινή συνενοχή ολοκλήρων των κοινωνιών οι οποίες συμπεριφέρονται ανθρωποκεντρικά όπως βολεύει το ανθρώπινο άτομο που ασεβεί ακόμη κι έναντι της φύσεως ενώ, μοιράζοντας το ίδιο την ..."τράπουλα του Δικαίου" απονέμει σαυτόν ...συγχωροχάρτι.

     Και ο  ασελγός των φυσικών νόμων, Άνθρωπος, φροντίζει για την ακεραίωση του εγκλήματός του, προσέχοντας την κάθε λεπτομέρεια...

     Συμπαραστάτης του ένα "επιστημονικό" πτυχίο ... βιοποριζόμενου τεχνοκράτη ουδεμίαν σχέση έχοντος με την ΥΓΕΙΑ στο όνομα της οποίας ορκίστηκε αποφοιτώντας... Συμπαραστάτης του και η τεχνολογία την οποία ο ίδιος προάγει προς διάπραξη των ανομημάτων του...

     Κι όταν το άλλοτε αρτιμελές και νυν ανάπηρο ζώο ανανήψει από την νάρκωση κι ανασηκωθεί  στα πόδια του καταλαβαίνοντας ότι δεν είναι, πλέον, το ίδιο που λίγο πριν είχε ξαπλώσει στο χώμα..., ο αναίσχυντος Άνθρωπος δεν του ζητά συγγνώμη, δεν κάνει χαρακίρι όπως θα του άξιζε αλλά φροντίζει να το κρατήσει όρθιο για να το θέσει και πάλι υπό τον υποχειριασμό του, εξυπηρετώντας τις ανάγκες του.

     Και το ευτελισμένο και σακατεμένο ζώο θα περιφέρεται μέχρι τον θάνατό του με ένα "κενό" εκεί που άλλοτε είχε την ίδια τη ζωή, ανήμπορο πλέον να την αναπαραγάγει και διερωτώμενο προς τι τόση κακουργία από το δίποδο που έκανε το λάθος να του δείξει την αθωότητα και την εμπιστοσύνη του πριν καταλάβει ότι στον κακούργο πρέπει μόνο επιφύλαξη.

     

     Ως καταγινόμενος με την Ιππική επί δεκαπενταετία και υποχρεούμενος να σπουδάζω τον Ίππο  σε κάθε έκφανση του βίου και των δραστηριοτήτων του, έχω προσεγγίσει πολλές φορές και ζητήματα τα οποία αφορούν στην φυσιολογία και την υγεία του. Έχω παρακολουθήσει πολλές χειρουργικές επεμβάσεις τόσο στην Ιππιατρική Κλινική του Μαρκοπούλου όσο και σε ιδιωτικούς χώρους, παθολογικές, ορθοπεδικές ακόμη και ορθοδοντικές, έχω κρατήσει, δε, λεπτομερέστατο οπτικοακουστικό υλικό προς ιδίαν, εμού, μελέτη. Όμως, οι εννέα επεμβάσεις ευνουχισμού που, έως τώρα, παρηκολούθησα με εξήγειραν διότι και στις εννέα περιπτώσεις παρετήρησα ότι οι εκτεμνόμενοι Ίπποι θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε ομαλότατα συνεργάσιμους με τον Άνθρωπο Ίππους, εάν ο τελευταίος διέθετε ελάχιστην αγάπη και, ούτω, σεβασμό προς αυτούς, αφιερώνοντάς τους λίγο χρόνον εκπαιδεύσεως.

     Από την εκτενέστατη προσωπική μου εμπειρία και ως ασκούμενος στην Ιππασία αλλά και στην Έφιππη Τοξοβολία, διεπίστωσα ότι οι πλέον ευάγωγοι και αξιόπιστοι Ίπποι απηλλαγμένοι φοβιών και συνεργάσιμοι με τον Άνθρωπο είναι οι επιβήτορες.

     Στην Κοιλάδα του Οργανισμού "Kassai" όλοι επιβήτορες οι Ίπποι Σχολής και αγώνων, συζούν αρμονικότατα μεταξύ τους και συμπεριφέρονται ιδανικά προς μαθητές και αγωνιζόμενους σε μία έφιππη πολεμική τέχνη υψηλών απαιτήσεων.

     Η "ναυαρχίδα" κατά την τελευταία περίοδο του ΚΕ.ΙΠΠ. στο Μαρκόπουλο και πλέον αξιόπιστος Ίππος Σχολής αρχαρίων, ο ουγγρικής καταγωγής Oger, ήταν και αυτός επιβήτορας ο οποίος όχι μόνον ουδέποτε μας εξέπληξε αρνητικά αλλά και του εμπιστευόμασταν αρχάριο πολυτραυματία μαθητή ο οποίος τον διηύθυνε ανενστόμιστο και γυμνιππευτικά, ακόμη και με τις ηνίες στα ...δόντια του.

     Πάμπολλοι, ξένοι και τυχαίοι επιβήτορες με τους οποίους ανέλαβα να συνεργασθώ περιστασιακώς "a prima vista", χωρίς καμία προηγούμενη προετοιμασία, μου απέδειξαν ότι εάν ο Άνθρωπος δεν αμφισβητεί τον εαυτό του δεν φοβάται και εάν δεν φοβάται δεν εγκληματεί κατά της φύσεως ενός φυσιολογικότατου ζώου όπως ο επιβήτορας, διαπράττοντας το εγκληματικό λάθος να παρεμβαίνει στη φύση του νομίζοντας ότι έτσι τον ακινδυνοποιεί από ανύπαρκτους κινδύνους "βίαιης" συμπεριφοράς.

     Και, σήμερα, έχοντας την Τιμή να εμπιστεύομαι αρχαρίους μαθητές στον επιβήτορα της Σχολής μας Sepp διαπιστώνω ότι οι επιβήτορες είναι ασυγκρίτως πιο αξιόπιστοι από τους εκτομίες, έχοντας ήδη αρνητικήν εμπειρία από εκτομία στη Σχολή μας και όχι από τον επιβήτορά μας.

     Ως, από πολλών χρόνων, αφιερωμένος στην Ιππική Εκπαίδευση, αποτολμώ μιαν έκκληση προς Ιππαγωγούς και Ιππείς να αναθεωρήσουν την στρεβλότατη και εγκληματικότατη επιλογή του ευνουχισμού προς, δήθεν, "ακινδυνοποίηση" συμπεριφορών των επιβητόρων και, ασχολούμενοι με την Ιππική, να είναι προδιατεθειμένοι να αφιερώσουν προσπάθεια και χρόνο στην εκπαίδευση του αρτιμελούς και υγιούς επιβήτορος Ίππου ώστε, τελικώς, να απολαύσουν μιαν άριστη συνεργασία ενός φυσιολογικού πλάσματος. Εν εναντία περιπτώσει, ας αναλογισθούν ότι η πρόληψη της παραβατικότητος στις ανθρώπινες κοινωνίες κάθε άλλο παρά περνά μέσα από διαδικασίες ..."ευνουχισμού" των παραβατικών.

     Και είναι καιρός για την Σχολή μας να ξεκινήσει μιαν ευρύτερη διαφώτιση κατά της εγκληματικής νοοτροπίας του ευνουχισμού των επιβητόρων Ίππων... 

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης

Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων"

Πλήρες φωτογραφικό Λεύκωμα: