ΟΤΑΝ Η ΚΑΘΕ «ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ» ΘΕΛΕΙ ΤΟΝ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟ ΧΙΤΛΕΡ ...ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΚΙ ΕΜΑΣ ...ΜΑΣΟΝΟΥΣ!

   ΟΤΑΝ Η ΚΑΘΕ «ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ» 

ΘΕΛΕΙ ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ ...ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ 

ΚΙ ΕΜΑΣ ...ΜΑΣΟΝΟΥΣ!

 

     Στην ταλαίπωρη γραικία ο όχλος των καναπεδάριων πουθενάδων ο οποίος είτε σιωπών ως δειλή όρνιθα, είτε κοάζων ως αναιδής βάτραχος, συντεταγμένος με την ειμαρμένη της περιρρέουσας παρακμής την οποίαν ο ίδιος διεμόρφωσε, ασφαλώς και δεν παράγει έργο, όμως, καταφέρνει να διαπράττει ποταπότητες με κορυφαίαν εκείνην της συκοφαντήσεως όσων επιμένουμε να παράγουμε έργο και, δη, πολιτιστικόν το οποίον και είναι εχθρικότατο για τους απολίτιστους συκοφάντες. Και περί αυτών των συκοφαντών ήδη έχουμε αναφερθεί ώστε και τους επομένους να τους αντιμετωπίζουμε με το ίδιο σαρκαστικό χαμόγελο, όπως εν προκειμένω.           

     Μόλις προχθές ακούσαμε την, λεσβία, επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος της Γερμανίας να χαρακτηρίζει τον Γερμανό Καγκελάριο Αδόλφο Χίτλερ ως ...κομμουνιστή(!) και καταλάβαμε ότι το νοσηρότατον «παρά φύση» δεν περιορίζεται, πια, στις κρεβατοκάμαρες ψυχοπαθών αλλά, δυστυχώς, ξεχειλίζει στο κοινωνικό μας «γίγνεσθαι», μολύνοντας το κάθε τι ακόμη και τον ιερότερο σκοπό όπως είναι αυτός της συνενώσεως ομοτρόπων Ελλήνων προς ένα κοινό πεπρωμένο!   

     Έτσι, ενώ ο έγκριτος Αρχαιολόγος κ. Ευάγγελος Μπεξής αποδίδεται σε μία ευγενή προσπάθεια «Αμφικτυονίας Ελλήνων», ενώ παραλλήλως έχει αναλάβει και την βαρύτατην ευθύνη της ανεγέρσεως του πρώτου, αμιγώς, Ελληνικού Ναού στην Αρκαδία και σε μία έκταση 150 στρεμμάτων, έρχεται μία άγνωστη σε όλους κυρία να μιάνει την όλη προσπάθεια κατασυκοφαντώντας την ως έργον ... «μασόνων» και όταν της ζητώνται εξηγήσεις εκείνη υποκύπτει σε ολέθριες αντιφάσεις, ανυπόστατες αιτιάσεις και τελικώς δηλώνει αδυναμία να τεκμηριώσει τις συκοφαντίες της!

Η ενδεικτικότατη φυσιογνωμία της κ. Ουρανίας.

     Η κυρία αυτή ονομάζεται Ουρανία Σοφλάκη (aka, μη γελάσετε παραβάλλοντας την εικόνα της, "Αβροτέλεια") και από την ακινησία του καναπέ της χαρακτηρίζει, εν μέσω πολλών Συνελλήνων, ως «μασόνο» και κάποιον ο οποίος κατεδιώχθη από τους μασόνους και παρέμεινε ως πολιτικός κρατούμενος επί 12ετία στα κάτεργα των μασόνων του καραμανλισμού πολεμώντας τον! Η κυρία αυτή «αβρόχοις ποσί» εκτοξεύει συκοφαντίες δια του πληκτρολογίου της υπηρετώντας βεβαίως κάποιον συγκεκριμένο σκοπό ο οποίος είναι το μόνον εύκολο να προσδιορισθεί θέτοντας το ερώτημα «τις ωφελείται από την συκοφαντία της;» ή «cui bono?"» για τους νομικούς! Εάν λοιπόν, λάβουμε υπ΄ όψη ότι επιτίθεται εναντίον ατόμων τα οποία πολεμήθηκαν από τους μασόνους, ο πόλεμός της εναντίον τους δεν μπορεί παρά να αποτελεί  σ υ ν έ χ ε ι α  της τακτικής των μασόνων, άρα η ίδια η κυρία Ουρανία, προφανώς, αβαντάρει τους μασόνους και αυτό δεν αποτελεί παράδοξο διότι και ο κομμουνιστικός «Ριζοσπάστης» που κυκλοφορούσε επί δικτατορίας Μεταξά δεν ήταν κομμουνιστική έκδοση αλλά έκδοση του Κωνσταντίνου Μανιαδάκη, υπουργού Ασφαλείας του καθεστώτος! Γιάντες, κυρία Ουρανίτσα μας και σας πήραμε χαμπάρι!   

     Τέλος, ο Αρχαιολόγος κ. Ευάγγελος Μπεξής φαίνεται ότι δεν πιστώνεται, απλώς, με την ανέγερση του πρώτου αμιγώς Ελληνικού Ναού και με την πρωτοβουλία μιας Αμφικτυονίας η οποία συσπειρώνει τους Έλληνες, αλλά και με τον άθλο του ξεβρακώματος εγκάθετων πρακτόρων οι οποίοι κατευθύνονται από σκοτεινά, πλην περίβλεπτα, κέντρα δρώντες με την προβιά των «ελληνοκεντρικών»!    

     Τα υπόλοιπα «επ΄ ακροατηρίω» και ευγνώμονες ευχαριστίες για την ενημέρωση εξαιρετικού φίλου μας, αφού τους εγκαθέτους τους παρακολουθούν και καταγράφουν τις εκτροπές τους πολλά «μάτια» τα οποία βλέπουν ευκρινώς ακόμη και υπό ...σκιάν!

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΥΡΙΣΜΑ

 ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΥΡΙΣΜΑ

     Η Παραγωγή της ιστορικής ταινίας μεγάλου μήκους "ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ" έχει την χαρά να καλέσει τους εμπλεκομένους σ' αυτήν, τα Μέλη των "Ελλήνων Κενταύρων", αλλά και κάθε ενδιαφερόμενο, στο πρώτο γύρισμα που θα γίνει στο κέντρο των Αθηνών, την προσεχή Τετάρτη 15η Ιανουαρίου 2025 και ώρα 23:00 νυκτερινή.

     Για περισσότερες πληροφορίες: 6977764737 

ΤΑΙΝΙΑ "ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ": ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΣΚΗΝΗ ΟΠΛΟΜΑΧΙΑΣ

 ΤΑΙΝΙΑ "ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ":

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΣΚΗΝΗ ΟΠΛΟΜΑΧΙΑΣ

     Για την Σχολή Ιππικού Θεάτρου των Βερσαλλιών του Bartabas (Clément Marty) η «Καλλιτεχνική Ξιφασκία» όπως την αποκαλεί η Sophie Nauleau (και "Σκηνική Ξιφασκία", όπως θα την αποκαλούσαμε εμείς) είναι μια εκλεπτυσμένη τέχνη η οποία δίνει περισσότερην έμφαση στην αισθητικήν αποδοχή της από το φιλοθεάμον κοινό παρά στο θανατηφόρο αποτέλεσμά της:

     «Η ξιφασκία συμπυκνώνει όλες τις αξίες της Aκαδημίας: σεβασμό για τον άλλον, αίσθηση τιμής, αυτοέλεγχο, αυτοπεποίθηση. ταχύτητα, ευελιξία, χάρη, συντονισμό. Από τον έφιππο χαιρετισμό μέχρι την έφοδο, αυτή η τέχνη “παίζει” με τη μονομαχία, με φώτα, με καθρέφτες, με πνοή, με λάμψη, με κανόνες, όσο και με την αισθητική που νιώθουμε  κατά την επίθεση.»

     Παρά ταύτα, αυτή η αισθητική έως ...αισθησιακή «εξιδανίκευση» του χειρισμού των όπλων ασφαλώς και δεν ισχύει στην περίπτωση ενός πραγματικού σεναρίου συγκρούσεως δι' αγχεμάχων όπου το θανατηφόρο αποτέλεσμα κρίνει την επιτυχία. Εν αντιθέσει προς αυτή την εξιδανικευμένη «καλλιτεχνική ξιφΑΣΚΙΑ» η δική μας «μαχητική ξιφοΜΑΧΙΑ» υπαγορεύει κανόνες καταλυτικής επικρατήσεως επί του αντιπάλουμέσα σε ένα πλαίσιο που δεν «παίζει» αλλά σκοτώνει, όπου το ζητούμενο δεν περιορίζεται, απλώς, στην χαριτόβρυτη επαφή των λεπίδων με κατάληξη μια κομψή ζεύξη, αλλά στον τερματισμό της διαδρομής τους βαθιά μέσα στην σάρκα του αντιπάλου, εκεί όπου, πιθανώς, ένα ...κόκκαλο μπορεί να τις σταματήσει.

     Όμως, ακόμη και η Ξιφομαχία επί πεδίου είναι δραματικώς ασθενής έναντι της Έφιππης Σπαθασκίας με την οποία καταγίνονται οι ασκούμενοι στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" και ο λόγος είναι εμφανής.

     Η Σπαθασκία όπως είναι, κοινώς, γνωστή, υπό τις "σταθερές συνθήκες θερμοκρασίας και πιέσεως" μιας Αίθουσας Όπλων μπορεί να ευεργετήσει τον ασκούμενο όμως, δεν μπορεί να του προσφέρει την οπλομαχητικήν ολοκλήρωση που προσφέρει η Έφιππη Σπαθασκία στην οποία η κίνηση του Ίππου πολλαπλασιάζει την σφοδρότητα του σπαθισμού και αναδεικνύει το αποτέλεσμα της καταφοράς σε πραγματική ηδονή, ενώ η διαρκής μετατόπιση του εφίππως ασκουμένου σε συνδυασμό με την ενδεχόμενη μετατόπιση του στόχου-αντιπάλου κορυφώνει την πρόκληση ευστοχίας!     

Σήμερα, ο Εφιπποτοξότης-Eκπαιδευτής Μηνάς Τσομπανιάν, προετοιμάζοντας την διδασκαλία μιας σκηνής της ταινίας "Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης" στους Συνασκουμένους Σάκη και Αλκιβιάδη Βαρδίκο, με εφόδιό του την εμπειρία του από την Έφιππη Σπαθασκία όσο και την Σπαθασκία Αίθουσας Όπλων, επεχείρησε μία σύζευξη των δύο διαφορετικών Σπαθασκιών σε ένα αποτέλεσμα το οποίο συνοψίζει κοινές παραμέτρους με παρονομαστή την αληθοφάνεια της Σκηνικής, πλέον, Σπαθασκίας, η οποία αποτελεί ξεχωριστό είδος Σπαθασκίας περί του οποίου ήδη έχουμε κάνει λόγο. 

Oι Μαίστορες του Ιταλικού seicento

     Για την προετοιμασία μιας τέτοιας σκηνής, δικό μας "υπόμνημα" υπήρξε η διαμόρφωση ακριβούς, κατά το δυνατόν, "εικόνος" της εποχής και των μαχητικών ειωθότων της. Ήταν απαραίτητη η γνώση του πνεύματος της χρήσεως των αγχεμάχων κατ΄ εκείνη την, φλωρεντινή, προ- και Αναγεννησιακή περίοδο, όταν κυριαρχούσαν οι οπλομαχητικές διδασκαλίες των Μαϊστόρων του Ιταλικού seicento.  

     Kαι δεν ήταν απαραίτητη μόνον η γνώση του γενικού τεχνικού πνεύματος της Οπλομαχητικής εκείνων των χρόνων αλλά, επίσης και του νομικού πλαισίου όπως και της εν γένει ετικέτας της Οπλομαχίας. Γι αυτό κρίναμε απαραίτητη και την επισταμένη μελέτη ενός βασικού συγγράμματος που μας έδωσε τις σοβαρότερες των απαντήσεων: Το "De duello, vel De re militari in singulari certamine" του Ιταλού νομικού Paride del Pozzo το οποίον πρωτο-εκδόθηκε το 1471. 

     Ο συγγραφέας του γνωστός και ως Paridis de Puteo, γεννημένος το 1410 στο Pimonte του Αμαλφιτανικού Δουκάτου και αποθανών στην Νεάπολη το 1493 μας μεταφέρει ακριβώς στην εποχή του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη, "κοινωνώντας" μας επακριβώς με την εποχική αυθεντικότητα η οποία είναι και η επιδίωξή μας.

Paride del Pozzo: "Del Duello, vel De re militari in singulari certamine"

Kεφ. 4ο "Περί των όπλων".

     Aποτελούμενο από 11 βιβλία, αυτό το σύγγραμμα του Paride del Pozzo, εστιάζοντας κυρίως στην Μονομαχητική της εποχής, μας δίνει σημαντικές πληροφορίες γενικώς για το, τότε, πνεύμα της Οπλομαχητικής με κεφάλαια που ξεκινούν από την επιλογή της τοποθεσίας της συγκρούσεως και, ασφαλώς, δεν παραλείπουν την περιγραφή του πλήρους πλαισίου της επιλογής των όπλων και της χρήσεώς τους. 

     Σήμερα, λοιπόν, ο Μηνάς "εξετάσθηκε" σε έναν ρόλο μακράν της κάμερας, κατά τον οποίο κρίθηκε ικανός να διδάξει την διδασκαλία ενός εισαγωγικού μαθήματος Οπλομαχίας στους δύο σκηνικούς ηθοποιούς μας (Σάκη και Αλκιβιάδη Βαρδίκο) οι οποίοι, αντιστοίχως, θα υποδυθούν τον Δάσκαλο της Οπλομαχίας και τον μαθητή (νεαρός Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης) σε σκηνή της ταινίας που προετοιμάζουμε. Κι έτσι, είμαστε έτοιμοι για την διδασκαλία μιας σκηνής που θα προσφέρει στον θεατή όχι μόνον σημαντική πτυχή σεναρίου αλλά κι ένα ευχάριστο "απρόοπτο".

ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΕΥΓΕΝΗΣ ΔΩΡΕΑ

 ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΕΥΓΕΝΗΣ ΔΩΡΕΑ

     Τα πυροβόλα όπλα δεν εντάσσονται στην χορεία των ενδιαφερόντων της Σχολής μας αλλά η Βιβλιοθήκη μας είναι δεκτική κάθε τίτλου ο οποίος αφορά στην τέχνη του πολέμου.

     

Έτσι, με χαρά αποδεχθήκαμε την δωρεά της ερίτιμης κ. Κ. Ποταμιάνου η οποία μας προσέφερε έναν εκπληκτικό όσο και σπάνιο τόμο με θέμα την παρουσίαση των εγγράφων της αγοράς όπλων από την Κυβέρνηση Θεοτόκη (1906-1908). Και, ανεξαρτήτως των βασικών ενδιαφερόντων μας, ένας τέτοιος, ογκωδέστατος, τόμος καλύπτει πολλά περισσότερα από μιαν απλή οπλική πληροφόρηση αφού μας "μεταφέρει" και πλήθος πληροφοριών αναφορικώς με την κοινωνικο-πολιτικήν αλλά και οικονομικήν κατάσταση εκείνης της εποχής με όσα χρήσιμα εξ αυτών συνεπάγονται.

     Σπουδαία και διεξοδική πληροφόρηση για ένα υλικό το οποίο υπεστήριξε τον Ελληνικό Στρατό και τους αγώνες του επί μία μακρά όσο και εμπόλεμη δραστηριότητα.

     Με την επιμέλεια του στρατιωτικού "πνεύματος" εκείνης της εποχής, ο παρών τόμος περιγράφει σημαντικά όπλα με τα οποία εξοπλίστηκε ο Ελληνικός Στρατός καθώς και τα πυρομαχικά τους.

     Πληθώρα και η πληροφόρηση περί των αποτελεσμάτων των δοκιμών των όπλων και των πυρομαχικών τους με ακρίβεια καταγραφής επιδόσεων που ενδιαφέρουν έναν απαιτητικόν ερευνητή του αντικειμένου.

     Πολλοί αναδιπλούμενοι πίνακες και εξειδικευμένες πληροφορίες γεμίζουν αυτό το πολυσέλιδο εκδοτικό "μνημείο" για την δωρεά του οποίου είμαστε ευγνώμονες προς την ερίτιμη δωρήτρια!

ΚΑΛΕΣΜΑ

 ΚΑΛΕΣΜΑ 

     Κατά την διδασκαλία μιας πολεμικής τέχνης η μύηση ξεκινά από μία παραδοχή η οποία επισημαίνει ότι η γνώση και η δεξιότητα έχουν αρχή αλλά ουδέποτε πέρας κι εκείνος που θέλει να προχωρήσει θα πρέπει, προηγουμένως, να έχει ενστερνισθεί τον προορισμό του ισόβιου μαθητή! Και στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" διακρίνουμε εκείνους που νόμισαν ότι "έμαθαν", οπότε ανέκοψαν την ανέλιξή τους και ουδέποτε έμαθαν και σε εκείνους οι οποίοι βιώνουμε την ισόβια μαθητεία μας συνεχίζοντας να μαθαίνουμε! Για εκείνους που νόμισαν ότι έμαθαν, μόνη μας ευχή είναι "καλή συνέχεια", γνωρίζοντας ασφαλώς ότι αυτή η "συνέχεια", δυστυχώς, δεν θα είναι στην πολεμική τέχνη μας! Οι υπόλοιποι, εμείς οι πείσμονες μαθητές, είναι καιρός να εγκύψουμε σ' ένα ακόμη vade mecum που θα διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντές μας ώστε να ιππεύουμε και να τοξεύουμε σωστότερα. Όχι, δεν πρόκειται για κάποιο ακόμη ιππικό ή τοξευτικό εγχειρίδιο αλλά για το πέρασμα μιας πνευματικής πύλης η οποία άγει σε μιαν ψυχοπνευματική τελείωση, τόσο απαραίτητη για την ολοκλήρωση της Ιππασίας και της Τοξοβολίας. Ναι, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" εξερευνούμε αχαρτογράφητα μονοπάτια κι ανακαλύπτουμε απάτητες διαδρομές πάντοτε με τους καλύτερους "οδηγούς"-γνώστες "φυσικών τοπίων" που οξυγονώνουν κι αναψύχουν. Κι αυτή την φορά έχουμε εντοπίσει ακόμη έναν εξαιρετικό "οδηγό", έναν μοναδικό Δάσκαλο που θα μας χειραγωγήσει προς έναν συναρπαστικότατο προορισμό γεμάτο εκπλήξεις.

     Είστε έτοιμοι, αγαπητοί Συνασκούμενοι; 

  

ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΠΠΑΣΙΑΣ

ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΠΠΑΣΙΑΣ

     H ανάληψη των ασφυκτικών υποχρεώσεων για την προετοιμασία της ταινίας μεγάλου μήκους "ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ" με την οποία θα τιμήσουμε τα 20 χρόνια της συνεχούς λειτουργίας της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", δυστυχώς μας υπεχρέωσε να παραμερίσουμε προσωρινώς τα μαθήματα Ιππευτηρίου καθώς και τις Προπονήσεις Τοξοβολίας. Παρά ταύτα, προς χάρην αγαπημένου Μέλους των "Ελλήνων Κενταύρων" που ζει μακράν και το οποίο κατάφερε να βρει χρόνο, επιθυμώντας να τον επενδύσει σε μαθήματα Ιππευτηρίου ερχόμενος για λίγες ημέρες κοντά μας, καθώς και η ανάγκη αποκτήσεως ιππικής δεξιότητος από τους δύο συμπρωταγωνιστές της ταινίας μας (Μάρουλλο και Alessandra) μας παρέχουν την δυνατότητα συνδυασμού κάποιων μαθημάτων Ιππευτηρίου τα οποία προγραμματίζουμε να διεξαχθούν περί τα τέλη του τρέχοντος μηνός με την επιφύλαξη εκδόσεως έγκαιρης ενημερώσεως περί των ακριβών ημερομηνιών. Tα μαθήματα αυτά προορίζονται για εντελώς αρχαρίους και δη για σκηνικούς καλλιτέχνες, με έμφαση στο καλό κάθισμα, στην σκηνική κίνηση και στον έφιππο διαφραγματικόν έλεγχον. Κατόπιν αυτού και επειδή παραμένει η δυνατότητα εντάξεως στον εν λόγω προγραμματισμό μαθημάτων  ενός, ακόμη, μόνον ατόμου, όποιος ενδιαφέρεται να λάβει μέρος ας δηλώσει συμμετοχή στο 6977764737.

ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ "ΕΥΦΩΝΙΚΟΝ"

ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ "ΕΥΦΩΝΙΚΟΝ"

     Συχνά διατυπώνουμε ευχαριστίες προς τους αναγνώστες του, παρόντος, Ιστολογίου μας, όχι τόσον όταν μας επαινούν αλλά, ιδιαιτέρως, όταν μας υποδεικνύουν λάθη μας τα οποία είμαστε πάντοτε έτοιμοι να διορθώσουμε. Και το υψηλόν επίπεδον των αναγνωστών μας, αρκετές φορές μέχρι τώρα μας έχει βοηθήσει να βελτιωθούμε σε πολλούς τομείς, ακόμη και στον γλωσσικόν μιας και, ως Έλληνες, αποδίδουμε ιδιαίτερην σημασίαν και σεβασμόν στην μητρικήν μας γλώσσα η οποία για μας δεν είναι απλώς το ζωτικότερον "εργαλείον" επικοινωνίας αλλά ιερός δίαυλος μεθέξεως και δημιουργίας Πολιτισμού. Και, αυτήν την φοράν, θα ευχαριστήσουμε και πάλι τον εξαιρετικόν μας φίλον, Φιλόλογον κ. Ι.Ξ. ο οποίος μας απέστειλε, ηλεκτρονικώς, την ένστασή του, προσάπτοντάς μας «κατάχρηση του ευφωνικού "ν"» στα κείμενά μας.

     Επ' αυτού και με όλον τον σεβασμόν προς την φιλολογικήν του ιδιότητα, ας μας επιτρέψει ο πολύτιμος φίλος μας να επικαλεσθούμε ένα δημοσίευμα του ηλεκτρονικού τύπου το οποίο έχει ως ακολούθως:  

      Κάθε γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου εκπέμπει ήχο και εικόνα. Κάθε λέξη τέθηκε από τους «Ονοματοθέτες», με ακρίβεια… και όχι τυχαία και έχει άμεση σχέση Αιτίας και Αιτιατού, μεταξύ Σημαίνοντος και Σημαινομένου. Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι το γράμμα «Ν» συντονίζει τον εγκέφαλο. 

     Το 1996 στο Ιατρικό Περιοδικό MEDIZIN-JOURNAL στη Γερμανία, δημοσιεύτηκε μία επιστημονική εργασία, σύμφωνα με την οποίαν: «Η εκφορά του γράμματος «Ν» μεταφέρει οξυγόνο στον εγκέφαλο και ότι δεν ήταν τυχαίο το γεγονός της τοποθέτησης του «Ν» στο μέσον ακριβώς του Αλφαβήτου – στο πρώτο Ελληνικό Αλφάβητο με τα 27 γράμματα».

     Επίσης, στο Χάρβαρντ, από ιατρικές έρευνες διαπιστώθηκε ότι η απαγγελία των Ομηρικών Επών στο πρωτότυπο, εκτός των άλλων, κάνει καλό στην καρδιά, ως αναπνευστική άσκηση. Και δικαιούμαι να ερωτήσω:

     Γιατί εμείς γίναμε διώκτες του «Ν»; Ως μάχιμος εκπαιδευτικός και συγγραφέας του συγγράμματος: ΔΥΣΛΕΞΙΑ, (Αθήνα 1994, Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ) νομιμοποιούμαι να ρωτήσω, αλλά και να προτείνω στο τέλος: Η Ελληνική Γλώσσα έχει πάρει πλέον μία μορφή τέτοια που δεν έχει ανάγκη από άλλες ακρότητες. 

     Πολλά δεν γνωρίζαμε για την γλώσσα μας, παρότι την χρησιμοποιούμε καθημερινά, και σίγουρα δεν θα γνωρίζατε αυτές εδώ τις λέξεις. Είναι τυχαίο άραγε που καταργήσαμε το γράμμα «Ν»στο τέλος των λέξεων και τα σχολικά μας βιβλία γράφουν το «εμβαδό» (!), αντί το εμβαδόν! Στα σχολικά βοηθήματα όμως διαβάζομε « το εμβαδόΝ », δηλ. εκεί διατηρείται το Ν, ενώ το επίσημο Κράτος στα βιβλία (ΥΠΕΠΘ, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) το έχουν καταργήσει.

     Για ποιον λόγο αυτή η ακρότητα;

     Για ποιον λόγο επίσημα διδάσκουμε στα σχολεία μας κανόνες που κατασκευάστηκαν αυθαίρετα,π.χ. χθες συνάντησα το Δήμαρχο (το φίλο, το Σύμβουλο κλπ.). Το γράμμα Ν είναι οργανικό και όταν το κόβομε πονάει. Είναι σαν να κόβομε το δακτυλάκι μας…

     Εάν κάποιος αντιτείνει ότι αυτό είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια, θα πρέπει να του πούμε ότι «η λεπτομέρεια κρατάει τον Παρθενώνα»! Να θυμίσω όμως εδώ και το ωραίο, ειρωνικό κείμενο του Οδ. Ελύτη: «ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ», όπου καταλήγει, «Κανένας Ηρώδης δεν θα τολμούσε να διατάξει τέτοια γενοκτονία, όπως αυτή του τελικού -Ν-, εκτός κι αν του” έλλειπε η οπτική του ήχου».

     Δυστυχώς, όμως, διαπιστώνομε σήμερα, ότι μετά το Νι, έρχεται και η σειρά του τελικού Σίγμα (ς). Κάποιοι δημοσιογράφοι στα κανάλια λένε κιόλας: «η μέθοδο», η «οδό», «η πλήρη! ένταξη» (!)…Καλλιεργούν έτσι αυθαίρετα ένα αρνητικό γλωσσικό πρότυπο στους νέους μας με την τεράστια δύναμη των ΜΜΕ και Nτο σχολείο ανήμπορο να αντιδράσει, αλλά και την κοινωνία παθητικά να δέχεται ως περίπου μοιραία την εξέλιξη αυτή.

     Μετά από όλα αυτά διατυπώνω την εξής άποψη και καταθέτω την δική μου «Θεωρία» για το εν λόγω ζήτημα: Διεθνώς μελετάται η μοναδική μουσικότητα της Ελληνικής Γλώσσας και ο αντίκτυπός της στην πνευματική διαύγεια του ανθρώπου. Το γράμμα «Ν» διεγείρει τον εγκέφαλο θετικά και ενεργοποιεί τον άνθρωπο να σκέφτεται σωστά. Το τελικό Σίγμα ηρεμεί τον άνθρωπο. Αυτό το δέχεται και η σύγχρονη Ψυχιατρική.

     Οι Αρχαίοι Έλληνες τα γνώριζαν όλα αυτά και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μόνον εμείς, οι Έλληνες, λέμε: «Τα είπα με το Νι και με το Σίγμα» και δεν λέμε με άλλα γράμματα (παρ΄ όλο που έχομε στις καταλήξεις των λέξεων και άλλα γράμματα), διότι το Νι ενεργοποιεί το μυαλό μας να σκεφθούμε σωστά και το Σίγμα ηρεμεί την ψυχή μας, αφού μιλήσουμε δημόσια ή ιδιωτικά. 

     Η σύγχρονη Ψυχογλωσσολογία δέχεται ότι η Γλώσσα και η Σκέψη γεννιούνται ταυτόχρονα και εξελίσσονται παράλληλα και συνιστούν ανά πάσα στιγμή μία αξεχώριστη ενότητα. Η Γλώσσα ενσαρκώνει την Σκέψη και η Σκέψη μετουσιώνεται σε Γλώσσα. Είναι ένα νόμισμα με τις δύο όψεις του.

     Δεν μπορεί να υπάρχει η μία πλευρά, χωρίς την άλλη. Δεν μπορούσε να υπάρξει Ελληνική Σκέψη χωρίς την Ελληνική Γλώσσα.

     Είναι γεγονός ότι η ποιότητα και ποσότητα «καταγραφών» στην Σκέψη προσδιορίζει και το νοητικό επίπεδο κάθε λαού. Επομένως και το νοητικό επίπεδο καθορίζει και την ικανότητα της δημιουργίας Πολιτισμού.

     Το Ελληνικόν Αλφάβητον, στην πορεία των χιλιάδων ετών του ήταν αρχικά: Ιδεογραφικό, στη συνέχεια επινοήθηκε το Εικονογραφικό, έπειτα φθάσαμε στο Γραμμογραφικό, κατόπιν στο Συλλαβογραφικό (Γραμμική Α και Β) και τέλος καθιερώθηκε το ισχύον σήμερα Φθογγογραφικό, που είναι αξεπέραστο και στο οποίο οφείλεται η δημιουργία της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Οικουμενικού Πολιτισμού.

      Έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού την Ελληνική Γλώσσα και να αντισταθούμε στην κακοποίησή της.  

Πηγή

     Κατόπιν αυτών τα οποία, βεβαίως, κάθε άλλο παρά εξαντλούν το θέμα του "ιαματικού" γράμματος "ν", χωρίς να παραλείπουμε να ευχαριστήσουμε τον φίλτατον κ. Ι.Ξ. για την χρησιμότατην παρέμβασή του, θα επιμείνουμε να σεβόμεθα όλα τα γράμματα της Ελληνικής, όπως και το "ν" της, περιφρονώντας απολύτως όσα "κόκκινα" μας εμφανίζει ο αυτόματος "διορθωτής" - παραμορφωτής της ηλεκτρονικής γραφής, αρνούμενοι να υποκύψουμε στην αλλοίωση της μητρικής μας γλώσσας την οποία επιχειρούν πονηρότατα οι "σκαπανείς" της αποδομήσεως Αξιών κατά την μακράν υπονόμευση της ποιότητος της ζωής μας την οποίαν, παντοιοτρόπως, μεθοδεύουν μετά την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου εντός  του πλαισίου της αντιφασιστικής "woke ατζέντας" που υπηρετούν!