ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ "ΕΥΦΩΝΙΚΟΝ"

ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ "ΕΥΦΩΝΙΚΟΝ"

     Συχνά διατυπώνουμε ευχαριστίες προς τους αναγνώστες του, παρόντος, Ιστολογίου μας, όχι τόσον όταν μας επαινούν αλλά, ιδιαιτέρως, όταν μας υποδεικνύουν λάθη μας τα οποία είμαστε πάντοτε έτοιμοι να διορθώσουμε. Και το υψηλόν επίπεδον των αναγνωστών μας, αρκετές φορές μέχρι τώρα μας έχει βοηθήσει να βελτιωθούμε σε πολλούς τομείς, ακόμη και στον γλωσσικόν μιας και, ως Έλληνες, αποδίδουμε ιδιαίτερην σημασίαν και σεβασμόν στην μητρικήν μας γλώσσα η οποία για μας δεν είναι απλώς το ζωτικότερον "εργαλείον" επικοινωνίας αλλά ιερός δίαυλος μεθέξεως και δημιουργίας Πολιτισμού. Και, αυτήν την φοράν, θα ευχαριστήσουμε και πάλι τον εξαιρετικόν μας φίλον, Φιλόλογον κ. Ι.Ξ. ο οποίος μας απέστειλε, ηλεκτρονικώς, την ένστασή του, προσάπτοντάς μας «κατάχρηση του ευφωνικού "ν"» στα κείμενά μας.

     Επ' αυτού και με όλον τον σεβασμόν προς την φιλολογικήν του ιδιότητα, ας μας επιτρέψει ο πολύτιμος φίλος μας να επικαλεσθούμε ένα δημοσίευμα του ηλεκτρονικού τύπου το οποίο έχει ως ακολούθως:  

      Κάθε γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου εκπέμπει ήχο και εικόνα. Κάθε λέξη τέθηκε από τους «Ονοματοθέτες», με ακρίβεια… και όχι τυχαία και έχει άμεση σχέση Αιτίας και Αιτιατού, μεταξύ Σημαίνοντος και Σημαινομένου. Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι το γράμμα «Ν» συντονίζει τον εγκέφαλο. 

     Το 1996 στο Ιατρικό Περιοδικό MEDIZIN-JOURNAL στη Γερμανία, δημοσιεύτηκε μία επιστημονική εργασία, σύμφωνα με την οποίαν: «Η εκφορά του γράμματος «Ν» μεταφέρει οξυγόνο στον εγκέφαλο και ότι δεν ήταν τυχαίο το γεγονός της τοποθέτησης του «Ν» στο μέσον ακριβώς του Αλφαβήτου – στο πρώτο Ελληνικό Αλφάβητο με τα 27 γράμματα».

     Επίσης, στο Χάρβαρντ, από ιατρικές έρευνες διαπιστώθηκε ότι η απαγγελία των Ομηρικών Επών στο πρωτότυπο, εκτός των άλλων, κάνει καλό στην καρδιά, ως αναπνευστική άσκηση. Και δικαιούμαι να ερωτήσω:

     Γιατί εμείς γίναμε διώκτες του «Ν»; Ως μάχιμος εκπαιδευτικός και συγγραφέας του συγγράμματος: ΔΥΣΛΕΞΙΑ, (Αθήνα 1994, Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ) νομιμοποιούμαι να ρωτήσω, αλλά και να προτείνω στο τέλος: Η Ελληνική Γλώσσα έχει πάρει πλέον μία μορφή τέτοια που δεν έχει ανάγκη από άλλες ακρότητες. 

     Πολλά δεν γνωρίζαμε για την γλώσσα μας, παρότι την χρησιμοποιούμε καθημερινά, και σίγουρα δεν θα γνωρίζατε αυτές εδώ τις λέξεις. Είναι τυχαίο άραγε που καταργήσαμε το γράμμα «Ν»στο τέλος των λέξεων και τα σχολικά μας βιβλία γράφουν το «εμβαδό» (!), αντί το εμβαδόν! Στα σχολικά βοηθήματα όμως διαβάζομε « το εμβαδόΝ », δηλ. εκεί διατηρείται το Ν, ενώ το επίσημο Κράτος στα βιβλία (ΥΠΕΠΘ, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) το έχουν καταργήσει.

     Για ποιον λόγο αυτή η ακρότητα;

     Για ποιον λόγο επίσημα διδάσκουμε στα σχολεία μας κανόνες που κατασκευάστηκαν αυθαίρετα,π.χ. χθες συνάντησα το Δήμαρχο (το φίλο, το Σύμβουλο κλπ.). Το γράμμα Ν είναι οργανικό και όταν το κόβομε πονάει. Είναι σαν να κόβομε το δακτυλάκι μας…

     Εάν κάποιος αντιτείνει ότι αυτό είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια, θα πρέπει να του πούμε ότι «η λεπτομέρεια κρατάει τον Παρθενώνα»! Να θυμίσω όμως εδώ και το ωραίο, ειρωνικό κείμενο του Οδ. Ελύτη: «ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ», όπου καταλήγει, «Κανένας Ηρώδης δεν θα τολμούσε να διατάξει τέτοια γενοκτονία, όπως αυτή του τελικού -Ν-, εκτός κι αν του” έλλειπε η οπτική του ήχου».

     Δυστυχώς, όμως, διαπιστώνομε σήμερα, ότι μετά το Νι, έρχεται και η σειρά του τελικού Σίγμα (ς). Κάποιοι δημοσιογράφοι στα κανάλια λένε κιόλας: «η μέθοδο», η «οδό», «η πλήρη! ένταξη» (!)…Καλλιεργούν έτσι αυθαίρετα ένα αρνητικό γλωσσικό πρότυπο στους νέους μας με την τεράστια δύναμη των ΜΜΕ και Nτο σχολείο ανήμπορο να αντιδράσει, αλλά και την κοινωνία παθητικά να δέχεται ως περίπου μοιραία την εξέλιξη αυτή.

     Μετά από όλα αυτά διατυπώνω την εξής άποψη και καταθέτω την δική μου «Θεωρία» για το εν λόγω ζήτημα: Διεθνώς μελετάται η μοναδική μουσικότητα της Ελληνικής Γλώσσας και ο αντίκτυπός της στην πνευματική διαύγεια του ανθρώπου. Το γράμμα «Ν» διεγείρει τον εγκέφαλο θετικά και ενεργοποιεί τον άνθρωπο να σκέφτεται σωστά. Το τελικό Σίγμα ηρεμεί τον άνθρωπο. Αυτό το δέχεται και η σύγχρονη Ψυχιατρική.

     Οι Αρχαίοι Έλληνες τα γνώριζαν όλα αυτά και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μόνον εμείς, οι Έλληνες, λέμε: «Τα είπα με το Νι και με το Σίγμα» και δεν λέμε με άλλα γράμματα (παρ΄ όλο που έχομε στις καταλήξεις των λέξεων και άλλα γράμματα), διότι το Νι ενεργοποιεί το μυαλό μας να σκεφθούμε σωστά και το Σίγμα ηρεμεί την ψυχή μας, αφού μιλήσουμε δημόσια ή ιδιωτικά. 

     Η σύγχρονη Ψυχογλωσσολογία δέχεται ότι η Γλώσσα και η Σκέψη γεννιούνται ταυτόχρονα και εξελίσσονται παράλληλα και συνιστούν ανά πάσα στιγμή μία αξεχώριστη ενότητα. Η Γλώσσα ενσαρκώνει την Σκέψη και η Σκέψη μετουσιώνεται σε Γλώσσα. Είναι ένα νόμισμα με τις δύο όψεις του.

     Δεν μπορεί να υπάρχει η μία πλευρά, χωρίς την άλλη. Δεν μπορούσε να υπάρξει Ελληνική Σκέψη χωρίς την Ελληνική Γλώσσα.

     Είναι γεγονός ότι η ποιότητα και ποσότητα «καταγραφών» στην Σκέψη προσδιορίζει και το νοητικό επίπεδο κάθε λαού. Επομένως και το νοητικό επίπεδο καθορίζει και την ικανότητα της δημιουργίας Πολιτισμού.

     Το Ελληνικόν Αλφάβητον, στην πορεία των χιλιάδων ετών του ήταν αρχικά: Ιδεογραφικό, στη συνέχεια επινοήθηκε το Εικονογραφικό, έπειτα φθάσαμε στο Γραμμογραφικό, κατόπιν στο Συλλαβογραφικό (Γραμμική Α και Β) και τέλος καθιερώθηκε το ισχύον σήμερα Φθογγογραφικό, που είναι αξεπέραστο και στο οποίο οφείλεται η δημιουργία της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Οικουμενικού Πολιτισμού.

      Έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού την Ελληνική Γλώσσα και να αντισταθούμε στην κακοποίησή της.  

Πηγή

     Κατόπιν αυτών τα οποία, βεβαίως, κάθε άλλο παρά εξαντλούν το θέμα του "ιαματικού" γράμματος "ν", χωρίς να παραλείπουμε να ευχαριστήσουμε τον φίλτατον κ. Ι.Ξ. για την χρησιμότατην παρέμβασή του, θα επιμείνουμε να σεβόμεθα όλα τα γράμματα της Ελληνικής, όπως και το "ν" της, περιφρονώντας απολύτως όσα "κόκκινα" μας εμφανίζει ο αυτόματος "διορθωτής" - παραμορφωτής της ηλεκτρονικής γραφής, αρνούμενοι να υποκύψουμε στην αλλοίωση της μητρικής μας γλώσσας την οποία επιχειρούν πονηρότατα οι "σκαπανείς" της αποδομήσεως Αξιών κατά την μακράν υπονόμευση της ποιότητος της ζωής μας την οποίαν, παντοιοτρόπως, μεθοδεύουν μετά την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου εντός  του πλαισίου της αντιφασιστικής "woke ατζέντας" που υπηρετούν!