SÉNECA vs ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ = ?

     Στο ερώτημα του τίτλου ας μη προσπαθήσει να απαντήσει ο αναγνώστης διότι πρόκειται για μία ιδιαίτερην ανταλλαγή σκέψεων μεταξύ του διαλογιζομένου Μηνά και του, συχνά, εξω-λογιζομένου Ιδρυτή της Ομάδος, σε ένα διαπροσωπικό και πάντοτε υπερπραγματιστικότατο πλαίσιο διαλόγου.

     Αυτά τα προπονητικά απογεύματα στη δροσερή καλοκαιρινή αυλή των "Ελλήνων Κενταύρων" ευνοούν την γαλήνη της ψυχής και την αυτοσυγκέντρωση των παρευρισκομένων ώστε, τελικώς, να είναι περισσότερο ψυχοβελτιωτικές séances παρά ημερίδες ασκήσεως.

     Πάνω στη μεγάλη, δεινή, έκλειψη και γύρω μας ο "κουρνιαχτός" σκοτίζει τον ορίζοντα... αφού οι συνέπειες άρχισαν "πριν" και θα ολοκληρωθούν "μετά"... Οι θάνατοι, τα ατυχήματα, οι κακές στιγμές γέμισαν ήδη τα πρωτοσέλιδα, αλλά εμείς γεμίζουμε την αυλή μας με θετική σκέψη και δράση και με νέα ...φυτέματα. 

     Σήμερα φυτέψαμε πέντε λευκά γιασεμιά συνεχίζοντας την υλοποίηση της κηποτεχνικής σχεδιάσεως που κάναμε για την αυλή μας επί τη βάσει, ακόμη των αρωμάτων που θα ευνοούν την γαλήνη και την αυτοσυγκέντρωσή μας.

     Τα νέα φυτά τα "κανακέψαμε", τους μιλήσαμε και τα "χαϊδέψαμε" καλωσορίζοντάς τα στον χώρο της ψυχικής αγωγής (=ψυχαγωγίας) μας...

     ...Κι εκείνα, μετά την εγκατάστασή τους στο νέο τους "σπίτι" και μετά το πρώτο πότισμα, μας χαμογέλασαν και μας ευχήθηκαν ..."καλή συνύπαρξη"!

     Πολλοί θεωρούν τα φυτά ως υποδεέστερους οργανισμούς, πολλοί νομίζουν ότι τα φυτά δεν "σκέπτονται", δεν "αισθάνονται", δεν...

     Αν ο Άνθρωπος πράγματι "έθρωσκε άνω" δεν θα ήταν καν ...χορτοφάγος αλλά breatharian! 

     Η κυρίως Προπόνηση ήταν ένας γρήγορος και συμπαγής ...πολυβολισμός με επανεκτιμήσεις αποστάσεων και επιδιώξεων.

     Ο Μηνάς έχει προχωρήσει πολύ και αυτό του δίνει μιαν αίσθηση πνευματικού κατασταλάγματος που φαίνεται όχι μόνον κατά την αποτίμηση των τοξεύσεών του αλλά ακόμη και όταν, μετά την Προπόνησή του, οδηγεί την μοτοσυκλέτα του.

     Όπως και με το Τόξο, το ίδιο, πια, γαλήνιος και στο τιμόνι του κλασικού του δικύκλου ο Μηνάς, χωρίς, πια, εκείνη την κατάχρηση του κλάξον και την νευρικότητα των χειρισμών...

     Κι ο πειρασμός παραμένει: "Σενέκας έναντι Τοξοβολίας=?", μα, φυσικά, Τοξοβολία! Χρειάζεται σκέψη?...

     Και οι ανταύγειες από την πυρπόληση της Ρώμης φωτίζουν τα πρόσωπα πολλών, άλλων, εμπρηστών πέραν του ενοχοποιημένου Νέρωνος... 

     "Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις" μας έλεγε ο Αντισθένης κι εμείς "μεταφράζουμε" ως "Αρχή τοξεύσεων η Τοξοβολία εξ Επαφής" κι έτσι ξεκινήσαμε κι αυτή την φορά.

     Στην περίπτωση του σημερινού Συνασκουμένου οι συνεργαζόμενες μυικές ομάδες έδειξαν, κάπως, "σκληρές" στην αρχή αλλά τι φυσικότερο όταν αρχίζεις μία Προπόνηση Τοξοβολίας αμέσως μετά από την λήξη μιας δωδεκάωρης επαγγελματικής εργασίας; Μεγάλη "θυσία" για τον Μηνά αλλά αυτές οι "θυσίες" επενδύονται στην ωφέλειά μας. 

     Η Τοξοβολία εξ Επαφής αποδεικνύεται, σταθερότατα, ότι εισάγει κατά τον καλύτερο τρόπο σε μια συστηματική Προπόνηση Ενστικτώδους Τοξοβολίας κι αυτό επιβεβαιώθηκε και σήμερα με αποτέλεσμα, ο Μηνάς να βρει γρήγορα τους "ρυθμούς" του.

     Περισσότερο διαλογιζόμενος και λιγότερο "δρών", ο Μηνάς έδειξε ότι ελέγχει πολύ καλά το Τόξο του επιτυγχάνοντας τις στοχαστικές του προσδοκίες χωρίς εσωτερικήν ένταση.

     Μια ωραία "ροή" γίνεται, πλέον, για τον Μηνά κάθε προπονητική εμπειρία διότι, όπως μας εξηγεί, δεν τον ενδιαφέρει το ...αποτέλεσμα!

     Η πυρπόληση της Ρώμης, είναι βέβαιο, θα αναδείξει μιαν ακόμη ωραιότερη αιώνια πόλη κι οι εμπρηστές της "ακυρώνονται" από την ειμαρμένη του αγαθού που διέπει τους ευλογημένους!

     Και οι ευλογημένοι δεν είναι άλλοι από αυτούς που τολμούν μεγάλα άλματα ακόμη και σε στιγμές δεινής εκλείψεως, εκτός ή και εντός εισαγωγικών... Κρίμα που δεν τα τολμούν όλοι...

     Kαι τούτη η σημερινή καλή μέρα, φάνηκε από το πρωί αφού από το πρωί άρχισε η Τοξοβολία η οποία ήταν τόσο αρμονική ώστε δεν τρόμαξε ούτε καν το σμήνος των περιστεριών που τρώει ανέμελα δίπλα, στα πόδια μας, χωρίς να ενοχλείται από τις ...ολοστρόγγυλες, πια, κινήσεις μας.  Όλα είναι άσκηση κι όλα μας διδάσκουν, ακόμη και τα περιστέρια... 

ΣΤΙΛΒΗ ...ΠΕΝΤΕΛΙΚΟΥ ΜΑΡΜΑΡΟΥ

     Η εμπλοκή των Βαυαρών Γερμανών του 19^ου αιώνος στην ίδρυση του νεώτερου ελλαδικού κράτους είχε συναισθηματικήν αφετηρία κινήτρου, διασυνδέοντας ατόπως, την αρχαίαν Ελλάδα με το μετα-πυδναϊκό της τερατούργημα στο οποίο κυριάρχησε ένας πληθυσμός νοθευμένος από τους αλλοφύλους κατακτητές της άλλοτε λαμπρής γεωγραφικής περιοχής. Και για τους αφελείς Τεύτονες αυτή η, συναισθηματικής αφετηρίας, εμπλοκή είχε ως αποτέλεσμα να παραγάγουν, οψίμους εχθρούς αντί ευγνωμόνων φίλων διότι «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του …ευεργετηθέντος»!

     Στην χορεία της μεγάλης προσφοράς των Γερμανών προς το «ίδρυμά» τους, δηλαδή, το νεώτερο ελλαδικό κράτος, συμπεριλαμβάνεται βεβαίως και η θεμελίωση των νεοελλαδικών Γραμμάτων και Τεχνών με όσα ο Βασιλέας Όθων Α’ ανίδρυσε (Πανεπιστήμιο κλπ) και υπεστήριξε ώστε οι ελλαδίτες υπήκοοί του να παρακολουθήσουν, ει δυνατόν, όχι τα πολιτιστικά «ίχνη» των Ελλήνων αλλά, τουλάχιστον, εκείνα των Ευρωπαίων.

     Μετά την δολοφονία του ευγενούς πλην …ανυποψιάστου (περί της ψυχολογίας του όχλου που ανέλαβε να κυβερνήσει) πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος, η έλευση του Γερμανού Βασιλέως Όθωνος Α’ υπήρξε η φέρελπις προοπτική της συγκροτήσεως του νέου κράτους, ανεξαρτήτως εάν η ποιότητα των υπηκόων του έθετε υπό αμφισβήτηση την «βιωσιμότητά» του (όπως και απεδείχθη!). Και αυτό το κράτος, όντως, ανιδρύθηκε με τους καλύτερους οιωνούς σε ό,τι αφορούσε στις δομές του  (υγεία, ασφάλεια, παιδεία, δικαιοσύνη, οικονομία κλπ) αλλά «το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον» και οι υπήκοοι κατάφεραν, ως υποτελείς της αναξιότητός τους, να εγκλωβιστούν στην «ηλάγρα» των ανεπαρκειών τους, καταντώντας στον 21^ο αιώνα … «βαλκάνιοι απόκληροι» ασελγούντες επί της Ιστορίας των Ελλήνων! 

     Ωστόσο, στον εικαστικό τομέα, το νεώτερο, Οθώνειο, ελλαδικό κράτος βάσισε την Παιδεία των υπηκόων του στο μέγιστο, για την εποχή εκείνη, Σχολείο του Μονάχου όπου φοίτησαν και μεγαλούργησαν οι μέγιστοι των νέων Ελλήνων καλλιτεχνών, ζωγράφοι και γλύπτες, κατά κανόνα, υπό την αιγίδα του Βασιλέως Όθωνος Α΄ τον οποίο υπεστήριξε ο μεγάλος πατέρας του Βασιλέας της Βαυαρίας Λουδοβίκος Α’ της δυναστείας των Wittelsbach, θερμός φιλέλληνας και υποστηρικτής της επαναστάσεως του 1821.

     Οι «χρωστήρες» και οι «σμίλες» στην Σχολή του Μονάχου λάβαιναν ένα ιερό χρίσμα Ελληνικής Αισθητικής διότι αυτό ήταν το μύχιο «όραμα» των Γερμανών και, δη, της Βαυαρίας, όσο κι αν αυτό το «όραμα», τελικώς, απεδείχθη εντελώς ξένο προς τον ανελλήνιστο ψυχισμό των, συγκυριακώς, κατοίκων της μεταπελευθερωτικής νοτιοβαλκανικής χερσονήσου.

     Η «Αθηναϊκή Τριλογία» (Οθώνειο Πανεπιστήμιο, Ακαδημία, Βιβλιοθήκη) αποπνέουν το υψιπετές «όραμα» του Βασιλέως Όθωνος Α’ και μεταλαμπαδεύουν για πρώτη φορά από την Ελληνικήν αρχαιότητα και μετά την ρωμαϊκή κατάκτηση, στον νεώτερο κόσμο την Ελληνικήν Αισθητική! Και αυτή η «Αθηναϊκή Τριλογία» παρέμεινε, ατυχώς το  μ ό ν ο  δείγμα λαμπρής αρχιτεκτονικής σε ολόκληρη την μεταπελευθερωτικήν Ελλάδα!

     Αλλά  π ο ι ο  ήταν το βασικό δομικό υλικό αυτής της λαμπρής αρχιτεκτονικής; Το πεντελικό μάρμαρο! Αυτό το στιβαρότατο αλλά και διαχρονικότατο δομικό υλικό του οποίου η εξόρυξη αλλά και επεξεργασία προϋποθέτει  κ ό π ο  αλλά το αποτέλεσμα αναδεικνύεται μνημειακό!

     Με αυτό το δυσκολότατο δομικό υλικό, ο διεθνώς καταξιωμένος γλύπτης μας Λεωνίδας Δρόσης (1834-1882) Γερμανικής καταγωγής από πατέρα (Karl von Dőrsch, Bαυαρός) ακόλουθος κι αυτός της Σχολής του Μονάχου αλλά και καθηγητής του Οθωνείου «Σχολείου των Τεχνών», κατάφερε να δώσει εκπληκτικά δείγματα μοναδικής γλυπτικής δεξιοτεχνίας στον μνημειακό ανδριάντα του Βαρβάκη (χώρος Ζαππείου) εκπλήσσοντάς μας με τις λεπτομέρειες του κυρίως έργου αλλά και των περιφερειακών αλληγορικών αγαλματιδίων που το περιβάλλουν (Απελευθερωμένη Ελλάδα, Ιστορία, Σκέψη και Ναυτικό).

     Τότε, που η μεταπολεμική παρακμή του «μοντερνισμού» δεν προωθούσε ως «καλλιτέχνες» αταλάντους «παρά φύσει» και με την απαραίτητη κομματική ταυτότητα, η σμίλη του Λεωνίδα Δρόση χάραζε επάνω στο πεντελικό μάρμαρο τον ορισμό της «κατά φύση» Τέχνης και της Αισθητικής κάνοντάς το να μας αφηγείται, με την μεγαλειώδη «γλώσσα» του αλήθειες τις οποίες οι μύστες μόνον κατέχουν!

     Αυτό το πεντελικό μάρμαρο, κάτω από την σμίλη του Λεωνίδα Δρόση … «μίλησε» και από τότε μας κρατά δεσμώτες της γλαφυρότητός του υποσκελίζοντας, αγέρωχο αυτό, τους κακαίσθητους και άτεχνους …επιγόνους!

     Ποιο, όμως, το μέγα μειονέκτημα αυτού του διαχρονικού κλασικού δομικού υλικού, του πάλλευκου και απαστράπτοντος στο ηλιακό φως, πεντελικού μαρμάρου; Μα, βεβαίως, η ίδια του η …λάμψη, η εκτυφλωτική στίλβη του την οποία λίγοι οφθαλμοί μπορούν να αντέξουν και να απολαύσουν!

     Υλικό φυσικό, ανθεκτικό, υπέροχο το πεντελικό μάρμαρο, αλλά με ένα, πράγματι,  μεγάλο μειονέκτημα το οποίο μετατρέπεται σε πλεονέκτημα διότι το αποκλείει από την νομή των «πολλών» διασφαλίζοντας την λατρεία του από τους ολίγους, τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών «σιδήρου» και «χρυσού», όπως ισχύει επί γης.

     Πόσοι, άραγε, μπορούν να το χαρούν απελευθερωμένοι από αλυσίδες τρόμου προ του λαμπρού και πόσοι περισσότεροι, αντ΄ αυτού, επιλέγουν να τεχνουργήσουν επί της …άμμου, είναι υπόθεση ευνόητη για τον αδήριτο νόμο των ποιοτικών αναλογιών του βίου!

     Αλλά, τι σχέση μπορούν να έχουν όλα τα παραπάνω με ένα Ιστολόγιο Έφιππης Τοξοβολίας και με την Σχολή την οποία εκπροσωπεί, την Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» η οποία είναι Σχολή μιας έφιππης πολεμικής τέχνης και όχι …γλυπτικής; Βεβαίως και υπάρχει σχέση και η σχέση αυτή έγκειται στην αλληγορία του «δομικού υλικού»…

     Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δόμησε την διδασκαλία της στο, δοκιμασμένο, "πεντελικό μάρμαρο" της Έφιππης Τοξοβολίας που λέγεται "Kassai Lajos", ένα "πεντελικό μάρμαρο" το οποίο μάλιστα κατά την διάρκεια της σύντομης επισκέψεώς του στην Αθήνα όχι μόνον υπήρξε προσκυνητής του Ιερού Βράχου της Ακροπόλεως αλλά και της ίδιας της ...Πεντέλης, όπου, ενώπιον ολίγων ευτυχών Ελλήνων, παρέδωσε και το πρώτο μάθημά του επί Ελληνικού εδάφους.

     Αυτό το ολοζώντανο "πεντελικό μάρμαρο", βεβαίως, δεν παράγει μόνον τελειότητα στον τομέα του αλλά εκπέμπει και λάμψη την οποία, είναι φυσικό, να μην αντέχουν όλοι οι οφθαλμοί και κάποιοι εξ αυτών να ενοχλούνται! Άλλωστε, πουθενά στην φύση δεν υπάρχει "ισότητα", ούτε και στην αντοχή των οράσεων έναντι του φωτός το οποίο, κάποιες φορές μπορεί να είναι και εκτυφλωτικό, όπως η διδασκαλία και, κυρίως, η  φ ι λ ο σ ο φ ί α  του Kassai Lajos! 

     Έτσι και η, ελάχιστη μπροστά στον Δάσκαλο Kassai Lajos, Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", μεταφέροντας πιστά στην Ελλάδα την διδασκαλία και την φιλοσοφία του, είναι φυσικό να ενοχλεί ..."οράσεις" και θεάσεις, κυρίως, όσων είναι παγιδευμένοι σε μια ταλανιστικήν αμφισβήτηση που επιμένει στο ...καχύποπτο "πολύ καλό για να είναι αληθινό" και ο σεβασμός μας, ο σεβασμός ημών των "Ελλήνων Κενταύρων" προς την ελευθερία του "άλλου", μας αποτρέπει από το να "κλειδαμπαρώνουμε θύρες", επιλέγοντας να τις διατηρούμε ορθάνοιχτες τόσο για είσοδο όσο και για έξοδο!

     Για εμάς τους "Έλληνες Κενταύρους" χρέος απομένει η συνέπεια προς την μεταλαμπάδευση των Αξιών της Ομάδος μας και της έφιππης πολεμικής τέχνης μας, αλλά και της αγαθής κατανοήσεως των άλλων, ακόμη και όσων δεν μας κατανοούν, ανεξαρτήτως του πως καθένας μπορεί αυτά να τα εκλάβει και πολύ περισσότερο, εξ αιτίας υποκειμενικών ερμηνειών και εκτιμήσεων διότι εμείς δεν εμπορευόμεθα (δωρεάν προσφέρουμε ό,τι μπορούμε...) αλλά λειτουργούμε.  

ΥΓ: Τα παραπάνω απαντούν στην αγωνία 

του υπερευαίσθητου και ευγενούς Μηνά μας 

ο οποίος αναρωτιέται συχνά για "ακατανόητες συμπεριφορές" 

κοινών αγαπημένων (και όχι μόνον...) προσώπων 

και, μόλις χθες βράδυ προβληματίζονταν γι αυτούς! 

"Έκαστος εφ'  ω ετάχθη" αγαπημένε μας Μηνά, 

"εφ΄ ω ετάχθη", κυρίως, από τις κατ΄ ιδίαν φυσικές του ιδιότητες 

(της "οράσεως" συμπεριλαμβανομένης) 

και επί της αλλαγής των οποίων 

ουδέ η φύση δύναται να επιδράσει 

αφού τον ον γεννάται και δεν γίνεται!

CENTAURS' LIVES MATTER

     "Centaurs' lives matter", ακούστηκε να λέει η καλότατη μαύρη Σενεγαλέζα συγκάτοικος κι έσπευσε πολύ ευγενικά, με τα χαριτωμένα μπικουτί της, να μας ξεκλειδώσει από τα έγκατα του κτηρίου της έδρας της Ομάδος μας όπου ο υπερβάλλων ζήλος ασφαλείας του Αλβανού θυρωρού μας θεώρησε σκόπιμο να μας κλειδαμπαρώσει την ώρα που εμείς, ανέμελοι, κάναμε την Προπόνησή μας στον αύλειο χώρο! Ναι, το ζήσαμε κι αυτό, αλλά όταν ο Σκιπετάρος θυρωρός σου είναι αμείλικτος κατά την εκτέλεση της αποστολής του, κινδυνεύεις, ακόμη και ως διαχειριστής, να βρεθείς, μαζύ με τους Συνασκουμένους σου, ...εξουδετερωμένος και εγκάθειρκτος στο ...υπόγειο, αντιλαμβανόμενος ότι ακόμη και στις νεκρές ώρες της Κυριακής οι περιπολίες σ΄ αυτό τον χώρο είναι συνεχείς και ο,τιδήποτε "αφύλακτο" φυλάσσεται αυθωρεί! Και οι Αλβανοί δεν αστειεύονται όταν μας ...προστατεύουν, εν αντιθέσει με όσα τους κατηγορούν οι κακές γλώσσες... Παρά ταύτα...
  

     Το αιφνιδιαστικό φινάλε αυτής της Προπονήσεως που μας έκανε να τρέχουμε ...από διαδρόμου εις διάδρομον (..."Από χωρίου εις χωρίον") προκειμένου να απελευθερωθούμε από το "μεταπλατωνικό τιούνελ" των εγκάτων του κτηρίου μας είχε, για τον Εκπαιδευτή την υψηλότατη κερδοφορία μιας αποσαφηνίσεως συμπερασμάτων τα οποία συνδέονται με την σχέση προσωπικότητος και τοξεύσεως, κάθε Τοξότη.

     Μετά από μία δεκαπενταετή εμπλοκή του Εκπαιδευτή με την Τοξοβολία, μόλις, σε αυτή την Προπόνηση του έγινε κατανοητός και κατά τρόπον παραστατικότατο, ο καθοδηγητικός ρόλος της καθόλου ανθρώπινης προσωπικότητος στην διαμόρφωση εξατομικευμένης στοχαστικής αντιλήψεως και τοξευτικής τεχνικής.  

     Τρεις Συνασκούμενοι διαφορετικών προσωπικοτήτων, καλλιτέχνις (ζωγράφος) η μία, "agrar" πρακτικός και απλός ο δεύτερος και επιστήμων ο τρίτος, ακολούθησαν τρία διαφορετικά μονοπάτια για την κατάκτηση του στόχου και η παρατήρηση της "αναβάσεως" ενός εκάστου ό,τι πιο συναρπαστικό για τον Εκπαιδευτή και την ίδια την Τοξοβολία.

     Η πρώτη αφήνονταν στην καλλιτεχνική ...ρέμβη της απολαμβάνοντάς την να αγνοεί τον στόχο και να στέλνει τα βέλη της στο ...άπειρον, εξιταρισμένη από τις "abstrait" ...τροχιές τους. Το μυαλό της ήταν γεμάτο από πινελιές κι αποχρώσεις τόσο όμορφες που δεν άξιζε να τις "χαλάσουμε" προς χάρη της ευστοχίας. Όμως, όταν αποφασίζαμε να της χαλάσουμε το "κάδρο" που είχε κατά νου και να το επαναφέρουμε στην ...πεζή κατάσταση του στόχου, όταν της λέγαμε "Έλα Νικούλα μας, άδειασε τώρα το νου σου, άδειασε την ..."κούπα" σου..." τα βέλη της Νίκης βρίσκονταν όλα επάνω στον στόχο!

     Ο δεύτερος δεν άνοιγε χορδή αλλά πάταγε ...σκανδάλη πολυβόλου (μπορεί και να πυροδοτούσε διηπειρωτικό πύραυλο)... Αντιμετώπιζε εξ αρχής μέχρι τέλους τον στόχο ως ζωντανή απειλή της υπάρξεώς του κι απολάμβανε την ταινία των πυρομαχικών του, συγγνώμη, τα βέλη του να ..."εκρύγνηνται" επάνω στο "πρόσωπο". Ματαίως του εξηγούσαμε τα οφέλη της ...Τοξοβολίας εξ Επαφής αλλά και δεν προσπαθήσαμε να αλλοιώσουμε τον αιματώδη χαρακτήρα του σεβόμενοι το δικαίωμα κάθε πλάσματος στην διατήρηση της φυσικότητος της υπάρξεώς του. Και όπως έγραψε ο μεγάλος Εθνικοσοσιαλιστής φιλόσοφος Otto Dietrich: "Δεν δεχόμαστε, απλώς, την ελευθερία του ατόμου, την απαιτούμε!". Έτσι κι αυτός κατάφερε να αποδώσει τα καλύτερα!

     Ο τρίτος, σίγουρα, δεν κρατούσε τόξο αλλά ...χειρουργικό νυστέρι, διότι, αν και εντελώς αρχάριος (τρίτη εκπαιδευτική εμπειρία του) απέδωσε πέραν πάσης προσδοκίας. Συνεχώς επικεντρωμένος στην στοχαστική του "ευθεία" ("πρόσωπο", αιχμή βέλους, χορδή) δεν είχε καμία σχέση με Τοξότη αλλά με εργαστηριακό ερευνητή που διατηρεί το μάτι στο προσοφθάλμιο. Από την διευθέτηση επί της στοχαστικής "ευθείας" μέχρι την άφεση της χορδής η αφιέρωσή του στην τοξευτική διαδικασία δεν ενεφάνισε ούτε ένα κενό προσοχής, ούτε ένα τόσο δα μικρό χάσμα επικεντρώσεως και το αποτέλεσμα όπως αναφέρεται παραπάνω.

     Στο τέλος της Προπονήσεως οι Συνασκούμενοι ευχαρίστησαν ευγενέστατα τον Εκπαιδευτή αλλά ίσως δεν αντελήφθησαν την βαθύτατην υπόκλιση του Εκπαιδευτή προς αυτούς για το μεγάλο μάθημα που του προσέφεραν, μυώντας τον σε ένα πολύ σημαντικό "κεφάλαιο" της Τοξοβολίας... Και τα σπουδαία διδάγματα αυτού του μαθήματος τούτης της "Γραμμής Βολής" προς τον Εκπαιδευτή δεν θα επενδυθούν, απλώς, στην βελτίωση των μελλοντικών προπονητικών σχεδιάσεων των συγκεκριμένων τριών Συνασκουμένων, αλλά όλων των Συνασκουμένων της Ομάδος μας!

     Από τις αντικειμενοφόρες πλάκες του δικού μας προπονητικού "μικροσκοπίου" δεν αφήνουμε τίποτε να πάει ...χαμένο! Όπως και από την αντιρατσιστική μας τοποθέτηση δεν παραμένει απαρατήρητος ο μοδάτος ρατσισμός του "black lives matter" εξυγιαίνοντάς τον σε "a n y live matters"!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

"Δυο Ουρανοί, ένα Στιλ"

Γη,

Νερό,

Φωτιά,

Αέρας,

Κενότητα.

     . Η Γη συμβόλιζε τη θεμελιώδη του αντίληψη για τις πολεμικές τέχνες που μοιάζει με το χάραγμα ενός ίσιου δρόμου πάνω στο έδαφος.

     . Το Νερό, χρησιμοποιώντας το ως υπόδειγμα, οδηγεί το νου να γίνει σαν κι αυτό. Το νερό παίρνει το σχήμα οποιουδήποτε δοχείου, γίνεται σταγόνα ή απέραντη θάλασσα και έχει ένα καθάριο μπλε χρώμα.

     . Η Φωτιά συμβολίζει και περιγράφει τη μάχη. Μπορεί να είναι μεγάλη ή μικρή και να έχει μεγάλη ένταση και ενέργεια.

     . Ο Αέρας αφορά τη μελέτη των άλλων Στιλ για να διασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρξει παρέκκλιση από το Σωστό Δρόμο.

     . Στη Κενότητα, αφού έχει μάθει τις αρχές, τις εγκαταλείπει, καθώς στο Δρόμο των Πολεμικών Τεχνών υπάρχει μια φυσική ελευθερία: κερδίζεις με φυσικό τρόπο μια εξαιρετική δύναμη , γνωρίζεις το ρυθμό της στιγμής , χτυπάς φυσικά και συμπλέκεσαι φυσικά.

     Όλα αυτά τα λόγια του Μigiamoto Μushasi στροβιλίζονταν στο μυαλό μου το βράδυ της Παρασκευής όταν 2 τα ξημερώματα προσπαθούσα να "παντρέψω" το ξίφος με το τόξο.

     Έτσι, λοιπόν, αγαπητοί Συνασκούμενοι, η Προπόνηση μας επικεντρώθηκε σε μια σειρά ασκήσεων που, ουσιαστικά, είναι μια: Irimi (εισχώρηση), tenkan (περιστροφή στο πλάι του αντιπάλου), ushiro (κίνηση προς τα πίσω) kaiten (αλλαγή κατεύθυνσης) ήταν οι βηματισμοί που κλήθηκαν να εκτελέσουν οι Κένταυροι Κέρκυρας. Το αποτέλεσμα βέβαια εκπληκτικό.

     Ας αναλύσουμε, λοιπόν, το ασκησιολόγιο :

     1.Ζέσταμα

     2. Πλάγιες, πρόσθιες, πάρθιες βολές.

     3.Άσκηση 1ου suburi aiki ken προσαρμοσμένο για τόξο.

     Και, αναλύω.:

     1.Πρώτη κίνηση  Irimi κινούμαστε εκτός γραμμής επίθεσης.

       Τόξευση

     2. Kaiten αλλαγή κατεύθυνσης χωρίς να αλλάξουμε τα πόδια.

     3. Irimi tenkan περιστροφή 180 μοιρών

     4. Ushiro το μπροστά πόδι τραβιέται πίσω.

        Τόξευση

        Ξανά Irimi

        Τόξευση.

   5. Άσκηση πλάγιας στάσης χαμηλά.

   6. Άσκηση πρόσθιας στάσης με γερή βάση και ίσιο κορμό.

   7. Μακρινές βολές αποθεραπείας.

     Αυτά τα λίγα από το ταπεινό μας dojo.

     Να είστε όλοι καλά και να μελετάτε τα πάντα.

Με εκτίμηση,

Κασφίκης Χριστόφορος

Επικεφαλής, των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας"