Ε Ν Η Μ Ε Ρ Ω Σ Η

     Αυτό το Σαββατοκύριακο η αθηναϊκή Ομάδα ανταμώνει με τους Χαλκιδείς Συνασκουμένους μας και χαιρόμαστε στην Εύβοια την Έφιππη Τοξοβολία αλλά και την απόλαυση ωραίων ομαδικών εμπειριών. Αυτό σημαίνει ότι στην Αθήνα δεν θα διεξαχθούν ιππικές και/ή τοξευτικές δραστηριότητες λόγω της απουσίας μας. Καλό τριήμερο σε όλους!

Εφιπποτοξοτικά!

ΜΑΘΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ 

ΚΑΙ 

ΠΡΩΤΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΕΥΣΗ

     Μάθημα, μόλις, δεύτερο του Αναστασίου, δεύτερο και εκπληκτικό, χωρίς να μπορεί να προσδιοριστεί ποιος ο Εκπαιδευτής και ποιος ο εκπαιδευόμενος, ένα μάθημα που άρχισε εντελώς απρόσμενα με μία χειμαρρώδη διάλεξη του σημερινού, façon de parler, "εκπαιδευομένου" και αφιερωμένου επιστήμονος - "διαχειριστή" της αναπαραγωγής της ζωής προς τον Εκπαιδευτή του ο οποίος παρακαλούσε να συνεχίσει να ακούει αυτόν τον παραστατικότατο "λόγο" να του περιγράφει τον σπηλαιώδη γυναικείο κόλπο και το "κυνήγι" του πλέον "φερέλπιδος" ωαρίου που παρέχει τις καλύτερες γενετικές προσδοκίες... Μαγεία πραγματική το άκουσμα αυτού του επιστημονικού λόγου ο οποίος ανέλισσε τους φθόγγους σε μεγεθυμένες εικόνες εμπνευσμένου ντοκιμαντέρ, γεννώντας την ίδια την ζωή... Όμως ο τετράποδος επιβήτορας Sepp μας περίμενε και ο στόχος του σημερινού μαθήματος ήταν η εμβάθυνση του "καθίσματος" αυτού του εκπαιδευομένου και, ίσως, (ένα "ίσως" ευσεβούς προσδοκίας...) η πρώτη έφιππη και εν κινήσει, τόξευσή του... Ίδωμεν...

     "Σφιγμένοι" και οι δύο συνεργάτες στην αρχή, Ίππος και εκπαιδευόμενος, ο μεν πρώτος μετά από ένα μάθημα Υπερπηδήσεως Εμποδίων και ο δεύτερος μετά από μία εβδομάδα τυπικών ατομικών και επαγγελματικών υποχρεώσεων σε ένα σύνηθες καθημερινό περιβάλλον. 

     Στρεσογόνες εμπειρίες και για τους δυο και η ρυταγώγηση κατέδειξε έντονα το τι σημαίνει για τον Άνθρωπο και τον Ίππο (όπως και για κάθε πλάσμα) η, για τον οποιονδήποτε λόγο, ... "απεμπόληση" του "λίκνου" ενός φυσικού περιβάλλοντος.

     Η εφίππευση του εκπαιδευομένου κατέδειξε ακόμη εντονότερο αυτό το "σφίξιμο" με την κλασική "εικόνα" του "γραπωμένου" από τις ηνίες, αναβάτη...  

     Όμως, στη "φαρέτρα" του εκπαιδευτικού συστήματός μας υπάρχουν, καλώς δοκιμασμένες, λύσεις μία κλασική εκ των οποίων, τα "μπαλλάκια", εφαρμόσθηκε και εν προκειμένω. Κι αυτά τα "μπαλλάκια", αμέσως, έφεραν το ποθητό αποτέλεσμα με την χαλάρωση του εκπαιδευομένου και την, από μέρους του, ανάκτηση της ιδανικής στάσεως και "καθίσματος". Και ιδού η υποδειγματική εικόνα... 

     Βαθμιαία μεν, αλλά, πολύ γρηγορότερα από κάθε ενθουσιώδη προσδοκία, ο εκπαιδευόμενος ανέκτησε την ιππική συνειδητότητά του, μεταφέροντάς την στο πλαίσιο μιας υποδειγματικής ισορροπίας και διαχειρίσεως του Ίππου.

     Ο εκπαιδευόμενος υποβαλλόμενος στην προοδευτική παραδοχή του δευτερεύοντος ρόλου των χειρών του Εφιπποτοξότη στην Έφιππη Τοξοβολία οδηγήθηκε στην αποδέσμευση των χειρών του από την "τυραννία" της εξαρτήσεώς τους από τις ηνίες, κάτι που συμβαίνει στην κοινή Ιππασία.   

     Ήδη, ο εκπαιδευόμενος προσέφερε την αρχική προσδοκία επιτυχούς τοξοφορίας κι έτσι ανέλαβε το Τόξο συνεχίζοντας, με αυτό ανά χείρα, να διατηρεί την βαδιστική κίνηση του Ίππου του διευθύνοντάς τον, επιτυχώς! Ένας συνδυασμός ενεργειών ο οποίος αποτελεί την απαρχή της απαραίτητης αισθήσεως μιας ουσιώδους "τομής στα δύο" του Εφιπποτοξότη ο οποίος με το, μεν, κάτω μισό του σώματός του ελέγχει τον Ίππο του (Ιππασία/κίνηση) ενώ δε, με το άνω μισό ελέγχει το Τόξο του (Τοξοβολία/πυρ). 

     Ο επιτυχής, αύξων, διασκελισμός των βαθμίδων αυτού του, μόλις δευτέρου μαθήματος, έφεραν τον εκπαιδευόμενο στην πρώτη του έφιππη και εν κινήσει τόξευση! Ο αρχικός στόχος αυτού του μαθήματος έδειξε να υλοποιείται με έναν Αναστάσιο ευσταθέστατο και σε πλήρην ισορροπία! Η άφεση της χορδής και η απελευθέρωση του πρώτου βέλους ...εγένετο! Χαρούμενος ο Ίππος, ευτυχής ο Εκπαιδευτής και πόσον, εκ του τάφου, ευτυχέστερος όλων, ο πρόγονός του Αναστασίου, Ιωάννης Συκουτρής χαιρόμενος, στον ηρωικό, μεταθανάτιο  στοχασμό του, έναν απόγονο  στο δικό του γενναίον "ευστοχείν"! Και η αρχή ...εγένετο!

     Η αφίππευση έδειξε έναν εντελώς διαφορετικό εκπαιδευόμενο από εκείνον που, αρχικώς, είχε εφιππεύσει, έναν κυρίαρχο της ισορροπιστικής αυτοπεποιθήσεως και κατακτητή της ιππικής συνειδητότητος, όπως επιδιώκει η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" και ...όχι μόνον! Διότι, αυτή η αφίππευση, όπως και όλες οι αφιππεύσεις των μαθημάτων μας, έδειξε έναν Ίππο απολύτως ευδαίμονα από μιαν αρμονική συνεργασία με τον Άνθρωπο, με την Φυσικήν Ιππική να συνεισφέρει στην ευημερία του Ίππου κάτι που αποτελεί την, πολύ προ της Έφιππης Τοξοβολίας, ουσιώδην επιθυμία της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων"!

     Η κατακλείδα του μαθήματος στο πλυντήριο των Ίππων όπου ο Ιππέας επιδαψιλεύει την οφειλόμενη περιποίηση στον ευεργέτην Ίππο του, ανακουφίζοντάς τον από τον εργασιακό κάματο, ως ελάχιστην ανταπόδοση των όσων ο τετράποδος Δάσκαλος προσέφερε στον άνω θρώσκοντα μαθητή του!

     Από τον σπηλαιώδη γυναικείο κόλπο ανακύπτει η ζωή, από το κοινωνικό "σπήλαιο" του Πλάτωνος η υπαρξιακή ελευθερία των ζώντων και από το ...Ιππευτήριο με το αχανές βάθος της εν αυτώ εργασίας, η συνειδητότητα η οποία άγει σε μία βέλτιστη σχέση των φυσικών πλασμάτων με την "μήτρα" Φύση. Ένας ζωτικός "κύκλος" κλείνει ανελίσσοντας το "ζειν" σε "ευ ζειν" με έναν από τους πολλούς τρόπους δια των οποίων ο άνω θρώσκων μπορεί να αναβλέψει... Κι, αυτός, ο δικός μας τρόπος είναι η Έφιππη Τοξοβολία.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Η "ευφυία του σφρίγους" ή το "σφρίγος της ευφυίας"; Σε αυτό το δίλημμα παραπέμπει η προσεκτική παρατήρηση του προπονητικού πνεύματος των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" και ο αξιέπαινος ...ένοχος αυτού του διλήμματος είναι η ιδιαίτερη κουλτούρα του επικεφαλής του Παραρτήματος, Συνασκουμένου Χριστόφορου Κασφίκη.

     Στις προπονητικές ημερίδες των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" παρατηρείται πάντοτε ένας καταπελτικός δυναμισμός χωρίς τίποτε το "brutal", μια σαρωτική κίνηση χωρίς τίποτε το ενοχλητικό, ένας χειμαρρώδης καταρράκτης που ξεχύνεται καταπάνω σου χωρίς καν να σε ...βρέξει!

     Κι όλα τούτα, "ανιχνεύονται" στην ιδιοσυστασία της σκέψεως του επικεφαλής του Παραρτήματος ο οποίος, χωρίς ...διαβατήριο, διέσχισε την Ευρώπη κι έφτασε στη μακρινή Ασία, αποκωδικοποιώντας τα μυστικά της με μόνο "μέντορα" την διαίσθησή του. 

     Μεγάλο "σχολείο" προαγωγής του ενστίκτου των μαθητών του το Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας", ακονίζει κάθε εβδομάδα στο αμόνι μιας εμφανέστατης προόδου αυτή την "αθέατη", εσωτερική, δύναμη των Μελών του με αποτελέσματα που καταγράφονται στο φωτογραφικό τεκμήριο.

     Κι αυτή την εβδομάδα χαρήκαμε στο οπτικοακουστικό υλικό της τακτικής Προπονήσεως των Κερκυραίων Συνασκουμένων μας εξαιρετικές ασκήσεις με πρώτη απ΄ όλες την Τοξοβολία εξ Επαφής της οποίας το λαμπρό αποτέλεσμα φαίνεται εν συνεχεία όπου τα βέλη τοξεύονται με τέτοιο τρόπο ώστε να αγγίξουν (απλώς!) τον υφασμάτινο στόχο χωρίς να τον τρυπήσουν και να καταπέσουν μπροστά του σαν ίνες ,,,μεταξιού.

     Το ίδιο συναρπαστικές και οι ασκήσεις προσβολής του αθέατου στόχου οι οποίες "ακονίζουν" το ένστικτο και αναγορεύουν το "ευστοχείν" πολύ πέραν των συμβατικών στοχαστικών αντιλήψεων των σκοπευτικών δραστηριοτήτων.

     Και σε αυτές τις ασκήσεις προσβολής του αθέατου στόχου και πάλι τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά! Η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" τηρώντας τον κανόνα του Σχολείου Σιωπής και ασκούμενη με συστηματικότητα πειραματικού εργαστηρίου οδηγεί την Τοξοβολία προς το "κεφαλόσκαλο" της κλίμακας της ωφελιμότητός της!

     Και στο αρχαίο ερώτημα μάχης "ου πόσοι αλλά που;" οι "Έλληνες Κένταυροι", σε λίγο, θα παραλείπουμε ως περιττό και αυτό το "που" διότι το γυμνασμένο ένστικτό μας θα ...ξέρει και με κλειστά μάτια! 

     Αυτή η ημερίδα είχε και την νυχτερινή "συνέχειά" της πριν να ακολουθήσει πρόγραμμα καθιστικού διαλογισμού με προέκταση ένα συμπόσιο που κράτησε μέχρι και μετά τα μεσάνυχτα!

     Κάποτε, στη μακρινή Ασία ο συνοδός-μεταφραστής μας, μέσα στη σκηνή του Σαμάνου, μας είπε ότι, σ΄ αυτόν τον χώρο, δεν πρέπει επ΄ ουδενί να χρησιμοποιήσουμε το "σημειωματάριό" μας που δεν ήταν άλλο από την φωτογραφική μας κάμερα και να φωτογραφήσουμε ο,τιδήποτε αλλά εμείς, ως γνήσιοι ...Ευρωπαίοι, παρακούσαμε! Τότε, κατά μία περίεργη "σύμπτωση" το συγκεκριμένο (και μόνο) memory stick της κάμερας ...κάηκε! Επιστρέφοντας, κάναμε τεράστιες προσπάθειες να "σώσουμε" το πολύτιμο περιεχόμενό του, το στείλαμε σε μεγάλες εταιρείες ανακτήσεως αρχείων αλλά από παντού λάβαμε την απάντηση ότι βλέπουν την ύπαρξη περιεχομένου το οποίο με κανένα τρόπο δεν μπορεί να ανακτηθεί. 

     Όταν, με λύπη, παραδεχθήκαμε το λάθος μας και την οριστικήν απώλεια, το Ongon, το πνεύμα του Τεγκρισμού ("σαμανισμό" τον αποκαλούν οι ανυποψίαστοι) μας διαβεβαίωσε ότι, πια, εκείνο θα μας παραστέκει αναγνωρίζοντας την αγαθή μας πρόθεση. Και φαίνεται ότι το Ongon κρατά την υπόσχεσή του...   

Η ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΟΣ 

ΩΣ ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΟΣ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

[Κλικάρετε στην εικόνα]

     Αποτελεί απαράβατο κανόνα των Πολεμικών Τεχνών να "θωρακίζονται", η κάθε μια, με την δική της φιλοσοφική υποδομή η οποία αποτελεί και τον, κατά περίπτωση ,διαχρονικό λόγον υπάρξεως. Και η Έφιππη Τοξοβολία διαθέτει σε παγκόσμια κλίμακα την δική της φιλοσοφία την οποία ακολουθούν, απαρεγκλίτως οι ανά τις χώρες, όπου ασκείται, Ομάδες συμπεριλαμβανομένης και της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων". 

     Όμως, στην περίπτωση της Ελληνικής Ομάδος Έφιππης Τοξοβολίας, πέραν του ηθικού-φιλοσοφικού "υποστρώματος" συνυπάρχει και μια απώτερη ωφελιμιστική επιδίωξη η οποία, εκ του ιδρυτικού οράματος, προσδιορίζεται ως η διεύρυνση της συνειδητότητος των Μελών της που αναλύεται από τον Ιδρυτή της Ομάδος στο pdf το οποίο βρίσκεται ΕΔΩ.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΩΤΙΚΗΣ

     H Φυσική Ιππική την οποία εισήγαγε στην Ελλάδα και ακολουθεί η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν δέχεται την πετάλωση η οποία αποτελεί ένα διαχρονικό λάθος του Ανθρώπου, όπως και η χρήση στομίδος, μαστιγίου και πτερνιστήρων, ακολουθώντας την τακτική της φυσικής φροντίδος της οπλής του Ίππου με λιμάρισμα και φυσικές διαδικασίες σκληρύνσεως πέλματος και περιοπλίου. Παρά ταύτα, η εμμονική προσήλωση στο λάθος της πεταλώσεως πλείστων όσων Ιππαγωγών ανά τον κόσμο, την αναδεικνύει σε ένα ζήτημα απολύτως βασικό για την Ιππική διότι, επί των πελμάτων του Ίππου, εδράζεται η όλη εργασιακή του απόδοση. Και μία περιεκτική σύναψη της ιστορίας της Πεταλωτικής μας προσφέρουν οι σελίδες που ακολουθούν από ένα ειδικό εγχειρίδιο που φιλοξενείται  στην Βιβλιοθήκη των "Ελλήνων Κενταύρων" (Κλικάρετε επάνω στις εικόνες για καλύτερην ανάγνωση): 

     Περισσότερα για την φροντίδα της οπλής βάσει των κανόνων της Φυσικής Ιππικής αλλά και τις συνέπειες επί της ορθοπεδικής και της, εν γένει υγείας, του Ίππου, αναφέρονται στα κεφάλαια του Εγχειριδίου «ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΝΕΟΛΕΚΤΟΥ ΙΠΠΟΥ ΣΤΗΝ ΦΥΣΙΚΗ ΙΠΠΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ» του Αρ. Ηρ. Καλέντζη (2010).

     Ευχή των "Ελλήνων Κενταύρων" αποτελεί η επικράτηση του πραγματικού σεβασμού του Ανθρώπου προς την ευημερία του Ίππου, δια της καταργήσεως των εγκληματικών παρεμβάσεων, της πεταλώσεως, της στομίδος και της χρήσεων μέσων βίας όπως του μαστιγίου και των πτερνιστήρων!     

ΠΕΡΙ "ΣΤΡΟΓΓΥΛΗΣ ΚΙΝΗΣΕΩΣ"

και πάλι...

     Σε μια, παλαιότερη ανάρτησή μας, σημειώναμε: «Συχνά θίγουμε τον τρόπο με τον οποίο ο Ιππαγωγός πρέπει να κινείται γύρω από τον Ίππο και πάνω σ΄ αυτόν, σημειώνοντας ότι η κίνησή του πρέπει να είναι "στρογγυλή". Με τον όρο αυτόν εννοούμε μία κίνηση η οποία παραμένει αρμονικά σταθερή σε όλη την έκτασή της, χωρίς "γωνιώδεις" εντάσεις κι απότομες αυξομειώσεις που θα μπορούσαν να διαταράξουν την ηρεμία κι αυτοσυγκέντρωση του Ίππου!»

     Ως «στρογγυλή κίνηση», λοιπόν, ορίζουμε τον τρόπο που εμείς κινούμεθα γύρω από τον Ίππο ώστε να επικοινωνήσουμε μαζύ του χωρίς να του προξενήσουμε κανένα αίσθημα ταραχής ή ξαφνιάσματος, διευκολύνοντας να επικεντρωθεί απερίσπαστος στην μεταξύ μας επικοινωνία.

     Και η «στρογγυλή κίνηση» είναι μια κατάσταση την οποία τηρεί κάθε Ιππέας από την στιγμή της εισόδου του στο Ιππευτήριο μέχρι την στιγμή της αποχωρήσεώς του από αυτό, δοθέντος ότι ο Ίππος παρατηρεί τα πάντα ακόμη και με την περιφερειακή του όραση με αποτέλεσμα εάν κάτι τον ενοχλήσει στην κίνηση του Ανθρώπου έστω και εξ αποστάσεως, η συνδυαστική μνήμη του η οποία θα έχει «εγγράψει» την ενόχληση θα την επαναφέρει σε «πρώτο πλάνο» κάθε φορά που στην όρασή του θα εμφανίζεται το άτομο με το οποίο συνδέεται η ενόχληση.

     Σ΄ εκείνη την ανάρτησή μας αναλύαμε την τεχνική αναπτύξεως της «στρογγυλής κινήσεως» για όλους εμάς που επιθυμούμε να επιτύχουμε αποτελεσματικήν επικοινωνία με τον Ίππο και συμπληρώνουμε ότι η εξάσκησή μας με τα υπερευαίσθητα πτηνά αποτελεί έναν καλό τρόπο προσεγγίσεως, τελειοποιούμενοι όταν καταφέρνουμε να τα «βάλουμε» μέσα στους χώρους ως καλοδεχούμενους «επισκέπτες». Και σ΄ αυτή την κορύφωση επιβεβαιώνεται η πλήρης κατάκτηση της «στρογγυλής κινήσεως».

     Η επικοινωνία με τον Ίππο βασίζεται, όχι σε φθόγγους, αλλά στην κίνηση του σώματος εκείνου που επιδιώκει να «συνομιλήσει» μαζύ του, μια κίνηση η οποία ελάχιστα απέχει από την «χορευτική», μια κίνηση η οποία αποκλείει κάθε υποψία επιθετικότητος εκ μέρους ημών των σαρκοβόρων προς τον φυτοφάγο Ίππο, μια κίνηση «στρογγυλή».

ΠΑΡΕΛΘΕΤΩ ΑΦ'  ΗΜΩΝ...

     Με την δογματική που δεν επιδέχεται αποδείξεως να είναι συγχωρητέα μόνον στις θρησκείες. οι επιστήμες και οι τέχνες όχι μόνον συγχωρούν την αποδεικτικότητα αλλά και την επιδιώκουν ώστε να "νομιμοποιούνται" ως τέτοιες! Και η Ιππική η οποία εμπεριέχει και την Ιππασία, ως επιστήμη αλλά και τέχνη "νομιμοποιεί" την ορθότητά της όχι απλώς δια της επιλογής μιας "Σχολής" από τις πάμπολλες που ανέδειξαν οι χρόνοι και οι τόποι, αλλά, κυρίως, δια της αποκτήσεως "αμφιθεατρικής" γνώσεως του όλου φάσματος των επικρατουσών αντιλήψεων και της διαρκούς διασταυρώσεως της όποιας επιλεγείσας Σχολής με τις υπόλοιπες. Και αυτή την διαρκή διασταύρωση της ορθότητος της Σχολής Φυσικής Ιππικής που επιλέξαμε εκ της ιδρύσεώς μας, οι "Έλληνες Κένταυροι" και πρώτοι εισαγάγαμε (όπως και την Έφιππη και Παραδοσιακή Τοξοβολία) στην Ελλάδα, συνεχίζουμε στην δεκαπενταετή λειτουργία της δικής μας Σχολής με αδιάκοπη μελέτη βασικών "πηγών", όπως την (παραπάνω) "Επιστήμη και Τέχνη της Ιππασίας" του Du Paty de Clam, η οποία εκδόθηκε το 1777 και τηρείται , μεταξύ πολλών παλαιοτύπων,στην Βιβλιοθήκη της Ομάδος μας.   

     Αντιπροσωπευτικό "δείγμα" της Δυτικής, ακαδημεικής, Σχολής Ιππασίας της οποίας η Φυσική Ιππική αποτελεί τον απόλυτον "αντίποδα", αυτή η παλαιότυπη έκδοση αποτελούμενη από δύο ξεχωριστά βιβλία, εκφράζει την σκληρότητα έως και αναλγησία των Δυτικών προς τον Ίππο τον οποίο "εργαλειοποιούν" εντελώς αδίστακτα προκειμένου να τον υποχειριάσουν και να τον εντάξουν στην χορεία των ζωντανών υπηρετών του! Μία έκδοση που σκιαγραφεί την βαρβαρότητα εκείνων που τόσο αυτάρεσκα αυτοπροσδιορίστηκαν ως "εκπολιτιστές" αποτελώντας τον ορισμό του "κτήνους", θεωρώντας τον Ίππο ως ένα άψυχο res έτοιμο να υποκύψει στην αντιφυσική διαστροφικότητα της εγωιστικότερης ανθρωποκεντρικής ανοησίας! Στις 347 σελίδες αυτού του εγχειριδίου ιππικής τραγικότητος παρελαύνει ο ουσιαστικός φόβος του μικρόσωμου δειλού προς τον αγαθό γιγαντόσωμο Ίππο, ο οποίος φόβος εκτρέπεται ποικιλοτρόπως σε υποχειριάζουσα βία προκειμένου ένα ατυχές τετράποδο να υπηρετήσει ένα πονηρό δίποδο. Αντιφυσικές μέθοδοι επιβολής, παραφυσικές επιδιώξεις, όλα βασισμένα επί της βασανιστικής τριλογίας "Στομίδα- Μαστίγιο- Πτερνιστήρες" και επί της περιφρονήσεως της αγνής ψυχής του Ίππου, δυστυχώς δε, επί των ιδίων αυτών "αρχών" εδράζεται μέχρι σήμερα ολόκληρη η Δυτική Ιππική η οποία υποκριτικώς δείχνει να κόπτεται υπέρ της ..."ευημερίας" του Ίππου, με προεξάρχουσα την Διεθνή Ομοσπονδία Ιππασίας (F.E.I.) και όσες, κατά χώρα, εθνικές ομοσπονδίες και ομίλους την ακολουθούν.    

     Αυτή η διαρκής προσπάθειά μας προς επιβεβαίωση της ορθότητος της Σχολής Φυσικής Ιππικής την οποία ακολουθούμε ως "Έλληνες Κένταυροι" μπορεί να μας κολακεύει, όμως, κάθε φορά νιώθουμε ότι, μελετώντας παρόμοιες "π(λ)ηγές" (κλασικές, για την Δυτικήν Ιππική) αφήνουμε πίσω μας ένα κομμάτι της δικής μας ψυχής διεκπεραιώνοντας μια ψυχοφθόρο δοκιμασία. Και αναλογιζόμαστε τον επί τόσους αιώνες βασανισμό του Ίππου από το εγωκεντρικό ανθρωπάριο που εκβιάζει παντοιοτρόπως την βούληση του Ίππου ώστε να την καθυποτάξει αντί να αφιερώσει χρόνο μαθαίνοντας την επικοινωνία με αυτό το ευγενές ζώο και επιτυγχάνοντας την συναίνεσή του μέσα σε ένα πλαίσιο αλληλοσεβασμού και ισηγορίας. Γι αυτό και, κλείνοντας το οπισθόφυλλο και αυτού του βιβλίου, θα το επανατοποθετήσουμε στο οικείο ράφι της Βιβλιοθήκης με την φράση: "Παρελθέτω αφ'  ημών..."!