ΠΑΡΕΛΘΕΤΩ ΑΦ' ΗΜΩΝ...
Με την δογματική που δεν επιδέχεται αποδείξεως να είναι συγχωρητέα μόνον στις θρησκείες. οι επιστήμες και οι τέχνες όχι μόνον συγχωρούν την αποδεικτικότητα αλλά και την επιδιώκουν ώστε να "νομιμοποιούνται" ως τέτοιες! Και η Ιππική η οποία εμπεριέχει και την Ιππασία, ως επιστήμη αλλά και τέχνη "νομιμοποιεί" την ορθότητά της όχι απλώς δια της επιλογής μιας "Σχολής" από τις πάμπολλες που ανέδειξαν οι χρόνοι και οι τόποι, αλλά, κυρίως, δια της αποκτήσεως "αμφιθεατρικής" γνώσεως του όλου φάσματος των επικρατουσών αντιλήψεων και της διαρκούς διασταυρώσεως της όποιας επιλεγείσας Σχολής με τις υπόλοιπες. Και αυτή την διαρκή διασταύρωση της ορθότητος της Σχολής Φυσικής Ιππικής που επιλέξαμε εκ της ιδρύσεώς μας, οι "Έλληνες Κένταυροι" και πρώτοι εισαγάγαμε (όπως και την Έφιππη και Παραδοσιακή Τοξοβολία) στην Ελλάδα, συνεχίζουμε στην δεκαπενταετή λειτουργία της δικής μας Σχολής με αδιάκοπη μελέτη βασικών "πηγών", όπως την (παραπάνω) "Επιστήμη και Τέχνη της Ιππασίας" του Du Paty de Clam, η οποία εκδόθηκε το 1777 και τηρείται , μεταξύ πολλών παλαιοτύπων,στην Βιβλιοθήκη της Ομάδος μας.
Αντιπροσωπευτικό "δείγμα" της Δυτικής, ακαδημεικής, Σχολής Ιππασίας της οποίας η Φυσική Ιππική αποτελεί τον απόλυτον "αντίποδα", αυτή η παλαιότυπη έκδοση αποτελούμενη από δύο ξεχωριστά βιβλία, εκφράζει την σκληρότητα έως και αναλγησία των Δυτικών προς τον Ίππο τον οποίο "εργαλειοποιούν" εντελώς αδίστακτα προκειμένου να τον υποχειριάσουν και να τον εντάξουν στην χορεία των ζωντανών υπηρετών του! Μία έκδοση που σκιαγραφεί την βαρβαρότητα εκείνων που τόσο αυτάρεσκα αυτοπροσδιορίστηκαν ως "εκπολιτιστές" αποτελώντας τον ορισμό του "κτήνους", θεωρώντας τον Ίππο ως ένα άψυχο res έτοιμο να υποκύψει στην αντιφυσική διαστροφικότητα της εγωιστικότερης ανθρωποκεντρικής ανοησίας! Στις 347 σελίδες αυτού του εγχειριδίου ιππικής τραγικότητος παρελαύνει ο ουσιαστικός φόβος του μικρόσωμου δειλού προς τον αγαθό γιγαντόσωμο Ίππο, ο οποίος φόβος εκτρέπεται ποικιλοτρόπως σε υποχειριάζουσα βία προκειμένου ένα ατυχές τετράποδο να υπηρετήσει ένα πονηρό δίποδο. Αντιφυσικές μέθοδοι επιβολής, παραφυσικές επιδιώξεις, όλα βασισμένα επί της βασανιστικής τριλογίας "Στομίδα- Μαστίγιο- Πτερνιστήρες" και επί της περιφρονήσεως της αγνής ψυχής του Ίππου, δυστυχώς δε, επί των ιδίων αυτών "αρχών" εδράζεται μέχρι σήμερα ολόκληρη η Δυτική Ιππική η οποία υποκριτικώς δείχνει να κόπτεται υπέρ της ..."ευημερίας" του Ίππου, με προεξάρχουσα την Διεθνή Ομοσπονδία Ιππασίας (F.E.I.) και όσες, κατά χώρα, εθνικές ομοσπονδίες και ομίλους την ακολουθούν.
Αυτή η διαρκής προσπάθειά μας προς επιβεβαίωση της ορθότητος της Σχολής Φυσικής Ιππικής την οποία ακολουθούμε ως "Έλληνες Κένταυροι" μπορεί να μας κολακεύει, όμως, κάθε φορά νιώθουμε ότι, μελετώντας παρόμοιες "π(λ)ηγές" (κλασικές, για την Δυτικήν Ιππική) αφήνουμε πίσω μας ένα κομμάτι της δικής μας ψυχής διεκπεραιώνοντας μια ψυχοφθόρο δοκιμασία. Και αναλογιζόμαστε τον επί τόσους αιώνες βασανισμό του Ίππου από το εγωκεντρικό ανθρωπάριο που εκβιάζει παντοιοτρόπως την βούληση του Ίππου ώστε να την καθυποτάξει αντί να αφιερώσει χρόνο μαθαίνοντας την επικοινωνία με αυτό το ευγενές ζώο και επιτυγχάνοντας την συναίνεσή του μέσα σε ένα πλαίσιο αλληλοσεβασμού και ισηγορίας. Γι αυτό και, κλείνοντας το οπισθόφυλλο και αυτού του βιβλίου, θα το επανατοποθετήσουμε στο οικείο ράφι της Βιβλιοθήκης με την φράση: "Παρελθέτω αφ' ημών..."!
