ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ-"ΣΤΑΘΜΟΣ"
H υλοποίηση του "εύκολου" δεν παρέχει εκείνη την ικανοποίηση που παρέχει η επίτευξη του "δύσκολου" και αυτό ισχύει και μέσα στο Ιππευτήριο για μία Σχολή, όπως αυτή των "Ελλήνων Κενταύρων", όταν φθάνει για μάθημα ένας αρχάριος μαθητής, πολυτραυματίας από σειρά χειρουργικών επεμβάσεων μετά από τροχαία ατυχήματα, "έμφορτος" με ξένα αποκαταστατικά σώματα (λάμες, βίδες κλπ) και όχι μόνον! Διότι, σήμερα ο Συνασκούμενος, μετά από ένα εργασιακό ατύχημα, εμφανίσθηκε στο Ιππευτήριο με το ένα χέρι στον ...γύψο.
Γενναία ψυχή (!) ασυζητητί, θέλησε να συνεχίσει την έφιππη εκπαίδευσή του ενώ κάθε άλλος στη θέση του θα προτιμούσε τη σιγουριά του καναπέ, αλλά, βεβαίως και μία πρόκληση υψηλού κινδύνου για την Σχολή η οποία θα έπρεπε να αντιμετωπίσει την "περίπτωση" με βασανιστική υπευθυνότητα: Nα αρνηθεί το μάθημα διασφαλίζοντας τον μηδενικό δείκτη ατυχημάτων της ή να δεχθεί την πρόκληση επαληθεύοντας την φήμη της; Και η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", σταθμίζοντας όλες τις παραμέτρους με κύριο γνώμονα την ασφάλεια του συγκεκριμένου μαθήματος απεφάσισε να το διαξαγάγει αναλαμβάνοντας όλες τις ευθύνες!
Ο συγκεκριμένος Συνασκούμενος, λόγω της όλης καταστάσεώς του, του σωματικού του βάρους αλλά, ειδικώς, λόγω του γυψαρισμένου και, έτσι, ανενεργού χεριού του, αντιμετώπιζε πρόβλημα εφιππεύσεως το οποίο λύθηκε με την βοήθεια της ...ανατροπής της γεωμετρίας εφιππεύσεως!
Όταν ο Συνασκούμενος βρέθηκε επί του Ίππου, όλοι οι παρευρισκόμενοι (πλην του Εκπαιδευτή του!) γεμάτοι δέος άρχισαν να τον συμβουλεύουν με ποιο τρόπο να ...πέσει, όντες βέβαιοι για την πτώση του και, με αμέτοχο τον Εκπαιδευτή του ο οποίος συνέλεγε "αντιδράσεις", άρχισαν να του αναπτύσσουν "σενάρια πτώσεως" με γνώμονα την προστασία της κλείδας του (...) και άλλα τέτοια σπαραξικάρδια, ότν ο ίδιος ο Συνασκούμενος τους απήντησε ατάραχος και χαμογελαστός:
- Μην ανησυχείτε, θα φροντίσω να μ η ν πέσω!
Και το μάθημα άρχισε, με τον ...μονόχειρα πολυτραυματία και εντελώς αρχάριο (ελάχιστα μαθήματα και ικανός μέχρι τώρα μόνο για βάδην) σε πολύ καλό "κάθισμα" και με άριστη διάθεση, πάντοτε χωρίς τη βοήθεια των αναβολέων, όπως συνηθίζουμε στα μαθήματά μας!
Το ψυχικό μεγαλείο του συγκεκριμένου Συνασκουμένου φάνηκε εξ αρχής μπαίνοντας ψύχραιμος στο "παιγνίδι" με ...ένα χέρι και καταλαβαίνοντας γρήγορα ότι και αυτό δεν του ήταν απολύτως ...απαραίτητο! Οπότε απελευθερώθηκε από τις ηνίες και "κάθισε" ακόμη βαθύτερα ώστε να διασφαλίσει την ισορροπία του.
Απολύτως πειθαρχημένος ως μαθητής και διατηρώντας σε υψηλότατο βαθμό την αυτοσυγκέντρωσή του, ο Συνασκούμενος δεν άργησε να περάσει υπεράνω βαλβίδων άνευ ηνιών και πάντοτε άνευ αναβολέων, με ό,τι αυτά σημαίνουν...
Και ω! του θαύματος, με την συστηματική εξέλιξη του μαθήματος ο Συνασκούμενος, σήμερα, ...γυψαρισμένος, έδειξε ότι θα μπορούσε να βγει και για πρώτη φορά σε τροχασμό κάτι που όχι μόνον κατάφερε αλλά επανέλαβε και πολλές φορές και σε μεγάλο συνεχές μήκος!!
Και στο τέλος, με ανύψωση του δεξιού ποδιού υπεράνω του αυχένος του Ίππου, χωρίς καμία βοήθεια, αφίππευσε θριαμβευτικά τηρώντας την αρχική του υπόσχεση να ΜΗΝ πέσει, αποσπώντας τον θαυμασμό όσων τον παρακολουθούσαν με αγωνία για την ακεραιότητά του σε όλο τούτο το μάθημα-"σταθμό" για όλους μας.
Σταύρο, σε ευχαριστούμε για το μάθημα το οποίο, στην πραγματικότητα, ήταν προσφορά σε όλους εμάς, υπενθυμίζοντάς μας τον θρίαμβο της ανθρώπινης θελήσεως!
Τα υπόλοιπα μαθήματα της ημερίδος, με την δική τους σημαντικότητα και με την ποιότητα των μαθητών τους (ευτυχώς, η Σχολή δεν κρατά τίποτε το περιττό ή το "ολίγο"!) ως συνήθως, με πρόοδο και ζέση!
Και ο πρωτοείσακτος Γεώργιος κατάφερε να αποσπάσει από την πρώτη στιγμή τα καλύτερα συναισθήματα του Ίππου της Σχολής μας, Sepp μέχρι σημείου, όταν τον παρέδωσε στον επόμενο μαθητή ο Sepp να στραφεί με παράπονο και απορία προς τον απερχόμενο, εκτός Ιππευτηρίου, Γεώργιο, κάτι που μας εντυπωσίασε όλους όσους βρεθήκαμε αυτόπτες μάρτυρες του περιστατικού.
Και ο Παντελής μας με την γνωστή άριστη σχέση του με τον Ίππο και, πλέον, με την Ιππασία καταφέρνοντας την άριστην εκτέλεση των προβλεπομένων, σε κάθε μάθημα ασκήσεων, έστω και εάν αυτή την φορά είχε βρεθεί σε αναγκαστικήν αδράνεια δύο εβδομάδων (όπως όλοι μας) λόγω των δυσμενέστατων καιρικών συνθηκών που πλημμύρισαν τους στίβους μας ακόμη και του κλειστού Ιππευτηρίου!
Με τον παρονομαστή της δράσεώς μας στον ίδιο σταθερό δείκτη της προόδου ποιοτικών και μόνον, Συνασκουμένων, ολοκληρώθηκε και αυτή η εκπαιδευτική ημερίδα με κυρίαρχο το δίδαγμα του Σταύρου να μας επαναλαμβάνει ότι δεν έχουμε το δικαίωμα της υποχωρήσεως ούτε ενώπιον της δυσκολίας, ούτε εν μέσω εποχής ομαδικής παραφροσύνης!
