ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ...

     Είναι η έκφραση του προσώπου που μαρτυρά την συνέπεια της προσπαθείας.  Και η προσπάθεια των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" δείχνει τη δικαίωση της Παραδοσιακής Τοξοβολίας ως Πολεμικής Τέχνης.

     Πίσω από αυτή την δικαίωση η προσωπική κουλτούρα του Χριστόφορου Κασφίκη, του επικεφαλής του Παραρτήματος, ο οποίος, με τον δικό του ευγενή αλλά και δυναμικό τρόπο προάγει χαρακτήρες αναδεικνύοντας τους σε πραγματικούς μαχητικούς μηχανισμούς, έτοιμους να αντιμετωπίσουν κάθε αντιξοότητα της καθημερινότητος.

     Η τελευταία Προπόνηση των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" με ένα ακραιφνώς μαχητικό περιεχόμενο μας ενισχύει την πεποίθηση ότι τίποτε δεν χάθηκε σε  μια κοινωνία με κλονισμένες Αξίες, όταν κάποιοι επιμένουν να "υποστυλώνουν" με πολεμικήν αρετή τους ανθρώπινους χαρακτήρες. 

     Οι ψυχές του Ηλυσίου Καλέντζη, του Μαρούλου Ταρχανιώτη, Μερκουρίου Μπούα και όλων των γενναίων ευπατριδών Στρατιωτών της Αναγεννήσεως και μετέπειτα, θα είναι αναπαυμένες παρακολουθώντας την πρόοδο των Κερκυραίων Κενταύρων.

"ΚΥΚΛΟΣ" ΣΤΕΛΕΧΩΝ

     Στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" τα αξιώματα καταξιώνονται με την προσφορά κοινού έργου ομαδικής ωφελείας και ο Αρχηγός μας, για μια ακόμη φορά αυτό το επαλήθευσε, συνεισφέροντας, ως Αρχηγός Βολής, σε μια επιπλέον ομαδική Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας, μετά την οποία μαζευτήκαμε στον γνωστό χώρο της συνιδρύτριας της Ομάδος μας στον "Κύκλο Στελεχών" στον οποίο μας προσκάλεσε ο Αρχηγός μας Εφιπποτοξότης Κωνσταντίνος Δαμιανάκης.\

     Απολαμβάνοντας το εξαιρετικό χειροποίητο παγωτό από αβοκάντο και άλλα φυσικά προϊόντα της απίθανης ωμοφαγικής κουζίνας της Φλώρας, ακούσαμε τους ενδιαφέροντες συλλογισμούς του Αρχηγού μας αλλά και τις σοφές παρεμβάσεις του Αντιπροέδρου μας Συνασκουμένου Ακαδήμου με επίκεντρο την ανάπτυξη των "Ελλήνων Κενταύρων" και την διάδοση του εφιπποτοξοτικού αντικειμένου.

     Κατά την διάρκεια αυτής της ανταλλαγής απόψεων και προτάσεων, επιβεβαιώθηκε η ομοφωνία, αρχικώς, στην αξία των Αρχών της Πλατωνικής "Πολιτείας" που αποτελούν και τις καταστατικές Αρχές λειτουργίας της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων". 

     Επανασυνειδητοποιήσαμε την ικανοποίησή μας για την κοινή μέθεξη σε μία ολιγοπρόσωπη κοινωνία αρίστων και ομοφώνως δεχθήκαμε ότι οι αυστηροί κανόνες οι οποίοι διασφαλίζουν την υψηλή ποιότητα της κοινωνίας των "Ελλήνων Κενταύρων" όχι μόνον θα πρέπει να διατηρηθούν αλλά και, ενδεχομένως, να αυστηροποιηθούν όπου και εάν αυτό μπορεί να κριθεί απαραίτητο. 

     Συμφωνήσαμε στην παγία διαπίστωσή μας ότι, αν η Ιππική προορίζεται για γενναίους χαρακτήρες, η Έφιππη Τοξοβολία προορίζεται για την αφρόκρεμα εναρέτων μαχητικών χαρακτήρων, απευθυνόμενη σε ένα πολύ μικρό ποσοστό ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων κάτι που, ευτυχώς, την προστατεύει από την ολέθρια διακύβευση να μετατραπεί σε "δημοφιλές" συνοικιακό ...ποδόσφαιρο με το εκχυδαϊστικότατο, φυσικό, επακόλουθο της οπαδοποιήσεως. Κι αυτό, ασφαλώς, είναι ....αντιεμπορικό όπου η αντιεμπορικότητα αποτελεί εγγύηση διατηρήσεως ποιότητος.

     Αντιστοίχως, αναγνωρίσαμε την υποχρέωσή μας να αυξήσουμε αριθμητικώς την δύναμη της Ομάδος μας, φέρνοντας κοντά μας πολλούς, ακόμη, ομοειδείς Συνέλληνες που αναλογούν στην ευρύτερη κοινωνία, ώστε μαζύ μας να βιώσουν τα ίδια θετικά βιώματα που κοσμούν την καθημερινότητα των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Επίσης, επαληθεύτηκε το "προφίλ" της μη κερδοσκοπικής φύσεως της Ομάδος μας αλλά και η ομόφωνη παραδοχή ότι, επ΄ αυτού, κάθε γραπτή συγκροτημένη πρόταση μπορεί να εξετασθεί από το Δ.Σ. και να εξαχθεί ακόμη και αναθεωρητική απόφαση, γνωστού όντως ότι πέραν των ισχυουσών αξιακών Αρχών και του δεδομένου του εφιπποτοξοτικού αντικειμένου, κάθε τι άλλο μπορεί να αναπροσαρμοσθεί εφ΄ όσον ουδεμία δογματικότητα δεσμεύει την κρίση του Δ.Σ. και των Στελεχών της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Το αυτό ισχύει και για κάθε συγκροτημένη πρόταση που μπορεί να καταθέσει κάθε Μέλος μας, με στόχο την βελτίωση της Ομάδος μας αφού, στους "Έλληνες Κενταύρους" είναι δεδομένη η ισοτιμία και ισηγορία όλων, ανεξαρτήτως του σεβασμού  προς τον θεσμό της Ιεραρχίας οι βαθμίδες της οποίας στην Ομάδα μας καταλαμβάνονται βάσει αυστηρών αριστοκρατικών κριτηρίων.

     Ο Κωνσταντίνος, ο Ακάδημος, ο Γεώργιος, η Φλώρα, ο Πρωτεσίλαος, η Χρυσούλα, η Όλγα  και ο Ιδρυτής της Ομάδος, με την σημερινή συμμετοχή στον Κύκλο Στελεχών είχαμε ακόμη μιαν ευκαιρία να διαπιστώσουμε την σύμπτωση των απόψεών μας και να ενθαρρύνουμε τον ικανότατο Αρχηγό μας να καταθέσει κάθε γραπτή πρόταση για την υλοποίηση κάθε οραματισμού του που μπορεί να βελτιώσει την λειτουργία της Ομάδος μας. 

     Στον "Κύκλο" βρέθηκε ...συμπτωματικώς και ο 14χρονος Ορφέας, τον οποίο συνοδεύει από και προς το σπίτι του ο Πρωτεσίλαος. Ο Ιδρυτής χάρηκε συχνά στο ...αφτί του, τις διακριτικές παρεμβάσεις του νεαρού ο οποίος, παρά την ηλικία του έδειξε ότι ακόμη κι ένα παιδί σωστά μεγαλωμένο, μπορεί να έχει καθαρή "θέαση βίου" και των κοινωνικών "πραγμάτων"  και να μετέχει επάξια ακόμη και στις πιο σοβαρές εκδηλώσεις των "μεγάλων", αφιερώνοντας, μάλιστα, τρεις επιπλέον ώρες, καθισμένο σε μία καρέκλα, μετά από μία δίωρη, κουραστική, Προπόνηση στο βουνό.

     Σε μια εποχή καταπτώσεως των Αξιών και κρίσεως θεσμικών κοινωνικών παραμέτρων, το να προχωρούμε με ορθό το λάβαρο μιας αριστίνδην "οικογενείας", αυτής των "Ελλήνων Κενταύρων", είναι, πράγματι, πολιτισμικό επίτευγμα αντάξιο, όντως, Ελλήνων. 

ΦΟΒΟΣ

     Φόβος είναι το συναίσθημα ανησυχίας εμφανιζόμενο ως αντίδραση έναντι πραγματικού ή φανταστικού κινδύνου. Αναλυτικώς, ο φόβος είναι ένα αντανακλαστικό ψυχικό φαινόμενο οπτικής, ή ακουστικής, ή ιδεοληπτικής κλπ προελεύσεως. Επί παραδείγματι, βλέπουμε στην πραγματικότητα να μας πλησιάζει ένας ατίθασος Ίππος και αμέσως αναβιώνει στον εγκέφαλό μας η εικόνα ενός παρόμοιου ζώου και περιστατικού που γνωρίζουμε από την αρχέγονη προπατορική παράδοση  και η οποία εικόνα συνδέεται με κινδύνους για τον Άνθρωπο. Πάραυτα ο φορέας της εικόνας Άνθρωπος υποκύπτει στο συναίσθημα του φόβου αναλογιζόμενος τους κινδύνους ζωής που αντιμετώπισε το γένος του από προϋπάρξασα επιθετική συμπεριφορά προηγουμένων Ίππων οι οποίοι επετέθησαν και κακοποίησαν ή και εφόνευσαν άλλους ομοίους του.

     Φοβία είναι η ψυχοπαθολογική κατάσταση κατά την οποία ο πάσχων κατατρύχεται από αδικαιολόγητο ιδεοληπτικό φόβο κάτω από ορισμένες συνθήκες. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται συνήθως ως δεύτερο συνθετικό της λέξεως που έχει ως πρώτο συνθετικό το αντικείμενο που προκαλεί τον φόβο, όπως, π.χ. «φωτοφοβία» ή «κροτοφοβία», ή «αγοραφοβία», ή «υψοφοβία» κλπ.

     «…Τα υπό συγκυρίης λυπήματα γνώμης, μύλης μεν τριφθείσης προς εαυτήν, οδόντες ημώδησαν, παρά τε κοίλον παριόντι σκέλεα τρέμει, όταν τε τήσι χερσί τις ων μη δείται αίρει, αύται τρέμουσιν, όφις εξαίφνης οφθείς χλωρότητα εποίησεν. Οι φόβοι, αισχύνη, λύπη, ηδονή, οργή, τάλλα τοιαύτα, ούτως υπακούει εκάστω το προσήκον του σώματος τη πρήξει, εν τούτοισιν ιδρώτες, καρδίας παλμός και τα τοιαύτα των δυναμίων».  [Ιπποκράτης]

     Ο φόβος από εξελικτικής απόψεως είναι άμεσα συνδεδεμένος με την ανίχνευση του κινδύνου άρα και την επιβίωση του είδους. Πρόκειται δηλαδή για μία συνιστώσα αμυντικής, ανθρώπινης, συμπεριφοράς.

      Ο Άνθρωπος είναι ένα από τα πλάσματα που υπόκεινται περισσότερο στον φόβο και εκτός από τον αρχέγονο φόβο για την ακεραιότητα και την επιβίωσή του, το γνωσιακό του επίπεδο συχνά τον εξαναγκάζει  να αναπτύσσει φόβους που αφορούν υπαρξιακά, ηθικά και φιλοσοφικά ερωτήματα.  Με τον φόβο του ίδιου του Ανθρώπου σχετίζεται και η ανάπτυξη των επιστημών προκειμένου ο ίδιος να ερμηνεύσει τον περιβάλλοντα κόσμο και να εξελιχθεί επί του ασφαλούς μέσα σ’  αυτόν.

     Έτσι, η ανθρώπινη  κοινωνία, αναγκαστικώς, θεμελιώνεται στο φόβο και, όσο πιο «οργανωμένη» είναι μια κοινωνία, τόσο τα θεμέλιά της εισχωρούν μέσα στο φοβικό «όρυγμα». Μια οργανωμένη κοινωνία είναι μια κοινωνία «περιτειχισμένη» από το «προπύργιο» της νομοθεσίας της οποίας η αποτροπή παραβιάσεως υπαγορεύει τον φόβο της τιμωρίας στους πολίτες.  Οι νέοι παιδαγωγούνται με τον έμμεσο φόβο της τιμωρήσεως στη περίπτωση ανυπακοής, μιας τιμωρήσεως με πολλά «πρόσωπα» κι εκφάνσεις οι οποίες γίνονται συνειδητές πολύ ενωρίς από τον Άνθρωπο, συνυφαινόμενες στον ψυχισμό του. Τα πάντα, σε μιαν οργανωμένη κοινωνία βασίζονται στην υποχρεωτική τήρηση κανόνων των οποίων κάθε παραβίαση επιφέρει κυρώσεις, συνέπειες, τιμωρίες και έναντι τούτων και ο εύλογος a priori φόβος!

     Aν και η απαρχή του φόβου και μέχρις ενός σημείου αυτού θεωρείται δείγμα φυσιολογικό και αποδεκτό, όταν ο φόβος ενταθεί από ένα σημείο και πάνω μετατρέπεται σε παθολογικό συναίσθημα. Και το οριακό σημείο της μετατροπής του φόβου από φυσιολογικό σε παθολογικό συναίσθημα δεν είναι επακριβώς καθορισμένο αλλά ποικίλλει κατά περίπτωση, άλλωστε, ο  νους είναι ένα πολύ εύθραυστο «κουκούλι» ώστε να είναι πολύ εύκολη μια μετάπτωση από την ψυχική υγεία στη ψυχική νόσο.

     Όπως και το καθόλου συμπεριφορικό πλαίσιο των πλασμάτων (και όχι μόνον του Ανθρώπου) έτσι και ο φόβος εξαρτάται από την γενετική συνιστώσα και συχνά παρατηρούμε τις αγχώδεις και φοβικές διαταραχές να τείνουν να εμφανίζονται σε μέλη της ίδιας οικογενείας, ενώ η συχνότητα εμφανίσεως να είναι μεγαλύτερη σε μονοζυγωτικούς από ό,τι σε διζυγωτικούς δίδυμους αδελφούς. Η κληρονομικότητα, δε, του φοβικού χαρακτηριστικού δεν αποτελεί υπόθεση μονογονιδιακής μεταβιβάσεως αλλά για κάτι πιο σύνθετο, μια, θα λέγαμε, πολυγονιδιακή-πολυπαραγοντική διαδικασία η οποία περικλείει και τον περιβαλλοντικό παράγοντα.

     Αν και είναι, πλέον, επιστημονικώς, παραδεδεγμένη η συντριπτικότητα της συμπεριφορικής διαμορφώσεως εκ της κληρονομικότητος και ότι το πλάσμα «γεννιέται» και δεν «γίνεται», αν και κανένα πλάσμα δεν γεννιέται ως “tabula rasa”, ο περιβαλλοντικός παράγων δεν θα πρέπει να αγνοείται ως προς την συμβολή της διαμορφώσεως τελικής συμπεριφοράς ασχέτως της μικρής ποσοστιαίας συμμετοχής του. Είναι, άλλωστε, εύλογη αλλά και ευνόητη η μερική επίδραση του περιβάλλοντος στη διαμόρφωση του τελικού υπαρξιακού μορφώματός μας. Όμως, η προδιάθεση να βιώσει κανείς ένα παθολογικό συναίσθημα έχει κυρίως μια γενετική βάση και αυτό αφορά σε όλο το εύρος των βιούμενων συναισθημάτων.

     Ιχνηλατώντας το συναίσθημα του φόβου και πολύ πριν καταλήξουμε σ΄ αυτό, διαπιστώνουμε μιαν αφετηρία του στο πολύ ηπιότερο συναίσθημα του άγχους το οποίο, όμως, αν και ηπιότερο, ψυχοπαθολογικώς, δεν είναι διόλου ακίνδυνο αφού κατά κανόνα καταλήγει στις βαρύτερες φοβικές του εκφάνσεις. Το άγχος, αν και δεν έχει, κατ’  ανάγκην, αιτιολογία συγκεκριμένου ερεθίσματος ο μη έγκαιρος έλεγχός του θέτει τον φορέα του σε μία γεωμετρική περιδίνηση μετά από ένα όριο της οποίας κάθε έξοδος από το ψυχοπαθολογικό πεδίο του φόβου είναι αδύνατη. Έτσι, αμέσως μόλις διαπιστώσουμε εμφάνιση άγχους είμαστε υποχρεωμένοι να δράσουμε ακαριαία ώστε να προλάβουμε την φοβική επιδείνωσή του η οποία είναι σχεδόν βέβαιη! Άλλωστε και αυτό το αρχήθεν απλό και ακίνδυνο άγχος πολύ πριν εξελιχθεί σε ψυχοπαθολογικό φόβο, κατά την κορύφωσή του εμπεριέχει την ψυχοπαθολογική διαταραχή της οποίας τα όρια με τον φόβο είναι δυσδιάκριτα, σχεδόν ανύπαρκτα.

     Το πεδίο στο οποίο ωριμάζει η ψυχοπαθολογία του φόβου και οι ανθρωπολογικοί παράγοντες οι οποίοι συντελούν σ’ αυτή τη βλαπτική ωρίμανση αποτελούν «υπόθεση» των ειδικών επιστημόνων. Ας προσπεράσουμε τη θεωρία του υποθαλάμου και/ή του προμήκους μυελού, τον δυσλειτουργούντα ιππόκαμπο εξ αιτίας ψυχοπιεστικών εμπειριών και τον ρόλο των γλυκοκορτικοειδών…

     Κατά την διδασκαλία της Ιππικής στο, πολεμικού χαρακτήρος, εκπαιδευτικό σύστημά μας, ο Εκπαιδευτής έχει καθήκον εξ αρχής να παρατηρήσει προσεκτικά τον μαθητή του και να διαγνώσει εγκαίρως (όσο ταχύτερα μπορεί…) κάθε ένδειξη άγχους και/ή φόβου ώστε να τον θεραπεύσει διότι ουδέποτε ένας φορέας άγχους και/ή φόβου εξελίσσεται σε σωστό Ιππέα και πολύ περισσότερο σε έναν επαρκή πολεμιστή! 

     Το «μάτι» του Εκπαιδευτού θα πρέπει να είναι απογυμνωτικό της συμπεριφοράς του μαθητού του πολύ πριν ο τελευταίος πλησιάσει Ίππο και να επισημάνει εγκαίρως, πολύ προ του «Κύκλου του Προσεγγίσεως», πιθανές αγχώδεις και/ή φοβικές ενδείξεις συμπεριφοράς. Αυτό το εισαγωγικό καθήκον του Εκπαιδευτού είναι απαρέγκλιτο και σε αυτό, όπως εφαρμόσθηκε από την έναρξη της λειτουργίας της Σχολής των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» μέχρι σήμερα, οφείλεται και ο μηδενικός δείκτης ατυχημάτων κατά τα μαθήματά μας!

     Γίνεται, λοιπόν, κατανοητή η προτεραιότητα την οποία θα πρέπει να δώσει ο Εκπαιδευτής του συστήματός μας στη διάγνωση αγχωσικών και/ή φοβικών συμπεριφορικών δειγμάτων ενός μαθητού. Και ο Εκπαιδευτής της Σχολής των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» δεν είναι απλώς ένας Εκπαιδευτής Ιππικής αλλά ένας πολυεπιστήμων βίου, αρωγός επί της ουσίας της εφιπποτοξοτικής Οικογενείας μας.

    

ΤΥΧΗι  ΑΓΑΘΗι

     Τύχῃ αγαθῄ, με δύο νέα και πανέμορφα ιπποειδή επαυξήθηκε ο τετράποδος πληθυσμός του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" και "τύχῃ αγαθῄ", κυρίως, για τα ίδια τα νεοφερμένα πλάσματα τα οποία διεσώθησαν εκ χειρών ...αθιγγάνων. Έτσι τα ιπποειδή είναι πλέον ...πέντε στο Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" και τους ευχόμαστε να τα ...χιλιάσουν.

     Ένας νερότατος επιβήτορας κι ένα γλυκύτατο ιππάριο, άφησαν πίσω τους τη βαναυσότητα κι άρχισαν να χαίρονται την ανθρώπινη παρουσία διαγράφοντας, σιγά-σιγά, τα όσα μέχρι τώρα βίωσαν, χάρη στις φροντίδες του Αρχηγού του Παραρτήματος Αθανασίου Ψωρομύτη και των μαθητών του. 

     Με γενναιότητα ψυχής, οι "Έλληνες Κένταυροι Καλαμάτας" "υιοθετώντας' δύο ακόμη τετράποδα πλάσματα και, μάλιστα, ανεκπαίδευτα, αναλαμβάνουν μια τεράστια ευθύνη κόπων και θυσιών ατομικού χρόνου, όμως, αυτή η ευθύνη είναι ανταποδοτικώς ανεκτίμητη διότι όχι μόνον καταξιώνει τον Άνθρωπο ως μέρος της Φύσεως αλλά και επαυξάνει την γνώση του Ιππαγωγού, όπως πρέπει πρωτίστως να είναι κάθε εμπλεκόμενος με την Ιππική Τέχνη.

     Ήδη, μετά την υποδοχή των δύο νέων τετραπόδων, οι "Έλληνες Κένταυροι Καλαμάτας" ξεκίνησαν την εκπαίδευσή τους με τους Κύκλους Προσεγγίσεως, τις απαραίτητες ασκήσεις ηρεμίας και τις προβλεπόμενες συραγωγήσεις, μεριμνώντας για την ομαλή ένταξή τους στην αγέλη των άλλων δύο Ίππων οι οποίοι ήδη κυριαρχούν στον χώρο.

     Συγχαίρουμε τους Συνασκουμένους των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" και τους στέλνουμε την εκτίμησή μας για την ανθρωπιστικότατη απόφασή τους, με ό,τι για τους ίδιους συνεπάγεται, να σώσουν από βάναυσες "χείρες" τα δύο πλάσματα, βέβαιοι όντες ότι θα τα κάνουν ευτυχισμένα και εαυτούς σοφότερους στην Ιππική Τέχνη.

     Παραλλήλως, ενημερωμένοι και από την κατατοπιστικότατη Αναφορά του ως Αρχηγού Βολής Συνασκουμένου Μελετίου Νικ. Μοίρα, απολαύσαμε και το περιεχόμενο της τελευταίας Προπονήσεως στην παραδοσιακή Τοξοβολία του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας".

     Πλήρεις έργου θετικού οι Συνασκούμενοι στην Καλαμάτα μας κάνουν να χαιρόμαστε μαζύ τους την διαρκή πρόοδό τους τόσο στο ιππικό όσο και στο τοξευτικό επίπεδο, ευχόμενοι να διατηρήσουν την σταθερά ανοδική τους πορεία. 

ΝΕΟ ΕΝΤΥΠΟ ΒΟΗΘΗΜΑ 

ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΣΕΛΕΧΩΝ ΜΑΣ

     Ολοκληρώθηκε η συγγραφή και σήμερα στάλθηκε σε όλα τα Στελέχη, Εκπαιδευτές και Αρχηγούς Παραρτημάτων της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" το νέο έντυπο βοήθημα με θέμα την Ύλη Σεμιναρίου Τοξοβολίας. 

     Η συγγραφή αυτού του νέου εντύπου βοηθήματος υπαγορεύθηκε από την ανάγκη για την συγκρότηση του πλήρους περιεχομένου ενός Σεμιναρίου Τοξοβολίας που να καλύπτει όλες τις γνωστικές παραμέτρους του αντικειμένου.

     Το νέο βοήθημα θα είναι απαραίτητο και εν όψει του προγραμματισμού δραστηριοτήτων της νέας [ΙΑ'] Προπονητικής Περιόδου που θα αρχίσει από τον προσεχή Σεπτέμβριο, με γνώμονα την έγκαιρη προετοιμασία της Ομάδος στη νέα εξόρμησή της.

ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΟΙ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΙ

     Αν δεν καταγίνεσαι συστηματικά με την εκπαίδευση του Ίππου, γενικώς, στον χώρο της Ιππικής δεν έχεις κανένα μέλλον. Αν δεν διαπλάθεις με τα "χέρια" σου τον χαρακτήρα του Ίππου που θα ιππεύσεις, αργά ή γρήγορα, θα απογοητευθείς διότι, ακόμη και ως άριστος Ιππέας πάντοτε θα είσαι ένα ξένο σώμα επί του Ίππου. Και όλα τούτα τα έχει κατανοήσει ο επικεφαλής του Παρατήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Αθανάσιος Ψωρομύτης ο οποίος αφιερώνει ..."φαιά ουσία" και πολλές εργατώρες εκπαιδεύοντας τους Ίππους του Παραρτήματός του μαζύ με τους μαθητές του.

     Στο τελευταίο οπτικοακουστικό υλικό του παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" ανακαλύπτουμε μία καινοφανή συραγώγηση την οποία θα μπορούσαμε να ονομάσουμε "συραγώγηση τριών ομοκέντρων κύκλων". Με επίκεντρο τον εσωτερικό, πρώτο, κύκλο του κυρίως συραγωγούντος Εκπαιδευτή συραγωγείται ο Ίππος [δεύτερος, ενδιάμεσος, κύκλος] ο οποίος ελέγχεται [εξωτερικός, τρίτος, κύκλος] από τον βοηθό του Εκπαιδευτή. Με τον τρόπο αυτό δεν αφήνεται κανένα περιθώριο εκτρεπτικής πρωτοβουλίας στον Ίππο ο οποίος διευθύνεται ως "σιδηρόδρομος επί τροχιάς" καθ΄ όλη τη διάρκεια της συραγωγήσεως.

     Πραγματικά, η επινόηση του Συνασκουμένου Αθανασίου Ψωρομύτη εντυπωσιάζει με την λογική της γεωμετρίας της και σύντομα θα μπορούμε να αποτιμήσουμε το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα.

     Σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτή η μέθοδος προδιαθέτει θετικά διότι εμφανίζεται να συραγωγεί τον Ίππο "επί τροχιάς" από την οποία δεν μπορεί να διαφύγει, ενώ, ταυτοχρόνως, δεν φαίνεται να προκαλεί στον Ίππο κανένα άγχος ή αφορμές αντιδράσεων φυγής. 

     Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά τα πρωτοποριακά στην εκπαίδευση νεολέκτου Ίππου στο Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" δεν παραλείπεται και η προαγωγή της Παραδοσιακής Τοξοβολίας με, εξίσου, ενδιαφέρουσες ασκήσεις.

     Και οι φωτογραφίες των προπονήσεων του Παρατήματος δείχνουν και την πρόοδο των εκεί Συνασκουμένων. 

     ¨Ομως, η πρόοδος στο Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" δεν τελειώνει σε αυτό το σημείο. Τέσσερα, ναι τέσσερα, υπέροχα αλογάκια εκπαιδεύει ο επικεφαλής του Αθανάσιος Ψωρομύτης και οι μαθητές του και τα ...σπουδαία, σε επόμενη ανάρτηση διότι είναι ...πολλά.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΩΣ 

ΕΝ ΟΨΕΙ ... ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

     Και αυτό το Σάββατο οι «Έλληνες Κένταυροι» συγκεντρώθηκαν στον αγαπημένο τους λόφο, στο κέντρο των Αθηνών, ώστε να ασκηθούν στην Παραδοσιακή - Εενστικτώδη Τοξοβολία. Καθήκοντα Αρχηγού Βολής ανέλαβε και σε αυτή τη Προπόνηση ο Υπαρχηγός, της Ομάδος, Εφιπποτοξότης Γεώργιος.

     Αφού ολοκληρώθηκε η προθέρμανση την οποία ο Γεώργιος είχε αναθέσει στη Χρυσούλα, όλοι οι Συνασκούμενοι πήραν τα Τόξα και τα βέλη τους και ετοιμάστηκαν για τις εισαγωγικές βολές.

     Κι επειδή στους «Έλληνες Κενταύρους» η ασφάλεια των Μελών μας είναι βασικό μας μέλημα, ο Γεώργιος έκρινε ότι είναι απαραίτητη η υπενθύμιση της τεχνικής στην Παρθία βολή η οποία σε μια γραμμή βολής είναι και η δυσκολότερη.

     Με τις διευκρινίσεις του Γεωργίου αλλά και με την προσοχή και τη συγκέντρωση που έδειξαν όλοι οι Συνασκούμενοι η άσκηση ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία.

     Γιατί καθώς πλησιάζει το καλοκαίρι και οι μέρες γίνονται όλο και πιο ζεστές όλοι, λίγο έως πολύ (‘πάρα πολύ’ στην περίπτωση του Γεωργίου) χάνουμε τη συγκέντρωση και το ενδιαφέρον μας, σκεπτόμενοι τις γαλάζιες θάλασσες και τις όμορφες παραλίες που, αν μη τι άλλο, αφθονούν στη χώρα μας και προκαλούν για ελαφρά καλοκαιρινά καρό πουκαμισάκια παρά για μαύρα ρούχα …βαρέως ακτιβισμού… Και ενώ όλες αυτές οι σκέψεις είναι απολύτως φυσιολογικές, σε μια Γραμμή Βολής όπου κάθε Συνασκούμενος κρατά στο χέρι του ένα αντικείμενο που υπήρξε για χιλιάδες χρόνια το κορυφαίο εκηβόλο όπλο σε όλο τον κόσμο, η ανεμελιά και η αδιαφορία δεν γίνονται ανεκτές και πρέπει όλοι να είναι συγκεντρωμένοι στις οδηγίες του Αρχηγού Βολής.

     Αυτός ήταν λοιπόν ο στόχος του Εφιπποτοξότη Γεωργίου για εκείνη τη μέρα. Με συνεχόμενες εναλλαγές ασκήσεων μεταξύ των σφυριγμάτων τις οποίες ήδη είχε εξηγήσει αναλυτικά ‘’ανάγκασε’’ (εντός πολλών εισαγωγικών γιατί στην ομάδα μας κανείς δεν αναγκάζει κανέναν και για τίποτα) τους Συνασκουμένους να είναι μονίμως σε ετοιμότητα και πλήρη συγκέντρωση κατά τη διάρκεια της Προπόνησης.

     Για το τέλος, και αφού είχε επιτευχθεί η επιδιωκόμενη συγκέντρωση και αυτοπειθαρχία όλης της Γραμμής Βολής ολοκληρώσαμε με ασκήσεις ισορροπίας οι οποίες μπορεί να φαίνονταν δύσκολες στην αρχή αλλά οι «Έλληνες Κένταυροι» γνωρίζουν ότι άπαξ και ισορροπήσει το πνεύμα, το σώμα απλώς ακολουθεί.

     Το άριστο τοξευτικό αποτέλεσμα αλλά και η ικανοποίηση ακόμα και των πιο απαιτητικών Συνασκουμένων έδωσαν στον Αρχηγό Βολής την επιβεβαίωση ότι η μέθοδος του ήταν σωστή και πάνω απ’ όλα ωφέλιμη για όλους τους Συνασκουμένους.

Γεώργιος Μυλωνόπουλος

Υπαρχηγός Ομάδος