ΞΕΚΟΠΡΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ...ΠΡΟΟΔΕΥΟΝΤΑΣ
[Μακάρι να ξεκόπριζε και η Xώρα...]
Οργασμός εργασίας στον Σταύλο και σήμερα, με τον Ιδρυτή της Ομάδος και επικεφαλής της ιππικής εκπαιδεύσεως να ξεκοπρίζει την περπατήστρα [Τιμή να ξεκοπρίζεις τον Σταύλο, για κάθε αλογατάρη] και τους Εκπαιδευτές και μαθητές να προετοιμάζουν τους Ίππους.
Προπόνηση και του εκ των Εκπαιδευτών των "Ελλήνων Κενταύρων" Μάριου Ευθυμιάδη, διότι και οι Εκπαιδευτές ...εκπαιδεύονται.
Αξιοποιώντας την ιππική του δεινότητα ο Προπονητής του Μάριου τον "εκμεταλλεύτηκε" ώστε να αρχίσει ο ένας εκ των Ίππων της Σχολής να μυείται και στην Σπάθη κάτι που με την "στρογγυλή" κίνηση κατορθώθηκε πολύ σύντομα.
Αποτέλεσμα, ο Ίππος όχι μόνον αποδέχθηκε την Σπάθη αλλά και την άρπαξε με το στόμα του παίζοντας και περιφέροντάς την στο Ιππευτήριο. Υπέροχες, χαρούμενες σκηνές σε έναν χώρο ασκήσεως...
«Για να ανέβεις στον ουρανό, πρέπει να πάρεις φόρα από τον πάτο της
κόλασης». Αυτή η φράση του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα, ποιητή και φιλοσόφου
Νικόλαου Καζαντζάκη, φαίνεται πως δεν είναι απλώς ένας στοχασμός αλλά μια
λογοτεχνική νύξη προς αυτούς που το
γενετικό τους υλικό τους επιτρέπει να αφομοιώνουν τέτοιου είδους σοφότατες
μνείες και να τις διοχετεύουν μέσα στην ίδια τους τη ζωή και τη καθημερινότητά
τους.
1.Τέτοιος χαρακτήρας σίγουρα είναι η Μαριλένα, η οποία μετά από αποχή από
την Ιππική δραστηριότητα, φαίνεται να ξαναεπιστρέφει με ισχυρή θέληση, και με
πείσμα έναντι των ανησυχιών της, όχι
μόνο για να ξαναφτάσει στο επίπεδο στο οποίο βρισκόταν αλλά και να το ξεπεράσει
κατά πολύ παραπάνω.
2. Χωρίς καμία βιασύνη σήμερα η μαθήτρια
αφού ξεκίνησε από το έδαφος την επικοινωνία της με έναν σχετικά καινούριο για
εκείνην Ίππο, επικεντρώθηκε, σύμφωνα πάντα με την καθοδήγηση του Eκπαιδευτή της
Μάριου, στο να βρει το «κάθισμά» της και να αισθανθεί γενικώς άνετα πάνω στη
ράχη του υπέροχου επιβήτορα.
3. Στη συνέχεια για να αποενοχοποιηθεί κάθε
σκέψη, εικόνα ή εμπειρία πτώσεως, η μαθήτρια προέβη σε αφιππεύσεις και
εφιππεύσεις εν στάσει, και εν κινήσει επί του στίβου, κάτι το οποίο φάνηκε πως της
ήταν λίαν ωφέλιμο.
4. Το μάθημα της έκλεισε στο σημείο που
ήθελε και ο Εκπαιδευτής της να κλείσει, δηλαδή σε μερικούς επιτυχείς τροχασμούς
της επί του στίβου.
5. Και φυσικά όπου καθαρισμός Ίππου η
Μαριλένα πρώτη, και με τεράστιο χαμόγελο.
Χρειάζεται κόπος για να αποκτήσει
κανείς δυνατά πόδια για να φτάσει στον ουρανό, αλλά η λέξη “Θέληση” αυτομάτως
διαγράφει τη λέξη “Αδύνατον”.
Εφιπποτοξοτικά!
Mάριος Ευθυμιάδης
Εκπαιδευτής
Η εκπαίδευση ενός Ίππου Σχολής
στην Έφιππη Τοξοβολία προϋποθέτει μεγάλη υπομονή και ευρηματικότητα από πλευράς
του Ανθρώπου προκειμένου δε αυτός να κάνει ένα άλογο να δεχθεί ένα τόσο
ενοχλητικό γι’ αυτόν αντικείμενο. Και το πλέον ερεθιστικό δε για τον Ίππο είναι
η κρούση της χορδής κατά την άφεση του βέλους. Έτσι κρίνεται πολύ σημαντικό η
εισαγωγή των Ίππων αυτών σε διάφορα αντικείμενα από πλευράς του Ανθρώπου Και επειδή τίποτα σε αυτή την Σχολή δεν γίνεται
χωρίς όραμα σήμερα οι δύο Εκπαιδευτές χωρίς να έχουν καμία επικοινωνία
προηγουμένως, κατέφθασαν και οι δύο στο σημείο συνάντησης, oκαθένας, με μια σακούλα με
αντικείμενα. Ο πρώτος έφερε μαζί του δυο εκπαιδευτικά Σπαθιά και ο
δεύτερος μία αφρώδη μπάλα.
Το κάθε αντικείμενο όμως ανάλογα
και με την χρήση του, μπορεί να είναι από τελείως αδιάφορο για έναν Ίππο έως
και πλήρως ερεθιστικό.
Η ευρηματικότητα του Ανθρώπου εδώ
κρίνεται πως θα καταφέρει να αποσβέσει μια δυσάρεστη αντίδραση ερεθισμού στον Ίππο.
Έτσι, αφού ξεκινήσαμε μια πρώτη
γνωριμία του Ίππου με την μπάλα και διατηρήσαμε καθ’ όλη την διάρκεια στρογγυλή
κίνηση απέναντι του. ο Sepp από μόνος
του έδειξε ένα ενδιαφέρον γι’ αυτό το περίεργο κατασκεύασμα ψυχαγωγίας του Ανθρώπου.
Εμείς, από την άλλη, του δείξαμε
πως αυτό το απλό αντικείμενο καταφέρνει να μας παρέχει μερικές στιγμές
παιχνιδιού,
Και δεν διστάσαμε να παίξουμε και
‘’πασούλες’’ με τον Sepp ο οποίος μάλλον φαίνεται πως προτιμάει τα καροτάκια
για την δικιά του ψυχαγωγία. Η απάθεια του Sepp έφτασε μέχρι σημείου που το ενοχλητικό πέταγμα ενός ξένου αντικειμένου επάνω του έμοιαζε να τον αφήνει αδιάφορο.
Ξεκινώντας το μάθημα του σήμερα ο
Χρήστος, έπειτα από σχεδόν πεντάμηνη απουσία του από τα «θρανία» της Ιππασίας εξετέλεσε
χωρίς δυσκολία τις ασκήσεις που του υπέδειξε ο Εκπαιδευτής του, προκειμένου να του επανενεργοποιήσει
τις απαραίτητες μυϊκές ομάδες.
Εκμεταλλευόμενος την καλή φυσική
κατάσταση του μαθητή του ο Κωνσταντίνος τον προχώρησε πολύ σύντομα και σε ελεγχόμενες, εν κινήσει, αφιππεύσεις.
Βαθμιαία, ο Χρήστος ένιωσε την απαραίτητη σιγουριά
προκειμένου αργότερα να τροχάσει και με τα χέρια στην έκταση.
Δεύτερος στην σειρά ήταν σήμερα ο
Γιάννης, ο οποίος μας συγκινεί όλους μας με την διάθεση του απέναντι στην
Ιππική Τέχνη.
Με πολύ σωστές εντολές συραγώγησε
τον Ίππο του, χωρίς κανένα περιττό εξάρτημα αλλά μόνο με την «γλώσσα» του
σώματος του. Και μόνο έτσι θα έπρεπε να γίνεται.
Και παρόλο που ο Γιάννης μας
αντιμετώπιζε κρυωματάκι δεν παρέλειψε να μας διασκεδάσει και επάνω από τον
Ίππο.
Και κάπου εδώ θα ήθελα να
ευχαριστήσω όλους του μαθητές της Σχολής μας νιώθοντας ευγνώμων απέναντι τους
γιατί μπορεί εγώ να τους έχω μεταδώσει ορισμένες γνώσεις μου αλλά αυτοί με
έχουν διδάξει να μην υποτιμάω κανέναν ασχέτως με το φύλο, σωματότυπο, και ηλικία.
Γιατί όλοι τους ο καθένας με τα δικά του χαρακτηριστικά με εντυπωσιάζουν
καθημερινά με την θέληση του για πρόοδο και βελτίωση.
Εφιπποτοξοτικά!
Κωνσταντίνος
Δαμιανάκης,
Αρχηγός Ομάδος.
