ΠΕΤΑΜΕ ΨΗΛΑ, ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ!

     Με τον νέο Εκπαιδευτή υπό επίβλεψη Κωνσταντίνο να εκπαιδεύει για πρώτη φορά σήμερα τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" νοιώσαμε ότι ...πετάμε και, μάλιστα, πολύ ψηλά! 

     Τέλειο "δημιούργημα" του Αρχηγού των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" Αρπάλυκου, ο Κωνσταντίνος Δαμιανάκης έδειξε σήμερα στο Ιππευτήριο ότι μπορεί να ανταποκρίνεται άψογα στις αυξημένες απαιτήσεις μιας μοναδικής στο είδος της Σχολής που την ενδιαφέρει η ασφάλεια και η πρόοδος των μαθητών της.

     Με πρώτο εκπαιδευόμενο, σήμερα, τον Μηνά, ο πρωτοείσακτος Εκπαιδευτής υπό επίβλεψη απέδειξε τη ζέση για την επιτυχία της διδασκαλίας του, οδηγώντας ευφυώς και με άριστη σχεδίαση τον μαθητή του σε ευστοχότατες καλπαστικές τοξεύσεις.

     Αποφεύγοντας έναν συνήθη στόχο και δυσκολεύοντας κατά πολύ το μαθητή του, κατάφερε να τον κατευθύνει στην επικέντρωση σε έναν στόχο-ΜΗ στόχο ο οποίος, κατά την διάρκεια των καλπασμών δεν είχε ούτε καν το "ειδικό βάρος" του ...αντικειμένου.

     Ρηξικέλευθη προσέγγιση, απεδείχθη σοφή, με τον Μηνά να "αναζητά" τον στόχο και να ξεχνά ότι καλπάζει και το μάθημα να ολοκληρώνεται πανηγυρικώς με τον μαθητή ασφαλέστερο Εφιπποτοξότη, έτοιμο, πια για εξετάσεις!

     Η Μάριον που ακολούθησε, αντιμετώπισε το ίδιο "σενάριο" στόχου με την ίδιαν επιτυχία βελτιώσεως της τοξευτικής τεχνικής της, μιας και η νεαρή Γαλλίδα η οποία διαμένει μονίμως στην Ελλάδα (Σκύρο) διαχειριζόμενη μαζύ με τον Συνεργάτη της υπερ-σαράντα υπέροχους Ίππους είναι άριστη Αμαζόνα και εξελίσσεται σε, επίσης, άριστη Εφιπποτοξότρια.

     Πολύ γέλιο, πολύ παιγνίδι, πολλή πρόοδος, σήμερα, για τους μαθητές του Κωνσταντίνου μας ο οποίος στις ελάχιστες ημέρες αδείας νεοσυλλέκτου της στρατιωτικής του θητείας έκρινε σκόπιμο να τις αφιερώσει υπέρ των μαθητών του στο Ιππευτήριο της Σχολής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".

     Από το πρωί έως αργά το απόγευμα, η Έφιππη Τοξοβολία και η Παραδοσιακή Τοξοβολία, υπό τη διδασκαλία του Κωνσταντίνου μας έδειξαν να γίνονται ολοένα και περισσότερο "κτήματα" των μαθητών του.

     Σήμερα, όμως χαρήκαμε και το πρώτο εικοσιτετράωρα της γεννήσεως ενός νέου Μέλους του Σταύλου μας το οποίο έδωσε σε όλους μας χαρά και μας γέμισε με ιδιαίτερα συναισθήματα. Μία λιλιπούτεια φοραδίτσα έκανε τα πρώτα της βήματα πλάι στη Μητέρα της και θήλασε, παρατηρώντας για πρώτη φορά τον Κόσμο, στο επίκεντρο της προσοχής μας και της αγάπης μας! 

     Και ο Μηνάς μας δε παρέλειψε να αφουγκραστεί τις πρώτες εντυπώσεις της νεογέννητης φοραδίτσας από την έξοδό της σε έναν Κόσμο τελείως διαφορετικό από εκείνον στο οποίο βρίσκονταν τους τελευταίους μήνες...

     Το όλο πρόγραμμα ανοίγει, βεβαίως, την όρεξη στο Σταύλο και όχι μόνον...

     Κάποιοι, απολαύσαμε και μια σύντομη ...σιέστα, έτσι για να πάρουμε δυνάμεις και να συνεχίσουμε! Διότι, πίσω από την εκπαίδευση του Εφιπποτοξότη κρύβεται μεγάλη κούραση...

     Αυτές τις ημέρες που ο Αρχηγός μας Αρπάλυκος βρίσκεται στην επαρχία για να προωθήσει την Ομάδα μας, στην Αθήνα η πρόοδος συνεχίζεται απρόσκοπτη! Και αυτό ακριβώς σημαίνει "Πολεμική Ομάδα", ένα έργο που βασίζεται στην αλληλέγγυα ατομική προσφορά σε έναν κοινό σκοπό ο οποίος προάγεται αδιαλείπτως, διαμορφώνοντας μαχητικούς χαρακτήρες, όπως ακριβώς -κάποτε...- οραματίστηκε ο, ευτυχής, Ιδρυτής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ!

ΥΓ:

Για λόγους εκπαιδευτικούς στη σημερινή Προπονητική Ημερίδα 

χρησιμοποιήθηκαν βέλη μογγολικά.

ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΕΝΙΩΘΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ!

     ...Αν ήξερε ότι σήμερα, στην αγαπημένη του Ελλάδα συνειδητοί Έλληνες συστρατεύονται στη τέχνη του Πολέμου διακονούντες τον Ανθρώπινο Πολιτισμό...

...δαμάζοντας τον κανόνα του φόβου...

...κυριαρχώντας πάνω σε κάθε αντίξοο και...

...σπαθίζοντας κι απωθώντας ό,τι εχθρικό με ευφυία κι αρμονία υπέργηρου ανατολίτη, σίγουρα, θα ένοιωθε πολύ περήφανος!

     Γιατί, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" (και στη τελευταία μας προπονητική ημερίδα!) αποδείξαμε ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε περήφανο τον μεγαλύτερο Ιάπωνα λογοτέχνη και φιλόσοφο πολεμιστή Yukio Mishima που οραματίζονταν τον ιδανικό μαχητή στην ακμάζουσα Ιαπωνία! Ακόμη και στη παρακμάζουσα Δύση, “Der Untergang des Abendlandes” για την οποία ο Oswald Spengler έγραψε ήδη από το 1918, οι Αξίες και στον επόμενο 21ο αιώνα παραμένουν αλώβητες σε πείσμα των ..."εξωχώριων" αποδομητών τους!

     Τα "Κεφάλαια" της τελευταίας Προπονητικής Ημερίδος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" πολλά και ποικίλα, να καλύπτουν όλους τους τομείς των Εφίππων Πολεμικών Τεχνών και, βεβαίως, της Έφιππης και Παραδοσιακής Τοξοβολίας που από δεκαετίας εισαγάγαμε και ανελλιπώς προάγουμε στην Ελλάδα!

     Η εικόνα που θα έδινε τη μεγάλη χαρά στο κορυφαίο Ιάπωνα διανοητή, τον Yukio Mishima, επανελήφθη κι αυτό το σαββατοκύριακο στη Κοιλάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" με τους γόνους των Ελλήνων Αναγεννησιακών Στρατιωτών σε πλήρη εκπαιδευτικό οργασμό.

     Ο Αρχηγός της Ομάδος Αρπάλυκος, τηρώντας την αρχή της αρχηγικής σεμνότητος, ζήτησε από το μαθητή του Μηνά να τον ...διδάξει και ο Μηνάς ανταποκρίθηκε!

     Ανέλαβε τον Εκπαιδευτή του να τον ...εκπαιδεύσει υλοποιώντας το πνεύμα του εσαεί αρχαρίου στο οποίο επιμένουμε στην Ομάδα μας προς αποφυγή ανασφαλών  ...επάρσεων!

     Το όφελος διπλό και για τον Εκπαιδευτή και για τον μαθητή και. κυρίως, για ολόκληρη την Ομάδα αυτών των ...παράξενων "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" η οποία, προσφάτως, ενημέρωσε ότι είναι επί ματαίω να αναζητείται ο τρόπος της νίκης της διότι αυτός ούτε μετά την τελική επίτευξη δε θα είναι δυνατόν να εντοπισθεί...

     Ακολούθως ο Εκπαιδευτής ανέλαβε το μαθητή του (τους μαθητές του, έναν προς έναν...) ανεβάζοντάς τους στο βάθρο του μαχητή ολοένα και ψηλότερα.

     Και οι καλπασμοί ξανακούστηκαν επικά σαν από ταινία με τον Ελ Σιντ στο Ιππευτήριο των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".

     Από μόνες τους οι φωτογραφίες τεκμηριώνουν το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα και αυτής της Προπονητικής Ημερίδος με την ακρίβεια και την ταχύτητα εμφανείς σε όλες τις ασκήσεις.

     Και, βεβαίως, τεκμηριώνουν και τη πρόοδο όλων των μαθητών μας ανεξαρτήτως ηλικίας...

...και φύλου όπως φαίνεται στο βίντεο που ακολουθεί η Μητέρα του παραπάνω τετράχρονου μπόμπιρα σε μία από τις πολλές θαυμάσιες καλπαστικές τοξεύσεις της.

     Με πολλές ασκήσεις το μάθημα Σπαθασκίας στη καταπράσινη Κοιλάδα υπό τη διδασκαλία του Πρωτεσίλαου!

     Με πολλά "τιτιβίσματα" λόγω Ανοίξεως το "σώμα" των Συνασκουμένων αλλά ...δικαιολογημένα! Κάθε που βρισκόμαστε η περιρρέουσα χαρά έρχεται λίγο κόντρα με το Σχολείο Σιωπής, αλλά κατά βάθος το χαιρόμαστε.

     Μαζύ μας για πρώτη φορά και η Εύα την οποία εισήγαγε στη Παραδοσιακή Τοξοβολία ο Μηνάς.

     Ακόμη μία ταλαντούχα Ελληνίδα, η Εύα δε χρειάστηκε παρά ελάχιστα μέχρι η "μνήμη" της να ανασύρει τις εγγραφές αιώνων και να τοξεύσει στη Γραμμή Βολής μαζύ με την υπόλοιπη Ομάδα.

     Και πάντα με χαμόγελο από όλους προς όλους. Αυτό είναι Ομάδα και ομαδικό πνεύμα!

     Και βεβαίως ένας Αρχηγός που κινείται πάντοτε λίγο πιο μπροστά από τα Μέλη του, κάτι σαν τους ανιχνευτές των προφυλακών μιας μαχητικής μονάδος, ανοίγοντας δρόμους!

     Ο Yukio Mishima, πίσω από το βλοσυρό προσωπείο του Samurai, σίγουρα είναι περήφανος για κάποιους από τους σημερινούς Έλληνες κι εμείς υποκλινόμεθα στη μνήμη του!

EKΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ

     Όπως κάθε πολεμικό σύστημα και κάθε πολεμική τέχνη, έτσι και η Έφιππη Τοξοβολία στοχεύει στη νίκη και όσοι την επιδιώκουν, αναγκαστικώς, εκπαιδεύονται και στο πως να τη κατακτήσουν.

     Η Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" με 'εφαλτήριο' την Έφιππη Τοξοβολία, εκπαιδεύει τους μαθητές της στη κατάκτηση της νίκης της καθημερινότητός τους. Αυτή τη λογική διαδικασία, σύμφωνα με το 'Δάσκαλό' μας ούτε μπορεί ούτε κι επιτρέπεται να αντιληφθεί κανείς εκ των προτέρων αλλά μόνον εκ του ύστερου αποτελέσματος. 

ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΓΙΟΣ

     Αν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την ενσάρκωση της διεισδύσεως  ...φωτός στο Σταύλο μας θα ήταν για την Αμαλία με το τετράχρονο γιο της Αχιλλέα, δυο πλάσματα που μας ξαναθύμισαν ότι σ'  αυτό το "φτυσμένο" τόπο τα φωτισμένα πλάσματα εξακολουθούν να βρίσκονται ολόγυρά μας.

     Ικανότατη Αμαζόνα η Αμαλία, με οικογενειακό Ιππικό Κέντρο σε μια πανέμορφη περιοχή της κεντρικής Ελλάδος, ιππεύει μαζύ μας για να κατακτήσει την ικανότητα της Εφιπποτοξότριας, κάτι που ήδη το έχει πετύχει. 

     Παραλλήλως, όμως, η Αμαλία μας κάνει την Τιμή να μας εμπιστεύεται τον αγαπημένο της γιο Αχιλλέα ο οποίος δεν έχει καν κλείσει τη πρώτη πενταετία της ζωής του για να χαίρεται κι αυτός μαζύ της τους Ίππους μας και την Έφιππη Τοξοβολία.

     Δυό πλάσματα με ευγένεια ψυχής, όπως και ο Σύζυγος και Πατέρας του (κι αυτός θαυμάσιος αλογατάρης) ζωντανεύουν το Σταύλο μας με τη παρουσία τους.

     Η Αμαλία είναι απλώς εξαιρετική, ακριβής, εγκεφαλική, μεθοδική, ό,τι ακριβώς αποζητά από τον Άνθρωπο ο Ίππος, έστω κι αν σπανίως το ...βρίσκει!

     Το ίδιο με τη Μητέρα του δείχνει να είναι και ο μικρός Αχιλλέας ο οποίος υφίσταται κανονική εκπαίδευση και έχει κατακτήσει την αγάπη όλων μας και, ειδικώς του Αρχηγού και Εκπαιδευτή της Ομάδος μας Αρπάλυκου.  

     Αξιοποιώντας έναν ιδανικό Ίππο-Δάσκαλο, ο Αρπάλυκος, εξαντλεί όλες τις δυνατότητες ώστε να κάνει τον Αχιλλέα να χαρεί ένα παιγνίδι το οποίο, παραλλήλως, εκπαιδεύει.

     Και ο μικρός Αχιλλέας διασκεδάζοντας, μαθαίνει να "πέφτει" ...αφιππεύοντας, όπως άλλοι συνομίληκοί του τραμπαλίζονται στις παιδικές χαρές.

     Έτσι, όλοι μαζύ, Ίππος, Αχιλλέας και Αρπάλυκος, χαίρονται το μάθημα και αναπτύσσουν σχέσεις ζωής που αναπτύσσουν φυσιολογικά την ανθρώπινη προσωπικότητα.

     Και, βεβαίως, έτσι αναπτύσσεται και η αυτοπεποίθηση του Αχιλλέως ο οποίος, σημειωτέον, χειρίζεται τον Ίππο του με ...αρχηγική ψυχολογία και ασφαλέστατο "κάθισμα".

     Και ο νεαρός βλαστός της αγαπημένης μας Αμαλίας δε θα μπορούσε παρά να οργώνει το στίβο με άνεση ασχέτως εάν το λιλιπούτειο μέγεθός του δείχνει τον Ίππο να κινείται ...μόνος του!

     Προσφάτως ο νεαρός Ιππέας ανέλαβε και το Τόξο του!

     Με τις οδηγίες του Αρπάλυκου δε καθυστέρησε να μάθει το χειρισμό του και να ανακαλύψει ακόμη ένα ενδιαφέρον στη ζωή του.

     Μετά την εκτόξευση του πρώτου βέλους του ο Αχιλλέας φάνηκε ότι ανακάλυψε ακόμη ένα ...παιγνίδι και, μακάρι όλοι να έβλεπαν τα όπλα με τη παιδική αθωότητα του μικρού Αχιλλέως...

     Τώρα, το μόνο που θέλει ο Αχιλλέας είναι ένα ακόμη ...βέλος για να ρίξει! Κάπως έτσι αρχίσαμε όλοι στη Τοξοβολία...

     Δε συνηθίζουμε να επαναλαμβάνουμε ποτέ την ίδια φωτογραφία και δη στην ίδια ανάρτηση. Όμως, επιτρέψτε μας μιαν εξαίρεση: αυτή η φωτογραφία είναι μια από τις πιο όμορφες που μπορεί να απαθανατίσει ένας φωτογραφικός φακός!