ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ...

 

 

     Δύο διαφορετικοί Άνθρωποι, εντελώς άγνωστοι μεταξύ τους, χρησιμοποίησαν την ίδιαν ακριβώς έκφραση για να χαρακτηρίσουν την "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ" και την μοναδική Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ": "Αιχμή του δόρατος" της Ελληνικής Τοξοβολίας. Ο φίλτατος ιστορικός ερευνητής, συγγραφέας και ανακατασκευαστής αρχαίων όπλων Κύριος Δημήτριος Νικολακόπουλος και η ερίτιμη Κυρία Θ. Χρυσομπελώνη, μία από τις παλαιές αθλήτριες του "Long Bow" στη Μεγάλη Βρεταννία του '60, η οποία μας ετίμησε με μία σημαντική δωρεά σπανίων βιβλίων Ιππικής και Τοξοβολίας της προσωπικής της Βιβλιοθήκης.

 

 

     Η ερίτιμη Κυρία Θ. Χρυσομπελώνη η οποία διέπρεψε στη χρήση ενός από τα πλέον δύσκολα πολεμικά Τόξα στην παγκόσμια ιστορία της Τοξοβολίας μας εδώρισε πολλά από τα βιβλία της ευχόμενη να είναι χρήσιμα στις μελέτες μας και στο έργο μας, λόγος για την οποία της είμεθα εσαεί ευγνώμονες!

 

 

     Ανάμεσα στα δωρηθέντα βιβλία και ένα σπάνιο δίτομο έργο των αρχών του 19ου αιώνος με διεξοδική ανάλυση των τοξευτικών και ιππικών παραδόσεων των Ινδιάνων της Β. Αμερικής, όπου αντλούμε στοιχεία για τις εφιπποτοξοτικές μεθόδους του σημαντικού αυτού, υπό εξαφάνιση, λαού, με λεπτομερείς αναφορές στα Τόξα, στους Ίππους και στις μεθόδους εκπαιδεύσεως των νεαρών Ινδιάνων στην Τοξοβολία και στην Ιππασία.

 

 

     Όχι μόνον η καθημερινή κυρίως εφιπποτοξοτική δραστηριότητα των Ινδιάνων αλλά και τα σχετικά εκπαιδευτικά "παιγνίδια" τους για την απασχόλησή τους κατά τις ελεύθερες ώρες τους, μας γίνονται γνωστά μέσα από τις σελίδες αυτού του σπανίου βιβλίου, το οποίο αναφέρεται διεξοδικά στις φυλές των Ινδιάνων της Βορείου Αμερικής κατά γεωγραφικά διαμερίσματα.

 

 

     Και αυτά τα "παιγνίδια" των βορειο-Αμερικανών Ινδιάνων αποτελούν ιδιαίτερο σημείο αξιοποιήσεως για την δική μας εκπαίδευση η οποία βασίζεται σε ανάλογα διδάγματα του ανθρώπινου εφιπποτοξοτικού παρελθόντος.

 

 

     Γενικώς, με την επιπρόσθεση των τίτλων αυτής της ευγενούς προσφοράς στην Βιβλιοθήκη της Ομάδος μας, νοιώθουμε ακόμη πιο δυνατοί ως προς την δυνατότητα εξαγωγής εκπαιδευτικών συμπερασμάτων για τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ".

 

 

     Το περιεχόμενο του συγκεκριμένου έργου θα αποτελέσει αντικείμενο μελλοντικών δημοσιεύσεών μας. Ωστόσο, η ευγνωμοσύνη μας συνοδεύει την ερίτιμη δωρήτρια κ. Θ. Χρυσομπελώνη.

 

 

 

 

 

 

 

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ

 

 

 

 "ΩΔΗ" ΣΕ ΕΝΑ ΑΤΥΧΟ ΙΠΠΟΕΙΔΕΣ!

 

 

 

    Δυστυχώς, η ζωοφιλία στην Ελλάδα δεν βρίσκεται και στο καλύτερο επίπεδο! και από τον κανόνα αυτό δε θα μπορούσε να εξαιρεθεί και η αγάπη προς τα ιπποειδή γενικώς και ειδικώς για τα ιπποειδή εργασίας στην ελληνική ύπαιθρο. Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα δε μας "πληγώνει" μόνον η αισθητική του περιβάλλοντος που κατακλύζεται από μπετόν και ελενίτ αλλά και η συμπεριφορά των ανθρώπων προς τα ζώα τους, σκηνές που συχνά κηλιδώνουν την αισθητική μας, όλα απότοκα της απουσίας Παιδείας και φυσικής αγωγής ενός νεόπτωχου και ακαλλιέργητου λαού που δίνει μάχη για την επιβίωσή του!

 

 

     Στην ηλεκτρονική μας θυρίδα βρήκαμε ένα μήνυμα με επτά επισυναπτόμενες φωτογραφίες αγαπητού φιλίππου ο οποίος μας ζητά να τις σχολιάσουμε και να κρίνουμε τον Ιππαγωγό που φαίνεται στο περιθώριο κάποιων φωτογραφιών. Δεν γνωρίζουμε τον άνθρωπο και δεν θα θέλαμε να προβούμε σε κρίσεις περί του ατόμου, όμως μπορούμε να σχολιάσουμε τις (οικτρές, πράγματι ...) φωτογραφίες που είδαμε και οι οποίες αντικατοπτρίζουν τη βάναυση μεταχείριση των ιπποειδών από τον άνθρωπο, όπως συχνά βλέπουμε στην ελληνική επαρχία χωρίς, βεβαίως, η μεγάλη "επαρχία" που λέγεται "Αθήνα" να εξαιρείται!

 

 

     Μία τερατώδης στομίδα, εντελώς απαράδεκτη για την περίσταση φαίνεται σε αυτή τη φωτογραφία. Για την εργασία της μεταφοράς φορτίου η στομίδα αυτή είναι εντελώς άχρηστη και βασανιστική και ένας απλός κρίκος για τη πρόσδεση του ρυτήρος θα ήταν αρκετός για τον έλεγχο και την διεύθυνση του τετραπόδου.

 

 

     Από το βάδισμά του και την ισορροπία του, το ατυχές τετράποδο δείχνει ότι όχι μόνον η στομίδα αλλά και πολλά άλλα το ενοχλούν!

 

     Προφανώς, προκειμένου να μπορεί να μεταφέρει όσο γίνεται μεγαλύτερο φορτίο, ο Ιππαγωγός προτίμησε ένα δυσαναλόγως τεράστιο σάγμα το οποίο εκτείνεται μέχρι και πάνω από τον ...τράχηλο (!!) και του οποίου η βάση της εμπρόσθιας αψίδος πιέζει εξοντωτικά τον ίδιο τον τράχηλο!

 

     Ενώ το τετράποδο δεν ιππεύεται κατ' αυτή την στιγμή και μεταφέρει, απλώς, φορτίο, βλέπουμε ότι δεν ρυταγωγείται από τον ρυτήρα, όπως θα έπρεπε, αλλά με την χρήση των δύο ηνιών οι οποίες επιδρούν στο στόμα του ζώου μέσω της βασανιστικής, τερατώδους, στομίδος!

 

     Το περιαυχένιο της βάσεως της εμπρόσθιας αψίδος βλέπουμε να είναι κατά πολύ μικρότερο του πρέποντος για τη διάπλαση του αυχένος του τετραπόδου με αποτέλεσμα το σάγμα να στέκεται στον "αέρα" ανεβάζοντας το κέντρο βάρος του φορτίου που μεταφέρει και καταπονώντας σοβαρά τα εμπρόσθια του ζώου. 

 

     Ο εφευρετικός γραικός ανεκάλυψε απ΄ ό,τι φαίνεται "πατέντα" αμέσου ...εκφορτώσεως του φορτίου του ζώου του, απελευθερώνοντας τα σχοινιά όπως, ας πούμε, σαν το ...λεβιέ του φορτηγού που σηκώνει τη ...καρότσα του ανατρεπόμενου για να αδειάσει το φορτίο! Τα βαριά ξύλα, λοιπόν, πέφτουν ανεξέλεγκτα στο έδαφος αλλά αυτό δε σημαίνει ότι με τη πτώση τους δεν υφίστανται χτυπήματα τα πόδια του ζώου. Γι αυτό το καημένο, όμως, ποιος να σκεφθεί...

 

     Τέλος, παρατηρούμε τους κάμποσους σταυρούς που "στολίζουν" το σάγμα, φτιαγμένοι με χάντρες! Θα ήταν προτιμότερο η "φύλαξη" του ζώου να ήταν πιο πρακτική και αποτελεσματική και να μην είχε αφεθεί, υπό τις παραπάνω μάλιστα συνθήκες στο έλεος του θεού... Όμως, τι να πεις για το συγκεκριμένο τετράποδο όταν την ίδια στιγμή τόσα παιδιά αυτής της χώρας, τόσες γενιές σε όλη τη διάρκεια της οικτρής "μεταπολιτεύσεως" αφέθηκαν στη πλήρη παρακμή από τους καταστροφείς της γενιάς του ..."Πολυτεχνείου"; Το μόνο που θα συνιστούσαμε σε όποιον γνωρίζει αυτόν τον (μάλλον Βολιώτη) Ιππαγωγό είναι να του συστήσει μια καλύτερη "μεταχείριση" του ατυχούς πλάσματος που έβαλε στη δούλεψή του! Διότι, η "ανθρωπιά" δεν είναι μια αφηρημένη έννοια... 

 

 

 

 

"ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΤΑ ΑΛΟΓΑΚΙΑ ΣΑΣ;"

 

 

     To ερώτημα του τίτλου μας το έθεσε αστεϊζόμενη μία καλή φίλη στο "Facebook" της Ομάδος μας και όχι μόνο... Κάποιος άλλος, επίσης, καλός φίλος, ο οποίος μάλιστα μας δήλωσε ότι δεν ιππεύει γιατί φοβάται (!), μας ...ενημέρωσε ότι η Ιππασία είναι πολύ επικίνδυνη και θα πρέπει να φοράμε προστατευτικά καπέλα! 

 

 

     Πολλοί φίλοι που παρακολουθούν την Εκπαίδευση των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" απορούν για τις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε και αδυνατούν να εννοήσουν πως αποτολμούμε τα όσα αποτολμούμε, με τόση εμπιστοσύνη στους Ίππους μας και χωρίς κανένα ατύχημα, χωρίς, μάλιστα να φοράμε και προστατευτικό καπέλο! 

 

 

     Αντιθέτως, οι γνώστες της Ιππικής και της Ιππασίας (και όχι μόνον από την Χώρα μας, αλλά διεθνώς) μας συγχαίρουν για τις ασκήσεις του εκπαιδευτικού προγράμματός μας και ζητούν, ευγενώς, την βοήθεια ώστε να τις "υιοθετήσουν"! 

 

 

     Κατ' αρχήν, πιστέψτε μας, στον εκπαιδευτικό μας χώρο, από την ημέρα ενάρξεως της Σχολής μας έχουμε κρεμασμένα ΚΑΙ προστατευτικά καπέλα αλλά, εξ αρχής, η δική μας προστασία επιδιώξαμε να είναι ουσιαστική γι'  αυτό δώσαμε σημασία στο περιεχόμενο της Εκπαιδεύσεως, τόσο των Ίππων μας, όσο και των Εκπαιδευτών και των μαθητών μας!

 

 

     Φορώντας προστατευτικό καπέλο, καθημερινώς, όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, πολλοί αναβάτες πέφτουν από τον Ίππο καταλήγοντας στα νοσοκομεία και, δυστυχώς, όχι μόνον...

 

 

     Η Ιππασία θεωρείται, πράγματι, μία από τις πλέον επικίνδυνες δραστηριότητες του Ανθρώπου, οι ασφαλιστικές εταιρείες αποφεύγουν ακόμη και να πουλάνε ασφάλειες, αλλά εμείς θυμηθήκαμε (χωρίς να το ανακαλύψουμε...) το αυγό του ...Κολόμβου και την μετατρέψαμε σε, σχεδόν, ακίνδυνη, δίνοντας μεγάλη έμφαση σε επένδυση  χρόνου προκειμένου να καταρτίσουμε αποτελεσματικό γενικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, να καταλληλοποιήσουμε τους Ίππους μας ως "Δασκάλους", να εκπαιδεύσουμε με μεθοδικότητα τους ...Εκπαιδευτές μας και να καταλήξουμε στον θεσμό του προγραμματικού ατομικού (και όχι του, οικονομικώς "πολύφερνου", ομαδικού) μαθήματος Ιππασίας το οποίο αποτελεί και την εγγύηση ασφαλείας των εκπαιδευομένων μας. Όλα αυτά, βεβαίως, δεν είναι εφικτά για έναν Όμιλο, μια σχολή με κερδοσκοπικό χαρακτήρα, όμως η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ", ως μη κερδοσκοπικός Οργανισμός, έχει την δυνατότητα να τα τηρεί, αφήνοντας τα προστατευτικά  καπέλα στην ...άκρη!

 

 

     Ο αρχάριος στη Σχολή των "ΕΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" θα ξεκινήσει με τον Κύκλο Προσεγγίσεως ώστε ο ανεπίσακτος και ανενστόμιστος Ίππος-Δάσκαλος να τον αποδεχθεί, αβιάστως, ως συνεργάτη του και "εντολέα" του. Μια διαδικασία η οποία είναι άγνωστη στους πολλούς που προτιμούν τα προστατευτικά καπέλα ανεβάζοντας κατευθείαν ένα τσούρμο μαθητών, εκτός από τα καπέλα και με μαστίγια και ...σπιρούνια στις σέλλες για να ξεκινήσουν αγχωσικά, από τη πρώτη στιγμή, το "μάθημα". Στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" η Ιππική και η Ιππασία αρχίζουν από τη σχέση και όχι από την επιβολή. Ο Κύκλος Προσεγγίσεως δεν είναι δικό μας "επινόημα", ούτε εφεύρημα εντυπωσιασμού, αλλά καταστάλαγμα μετά από την ερμηνεία της φυσικής συναισθηματικής συμπεριφοράς του Ίππου ως αγελαίου ζώου και δεν φειδόμεθα ούτε κόπου, ούτε χρόνου ώστε ο μαθητής μας να τον εκτελέσει σωστά, από την πρώτη στιγμή της επαφής του με τον Ίππο-Δάσκαλό του.

 

 

 

     Η επόμενη άσκηση είναι ο μαθητής να βρεθεί ήρεμος κάτω από την κοιλιά του Ίππου με τον Ίππο εντελώς ελεύθερο να αντιδράσει όπως θέλει! Ο ρυτήρας επιδεικτικά αφημένος κατά γης και κανένας Εκπαιδευτής ή άλλος επιβλέπων κοντά στον Ίππο ώστε να προλάβει τυχόν "αντιδράσεις" του! Το "τι" και "πως" το μαθαίνουν οι μαθητές μας όχι με κουραστικές αναλύσεις αλλά αφήνοντάς τους να το σκεφθούν και να το ανακαλύψουν όχι με την ψυχρή λογική αλλά με το ένστικτο... Τώρα οξύνεται ο πραγματικός "νους" του μέλλοντος Ιππέως κι έρχεται πιο κοντά στον Δάσκαλό του ώστε να τον εμπιστευθεί. Μετά ταύτα, ο μαθητής θα ρυταγωγήσει επί αρκετή ώρα τον Ίππο του βαδίζοντας δίπλα του ώστε να συνδεθεί ακόμη περισσότερο μαζύ του. Τίποτε το βιαστικό, τίποτε το βια(στικό)!

 

 

     Στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" η σελλίσκη, ή καταζώστης, είναι το πλέον βασικό μέσο διδασκαλίας αφού είναι η κορωνίδα της Γυμνιππευτικής η οποία είναι και το μονοπάτι της διδασκαλίας Φυσικής Ιππικής που ακολουθούμε! Με τη βοήθεια της σελλίσκης ο μαθητής θα προσαρμόσει την κιναισθησία του στα δεδομένα της Ιππασίας με ασκήσεις που θα του δείξουν ότι ακόμη και επάνω στον Ίππο μπορεί ανά πάσα στιγμή να νοιώθει ευσταθής και ασφαλής, παρά τις όποιες αντιδράσεις του!

 

 

     Και πάλι ο Ίππος, επιδεικτικώς ανεξέλεγκτος, με τον ρυτήρα του αφημένο κατά γης και τον ίδιο εγκλαταλελειμμένο από κάθε επίβλεψη και με τον μαθητή ...όρθιο στα καπούλια του! "Ρώσικη ρουλέτα"; Ασφαλώς όχι! Απλώς, επαύξηση εμπιστοσύνης μεταξύ 'Ιππου και μαθητή με πάρα πολλές παραμέτρους τις οποίες ενστικτωδώς ο μαθητής αντιλαμβάνεται καθ'  όλη την διάρκεια του μαθήματός του και, πάντοτε, όσο ιππεύει!

 

 

 

     Κατά την δική μας συραγώγηση, ήδη από το πρώτο μάθημα, ο μαθητής θα βοηθηθεί να ανακαλύψει το σωστό "κάθισμά" του!

 

 

 

     Από τις πρώτες, κιόλας, στιγμές στον συραγωγέα, ο μαθητής μας θα βρει τη φυσική στάση του, με τα πόδια ήρεμα και "χυτά" γύρω από τον κορμό του Ίππου να τον συγκρατούν με τους προσαγωγούς και όχι με το σφίξιμο των γονάτων και, αντιθέτως με την εσφαλμένη δυτικότροπη "Ιππασία" τις μύτες προς τα κάτω και όχι τις φτέρνες! Ο κορμός του μαθητή ευθυτενής αλλά όχι σφιγμένος και τα χέρια ήρεμα και ακίνητα, κατ' αρχήν να εμπεδώνουν στον ασκούμενο το αίσθημα ισορροπίας κρατώντας τις χειρολαβές της σελλίσκης. Σε λίγο...

 

 

     ...Σε λίγο, ο μαθητής θα απελευθερώνεται βαθμιαία από το κράτημα των χειρολαβών, αφήνοντας πρώτα το ένα και κατόπιν και τα δύο του χέρια, "παρακολουθώντας" με τη λεκάνη του την κίνηση του Ίππου.

 

 

 

     Η συραγώγηση στη Σχολή μας αποτελεί τη "σπονδυλική στήλη" της Εκπαιδεύσεως των μαθητών μας, περιέχει πληθώρα ισορροπιστικών ασκήσεων και στους τρεις βηματισμούς και, όπως σε όλα τα μαθήματά μας, δεν γνωρίζει "δέσμευση ώρας"! Κι εδώ, ο Εκπαιδευτής δεν κρατά ...ρολόι και ο μαθητής δεν αφιππεύει πριν κριθεί επαρκής σε όλες τις ασκήσεις που του υποδεικνύονται να εκτελέσει. Είναι το πλέον "αντιεμπορικό" μάθημα της Ιππικής, λόγος για τον οποίο το αποφεύγουν όλοι οι "εμπορικοί" Όμιλοι, όμως για τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" αποτελεί ανυπέρβλητο κανόνα και, μάλιστα, εκτελούμενο κατά τον πλέον λεπτομερειακό τρόπο, με τον Ίππο και τον Εκπαιδευτή να "ιδρώνουν" το ίδιο προς όφελος της μελλοντικής ιππευτικής ασφαλείας του μαθητή. 

 

 

      Mετά την συραγώγηση, ο Εκπαιδευτής θα δώσει στο μαθητή μιαν "ανάσα", αφήνοντάς τον ελεύθερο να διευθύνει τον Ίππο του στο στίβο αφού, προηγουμένως, του εξηγήσει τις βασικές διευθυντικές διαδικασίες και τα βοηθήματα.

 

 

     Στη φάση αυτή ο Εκπαιδευτής θα παρατηρήσει λεπτομερώς το κάθισμα, την άνεση και τους χειρισμούς του μαθητή του ο οποίος βγαίνει σε πρώτο "solo"! Εδώ θα επαληθεύσει ότι η μέχρι τώρα θεμελιακή διδασκαλία έφερε σωστά αποτελέσματα και, εάν όχι, θα επαναλάβει τα όσα χρειάζονται να επαναληφθούν.

 

 

     Κατόπιν όλων αυτών και μόνον θα αρχίσει η διδασκαλία των ειδικών ασκήσεων του Εκπαιδευτικού Προγράμματός μας ώστε ο αρχάριος να προχωρήσει ταχύτατα προς την ανάδειξή του ως ικανού Ιππέως και Εφιπποτοξότη. 

 

 

     Όμως, ήδη, με τη διδασκαλία ενός σωστού πρώτου μαθήματος ο μαθητής έχει εμπεδώσει ένα ασφαλές κάθισμα και μία κιναισθησία η οποία αποτελεί την καλύτερη "ασπίδα προστασίας" για τα απρόοπτα της ιππεύσεως. Και, όλα τούτα, σε συνδυασμό με την υποχρεωτική Ιπποκομία η οποία φέρνει ακόμη πιο κοντά τον Άνθρωπο στον Ίππο, μπορούμε να αφήσουμε την χρήση του κράνους, του θώρακος κλπ, στην διακριτική επιλογή του μαθητή μας! Διότι, κάθε άλλο παρά απαγορεύουμε την λήψη επιπροσθέτων προστατευτικών μέτρων στους μαθητές μας, απλώς, εκείνοι τα θεωρούν περιττά βέβαιοι όντες για τις ικανότητες που αποκτούν. Και ο μηδενικός δείκτης ατυχημάτων που χαρακτηρίζει την πολυετή λειτουργία της Σχολής μας τους επιβεβαιώνει! 

 

 

 

ΣΠΑΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΣ ΤΟ ...ΡΟΔΙ!

 

 

      Mία αξιολογική Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας είχε η Ομάδα μας αυτό το σαββατοκύριακο, στο πλαίσιο της προετοιμασίας μιας ειδικής εκπαιδευτικής ημερίδος που θα προσφερθεί στο αμέσως προσεχές μέλλον στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" για την βελτίωση των τοξευτικών ικανοτήτων τους. Το περιεχόμενο αυτής της ημερίδος καταρτίζεται ειδικώς για τους μαθητές μας από τον Ασιάτη υπεύθυνο της Εκπαιδεύσεώς μας και για την ημερίδα θα αναρτηθεί ειδική ειδοποίηση.

 

 

     Αυτή η τακτική εβδομαδιαία Προπόνησή μας ξεκίνησε με την ενημέρωση των παρισταμένων για την ανάδειξη της Ομάδος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" σε Μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Έφιππης Τοξοβολίας "W.H.A.F." και με την επεξήγηση της ειδικής σημασίας και του περιεχομένου της συγκεκριμένης Προπονήσεως. 

 

 

     Ακολούθως, ο Αρχηγός της Ομάδος Αρπάλυκος επεξήγησε μια λεπτομέρεια της Παραδοσιακής Τοξοβολίας στην οποία, εμείς οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" δίνουμε ιδιαίτερη σημασία: τη σωστή περιτύλιξη του στομίου της υφασμάτινης θήκης του Τόξου μας! Μια λεπτομέρεια τόσο βασική, όπως και κάθε λεπτομέρεια της τοξευτικής μας ιεροτελεστίας! Στην Ομάδα μας δε θα κουραστούμε ποτέ να εφαρμόζουμε τα πρέποντα με κάθε λεπτομέρεια, όπως αρμόζει στη σοβαρότητα της Ιππικής και της Παραδοσιακής Τοξοβολίας, όπως αρμόζει στην υψηλή πολεμική τέχνη της Έφιππης Τοξοβολίας.

 

 

     Η γραμμή βολής υπήρξε υποδειγματική στην αυτοσυγκέντρωση, στο συντονισμό, την ακρίβεια και την ταχύτητα εκτελέσεως του συγκεκριμένου προπονητικού προγράμματος το οποίο ήταν από τα πιο δύσκολα των αμέτρητων εμπειριών τακτικών Προπονήσεων της Ομάδος μας! Πολλοί οι συμμετέχοντες, επιλεγμένη απουσία αρχηγού βολής, εξατομικευμένες οι τοξεύσεις (!) πλην των τριών εισαγωγικών πρώτων, ευρεία γκάμα ηλικιών και σωματοτύπων, μεταβαλλόμενες αποστάσεις στόχου, όλα ιδιαίτερα! και όμως, η Ομάδα έδειξε για άλλη μια φορά ότι λειτουργεί άψογα υπό κάθε συνθήκη!

 

 

    Όλοι οι συμμετασχόντες επέδειξαν μια κορυφαία συνασκητική συνειδητότητα αλλά προσέξαμε ιδιαιτέρως τον μικρούλη Οδυσσέα: το παιδάκι αυτό επιβεβαίωσε την πάγια θέση μας ότι η Τοξοβολία είναι βαθιά "θρονιασμένη" στο ανθρώπινο DNA μέσα στους αιώνες της επιβιώσεως του Ανθρώπου κάτω από τις τρομαριακές, αντίξοες, συνθήκες μέσα από τις οποίες πέρασε δια πυρός και ...πάγου! Ο Οδυσσέας μας το ξαναθύμισε με τον πιο παραστατικό τρόπο...

 

 

     Πίσω στο Ιππευτήριο, οι μαθητές της Χαράς διαπρέπουν! Η Εκπαιδεύτρια των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" και τα αλογάκια μας έχουν τον τρόπο να αναδεικνύουν σταθερά Εφιπποτοξότες, όπως τη δεκάχρονη Μύρινα η οποία, πλέον, έμαθε έφιππη να ...πετάει χαμηλά, πάνω από τα εμπόδια!

 

 

     Ακόμη μία αρχάρια μαθήτρια των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" κράτησε Τόξο έφιππη κι ετόξευσε, μια μοναδική εμπειρία στη ζωή κάθε Ανθρώπου! 

 

 

     Την πρώτη της υπερπήδηση επεχείρησε με την άνεση και την επιτυχία που φαίνεται στην εικόνα ακόμη μία αρχάρια μαθήτρια των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" χάρη στη διδασκαλία της Χαράς! Υποδειγματικές εικόνες από την καθημερινότητα του Ιππευτηρίου μας που είναι γεμάτο με μαθήματα κι εμπειρίες ,,,χαράς κι όχι μόνον με πεζό το αρχικό...!

 

 

     Οι περισσότεροι θα σπάσουν το ρόδι σε λίγες ημέρες με την αλλαγή του χρόνου! Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" το ...σπάμε κάθε ημέρα, ευδαίμονες όντες από την καθημερινή δραστηριότητα της Ομάδος μας! Γι αυτό, φροντίζουν κάποιοι αγαθοί από την εκείθεν του Ειρηνικού ακτή...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

MUSEUM ALTES ZEUGHAUS

 

  

     Οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» βασίζουμε την Εκπαίδευσή μας, όχι επάνω σε κατά φαντασία σενάρια, αλλά επάνω σε ακριβή ιστορικά δεδομένα των αντικειμένων που μας αφορούν. Έτσι, μέσα στο πλαίσιο αυτό, επισκεπτόμεθα συχνά διακεκριμένα Μουσεία και Βιβλιοθήκες ώστε να αντλήσουμε στοιχεία σχετικά με τις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες και την Έφιππη Τοξοβολία που αποτελούν τον πυρήνα του ενδιαφέροντός μας. Μία πολύ καρποφόρος εμπειρία προέκυψε και από την επίσκεψή μας στο Πολεμικό Μουσείο «Museum altes Ζeughaus»  του Ελβετικού καντονίου Solothurn με μακραίωνα παράδοση στη κατασκευή όπλων.

 

     Στο Μουσείο αυτό με τις εξαιρετικές όσο και ανεξάντλητες μόνιμες συλλογές του, μελετήσαμε επισταμένως τα όπλα του Ιππηλασίου τα οποία κατακλύζουν, κυριολεκτικώς τις αίθουσές του και ο ευγενέστατος Ελβετός φύλακας μας επέτρεψε να κρατήσουμε φωτογραφικές «σημειώσεις», παρά την (τότε) σχετική απαγόρευση, μάλιστα, ανάβοντας και πρόσθετους προβολείς για να μας διευκολύνει μιας και όλο το Μουσείο διατηρείται επιμελώς υποφωτισμένο.
 

 

     Τα συμπεράσματά μας από την εν λόγω επίσκεψη υπήρξαν πολλά και σημαντικά ώστε να συγκροτήσουμε τις βασικές ασκήσεις Ιππηλασίου του εκπαιδευτικού μας Προγράμματος ώστε να μπορούμε να μιλούμε για απόλυτην ιστορικήν ακρίβεια!

 

 

     Οφείλουμε χάριτες στο «Museum altes Ζeughaus»  και στο Προσωπικό του, ευχόμενοι ανάλογα ιδρύματα με τέτοια και τόση πληρότητα εκθεμάτων κάποτε να αποκτήσει και η Χώρα μας!