"ΩΔΗ" ΣΕ ΕΝΑ ΑΤΥΧΟ ΙΠΠΟΕΙΔΕΣ!
Δυστυχώς, η ζωοφιλία στην Ελλάδα δεν βρίσκεται και στο καλύτερο επίπεδο! και από τον κανόνα αυτό δε θα μπορούσε να εξαιρεθεί και η αγάπη προς τα ιπποειδή γενικώς και ειδικώς για τα ιπποειδή εργασίας στην ελληνική ύπαιθρο. Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα δε μας "πληγώνει" μόνον η αισθητική του περιβάλλοντος που κατακλύζεται από μπετόν και ελενίτ αλλά και η συμπεριφορά των ανθρώπων προς τα ζώα τους, σκηνές που συχνά κηλιδώνουν την αισθητική μας, όλα απότοκα της απουσίας Παιδείας και φυσικής αγωγής ενός νεόπτωχου και ακαλλιέργητου λαού που δίνει μάχη για την επιβίωσή του!
Στην ηλεκτρονική μας θυρίδα βρήκαμε ένα μήνυμα με επτά επισυναπτόμενες φωτογραφίες αγαπητού φιλίππου ο οποίος μας ζητά να τις σχολιάσουμε και να κρίνουμε τον Ιππαγωγό που φαίνεται στο περιθώριο κάποιων φωτογραφιών. Δεν γνωρίζουμε τον άνθρωπο και δεν θα θέλαμε να προβούμε σε κρίσεις περί του ατόμου, όμως μπορούμε να σχολιάσουμε τις (οικτρές, πράγματι ...) φωτογραφίες που είδαμε και οι οποίες αντικατοπτρίζουν τη βάναυση μεταχείριση των ιπποειδών από τον άνθρωπο, όπως συχνά βλέπουμε στην ελληνική επαρχία χωρίς, βεβαίως, η μεγάλη "επαρχία" που λέγεται "Αθήνα" να εξαιρείται!
Μία τερατώδης στομίδα, εντελώς απαράδεκτη για την περίσταση φαίνεται σε αυτή τη φωτογραφία. Για την εργασία της μεταφοράς φορτίου η στομίδα αυτή είναι εντελώς άχρηστη και βασανιστική και ένας απλός κρίκος για τη πρόσδεση του ρυτήρος θα ήταν αρκετός για τον έλεγχο και την διεύθυνση του τετραπόδου.
Από το βάδισμά του και την ισορροπία του, το ατυχές τετράποδο δείχνει ότι όχι μόνον η στομίδα αλλά και πολλά άλλα το ενοχλούν!
Προφανώς, προκειμένου να μπορεί να μεταφέρει όσο γίνεται μεγαλύτερο φορτίο, ο Ιππαγωγός προτίμησε ένα δυσαναλόγως τεράστιο σάγμα το οποίο εκτείνεται μέχρι και πάνω από τον ...τράχηλο (!!) και του οποίου η βάση της εμπρόσθιας αψίδος πιέζει εξοντωτικά τον ίδιο τον τράχηλο!
Ενώ το τετράποδο δεν ιππεύεται κατ' αυτή την στιγμή και μεταφέρει, απλώς, φορτίο, βλέπουμε ότι δεν ρυταγωγείται από τον ρυτήρα, όπως θα έπρεπε, αλλά με την χρήση των δύο ηνιών οι οποίες επιδρούν στο στόμα του ζώου μέσω της βασανιστικής, τερατώδους, στομίδος!
Το περιαυχένιο της βάσεως της εμπρόσθιας αψίδος βλέπουμε να είναι κατά πολύ μικρότερο του πρέποντος για τη διάπλαση του αυχένος του τετραπόδου με αποτέλεσμα το σάγμα να στέκεται στον "αέρα" ανεβάζοντας το κέντρο βάρος του φορτίου που μεταφέρει και καταπονώντας σοβαρά τα εμπρόσθια του ζώου.
Ο εφευρετικός γραικός ανεκάλυψε απ΄ ό,τι φαίνεται "πατέντα" αμέσου ...εκφορτώσεως του φορτίου του ζώου του, απελευθερώνοντας τα σχοινιά όπως, ας πούμε, σαν το ...λεβιέ του φορτηγού που σηκώνει τη ...καρότσα του ανατρεπόμενου για να αδειάσει το φορτίο! Τα βαριά ξύλα, λοιπόν, πέφτουν ανεξέλεγκτα στο έδαφος αλλά αυτό δε σημαίνει ότι με τη πτώση τους δεν υφίστανται χτυπήματα τα πόδια του ζώου. Γι αυτό το καημένο, όμως, ποιος να σκεφθεί...
Τέλος, παρατηρούμε τους κάμποσους σταυρούς που "στολίζουν" το σάγμα, φτιαγμένοι με χάντρες! Θα ήταν προτιμότερο η "φύλαξη" του ζώου να ήταν πιο πρακτική και αποτελεσματική και να μην είχε αφεθεί, υπό τις παραπάνω μάλιστα συνθήκες στο έλεος του θεού... Όμως, τι να πεις για το συγκεκριμένο τετράποδο όταν την ίδια στιγμή τόσα παιδιά αυτής της χώρας, τόσες γενιές σε όλη τη διάρκεια της οικτρής "μεταπολιτεύσεως" αφέθηκαν στη πλήρη παρακμή από τους καταστροφείς της γενιάς του ..."Πολυτεχνείου"; Το μόνο που θα συνιστούσαμε σε όποιον γνωρίζει αυτόν τον (μάλλον Βολιώτη) Ιππαγωγό είναι να του συστήσει μια καλύτερη "μεταχείριση" του ατυχούς πλάσματος που έβαλε στη δούλεψή του! Διότι, η "ανθρωπιά" δεν είναι μια αφηρημένη έννοια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.