ΙΠΠΙΚΗ, ΙΠΠΑΣΙΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΔΑΦΟΥΣ
Κάποιοι, ιδιαιτέρως εκείνοι οι οποίοι αφίστανται του «χώρου», ίσως απορούν με την χρήση των όρων «Ιππική» και «Ιππασία», μη αντιλαμβανόμενοι την διαφορά τους. «Ιππική», λοιπόν, είναι το σύνολο των γνώσεων και δεξιοτήτων μιας πολυεπιστήμης που διαχειρίζεται τα του Ίππου, ενώ, η «Ιππασία» είναι το υποσύνολο της Ιππικής που περιλαμβάνει την δεξιότητα του ιππεύειν.
Η Ιππική, λοιπόν, αποτελεί το σύνολο ενώ η Ιππασία αποτελεί υποσύνολο της Ιππικής. Σχηματοποιώντας την σχέση Ιππικής και Ιππασίας, βεβαίως και θα δούμε την δεύτερη εγγεγραμμένη στη πρώτη όμως, όχι αυτοτελώς! Γύρω από την Ιππασία και μεταξύ αυτής και του υπολοίπου των περιεχομένων της Ιππικής εμφανίζεται ένα κυκλικό διαβαθμισμένο πεδίο που ονομάζεται «Εργασία Εδάφους».
Η Εργασία Εδάφους αποτελεί το «σκληρό περίβλημα» της Ιππασίας, το θεμέλιό της, το οποίο, όμως, δυστυχώς, εκτιμάται από ελάχιστους Εκπαιδευτές και πολύ λιγότερους εκπαιδευόμενους της Ιππασίας. Περιλαμβάνει την διαδικασία της Ιπποκομίας, του Κύκλου Προσεγγίσεως του Αρχηγού, την κατανόηση της Γλώσσας του Σώματος του Ίππου, την Ρυταγώγηση, την Συραγώγηση.
Και όλα αυτά χωρίς να αναφέρουμε την υποχρέωση του Ιππέως να διατηρείται σε πολύ καλή φυσική κατάσταση, κάτι που εάν δεν καταφέρνει, υποχρεωτικώς, προ της εφιππεύσεως θα πρέπει να βελτιώνει έστω και προσκαίρως, έστω και μερικώς, κάθε δυσκαμψία ή και αδυναμία του προς αποφυγή επιβαρύνσεων του Ίππου.
Μεταφέροντας την κακή νοοτροπία του «βιαστικού» και σχεδόν καθόλου μεθοδικού μοντέρνου «καταναλωτή», πλείστοι όσοι ενασχολούμενοι με την Ιππασία (ή και την καθόλου Ιππική) παραβλέπουν αυτή την τόσο σημαντική και καθοριστική Εργασία Εδάφους, εφιππεύοντας αμέσως!
Στη Σχολή των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» η Εργασία Εδάφους τηρείται απαρεγκλίτως σε όλους τους επιμέρους τομείς της και δεν επιτρέπεται η εφίππευση εάν προηγουμένως, κάθε εκπαιδευόμενος δεν την εκτελεί επιτυχώς. Κάθε μάθημα Ιππασίας στη Σχολή μας προϋποθέτει συνολική Εργασία Εδάφους η οποία διαρκεί πολύ περισσότερο από την συνολική διάρκεια του εφίππου προγράμματος και αυτό διότι μόνον έτσι «χτίζεται» η σωστή σχέση με τον Ίππο και εξασφαλίζεται η συναίνεσή του για την ασφαλή εκτέλεση του κυρίως μαθήματος.
Και είναι απρόσμενο όσο και εξαιρετικό να βλέπεις τους εκπαιδευομένους όχι μόνον να μη δυσανασχετούν για την Εργασία Εδάφους αγωνιώντας για μια βεβιασμένη εφίππευση, αλλά συχνά να παρακαλούν για μία ακόμη πιο λεπτομερή και παρατεταμένη Εργασία Εδάφους η οποία, τελικώς, τους προάγει ταχύτερα ως Ιππείς, κάτι που το αισθάνονται από την πρώτη στιγμή της ιππευτικής τους εμπειρίας.
Στους «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ» οι εκπαιδευόμενοί μας από την πρώτη στιγμή που θα βρεθούν πλάι στον Ίππο-Δάσκαλό τους αποδεικνύονται άριστοι μαθητές ‘ και αυτό συμβαίνει διότι υποβάλλονται σε εξαντλητική Εργασία Εδάφους η οποία είναι και το μυστικό της επιτυχίας της Σχολής μας.