ΕΠΑΝΟΔΟΣ 

ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΚΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ

     Μέσα στην όλη λειτουργική διαδικασία της Ομάδος μας, κάποια άτομα αναδεικνύονται ως ιδιατέρως προικισμένα σε κάποιους τομείς και ο Ακάδημος είναι ένα από αυτά για την Παραδοσιακή Τοξοβολία.

     Έτσι, με Αρχηγό Βολής τον Ακάδημο, ακόμη μία Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας των "Ελλήνων Κενταύρων", ολοκληρώθηκε με την μέγιστη προσδόκιμη ωφέλεια για όσους βρέθηκαν στη Γραμμή Βολής.

     Χωρίς να παρεκκλίνει από το κλασικό προπονητικό πλαίσιο, ο Ακάδημος, βοήθησε και πάλι τους Συνασκουμένους του με τοξεύσεις επί "συγκρατημένων" αποστάσεων και με συνεχή "συνδεσμολογία" των Συνασκουμένων.

     Και όπως κάθε φορά που αναλαμβάνει την σφυρίχτρα ο Ακάδημος, έτσι και αυτή τη φορά και το πρόγραμμα κύλησε "ρολόι" και οι Συνασκούμενοι κατάφεραν να αυτοσυγκεντρωθούν εξ αρχής και να απολαύσουν την συνάσκησή τους.

     Ιδιαίτερη "στιγμή" η μύηση ενός νέου Μέλους στην Παραδοσιακή Τοξοβολία, της Άννας, η οποία αμέσως έδειξε μία υψηλή ικανότητα αυτοσυγκεντρώσεως και έναν ..."ζενικό" χαρακτήρα-κανόνα των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Υπό την διδασκαλία του Αρχηγού της Ομάδος, Κωνσταντίνου, η Άννα κατάφερε τάχιστα να ανακαλύψει την γεωμετρία στάσεων και κινήσεων και να τοξεύσει επιτυχέστατα.

     Η Γραμμή Βολής υπεδέχθη την Άννα για τις καθιερωμένες τελικές τοξεύσεις και όλοι απόλαυσαν την νέα Συνασκουμένη μας να τοξεύσει σαν να ήταν χρόνια στην Ομάδα.

     Η Προπόνηση Σπαθασκίας που ακολούθησε υπό τον Πρωτεσίλαο, επανέφερε μετά από μία περίοδο αναγκαστικής αποχής από τα σπαθιστικά δρώμενα, τους Συνασκουμένους στον ..."ίσιο δρόμο".

     Και πάλι η άσκηση στη Σπάθη, μέσα σε ένα περιβάλλον με καθαρήν ατμόσφαιρα, λειτούργησε, όπως κάποιοι είπαν "θεραπευτικά" για όσους έλαβαν μέρος.

     Ελπίζουμε ότι, εφεξής, δεν θα εμφανισθούν παράγοντες ανασταλτικοί των Προπονήσεων Σπαθασκίας την οποία, η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων", θεωρεί ως απολύτως απαραίτητη για την ολοκλήρωση του μαχητικού πνεύματος των Μελών της.

Η ΚΑΚΟΥΡΓΙΑ 

ΤΟΥ ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΥ ΕΠΙΒΗΤΟΡΩΝ ΙΠΠΩΝ

     To να επιχειρούμε την αποτίμηση του εγκληματικού ευνουχισμού των επιβητόρων Ίππων σε μία κοινωνία η οποία ανέχεται τον νηπιοβιασμό βρεφών και την ασέλγεια επί της προσωπικότητός τους "σφραγίζοντάς" τα με ένα δόγμα το οποίο εκ των πραγμάτων δεν είναι σε θέση να συναινέσουν ότι αποδέχονται ακούγεται, μάλλον, ως ..."πολυτέλεια". Επίσης, στην ίδια κοινωνία όπου είναι ανεκτός ο νηπιοβιασμός, είναι αναμενόμενο και τα ζώα να θεωρούνται κατά νόμο, όπως δυστυχώς θεωρούνται, ως "πράγματα" και περιουσιακά στοιχεία του αναιδούς Ανθρώπου ο οποίος ως "νομοθέτης" ασχημονεί τόσο επί των ασυνείδων αδόλων νηπίων, όσον και και επί των επίσης ασυνείδων αδόλων ζώων. Εν συμπεράσματι, ο δόλιος Άνθρωπος κυριαρχεί δια της βίας της θεσμοθετημένης ισχύος του επί των αδόλων πλασμάτων, ακόμη και εκείνων των ιδιίων ταξιδερμικώς, διανυόντων την βρεφικότητα, προς προσπορισμόν ιδιοτελών οφελών, είτε δογματικής παραφροσύνης, είτε υλικής εκδουλεύσεως. Διόλου τυχαίο, λοιπόν, ότι επιχειρούμε αυτή την προσέγγιση σε μία κοινωνία υπό σκοταδιστική θρησκευτική δογματική, η οποία συγκαλύπτει την ιδιοτέλεια εφ'  όλων των επιπέδων βίου, αγόμενη και φερόμενη από την καθεστηκυία ύβρη η οποία θεωρεί ότι το νήπιο δεν έχει προσωπικότητα και μπορεί ο οιοσδήποτε ενήλιξ να άσελγεί επ΄ αυτής, ενώ το ζώο δεν έχει ψυχή και δύναται ο Άνθρωπος να την διαχειρίζεται κατά το δοκούν αντ'  αυτού. Παρά ταύτα, εξ αφορμής σχολίου φίλου αναγνώστη του υστερογράφου προηγουμένης αναρτήσεώς μας, με υποχρεώνει να αναλύσω τον ευνουχισμό επιβητόρων Ίππων και να τοποθετηθώ ως ακολούθως:

ΒΙΟΗΘΙΚΏΣ

     Αποτελεί αδιαμφισβήτητο κανόνα ότι κανένα πλάσμα μιας ηθικής κοινωνίας, δια μόνης της βίας και άνευ κοινής συναινέσεως προϋποθέτουσας νουνέχειαν, και πλήρη συνείδηση,  δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνει αλλοιώνοντας την προσωπικότητα άλλου πλάσματος, άλλως εγκληματεί.

     Η πράξη ευνουχισμού επιβήτορος Ίππου από τον Άνθρωπο συνιστά αντιφυσικόν έγκλημα του τελευταίου ούτω πως στρεφομένου κατά της προσωπικότητος του ζώου και, μάλιστα, σε βαθμό καθοριστικότατο για το τελευταίο, αποστερώντας του το βασικό φυσικό δικαίωμα τoυ γενετησίου κύκλου και της αναπαραγωγής.

ΕΥΓΟΝΙΚΩΣ

     Εκτός της ιπποφυλής των Przevalsky διατηρούσης το προνόμιο της φύσει καθαροαιμίας και εξ΄ ης και η καταγωγή όλων των παρεπομένων, όλες οι μετέπειτα ιπποφυλές αποτελούν εξελίξιμα είδη  με συγχωρητέες αποκλίσεις, συχνά και ακραίες, πέραν του, αρχικώς, προσδοκίμου φυλετικού μορφολογικού πραπύπου μιας εκάστης. Αυτές οι ευρύτατες διακυμάνσεις των μορφολογικών προτύπων εκάστης ιπποφυλής τα οποία, άλλωστε, θέτει ο ίδιος ο Άνθρωπος και όχι η Φύση, συνιστούν κίνδυνο υποκειμενικών ερμηνειών και απορρίψεως πλασμάτων τα οποία, υπό προσεκτικότερη εξέταση, θα μπορούσε να τους αναγνωρισθεί η καθαροαιμία. Παρά ταύτα, δικαίωμα στη ζωή και σε ό,τι αυτή συνεπάγεται [εν οις πρωτίστως και το δικαίωμα του γενετησίου κύκλου και της αναπαραγωγής] δεν έχουν μόνον τα, ούτως ειπείν, "καθαρόαιμα" πλάσματα αλλά και τα μη "καθαρόαιμα", οπότε, κάθε αιτίαση εστιαζόμενη σε ευγονικές "προσδοκίες" είναι ψευδής και ανυπόστατος διότι, εν τοιαύτη περιπτώσει, το μη "καθαρόαιμο" πλάσμα [επιβήτωρ Ίππος] θα πρέπει να αφεθεί να αναπαραχθεί με μη "καθαρόαιμο" και όχι να του αποστερηθεί παντελώς το δικαίωμα του γενετησίου κύκλου και της αναπαραγωγής. Αν ο Άνθρωπος δεν είναι σε θέση να εφαρμόσει προγράμματα ευγονικής και καθαροαιμίας διαχωρίζοντας τα, κατά την υποκειμενική του άποψη, καθαρόαιμα προς ανέλιξη, τούτο δεν σημαίνει ότι έχει δικαίωμα να ευνουχίσει τα κατά την υποκειμενική του άποψη μη "καθαρόαιμα" προς αποτροπή κινδύνου ανεπιθυμήτου αναπαραγωγής.

     Είναι δε απορίας άξιο για όσους παρέχουν "συγχωροχάρτι" στο έγκλημα καθοσιώσεως του ευνουχισμού επικαλούμενοι λόγους ..."καθαροαιμίας" γιατί δεν επικαλούνται τους ίδιους ακριβώς λόγους και δεν διακηρύσσουν την αναγκαιότητα του ευνουχισμού και στην περίπτωση Ανθρώπων οι οποίοι είναι φορείς εξωφθάλμων διαμαρτιών περί την ύπαρξη, την διάπλαση, την διανοητικήν ισορροπία ή και νόσων ταλανιζουσών τις κοινωνίες [ψυχικών κλπ]; Από που και ως που ο Άνθρωπος αποφασίζει ελαφρά τη καρδία και ευνουχίζει ένα ζώο το οποίο δεν συναινεί στην διαστροφική παρέμβαση επί της προσωπικότητός του, ενώ ο ίδιος ο Άνθρωπος αδυνατεί να ευνουχίσει τον φορέα-παιδί του, π.χ., μεσογειακού στίγματος, ή, διπολικής διαταραχής,  θεωρώντας κάτι ανάλογο ως ..."Φασισμό" και ανεχόμενος την κληρονομική διαιώνιση αυτών των σοβαροτάτων νόσων που εξαπλώνονται δια της ανεμποδίστου αναπαραγωγής, πλήττοντας την ανέλιξη των κοινωνιών και της ιδίας της Ανθρωπότητος; Όπου, λοιπόν, ιδιοτελώς "βολεύεται" ο Άνθρωπος, επικαλείται την "ευγονική" και την θεσμοθετεί δια των ιδίων αυτού "ψευδονόμων", ενώ αδυνατεί να την επικαλεσθεί και να την εφαρμόσει εκεί όπου αυτή αληθώς  νομιμοποιείται υπό της ιδίας της Φύσεως;

ΙΠΠΟ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΏΣ

     Ο Άνθρωπος ανέκαθεν αντιμετωπίζει την Φύση με ιδιοτελή υστεροβουλία προσδοκών εξ αυτής εξ αυτής τον υλικό πλουτισμό του στον συντομότερο δυνατό χρόνο, με τον συντομότερο δυνατό κόπο και, ει δυνατόν, με μηδενικά έξοδα. Στην περίπτωση της εκμεταλλεύσεως των Ίππων ο Άνθρωπος επιδιώκει να τους ..."ξυλεύσει" όσον γίνεται τάχιστα, όσο γίνεται πιο ακόπιαστα, όσο γίνεται χωρίς να ξοδευτεί, με αποτέλεσμα να επικαλείται ψευδείς προφάσεις προκειμένου να αποφύγει την δαπάνη χρόνου, κόπου και εξόδων για την εκπαίδευση των επιβητόρων Ίππων επικαλούμενος την ανόητη δικαιολογία ότι δια του ευνουχισμού ..."καταλληλοποιούνται προς ίππευση".  Ουδέν ψευδέστερον.

     Ο παγκόσμιος πρωταθλητής Kassai Lajos και Δάσκαλός μου, στην Κοιλάδα του Οργανισμού του σταυλίζει 13 επιβήτορες Shagya Αrabian, Nonius κ.ά, οι οποίοι ιππεύονται, ασφαλέστατα, άνευ στομίδων και άνευ ηνιών, διαβιούντες εν κοινώ και πλήρη αρμονία [βλέπε παραπάνω φωτογραφία], με φάτνες ημιανοικτές ώστε όποτε τα ίδια θέλουν να εισέρχονται και να εξέρχονται, επ΄ αυτών δε εφιππεύουν αρχάριοι μαθητές και οι Ίπποι αυτοί συραγωγούνται όχι δια συραγωγέως αλλά δια του βλέμματος και μόνον, του συραγωγούντος υπό απόλυτη τάξη και υποχειριότητα, άνευ της ασκήσεως οιασδήποτε σωματικής ή ψυχολογικής βίας. Προς επίτευξη, όμως αυτού του ιδανικού αποτελέσματος ο Kassai Lajos όχι μόνον αφιέρωσε κόπον και εργατώρες εκπαιδεύσεως αλλά και αφιερώνει καθημερινώς ώστε να συντηρεί το υψηλό επίπεδο εκπαιδεύσεως των Ίππων του.  Ουδ'  επί στιγμή, αυτός, ο παγκόσμιος Ούγγρος πρωταθλητής και Ιππαγωγός δεν σκέφθηκε να ...ευνουχίσει τους επιβήτορές του αιτιώμενος "επικινδυνότητα" ή "ακαταλληλότητα" για τους μαθητές του, αλλά αφιερώνοντας ό,τι υπεχρεούτο σε κόπο, χρόνο και χρήμα απολαμβάνει 13 ασφαλέστατους επιβήτορες οι οποίοι ζουν εν κοινώ και εκπαιδεύουν αρχαρίους μαθητές στην Έφιππη Τοξοβολία και όχι στην απλήν Ιππασία, με ό,τι επιπλέον τούτο συνεπάγεται.

     To παραπάνω παράδειγμα είναι ένα από τα αμέτρητα τα οποία βίωσε ο γράφων κατά την μακροχρόνια ιππική του εμπειρία, ακόμη και όταν ως αρχάριος ίππευε νεαρόν επιβήτορα [Haflinger] Ίππο-Σχολής με τον οποίο, μάλιστα, συνευρίσκετο εντός του ιδίου στίβου με συνασκουμένη φοράδα εφιππευόμενη από αρχάριον, επίσης, μαθητή, επιπλέον, δε και σε πάμπολλες παρόμοιες περιπτώσεις όπου στην Ουγγαρία, Πολωνία, Γερμανία, Ιταλία, Αυστρία, Ελλάδα, Βουλγαρία και Μογγολία ίππευσε ασφαλέστατα και απολαυστικότατα επιβήτορες Ίππους διαφόρων ηλικιών και ιπποφυλών χωρίς καν να διανοηθεί ότι εξ αυτών θα ήταν δυνατόν να προκύψει ο οιοσδήποτε κίνδυνος. ή η οιαδήποτε απρόβλεπτη και δυσάρεστη συμπεριφορική "ιδιοτυπία" .

     Ας αφήσουμε λοιπόν τις αστειότητες περί "επικινδυνότητος" των επιβητόρων Ίππων και ας δούμε πόσο επικίνδυνος είναι ο Άνθρωπος όχι μόνον για τους Ίππους αλλά και για την ίδια την Φύση επιδρών βιαίως και εγκληματικώς επί μιας κατηγορίας χρησίμων και εξαιρετικών ζώων όπως οι επιβήτορες Ίπποι, ασχέτως φυλής και ηλικίας.

     Κατά παρόμοιον παραλογισμό, ο Άνθρωπος παραμελεί την παιδαγωγική εκπαίδευση των ιδίων αυτού παιδιών, εστιαζόμενος στην αφιέρωση εργατωρών για τον προσπορισμό οικονομικών οφελών τα οποία του εξασφαλίζουν υλικά αγαθά για την χαμερπή καθημερινότητά του και τούτο τεκμαίρεται εάν απλώς αποτιμήσουμε τα κοινωνικά πεπραγμένα των συγχρόνων κοινωνιών των οποίων ο γενικός παρονομαστής σημειούται με θετικό πρόσημο τεχνοκρατικώς και αρνητικό πρόσημο ηθικώς και, ουσία, πολιτισμικώς.

     Τέλος δε και εν σχέσει με την ατόπως επικαλούμενη δήθεν "επικινδυνότητα" των επιβητόρων Ίππων, όσοι αναμασούν αυτή την ανυπόστατη "τσιχλόφουσκα" ας μελετήσουν Konrad Lorenz ["Επιθετικότητα"] για να αντιληφθούν ότι ο φόβος γεννά επιθετικότητα και αν ο Άνθρωπος παραμένει φοβικός έναντι των επιβητόρων Ίππων, αυτοί πολύ φυσιολογικώς συγχωρούνται να επιδεικνύουν προς τον Άνθρωπο επιθετικότητα, οπότε, η θεραπεία αφορά στον Άνθρωπο και όχι στον Ίππο, ώστε ο Άνθρωπος να θεραπεύσει τις ανυπόστατες και νοσηρές φοβίες του προκειμένου να μην προκαλεί δι αυτών την επιθετικότητα ούτε των επιβητόρων Ίππων, ούτε και των άλλων πλασμάτων τα οποία πιθανώς να βρεθούν κοντά του.

     Εν ολίγοις, Ιππαγωγοί οι οποίοι δεν είναι διατεθειμένοι να κοπιάσουν ώστε να εκπαιδεύσουν [και] έναν επιβήτορα Ίππο, νομίζοντας ότι δια του βαναύσου ευνουχισμού του θα τον καταστήσουν συντομότερα, ακόπιαστα και ανέξοδα υποχείριό τους λανθάνουν λάθος οικτρό διότι αμέτρητα παραδείγματα αξιοπίστων, ακινδύνων, λίαν συνεργασίμων επιβητόρων Ίππων Σχολής, παντού, καταρρίπτουν κάθε ανθρωποκεντρική ανοησία που επιμένει στην αντιφυσική κακουργία του ευνουχισμού τους.
     

Ο γράφων, ως Ιδρυτής της Ομάδος Έφιππης Τοξοβολίας και της, επί δωδεκαετία λειτουργούσης Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" είναι ευτυχής διότι εγκαίρως κατενόησε το εύρος των συνιστωσών της ευημερίας του Ίππου με προεξάρχουσα εκείνη του γενετησίου κύκλου και της αναπαραγωγής του, ώστε να αναπτύξει εκπαιδευτικές προσεγγίσεις αποκλείουσες κάθε "αναγκαιότητα" κακουργηματικού ευνουχισμού προς συμπεριφορική, δήθεν, "ακινδυνοποίηση" επιβητόρων Ίππων, τούτων λογιζομένων ως θα έδει, δηλαδή, ως απολύτως φυσιολογικών, δικαιουμένων και μόνον την ενδεδειγμένη παιδαγωγική επιμέλεια υπό του Ιππαγωγού. Και είναι ευτυχέστατος διότι όλοι οι Εκπαιδευτές και μαθητές της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" εμφορούνται υπό του ιδίου σεβασμού προς την εν θέματι συνιστώσα της ευημερίας του Ίππου και τον σεβασμό της ιδίας της φυσικής προσωπικότητός του. 

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης

τ.6977764737

ΥΓ: Ο υπογράφων δεν θεωρεί όλους τους επιλέγοντες τον ευνουχισμό ως συνειδητώς εγκληματούντες, αλλά αναγνωρίζει σε μεγάλο μέρος αυτών την άγνοια προσεγγίσεως εκπαιδευτικών διαδικασιών οι οποίες θα τους επέτρεπαν να διαχειρισθούν τους, φύσει, ασφαλέστατους επιβήτορες όπως ακριβώς και τους υπόλοιπους Ίππους. Εκείνο, όμως, το οποίο τους προσάπτει είναι την εμμονικότητα εις ένα λάθος και η άρνηση αναθεωρήσεώς του οι οποίες μαρτυρούν ασέβεια προς την ίδια την Φύση, την Βιοηθική, την αληθή Ευγονική αλλά και την Εκπαίδευση νεολέκτου Ίππου, εύχεται δε να υπερβούν την εμμονικότητα και να αναθεωρήσουν, αναλογιζόμενοι τα αμέτρητα παραδείγματα φυσιολογικώς συμπεριφερομένων επιβητόρων ακόμη και ως Ίππων Σχολών δι'  αρχαρίους μαθητές, ανά τον κόσμο. Και η προσωπική μου σύσταση για την υπέρβαση αυτής της νοσηρής εμμονικότητος η οποία αρχομένη εκ των αδικαιολογήτων φοβιών, παράγει και αναπαράγει επιθετικότητα είναι η στροφή του Ανθρώπου προς το ζώο, γεινικώς, η διείσδυση στον τρόπο του "σκέπτεσθαί" του και η, εν τέλει, επίτευξη διαδραστικής επικοινωνίας μαζύ του, ώστε να μπορεί ο Άνθρωπος να επιδράσει αποτελεσματικώς επί της παιδαγωγικής του ζώου και, εν προκειμένω, του επιβήτορος Ίππου με την επιθυμητή κατάληξη. προς τούτο δε και η επιλογή των φωτογραφιών του κειμένου οι οποίες δεν απεικονίζουν τίποτε περισσότερο από την αγαστή επικοινωνία του Ανθρώπου με τον ζωικό κόσμο και, βεβαίως, με τον Ίππο ως απαρχή της κατανοήσεως των αντιληπτικών του διαύλων και των δι αυτών συλλήψεων των αγαθών διδαγμάτων του Ανθρώπου. Μόνον έτσι ο βίος τελειούται επ΄ αγαθώ όλων και όχι, απλώς, ενός ιδιοτελούς και κακοβούλου Ανθρώπου.

HABEMUS  PAPAM

     Μια ευτυχισμένη σύμπτωση μπορεί να μη μας έκανε να συνδεθούμε και πάλι  με τον χώρο όπου πρωτοξεκίνησε, το 2005, η Έφιππη Τοξοβολία στην Ελλάδα.

     Σήμερα, στον συγκεκριμένο χώρο που απετέλεσε το λίκνο της πολεμικής τέχνης μας στη χώρα μας, η "συνέχεια" του Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων", ο Αρχηγός της Ομάδος Εφιπποτοξότης Κωνσταντίνος Δαμιανάκης, επανέλαβε την μυητική διαδικασία ενός επιβήτορος Ίππου στην Έφιππη Τοξοβολία και, τελικώς, εφίππως ετόξευσε.

     Δεκατρία χρόνια μετά, τέτοιες μέρες, στον ίδιο χώρο, ο σημερινός Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων" εισήγαγε στην Έφιππη Τοξοβολία έναν εξαιρετικό επιβήτορα τιμώντας κατά τον καλύτερο τρόπο μιαν "επέτειο" τόσο σημαντική για την Ελληνική Έφιππη Τοξοβολία, σε μια προπονητική ημερίδα γεμάτη αρμονία και θετικήν εκπαιδευτικήν αποτελεσματικότητα.

     Αν και, από τότε, πολλά άλλαξαν στον συγκεκριμένο χώρο, ο πρώην Προπονητής του Ιδρυτή της Ομάδος μας ο οποίος δεσπόζει του Ιππευτηρίου, παραχώρησε ευγενώς έναν υπέροχο Ίππο στην "συνέχεια" του πρώην προπονουμένου του, κάνοντας όλα να μπερδεύονται "γλυκά" εκεί όπου οι Άνθρωποι ανεκάλυψαν την ομορφιά της φύσεως και την αρμονία της ζωής. 

     Τα πάντα ξεκίνησαν με την απαραίτητη "εισαγωγική σφυγμομέτρηση" του χαρακτήρος του Ίππου και, για μία ακόμη φορά επιβεβαιώσαμε την ανοησία του μέσου ανθρώπου να θεωρεί ότι ο ευνουχισμός των επιβητόρων είναι προϋπόθεση επιτεύξεως ..."ηρεμίας" του ζώου.

     Ο Ιδρυτής της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων", διατηρώντας εντελώς αντίθετη άποψη, θυμάται ότι ακόμη και ως αρχάριος, αλλά και μετέπειτα, έχοντας ιππεύσει συνεχώς επιβήτορες σε πολλές χώρες, έχει αποκομίσει την καλύτερη άποψη περί αυτών ως προς την εναρμόνισή τους με τον Άνθρωπο και την επίτευξη συναινετικής συνεργασίας.

     Ο συγκεκριμένος Ίππος, ο Sepp, αν και επιβήτορας, αποδεχόμενος, αρχήθεν, την ενδεδειγμένη προσέγγιση της Φυσικής Ιππικής εισήχθη στο σύστημά μας αμέσως και χωρίς καμία αρνητική αντίδραση. Αν και μέχρι τώρα μαθημένος να ιππεύεται με στομίδα, σέλλα κλπ, από την πρώτη στιγμή που του αφαιρέθηκε η στομίδα και ιππεύθηκε χωρίς σέλλα ανταποκρίθηκε άψογα στις εντολές του Ιππέως του και Αρχηγού των "Ελλήνων Κενταύρων" Κωνσταντίνου, αποδεικνύοντας ότι πίσω από τις ανθρωποκεντρικές προκαταλήψεις τα ζώα παραμένουν αξιόπιστοι συνεργάτες του ανθρώπου, τηρουμένων, πάντοτε, των φυσικών κανόνων.

     Από την πρώτη στιγμή της ρυταγωγήσεως, αν και με τελείως διαφορετική ιπποσαγή από εκείνη που μέχρι τώρα είχε συνηθίσει εν ώρα εργασίας, ο Sepp συνδέθηκε με τον Άνθρωπο και ανταποκρίθηκε με σωστή, χαλαρή, κίνηση.

     Η εφίππευση δι εφάλσεως, από τον Αρχηγό των "Ελλήνων Κενταύρων", υπήρξε τεχνικότατη και χωρίς καμία πρόκληση ενοχλήσεως, αιφνιδιασμού ή επιβαρύνσεως,  μέχρι σημείου ο Sepp να μην αντιδράσει καν, αν και μη εξοικειωμένος με τον συγκεκριμένο τρόπο εφιππεύσεως.

     Αυτός ο επιβήτορας, ο, για τους μικρόνοες ανθρώπους "επικίνδυνος βαρβάτος", δέχθηκε ηρεμότατος τον δι' εφάλσεως αναβάτη του και τόσο ευπρόσδεκτα, όταν πολλοί εκτομίες αντιδρούν αρνητικά ακόμη και σε εφιππεύοντες με υποβοηθητικό ...αναβαθμό.

     Οι βασικές γυμνιππευτικές ασκήσεις οι οποίες συνθέτουν το ασκησιολόγιο του εκπαιδευτικού προγράμματός μας διεξήχθησαν εντελώς απρόσκοπτα.

     Ο Sepp ούτε για μια στιγμή δεν έδειξε όχι να δυσανασχετεί, αλλά ούτε καν να απορεί για τα όσα αισθάνθηκε να λαβαίνουν χώρα στη ράχη του.

     Η ευκαμψία αλλά και η ιππική δεινότητα του αναβάτη του βοήθησε τον Sepp όχι μόνον να ανταποκριθεί στα ζητούμενα αλλά και να δείχνει συνεχώς ότι απολαμβάνει την συγκεκριμένη εργασία και συνεργασία με τον Άνθρωπο.

     Αξίζει να σημειωθεί ότι οι υποκάτω διελεύσεις του Κωνσταντίνου όχι μόνον δεν ενόχλησαν τον Sepp αλλά και τον έκαναν να αναμένει την έξοδο του Αρχηγού μας κάτω από την κοιλιά του. Αυτός, ο κατά τον πανύβλακα "κόσμο"..."επικίνδυνος βαρβάτος" στέκονταν τόσο ήρεμος όσο ο Κωνσταντίνος πέρναγε κάτω από την κοιλιά του αλλάζοντας διευθύνσεις, διεψεύδοντας κάθε προκατάληψη...

     Ακόμη και το ορθοστάδην του Κωνσταντίνου απέδειξε ότι ο Sepp είναι διαθέσιμος για κάθε ανθρώπινη απαίτηση αρκεί αυτή να "διατυπώνεται" σωστά...  

    Έτσι, η κατάληξη του ορθοστάδην του Κωνσταντίνου με αφίππευση δι εκτινάξεως υπήρξε τόσο αρμονική ώστε στο φακό έδειξε μία τεχνική αναπήδηση από βατήρος ...κολυμβητηρίου, με τον Ίππο εντελώς ατάραχο και ακίνητο.

     Μετά ταύτα, ακολούθησε η εξοικείωση του Sepp στο Τόξο και στα βέλη καθώς και η μύησή του στην Έφιππη Τοξοβολία.

     Από το πρώτο βήμα, ο επιβήτορας έδειξε ενδιαφέρον για το Τόξο και τα βέλη τα οποία όχι μόνον δεν τον ενόχλησαν αλλά του κέντρισαν την προσοχή κάνοντάς τον να ακολουθεί τον Άνθρωπο-χειριστή σαν ...οικόσιτο. 

     Ο όλος εισαγωγικός χειρισμός ευθύς εξ αρχής απέδωσε καρπούς και "συμφιλίωσε" τον Ίππο με το Τόξο και τα βέλη χωρίς να αφήνει καμία αμφιβολία για την παραπέρα αποδοχή της Έφιππης Τοξοβολίας στη ράχη του.

     Παρά ταύτα, ακολουθήθηκε όλο το πρόγραμμα δοκιμασίας της αποδοχής Τόξου και βελών μέχρι σημείου εξαντλήσεως κάθε ενδεχομένου.

     Οι τοξεύσεις από εδάφους, επίσης, δεν έδειξαν να ενοχλούν τον επιβήτορά μας.

     Όλη η από εδάφους τοξευτική διαδικασία έδειξε ότι παρέμεινε στην χορεία της περιφερειακής και μόνον οράσεως του Ίππου χωρίς καν να απασχοληθεί να παρακολουθήσει απευθείας τα "δρώμενα" μπροστά και γύρω του.

     Τέλος ο Αρχηγός της Ομάδος μας ετόξευσε έφιππος και εν κινήσει τα ...παρθενικά βέλη από την ράχη του Sepp  απολαμβάνοντας την απάθεια του ευγενούς ζώου.

     Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας των "Ελλήνων Κενταύρων" ο Ιδρυτής και ο Αρχηγός της, αισθάνονται ευγνώμονες προς τον Ιππαγωγό-προπονητή Δημήτρη Κυριακίδη και προς τον υπέροχο επιβήτορα Sepp για όσα, σήμερα, ...επετειακήν ημέρα για την Ελληνική Έφιππη Τοξοβολία μας προσέφεραν. Και, τίποτε το πλέον σημαντικό στον χώρο της Ιππικής να μπορούμε να αναφωνούμε "Habemus Papam", ανακαλύπτοντας έναν τετράποδο συνεργάτη της περιωπής του Sepp.

ΥΓ:

Η «Ελληνική Εφιπποτοξοτική Εταιρεία» και η Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας των «Ελλήνων Κενταύρων» θεωρούν τον ευνουχισμό των επιβητόρων Ίππων ως πράξη αντιφυσική και, ως εκ τούτου, εγκληματική, προερχόμενη από την ανόητη ανθρωποκεντρική σκέψη ότι δια του ευνουχισμού ο επιβήτορας Ίππος καθίσταται ευκολότερα και συντομότερα υποχείριος του Ανθρώπου.

Η εγκληματική πράξη του ευνουχισμού των επιβητόρων Ίππων σε μία κοινωνία της οποίας τα μέλη έχουν, ήδη, αποδεχθεί δι εαυτούς τον ευνουχισμό του συστήματος, πέραν της αντιφυσικότητός της, είναι και εντελώς αναποτελεσματική διότι ένας επιβήτορας Ίππος μπορεί κάλλιστα να εξελιχθεί σε έναν άριστο συνεργάτη του Ανθρώπου εφ΄ όσον –όπως και για κάθε Ίππο ή άλλο πλάσμα- ο Άνθρωπος επενδύσει επάνω του την αρμόζουσα εκπαιδευτική προσπάθεια.

Ο Ιδρυτής των «Ελλήνων Κενταύρων» ακόμη και ως αρχάριος Ιππέας ίππευσε αμέτρητους επιβήτορες Ίππους, διαφόρων φυλών, στην Ελλάδα, Αυστρία, Σλοβενία, Γερμανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ιταλία και Μογγολία, χωρίς ποτέ κανείς από αυτούς να του προκαλέσει το οιονδήποτε πρόβλημα, ακόμη και συνίππευσε εντός του αυτού Ιππευτηρίου με συνευρισκόμενες φοράδες υπό τον απόλυτο έλεγχο του ιππευομένου επιβήτορος.

Κάποτε, οι ανόητοι, ανθρωποκεντρικώς (και όχι φυσιοκεντρικώς), σκεπτόμενοι θα πρέπει να εννοήσουν ότι δεν αποτελούν τον «ομφαλό» του Κόσμου, να σεβασθούν επί ίσοις όροις όλα τα, γύρω τους, φυσικά πλάσματα και να αποδώσουν σε αυτά την οφειλόμενη προσπάθεια ΣΥΝεννοήσεως και ΣΥΝεργασίας, χωρίς την ηλιθία έπαρση της ανθρωποκεντρικής, δήθεν, «ανωτερότητος».

"ΜΕΓΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ 

...μετά μουσικής"

ΜΝΗΜΗ ΑΝΔΡΕΑ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΥ

     Οι κύκλοι κλείνουν κατά πως ανοίγουν με τους "...χαρταετούς τους λυσίκομους με τις μακριές ουρές" να υπερίπτανται των όπου γης Κενταύρων...

     Ο Γιάννης Δρίτσας, ιδρυτικό Μέλος της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας" και των "Ελλήνων Κενταύρων", ηθοποιός και σκηνοθέτης, αποτολμά μια μουσικοχορευτική σκηνοθετική ακροβασία επάνω στο πνεύμα του ...διάττοντος Υπερρεαλιστή μας Ανδρέα Εμπειρίκου ο οποίος, πολλά χρόνια πριν, είχε εμπνεύσει και τον Ιδρυτή της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" σε ένα μανιφέστο Τέχνης που είχε δημοσιεύσει [1983].

Ανδρέας Εμπειρίκος

     Σήμερα το πρωί ευτυχήσαμε να παρακολουθήσουμε την generale της νέας σκηνοθετικής δημιουργίας του Γιάννη Δρίτσα στον εξαιρετικό χώρο του "MASK" όπου ανεβαίνει η παράσταση, απολαμβάνοντας τέσσερα εκπληκτικά κορίτσια, τις Joanna Dousso, Αμαλία Κλημοπούλου, Ελίνα Μαντζαβίνου και Εβελίνα Γράφη να τραγουδούν, να ακροβατούν πάνω από τους θεατές κρεμασμένες από πανιά και να περιπαίζουν ωκεανούς και "πελάγη μιας παμμεγίστης παλιρροίας..." όπως μας υποτονθορύζει ο μέγας Ανδρέας Εμπειρίκος στη διαχρονική ποιητική υπερπραγματιστική μέθεξη πνευμάτων ανησύχων και ...βλασφήμων.

Γιάννης Δρίτσας

     Μια παράσταση στην οποία όλοι είναι καλοδεχούμενοι μέσα στο "Cafe MASK", [Καλαμιώτου 18 και Κολοκοτρώνη 55, πλ. Αγίας Ειρήνης, τηλ. 6987454777] και η οποία παίζεται από 9 Ιανουαρίου και κάθε Τρ'ιτη στις 21:15 μ.μ.