ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΠΠΙΚΗΣ

ΣΤΗΝ ΑΤΕΛΕΣΤΑΤΗ "ΔΥΤΙΚΗ ΙΠΠΑΣΙΑ"

     Όπως είναι γνωστό, η Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" είναι η πρώτη που ανεβίωσε την Φυσική Ιππική στην Ελλάδα (2005) και την καθιέρωσε, έκτοτε, με απόλυτην επιτυχία ως εκπαιδευτικό δόγμα ιππικής διδασκαλίας για όλους τους μαθητές μας, αναδεικνύοντας με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων Εφιπποτοξότες, δηλαδή, κορυφαίους Ιππείς οι οποίοι επιτυγχάνουν όχι μόνον αυτό που επιχειρούν όλοι οι άλλοι αλλά και με τον επιπρόσθετο παράγοντα της χρήσεως του Τόξου εν καλπασμώ.

     Εκ της ιδρύσεως της Σχολής μας επιλέξαμε να ακολουθούμε τους κανόνες Ιππικής του Ξενοφώντος και όχι τους μετέπειτα εμφανισθέντες από δυτικούς διδασκάλους Ιππασίας ("Δυτική Ιππική") με τον επιπρόσθετο κανόνα της πλήρους αποφυγής στομίδος (σεβόμενοι την ευημερία του Ίππου) θεωρώντας την ένα όργανο άχρηστο και, κυρίως, βασανιστικό για το ίδιο το ζώο. 

     Ο Δάσκαλός μας Kassai Lajos, ορθότατα, μας δίδαξε να μη διστάζουμε να διορθώνουμε και τους Προγόνους μας όπου διαπιστώνεται ότι εκείνοι λανθάνουν και εμείς δεν διστάσαμε να "διορθώσουμε" και τον Ξενοφώντα σε ό,τι αφορά στη βασανιστική στομίδα, αφαιρώντας την από την δική μας διδασκαλία! 

     Έτσι, εκ της αρχής της λειτουργίας της Σχολής μας οι μαθητές μας εκπαιδεύονται σε Ίππους άνευ στομίδος, άνευ σέλλας, άνευ ανασπάστου, άνευ μαστιγίου και άνευ σπιρουνιών,  όταν δε επιτύχουν στις διαπιστευτήριες εξετάσεις τους ως Εφιπποτοξότες αναλαμβάνουν σέλλα και μόνον, πρωτίστως δε, αναλαμβάνουν την ειδική, Ούνικη, σέλλα της Έφιππης Τοξοβολίας, ενώ, κατόπιν αναλαμβάνουν και την "δυτική" σέλλα.  

     Ούτω πως και ο Αρχηγός της Ομάδος μας Κωνσταντίνος, όπως και οι προηγηθέντες διαπεπιστευμένοι Εφιπποτοξότες μας, αφού ανέλαβε την Ούνικη σέλλα και εξετέλεσε με αυτήν τις προβλεπόμενες καλπαστικές τοξεύσεις του, κατά την παρούσα περίοδο οι ατομικές του Προπονήσεις περιλαμβάνουν την πλήρη εξάσκησή του και με την "δυτική" σέλλα.

     Ίσως αναρωτηθεί κανείς, αφού ένας Εφιπποτοξότης της Σχολής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" επιτυγχάνει πολύ περισσότερα από ό,τι οι υπόλοιποι ιππεύοντας βάσει των κανόνων της Φυσικής Ιππικής,  γ υ μ ν ι π π ε υ τ ι κ ώ ς, άνευ στομίδος, άνευ σέλλας, άνευ ανασπάστου, άνευ μαστιγίου και άνευ σπιρουνιών, γιατί μπαίνει στην διαδικασία της χρήσεως σέλλας που του είναι άχρηστη;

     Η απάντηση είναι απλή: Ακριβώς για να κατανοήσει ακόμη βαθύτερα το πόσο άχρηστη είναι η σέλλα για έναν πραγματικό έφιππο πολεμιστή, για έναν τέλειο Ιππέα και για το πόσο ατελής είναι η "Δυτική Ιππασία" εν συγκρίσει με την τελεία Φυσική Ιππική η οποία αναδεικνύει αρίστους και, κυρίως, ασφαλείς Ιππείς!  

   

     Έτσι, ο Κωνσταντίνος μας ιππεύοντας ανενστόμιστο τον ίδιο Ίππο ο οποίος, ταυτοχρόνως με εμάς, ιππεύεται και από άλλους με στομίδα, μαστίγιο και σπιρούνια, αποδεικνύει ότι ο ίδιος Ίππος αποδίδει πολύ καλύτερα εάν δεν προσβάλλεται η ευημερία του με βασανιστικά όργανα όπως το επώδυνο όσο και άχρηστο "σίδερο" μέσα στο στόμα του, δείγμα ανθρώπινης ωμότητος αλλά και βλακείας.

     Στην τελευταία ατομική Προπόνησή του -και ως Αρχηγός Ομάδος προπονείται σκληρά και συνεχώς- ο Κωνσταντίνος υπερεπήδησε με δυτική σέλλα κάθετο εμπόδιο αφού, προηγουμένως, εξετέλεσε ανακουφιστικό τροχασμό και καλπασμό εν ισορροπία.Κατόπιν τούτων, κατέληξε και σε επιτυχή Έφιππη Τοξοβολία με χρήση "δυτικής" σέλλας.

     Χαλαρώνοντας τον Ίππο του με μία σύντομη εξωτερική περιίππευση και δίνοντας τον "χρόνο" του στο ζώο να προσαρμοσθεί στην εν συνεχεία εργασία Ιππευτηρίου, ο Κωνσταντίνος κατηύθυνε θετικά την σκέψη του τετράποδου συνεργάτη του προκειμένου να επικεντρωθεί σε μια προσπάθεια που απαιτεί αυτοσυγκέντρωση και συντονισμό. Στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" ουδεμία βιασύνη συγχωρείται με την σκέψη μας να παρακολουθεί την σκέψη του Ίππου κι αυτό μας προστατεύει από τα ατυχήματα τα οποία είναι τόσο συχνά στον "χώρο" της Ιππασίας.   

     Αν και πρωτοείσακτος στο ανακουφιστικό και εν ισορροπία επί των αναβολέων, ο Κωνσταντίνος δεν δυσκολεύτηκε να επιτύχει το ποθητό αποτέλεσμα και η υπερπήδηση καθέτου εμποδίου, επίσης, επί των αναβολέων επακολούθησε επιτυχώς. Η Φυσική Ιππική της Σχολής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" και πάλι δικαιώθηκε με ασφάλεια για τους Εφιπποτοξότες της και ακόμη μία από τις πολλές ατομικές Προπονήσεις του Αρχηγού των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" ολοκληρώθηκαν με επιτυχία κάνοντας τον ίδιο και τον Προπονητή του υπερήφανους για τις επιλογές τους τον δε Ίππο τους ευτυχή για τον σεβασμό των Ανθρώπων προς την ευημερία του!

     Με δεδομένη την χρεωκοπία των συγχρόνων "δυτικών" κοινωνιών, η Ομάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", με την επιτυχέστατη λειτουργία της, συνιστά ένα παράδειγμα επιτακτικής αναθεωρήσεως των αποτυχημένων ομαδικών επιλογών των σημερινών κοινωνανθρώπων οι οποίοι, όπως μαζικώς επέλεξαν την τυραννία της δημοκρατίας (Πλάτωνος "Πολιτεία", βιβλ. 8ο) στον πολιτικό βίο με τα εμφανέστατα "αποτελέσματα", ομοίως μαζικώς επέλεξαν την τυραννία του Ίππου στην "Δυτική Ιππική" με παρόμοια εμφανέστατα "αποτελέσματα". 

     Όπως ο χρυσός είναι ποσοστιαίως ολιγότερος του σιδήρου, έτσι και η σκέψη είναι προνόμιον ολιγοτέρων πλασμάτων και τούτο αποδεικνύεται από τα οικτρά ομαδικά "πεπραγμένα" των συγχρόνων -κυρίως- "δυτικών" κοινωνιών των οποίων ο δημοκρατικός πολιτικός βίος χαρακτηρίζεται από οικτρή αποτυχία! 

     Όχι, δεν έχουν οι "πολλοί" δίκιο στις επιλογές τους, οι ολίγοι έχουν διότι το προνόμιο της εμβριθούς σκέψεως δεν ανήκει στους υπεραρίθμους οι οποίοι παραμένουν απερίσκεπτοι (και τούτο κρίνεται εκ του αποτελέσματος των επιλογών τους στον δυτικό πολιτικό βίο) αλλά στους ολιγαρίθμους οι οποίοι δια της επιτυχίας του έργου τους τεκμαίρουν την πνευματική υπεροχή τους.

     Και γι αυτή την πνευματικήν υπεροχή, κρινομένην εκ του αποτελέσματος της διδασκαλίας μας, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" μπορούμε να αισθανόμεθα υπερήφανοι.

ΦΥΣΙΚΗ ΙΠΠΑΣΙΑ 

έναντι 

ΔΥΤΙΚΗΣ ΙΠΠΑΣΙΑΣ

     Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" δεν επιδιώκει, απλώς, να υπηρετήσει την Ιππική και Τοξευτική ως συνδυασμένες Τέχνες αλλά και να λειτουργήσει ερευνητικώς επί των τομέων αυτών εξάγοντας ωφέλιμα συμπεράσματα για την ανέλιξή τους.

     Με την Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" να έχει εκ της ιδρύσεώς της επιλέξει την "ατραπό" της Φυσικής Ιππασίας και με μία τεράστια, μέχρι σήμερα, επιτυχή εκπαιδευτική εμπειρία απαλλαγμένη ατυχημάτων αλλά και αναδείξεως Εφιπποτοξοτών αλλά και πολλών ικανών Ιππέων, με πλουσιότατη οπτικοακουστική τεκμηρίωση όλου του έργου της, επιχειρήσαμε ένα πείραμα συγκρίσεως της Φυσικής Ιππασίας την οποία εμείς ακολουθούμε με την Δυτική Ιππασία η οποία ακολουθείται από όλους τους υπόλοιπους ιππικούς ομίλους της χώρας μας.

   

  

     Έτσι, επιλέξαμε τον Αρχηγό και τον Υπαρχηγό των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" ως, κατόπιν εξετάσεων, αριστεύσαντες Ιππείς και δη Εφιπποτοξότες, προκειμένου να τους θέσουμε ενώπιον συγκρίσεως των δύο διαφορετικών ιππικών δογμάτων. Ο Κωνσταντίνος και ο Μάριος, λοιπόν, οι οποίοι με μηδενική προηγούμενη ιππική εμπειρία, ξεκινώντας ως "άγραφοι πίνακες" και σε διάστημα μόλις πέντε μηνών διεπιστεύθησαν ως Εφιπποτοξότες, υπεβλήθησαν σήμερα για πρώτη φορά σε ένα μάθημα Δυτικής Ιππασίας με τον ίδιον Ίππο με τον οποίο ασκούνται και στην Έφιππη Τοξοβολία, εντός του ιδίου Ιππευτηρίου όπου και η κυρία εφιπποτοξοτική δραστηριότητά τους. Το μάθημα διήρκεσε μία ώρα για τον καθένα με κατάσταση στίβου ιδανική, θερμοκρασία περιβάλλοντος 17C, άνεμο 3 κόμβων και cavok. Οι ασκήσεις τους, ίδιες και για τους δύο, ήσαν: (α)Βάδην εργασίας και διατάσεις, (β) Τροχάδην εδραίο, (γ) Τροχάδην ανακουφιστικό, (δ) Καλπασμός και (ε) Προσομοιώσεις Έφιππης Τοξοβολίας εν καλπασμώ. H ιπποσαγή με χαλινό άνευ στομίδος και σέλλα British Style μετά αναβολέων σε συνεχή χρήση. Αμέσως μετά την ολοκλήρωση των μαθημάτων και ξεχωριστά, οι δύο υποβληθέντες στη συγκεκριμένη δοκιμασία απήντησαν σε 12 ερωτήσεις ως ακολούθως: 

1. Πως συγκρίνεις την ισορροπία που είχες καθ΄ όλη την ημερίδα με εκείνη που αισθάνθηκες στις υπόλοιπες Προπονήσεις σου;

Κ: Την ισορροπία μου την αισθάνθηκα χειρότερη απ’ της προηγούμενες προπονήσεις μου και αυτό διότι ένιωθα πως το κέντρο βάρος μου βρισκόταν σε υψηλότερο σημείο.

Μ: Χρειάστηκα λίγο χρόνο μέχρι να αποκτήσω καλή ισορροπία σήμερα, σε σύγκριση με τις υπόλοιπες.

2. Πως συγκρίνεις την οπτική επαφή με την διαδρομή που είχες καθ΄ όλη την ημερίδα με εκείνη που αισθάνθηκες στις υπόλοιπες Προπονήσεις σου;

K: Είχα σαφώς μειωμένη οπτική επαφή και αυτό διότι με εμπόδιζε να δω τον ορίζοντα το κράνος.

M: Δεν είχα κανένα πρόβλημα με την οπτική επάφη, και δεν αισθάνθηκα διαφορετικά απ'τις υπόλοιπες.

3. Πως αισθάνθηκες τη σχέση συνεργασίας και ελέγχου που είχες με τον Ίππο σου καθ΄ όλη την ημερίδα με τα αντίστοιχα που αισθάνθηκες στις υπόλοιπες Προπονήσεις σου;

K:  Ένιωθα μειωμένη την αίσθηση που είχα με τον ίππο μου και αυτό με οδηγούσε να έχω χειρότερο έλεγχο και παράλληλα συνεργασία.

M: Ελαφρώς μειωμένη σε σχέση με τις υπόλοιπες.

4. Ένοιωσες κόπωση και σε ποιο σημείο της ημερίδος;

K: Όχι.

M: Όχι.

5. Ένοιωσες απώλεια ενδιαφέροντος και σε ποιο σημείο της ημερίδος;

K: Όχι ακριβώς απώλεια ενδιαφέροντος αλλά ήταν η πρώτη φορά εδώ και αρκετό καιρό που δεν κατάφερα να εκτελέσω μία εντολή σου αμέσως με αποτέλεσμα αντί να το διασκεδάσω να παλέψω με τον εαυτό μου για να το ξεπεράσει.

M: Όχι, μου φάνηκε ενδιαφέρον να δοκιμάσω κάτι καινούριο μεν, "παράξενο" δε, για μένα.

6. Θεωρείς ότι κάτι δεν κατάφερες και αν ναι τι ακριβώς;

K: Θεωρώ πως δεν είχα σωστή στάση με την σέλα και ότι αυτό συνεπάγεται.

M: Αν και ήταν η πρώτη μου απόπειρα σε ανακουφιστικό τροχασμό, περίμενα ακόμα καλύτερα αποτελέσματα απ'τον εαυτό μου.

7. Τι θεώρησες ως δύσκολο καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημερίδος;

K: Θεώρησα δύσκολο μέχρι και τα απλά διότι όχι απλά ήταν κάτι εντελώς καινούργιο για εμένα αλλά έπρεπε κιόλας να κάνω αρκετά πράγματα διαφορετικά απ’ ότι εγώ είχα συνηθίσει.

M: Δε θεώρησα τίποτα δύσκολο.

8. Έχοντας γυμνιππευτική εμπειρία, εμπειρία σέλλας στέππας και σέλλας British τι θεωρείς ως πιο κατάλληλο για σένα;

K: Θα τα βάλω με σειρά προτεραιότητας 1 γυμνιππευτικά , 2 σέλλα στέππας και 3 σέλλα Bitish.

M: Γυμνιππευτική

9. Θεωρείς ότι σήμερα ή τις προηγούμενες φορές ο Ίππος σου ήταν πιο ευχείριστος;

K: Κάθε άλλο, ένιωθα πως είχα μειωμένη επαφή με τον ίππο μου και συνεπώς δυσκολευόμουν περισσότερο να τον χειριστώ.

M: Τις προηγούμενες.

10. Υπό τις συνθήκες αυτής της Προπονήσεως ή των προηγουμένων (γυμνιππευτικών) ένοιωσες ασφαλέστερος ως Ιππέας;

K: ΌΧΙ με κεφαλαία.

M: Των προηγουμένων.

11. Υπό τις συνθήκες αυτής της Προπονήσεως ή των προηγουμένων (γυμνιππευτικών) ένοιωσες αποτελεσματικότερος ως Εφιπποτοξότης;

K: Όχι. Τουλάχιστον με την σέλλα της στέππας παρόλο που ένιωσα άβολα αρχικά μετέπειτα κατάλαβα πως μπορώ να πραγματοποιήσω τοξεύσεις εκτός ισορροπίας κλπ.

M: Των προηγουμένων.

12. Πως συγκρίνεις τη σημερινή σου αίσθηση των διατατικών ασκήσεων από εκείνες σε γυμνιππευτική κατάσταση;

K: Δεν ένιωσα δυσκολία στην εκτέλεση τους αλλά είχα μικρότερη άνεση απ’ ότι γυμνιππευτικά και αυτό γιατί όπως είπα και παραπάνω το κέντρο βάρος μου βρισκόταν σε υψηλότερο σημείο.

M: .Ένιωσα πως είχα πολύ μειωμένη "επαφή" με το σώμα μου, σε σύγκριση με τις διατατικές ασκήσεις σε γυμνιπππευτική κατάσταση.

     Kαι όλα τούτα με υπερεφίδρωση της περιοχής της ράχεως κάτω από την "περιοχή" του υποσάγματος όταν αφαιρέθηκε η σέλλα, κάτι που, ασφαλώς, ουδέποτε παρατηρούμε μετά από ίππευση Φυσικής Ιππασίας σε κανένα σημείο του Ίππου, με ό,τι κι αν αυτό σημαίνει.

     Είναι χαρακτηριστικό ότι αμέσως μετά την εκτέλεση των μαθημάτων τους οι δύο Εφιπποτοξότες μας, ζήτησαν να "αποκαταστήσουν" την ιππική τους αίσθηση επιστρέφοντας σε μία "αποθεραπεία" γυμνιππευτικής η οποία τους επανέφερα στην εξαιρετική "εικόνα" που τους έχουμε συνηθίσει!

     Μετά τα δύο παραπάνω συγκριτικά μαθήματα διατυπώθηκε η ερώτηση αν θα έπρεπε να σταθμίσουμε ως παράμετρο της μειονεξίας της Δυτικής Ιππασίας και των δυσκολιών της το γεγονός ότι αυτό το ιππικό είδος προσεγγίσθηκε για πρώτη φορά σε ένα πρώτο εισαγωγικό μάθημα από τους δύο Ιππείς, αλλά η ερώτηση απαντήθηκε όταν αναλογισθούμε ότι, ακολουθώντας την Φυσική Ιππική κανείς από τους πρωτοείσακτους μαθητές δεν εμφάνισε δυσκολία εκτελέσεως του πρώτου, εισαγωγικού, μαθήματος με τις αντίστοιχες απαιτήσεις που αυτό περιλαμβάνει!

     Ασφαλώς και ο Ξενοφών δεν έχει χρεία της ...Σχολής μας για να επιβεβαιωθεί, αλλά η απορία είναι "γιατί" δεν εννοούν να τον ανακαλύψουν ακόμη όσοι ματαιοπονούν νομίζοντας ότι "ιππεύουν" ...χασομερώντας με την Δυτική Ιππασία; 

     Η Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" με την καθημερινή εκπαιδευτική δραστηριότητά της επιχειρεί να "αυξήσει" την "ιππική ζωή" και όχι μόνον την "ιππική ζωή" της Ελλάδος... Και, εμπνευσμένη από την παρότρυνση του μεγάλου διανοητή Ρένου Αποστολίδη, το επιχειρεί αυξάνοντας τις "λέξεις" της, αυτές τις "ψηφίδες" των γονίμων συμπερασμάτων που την προάγουν ως μία θεμελιώδη δραστηριότητα Πολιτισμού. Γι αυτό και τα Στελέχη της μπορούν να είναι υπερήφανα, όπως και όλα τα Μέλη αυτής της ιππικής "κυψέλης" Πολιτισμού τα οποία αυτοβελτιώνονται καθημερινώς, επενδύοντας τον πολύτιμο χρόνο τους αλλά και υποβαλλόμενοι σε οικονομική θυσία !

 ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ...ΜΠΑΣΤΑΡΔΕΜΑΤΩΝ!

    Όταν ο ανθρώπινος εγωκεντρισμός συναγωνίζεται με την ανθρώπινη βλακεία δε βγαίνει ζημιωμένος μόνον ο άνθρωπος αλλά και η ίδια η Φύση. Η "περίπτωση" της "δυτικής Ιππικής", δηλαδή, των ιππικών μεθόδων που ανεπτύχθησαν στη κεντρική Ευρώπη, ειδικώς, κατά τους αναγεννησιακούς χρόνους, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της βλάβης προς τη Φύση την οποία κατέφερε ο εγωκεντρικός και, ως τοιούτος, βλαξ, "δυτικός" άνθρωπος. 

     Η "Υψηλή Σχολή" (Haute école) συνιστά ένα ιππικό ασκησιολόγιο σύμφωνα με το οποίο ο Ίππος υποχρεούται να εκτελέσει μία ενότητα κινήσεων -υποτιθέμενης- "ακριβείας" οι οποίες, όμως, κινήσεις δεν απαντώνται στη φυσική ζωή και κίνηση του Ίππου. Τις κινήσεις του Ίππου αυτού του ανθρωποκατασκεύαστου ασκησιολογίου, δυστυχώς, δεν τις έχει επιλέξει ο ίδιος ο Ίππος αλλά ο ...άνθρωπος για λογαριασμό του Ίππου, επιβάλλοντάς του αναιδώς να τις εκτελέσει και, για να τις εκμάθει ο Ίππος, ο άνθρωπος του ασκεί βάναυση επιβολή με τη χρήση καταπιεστικών μέσων και τακτικών, όπως η μάστιγα και το ιππασκητικόν δίστηλο (Pilier) που περιορίζει βασανιστικώς την ελευθερία βουλήσεως και κινήσεως του Ίππου εγκλωβίζοντας αυτό το ελεύθερο πλάσμα σε αγωνιώδη επιτόπια κίνηση.

Tο ιππασκητικόν δίστηλο

με τα απεχθέστατα "αξεσουάρ" του.

     Το "Aιγοπήδημα" (Capriole) αποτελεί την κορυφαία άσκηση αυτής της "Υψηλής Σχολής" της "δυτικής Ιππικής" εκφράζοντας το υψηλότερο επίπεδο όχι μόνον τεχνικής της αλλά και του "σεβασμού" της προς τον Ίππο.

     Όπως μας περιγράφει, επακριβώς, ο Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού Αντώνιος Ηπίτης το Αιγοπήδημα είναι μία αναπηδητική κίνηση του Ίππου που ξεκινά με επιτόπια βίαιη υπερύψωση επί των τεσσάρων άκρων, ακολουθεί ζωηρή εκλάκτιση των οπισθίων -ειδικώς-  κατά την οριζοντιότητα και επαναπροσγείωση. Ίσως, στο αφύσικο ανθρώπινο "μάτι" αυτή η αναπηδητική "εικόνα" φαντάζει ...εντυπωσιακή, όμως, ούτε χρησιμότητα έχει για τον Ίππο ούτε, κυρίως, εντάσσεται στη χορεία των φυσικών κινήσεών του.

     Εάν αναλύσει κανείς τις τρεις φάσεις του Αιγοπηδήματος θα παρατηρήσει ότι αυτή η κινητική αλληλουχία δεν εμφανίζεται στην καθημερινότητα του Ίππου, όπου αυτός αναπηδά μεν και εκλακτίζει δε αλλά, πάντως, όχι με την τριφασική αυτή σειρά και τους "αιγοπηδητικούς" όρους τους οποίους ο άνθρωπος, αυθαιρέτως και ερήμην του Ίππου, ορίζει. Άλλωστε, αυτή η ίδια η ονομασία της ασκήσεως παραπέμπει σε ένα άλλο πλάσμα με διαφορετική κινησιολογία, την α ί γ α (κατσίκα), "μεταλλάσσοντας" τον Ίππο σε κάτι άλλο με το οποίο ουδεμία ταξιδερμική σχέση έχει. 

     Και αυτό είναι το έγκλημα της "δυτικής Ιππικής" η οποία, γενικώς και όχι μόνον με το Αιγοπήδημα το οποίο ενδεικτικώς επισημαίνεται, αποφυσικοποιεί τον Ίππο και την Ιππική καταδικάζοντάς τα να παρακολουθούν τον ανθρώπινο, αντιφυσικό, αναιδή και επικίνδυνο υποκειμενισμό. 

     Στην παραπάνω φωτογραφία η οποία προέρχεται από το ιππικό πρόγραμμα της Γαλλικής Ιππικής Σχολής "Cadre noir" της Saumur, κατά την προσγείωση μετά από ένα Αιγοπήδημα, ο θεατής αντιλαμβάνεται σε τι κινδύνους σωματικής ακεραιότητος υποχρεώνεται ο Ίππος ώστε να "ευχαριστήσει" απλώς και μόνον το αφύσικο ανθρώπινο "μάτι"...

     Οι διάφορες κεντροευρωπαϊκές Ιππικές Σχολές που ανεδείχθησαν από την αναγεννησιακή περίοδο, κυρίως, στη Γαλλία και στη Γερμανία, αυτό, δηλαδή, το οποίο συλλήβδην αποκαλούμε "δυτική Ιππική", ενέχονται για την διαστροφή της Φυσικής Ιππικής και την μετατροπή της σε ένα κερδοφόρο άλλοθι ευτελών ιππεμπόρων. Διότι, πίσω από την "δυτική Ιππική" το μόνο που εντοπίζεται είναι μία μερκαντιλιστική υστερία εις βάρος αφελών και, κυρίως, εις βάρος του ίδιου του, μηδέποτε ερωτωμένου και ουδόλως συναινούντος, Ίππου.

     Στον αντίποδα της όψιμης "δυτικής Ιππικής", η διαχρονική Φυσική Ιππική δείχνει τον σεβασμό της προς τον Ίππο και την ίδια τη Φύση από την ζωφόρο του Παρθενώνος και αυτή την Φυσική Ιππική της οποίας τους κανόνες ορίζει η ίδια η Φύση και όχι η ανθρώπινη υποκειμενικότητα ακολουθεί και η Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".

     Στη δική μας Σχολή δεν επιτρέπουμε ούτε τα ...αιγοπηδήματα ούτε την μπασταρδοποίηση των Ίππων, μη μεταλλάσσοντάς τους σε ...κατσίκες, αρνούμενοι, γενικώς, τις μπασταρδοποιήσεις, Ίππων, Ανθρώπων και Φυλών ως αντιφυσικές μιάνσεις. 

     Και, βεβαίως, στη δική μας Σχολή της οποίας το πνεύμα εδράζεται στο σεβασμό της διαφορετικότητος του άλλου, Ίππου ή Ανθρώπου, αρνούμεθα την καταναγκαστική και βιαστική χρήση των "βοηθημάτων" που χρησιμοποιεί η "δυτική Ιππική", μετατρέποντάς τα σε φιλικότατα μέσα ευγενούς και αβίαστης επικοινωνίας με τον Ίππο.

     Και όλα τούτα όχι μόνον δεν στερούν το πρόγραμμά μας από χορογραφική ομορφιά, αντιθέτως, το εμπλουτίζουν με εικόνες πραγματικής ιππικής αρμονίας πολύ ανώτερες εκείνων των αφύσικων της "δυτικής Ιππικής" αφού ο γυμνιππευτικός τρόπος της διδασκαλίας μας επιτρέπει στον Ίππο άνεση και, ως εκ τούτου, αρμονία διασκελισμών και υπερπηδήσεων εντός του πλαισίου της φυσικής κινησιολογίας του. 

     Στη προαιώνια Φυσική Ιππική -και όχι στη "δυτική", της οποίας η ζωή μετρά μονοψήφιο αριθμό αιώνων-  οι κανόνες συνάδουν με το πλαίσιο βιοτής του Ίππου και αναδεικνύουν κάθε κίνησή του τέρποντας κατ'  αρχήν τον ίδιο και ακολούθως και τον συνεργάτη του Άνθρωπο.

     Διότι, όπως ρητά ορίζουμε, σκοπός μας δεν είναι να "σύρουμε" τον Ίππο προς το μέρος μας υποχειριάζοντάς τον, αλλά να τον πλησιάσουμε εμείς με τον πρέποντα σεβασμό, να τον κατανοήσουμε και να αποσπάσουμε την συναίνεση της συνεργασίας του, άλλως, ούτε τα αντιφυσικά αιγοπηδήματα, ούτε οι ανόητοι ανθρώπινοι αυτοσχεδιασμοί θα εξωραίσουν τον παρά φύσει βιασμό του ανθρώπου εις βάρος του Ίππου.

     Και τηρώντας τον απαρέγκλιτο κανόνα του σεβασμού της φύσεως του Ίππου, τηρούμε την εκ των ουκ άνευ υποχρέωση των όντων για τον σεβασμό της ίδιας της Φύσεως της οποίας κάθε εκούσια ή ακούσια προσβολή ενέχει δραματικές επιπτώσεις για το μέλλον του Κόσμου.