Η ΦΥΣΗ ΕΙΝΑΙ …ΜΑΡΤΥΡΙΑΡΑ!
Τα φυσικά πλάσματα
διακρίνονται από την ειλικρίνεια και την αμεσότητα της συμπεριφοράς τους.
Χωρίς αυτό να σημαίνει
ότι το αιλουροειδές στην προσπάθειά του να κυνηγήσει το θήραμά του δεν ακολουθεί
τακτική αποκρύψεως, εν τούτοις, ουδέποτε αποκρύπτει την θηρευτική του πρόθεση
από κανέναν και, κυρίως, δεν επιχειρεί να την αποκρύψει από τον ίδιο τον εαυτό
του όπως, δυστυχώς, επιχειρεί πολύ συχνά ο Άνθρωπος κατά στην καθημερινότητά
του.
Τα τακτικά τεχνάσματα
και οι παραλλαγές δράσεως αμέτρητες στα φυσικά πλάσματα, όμως, το βάθος της συμπεριφορικής
αλήθειας σταθερό και εμφανές σε όποιον παρατηρεί συστηματικά την φυσική ζωή σε όλες
της τις εκφάνσεις.
Και ο Ίππος, ως φυσικότατο
πλάσμα δεν αποτελεί εξαίρεση συμπεριφορικής ειλικρινείας καθ΄ όλη του την βιοτή
μέσα στη Φύση και δίπλα στον Άνθρωπο.
Στην αγέλη και στο
Ιππευτήριο ο Ίππος αναγνωρίζει και σέβεται την ιεραρχία ουδέποτε δε, εκμεταλλεύεται
την υπεροχή της δυνάμεώς του εφ΄ όσον τα περιβάλλοντα πλάσματα καταφέρνουν να
κατακτούν την θέση που δικαιούνται κοντά του!
Μπορεί ο Ίππος να είναι
14 φορές δυνατότερος από τον Άνθρωπο αλλά, εάν ο Εκπαιδευτής του σεβαστεί την
ιδιότητά του ως Εκπαιδευτή του Ίππου και δεν εκχωρήσει την υπερκείμενη θέση
του, ο Ίππος ουδέποτε θα εκμεταλλευτεί την υπεροχή της δυνάμεώς του αλλά θα
υπακούσει τον Εκπαιδευτή του!
Είναι, λοιπόν, «υπόθεση» του Ανθρώπου να επιμείνει
στην ιδιότητά του ως «αρχηγού αγέλης» ώστε να απολαμβάνει συνεχώς του σεβασμού
του Ίππου γνωρίζοντας ότι «αρχηγός αγέλης» δεν σημαίνει «εξουσιαστής» αλλά
προβλεπτής της ασφαλείας και της ευημερίας όλων των μελών της αγέλης.
Στο δικό μας Ιππευτήριο
είναι κοινός τόπος η προσήλωση του Ίππου στον Εκπαιδευτή και αυτό παρά τις προσπάθειες
του Εκπαιδευτή να «εκχωρήσει» τον Ίππο, έστω και για την διάρκεια του μαθήματος
στον εφιππεύοντα μαθητή.
Η, προσεκτικά, παρατηρήσιμη
συμπεριφορά του Ίππου πολύ πριν την έναρξη κάθε μαθήματος ακόμη και πριν την
παραλαβή του μέσα από την φάτνη του μας δείχνει τις διαβαθμίσεις αποδοχής ακόμη
και μεταξύ του ιπποκομούντος σταυλίτη και του, επίσης συχνά, ιπποκομούντος Εκπαιδευτή.
Και από την φάτνη ξεκινά η σχέση Ίππου-Ανθρώπου καταλήγοντας, επίσης, σε αυτήν!
Ούτω πως, παρατηρώντας,
απλώς, την προσήλωση του Ίππου στον Εκπαιδευτή, ανεξαρτήτως εάν ήδη ιππεύεται ή
εάν τον ρυταγωγεί άλλος από το έδαφος θα αντιληφθούμε με ποια ένταση αναγνωρίσεως
ο Ίππος βλέπει το πρόσωπο του Εκπαιδευτή ως «αρχηγού αγέλης» κάτι τόσο θετικό, όσο
και αρνητικό για το έργο του Εκπαιδευτή και της όλης εκπαιδεύσεως.
Θετικό, διότι αυτό δείχνει
υποχειριασμένο τον Ίππο και ευπειθή για
την ασφαλή και αποτελεσματικήν εκτέλεση της εργασίας του. Αρνητικό διότι αυτό
δείχνει τον Ίππο εξαρτημένο από τον Εκπαιδευτή και όχι από τον ιππεύοντα μαθητή
με αποτέλεσμα να δυσχεραίνει τον τελευταίο στη μαθητεία του, κάτι που με την
σειρά του δυσχεραίνει το έργο του Εκπαιδευτή!
Ένας κύκλος εξαρτήσεων
και αλληλενδέτων σχέσεων Εκπαιδευτή-Ίππου-εκπαιδευομένου αναπτύσσεται κατά την
διάρκεια κάθε μαθήματος αλλά αυτός ο κύκλος κάθε άλλο παρά «φαύλος» είναι,
αποτελώντας μια προβλέψιμη και διαχειρίσιμη αλληλουχία συναισθηματικών εξελίξεων.
Ο Εκπαιδευτής θα προνοήσει
να κρατήσει κατά τρόπο αναλογικό τον σεβασμό του Ίππου εκχωρώντας την υπακοή
του Ίππου στον ιππεύοντα μαθητή και αυτός ο «μικροχειρουργικός» διαχωρισμός θα
γίνει με πολλές ευφυείς και καίριες παρεμβάσεις καθ΄ όλη την διάρκεια της εργασίας
στον στίβο, ξεκινώντας μέσα από την φάτνη και καταλήγοντας πάλι σ΄ αυτήν, ώστε
καθ΄ όλη την διάρκεια ενός μαθήματος να είναι διασφαλισμένη η ασφάλεια και η ωφέλεια
για όλους.
«Αθέατες» αλλά κρίσιμες
παράμετροι που περνάνε απαρατήρητες για τους μη «αλογατάρηδες» αλλά τόσο
σημαντικές, καθημερινές και επίπονες για όλους εμάς τους «αλογατάρηδες» οι οποίοι,
όμως, ακριβώς σε αυτές τις απαιτητικότατες και «αόρατες» παραμέτρους ανακαλύπτουμε
την «ίντριγκα» της επαφής μας με τον υπέροχον Ίππο και την θεσπέσια ομορφιά της
Ιππικής η οποία, για μας, αποτελεί την μεγαλύτερη ανταμοιβή των κόπων μας.
Και η Φύση είναι …μαρτυριάρα και αποκαλύπτει κάθε μυστικό της σε όποιον καταφέρνει να ακούει τους ...ψιθύρους της!
Αποκαλύπτει τα πάντα, την αλήθεια των συμπεριφορών, των σκέψεων, των προθέσεων,
των συναισθημάτων! Αρκεί να μπορεί κανείς να την αποκωδικοποιεί και τότε στα μάτια
της ψυχής ανοίγει ο μεγάλος φεγγίτης που δείχνει έναν απέραντο καταγάλανο ουρανό
φυσικής αλήθειας του οποίου η ομορφιά «τυφλώνει»…κι όποιος αντέξει…!
