ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΑΣΣΥΡΙΑΚΟΥ ΤΟΞΟΥ

ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΑΣΣΥΡΙΑΚΟΥ ΤΟΞΟΥ

Ενώ διανύουμε τις τελευταίες ώρες και αυτού του θέρους, με την ανοηταίνουσα Ανθρωπότητα να κλυδωνίζεται στο χείλος του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου στο οποίο την σύρουν και πάλι οι ίδιοι μεγάλοι ένοχοι του προηγουμένου πολέμου που γενοκτονούν ατιμωρητί περιδεείς κοινωνίες οι οποίες παρακολουθούν άπραγες τον αφανισμό τους, οι "Έλληνες Κένταυροι" επιστρέφουμε εκεί απ΄ όπου ποτέ δεν ...φύγαμε, στην δράση της Σχολής μας. Και ο Περικλής Τελιορίδης μας περιμένει στην είσοδο με το νέο έργο τέχνης του ανά χείρας, για να μας μυήσει στην χρήση του πρώτου Ασσυριακού Τόξου που κατάφερε να ανακατασκευάσει επί τη βάσει των πληροφοριών, αρχαίων αναγλύφων παραστάσεων!

     Έχοντας καταφέρει να "ξεκλειδώσει" την "πύλη εισόδου" της Τοξοποιίας κι έχοντας, ήδη, πιστωθεί με την επιτυχή κατασκευή δοκιμασμένων αρχαίων Ελληνικών Τόξων τα οποία απέδειξαν αξιοπιστία και ευστοχία τόσο από εδάφους όσο και από την ράχη του Ίππου, αυτή την φορά, ο φίλτατος Περικλής μας αποτολμά την αναβίωση ενός Ασσυριακού Τόξου το οποίο, ο ίδιος, μας το παρουσιάζει ως εξής:

"Πλήρως λειτουργικό χειροποίητο αντίγραφο του τόξου που απεικονίζεται σε αρχαία ασσυριακά ανάγλυφα, κυρίως σε απεικονίσεις του αυτοκράτορα Ασσουρμπανιπάλ, ηγεμόνα της νεο-Ασσυριακής Αυτοκρατορίας (669–631 π.Χ.). Αυτό το κομμάτι είναι ένας φόρος τιμής σε ένα χαμένο σχέδιο, αναδημιουργημένο σχολαστικά για τους λάτρεις των αρχαίων όπλων.

H σύνδεση της χορδής είναι πιθανώς παρόμοια με τις σκυθικές παραδόσεις.

Κατασκευασμένο από ξύλο χαρουπιάς, προσεκτικά φινιρισμένο για να εξασφαλίσει ανθεκτικότητα και αντοχή. Ενισχυμένο με τρία στρώματα τένοντα και γνήσιο δέρμα φιδιού, προσφέροντας ανθεκτικότητα και κομψή εμφάνιση.

Οι άκρες του τόξου είναι σκαλισμένες από ξύλο πικρού πορτοκαλιού, προσθέτοντας μια εκλεπτυσμένη πινελιά στην αρχαία σιλουέτα του. Λαβή κατασκευασμένη από ξύλο Medicago arborea και ένθετα οστών - διακοσμημένη με χειροποίητο δέρμα και ένα υψηλής ποιότητας κεχριμπαρένιο κόσμημα.

Πρόκειται για μια προσπάθεια αναβίωσης αυτού του ξεχασμένου σχεδίου τόξου, βασισμένη αποκλειστικά σε αρχαιολογική τεκμηρίωση. Σε αντίθεση με τις σύγχρονες ερμηνείες, αυτό το αντίγραφο προσπαθεί να αποτυπώσει την ουσία της αρχικής μορφής."

Με την αξιοπρόσεκτη, βουστροφηδόν, εγκαθίδρυση της χορδής στα αυλακοφόρα, κυκλικά, άκρα των δύο "κεράτων", κάτι εντελώς ασυνήθιστο στην γενική Τοξοποιία και το γενικό του φινίρισμα που σου θυμίζει πανάκριβους σύγχρονους κατασκευαστές, αυτό το Τόξο με το "ειδικό βάρος" της μέσης διατομής του που, αμέσως, σε παραπέμπει σε πολεμικό όπλο, αντανακλά μιαν "αλήθειαν εποχής" και, με τη θωριά του και μόνον προκαλεί να το δοκιμάσεις! Κι εμείς το δοκιμάσαμε και, πράγματι, απολαύσαμε ένα δημιούργημα το οποίο, αμέσως μόλις το κρατήσεις στα χέρια σου νιώθεις ότι, ήδη, ταξίδεψες πολλούς αιώνες πίσω!

H α φ ή, λοιπόν και μ ό ν ο ν αυτού του Τόξου σου ξαναφέρνει στο νου αρχαία ανάγλυφα, τα ίδια που ενέπνευσαν και τον αναβιωτή Περικλή Τελιορίδη και σε "ενθέτει" σε αυτά ως μέρος των παραστάσεών τους.

Η βολή του, ακραιφνώς μαχητική, χωρίς τίποτε το "ελαφρύτερο", το αθλητικό, ή, το "ψυχαγωγικό", σου θυμίζει εξ αρχής ότι ανοίγεις την χορδή για να φέρεις ουσιώδες αποτέλεσμα κι όχι για να περάσεις την ώρα σου ή, έστω, να βάλεις ακόμη ένα βέλος στον στόχο διεκδικώντας κάποια διάκριση σε βάθρο.

Κι αυτό δεν το νιώσαμε μόνον οι ίδιοι, βιωματικώς, δοκιμάζοντας αυτό το εντυπωσιακό Τόξο, αλλά το προσέξαμε και στον Περικλή μας όταν αυτός τόξευε!

Aξίζει να τονιστεί ότι η αξιοπιστία αυτού του δημιουργήματος φάνηκε από την σταθερότητα των βολών του, βοηθώντας μας ακόμη και να επανεκτιμήσουμε ορθά τα πτητικά χαρακτηριστικά των ιδιοκατασκεύαστων βελών που χρησιμοποιήσαμε, μάλιστα δε, σε μία "ενότητα" ολιγάριθμων τοξεύσεων. Η ίδια η ενστικτώδης επιφύλαξη που προξενεί στον Τοξότη το ενδεχόμενο εκφυγής της χορδής από την αύλακα εγκαθιδρύσεώς της και στα δύο κέρατα, αφ΄ εαυτής της, βοηθά στην επικέντρωση της χειριστικής προσοχής του σε ομοιογενή ακρίβεια κινήσεων και τον "ευθυγραμμίζει" ώστε να επαναλαμβάνει την αυτή τόξευση (τυποποίηση τοξεύσεως) χωρίς εκτροπές υπερ-εμπιστοσύνης και αυτό είναι ένα μεγάλο ευεργέτημα αυτού του Τόξου προς τον χειριστή του ο οποίος το αναλαμβάνει για πρώτη φορά αφού, μετά από κάποια χρήση, θα το εμπιστευθεί πλήρως.

Στο "εργαστήριο" της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" η ροή μιας εργώδους καθημερινότητος οδηγεί σε συναρπαστικές εμπειρίες και στην απόλαυση μιας ομορφιάς πραγματικού Πολιτισμού που μπορεί να δημιουργηθεί με ελάχιστα μέσα, αλλά με αρκετή ποιότητα πνεύματος, σε μια παρηκμασμένη κοινωνία που παράγει ασκήμια. Κι ο Περικλής Τελιορίδης, όπως κι η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ξέρουν την ...συνταγή, μια συνταγή που μπορεί να αναβιώσει ακόμη και το αρχαίο Ασσυριακό τόξο, εδώ, στις φθίνουσες ..."παρυφές" μιας Ευρώπης υπό διάλυση! Μιας Ευρώπης η οποία, σήμερα, θρηνεί εκείνη την επέτειο της ενάρξεως της αιματοχυσίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο οποίος τείνει να επαναληφθεί υπό την μορφή του επικείμενου Γ΄ Παγκόσμιου Πολέμου, όπως επιδιώκουν οι ί δ ι ο ι ένοχοι του προηγουμένου οι οποίοι, ως ηττημένοι "νικητές", φαίνεται ότι δεν κόρεσαν τις πολεμοκάπηλες φιλοδοξίες τους!

Απομένει να ξαναπάρει "ζωή" μια ακόμη αρχαία παράσταση, ένα ανάγλυφο με ιδιαίτερη σημασία για το Ασσυριακό Τόξο και την Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" και, υποσχόμεθα να την υλοποιήσουμε. Απομένει να δούμε και να δοκιμάσουμε το τελευταίο δημιούργημα του Περικλέους και ...εφίππως κι αυτό είναι κάτι που το προγραμματίζουμε!

Καλώς ήλθαμε στην ΙΗ' Προπονητική Περίοδο!

Kαλή επιστροφή στα ...μαθητικά θρανία!

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ (ίσως και ...ΥΣΤΕΡΙΚΟΙ) ΕΤΕΡΟΧΡΟΝΙΣΜΟΙ κ.ά.

 ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ (ίσως και ...ΥΣΤΕΡΙΚΟΙ) ΕΤΕΡΟΧΡΟΝΙΣΜΟΙ κ.ά.

     Οι ιστορικές αναπαραστάσεις είναι ένας τρόπος εκμαθήσεως της Ιστορίας και, ως εκ τούτου,  μία πολύ σοβαρή εκπαιδευτική παράμετρος η οποία θα πρέπει να προσεγγίζεται με την δέουσα σοβαρότητα και γνώση, λόγος για τον οποίον και οι ιστορικοί αναπαραστάτες θα πρέπει να διαθέτουν και γνώση και σοβαρότητα κάτι το οποίο, δυστυχώς, δεν φαίνεται να ισχύει πάντοτε, όπως και στην περίπτωση ενός εγχειρήματος, αγαθών μεν, προθέσεων αλλά οικτρού αποτελέσματος που επεχειρήθη, προσφάτως, στην γείτονα Ιταλία (Νάπολη) ως συνεργασία μεταξύ τοπικής "μεγαλοϊδεατικής" φιλελληνικής ομάδος και αρχαιόθρησκης ελλαδικής ομάδος.

      Χωρίς καμία διάθεση ακυρώσεως των αγαθών προθέσεων των διοργανωτών του συγκεκριμένου δρωμένου που έλαβε χώρα στην πανέμορφη Νάπολη της Ιταλίας και με ειλικρινή εκτίμηση στον "σπινθήρα" της εμπνεύσεώς τους με δεδομένη την σχέση Ελλήνων και Ιταλών όταν, μάλιστα, οι Έλληνες είμεθα ακόμη και οι ιστορικοί ονοματοθέτες των αδελφών γειτόνων μας, δεν θα μπορούσαμε να αγνοήσουμε σημαντικά λάθη που,  δυστυχώς, καταγράφηκαν από τους φακούς της ίδιας της διοργανώσεως την οποία "χρεώνουν" με ασύγγνωστους ιστορικούς ετεροχρονισμούς (ανιστορικότητα) αλλά και με απαράδεκτη προχειρότητα, όπως επισημαίνουμε εν συνεχεία:

Aνιστορικότητα

     Δυστυχώς για τους διοργανωτές αυτού του δρωμένου, απεδείχθη ότι ούτε ήξεραν, ούτε ρώτησαν τίποτε περί του αρχαίου Ελληνικού Τόξου το οποίο ενέθεσαν για λόγους εντυπωσιασμού σε έναν σκηνικό πειραματισμό, ενώ θα μπορούσαν και να ρωτήσουν και να μάθουν, καταλήγοντας στην ορθή επιλογή. 

     Έτσι, προτίμησαν να παρουσιάσουν ένα σύγχρονο αθλητικό διαιρούμενο(!) τόξο που προκαλεί θυμηδία ενώ θα μπορούσαν να παρουσιάσουν ένα αυθεντικό αρχαίο Ελληνικό Τόξο όπως θα έπρεπε.

     Οι συγκεκριμένοι διοργανωτές φαίνεται ότι αγνοούν ότι στη σημερινή Ελλάδα ένας Συνέλληνας, ο Περικλής Τελιορίδης κατάφερε μετά από δική του ιστορική μελέτη και μετά από "σιγή" αιώνων, να αναβιώσει με ακρίβεια το αρχαίο Ελληνικό Τόξο την αναβίωση του οποίου έχουν ήδη, προ πολλού, παρουσιάσει οι Ευρωπαίοι τιμώντας το έργο του.

     Κι ενώ στην Ελλάδα κάποιοι, όπως ο Περικλής Τελιορίδης, εργάζονται συνειδητά για να αναβιώσουν την Ελληνικήν Ιστορία ενώ το έργο τους αναγνωρίζεται από τους ξένους, κάποιοι άλλοι όλα τούτα τα αγνοούν κι επιμένουν να αφελληνίζουν την Ελληνικήν Ιστορία περί της οποίας κόπτονται, επικαλύπτοντάς την ( = μπασταρδεύοντάς την) με ξένες νοθεύσεις! Τι κρίμα! 

     Λες και εάν ρωτούσαν και εάν δεν ζητούσαν υποστήριξη, δεν θα τους δίδονταν... 

     Όμως, το σαράκι του γραικυλισμού ευδοκιμεί και στις δήθεν ..."ελληνικότερες" των προθέσεων, πάντοτε με ολέθρια αποτελέσματα.  

     Πέραν, όμως, αυτού, απαράδεκτες από πλευράς ιστορικότητος, ήσαν και οι εμφανίσεις των συντελεστών του δρωμένου τους οποίους ο φακός της διοργανώσεως κατέλαβε ψοφοδεείς (απουσία σκηνοθετικής προετοιμασίας), με μίνι φρεσκοσιδερωμένες ...φούστες και φανελάκια ..."T-shirt" και με εντελώς ανιστόρητα ...'ξώφτερνα σανταλάκια ...παντοφλέ! Ήμαρτον!...ούτε σε πασαρέλα του Λάκη Γαβαλά!

     ...Ήμαρτον καλοί μας Συνέλληνες, ούτε σκηνοθέτης, ούτε σκηνογράφος, ούτε ενδυματολόγος! Την "παράσταση" τι την θέλατε όταν, μάλιστα, ανάλογα αποτελέσματα των γειτόνων Σκοπιανών τα σαρκάζουμε μέχρι ...κλαυσιγέλωτος; Και ας μη θίξουμε και την εντελώς αμήχανη "χορογραφία" με την παραπαίουσα κυρία "τοξότρια" η οποία έδειχνε ότι πάσχιζε να ροκανίσει τον ...χρόνο! Ούτε και χορογράφος, λοιπόν...! 

Προχειρότητα

     Όπως προαναφέραμε, σκοπός μας δεν είναι η αποδόμηση μιας ωραίας, κατ΄ αρχήν, ιδέας, μιας γόνιμης εμπνεύσεως αλλά  η επισήμανση αστοχιών προς μελλοντικήν αποφυγή. Έτσι, εν προκειμένω δεν θα επεκταθούμε σε μία λεπτομερή αναφορά στιγμάτων προχειρότητος αλλά, ενδεικτικώς, θα αναφερθούμε σε μία χαρακτηριστική φωτογραφία η οποία δημοσιεύεται στο επίσημο λεύκωμα του δρωμένου και από το οποίο την αντλήσαμε. Ας την δούμε:

     Δυστυχώς, μια τέτοια φωτογραφία θα έπρεπε να είχε "καταπνιγεί" στη λεκάνη της ναπολιτάνικης ...μπουγάδας και όχι να αναρτηθεί μαζύ με τα οπίσθια της ευρυπρώκτου πλύστρας της οποίας φαίνεται και ο ιμάντας του στηθοδέσμου... Είναι υπόθεση ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ(!) αγαπητοί Συνέλληνες η "εικόνα" του έργου μας και επ΄ αυτού οι Έλληνες αποδίδουμε μεγάλη σημασία, αυτοσεβασμού ένεκεν και όχι φοβούμενοι την κριτική τρίτων και, εάν αυτό το στοιχειώδες δεν το έχουμε εννοήσει, πόρρω απέχουμε από κάθε, μα κάθε(!), "ελληνικότητα"!

ΟΤΑΝ Ο ΟΧΛΟΣ ΔΙΩΚΕΙ ΓΑΛΙΛΑΙΟΥΣ: "ΚΑΙ ΟΜΩΣ, ...ΓΥΡΙΖΕΙ!"

 ΟΤΑΝ Ο ΟΧΛΟΣ ΔΙΩΚΕΙ ΓΑΛΙΛΑΙΟΥΣ:

"ΚΑΙ ΟΜΩΣ, ...ΓΥΡΙΖΕΙ!"

Joseph-Nicolas Robert-Fleury: "Ο Γαλιλαίος προ της Ιεράς Εξετάσεως" (1847)

     Η "φάμπρικα" παραγωγής αναλωσίμων "κρεάτων", αυτή που ανέκαθεν ως άθροισμα ανοήτων λέγονταν "εκκλησία", δηλαδή, "όχλος", παραμένει αναλλοίωτη στο διάβα της Ιστορίας και, άλλοτε με ράσα, άλλοτε χωρίς, αναζητά για να αποκεφαλίσει εξέχοντες Γαλιλαίους, ώστε τίποτε να μην υπερέχει της ανοησίας της! Αυτός ο όχλος (ρασοφορεμένος τότε...) ως "Ιερά Εξέταση" ήταν ο διώκτης του μεγάλου επιστήμονος Γαλιλαίου Γαλιλέι ο οποίος τόλμησε να θυμίσει στους ανοήτους την κυριαρχία του επιστημονικού ηλιοκεντρισμού του Κοπερνίκου επί των δογματικών ανοησιών του χριστιανισμού.

      Κι όσο κι αν ο μεγάλος Γαλιλαίος επέμενε στην επιστημονική τεκμηρίωση του ηλιοκεντρικού μας συστήματος, όσο κι αν, στο πείραμά του, πετούσε τις σφαίρες του από τον Πύργο της Πίζα για να πείσει τους ανοήτους, αυτοί τον απειλούσαν με την ίδια τη ζωή του! Και κάθε φορά που βρισκόμαστε προ αυτού του αρχιτεκτονικού μνημείου, μας έρχεται στο νου η φράση του Γαλιλαίου:

     Όμως, πολλοί "Γαλιλαίοι" κοσμούν την ανθρώπινη Ιστορία  κι ένας από αυτούς τους "μικρούς", ο σύγχρονος Έλληνας ανακατασκευαστής του πρώτου, μετά από "σιωπή" αιώνων, αρχαίου Ελληνικού Τόξου, ο Περικλής Τελιορίδης ο οποίος δέχθηκε καταιγισμό λοιδοριών, επικρίσεων ακόμη και ύβρεων, όταν πρωτοδημοσιεύθηκαν σε ειδικά δημόσια fora οι φωτογραφίες της ανακατασκευής που επεχείρησε!

     Τότε, οι διαχρονικώς ανόητοι, χωρίς γνώση, προέβησαν σε διατυπώσεις αρνητικής γνώμης, διαιωνίζοντας τον κανόνα του όχλου ο οποίος συμπεριφέρεται δημοκρατικότατα με μόνο πλεονέκτημα την αριθμητική πληθύ του, αγεληδόν και άνευ νοήσεως! Βεβαίως, πολλαπλασίως περισσότεροι οι νοήμονες, απέδειξαν ότι, όντως, η νόηση κυριαρχεί τελικώς και επήνεσαν το έργο του περιμένοντας τα αποτελέσματα των πρώτων δοκιμών ως άλλο "πείραμα της Πίζα", κάτι το οποίο, εν τέλει, δικαίωσε την ανακατασκευή του Περικλή Τελιορίδη, πιστώνοντάς του την ορθότητα των συλλογισμών, όπως και η Ιστορία δικαίωσε τον Γαλιλαίο!

     "Και όμως, ...γυρίζουν!" και ...τοξεύουν, οι πειραματικές ανακατασκευές του Περικλή Τελιορίδη και για άλλη μια φορά η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" αισθάνετα υπερήφανη για την αριστοκρατική αντιδημοκρατικότητά της!  

     Και τα δύο πρότυπα που κατασκεύασε δειγματοληπτικώς και προς δοκιμή ο Έλληνας ανακατασκευαστής, απέδειξαν ότι λειτουργούν επιτυχέστατα κατά την εκηβόλον αποστολή τους, παρά τις περί του ...αντιθέτου "προβλέψεις" των ανοήτων που μιλούσαν για ...ολέθρια ατυχήματα από θραύση χορδής και Τόξου, τροφοδοτώντας την τρομολαγνεία η οποία αποτελεί και το υποστύλωμα της δειλίας των δημοκρατικών όχλων! 

     

Στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" όπου αντιλαμβανόμεθα καλώς ότι η Τοξοβολία είναι κάτι πολύ, μα πολύ, περισσότερο από την εγκαθίδρυση ενός βέλους στο κέντρο του στόχου, νιώθουμε την διαρκή επιβεβαίωση των ρηξικέλευθων επιλογών μας, ή, την διαρκή δικαίωση της νοοτροπίας μας η οποία τολμά να απορρίπτει αναφανδόν τις αγελαίες ονειρώξεις ενός καθεύδοντος όχλου ο οποίος, επιλέγοντας, την υποτακτικότητα των (αχ-)αμνών, οδηγείται επί σφαγήν επ΄ ωφελεία των εξουσιαστών του! Διότι, εμείς, τηρώντας το παράδειγμα των Ελλήνων Στρατιωτών της Δύσεως και Προγόνων μας, δεν εξουσιαζόμεθα όπως αρνούμεθα και να εξουσιάσουμε και, δη, ...αμνοερίφια, αντιλαμβανόμενοι και σεβόμενοι την φράση "Και όμως, ...γυρίζει!". Σημασία έχει η δύναμη ψυχής στην διεκδίκηση της αλήθειας και του Δικαίου και μόνον έτσι, ο ανόητος κατήγορος του Γαλιλαίου δομινικανός καλόγηρος Niccolò Lorini εξαφανίζεται στον χρόνο, ενώ ο Γαλιλαίος θα κυριαρχεί εσαεί!