ΙΩΑΝΝΗ ΣΥΚΟΥΤΡΗ: «ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ»
Μία από τις ελάχιστες αξιοπρόσεκτες προσφορές
των, δημοκρατικότατα υπελισσόμενων,
πνευματικώς, ημερών μας, είναι αυτή την οποία παρουσίασαν προ λίγων εβδομάδων
οι εκδόσεις «ΘΟΥΛΗ», ανασυνθέτοντας μια πτυχή προβληματισμού του κορυφαίου
θεράποντος του ελληνικού στοχασμού Ιωάννη Συκουτρή.
Ουδεμία χρεία αναφοράς και αναλύσεως
του μεγάλου Δασκάλου Ιωάννη Συκουτρή του οποίου το έργο εξεγείρει και καθοδηγεί
όχι μόνον τις ψυχές των Ελλήνων αλλά και κάθε πνευματικού ανθρώπου… και κόσμημα
η «Περί Θανάτου» έκδοση ως ζωτικό απότμημα μιας πολυσχιδούς διδασκαλίας
«Έτσι μας εμφανίζεται χάρις εις τον
θάνατον η ζωή ως πρόβλημα και μαζί ως αξία» επισημαίνει ο πλατωνικός
Εθνοκοινωνιστής Ιωάννης Συκουτρής και η φράση του αυτή αποτελεί και την
πεμπτουσία της υψηλής διδασκαλίας του! Και συνεχίζει ο συνεγέρτης των ψυχών μας
Ιωάννης Συκουτρής μέσα από το συμφωνικό σάλπισμα του μετα-πυδναίου ελληνικού
παιάνος που συνθέτουν οι «φωνές» του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη, του Κάλβου, του Παλαμά και του Λιαντίνη:
Στην συγκεκριμένη έκδοση η επιλογή
του μονοτονικού ενισχύει την …ελλληνικότητά της κι επανασυνδέει τόσο τον
αείμνηστο Δάσκαλο όσο και όλους εμάς τους ακολούθους του πολυτονικού με τις
ρίζες της λυρικής, ενώ, άστικτης, Ελληνικής! Επιλογή σοφή, καθαρτήρια θα λέγαμε
ενός γλωσσικού ζητήματος τόσον ακανθώδους και, ως εκ τούτου, επωδύνως …απτού!
Αξία επαίνου και η επιμελήτρια του,
εν κατακλείδι «Χρονολογίου» Εβίνα Τσαγκαράκου για μία ουσιωδέστατην επισήμανσή
της με προεκτάσεις πολύ πέραν της σκιαγραφήσεως του μεγάλου Δασκάλου,
αγγίζουσες την ίδια την Γενετική. Σημειώνει, η έξοχη επιμελήτρια:
«Είναι άξιον ιδιαίτερης αναφοράς ότι ο
Συκουτρής ποτέ δεν προσπάθησε να προπαγανδίσει τη δική του ιδεολογία και
κοσμοθεωρία. Δεν πίστευε στον προσηλυτισμό. Δεν ήθελε τους μαθητές του ουραγούς
αλλά ελεύθερους ανθρώπους. Δεν έκρυβε όμως τις δικές του ιδέες. Αυτό δεν
εμπόδιζε ακόμη και ιδεολογικούς αντιπάλους του, με ζήλο να παρακολουθούν τα
μαθήματα και τις διαλέξεις του. Ακόμη και αριστεροί φοιτητές του χρόνια μετά
τον θυμούνταν και μιλούσαν γι αυτόν με αγάπη και συγκίνηση. Τους ενθάρρυνε
όλους να αγωνίζονται για τα πιστεύω τους με εντιμότητα, γενναιότητα και
ηρωισμό. Πίστευε ότι το πιο σημαντικό στη ζωή είναι «να γίνεσαι αυτό που
είσαι»!
Και αυτή είναι η υπεροχή της
πλατωνικής Εθνοκοινωνικής σκέψεως που, οι αστοιχείωτοι «κυνηγοί μαγισσών»,
αποκαλούν «Φασισμό»! Αυτή η υπερέχουσα πλατωνική Εθνοκοινωνική σκέψη η οποία
αφορμάται από την φυσιοκεντρική επιστημοσύνη σεβόμενη την γενετική
πραγματικότητα αρνείται την «προπαγάνδιση» ιδεών, πεπεισμένη ότι καθείς
προδιαγράφεται εκ γονιδιώματος ως ικανός ή ανίκανος υπερβάσεως της εξόδου εκ
του «σπηλαίου»!
Ένας καλπασμός προς την αθανασία της
δικαιώσεως του έργου του, η «Περί Θανάτου» διδασκαλία του Ιωάννη Συκουτρή και
κάτι αντίστοιχο για την όλη παρουσία των «Εκδόσεων ΘΟΥΛΗ» τις οποίες
συγχαίρουμε!
O εμβληματικός ‘Αντιφών’, εκ του
τάφου, πέμπει τα ηχηρά αντιφωνήματά του, θρυμματίζοντας τον αδιαφανή φεγγίτη
του «σπηλαίου» και επιτρέποντάς μας να υποδεχθούμε τις ζείδωρες ακτίνες του Ηλίου,
τόσον λαμπρού, όσον και το έρεβος του θανάτου!
Η Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων»
συνιστά στα Μέλη της την μελέτη αυτής
της εκδόσεως, όχι μόνον προς καλλιέργεια Παιδείας πνεύματος, αλλά και
αναπτύγματος ψυχής. Μελετήστε το «Περί Θανάτου» του Ιωάννη Συκουτρή, ως ένα
πλεονέκτημα επέκεινα γνώσεως της ίδιας της …ζωής!
