ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΤΩΝ
"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"
Όταν καταφέρνεις να είσαι εντελώς ασύμβατος
με την περιρρέουσα παρακμή κι επιμένεις ν΄ αποτελείς μια «πινελιά» υπαρξιακής ευταξίας
σ΄ έναν «πίνακα» αταξίας, μάλλον, κάτι κάνεις πολύ σωστά! Όλα τούτα τα γνωρίζει
ο εμπειρότατος Αρχηγός των «Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας» Εκπαιδευτής Αθανάσιος
Ψωρομύτης και χαμογελά όταν αναλογίζεται ότι ζει και υπάρχει για την ανιδιοτελή
επιτέλεση ενός καθήκοντος, αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα! Κι αυτό φάνηκε και
στην τελευταία προπονητικήν ημερίδα των «Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας» της περασμένης
Κυριακής.
Καλωσορίζοντας ακόμη ένα νέο ανήλικο
Μέλος που έρχεται από την Τρίπολη για να
ασκείται μαζύ τους, οι "Έλληνες Κένταυροι Καλαμάτας" απόλαυσαν κι αυτή
την Κυριακή τον προπονητικό χώρο τους και τον υπέροχο Ίππο της Σχολής τους,
αξιοποιώντας τον ιδανικό καιρό του απόηχου κι αυτού του καλοκαιριού.
Η ημερίδα περιέλαβε Παραδοσιακή Τοξοβολία και Ιππασία, με τον πολύτιμο βοηθό Εκπαιδευτή Χρύσανθο Δρίτσα να μυεί την νεοείσακτη Χρύσα μας στη χρήση του Τόξου.
Στατικό και κινητικό το ασκησιολόγιο της Τοξοβολίας, χρήσιμο πάντοτε για την εμπέδοση των "κεκτημένων", αυτή την φορά ενισχύθηκε από μία εφευρετική "παράμετρο του Αρχηγού του Παραρτήματος ο οποίος, σοφότατα, σκέφθηκε να εμπλουτίσει το πρόγραμμα με αρκετό τρέξιμο!
Και πάντα αρωγός υποστηρικτικού έργου ο Μελέτης μας, κάνει πάντοτε ευκολότερο το έργο των Συνασκουμένων του ποικιλοτρόπως, αποτελώντας ένα "σήμα κατατεθέν" ομαδικής αλληλεγγύης για την οποία του είμεθα ευγνώμονες.
Ευθυγραμμιζόμενος με το πνεύμα φυσικής εξασκήσεως του Οργανισμού "Kassai" από τον οποίο προερχόμεθα, ο Εκπαιδευτής Αθανάσιος Ψωρομύτης ενεθάρρυνε τους Συνασκουμένους του να διανύσουν, τρέχοντας, μιαν απόσταση σε φυσικό περιβάλλον ώστε να οξυγονωθούν πριν το κυρίως έργο!
Κάποια, τόσο σημαντικά για την υγεία του ανθρώπου, πράγματα παραλείπονται με συνεπαγόμενα κόστη που μόνον την διάχυτη υγειονομική δικτατορία ενισχύουν.
Ευτυχώς, στους "Έλληνες Κενταύρους" έχουμε γνώση των διακτοτριών και δικτατόρων ώστε να ξέρουμε και πως να τους ακυρώνουμε όχι με δήθεν "εξεγέρσεις", αλλά με την καλλιέργεια του αυτοσεβασμού και της αυτοεκτιμήσεως!
Και η συνέχεια με την απαραίτητη διδασκαλία της Ιππασίας, πάντοτε με ασφάλεια και όφελος για όλους!
Η Ιππασία είναι μία
δραστηριότητα διόλου ακίνδυνη και, δυστυχώς, η συχνότητα ατυχημάτων είναι
καθημερινή και αυτό δεν οφείλεται στο ότι ο Ίππος είναι “απρόβλεπτος”, όπως επικαλούνται
συχνά όσοι βαριούνται να τον κάνουν “προβλέψιμο”, αλλά στην τεμπελιά και στον “ξερολισμό”
του ανθρώπου. Πολύ πριν την έναρξη της λειτουργίας της Σχολής μας, μελετήσαμε
και πειραματισθήκαμε σε πολλές μεθόδους αποφυγής ατυχημάτων και, όπως φαίνεται
από τον μηδενικό δείκτη ατυχημάτων που χαρακτηρίζει την 17χρονη λειτουργία των «Ελλήνων
Κενταύρων», αυτή την μελέτη την ολοκληρώσαμε επιτυχώς. Στο πλαίσιο αυτής της μελέτης
και ο κανόνας Προσεγγίσεως του Ίππου, του σπουδαίου Γερμανού Εκπαιδευτή Klaus Ferdinand Hempfling τον οποίο εφαρμόζουμε απαρεγκλίτως σε
κάθε περίπτωση νέου μαθητή, όπως και στην περίπτωση της καλής μας Χρύσας θεμελιώνοντας
μια σχέση ασφαλούς συνεργασίας με τον σχολικό Ίππο. Και από την μελέτη του
οπτικο-ακουστικού υλικού που αποδίδει η κάθε εκπαιδευτική ημερίδα γνωρίζουμε τι
θα μπορούσε να βελτιωθεί ή και να προληφθεί ώστε η επόμενη να είναι ασφαλέστερη
για τους μαθητές μας.
Βεβαίως όλα τούτα απαιτούν εργασία από τον Ιππαγωγό ο οποίος στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο εξαιρετικός Κωνσταντίνος Γάλλος, όπως και από τον εκάστοτε Εκπαιδευτή και
σε καμία περίπτωση δεν θα ευθύνεται ο Ίππος για τις παραλείψεις του ανθρώπου.
Και αυτή η εικόνα απο την τελευταία εκπαιδευτικήν ημερίδα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" πώς "διαβάζεται"; Τι συμπεραίνουμε για τον σχολικό Ίππο μας και τι για την νεοείσακτη μαθήτριά μας, την μικρή Χρύσα; Τα μάτια του Ίππου δεν δείχνουν, απλώς, πλήρην ηρεμία, αλλά και ζενική γαλήνη με πλήρη εμπιστοσύνη σ΄ αυτόν που τον χειρίζεται ή στέκεται μπροστά του. Τα αφτιά του Ίππου δείχνουν ετοιμότητα αποδοχής των εντολών του ανθρώπου, πρόθυμος να τις εκτελέσει έχοντας αντιληφθεί ότι αυτή είναι η αποστολή του! Κι αυτά είναι τα πρώτιστα δείγματα ασφαλούς Ίππου Σχολής στα οποία καταλήγουμε με αρκετή όσο και συστηματική εκπαίδευσή του η οποία αποκλείει κάθε ίχνος βίας, ψυχικής ή σωματικής ώστε να επιτύχουμε το χαμόγελο και την χαλαρότητα της Χρύσας που θα τον ιππεύσει για πρώτη (αλλά και κάθε) φορά νιώθοντας ότι πλησιάζει ένα συνομήλικό της παιδί με το οποίο θα παίξει για να μάθει...
Έτσι, ο Ίππος μας παραμένει ανενστόμιστος (χωρίς "σίδερο" στο στόμα) και μακριά από τον φόβο του μαστιγίου και των σπιρουνιών του αναβάτη του, φυσικός και ατάραχος , ώστε να είναι φιλικός με ελευθερία βουλήσεως και όχι υπόδουλος με μέσα πειθαναγκασμού, σύμφωνα με το ιδρυτικό όραμα του Ιδρυτή της Σχολής. Και αν προσέξουμε και την χαλαρότητα του χεριού του βοηθού Εκπαιδευτή Χρύσανθου Δρίτσα (βλ. παραπάνω φωτογραφία) ο οποίος ρυταγωγεί τον Ίππο σε μια τόσο κρίσιμη στάση του αρχάριου εκπαιδευόμενου παιδιού χωρίς καν να κρατά τον ρυτήρα (σχοινί ελέγχου του Ίππου) ώστε να μη του δώσει καμία αίσθηση καταναγκασμού που θα μπορούσε να προκαλέσει την αντίδρασή του Ίππου, τότε καταλαβαίνουμε το επίπεδο της εκπαιδεύσεως στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων"!
Στους "Έλληνες Κενταύρους" μαθαίνουμε αυτό, ακριβώς, ότι η ζωή παράγει ευτυχία η οποία δεν είναι άλλη από την γνώση που κατακτάται χωρίς καμία βία, χωρίς κανέναν εξαναγκασμό, αλλά με την χαρά της ισορροπημένης σχέσεως Δασκάλου και μαθητή! Και στη Σχολή μας μόνος Δάσκαλος είναι ο Ίππος!
Δυστυχώς και παρά το ότι και αυτό το είχαμε προβλέψει, ένα μεγάλο μέρος από το φωτογραφικό μας "σημειωματάριο" χάθηκε λόγω της πρόωρης δύσεως του ηλίου και της απωλείας του φωτισμού.
Έτσι, χάθηκε ένα ωραίο υλικό Έφιππης Τοξοβολίας, αλλά κι αυτό ήταν ένα μάθημα που θα μας βοηθήσει στη βελτίωση και της αποτελεσματικής εικονοληπτικής σχεδιάσεώς μας.
Σ' αυτή την εκπαιδευτικήν ημερίδα, ευτυχώς, όπως και σε όλες, όλοι ίππευσαν!
Με την απέραντη υπομονή του Εκπαιδευτή και του βοηθού του και οι σημερινοί Συνασκούμενοι χάρηκαν το υπέροχο τετράποδο.
Στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" αυτή είναι η επιτυχία μας, να βλέπουμε να συνεχίζονται οι ωραίες "στιγμές" μιας ψυχωφελούς παιδαγωγικής, συνδέοντας "γενιές" και κάνοντας το ίδιο ευτυχή τον 70χρονο Ιδρυτή και ένα μικρό παιδί που μόλις το καλωσορίσαμε!
