ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΙΠΠΟΥ
Η κακοποίηση του Ίππου από τον Άνθρωπο δεν περιορίζεται, δυστυχώς στην χρήση βιαίων μέσων υποχειριάσεώς του, ούτε στην εγκατάλειψή του σε δίψα και πείνα, ούτε στην έκθεσή του σε αντίξοα καιρικά φαινόμενα, ούτε στην έκθεσή του στις συνέπειες απουσίας ιατροφαρμακευτικής φροντίδος... Στην σταυλική καθημερινότητα υπάρχουν και πολλές άλλες περιπτώσεις κατά την συνεργασία μας με τον Ίππο που, ακόμη κι αθέλητα, κακοποιούμε τον Ίππο. Μία από αυτές τις κακοποιητικές περιπτώσεις αποτελεί και η κακή ρυταγώγηση, δηλαδή, ο κακός έλεγχος και η κακή διεύθυνση του Ίππου από χειριστή που τον οδηγεί εκ του εδάφους, όπως φαίνεται στην φωτογραφία του τίτλου όπου το διεσταλμένο στόμα του Ίππου αποκαλύπτει τον π ό ν ο που του προξενεί η στομίδα η οποία λειτουργεί ως βασανιστικός μοχλός σε συνδυασμό με το "σκληρό χέρι" (βίαιη έλξη) του, εκ του εδάφους, οδηγού του.
Η, απαράδεκτη, φωτογραφία του τίτλου η οποία αποκαλύπτει μία κακοποίηση τόσο συνηθισμένη, προέρχεται από Αμερικανική Σχολή Έφιππης Τοξοβολίας, δημοσιευμένη από τους ίδιους τους "δράστες" οι οποίοι φαίνεται να αγνοούν στοιχειώδεις αρχές της ευημερίας του Ίππου διότι, σαν να μην έφτανε ότι χρησιμοποιούν την κακοποιητική στομίδα, την χρησιμοποιούν και λάθος κι αντί να μην δημοσιοποιήσουν μια τέτοια φωτογραφία που τους εκθέτει, εν τούτοις, την ...δημοσιοποιούν απονέμονες, μάλιστα, εις εαυτούς και ...συγχαρητήρια(!), όπως προκύπτει από τον αυτο-σχολιασμό της φωτογραφίας στο ιστολόγιο των "δραστών"!
Δυστυχώς, όπως και στις ..."καλύτερες οικογένειες" συμβαίνει και στις πλέον προηγμένες χώρες (όπως οι Η.Π.Α.) να μην έχει αντιληφθεί ο Άνθρωπος τις υποχρεώσεις απέναντι στα ζώα και στα, εν γένει, λοιπά φυσικά πλάσματα, του Ίππου συμπεριλαμβανομένου και να μην αποδίδει την δέουσα σημασία σε βασικές "πτυχές" της Ιππικής όπως είναι η εργασία εδάφους και αυτή καθαυτή η ρυταγώγηση από την οποία ξεκινά, μετά τον "Κύκλο Προσεγγίσεως" το "χτίσιμο" της σχέσεώς μας με τον Ίππο, πολύ πριν εφιππεύσουμε.
Η ρυταγώγηση αποτελεί βασικότατη διδασκαλία για τους μαθητές της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" και εντάσσεται στο περιεχόμενο του πρώτου μαθήματος κατά το οποίο δίδεται έμφαση στην κατανόηση της "Στρογγυλής Κινήσεως" δηλαδή στην αρμονική κίνηση και έκφραση του Ανθρώπου γύρω από τον Ίππο και στην αποφυγή οιασδήποτε βιαιότητος κατά τον χειρισμό του, ανεξαρτήτως εάν ο Ίππος είναι ενστομισμένος (φορά στομίδα) ή όχι!
Εδώ ο μαθητής θα διδαχθεί την ευγένεια της διευθύνσεως του Ίππου από το έδαφος, ώστε το ζώο να μη νιώσει ότι βιάζεται από τον Άνθρωπο είτε με σκληρούς, είτε με απαιτητικούς χειρισμούς του ρυτήρος (σχοινιού ελέγχου και διευθύνσεως) και, εν ολίγοις, αν και ο Ίππος θα παραμένει ελεγχόμενος και διευθυνόμενος από τον Άνθρωπο μέσω του ρυτήρος το ζώο θα αισθάνεται ότι την πρωτοβουλία της κινήσεως και της διευθύνσεως την διατηρεί το ...ίδιο!
Ανεξαρτήτως εάν ο εκ του εδάφους διευθύνων τον Ίππο, Άνθρωπος, έχει αναλάβει ένα ή περισσότερα ζώα, οι χειρισμοί του θα πρέπει να παραμένουν σταθερώς οι ενδεδειγμένοι (ευγενείς, χωρίς ίχνος βίας) με τους ρυταγωγούμενους Ίππους πάντοτε χαλαρούς.
Το ίδιο χαλαρός πρέπει να παραμένει ο ρυταγωγούμενος Ίππος ανεξαρτήτως της ταχύτητος κινήσεώς του, είτε τροχάζοντας, είτε καλπάζοντας, με τον εκ του εδάφους διευθύνοντα να διατηρεί όπως πρέπει την λαβή του ρυτήρος. Ακόμη και υπό την ένταση της ταχύτητος, το χέρι του ρυταγωγούντος Ανθρώπου δεν θα πρέπει ούτε για μια στιγμή να παρασυρθεί και να σφίξει ή να τραβήξει τον Ίππο αλλά θα πρέπει να έχει δώσει την αίσθηση της ελευθερίας και χαλαρότητος στο ευαίσθητο ζώο του ώστε να τον ακολουθεί αβιάστως.
Με την ίδια υπομονή και ευγένεια διδάσκουμε στον Ίππο να μας ακολουθεί επί στροφών διευθύνσεως και ο ευφυέστατος Ίππος θα τα καταφέρει τέλεια εφ΄ όσον εμείς κατέχουμε τον τρόπο που δεν χρειάζεται παρά μόνον κόπο από πλευράς Εκπαιδευτή.
Και όταν ο Εκπαιδευτής επιτυγχάνει στο έργο του, ο Ίππος θα ακολουθήσει τον Άνθρωπο ακόμη και χωρίς τα χέρια του τελευταίου, χωρίς καν χρεία ρυτήρος και ρυταγωγήσεως!
Όλα τα παραπάνω δε, ακόμη και εάν ο εκ του εδάφους χειριστής είναι ένα παιδί έξι μόλις ετών, όπως και οι μικροί μαθητές μας μαθαίνουν από το πρώτο τους, κιόλας, μάθημα. Όμως, το να αναφέρεσαι στα δρώμενα, ακόμη και τα ιππικά, των εβραιοκρατούμενων Η.Π.Α. είναι σαν ακούς τον Johann Sebastian Bach να αναλύει σε φύλαρχο της Μποτσουάνα "Το καλώς συγκερασμένο κλειδοκύμβαλο" και, για τον λόγο αυτό, ας νιώσουμε υπερήφανοι ως Ευρωπαίοι και για τον Ιππικό Πολιτισμό μας ο οποίος θέτει σε προτεραιότητα σεβασμού, όπως και η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", την ευημερία του Ίππου.
