Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"
Η Έφιππη Τοξοβολία δεν αποτελεί, απλώς, μία πολεμική τέχνη αλλά την επιτομή των πολεμικών τεχνών, ως η πρώτη ακεραίωση της εννοίας του Πολέμου ο οποίος συντίθεται από το "πυρ" (Τόξο) και την "κίνηση" (Ίππος).
Ως εκ των ανωτέρω, η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" η οποία, πρώτη, εισήγαγε (2005) την Έφιππη Τοξοβολία στην Ελλάδα, εκ της ιδρύσεώς της αντιμετώπισε την Έφιππη Τοξοβολία ως πολεμική τέχνη και ποτέ ως "άθλημα".
Αναφερόμενοι, όμως, σε "Σχολή πολεμικής τέχνης" (στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων") θα πρέπει να διευκρινίσουμε κάτι απολύτως απαραίτητο για την αποσαφήνιση ό,τι γενικόλογου μπορεί να εμφιλοχωρεί στον όρο "Σχολή πολεμικής τέχνης" αναφορικώς με την Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων".
Είναι γνωστό ότι, γενικώς, οι "Σχολές πολεμικών τεχνών" διαιρούνται σε δύο κατηγορίες: (α) στις "ανοικτές", στις οποίες αδιακρίτως οι ενδιαφερόμενοι προσέρχονται για να μάθουν την τεχνική μιας πολεμικής τέχνης χωρίς να τους απασχολεί τίποτε περισσότερο και (β) στις "εσωτερικές", στις οποίες προσέρχονται "υποψιασμένοι" μαθητές με πρόθεση να αφιερωθούν ώστε να εκμάθουν όχι μόνον την τεχνική μιας πολεμικής τέχνης, αλλά και την φιλοσοφία που την διέπει!
Αυτή, καθαυτή, η Έφιππη Τοξοβολία εμπεριέχει μια σειρά τεχνικών οι οποίες, ασφαλώς, καταλήγουν στο στοχαστικό εφιπποτοξοτικό αποτέλεσμα, αλλά αυτό αποτελεί την προς τα έξω "εικόνα" αυτής της πολεμικής τέχνης η οποία διαθέτει ένα τεράστιο εσωτερικό, υποστηρικτικό, πλαίσιο άνευ του οποίου θα παρέμενε μια απλή, μαχητική, δραστηριότητα αλλά ποτέ "τέχνη"! Εκείνο το οποίο την κάνει "τέχνη" είναι το πολυδιάστατο εσωτερικό φιλοσοφικό της θεμέλιο το οποίο στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" αναγνωρίζουμε και βιώνουμε μέσα από την καθημερινή σπουδή της μαθητείας μας.
Ανέκαθεν, οι εσωτερικές Σχολές πολεμικών τεχνών επεδίωκαν να αναπτύξουν όχι μόνον την τεχνική δεξιότητα των μαθητών τους αλλά, κυρίως, την πνευματικότητα και την υπερβατικότητα της σκέψεώς τους ως το θεμελιακό υποστύλωμα επί του οποίου θα ανιδρυθεί το όλο οικοδόμημα της διδασκαλίας της τέχνης.
Ομοίως και στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" επιδιώκεται για τους μαθητές της η προϋπόθεση της αναπτύξεως της πνευματικότητός τους ώστε οι διάνοιές τους να τους επιτρέψουν μιαν υπερβατικότητα διεισδύσεως στην αντίληψη του Κόσμου ανελίσσοντάς τους σε ένα επίπεδο βέλτιστης αποδόσεως. Έτσι, με άξονα την ιστορική πορεία, την εποποιία και, κυρίως, το δίδαγμα πολεμικής αρετής των Ελλήνων Στρατιωτών της Δύσεως, η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" διεγείρει στους μαθητές της το φιλοσοφικό ερέθισμα ("αρετή") επιδιώκοντας να το ανελίξει σε τρόπο ζωής, ώστε, πλέον, ο μαθητής να καταστεί συνειδητός Εφιπποτοξότης κατακτώντας, πρωτίστως, την αυτογνωσία (γνώθι σαυτόν) αλλά και, δευτερευόντως, την τεχνική της Έφιππης Τοξοβολίας!
Εκείνο, λοιπόν, το οποίο επιχειρεί κατά προτεραιότητα η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" είναι την φ ώ τ ι σ η των μαθητών της ώστε, επί τη βάσει αυτής, να καταλήξουν στο εξωτερικό, στοχαστικό, εφιπποτοξοτικό αποτέλεσμα. Όμως, μιλώντας για "φώτιση", τα μέσα και τον τρόπο επιτεύξεώς της, αναφερόμαστε σε κάποιον "πεφωτισμένο Δάσκαλο" ο οποίος θα μεταδώσει αλαζονικά και με δασκαλίστικην αυταρέσκεια την "σοφία" του σε ...άβγαλτα μαθητούδια τα οποία πρόκειται να προσηλυτισθούν; Μήπως, εννοούμε, το ξεσκόνισμα σκοροφαγωμένων παπύρων των οποίων θα πρέπει να αποκαλυφθούν τα φρικτά, αραχνιασμένα, "μυστικά"; Ή, μήπως, παραπέμπουμε σε ετοιμόρροπα στενόχωρα ...θρανία που τρίζουν ανατριχιαστικά, επάνω στα οποία θα βασανιστούν κάποιοι ακροατές για να ακούσουν παραληρηματικά ..."θέσφατα"; Τίποτε από όλα τούτα..., ασφαλώς, τίποτε! Πριν, όμως, αναφερθούμε στα μέσα και στον τρόπο της "φωτίσεως" των μαθητών της που υιοθετεί η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", κρίνεται απαραίτητο να αναφερθούμε στην ίδια την "φώτιση" ως κατάκτηση σοφίας από τον Άνθρωπο.
Η ανέλιξη προς την σοφία του Ανθρώπου μέσω μιας πολεμικής τέχνης διέρχεται από τρεις "προθαλάμους" διότι, βεβαίως, η ίδια η "σοφία" δεν έχει πέρας, όριο ή μέτρο αποτελώντας έναν ατέρμονα "προθάλαμο" με πέρας τον θάνατο του ατόμου.
Π ρ ώ τ ο στάδιο, η εκπαίδευση στην τεχνική της πολεμικής τέχνης όπου ο εκπαιδευόμενος διδάσκεται να αναγνωρίζει και να σπουδάζει την εξωτερικήν "εικόνα" της, αναπαράγοντάς την με την "χειρωνακτική" δεξιότητά του. Σε τούτο το στάδιο αρκούνται οι πλείστες όσες Σχολές και οι πλείστοι όσοι μαθητές πολεμικών τεχνών σε όλο τον Κόσμο, με "Δασκάλους" να βιοπορίζονται και μαθητές να έχουν την ματαιοδοξία της κατακτήσεως μιας θέσεως σε ένα βάθρο όπου θα φωτογραφηθούν με ένα μετάλλιο να κρέμεται από τον λαιμό τους. Αυτό είναι το στάδιο στο οποίο παραμένουν εγκλωβισμένες όλες οι εξωτερικές Σχολές πολεμικών τεχνών! Κανείς δεν μπορεί να κακίσει ούτε αυτούς τους "Δασκάλους", ούτε αυτούς τους μαθητές για την ολιγάρκεια των προσδοκιών τους και ο οίκτος δεν είναι αίσθημα επιτρεπτό σε συνειδητά άτομα... Και η βιοποριστική ανάγκη και η ματαιοδοξία είναι απολύτως κατανοητές αδυναμίες.
Δ ε ύ τ ε ρ ο στάδιο η πυροδότηση της υποψίας του μαθητή περί του εσώτερου υποστυλώματος της πολεμικής τέχνης. Δυστυχώς σε αυτό το στάδιο υπεισέρχονται με πονηρές προθέσεις κερδοφόρου μάρκετιγκ αρκετές Σχολές οι οποίες θα έπρεπε να αρκεσθούν στο πρώτο στάδιο και, όμως, επιδιώκουν απατηλώς την επαύξηση της σημαντικότητός τους διαλαλώντας "σάπιο εμπόρευμα" κάτι το οποίο καθιστά αυτό το στάδιο ως το πλέον επικίνδυνο για την ανέλιξη προς την πραγματική φώτιση.Αντιθέτως, μια πραγματικώς εσωτερική Σχολή θα προσπαθήσει να αφυπνίσει την συνείδηση του μαθητή της, χωρίς καμία ιδιοτελή (για την ίδια) πρόθεση αλλά με μόνο κίνητρό της την απροσηλύτιστην ώθηση του μαθητή σε μία γραμμή εκκινήσεως της εσωτερικής του ερευνητικότητος ώστε να αρχίσει την ανελικτική του πορεία ψηλαφώντας το φιλοσοφικό υποστύλωμα της πολεμικής τέχνης που ο ίδιος επέλεξε να ακολουθήσει. Βεβαίως, κάτι τέτοιο μπορεί να το επιχειρήσει μία Σχολή η οποία δεν λειτουργεί κερδοσκοπικώς και στην οποία κανείς δεν πληρώνει κανέναν, άλλως, κάθε απόπειρα προσφοράς πνευματικής ανελίξεως προσκρούει στο "συναλλάσσεσθαι" με αποτέλεσμα την εμπορικοποίηση της σχέσεως Σχολής και μαθητή, την εμπορικοποίηση του ίδιου του -παρ΄ ολίγον- πνευματικού "αντικειμένου". Γι αυτό το στάδιο, η Helena Petrovna
Blavatsky στο βιβλίο της "The voice of the silence" (Λονδίνο, 1889), υπογραμμίζει την επικινδυνότητά του και το παρομοιάζει με "πανέμορφα άνθη κάτω από τα οποία κρύβονται φίδια" εννοώντας τις ολέθριες επιπτώσεις σε περιπτώσεις Σχολών οι οποίες εξαπατούν τους μαθητές τους υποσχόμενες την πνευματική τους ανέλιξη στο φιλοσοφικό επίπεδο μιας πολεμικής τέχνης με ψευδείς διδασκαλίες. Και σε αυτό το στάδιο υπεισέρχονται και παράμετροι διδασκαλίας πολύ ιδιαίτερες, όπως η διδασκαλία της αναπνοής, του ελέγχου του καρδιακού ρυθμού και των ρυθμιστικών αναπροσαρμογών του νευρικού συστήματος, πράγματα τα οποία συχνά κουράζουν μη συνειδητούς μαθητές απομακρύνοντάς τους οριστικώς και εκτός της ιδίας της πολεμικής τέχνης κάτι για το οποίο κάθε σωστή Σχολή θα πρέπει να είναι προετοιμασμένη για να το δέχεται με ευγνωμοσύνη, απαλλασσόμενη από μη συνειδητοποιημένους μαθητές. Εν ολίγοις, αυτό το στάδιο λειτουργεί εν είδει φυσικού "φίλτρου" τόσο για τον μαθητή ο οποίος θα ανακαλύψει εάν πραγματικώς είναι κατάλληλος για την διείσδυση στην βαθύτερη φιλοσοφική διάσταση της πολεμικής τέχνης κι έτσι εάν είναι φύσει ικανός να καταστεί αληθινός κοινωνός της, όσο και για την ίδια την Σχολή ώστε να αποφορτίζεται από "βαρίδια" τα οποία εισροφούν, σπαταλώντας, την ενέργειά της χωρίς την προοπτική της ηθικής ανταποδοτικότητος έναντι της προσφοράς διδασκαλίας της Σχολής!
Τ ρ ί τ ο στάδιο είναι η είσοδος, πια, του μαθητή στο "θάλαμο" της φωτίσεως όπου, πλέον, θα καταστεί άρτιος κοινωνός της πολεμικής τέχνης προσεγγίζοντας το επίπεδο του Δασκάλου το οποίο ο μεν μαθητής υποχρεούται να υπερβεί, η δε Σχολή υποχρεούται να τον βοηθήσει να το επιτύχει, άλλως, δεν αποτυγχάνει ο μαθητής αλλά η ίδια η Σχολή και ο Δάσκαλος. Κι αυτό τα στάδιο θα διαρκέσει για τον μαθητή όσο και ολόκληρο το υπόλοιπο της ζωής του επιπροσθέτοντας ενσυναίσθηση των διαστάσεων και, κυρίως, του βάθους της πολεμικής τέχνης του επί της οποίας θα βαδίζει προς την τελείωσή του.
Υπ΄ αυτές, λοιπόν, τις, ...ιδρυτικώς, σταθμισθείσες προϋποθέσεις, η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" λειτούργησε, λειτουργεί και θα λειτουργεί ως εσωτερικό "εργαστήριο" υπηρετήσεως της Έφιππης Τοξοβολίας και αναδείξεως συνειδητών Εφιπποτοξοτών, εκτιμώντας απεριορίστως και αυτούς οι οποίοι ανθίστανται στην υπέρβαση του δευτέρου σταδίου και εκείνους οι οποίοι απεφάσισαν ότι δεν ήσαν σε θέση να αντέξουν την δοκιμασία του
Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" με επιλεγμένη την αφιλοκέρδεια της λειτουργίας της, ως κύριο μέσο χειραγωγήσεως των μαθητών της προς την φιλοσοφική φώτιση στα ενδότερα της πολεμικής τέχνης της Έφιππης Τοξοβολίας χρησιμοποιεί μια πολυδιάστατη τεχνογνωσία που αποκτήθηκε σε κορυφαία ομόλογα Κέντρα του εξωτερικού και στη συστηματικήν εργασία επί καθημερινής βάσεως του συντονιστή της και Ιδρυτή της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" ο οποίος θεωρεί εαυτόν εσαεί αρχάριο μαθητή, απλώς, μεταφέροντας δίκην "ηλεκτρικού παροχής ηλεκτρικής ενεργείας" γνώση στην κοινή σχολική "αίθουσα" του Ιππευτηρίου και της Γραμμής Βολής.
Αναφορικώς με τον τρόπο τον οποίο η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" κήδεται της φωτίσεως των μαθητών της είναι η επιλογή μιας μυητικής διδασκαλίας η οποία συνεχώς, σε κάθε μάθημα, σε κάθε εκπαιδευτικήν ημερίδα, ανασύρει κι επαναλαμβάνει ανελλιπώς τα τέσσερα θεμελιώδη στοιχεία των πολεμικών τεχνών και, εν προκειμένω, της Έφιππης Τοξοβολίας: (α) την Μ α γ ε ί α, (β) την Σ τ ρ α τ η γ ι κ ή, (γ) την Τ α κ τ ι κ ή και (δ) την Τ ε χ ν ι κ ή.
Η Μ α γ ε ί α αποτελεί το βασικό συστατικό στοιχείο των πολεμικών τεχνών και των εσωτερικών Σχολών τους. Το στοιχείο αυτό "μεταφράζεται" σε μία εσωτερική δύναμη η οποία αναπτύσσεται βαθμιαίως μεγεθύνοντας την δύναμή της μέχρις εκεί που δεν μπορεί να αντιληφθούμε.Καθορίζει τόσο αυτούς που μπορούν να κατευθύνουν μια πολεμική Σχολή η οποία μπορεί να ευεργετήσει και αντιστοιχεί σε εκείνους που γεννιούνται με το χάρισμα να την αντιλαμβάνονται έστω και εάν δεν μπορούν να την προσδιορίσουν. Γι αυτό και όσοι δεν είναι γεννημένοι με αυτό το χάρισμα θα πρέπει να αρκούνται σε εξωτερικές Σχολές (πολεμικών τεχνών) και να μην χάνουν τον χρόνο τους προσπαθώντας να ωφεληθούν από την διδασκαλία μιας εσωτερικής Σχολής οπισθέλκοντες και τους συνασκουμένους τους.
Η Σ τ ρ α τ η γ ι κ ή κεφαλαιοποιεί την διδασκαλία του εσωτερικού πολέμου και διοχετευόμενη στον μαθητή τον εξελίσσει σε στρατηγό του εαυτού του κυριαρχώντας επ΄ αυτού! Εκπαιδεύει στην αποφυγή λαθών και στην εξερεύνηση του ανώτερου "εγώ". Σπουδάζεται καθ΄ όλ την διάρκεια του βίου έξω από το πεδίο της μάχης διότι μέσα σ΄ αυτό υπάρχουν πρακτικές και μόνον προτεραιότητες για την εφαρμογή αποτελεσματικών τακτικών.
Η Τ α κ τ ι κ ή αποτελεί την σύνθεση των πρακτικών αζιμουθίων που οδηγούν σε ένα αποτελεσματικώς επιθυμητό πέρας, κάτι απαραίτητο για την δικαίωση της προσπαθείας.
Η Τ ε χ ν ι κ ή συνοψίζει την Μαγεία, την Στρατηγική και την Τακτική σε ένα αμάλγαμα το οποίο υποστηρίζει την διεξαγωγή και την εξέλιξη της πολεμικής τέχνης αλλά δεν την καθορίζει. Εκείνα που καθορίζουν την πολεμική τέχνη είναι τα προηγούμενα τρία στοιχεία, ήτοι, η Μαγεία, η Στρατηγική και η Τακτική άνευ των οποίων ουδεμία Τεχνική μπορεί να συντεθεί. Και για την κατάκτηση μιας καλής Τεχνικής προϋποτίθεται η αυτοπειθαρχία, η εσωτερική ενέργεια και η ανάπτυξη ενός καλώς δομημένου σώματος (νους υγιής, εν σώματι υγιεί).
Ε σ ω τ ε ρ ι κ ή, λοιπόν, η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" και όλη η παραπάνω ανάλυση προς αποφυγήν παρεξηγήσεων από όσους θεωρούν αρκετό να μάθουν να τοξεύουν καλπάζοντας! Εκτιμάμε την όποια ολιγάρκεια των όποιων ολιγαρκών, αλλά στην μη κερδοσκοπική Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" επιθυμούμε να προσφέρουμε πολλά περισσότερα στους αγαπημένους Συνασκουμένους μας.
Διότι εάν περιορισθούμε στην απλή προσφορά της γνώσεως για την απλή διεκπεραίωση της κορυφαίας των πολεμικών τεχνών, όπως η Έφιππη Τοξοβολία, θεωρούμε ότι βλασφημούμε και προς το μεγαλείο της και προς τις προσωπικότητες των Συνασκουμένων μας και προς τις δυνατότητες της ίδιας της Σχολής μας!
Και επειδή στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν υπάρχουν "μυστικά", ούτε ..."απόρρητα", όλα τούτα προς γνώση των Συνασκουμένων μας και παντός ενδιαφερομένου!
Όλες οι φωτογραφίες του κειμένου που αφιερώνεται σε όλους τους Συνασκουμένους μας, αποτελούν μέρος των μαθημάτων Ιππευτηρίου της διανυόμενης Προπονητικής Περιόδου
