ΙΠΠΑΙΧΜΟΥ ΕΞΑΣΚΗΣΗ, ΤΟ 23ο ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΤΩΝ «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ»

 ΙΠΠΑΙΧΜΟΥ ΕΞΑΣΚΗΣΗ

ΤΟ 23^ο ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΤΩΝ «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ»

     Με προσεκτική άντληση πληροφοριών από έγκριτες πηγές και με καθημερινή πρακτική εφαρμογή στο Ιππευτήριο αλλά και στους φυσικούς χώρους στους οποίους ασκούμεθα, συγγράφεται από τον Ιδρυτή των «Ελλήνων Κενταύρων» το, 23^ο κατά σειράν*, εκπαιδευτικό εγχειρίδιο της Σχολής μας, προς χρήση όχι μόνον των εκπαιδευομένων της, αλλά και προς χρήση κάθε ενδιαφερομένου, όπως συμβαίνει και με όλες τις εκπαιδευτικές μας εκδόσεις οι οποίες, έντυπες ή σε μορφή pdf, προσφέρονται δωρεάν σε έναν γνωστικό τομέα με μηδενική ελληνόγλωσση βιβλιογραφία.

     Το νέο εκπαιδευτικό εγχειρίδιο τιτλοφορείται «ΙΠΠΑΙΧΜΟΥ ΕΞΑΣΚΗΣΗ» και αφορά στην ανάδειξη ενός ικανού εφίππου χειριστή όπλων αιχμής (Δόρατος, Κοντού και Λόγχης) με κύριο σκοπό, βεβαίως, την ολοκλήρωση του ως αρίστου Ιππέως.

     Ο όρος «εξάσκηση» αντί για «εκπαίδευση» προτιμήθηκε για έναν συγκεκριμένο λόγο: Το αντικείμενο της Ιππαιχμίας, δηλαδή, της έφιππης συγκρούσεως (μάχης) με την χρήση όπλου αιχμής (Δόρατος, Κοντού και Λόγχης) δεν εξαντλείται με μία ακαδημαϊκή διδασκαλία αν το κέντρο βάρους της δεξιότητος δεν εστιάζεται στην πρακτική εξάσκηση επί πεδίου η οποία αποτελεί το θεμέλιο μαθήσεως επί του οποίου προσαρμόζεται και αναπροσαρμόζεται η όποια θεωρητική διδασκαλία.

     Έτσι, «ψηλαφίζοντας» την ελάχιστη διεθνή, ξενόγλωσση, βιβλιογραφία (κυρίως παλαιότυπα) και μεταφέροντας στις σελίδες του νέου μας εκπαιδευτικού εγχειριδίου μόνον ό,τι η δική μας καθημερινή έφιππη πρακτική εξάσκηση επί πεδίου κρίνει ως ορθό, προχωρούμε, αφ΄ ενός, στην «καταγραφή» μιας ακόμη έφιππης πολεμικής τέχνης, της Ιππαιχμίας, ενώ, αφ΄ ετέρου, παρέχουμε το πλαίσιο της μεταλαμπαδεύσεώς  της σε όποιον ενδιαφέρεται να την εξασκήσει.

     Ήδη, τα 19 χρόνια συνεχούς λειτουργίας της Σχολής των «Ελλήνων Κενταύρων» των οποίων την επιτυχία προσυπογράφει ο μηδενικός δείκτης ατυχημάτων της επί εκατοντάδων εκπαιδευομένων μαθητών επίσης δε, επί μιας σχεδόν εκατοντάδος (98 για την ακρίβεια) εκπαιδευθέντων Ίππων, μας παρέχει την απαραίτητη τεχνογνωσία ώστε να μπορούμε να καταπιαστούμε με το πολύ ιδιαίτερο αντικείμενο της Ιππαιχμίας κατά διαμετρικήν αντίθεση με, συρμώδεις, ανερματίστους «δασκάλους πολεμικών τεχνών» οι οποίοι εμφανίζονται από το ... «πουθενά», επικαλούμενοι αυτοσχέδιες ...«περγαμηνές», εξαπατώντας αφελές πελατολόγιο για καθαρώς βιοποριστικούς λόγους.

     Για άλλη μια φορά η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» παραμένει ευγνώμων προς τους μαθητές της των οποίων ο καθημερινός ιππαιχμικός μόχθος αποθησαυρίζεται με την βοήθεια του φωτογραφικού φακού και θα εικονογραφήσει  το νέο μας εγχειρίδιο το οποίο θα παραδοθεί στην δημοσιότητα όχι μόνον προς μελέτη, αλλά και προς κρίση την οποία αποζητούμε ώστε να βελτιώσουμε γνώσεις και δεξιότητες επί των αντικειμένων μας.  

*βλ: https://www.greekcentaurs.org/istoriki-ereyna-historical-research

ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΙΠΠΟΥ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΜΟΛΕΝΙΤΖ

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ 

ΠΡΟΣ ΧΡΗΣΙΝ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΒΑΘΜΟΝ ΤΟΥ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ ΠΑΝΤΟΣ ΟΠΛΟΥ 

ΚΑΙ ΙΔΙΩΣ ΤΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ 

(1876)

Ο Κωνσταντίνος Σμολένσκη ή Σμολένιτζ ή Σμολένσκυ (Φεβρουάριος 1843 - 27 Σεπτεμβρίου 1915) ήταν ανώτατος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, αντιστράτηγος πυροβολικού, ήρωας του Ελληνοτουρκικού πόλεμου του 1897 και δυο φορές υπουργός στρατιωτικών. Ο Κωνσταντίνος Σμολένσκη ήταν μέλος της ιστορικής οικογένειας των Σμολένσκη ή Σμόλενιτς οι οποίοι κατάγονταν από την Μοσχόπολη. Σύμφωνα με μια εκδοχή, το επώνυμο της οικογένειας ήταν Δήμου, το οποίο και άλλαξαν σε Σμολένσκη, όταν έλαβαν τίτλο ευγενείας στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους. Το Σμολένσκη παραπέμπει στο όρος Σμόλικα της Πίνδου, μεγάλες εκτάσεις του οποίου οι Δήμου είχαν στην κατοχή τους από την βυζαντινή ήδη περίοδο. Κατά μία άλλη εκδοχή, ο προπάππος του αντιστράτηγου - Σίμων Σμόλενιτς - εγκαταστάθηκε στην Ουγγαρία από την Μοσχόπολη, μετά το 1770 και απέκτησε περιουσία. Από την έπαυλη της οικογένειας, στον βορρά της Ουγγαρίας, που ονομαζόταν Σμολκ προήρθε και το επώνυμο της οικογένειας. Πατέρας του Κωνσταντίνου Σμολένσκη ήταν ο επίσης στρατιωτικός Λεωνίδας Σμόλενιτς, και μητέρα του η Μαρία Αξιώτη από την Νάξο, κόρη του οπλαρχηγού Κωνσταντίνου Αξιώτη. Είχε ακόμα έναν μικρότερο αδερφό τον επίσης στρατιωτικό, Νικόλαο Σμόλεντς. Ο Σμολένσκη παντρεύτηκε στις 22 Νοεμβρίου του 1875, την Χαρίκλεια (ή Χαριτίνη) Μελά, κόρη του γνωστού συγγραφέα, Λέοντος Μελά, και θεία του Παύλου Μελά, και μαζί απέκτησαν πέντε κόρες, από τις οποίες όμως επέζησαν μόνο οι τρεις: η Μαρία, η Ραλλού και η Σοφία. Από αυτές, η Ραλλού Σμολένσκη, αυτοκτόνησε σε ηλικία 20 ετών, αφού σύμφωνα με τον τύπο της εποχής έπασχε από μελαγχολία μετά τον θάνατο της μητέρας της. Ο Σμολένσκη κατοικούσε στο σημερινό Νέο Φάληρο, σε έπαυλη νεοκλασικού ρυθμού που χτίστηκε πιθανότατα την δεκαετία 1875 - 1885, στην οδό που έφερε το όνομά του, και συγκεκριμένα στο σημερινό διατηρητέο και ανακαινισμένο κτίριο επί των οδών Ελευθερίου Βενιζέλου 17 και Κωνσταντίνου Σμολένσκη 25 - αν και διατηρούσε ακίνητη περιουσία και στο κέντρο της Αθήνας. Η κηδεία του έγινε στις 28 Σεπτεμβρίου του 1915, με πλήθος κόσμου να τον συνοδεύει στο Α΄ Νεκροταφείο όπου ετάφη, ενώ του αποδόθηκαν όλες οι στρατιωτικές τιμές.

     Πολύ πριν ο ελλαδικός στρατός καταντήσει "καμαριέρα" λαθροεισβολέων και οι στρατώνες μετατραπούν σε ...hot-spots, όπως συνέβη στη μεταπολιτευτική δημοκρατία, τα στελέχη του Ελληνικού Στρατού, οι Αξιωματικοί του, όχι μόνον ήσαν προσηλωμένοι αυστηρώς στα στρατιωτικά καθήκοντά τους αλλά και διέθεταν ιδιαίτερη μόρφωση με αποτέλεσμα, ακόμη και σήμερα να θαυμάζουμε το συγγραφικό έργο που άφησαν πίσω τους ακόμη και μέχρι την περίοδο των στρατιωτικών Κυβερνήσεων της 21ης Απριλίου. Ειδικώς δε για το όπλο του Ιππικού, πάμπολλα εκπαιδευτικά στρατιωτικά εγχειρίδια και διάφορες εκδόσεις, υπογραφόμενα από Έλληνες Αξιωματικούς, πλείστα εκ των οποίων διασώζουμε στην Βιβλιοθήκη μας, μας αφήνουν άναυδους για την επιστημονικότητα και την πληρότητά τους, ενώ ένα τεράστιο και θλιβερότατο κενό παρομοίων εργασιών παρατηρούμε από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, μία περίοδος "νεκρή" για την παραγωγικότητα στρατιωτικής τεχνογνωσίας εν συγκρίσει με τις προηγηθείσες περιόδους. Εν μέσω αυτών των συγγραμμάτων που αφορούν στον Ίππο και την Ιππική, λαμπρή θέση κατέχει το, ως άνω, Εγχειρίδιο του Στρατηγού του Πυροβολικού Κωνσταντίνου Σμολένιτζ  το οποίο συνέγραψε όταν ήταν, ακόμη, Υπολοχαγός. Σε αυτό το υπέρ 700 σελίδων ογκωδέστατον εγχειρίδιο, συμπεριλαμβάνονται 108 σελίδες, τιτλοφορούμενες "ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΙΠΠΟΥ" το περιεχόμενο των οποίων συνιστά μιάν αυτοτελή Ιππογνωσία ανεκτίμητης αξίας.

     Ο τότε Υπολοχαγός και μετέπειτα ήρωας Στρατηγός Κωνσταντίνος Σμολένιτζ (οι περισσότεροι τον γνωρίζουν ως "Σμολένσκυ" αλλά εκείνος προτιμούσε το "Σμολένιτζ") σε αυτές τις 108 σελίδες, με ακρίβεια, λακωνικότητα αλλά και εξονυχισμό του αντικειμένου μας καθιστά κοινωνούς περί τα του Ίππου με τέτοια πληρότητα ώστε η Σχολή μας έχει αντλήσει εξ αυτού σημαντική πληροφόρηση προς όφελος των μαθητών μας με στοιχεία τα οποία παραμένουν διαχρονικής σημαντικότητος και αναλλοίωτα μέσα στον χρόνο! 

ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ 

ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΕΥΔΑΙΜΟΝΕΣ

     Aν και κρυωμένη, ξεκίνησε με όλα τα προσωπικά της αντικείμενα, το Τόξο, τα βέλη και τα ...βιβλία με τις σημειώσεις της από την Σαρωνίδα να φτάσει στο κέντρο των Αθηνών για να προπονηθεί και όχι μόνον..., αλλά και για να λύσει τις απορίες της, μελετώντας το εγχειρίδιο της Ομάδος εν όψει των εξετάσεών της.

     Σήμερα η Χρυσούλα ήταν και προπονουμένη και ...μαθήτρια, διότι παρά τις άριστες επιδόσεις της στα πρακτικά των επικειμένων εξετάσεων, η ίδια δεν θέλει να υστερεί και στα θεωρητικά. Έτσι, λοιπόν, σήμερα, κατέφθασε όχι για να απολαύσει μασημένη τροφή αλλά έχοντας διεκπεραιώσει προηγουμένως μια πλήρη έρευνα σε κάθε απορία που είχε, κρατώντας σημειώσεις για κάθε μία από αυτή ώστε, απλώς, ο συγγραφέας του εγχειριδίου να επιβεβαιώσει την ορθότητα της απαντήσεως που η ίδια είχε ήδη δώσει σε κάθε απορία της.

     Ομολογουμένως, η προσέγγιση της Χρυσούλας υπήρξε μοναδική διότι, συνήθως, ο απορών μαθητής προσφεύγει στα φώτα του ερωτωμένου προκειμένου να λάβει μιαν απευθείας, ακόπιαστη, απάντηση - "μασημένη μπουκιά" κάτι που η Χρυσούλα ούτε καν σκέφθηκε.

     Επιπλέον, διαπιστώσαμε ότι η Χρυσούλα η οποία είναι ρωσόφωνη και δευτερευόντως ελληνόφωνη, είχε ήδη μελετήσει και γνώριζε σχεδόν ολόκληρη την εξεταστέα ύλη διαβάζοντάς την από ένα τεχνικό εγχειρίδιο του οποίου η γλώσσα είναι δυσνόητη ακόμη και από έναν μέσο ελληνόφωνο.

     Μπορεί σήμερα να ήμασταν στο βουνό από τις δωδεκάμιση το μεσημέρι μέχρι τις επτάμιση το απόγευμα αλλά η "περίπτωση" της Χρυσούλας όχι μόνον μας αφαίρεσε κάθε κούραση αλλά και επιστρέψαμε χαλαροί από την προπονητική ημερίδα, ευδαίμονες για την ύπαρξη ανάμεσά μας χαρακτήρων όπως αυτού του παιδιού.