ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

 ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ "ΣΚΕΠΤΙΚΟ" 

ΤΗΣ 

ΙΠΠΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

     Από φίλο της Ομάδος μας ο οποίος κατοικεί μονίμως στην επαρχία λάβαμε ένα μήνυμα, του οποίου μία παράγραφος μπορεί να ενδιαφέρει ένα ευρύτερο μέρος επισκεπτών του Ιστολογίου μας και λοιπών φίλων:

     "...Βλέπω να κάνετε πολλές ασκήσεις που δε τις βλέπω αλλού και κάποιες από αυτές που τις έκανα μόνος μου είδα πολλά να αλλάζουν μέσα μου σε σχέση με το άλογο. Παραδείγματος χάρι ποτέ δεν είχα τρέξει με ένα άλογο στο έδαφος και ποτέ δεν είχα περάσει ένα εμπόδιο μαζί του και όταν το έκανα μετά είδα ότι το άλογο ήταν εγώ και εγώ το άλογο. Από πού βγάζετε αυτές τις ασκήσεις;"

     Αγαπητέ μας Φίλε, αρχικώς σε ευχαριστούμε για τα καλά λόγια της εισαγωγής του μηνύματός σου με τα οποία μας τιμάς αλλά, κυρίως, για το ενδιαφέρον σου για τις ασκήσεις του εκπαιδευτικού προγράμματός μας.

     Αναφορικώς με το εκπαιδευτικό πρόγραμμά μας και τις ασκήσεις του, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το ότι στην Εκπαίδευση όλα πρέπει να είναι σαν τις βαθμίδες ενός κλιμακοστασίου του οποίου τα σκαλιά οδηγούν ομαλά από το πλατύσκαλο στο κεφαλόσκαλο χωρίς διαμεσολαβούντα ...κενά ή ακραίες υπερπηδήσεις. Και, όπως αυτή η ομαλή και ισότονη αλληλουχία ανόδου σε ένα καλοσχεδιασμένο κλιμακοστάσιο βοηθά τον ανερχόμενο να φτάσει στο κεφαλόσκαλό του, έτσι και ένα καλοσχεδιασμένο ασκησιολόγιο με ομαλώς κλιμακούμενη δυσκολία (απαιτητικότητα) ασκήσεων οδηγεί στην απόκτηση της διδασκόμενης δεξιότητος, πρωτίστως, με ασφάλεια και, δευτερευόντως, με επάρκεια. 

     Η δική μας Σχολή Ιππικής θεμελιώθηκε στη γνώση, ανάλυση και αξιοποίηση πολλών εκπαιδευτικών προσεγγίσεων κορυφαίων ιππικών λαών, με κύριο "άξονα" την Φυσική Ιππική της οποίας τα περιγράμματα έθεσε ο Ξενοφών στο σύγγραμμά του "Περί Ιππικής". Και, δική μας αφετηρία είναι να πλησιάσει ο Άνθρωπος και να κατανοήσει τον Ίππο και όχι το αντίστροφο που επιχειρούν τόσο αναποτελεσματικώς οι δυτικότροπες Σχολές Ιππικής, προσπαθώντας να υποχειριάσουν με όσο το δυνατόν λιγότερο ανθρώπινο κόπο και σε όσο το δυνατόν συντομότερο χρόνο τον Ίππο για λόγους κοντόθωρης εκμεταλλεύσεως. Με τον Άνθρωπο να διαμορφώνει τους κοινωνικούς κανόνες και τον Ίππο, απλώς, να παρακολουθεί τον Άνθρωπο, είναι αυτονόητο ότι ο Άνθρωπος αναλαμβάνει την υποχρέωση να κατανοήσει και τον Ίππο και όχι να αναμένει το αντίστροφο, οπότε, ως κοινωνικός διαμορφωτής ο Άνθρωπος θα πρέπει να αναλάβει και την υποχρέωση της αποτελεσματικής επικοινωνίας με εκείνους που επιλέγει ο ίδιος να συνεργασθεί, συμπεριλαμβανομένων και των Ιπποειδών, τα οποία μετέφεραν στη ράχη τους τον ίδιο τον Πολιτισμό του.

     Στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", λοιπόν, ξεχνάμε το τι "βολεύει" εμάς στη σχέση συνεργασίας μας με τον Ίππο και λαμβάνουμε υπ΄ όψη το τι, πραγματικά, βολεύει εκείνον στη σχέση συνεργασίας του με ένα πλάσμα όπως ο Άνθρωπος. Για να γίνει αυτό πιο κατανοητό ας πάρουμε για παράδειγμα τη στομίδα.

          Ήταν αναμενόμενο από το πλάσμα που εφηύρε την '''ιερή εξέταση" προκειμένου να βασανίσει ομοίους του για λόγους ...εκκλησιαστικούς, να μη διστάσει να επινοήσει ένα πανάρχαιο, βάναυσο, εφεύρημα που καθιερώθηκε στην Ιππικη προς κάλυψη της ανθρώπινης φοβικότητος και μόνον, τη στομίδα, η οποία, ενώ έχει αποδειχθεί εντελώς περιττή για την αποστολή για την οποία -υποτίθεται- προορίζεται, εξακολουθεί να βασανίζει τους Ίππους της ανθρωπότητος προξενώντας ισχυρό πόνο στο στόμα τους και καθιστάμενη συνώνυμο του πλέον απεχθούς βασανισμού τους. 

     Η στομίδα, υποτίθεται, καθιερώθηκε για τον αποτελεσματικό έλεγχο διευθύνσεως αλλά και ακινητοποιήσεως του Ίππου (όπως και η "ιερή εξέταση" για λόγους θρησκευτικής ...ευθυγραμμίσεως) στην πραγματικότητα, όμως, λόγω των οδυνηρών επιπτώσεών της στο στόμα του Ίππου, ενώ η απουσία της επιτυγχάνει πολύ καλύτερα αποτελέσματα και στις δύο περιπτώσεις (έλεγχος διευθύνσεως και ακινητοποίηση) η παρουσία της συχνά επιφέρει σοβαρές και επικίνδυνες δυστροπίες του Ίππου, όχι δε λίγες φορές και απρόβλεπτες ανορθώσεις με απώλεια ισορροπίας αλλά και αφηνιασμούς. 

    Παρά ταύτα, ακόμη και σήμερα, η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ιππασίας (F.E.I.) εξακολουθεί να θεωρεί ανεπίτρεπτη τη συμμετοχή ανενστόμιστων Ίππων σε αγώνες Υπερπηδήσεως Εμποδίων απαιτώντας υποχρεωτικώς την χρήση βασανιστικών στομίδων, ενώ είναι πασίγνωστο ότι ο ανενστόμιστος Ίππος διατηρεί τέλεια ισορροπία, υπακοή στον έλεγχο διευθύνσεως και ακινητοποιήσεως και, κυρίως, καλύτερες επιδόσεις απ΄ ό,τι ένας ενστομισμένος!

     Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", εκ πεποιθήσεως, επιδιώκει ώστε οι μαθητές της να ιππεύουν όσο γίνεται περισσότερους Ίππους και δη ξένους, ενθαρρύνοντας την εμπειρία του "a prima vista" προκειμένου να μπορούν να συνεργάζονται με οποιονδήποτε Ίππο και να μη παραμένουν δεσμευμένοι του περιορισμού ιππεύσεως μόνον συγκεκριμένων, του "δικού" μας Σταύλου. 

     Η ιδιοτυπία αυτή προέκυψε από τα συμπεράσματα του Ιδρυτή αυτής της Σχολής ο οποίος ουδέποτε διέθετε "δικό του" Ίππο αλλά επεδίωκε να ιππεύει συνεχώς διαφορετικούς Ίππους, σε διαφορετικές Σχολές, σε διαφορετικές χώρες αλλά και ...ηπείρους, διπιστώνοντας συνεχή ανάπτυξη των ιππικών του δεξιοτήτων.  Και, τούτο αποτελεί θεμελιώδη  εκπαιδευτική αρχή της Σχολής μας, εάν δε παρατηρήσει κανείς το φωτογραφικό υλικό των μαθημάτων μας όπως αυτό καθημερινώς δημοσιοποιείται θα προσέξει πάμπολλους, διαφορετικούς, ιππευόμενους Ίππους που εάν ήσαν δικοί μας θα έπρεπε να διατηρούσαμε τον μεγαλύτερο Σταύλο του ...κόσμου! 

     Έτσι, οι Ίπποι που ιππεύουν οι μαθητές μας ανήκουν σε τρίτους οι οποίοι ευγενώς μας τους χορηγούν και είναι Ίπποι οι οποίοι ιππεύθηκαν και (μετά από εμάς...) ιππεύονται ενστομισμένοι (συχνά με βαρύτατες στομίδες) και παρατηρείται ότι ενώ με τους μαθητές μας οι ίδιοι Ίπποι ανενστόμιστοι συμπεριφέρονται ιδανικώς ακόμη και υπό συνθήκες πολύ υψηλής ιππικής απαιτητικότητος, με τους ιππαγωγούς τους, βαρέως ενστομισμένοι και υπό συνθήκες ελαφρού ιππικού έργου, συμπεριφέρονται απρόβλεπτα και, συχνά, επικίνδυνα!

      Δυστυχώς, όμως, παρά το ότι οι συγκεκριμένοι ιππαγωγοί παρακολουθούν την σημαντική διαφορά συμπεριφοράς των Ίππων τους ιππευομένων απείρως αποτελεσματικότερα χωρίς στομίδα, εκείνοι επιμένουν να τους ιππεύουν με ...στομίδα (!), υπογραμμίζοντας τη νοσηρότητα μιας ατελούς ανθρωπότητος της οποίας η εμμονικότητα στο λάθος ανάγει μια βλακώδη "idée fixe" σε ...δόγμα! Άλλωστε, εάν παρατηρήσουμε προσεκτικότερα τις κοινωνίες, παρά την αμφιλεγόμενη εξέλιξή τους, θα ανακαλύψουμε πίσω από την πεπατημένη της σκέψεως των πολιτών που τις απαρτίζουν μιαν εμμονικότητα στην ανόητη ανθρωποκεντρική υποκειμενικότητα, των δογμάτων, των θρησκειών, των κομματικών πεποιθήσεων κλπ κλπ, ενώ η ορθότητα της φυσικής, ή μάλλον, της φυσιοκεντρικής αντικειμενικότητος αιωρείται ανέγγιχτη υπεράνω όλων! 

     Βάσει του ίδιου σκεπτικού, στη Σχολή μας έχουμε εξ αρχής απορρίψει και τη χρήση οιουδήποτε συνεργήματος (μαστιγίου, πτερνιστήρων, ακόμη και σέλλας και ηνιών) καταφέρει πόνο ή και δυσαρέσκεια στον Ίππο, ανεξαρτήτως του κατά πόσον και εάν το συνέργημα υπηρετεί στην υποχειριότητα του Ίππου ώστε αυτός να είναι ευκολότερα εκμεταλλεύσιμος από τον Άνθρωπο εμμένοντες στο ότι η καλύτερη σχέση με το φυσικό περιβάλλον (μέσα στο οποίο εντάσσεται και ο Ίππος) επιτυγχάνεται, πρωτίστως, χωρίς τη βία του ...χρονομέτρου! 

     Η κλιμακούμενη, λοιπόν, πρόσκτηση εκπαιδευτικής εμπειρίας από τους Εκπαιδευτές της Ομάδος μας, μας υποχρεώνει, διαρκώς, σε ανάλυση των συμπερασμάτων  και σύνθεση νέας γραμμής μετά από κάθε μάθημα, ώστε να προκύπτει μία διαρκής ανέλιξη του επιπέδου διδασκαλίας με ολοένα και πλέον εξελιγμένες ασκήσεις οι οποίες εμπλουτίζουν τα μαθήματά μας, σώζοντας τον χρόνο και τα χρήματα των μαθητών μας αφού, άλλωστε, είμαστε και μη κερδοσκοπικός οργανισμός! 

     Και είμαστε και η μόνη εν Ελλάδι Ιππική Σχολή η οποία διαθέτει δύο ξεχωριστά ογκώδη συγγράμματα με συντεταγμένο ολόκληρο το εκπαιδευτικό της πρόγραμμα ώστε και οι διδάσκοντες να διαθέτουν "πυξίδα" διδασκαλίας, αλλά και οι μαθητές να γνωρίζουν εκ των προτέρων τη διδακτέα ύλη.  

     Όμως, αυτή η, επί δεκαετία σχεδόν, συνεχής κλιμάκωση των εκπαιδευτικών εμπειριών και η συνεπαγόμενη επαύξηση της εκπαιδευτικής αποτελεσματικότητος της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" μας επιτρέπει να σχεδιάζουμε με ασφάλεια συνεχώς και βέλτιστες ασκήσεις προς ανάδειξη αρίστων Ιππέων χωρίς κανέναν κίνδυνο της ακεραιότητος των, εις τα μαθήματα ...συμβαλλομένων πλασμάτων!

      Προσοχή, όμως: τίποτε από όλα τα παραπάνω δε μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια ίππων και Ιππέων μιας Ιππικής Σχολής εάν η μεταξύ των μελών της σχέση δεν είναι αυτή η οποία φαίνεται στη φωτογραφία που ακολουθεί! Η καθαρότητα της ψυχής και του "βλέμματος" όλων όσων παρευρίσκονται στο στίβο ενός Ιππευτηρίου αποτελεί την μόνη εγγύηση ασφαλείας, προόδου και ωφελείας μιας Σχολής η οποία, αληθώς, θέλει να λέγεται "Ιππική"! Και αυτό, ακριβώς, είναι η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων".