ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΤΟ «ΔΙΣΑΚΙ» ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ

     Δυνατό, λειτουργικό, απλό και διαχρονικό, όπως και οι ίδιοι οι Έλληνες Στρατιώτες της Αναγεννήσεως, το δισάκι τους, όπως αυτό που εντοπίσθηκε πριν πολλά-πολλά χρόνια στη Μάνη και σήμερα βρίσκεται στη μουσειακή συλλογή των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ».

     Το δέρμα του σχεδόν άθικτο (πέραν αρκετών τοπικών μυκήτων, ακόμη εξακολουθεί να είναι ενυδατωμένο με κάποιο λάδι το οποίο απομένει να εντοπισθεί επιστημονικώς) εξ αρχής, δεν μας έδωσε την εντύπωση της πραγματικής του ηλικίας όπως  μας τη γνωστοποίησε επισήμως το εργαστήριο που ανέλαβε την χρονολόγηση. Βεβαίως, η βαρειά, ελαιώδης, «αφή» του με την παράλληλη «τρωτότητά» του μαρτυρούσαν «κάτι», όμως, ένα «κάτι» πολύ πέραν των αρχικών εκτιμήσεών μας…

     Έτσι, το αποτέλεσμα της ρακεμοποιήσεως (για το δέρμα του κυρίως σώματος του αντικειμένου) «μίλησε» για ηλικία ≤ 400. Αντιθέτως, μία μεταλλική πόρπη στους ιμάντες, αλλά και το ξύλο του κλεισίματος του στομίου φέρονται να έχουν αντικαταστήσει τα αυθεντικά και να αριθμούν ζωή μικρότερη του αιώνος.

     Με το πραγματικά ευφυές «κλείσιμό» του που, με τη βοήθεια μιας ξύλινης «φέτας», μετατρέπει το χείλος του σε «φυσαρμόνικα» με τη σύσφιξη των ιδίων των ιμάντων αναρτήσεώς του στη πλάτη, το «δισάκι» λαμβάνει τον όγκο του φέροντος περιεχομένου.

     Η μορφοποίησή του επιτρέπει στον φέροντα να το κρεμάσει στη πλάτη του ακόμη και εσωτερικά από έναν επενδύτη ώστε να μην εκτίθεται σε αδιάκριτα βλέμματα ή να προστατεύεται από τα καιρικά φαινόμενα και, βεβαίως, φέρει δύο ιμάντες για λόγους σύμμετρης αναρτήσεως που είναι απαραίτητη στον Ιππέα προκειμένου να ισορροπεί καλύτερα και στους καλπασμούς να μην αναπηδά έκκεντρα, κάτι που θα μείωνε την ισορροπία της ιππεύσεως.

ΠΟΛΕΜΕ, τα πάντα εν σοφία εποίησας!