ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΣΤΟΧΟΣ ΕΣΩΤΕΡΟΣ

     Οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ», το 2006, εισήγαγαν στην Ελλάδα την Παραδοσιακή (ενστικτώδη) Τοξοβολία, όχι προς διάδοση ακόμη ενός ‘αθλήματος’, αλλ’  επιδιώκοντας την αφύπνιση ενός ‘κοιμώμενου’ ψυχισμού που θα μπορούσε και θα …έπρεπε να ‘ξυπνήσει’! Έτσι, ‘στρώσαμε’ ένα εσωτερικό ‘μονοπάτι’ για να βαδίσουμε, πάνω σ΄ αυτό, όσοι ήμασταν προικισμένοι με την ικανότητα να το βαδίσουμε από κοινού. Το αποτέλεσμα αυτής της πρωτοβουλίας το χαιρόμαστε σήμερα, οκτώ χρόνια μετά, με έναν απολογισμό έργου του οποίου το πηλίκον είναι πολύ ανώτερο από τις αρχικές προσδοκίες μας… Όμως, «Γιατί αυτό το μονοπάτι»;

     H Παραδοσιακή (ή, ενστικτώδης) Τοξοβολία, υφ’ οιανδήποτε έκφανση και αν παρουσιάζεται στους αιώνες της ανθρώπινης Ιστορίας, δεν υπήρξε παρά ο ‘βατήρας’ επιβιώσεως της Ανθρωπότητος, μιας επιβιώσεως όχι τόσο υλικής όσο υπαρξιακής, ασχέτως αν αυτό ακόμη δεν έχει γίνει τόσο αισθητό όσο θα έπρεπε από εκείνους που θα …έπρεπε!

     Κατά την Παραδοσιακή (ενστικτώδη) Τοξοβολία, αυτή που εξαναγκάζει τον Τοξότη να τοξεύει χωρίς τη κυριαρχική πρωταγωνίστηση της τεχνολογίας, η όποια τεχνική υποβαθμίζεται σε δεύτερο επίπεδο ενώ σε πρώτο επίπεδο αναγορεύεται το ίδιο το Πνεύμα του Τοξότη.

     Ένας μεγάλος τεχνίτης του Ιαπωνικού Kyudo, o Anzawa Heijiro, συνήθιζε να λέει ότι η τόξευση βελτιώνει τη προσωπικότητα και όποιος δίνει έμφαση στη τεχνική της τοξεύσεως βρίσκεται ‘εκτός δρόμου’.  Πράγματι, όσοι μελετήσαμε ως ‘vade mecum' ζωής την Τοξοβολία διαπιστώσαμε πολύ νωρίς ότι, τοξεύοντας με τεχνική βελτιώνεται η τόξευση, αλλά, τοξεύοντας με Πνεύμα βελτιώνεται ο Τοξότης!

      Αλλά τι σημαίνει ‘Πνεύμα’;

     Επιστρέφοντας στους Ιάπωνες θα παρατηρήσουμε ότι το αυτό το ‘Πνεύμα’ το αποκαλούν ‘Shinki’ μια σύνθετη λέξη ‘Shin’+‘Ki’, δηλαδή, ‘καρδιά’ και ‘ζωτική ενέργεια’ (‘πνοή’). Εμείς, θα μπορούσαμε να το ερμηνεύσουμε ως ‘εσωτερική ζωτική πνοή’, δηλαδή, μιαν ενέργεια που ξεχωρίζει τον ζωντανό οργανισμό ο οποίος δρα, εν αντιθέσει με τον νεκρό ή, έστω, τον κοιμώμενο.

     Στην ενστικτώδη Τοξοβολία, αυτή η εσωτερική ζωτική πνοή προσδίδει την ουσιαστική ενέργεια για τη σωστή διεύθυνση του βέλους προς τον στόχο.  Είναι η υποχθόνια ορμή ενός ποταμού ο οποίος, ενώ στην επιφάνειά του φαίνεται αδρανής, στα εσωτερικά του βάθη τα ρεύματα δαιμονίζονται οξυγονώνοντας τα έγκατά του. Έτσι και στη Τοξοβολία, ο Τοξότης που εμφανίζεται …ολύμπιος, απλώς, δεν αποκαλύπτει τις εσωτερικές δονήσεις του ψυχισμού του που παράγει η εσωτερική ζωτική πνοή προς την οποία προσφεύγει για να επιτύχει την ευστοχία του.

     Γίνεται, λοιπόν, σαφές ότι αυτή η εσωτερική ζωτική πνοή αποτελεί μία ταραχώδη υπαρξιακή συνιστώσα της οποίας η αποτελεσματική χαλιναγώγηση προϋποθέτει ένα ισχυρό σταθερό Πνεύμα. Και η προκύπτουσα αμφίδρομη σχέση της αναγκαιότητος της εσωτερικής ζωτικής πνοής (για την ευστοχία) προς την αναγκαιότητα της χαλιναγωγήσεώς της δια του Πνεύματος (για την αποφυγή εκτρεπτικών αποκλίσεων ως εκ των κλυδωνισμών που αυτή η πνοή παράγει), αναγκαστικώς ασκεί και οξύνει το ίδιο το Πνεύμα το οποίο βαθμιαία παραχωρεί την πρωταγωνιστικότητά του στην ολοένα ενδυναμούμενη εσωτερική ζωτική πνοή. Έτσι, η εμβάθυνση στη Παραδοσιακή (ενστικτώδη) Τοξοβολία ξυπνά το ίδιο το ένστικτο που δεν είναι άλλο από τον συνδυασμό της εσωτερικής ζωτικής πνοής μέσα στο, αχνό και δευτερεύον αν όχι αμελητέο, περιφερειακό πλαίσιο της νοητικής λειτουργίας.

     Προς υποβοήθηση αυτής της αναπτύξεως του ενστίκτου στη Παραδοσιακή (ενστικτώδη) Τοξοβολία η διδασκαλία εκ μέρους του Διδασκάλου είναι όσο το δυνατόν περιορισμένη στα απολύτως αναγκαία, χωρίς υπερδιορθώσεις, χωρίς επιβολές λεπτομερειακών κανόνων και οδηγιών, χωρίς παρεμβάσεις που διαταράσσουν την ανακάλυψη της εσωτερικής ζωτικής πνοής από τον κάθε ασκούμενο.

     O Δάσκαλος θα παραμείνει διακριτικά στη 'σκιά' του μαθητή-ασκουμένου, επιτρέποντάς του να ανακαλύψει τον ...εαυτό του και να διαμορφώσει την εξατομικευμένη τεχνική του με πρώτιστο γνώμονα, πάντοτε, την αφύπνιση του ενστίκτου του.H διδασκαλική παρέμβαση θα πρέπει να παραμένει στο ελάχιστο και ο μαθητής να αφήνεται να απαντά ο ίδιος, κατά το δυνατόν, στα ερωτήματά του. Κι αυτό δεν έχει 'κανόνες ή προκαθορισμένα 'βήματα' ('Steps') αφού εντάσσεται στην όλη φυσιοκεντρική ιδιοσυστασία ενός εκάστου μαθητή στο πλαίσιο των εξατομικευμένων συνθηκών διδασκαλίας ως μία καθαρά 'ζενική' διαδικασία.

     Ένα επιπλέον ζωτικό σημείο προσοχής είναι η κατάσταση της αναπνοής κατά τη στιγμή της κορυφώσεως της εσωτερικής ζωτικής πνοής όπου η διανοητική λειτουργία βρίσκεται κι αυτή στη κορύφωσή της. Η στιγμή αυτή είναι καθοριστική και οι Ιάπωνες την ονομάζουν ‘Kiai’, για την περίπτωση δε αυτή είναι απαραίτητη μία εμπεριστατωμένη διδασκαλία αναπνοής προς τον ασκούμενο. Στην πραγματικότητα, η αναπνοή ταυτίζεται με το Πνεύμα και μία καλορυθμισμένη και αποτελεσματική αναπνοή συντελεί σπουδαία στη καλύτερη απόδοση του Πνεύματος το οποίο όσο παραμένει δυνατό ο ασκούμενος παραμένει δυνατός ενώ όταν εξασθενεί εξασθενεί και ο ίδιος ο ασκούμενος. Η κατάσταση αυτής της εξασθενήσεως καθιστά τον ασκούμενο τρωτό τόσο διανοητικά όσο και φυσικά και οι Ιάπωνες, αυτή την κατάσταση την ονομάζουν ‘Suki’ το οποίο η Παραδοσιακή (ενστικτώδης) Τοξοβολία όχι μόνον ελαχιστοποιεί αλλά και θεραπεύει πλήρως κατά την επίτευξη της ορθής εξασκήσεως. Συνεπώς, εδώ έγκειται και η ευεργετικότητα της Παραδοσιακής (ενστικτώδους) Τοξοβολίας για τον Άνθρωπο.

     Ίσως κάποιος νομίσει ότι η μονομερής ανάπτυξη της ενδυναμώσεως (μυοσκελετικής) του Ανθρώπου, προλαμβάνει ή και αποτρέπει την εξασθένηση (‘Suki’) όπως την είδαμε στη προηγουμένη παράγραφο. Λάθος! Πολλοί οργανισμοί με έξοχη μυοσκελετική διάπλαση, φαινομενικώς ευρωστότατοι, πάσχουν από εξασθένηση Πνεύματος η οποία τελικώς τους οδηγεί ακόμη και στο μοιραίο! Ο Άνθρωπος, όπως και όλα τα πλάσματα εάν δεν παραμένουν στη φυσικότητά τους είναι καταδικασμένα και «φυσικότητα» σημαίνει την ισορροπημένη ενδυνάμωση ενός οργανισμού τόσο κατά την υλική υπόστασή του όσο και κατά την πνευματική του, αν όχι κυρίως κατά την πνευματική του η οποία αποτελεί και την κυρία ‘αντλία’ ζωής με την ανάσυρση τρομερών δυνάμεων οι οποίες μπορεί να διατηρήσουν την ζωή ακόμη κι εκεί που το σώμα φυλλορροεί… 

     Αυτή η προκύπτουσα, από την Παραδοσιακή (ενστικτώδη) Τοξοβολία, ισορροπημένη φυσικότητα του ασκουμένου δεν νοείται απλώς ως σωματική ή και ψυχοσωματική αλλά και χαρακτηροδομική. Η ενθάρρυνση της πρωταγωνιστικότητος του Πνεύματος στην όλη διαδικασία συνεπιφέρει και την ανάπτυξη των χαρακτηροδομικών ιδιοτήτων του ασκουμένου μέσα από μία ‘ροή’ φυσιοκεντρικών κατευθύνσεων τις οποίες ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεται. Κι εδώ, η ζενική διαδικασία διατρέχει το ίχνος της μη υπάρξεως, του μη εντοπισμού αλλά της εκ του αποτελέσματος τεκμηριώσεως της υποστάσεως… Κάθε άφεση βέλους επιστρέφει μια βασική, διπλή, ευεργεσία στον ασκούμενο, αφ’  ενός μιαν ευεργεσία ψυχής και αφ’ ετέρου μιαν ευεργεσία Πνεύματος, αλλά και σώματος όσο κι αν η τελευταία μπορεί να θεωρηθεί ως αμελητέα ΄ οι δύο πρώτες είναι τα σημαντικά οφέλη της Παραδοσιακής (ενστικτώδους) Τοξοβολίας! Η τοξευτική διαδικασία δια της αναπτύξεως του Πνεύματος σε επίπεδα υπερβατικής ‘οξυδερκείας’ απογυμνώνει τον ασκούμενο από τα τεχνητά, ‘προστατευτικά θωράκια’ της υπάρξεώς του και τον καθιστά αυτόπτη μάρτυρα ενός απενδεδυμένου ‘Εγώ’ αναμορφώνοντάς του και την οπτική της εαυτού θεάσεως αλλά και ολόκληρου του περιβάλλοντος Κόσμου.

     Η Παραδοσιακή (ενστικτώδης) Τοξοβολία, λοιπόν, κατατείνει σε μία υπαρξιακή τελείωση, δικαιολογώντας της απολύτως τον τίτλο ‘εσωτερικό μονοπάτι’! 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

     Το, ανωτέρω, κείμενο αποτελεί μία 'αρχιτεκτονημένη' καταγραφή των κατευθυντηρίων σημειώσεων τις οποίες ευγενώς μας προσέφεραν οι Ιάπωνες Δάσκαλοί μας, προκειμένου να επιτύχουμε τις ακριβείς και ωφέλιμες, εβδομαδιαίες, Προπονήσεις Παραδοσιακής Τοξοβολίας κατά την τελευταία διετία. Αναρτάται προς κατανόηση των Εκπαιδευτών, βοηθών Εκπαιδευτών και Συνασκουμένων της Ομάδος μας ώστε να καθίστανται κοινωνοί του προπονητικού Πνεύματος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", των οποίων τα Μέλη μετέχουν συντεταγμένης και συγκεκριμένης Παιδείας! Για όποιον εκτός Ομάδος ενδιαφέρεται να αποσαφηνίσει ή και να εφαρμόσει σημεία του παρόντος κειμένου, ευχαρίστως και πάντοτε αφιλοκερδώς τιθέμεθα στη διάθεσή του.

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης.