ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΟΠΟΥ Η ΑΡΓΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΙ ΤΟ ΕΠΙΤΥΧΕΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

     Μαθαίνουμε να απολαμβάνουμε αργά το «τσάι» μας, αδειάζοντας σιγά-σιγά την «κούπα» μας! Το συζητήσαμε σε προηγούμενο δημοσίευμά μας. Κάνουμε πράξη το «σπεύδε …βραδέως!» κι ελέγχουμε με τη σιγουριά του υπνοβάτη την αναμέτρησή μας με τον αντίπαλο! Είμαστε καταδικασμένοι να νικήσουμε!

     Μπαίνουμε ακόμη βαθύτερα στην «ατραπό» της ηρεμίας και της αυτοσυγκεντρώσεως ώστε να είμαστε βέβαιοι για την επακριβή στιγμή που θα σύρουμε τη σκανδάλη, …που θα απελευθερώσουμε τη χορδή, εννοείται!

     Ορατός για μας ο αντίπαλος αλλά όχι και εμείς από αυτόν. Οι κανόνες του παιγνιδιού ξεκάθαροι : Δες τον εχθρό πριν σε δει αυτός! Ο Σουν Τζου θα ένοιωθε ιδιαίτερη χαρά βλέποντας τους «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ» να προπονούνται!

     Στις τελευταίες Προπονήσεις μας μαθαίνουμε να …βαδίζουμε προς τον στόχο! Μαθαίνουμε στη πράξη το αξίωμα της βραδείας βαδίσεως προς τον στόχο, μιας κινήσεως για να ηρεμούμε και να αυτοσυγκεντρωνόμαστε λίγο πριν τη ζωτική στιγμή κατά την οποία το βέλος μας θα σημαδεύει το κέντρο του στόχου.

     Ο Μάνος, ως Δάσκαλος Πολεμικών Τεχνών με αρκετή εμπειρία, βοήθησε την Ομάδα μας στη τελευταία Προπόνηση να κατανοήσει την αργή βάδιση με αποτέλεσμα ένα τέλειο τοξευτικό «φινάλε» όλων των Συνασκουμένων, αμέσως μόλις ο Νεφεληγερέτης έστειλε τη πρώτη σταγόνα υετού της όμορφης ανοιξιάτικης μπόρας που επακολούθησε! Σίγουρα ο Νεφεληγερέτης, εξακολουθεί να αποχαιρετά τους πιστούς του με υετό όπως και τότε …κι εμείς με ...βέλη όπως πάντοτε ανά τους αιώνες, σαν να μην εφευρέθηκε ποτέ η ...πυρίτιδα!