Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

"ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΙ...
...ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ"


     Κάπως έτσι θα μπορούσε να τιτλοφορηθούν τα σημερινά μας μαθήματα με έναν απολύτως αρχάριο και τους ...παλιούς Εφιπποτοξότες!


     Στα μαθήματά μας απολαμβάνουμε ιδιαιτέρως τους αρχαρίους όταν σχολιάζουν την πρώτη ίππευσή τους... Πάντα σκεπτικοί, πάντα συγκρατημένοι με ισχυρή αυτοκριτική αλλά πάντα -στο ...βάθος- ευτυχισμένοι που "ξαναδιαβάζουν" στο DNA τους εκείνη τη γοητευτική "εγγραφή" αιώνων η οποία θέλει τον Άνθρωπο συνδεδεμένο με τον Ίππο.


     Κάθε μάθημα Ιππικής είναι για τον συνειδητό Εκπαιδευτή μία εξερευνητική εμπειρία στον ...εαυτό του! Μία κατάδυση "χωρίς αναπνευστήρα" σε αβυσσαλέο βάθος αυτογνωσίας...


     Στο πρόσωπο του αρχαρίου καθρεπτίζεται το είδωλο του Εκπαιδευτή με έναν αδυσώπητο τρόπο που τρομάζει! Τρέμεις μήπως, άθελά σου, κάνεις το μαθητή σου να αφιππεύσει δια παντός εξ αιτίας του λάθους σου και τρέμεις, όχι διότι θα χάσεις έναν μαθητή αλλά διότι θα αποκόψεις, ίσως δια παντός, τον ομφάλιο λώρο ενός Ανθρώπου με τη Φύση...


     Κι όσο περισσότερο φοβάσαι το λάθος σου τόση περισσότερη χαρά νοιώθεις όταν στο τέλος του μαθήματος ο αρχάριος, αφιππεύοντας, φωτίζεται με το χαμόγελο της αυτοεμπιστοσύνης για τη σχέση του με τον Ίππο, παραμερίζοντας το αρχικό του δέος προς το ογκωδέστερο και ισχυρότερο πλάσμα.


     Στην Ιππική δεν υφίσταται "διδασκαλία" αλλά κάτι πολύ βαθύτερο και ουσιαστικότερο : Εκπαίδευση! Παρέχεται Παιδεία και όχι ακαδημική διδαχή... Επιχειρείται δυναμική αναρρίχηση για την ανασύσταση της ανθρώπινης φυσικότητος και όχι δογματικός αναμηρυκασμός...


     Κι όλα τούτα, διότι οι "αετιδείς" δε θέλουν και δεν πρέπει, απλώς, να "πετάξουν" αλλά και θα "πετάξουν"!





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.