Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΤΟ ΙΠΠΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Μέρος Ζ'
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ
Αρμονία και ρυθμός η ζωή και ό,τι την
συνθέτει! Ένα αμάλγαμα ισορροπίας εικόνας, οσμής, αφής (απτής ή και «ορατής»)
αλλά και γεύσεως (φυσικής ή και νοητής) που εκφράζεται με ήχο που διεγείρει την
ακοή σε μιαν εξίσωση η οποία παρακολουθεί κάθε έμβιο μέχρι τον θάνατό του. Αυτή
είναι η Μουσική! Και η προηγούμενη επαγγελματική σχέση του Ιδρυτή των «Ελλήνων
Κενταύρων» και της Σχολής του Ιππικού Θεάτρου τους με το Λυρικό Θέατρο τον
κάνει, εν αντιθέσει με τα ευρέως ισχύοντα, να θεωρεί ότι η Μουσική επί σκηνής
«συμπρωταγωνιστεί» εξίσου με την σεναριακή, την σκηνοθετική, την υποκριτική και
την σκηνογραφική παράμετρο!
Με τούτες τις σκέψεις και θεωρώντας την
Μουσική απαραίτητο στοιχείο της, υπό προετοιμασία, παραστάσεως, προσπαθήσαμε με
επιμονή να συνεργασθούμε με έναν μουσικό παρέχοντάς του την δυνατότητα της
συνθετικής αυτονομίας προκειμένου να συνεισφέρει στην όλη προσπάθεια με πέντε
συνθέσεις οι οποίες να καλύπτουν ως «επένδυση» όλο το έργο. Και, μιλώντας, για
«επένδυση» εννοούμε φυσικά το εσωτερικό μέρος του σκηνικού εγχειρήματος το
οποίο, όπως η φόδρα στο ένδυμα παρέχει την θάλπη στον φέροντα, έτσι και ο ήχος
παρέχει την θάλπη της ολοκληρωμένης συναισθηματικής διεγέρσεως στον θεατή.
Στην προσπάθεια ανακαλύψεως ενός συνθέτη
αντιμετωπίσαμε πλείστες όσες δυσκολίες με κυριότερη εκείνη της αδυναμίας
κατανοήσεως της προσωπικότητος του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη του οποίου το
γιγαντιαίο «υπαρξιακό βάθρο» προϋποθέτει, κυρίως, ικανότητα ηρωικής
προσεγγίσεως και μουσικής αναπλάσεως στο πεντάγραμμο.
Αναζητώντας τον μουσικό συνεργάτη
ακολουθήσαμε μια πεπατημένη η οποία δεν φαίνεται ότι διαθέτει και εναλλακτικές:
(α) Προσωπική συνέντευξη με τον υποψήφιο συνεργάτη, (β) Ανάλυση του έργου στον
υποψήφιο συνεργάτη, (γ) Παραχώρηση του σεναρίου στον υποψήφιο συνεργάτη προς
ιδίαν μελέτη και συναγωγή εμπνεύσεως και (δ) Παραχώρηση πίστωση χρόνου στον
υποψήφιο συνεργάτη προς κατάθεση, προχείρως, ηχογραφημένων «προτάσεων».
«Καθ΄ οδόν» συναντήσαμε αξιόλογους
μουσικούς τους οποίους προσεγγίσαμε ως μέλλοντες συνεργάτες και, όντως,
χαρήκαμε από τις επαφές μας αυτές επικοινωνώντας με άτομα αξιοπρόσεκτων
ικανοτήτων αλλά, πάντοτε, με την ίδια κατάληξη: Ο ερμαφρόδιτος,
εκμοντερνισμένος, τρόπος «ζωής» (πνευματικού θανάτου, θα λέγαμε…) δεν τους
επέτρεπε διαύγεια κατανοήσεως του ειδικού «υπαρξιακού βάθρου» του Μιχαήλ
Μαρούλλου Ταρχανιώτη το οποίο προαναφέραμε! Έτσι, οι τελικές «προτάσεις» τους
κυμαίνονταν μεταξύ «επικοφανών» αναμηρυκασμών και βαλκανο-κλαρινιτζίδικων
«κλαυθμών» χωρίς κανένα δείγμα κατανοήσεως της υψιπετούς ψυχοσυστασίας, του
γενναίου χαρακτήρος, της σκοτεινής εποχής και του ευρωπαϊκού τόπου, του
ήρωος-πρωταγωνιστή του έργου.
Τότε, προς αποφυγή περαιτέρω ταλαιπωριών
ημών και τρίτων, λάβαμε την απόφαση να χρησιμοποιήσουμε ήδη υπάρχοντα μουσικά
έργα στην παράστασή μας για τα τέσσερα κύρια μέρη που την σπονδυλώνουν,
αφήνοντας σε εκκρεμότητα το πέμπτο και τελευταίο μέρος εν αναμονή της …τύχης!
Και η τύχη-ευτυχία για την πρόοδο της παραστάσεως δεν άργησε να φανεί με το
καλύτερο πρόσωπό της!
Γεώργιος Κοχλιός
Και το καλύτερο «πρόσωπο», εν προκειμένω
ήταν ένας νέος μουσικός επιστήμων με τον οποίο συναντηθήκαμε απροόπτως και
διαπιστώσαμε ότι, χωρίς καν να μελετήσει το σενάριο και μετά από μια λακωνική
αναφορά περιλήψεως του περιεχομένου του, είχε πλήρως αντιληφθεί τον χαρακτήρα,
την εποχή, τον τόπο και ό,τι αφορούσε στην μουσική περιγραφή του έργου. Αυτός
είναι ο συνθέτης της μουσικής του «Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη» ο Γεώργιος
Κοχλιός και, μεταξύ μας, αναζητήσαμε το αντιληπτικό «πλεονέκτημα» αυτού του νέου
ξεκινώντας και παραμένοντας στο «βιογραφικό» του, κάτι, βεβαίως, κοινότυπο,
όπου, όμως, διαπιστώσαμε κάτι κοινό που είχε με τον ήρωα του σεναρίου: την
κοινή … «περιπλάνηση», με τις μάχες ο πρώτος, με τα επαγγελματικά ταξίδια ο
σημερινός κατά τα οποία ως μουσικός ορχηστρών κρουαζιεροπλοίων είχε την
ευκαιρία να γνωρίσει πολλά «άστεα» και «νόον» ανθρώπων, παρά το νεαρό της
ηλικίας του!
Απόφοιτος του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και
πτυχιούχος του τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης, ο Γεώργιος Κοχλιός, με
διπλώματα (α) Κλασικής Αρμονίας της Μουσικής και (β) Αρμονίου και Πλήκτρων,
καθώς και με εμφανίσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Μέγαρο Μουσικής
Θεσσαλονίκης όπου παρουσίασε την λύρα της ιδιαίτερης πατρίδας του, αλλά και
ραδιοφωνικός παραγωγός όπως επίσης και αφιερωμένος μουσικός σε ορχηστρικά
σύνολα κρουαζιεροπλοίων με πολλές εμφανίσεις.
Και όταν μας είπε ότι θα μας στείλει
σύντομα τις μουσικές «προτάσεις» του, ανησυχήσαμε φοβούμενοι μην ακούσουμε
καμιά παραφθορά μαδριγαλίων του Orfeo Vecchi σε …κοσμικότερη μεταγραφή!
Άλλωστε, αν ο Χατζηδάκις δεν είχε κλέψει τον Μότσαρτ και ο Θεοδωράκης τον
Ζαμπέτα, τούτη η χώρα θα έψαχνε ακόμη για να βρει…κορυφαίους τραγουδοποιούς! Κι
όμως! Ο Γεώργιος Κοχλιός σύντομα έστειλε τις πρωτότυπες όσο και εντυπωσιακές συνθέσεις
του οι οποίες έφεραν την σφραγίδα μιας ιδιότυπης συλλήψεως επικεντρωμένης μέσα
στο όλο «πνεύμα» του έργου και, το κυριότερο, με την ατμοσφαιρικότητα που
προσδοκούσαμε! Ευγνώμονες, λοιπόν, προς τον συνθέτη μας.
Συνεχίζεται...
.JPG)
