ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ
[THE EXPERIMENT]
Στο διεφθαρμένο
καθεστώς του αθηνοκεντρικού (παρα-)«κράτους» μία «υπουργός Παιδείας» η οποία,
ως υποψήφια, α π έ τ υ χ ε στις
εισαγωγικές εξετάσεις, απαντά με αναίδεια κοκκινόκωλου πιθήκου προς έναν ε π ι τ υ χ ό ν τ α υποψήφιο ο οποίος, διαμαρτύρεται διότι, παρά την υψηλή βαθμολογία
που κατέκτησε, καταδικάζεται να παραμείνει στο περιθώριο της πανεπιστημιακής σχολής που επέλεξε λόγω δημοκρατικότατης
αναξιοκρατίας! Και αυτό το θεσμικό σούργελο στο "γούπατο" της κυβερνητικής γιάφκας, αντί αιδήμονος σιγής, προκαλεί κάθε ιερό και όσιο ασελγώντας επί της ...αριστείας!
Στη Σχολή των «Ελλήνων
Κενταύρων» σταθμίζουμε το περιρρέον κατάντημα μιας κοινωνίας η οποία
κατολισθαίνει στα ευρωπαϊκά τάρταρα προορίζοντας τα παιδιά της για σερβιτόρους
νεοβαρβάρων τουριστών και προτάσσουμε την αναγκαιότητα καλλιεργείας ήθους
ουσιώδους Παιδείας, εισάγοντας τους μαθητές μας στην ατραπό του Δασκάλου η
οποία άγει στην τελείωση χαρακτήρων, απαραιτήτων για μία ανάκαμψη από την
περιβάλλουσα μαζοκρατικήν αθλιότητα!
Κι αυτό το ειδικό
μάθημα προϊδεασμού των εκπαιδευομένων μας στην ουσιώδη Παιδεία του διδασκαλικού
ήθους, ήταν μία πρώτη προσέγγιση ενός, σχετικού, πλήρους curriculum που θα
ακολουθήσει. Ούτω πως, σήμερα, οι εκπαιδευόμενοί μας ανέλαβαν ρόλον Εκπαιδευτή
και οι Εκπαιδευτές ρόλον εκπαιδευομένων προς εμπέδωση του αλληλοσεβασμού και της
αποφυγής εξουσιαστικότητος, σε μία κοινή πορεία καλλιεργείας ψυχής.
Τρεις εκπαιδευόμενοι διαφορετικών επιπέδων, ο πολύ προχωρημένος, με αρκετήν εμπειρία ως μέλλων Εκπαιδευτής και με ανδρικές αντοχές Αντώνης, η πολύ προχωρημένη και με γυναικείες αντοχές Δέσποινα και η δωδεκάχρονη, εντελώς αρχάρια, Αγγελική, στο σημερινό "πείραμά" μας συνεργάσθηκαν ώστε να να αλληλοκατανοήσουν την σχέση "Εκπαιδευτή" κι "εκπαιδευομένου", να προσπαθήσουν να βελτιώσουν και να βελτιωθούν δια της ιππικής συνασκήσεως και στο τέλος, έχοντας βελτιωθεί όλοι συμπεριλαμβανομένου και του Ίππου, να εισαχθούν στην ατραπό του Δασκάλου και όχι, απλώς, Ιππασίας, όσο του αξιοπρεπώς ζειν, συνεργάζεσθαι και συνυπάρχειν!
Στον ρόλο, λοιπόν, του εκπαιδευομένου ο Αντώνης και στον ρόλο των Εκπαιδευτριών, κατά σειρά, η Αγγελική και η Δέσποινα. Και γιατί πρώτη η δωδεκάχρονη Αγγελική η οποία, μάλιστα, κατελήφθη εξ απήνης αναλαμβάνοντας έναν τόσο δύσκολο ρόλο τον οποίο δεν είχε καν φαντασθεί; Και πως αντιμετωπίσθηκε η εμφανής αμηχανία της και η, παρά την ανηλικιότητά της, εσωστρεφής σεμνότητά της, εν αντιθέσει με την, "πανταχόθεν", αναίσχυντη "υπουργό Παιδείας";
Η απάντηση είναι απλή: Εάν επροηγείτο η κατά πολύ εμπειρότερη Δέσποινα, η άπειρη Αγγελική που θα ακολουθούσε, για πολλούς λόγους, θα υπέκυπτε στην "γοητεία" της μιμήσεως της Δέσποινας και δεν θα ανελάμβανε την ευθύνη μιας ιδίας αναλήψεως του "φορτίου" του ρόλου της. Κι αυτός δεν ήταν ο σκοπός του ...πειράματος. Ας ξεκινήσουμε, όμως, με την μελέτη των δύο κειμένων που συνέταξαν η Δάσποινα Μπόνου και ο Αντώνης Διαγούπης, μαθαίνοντας "από μέσα" τις παραμέτρους του "πειράματος"
α. Η Δέσποινα Μπόνου σημειώνει:
Η σημερινή μας
εκπαίδευση ξεκίνησε με μία έκπληξη, καθώς ο εκπαιδευτής μας, Αριστοτέλης,
παρέδωσε τις ηνίες του μαθήματος σε εμάς τους μαθητές. Έτσι, ο Αντώνης, η
Δέσποινα και η Αγγελική, μοίρασαν τους ρόλους σαν σε θεατρική παράσταση, με την
Αγγελική να αναλαμβάνει το ρόλο της εκπαιδεύτριας, τη Δέσποινα στο ρόλο της
φωτογράφου και τον Αντώνη στο ρόλο του μαθητή, ενώ παράλληλα ο Παππούς καμάρωνε
τα εγγονάκια του από απόσταση.
Για αρχή, η Αγγελική
θέλησε να εξασκηθεί ο Αντώνης σε ασκήσεις βάδην, θέτοντάς του όρια μέσα στον
εκπαιδευτικό μας χώρο. Αφού ο Αντώνης διέγραψε ‘τετράγωνα’ με τον Αλέξανδρο,
κατά μήκος και κατά πλάτος του στίβου, ήταν ώρα για ασκήσεις αφυπνίσεως του
σώματος. Για αυτόν το λόγο, η Αγγελική ξεκίνησε να παραθέτει οδηγίες στο μαθητή
της να τεντώνει τα χέρια και τα πόδια του σε διάφορες κατευθύνσεις. Παράλληλα,
η Δέσποινα, έχοντας μπει στο πετσί του φωτογράφου, τραβούσε λήψεις τόσο σε
μακρινή όσο και σε κοντινή απόσταση από τον Ίππο, θέλοντας να δοκιμάσει την
αυτοσυγκέντρωση του Αντώνη και του Αλεξάνδρου.
Στη συνέχεια, η
Αγγελική προσέφερε το τόξο και ένα βέλος στον Αντώνη και του ζήτησε να τοξεύσει
εν κινήσει του ίππου. Παρόλο που ο Αντώνης έφερε εις πέρας με επιτυχία την
πρώτη του βολή, ο Αλέξανδρος έδειξε να θορυβείται, και ο Αντώνης αποφάσισε να
του δώσει λίγο χρόνο να προσαρμοστεί και να ηρεμήσει, δείχνοντας έτσι πόσο
εύστοχος είναι στο να καταλαβαίνει τις ανάγκες του.
Έπειτα, έφτασε η ώρα να αναλάβει η Δέσποινα
τις ηνίες του μαθήματος και να εκπαιδεύσει τον Αντώνη. Αδίστακτη όπως πάντα και
εμπνευσμένη από την πτυχιακή της εργασία πάνω στο Ιππικό Θέατρο, η Δέσποινα
θέλησε να ενισχύσει την ήδη υπάρχουσα εμπιστοσύνη μεταξύ του Αντώνη και του
Αλεξάνδρου, μέσα από μία σειρά ασκήσεων:
Αρχικά, ζήτησε από τον
Αντώνη να βαδίσει τον Αλέξανδρο σε μία νοητή ευθεία γραμμή κατά μήκος του
εκπαιδευτικού μας χώρου, έχοντας πλήρη έλεγχο της κατεύθυνσής του και χωρίς να
επιτρέπει στον Αλέξανδρο να τον πάει για τουρισμό. Αφού ανέβηκε και κατέβηκε
από μία φορά το στίβο κατευθύνοντας άψογα τον ίππο, η Δέσποινα αποφάσισε πως
ήταν ώρα να περάσουν στο δεύτερο σκέλος της άσκησης.
Έτσι, ζήτησε από τον
Αντώνη να ξαναλάβει θέση στο σημείο της αφετηρίας του και να επαναλάβει την
ίδια άσκηση, αλλά με τα μάτια του κλειστά. Σκοπός τώρα ήταν να καταφέρει να
κατευθύνει τον Αλέξανδρο χωρίς να παρεκκλίνει από την ευθεία του, και
χρησιμοποιώντας όλες τις υπόλοιπες αισθήσεις του. Πράγματι, ο Αντώνης κατάφερε να
οδηγήσει τον Αλέξανδρο στην αντίπερα πλευρά του στίβου χωρίς να χάσει την
αυτοσυγκέντρωση του και χωρίς να βγει εκτός πορείας. Όταν ερωτήθηκε από τη
Δέσποινα ποιες διαφορές παρατήρησε συγκριτικά με πριν, εκείνος είπε πως αυτήν
τη φορά εμπιστεύτηκε περισσότερο την ακοή του αφού δε μπορούσε να
χρησιμοποιήσει τα μάτια του, και κατευθύνθηκε με βάση αυτήν. Παράλληλα, μέσω
της αισθήσεως της αφής, κρατώντας τις ηνίες, μπορούσε να αισθανθεί τις κινήσεις
του κεφαλιού του ίππου και να τον διορθώσει στην πορεία του όποτε
χρειαζόταν.
Αφού ο Αντώνης έφερε
εις πέρας με επιτυχία το δεύτερο σκέλος της άσκησης, η Δέσποινα έκρινε πως ήταν
έτοιμος για το τρίτο και τελευταίο σκέλος: ίππευση σε Μένδιο κάθισμα. Το
συγκεκριμένο σκέλος είναι εμπνευσμένο από τον Arnold και την Amy Mindell, οι
οποίοι στο βιβλίο τους «Riding the Horse Backwards: Process Work in Theory and
Practice» (2016), προσκαλούν όλους τους ιππευτές να ιππεύσουν ανάποδα και «να
επιτρέψουν το απίθανο να συμβεί.»
Έτσι, σκοπός τώρα
είναι ο πλήρης έλεγχος του ίππου χωρίς τη βοήθεια της όρασης και του αμοιβαίου
προσανατολισμού. Ο ιππευτής θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει την ισορροπία του
καθήμενος ανάποδα πάνω στον ίππο ενώ παράλληλα θα κρατάει τις ηνίες για να τον
διευθύνει. Σύμφωνα με τη Δέσποινα, αυτή η άσκηση εξυπηρετεί στην ανάπτυξη της
εμπιστοσύνης μεταξύ του ίππου και ασκουμένου, καθώς ο ασκούμενος δεν έχει άλλη
επιλογή παρά να αφήσει τον ίππο να γίνει τα μάτια του, και παράλληλα, ο ίππος
εμπιστεύεται πως ο αναβάτης του θα τον κατευθύνει σωστά και με έλεγχο. Εδώ η
Δέσποινα θα ήθελε να προσθέσει πως κάπως έτσι επομένως, αναπτύσσεται και η
‘κινητική επικοινωνία’ μεταξύ των δύο ειδών.
Ο Αντώνης λοιπόν,
κατάφερε να κατευθύνει τον Αλέξανδρο με Μένδιο κάθισμα από τη μία πλευρά στην
άλλη, με ελάχιστες παρεκκλίσεις. Η άσκηση έληξε με τον Παππού να επαινεί τα
εγγονάκια του και να ζητάει από τη Δέσποινα να μην ‘τυραννήσει άλλο τον Αντώνη
για σήμερα’.
β. Ο Αντώνης Διαγούπης σημειώνει:
Απαραίτητη προϋπόθεση
της βελτίωσης είναι η εκπαίδευση. Κύριος λόγος της συνεχούς βελτίωσης των μελών
μας είναι πως είμαστε όλοι εκπαιδευόμενοι. Όμως η ύπαρξη εκπαιδευομένων
προϋποθέτει εκπαιδευτές. Ποιοι είναι οι εκπαιδευτές μας; Μα εμείς πάλι βέβαια.
Ο καθένας από εμάς φέρει τον χαρακτήρα του που έχει διαμορφωθεί από τις
προσωπικές του εμπειρίες με αποτέλεσμα να είναι μοναδικός. Αυτή τη μοναδικότητα
προσκαλούμε στην ομάδα των Ελλήνων Κενταύρων και την καλούμε να μας διδάξει.
Σήμερα, άλλαξαν οι
ρόλοι στον στάβλο και η 12χρονη Αγγελική κλήθηκε στο ρόλο του εκπαιδευτή του
Αντώνη. Αν και η ντροπαλή Αγγελική ανέλαβε το βαρυσήμαντο ρόλο ευθύνης με
διστακτικότητα η βοήθεια της Δέσποινας ήταν καταλυτική στην απελευθέρωση της
Αγγελικής. Η προπόνηση ξεκίνησε με πολύ χαλαρό ζέσταμα και έφτασε σε
προχωρημένου επιπέδου διατάσεις και τροχασμό.
Ύστερα, ήταν η σειρά
της Δέσποινας να εκπαιδεύσει τον Αντώνη η οποία και του υπέδειξε ένα ιδιαιτέρως
ευφάνταστο ασκησιολόγιο. Σκοπός του ασκησιολογίου ήταν η βελτίωση του
καθίσματος και της αίσθησης προσανατολισμού του αναβάτη διευθύνοντας τον
ίππο με κλειστά τα μάτια ή σε μένδεια
στάση. Η άσκηση άρχισε με έφιππο βάδην του Αντώνη και του Αλέξανδρου σε μια
συγκεκριμένη κατέυθυνση ώστε να χαραχθεί στην μνήμη τους η ακολουθηθείσα
διαδρομή. Έτσι με την κατάλληλη προετοιμασία ο Αντώνης και ο Αλέξανδρος
κατάφεραν να βρουν το δρόμο τους και με κλειστά τα μάτια πατώντας στα χνάρια
που άφησαν κατά την προετοιμασία τους. Η ίδια τακτική ακολουθήθηκε και στη
μένδεια στάση όπου η διεύθυνση του ίππου είναι σαφώς δυσκολότερη με αποτέλεσμα
οι διευθυντικές κινήσεις του Αντώνη να είναι αχρειάστως ελαφρώς εντονότερες.
Πολύ σύντομα όμως οι ηπιότητα των κινήσεών του επανήλθε και κατευθύνθηκε με
ευστοχία και ασφάλεια στην προδιαγεγραμμένη διαδρομή.
Το σημερινό μάθημα
ήταν υψίστης σημασίας επειδή ήταν μια πρακτική αναβίωση του σκοπού των
πολεμικών τεχνών, όπως είναι η έφιππη τοξοβολία, ο οποίος είναι η διατήρηση του
εαυτού μας και η προσήλωση στο στόχο ακόμη και όταν μας περιβάλλει το σκοτάδι.
"Πολιτικολογούμε", λένε οι φιμωμένοι με μάσκες, λες κι εμείς δεν πρέπει να είμαστε πολιτικά όντα όπως επιτάσσει ο Αριστοτέλης δικαίωμα, όμως, που έχουν οι ..."άλλοι" με τα φίμωτρα... Παίρνουμε θέση, λέει, εναντίον ενός "θεσμικού" παράγοντος όπως η αναπαράγουσα συμπεριφορές κοκκινόκωλων πιθήκων ..."υπουργός Παιδείας", ...υβρίζουμε ίσως... (προφανώς τους κοκκινόκωλους πιθήκους)! Καλέ τι μας λέτε?... Μήπως νομίσατε ότι οι "Έλληνες Κένταυροι" ιδρύθηκαν για να συνταχθούν με την αγέλη των προβάτων που υποτάσσονται στη μοίρα τους προς το σφαγείο, δικαιώνοντας δια της σιωπής τους το δολοφονικό χέρι του σφαγέα τους? Λανθάνετε λάθος μέγα, διότι αυτή η Ομάδα Εφίππων Πολεμικών Τεχνών ιδρύθηκε και λειτουργεί επί 16 χρόνια με υποδειγματικό τρόπο, ακριβώς, για την ανέλιξη αξιοπρεπών χαρακτήρων οι οποίοι εμπνέουν σεβασμό και προορίζονται να επιβιώσουν, σε μιαν υπελισσόμενη κοινωνία αγελαίων αμνών που άγονται στον αφανισμό! Κι αν σας αρέσει...διότι εν μέσω δημοκρατικού κοπρώνος, πρώτιστο μέλημα είναι η κάθαρση των σκυβάλων!
Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ ΜΑΣ
Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "Έλληνες Κένταυροι", έχει την καταγωγή της στον Οργανισμό "KASSAI" με Δάσκαλο τον ίδιο τον παγκόσμιο Πρωταθλητή Kassai Lajos, λειτουργεί από το 2005 με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων, είναι Μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Έφιππης Τοξοβολίας (W.H.A.F.) και έχει τιμηθεί με δύο πρώτα παγκόσμια βραβεία και πολλές διακρίσεις.
Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν εισπράττει χρήματα και, βεβαίως και η Τοξοβολία προσφέρεται ΔΩΡΕΑΝ στους μαθητές μας, ενώ τους παρέχονται και Τόξα (κατασκευής "KASSAI").
Η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" παρέχει στα Μέλη της μια πολυσχιδή και ολοκληρωμένη εκπαίδευση η οποία αποβλέπει στη δόμηση χρηστών και δυνατών χαρακτήρων!
Οι τακτικές Προπονήσεις διεξάγονται στους Αμπελοκήπους (κέντρο) και την πρόσβαση στον προπονητικό χώρο εξυπηρετεί η μπλε γραμμή του μετρό, στάση "Αμπελόκηποι".
Aνεξαρτήτως του περιορισμένου του χώρου, μπορούμε όλοι να προπονούμεθα κατόπιν συνεννοήσεως στο 6977764737 ορίζοντας, όπως καθένας ευκαιρεί, ημερομηνία και ώρα, τουλάχιστον 24 ώρες πριν. Αυτό επιτρέπει τον καλύτερο συνδυασμό Συνασκουμένων με την καλύτερη σχεδίαση προπονητικού προγράμματος.
Πλην των νεοπροσερχομένων, όλοι υποχρεούνται να αποδέχονται το Καταστατικό της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας", τον Κανονισμό Λειτουργίας της Ομάδος, να φέρουν την προβλεπόμενη αμφίεση των "Ελλήνων Κενταύρων" και να τηρούν τις οδηγίες των Εκπαιδευτών.
