"ΨΙΘΥΡΟΙ" ΣΤΟ MYSINEK

"ΨΙΘΥΡΟΙ" ΣΤΟ MYSINEK

     Όσο ο έμψυχος και έναιμος Ίππος διαφέρει μιας άψυχης και άναιμης φόρμουλας, ο ταπεινός και άσημος Ιππέας θα παραμένει κάτι διαφορετικό και πολύ πιο … «σημαίνον» του επώνυμου πρωταθλητή ενός σιρκουί του Μόντε Κάρλο! Και τούτο σημαίνει ότι ο Ιππέας δεν αρκείται στην κατάκτηση τίτλων και φήμης ιππεύοντας ένα και μόνον Ίππο με τον οποίο κατακτά … «κύπελλα»! Ο Ιππέας θα πρέπει να ξεπερνά το φράγμα του περιορισμού του «ενός» ώστε να μπορεί να απορροφά όσο γίνεται περισσότερο τον χείμαρρο της ιππικής εμπειρίας ιππεύοντας, κατά το δυνατόν περισσότερους Ίππους σε περισσότερους τόπους, κάτι που δεν του εξασφαλίζει «κύπελλα» αλλά κάτι πολύ περισσότερο, ιππική εμπειρία και βαθύτερη σχέση με τον Ίππο.

     Στο πλαίσιο του παραπάνω συμπεράσματος κι εμείς ταξιδέψαμε! Όχι για να διασκεδάσουμε την ανύπαρκτη πλήξη μας, όχι για να σπαταλήσουμε πλεονάζοντα χρήματα (από αυτά που δεν είχαμε ποτέ…), όχι κινούμενοι από συρμώδη ελατήρια, αλλά για την καλλιέργεια της ψυχής μας και κυρίως για την καλλιέργεια της σχέσεώς μας με τον Ίππο θέλοντας να αφουγκρασθούμε τους δικούς του ψιθύρους και όχι για να γίνουμε εμείς «ψιθυριστές» όπως νομίζει ο εγωκεντρικός άνθρωπος.

     Επιλογή μας, αυτή τη φορά, το αρχοντικό του Dick Bosma στο Mysinek της Πολωνίας για το οποίο είχαμε, συνοπτικά, αναφερθεί στο παρελθόν και του οποίου τα οφέλη που «εισπράξαμε» μας υποχρεώνουν σε μία εκτενέστερη και πληρέστερην αναφορά.

     Σ΄ αυτό το μοναδικό ιππικό κέντρο στο οποίο δεν βρεθήκαμε μόνο μια φορά αλλά επιστρέψαμε για περισσότερες υποκύπτοντας στα θέλγητρά του, «γυρνώντας τα ρολόγια μας» έναν αιώνα πίσω, διαβιώσαμε όπως τότε…, ιππεύσαμε όπως τότε… και καταφέραμε να διαλογισθούμε όπως και τότε…, μεταφέροντας στις «αποσκευές» μας κατά την επιστροφή τόση ιππικήν εμπειρία που δεν θα μπορούσαμε να την αποκτήσουμε με κανέναν άλλο τρόπο, από καμία άλλη δυτική Σχολή …υψηλής Ιππικής! Ο λόγος;

     Εδώ οι συνθήκες, κυριολεκτικώς, «εγγράφουν» τον Άνθρωπο ως υποσύνολο στον τομέα του Ίππου και ταυτίζουν ως αναπόσπαστα τα δύο πλάσματα μέσα σε ένα απέραντο φυσικό περιβάλλον που συνιστά το ιδανικό λίκνο της Ιππικής και της Ιππασίας!   

     Το κόκκινο τούβλο ήταν το χαρακτηριστικό δομικό υλικό της περιοχής ήδη από τον 19^ο αιώνα, το ίδιο που κυριαρχεί και στο γειτονικό κάστρο των Τευτόνων Ιπποτών του Malbork και χρησιμοποιήθηκε στις μεταγενέστερες προσθήκες του, «σφραγίζει» κι αυτό το αρχοντικό του Mysinek που δεσπόζει ολομόναχο σε μία απέραντη δασώδη έκταση στην οποία ελάχιστες ανθρώπινες παρεμβάσεις παρατηρούνται.

     Ο σημερινός ιδιοκτήτης του, ο Ολλανδός(!) Dick Bosma, ένας κοσμοπολίτης ταξιδιάρης που έφτασε στην Πολωνία κατά την διάρκεια της απάνθρωπης κομμουνιστικής κατοχής της ως στέλεχος εταιρείας θαλασσίων μεταφορών, ρίχνοντας …άγκυρα σ’  αυτό το αρχοντικό που το αγόρασε, αμέσως το εξέλιξε σε ένα περίοπτο ιππικό κέντρο!

     Άνθρωπος πραγματικά ευγενής, ο Dick Bosma, «απόηχος» παλιών εποχών…, κοστολογεί την φιλοξενία στον πολυτελέστατο χώρο του αντί πινακίου φακής όχι διότι έχει …χαμηλή αυτοεκτίμηση αλλά διότι ως αριστοκράτης οικοδεσπότης παρά την σπουδαιότητα των παροχών του, δεν τις θεωρεί τίποτε το σημαντικό....

     Προσηνέστατος ο Dick Bosma, παραμένει συνεχώς δίπλα στους επισκέπτες του, τους ενημερώνει για ο,τιδήποτε του ζητήσουν, τους βοηθά ως Εκπαιδευτής Ιππασίας και συνοδός εξωτερικών περιιππεύσεων, ενώ, δεν παραλείπει να τους διορθώνει ευγενικά και κατά την ιππικήν ετικέτα ώστε ακόμη και ένδυσή τους να προσιδιάζει στην αριστοκρατικότητα του χώρου και της Ιππικής.

     Ο Dick Bosma, υποδέχεται τους φιλοξενουμένους του τον χειμώνα με μία μεγάλη βόλτα με έλκηθρα.

     Ένα απρόσμενο ξάφνιασμα για τον νεοφερμένο που δύο γεροδεμένα άτια θα τον τρέξουν πάνω στο έλκηθρο ανάμεσα από «όχθες» χιονιού και γλιστερούς πάγους, σε μια περιοχή όπου από τον Νοέμβριο όλα αρχίζουν να γίνονται «λευκά».

     Σ΄ αυτή την ωραία «κούρσα» με έλκηθρο ο επισκέπτης αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται, ήδη, σε μια πολύ ιδιαίτερην εγκατάσταση η οποία έχει πολλά να του προσφέρει κι εδώ θα κάνει τις πρώτες «ασκήσεις» ισορροπίας ώστε να παραμείνει επάνω στο έλκηθρό του όταν τα «ζευγμένα» θα …ενθουσιαστούν και θ΄ αρχίζουν να καλπάζουν ζωηρά στο στενό, παγωμένο, μονοπάτι της διαδρομής που διαρκεί πάνω από μία ώρα!

     Με την «εισαγωγή» του επισκέπτη στο έλκηθρο, ο Dick Bosma καταφέρνει να μυήσει τον επισκέπτη του σε μιαν άλλη ιππική «συχνότητα» προετοιμάζοντάς τον να χαρεί, εν συνεχεία, τα υπέροχα τετράποδα του Σταύλου που τον περιμένουν σε διαδρομές συνολικού μήκους πλέον των 200 χιλιομέτρων χωμάτινου μονοπατιού που διατρέχουν τις γύρω εκτάσεις.

     Το καλοκαίρι ο ίδιος χώρος παραμένει βυθισμένος μέσα σε στρώσεις χρυσαφένιων φύλλων που στρώνονται επί αιώνες σαν φυσικό «χαλί» σε όλα τα κτήματα του αρχοντικού.

     Και καθώς ο σημερινός ιδιοκτήτης του Mysinek έχει μιαν ιδιαίτερην Αισθητική, μέσα από αυτό το χρυσαφένιο, φυσικό, «χαλί» αναδύονται διακριτικά εντυπωσιακοί υπαινιγμοί του αγροτικού παρελθόντος του 19^ου αιώνος όπως αυτό χαρακτηρίζει την συγκεκριμένη περιοχή.

     Σαν αναστημένα λείψανα αυτά τα «κουφάρια» μας γνέφουν μέσα από την επιτηδευμένη «εγκατάλειψή» τους στο χρυσαφένιο μνήμα τους για να μας προκαλέσουν ένα «συχώριο» του παρελθόντος τους που έκανε πολλούς χρήστες τους να ιδρώσουν για να απολαύσουν στο τραπέζι τους τη γεύση των καρπών της γης.

     Γύρω από τα υποστατικά απλώνονται εγκαίρως οι τροφές για τον δύσκολο χειμώνα. Εννέα Ίπποι και κάποια άλλα τετράποδα απαιτούν πρόνοιες αρκετές, όπως επίσης και τα κομμένα ξύλα για το τζάκι σε ποσότητες διόλου ευκαταφρόνητες.

     Εσωτερικά, το αρχοντικό αυτό έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας μεγαλοαστικής μονοκατοικίας της εποχής του, με την αρχιτεκτονική μεγαλοπρέπεια αλλά και σεμνότητα της αστικής νοοτροπίας εκείνων των χρόνων.

     Μετά το κόκκινο τούβλο, ακολουθεί το σκουρόχρωμο ξύλο συμπληρωμένο με χρυσές «πινελιές» στα επίτοιχα τμήματα και στα θυρώματα, ενώ τα πατώματα είναι επίσης ξύλινα παρκέ σε όλους τους χώρους των δωματίων των φιλοξενουμένων που βρίσκονται στον άνω όροφο προς τον οποίο οδηγεί από το σαλόνι μια ευρύχωρη ξύλινη σκάλα.

     Αυτό το σαλόνι που χρησιμοποιείται και ως «καθιστικό» και ως τραπεζαρία, διατηρεί πάντα έναν διακριτικό χαμηλό φωτισμό με το φυσικό φως εισερχόμενο φειδωλά απ’  έξω και τον εσωτερικό, τεχνητό, φωτισμό ρυθμιζόμενο από ρεοστάτες οι οποίοι το βράδυ «ακυρώνονται» από τις ανταύγειες του τζακιού που καίει μέχρι τα μεσάνυχτα.

     Κι αυτό το τζάκι που μας κράτησε μισοκοιμισμένους στο θαλπος του μετά από πολύωρες ιππεύσεις στα δασώδη μονοπάτια. υπήρξε πραγματικό βάλσαμο εκεί όπου οι θερμοκρασία πέφτει ακόμη και πιο κάτω από -40 C!

     Στο επίκεντρο, ένα πιάνο έτοιμο να συνοδεύσει τα συναρπαστικά «πιάτα» που ετοιμάζει στη κουζίνα για τους επισκέπτες μία σπουδαία Ρωσίδα μαγείρισσα, ευγενέστατη όσο και άριστη Αμαζόνα.

     Αυτός ο χώρος προετοιμάζει τους επισκέπτες για την πρωινή ιππική «περιπέτειά» τους με ένα πλούσιο πρωινό και τους υποδέχεται μετά από αυτήν με ένα χορταστικό γεύμα και χαλάρωση μπροστά στο τζάκι.

     Τον χειμώνα που ο φυσικός φωτισμός «αποσύρεται» ενωρίς, το δωμάτιο του επισκέπτη, λιτό αλλά πανέμορφο, απλώνεται σαν αγκαλιά για να τον κρατήσει κοντά σε ένα ωφέλιμο διάβασμα.

     Κι ο Dick Bosma συνηθίζει να λέει ότι οι ιδιαίτεροι ταξιδιώτες φτάνουν εδώ τον χειμώνα για να χαρούν όχι μόνον τον Σταύλο αλλά και το δωμάτιό τους επιπλωμένο με έπιπλα εποχής κι ένα κρεβάτι από το οποίο δε σου κάνει καρδιά να «απελευθερωθείς» ακουμπώντας στις μεγάλες λινές μαξιλάρες του με τα πανέμορφα κλινοσκεπάσματα.

     Σίγουρα αυτό το αρχοντικό δεν θα μπορούσε παρά να εκφράζει την αριστοκρατική πολωνική Παράδοση «ευθυγραμμισμένο» με τους κανόνες της και τη λάμψη της χωρίς οψίπλουτες εκτροπές και νοθεύσεις.

     Και μέσα σ΄ αυτό το δωμάτιο σε περιμένουν επάνω στα κέρατα ενός ελαφιού που σχηματίζουν μια πρωτότυπη 'βιβλιοθήκη' , τα βιβλία που αγοράζεις στις εξόδους σου προς το κοντινό Gdansk και Malbork για να σου κρατήσουν τη καλύτερη συντροφιά όσο περιμένεις το ξημέρωμα που θα σε ξαναβγάλει έφιππο στα απέραντα χιονισμένα δασικά μονοπάτια.

     Από εδώ, η άλλοτε Γερμανική πόλη Danzig η οποία σήμερα λέγεται Gdansk, απέχει ελάχιστα αλλά διαθέτει πάμπολλα πολιτισμικά και ιστορικά ενδιαφέροντα για κάθε επισκέπτη.

     Παγωμένο τον χειμώνα όσο και ηλιόλουστο το καλοκαίρι, το Gdansk που ισοπεδώθηκε από τη σοβιετική μανία αναστηλώθηκε με τέτοιαν ακρίβεια ώστε, σήμερα, τίποτε δεν προδίδει ετεροχρονισμένη «νοθευτική» παρέμβαση στην αποκατάσταση ενός ολόκληρου αστικού ιστού, κάτι που κατάφεραν σε αγαστή συνεργασία Πολωνοί και Γερμανοί μεταπολεμικοί αρχιτέκτονες, ιστορικοί, αρχαιολόγοι κλπ. Οι ευρωπαίοι συνεργάζονται μεταξύ τους υπέρ του πολιτισμού, οι γραικύλοι σπαράσσονται μεταξύ τους για το ποιος θα τον πρωτοκαταστρέψει, με το γνωστό, ορατό αποτέλεσμα!

     Έτσι, σήμερα περπατώντας στο κέντρο του Gdansk τίποτε δεν θυμίζει εκείνα τα ερείπια με την ισοπεδωμένη πόλη του 1945 αλλά έχεις την αίσθηση ότι περιδιαβαίνεις τις ρούγες της άλλοτε χανσεατικής οικονομικής μητροπόλεως που οροθετούσε ολόκληρη την Χανσεατικήν Ένωση η οποία συνεστήθη, κυρίως, προς κατάργηση του «δικαίου του ισχυροτέρου» (Faustrecht, Jus manuarium).

     «Λίκνο» του κεχριμπαριού, εδώ εκτίθενται συγκλονιστικές συλλογές κεχριμπαριού με την αφθονία του οποίου, κάποτε, διακοσμήθηκαν ολόκληρα έπιπλα!

     Και, παράλληλα με τα Μουσεία, τα αμέτρητα μικρά καταστήματα χειροποίητων, κυρίως, κοσμημάτων εκθέτουν και αυτά όχι μόνον τα προς πώληση δημιουργήματά τους αλλά και  συλλεκτικά, για τους ειδήμονες, κομμάτια κεχριμπαριού με περιζήτητες ενθέσεις εντόμων και άλλων λειψάνων των αιώνων.

     Το κεχριμπάρι, αυτός ο θησαυρός των αρχαίων θαλασσών και, βεβαίως, της Βαλτικής, στο Gdansk κυριαρχεί παντού αποτελώντας το πραγματικό τοπικό «έμβλημα»!

     Από την άλλη πλευρά, το Mysinek οδηγεί στο κάστρο των Τευτόνων Ιπποτών που άλλοτε λέγονταν «Marienburg» και σήμερα «Malbork».

     Πρόκειται για το καλύτερα διατηρημένο και συντηρημένο ιπποτικό κάστρο το οποίο, επίσης, υπέστη καθολική καταστροφή στο τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου από τους βανδάλους σοβιετικούς, χωρίς αυτό να εμποδίσει τους μεταγενέστερους πολωνικούς κρατικούς φορείς να σπεύσουν προς πλήρη (σχεδόν) αποκατάσταση των φοβερών ζημιών του.

     Λαμπρές συλλογές όπλων και πανοπλιών, εντυπωσιακές αναπαραστάσεις μαχών και πολλά άλλα, περιμένουν τον επισκέπτη αυτού του μνημείου ευρωπαϊκού πολιτισμού!

     Και μπορεί οι παλαιοί «κάτοικοι» αυτού του κάστρου να μην υπήρξαν «υποδείγματα» πολιτισμού, μπορεί εκ μισαλλοδοξίας «κινούμενοι» να κατέσφαξαν τους ατυχείς, αόπλους, εντοπίους, παγανιστές (και τι μας θυμίζει αυτό...;) προκειμένου, βιαίως, να τους εξαναγκάσουν να εκχριστιανισθούν, αλλά η αποτίμηση του πολιτισμού έχει τόσες πολλές παραμέτρους ώστε να κατατάσσει το κάστρο αυτό εν μέσω των καλύτερα διατηρουμένων στρατιωτικών φρουριακών μνημείων του Μεσαίωνος. 

     «Δυο βήματα» από το Mysinek, το Malbork «διδάσκει» μεσαιωνική οχυρωτική αλλά και τον τρόπο ζωής εκείνης της ιπποτικής εποχής με ό,τι αυτό σημαίνει! Διδάσκει εκείνο το ιπποτικό ζειν, μάχεσθαι και θρησκεύεσθαι, τις πολεμικές αντιλήψεις αλλά και τις περιπέτειες των ιπποτικών ταγμάτων με άξονα αναφοράς το τάγμα των Τευτόνων Ιπποτών που εγκαταβιούσε εδώ.

     Το Malbork, δεν είναι ένα απλό «τουριστικό» αξιοθέατο αλλά ένα επίκεντρο  απτής σπουδής της μεσαιωνικής ιστορίας, ένα πελώριο «εποπτικό μέσο διδασκαλίας» μιας περιόδου του ευρωπαϊκού πολιτισμού για την οποία άλλοι αισθάνονται υπερήφανοι, άλλοι ντρέπονται, αλλά όλοι στέκονται περιδεείς μπροστά στα διδάγματά της.  

     Κι εμείς μελετητές σε τούτο το μνημείο, με αρκετές επισκέψεις οι οποίες, αν και ευάριθμες, δεν μας επιτρέπουν να δηλώσουμε ότι το "ξεφυλλίσαμε" εξ ολοκλήρου φτάνοντας στη τελευταία "λέξη" του "επιλόγου" του, συγκεντρώσαμε ένα "σημειωματάριο" με σημαντικές πληροφορίες διαφόρων "κεφαλαίων" πολιτισμού,, ακόμη και φρουριακής Ιππικής και σταυλισμού, που «απαντούν» διαχρονικά και σε σημερινά, σχετικά, ερωτήματα. 

     Πίσω, στο  αγαπημένο ορμητήριό μας Mysinek, το μεγάλο όφελος των επισκέψεών μας σε τούτη τη "Μέκκα" Φυσικής Ιππικής, οι εννέα τετράποδοι "κάτοικοι" του Σταύλου του τους οποίους ο ευγενής οικοδεσπότης μας είχε εμπιστευθεί "εν λευκώ"  είχαν έναν καθημερινό πρωταγωνιστικό ρόλο. 

     Tα εννέα, αυτά, Trakehner και Wielkipolski από τις εννέα το πρωί μέχρι τις δώδεκα το μεσημέρι μας υποδέχονταν στη ράχη τους, είτε βυθιζόμενα στο χιόνι, είτε απολαμβάνοντας την καλοκαιρινή ζέστη σε ένα ήπιο, δασώδες, περιβάλλον, "ξεναγώντας" μας σε απέραντες διαδρομές που τις καλύπταμε και με τους τρεις βηματισμούς υπό κανόνες Ιππικής Αντοχής προς αποφυγή υπερκοπώσεως των ζώων μας.

     Η ιπποσαγή στο Mysinek αποτελεί ένα αμάλγαμα, κυρίως, υλικού του Πολωνικού Ιππικού διαφόρων εποχών, όπως και οι χρησιμοποιούμενες σέλλες ελάχιστες από τις οποίες ήσαν του εμπορίου. Παρά ταύτα, οι στρατιωτικές σέλλες ήσαν ιδανικές για πολλά-πολλά χιλιόμετρα εξωτερικών ορεινών διαδρομών 

     Τον χειμώνα, βάζοντας στο ξεκίνημα και βγάζοντας μετά την επιστροφή τις ειδικές "βίδες" των πετάλων κτρατούσαμε κατά νου τον κίνδυνο ολισθήσεως, κυρίως σε επιφάνειες πάγου, ευτυχώς όμως ποτέ δεν μας συνέβη τίποτε το δυσάρεστο, κρατώντας ήπια μεν, σταθερή δε, επαφή με το "στόμα" μέσω των ηνιών αφού, δυστυχώς, εδώ η στομίδα είναι υποχρεωτική.

     Τα απογεύματα, στο περιφραγμένο υπαίθριο Ιππευτήριο του συγκροτήματος στήνονταν και μεσαίου ύψους εμπόδια που βοήθησαν να χαρεί την πρώτη του υπερπηδητική εμπειρία και ο φίλτατος Ανδρέας ο οποίος αν και ίππευε πολλά χρόνια στην Ελλάδα δεν του είχαν δώσει την δυνατότητα να υπερπηδήσει εμπόδια...

     Για κάτι τέτοια αξίζουν αυτές οι έξοδοι από τον εθνικό μας "σταύλο" (μακάρι να είχε τέτοια τάξη...) για να καταφέρουμε όσα δεν μπορούμε εκεί που οι "άλλοι" δεν μπορούν κι όχι, αναγκαστικά, εμείς.

     Αν, όμως, σ΄ ετούτη την ιππικήν εγκατάσταση ωφεληθήκαμε τα μύρια όσα σε ό,τι αφορά στην Ιππασία υπήρξε πραγματικά ανεκτίμητη  η συνεισφορά της απλής, αλλά συτηματικής, παρατηρήσεως της συμπεριφοράς των υπό ελεύθερο καθεστώς Ίππων και των μεταξύ τους "διαλόγων", στο μεγάλο περιφραγμένο κτήμα, προς το οποίο είχα απευθείας οπτική πρόσβαση από το παράθυρο του δωματίου μου!

     Τα μεσημέρια όλων των ταξιδιών μου στο Mysinek τα πέρασα πίσω από αυτό το παράθυρο κρατώντας λεπτομερείς ...φωτογραφικές "σημειώσεις" της αγελαίας κινητικής συμπεριφοράς των εννέα Ίππων προσπαθώντας να ερμηνεύσω τη "γλώσσα" του σώματός τους.

     Στάθμισα προσεκτικά τις διευθύνσεις προσεγγίσεών τους σε σχέση με την ταχύτητα και την όλη έκφραση της κεφαλής, της ουράς και του κορμού.

     Έλαβα υπ΄ όψη μου την σταθερή συμμετρία κατά των "αντάμωμα" και την βαθμίδα υπερυψώσεως κατά την επαφή.

     Μελέτησα τις "εκφράσεις" των εμπροσθίων και τον έλεγχό τους κατά τις ανορθώσεις.

     Εκστασιάσθηκα με την κάμψη του αυχένος η οποία, τελικώς αποκαλύπτει πολλές παραμέτρους των "εσωτερικών" συναισθημάτων του Ίππου και απορώ πως δεν το είχα σκεφθεί!

     Σ΄ αυτά τα ιδιαιτέρως καρποφόρα δίωρα, μπορεί να έχανα την θαλπωρή του υπέροχου, καλοστρωμένου, κρεβατιού μου με τις πουπουλένιες, πελώριες, μαξιλάρες αλλά κέρδισα ό,τι πιο ανεκτίμητο αλλά και χρήσιμο στη σχέση μου με τον Ίππο: την διείσδυση σε ένα βαθύτερο επίπεδο "αποκρυπτογραφήσεως" της ταξιδερμικής συμπεριφοράς του.

     Κι εδώ ήταν που κατάλαβα ότι πολύ σημαντικότερη γνώση από την ίδια την Ιππασία είναι η ικανότητα κατανοήσεως και επικοινωνίας με τον ίδιο τον Ίππο χωρίς το "αντάλλαγμα" της φιλόξενης υποδοχής στη ράχη του!

     Εδώ, με την βοήθεια της οράσεως και της ακοής μου, με την βοήθεια της φωτογραφικής μου μηχανής και του σημειωματαρίου μου, αυτά τα αξέχαστα δίωρα  ιπποπαρατηρήσεως, νομίζω πως μου απεσαφήνισαν την πραγματική έννοια του "ψιθυριστή"  που, ασφαλώς και δεν είναι ο Άνθρωπος αλλά είναι ο ίδιος και μόνος Ίππος!

     Και πράγματι, μόνον εάν ο Άνθρωπος αποφασίσει να "αφουγκραστεί"  τους "ηχηρότατους¨όσον και άηχους ψιθύρους που παράγει ο Ίππος κατά την φυσική συμπεριφορά του, τότε ο Άνθρωπος πιστώνεται με την μεγαλύτερη δεξιότητα και πλέον ωφέλιμη της απλής χρήσεως του Ίππου, όπως αυτή την διασυνδέσεως και επικοινωνίας μαζύ του επί ίσοις όροις προς αμοιβαία χαρά και ανάπτυξη δυνατών συναισθημάτων.

     Στον Dick Bosma οφείλω ευγνωμοσύνη, εκτός για τα όσα μου προσέφερε στο αρχοντικό του, για την προσωπική που μου έκαμε να με ορίσει εκπρόσωπο της επιχειρήσεώς του στην Ελλάδα! Όμως, διατηρώντας έναν κρυφό "έρωτα" με την ιππική εγκατάσταση του Mysinek θεωρώ ασέβεια να την προτείνω σε ... "Κόσμο" φοβούμενος το ενδεχόμενο της μιάνσεώς της από "βαρβάρους! Συγγνώμη Dick, αλλά δεν θα ήθελα ποτέ ένας ανιπτόπους τουρίστας να πατήσει το παρκέ του δωματίου που μου κρατάς, να καθίσει στο τραπέζι όπου σπούδασα ένα συγκλονιστικό "αντικείμενο" και να ξαπλώσει στο κρεβάτι μου με τις ονειρεμένες μαξιλάρες που φροντίζει η ευγενέστατη Ρωσίδα καμαριέρα μας. Αυτοί, ας πάνε στη ...Μύκονο!

     Αλλά, αν με ρωτήσετε αν, πραγματικά, άξιζαν τα ταξίδια μου στο Mysinek, αν πραγματικά άξιζαν τα χιόνια αλλά κι οι καύσωνες σ΄ αυτή την απόκοσμη κι απόμερη περιοχή της Ευρώπης, θα σας απαντήσω με όλη μου τη καρδιά : Άξιζε, όσο τίποτε άλλο!

Αγαπητοί  Συνασκούμενοι,

Κάποιοι φτάνουν στη πηγή αλλά δεν πίνουν,

κάποιοι φτάνουν στη πηγή αλλά πίνουν,

κάποιοι ανοίγουν το υδροφόρο όρυγμα !

Σκεφθείτε αυτό το τελευταίο

εκεί όπου νομίζετε ότι βρίσκεστε σε αδιέξοδο...

και θα δείτε να αναβλύζει ο χείμαρρος της επιμονής σας! 

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης

  

     

  

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

 ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Αλλαγή προπονητικού σεναρίου στο Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" και αυτή την φορά ο επικεφαλής του έρχεται να μας θυμίσει ότι η Ενστικτώδης Τοξοβολία μπορεί να έχει πολύ περισσότερες "εφαρμογές" απ΄ όσες φανταζόμαστε.

     Ένα ευφυώς εφαρμόσιμο πλάνο για την ανάπτυξη στοχαστικής ικανότητος υπό διάφορα "πρίσματα" προσεγγίσεως ευνοημένο από το ολιγοπρόσωπο της Γραμμής Βολής οφειλόμενο στις βροχερές (και εκεί!...) καιρικές συνθήκες ήταν ο "καμβάς" αυτής της εβδομαδιαίας Προπονήσεως των Κορφιατών Συνασκουμένων.

     Διαφορετικές "γωνίες", διαφορετικά ύψη με όλα, όμως, τα βέλη να "συγκεντρώνονται" επί του στόχου, το κοινό αποτέλεσμα.

     Πολλά συμπεράσματα θα μπορούσαν να εξαχθούν από τούτη την θεαματικότατην εκπαιδευτικήν ημερίδα. Πολλά και λίαν ...ενδιαφέροντα!

     Όμως, εμείς θα αρκεσθούμε να "κρατήσουμε" την εικόνα μιας ..."urban" εξορμήσεως όπου το "death from above" ..."ακούγεται", μάλλον, ...τρομαριακό λαμβανομένων υπ΄ όψη και των "συγκεντρώσεων" των βελών.

     Έμπνευση, πάντοτε, το προπονητικό περιεχόμενο των τακτικών δράσεων των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" ... Έμπνευση!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΧΑΛΚΙΔΟΣ"

     O André Breton στον «Ορισμό του Υπερρεαλισμού» έγραφε:

………………………………………………………………

«Η Desbordes-Valemore είναι υπερρεαλίστρια στον έρωτα.

………………………………………………………………

Ο Βaudelaire είναι υπερρεαλιστής στην ηθική.

………………………………………………………………

Ο Reverdy είναι υπερρεαλιστής σπίτι του

…………………………………………………..……..….»

     Και αν γνώριζε και τον αγαπημένο Ιφικράτη μας θα έγραφε ότι είναι …υπερρεαλιστής στο …πήδημα (και, όπως θέλει κανείς το ερμηνεύει μιας και η ελευθεριότητα είναι, κατά τον γράφοντα, ο απόλυτος ορισμός του υπερρεαλισμού). Έτσι, μετά τα pas de deux στα ...βάτα της κεντρικής Ομάδος, ακολουθεί με άλματα Mikhail Baryshnikov αλλά και με το κάτι τις του παραπάνω καθώς τα εκτελεί με το Τόξο ανά χείρας και ...τοξεύοντας! Αποφεύγουμε να φαντασθούμε τα αποτελέσματα ενός τέτοιου άλματος ενώπιον θεατών όπου οι ανυποψίαστοι γιοί του Γουλιέλμου Τέλλου θα προσπαθούσαν να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους με το μήλο στο κεφάλι...  Σε κάθε περίπτωση, ο αγαπημένος μας Ιφικράτης (κατά ...κόσμον Γεώργιος Σταυριανόπουλος) ενσαρκώνει την ανακατεύθυνση της ορχήσεως σε λίαν ...υπερρεαλιστικούς ορίζοντες που θα έκαναν ακόμη κι έναν Tristan Tzara να αισθάνεται πλανόδιος λαχειοπώλης σε συνοικιακή εμποροπανήγυρη της Αγίας Μαρκέλλας.

     Και σαν να μην έφτανε ο επικεφαλής του Παραρτήματος Ιφικράτης με τα αέρινα άλματά του, να κι ένας χορός δυναμικών ...σκεπτομορφών γύρω του σε έναν ένοπλο στροβιλισμό να μας ξαναφέρνει στο νου τους στίχους από τις "Φασματικές Στάσεις", επίσης, του André Breton: 

«Μα σε αυτή τη λαβή υπάρχει ήδη μια μονομαχία

Που κατά τη διάρκειά της αφοπλίζονται οι δύο αντίπαλοι» 

     Εμείς, πια, τι να πούμε...Εν αναμονή και άλλων μετενσαρκώσεων χορευτικών αγλαϊσμάτων και από τα άλλα Παραρτήματά μας μιας και οι υπερρεαλιστικές διαφυγές μας δεν αποκλείουν καμιάν ανέλιξη στους "Έλληνες Κενταύρους".

PAS DE DEUX ...υπό βροχήν!

     Δεν πρόλαβαν οι "Έλληνες Κένταυροι" να διαβούν το κατώφλι της "Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού Αλέξανδρος Χατζιάρας" και να ξεκινήσουν την συνεργασία με τον εξαίρετο Διευθυντή της και να, τα Pas de Deux ...υπό βροχήν, στο Ιππευτήριο, με Παντελή και Νατάσα να μιμούνται τον Igor Zelensky  και τη Yulia Makhalina στη ..."Λίμνη των ...Ίππων" όπως, έχει καταντήσει τον στίβο μας τις τελευταίες μέρες η συνεχής βροχόπτωση.

     Και μπορεί σ' αυτή την χορογραφία (την οποία ο Παντελής χαρεκτήρισε ως "Αφίππευση δι ...εναγκαλισμού") να μην έβαλαν το "χέρι" τους ο Marius Petipa και η Agrippina Vaganova αλλά όσοι χαρήκαμε το στιγμιότυπο, νιώσαμε σαν να ήμασταν αναπαυτικά καθισμένοι σε κάποιο θεωρείο του θεάτρου Kirov, απολαμβάνοντας μια νέα παραγωγή του Oleg Vinogradov.

     Αναφερόμενοι στον απολογισμό των μαθημάτων μας αρνούμεθα διαρρήδην να ευθυγραμμισθούμε με την ντιρεκτίβα της ..."σεμνότητος" καταπνίγοντας τον ενθουσιασμό μας που ζωπυρώνουν τα αποτελέσματα προόδου των μαθητών μας. Μακράν ημών οι καθωσπρεπικές ...μιζερο-"δηθενιές" και ΖΗΤΩ! ο οπτιμισμός που πυροδοτεί η προσεκτική αποτίμηση αυτών των αποτελεσμάτων.

     Κι όπως κάθε φορά, έτσι και σήμερα, η εξάδα των Συνασκηθέντων (συμπεριλαμβανομένου του Εκπαιδευτή αλλά και του Ίππου) έζησε στιγμές ομαδικής ανατάσεως βιώνοντας μία ομαδική πρόοδο αλλά και ποιότητα σχέσεων και αλληλεπιδράσεων μέχρι σημείου ο Ίππος να παρακολουθεί "στο στόμα" τον Εκπαιδευτή και να ξεκινά την εκτέλεση της ασκήσεως πριν λάβει την εντολή του Ιππέως (Αμαζόνας) του!

     Ω! ναι, σ΄ αυτή την Σχολή συμβαίνουν πράγματα τόσο μαγικά που ξεπερνούν ακόμη και το όριο κάθε ...μεταφυσικής ερμηνείας και τόσο απίστευτα ώστε μόνον εάν είσαι παρών τα απολαμβάνεις όπως ένα αιφνιδιαστικό και ρηξικέλευθο  Trompe-l'œil.

     Εν αρχή ην ο Παντελής μετά της τετράποδης καλλονής και ...ευφυεστάτης μέχρις ...αιφνιδιασμού φοράδος μας, σε ...αχαλίνωτους εφιπποτοξοτικούς καλπασμούς απείρου σφοδρότητος όπως ο ίδιος συνηθίζει και στις βραδυνές του μιλόγκες ανεβοκατεβάζοντας τις ντάμες του επί της πίστας με αποτέλεσμα να κυκλοφορεί συνεχώς ...μονόχειρ όπως εκείνος ο αλήστου μνήμης κόμης Claus Philipp Maria Schenk Graf von Stauffenberg που νόμιζε ότι μπορούσε να κάνει εκείνα που δεν του 'πρεπαν...!

     Στον Παντελή, ο οποίος εξελίσσεται και ως πολύ προσεκτικός βοηθός Εκπαιδευτή οι σημερινές καλπαστικές τοξεύσεις του απέδωσαν, πράγματι, εύσημο με την καλή τεχνική αλλά και ευστοχία τους. Έτσι, του ανετέθη και ο ρόλος του βοηθού Εκπαιδευτή αναλαμβάνοντας τις τρεις μαθήτριες που ακολούθησαν με πρώτη την Νατάσα.

     Η καλή μας Νατάσα ξεκίνησε το σημερινό της μάθημα όπως συνηθίζουμε, δηλαδή, με διατατικές ασκήσεις. Όμως, εάν προσέξει κανείς την άνεση και την ένταση των κινήσεών της με άψογο και ισορροπιστικό "κάθισμα"  θα αντιληφθεί το επίπεδό της μέσα σε ελάχιστα μαθήματα.

     Η Νατάσα σήμερα, με την βοήθεια του Παντελή, "κάθισε" ακόμη πιο βαθιά και, παρά το ότι και η ίδια δεν το κατάλαβε, βελτίωσε την διευθυντική της ικανότητα.

     Και δεν θα ήταν κουραστικό να επαναληφθεί η ...επικινδυνότητα του Ιδρυτή της Ομάδος ο οποίος κατάφερε να οδηγήσει σε παράνοια ακόμη και την φωτογραφική κάμερα η οποία άρχισε να βλέπει ανερμήνευτα ...οράματα στο πουθενά!

     Κάποτε ο Ιδρυτής αυτής της Ομάδος, σε ένα μανιφέστο Τέχνης που είχε εκδώσει (1983) μιλούσε για ..."κάθυγρα μετεικάσματα στην οθόνη του νου"... Ε, να που αυτά έγιναν σήμερα πραγματικότητα και ήρθε δεύτερος εκείνος ο προγενέστερος που τάχα μου θαυματούργησε στη Κανά γεμίζοντας τα άδεια σταμνιά με γάργαρο κρασάκι... Σωπάτε τώρα, τι να ήταν εκείνος μπροστά σε έναν Κένταυρο ο οποίος δεν καταδέχεται να γεμίσει σταμνάκια με κρασάκι αλλά ένα Ιππευτήριο με ακέφαλες αλογατάρες σαν από σουρρεαλιστικό πίνακα του μεταφυσικού Giorgio de Chirico! Ορίστε μας!

     Κι αυτά καταφέρνουμε στην Ομάδα και όχι να το παινευτούμε αλλά όσα κανάτια με κρασάκι της Κανά να είχαμε καταπιεί τέτοιο όραμα δεν θα βλέπαμε! Και μη βλέπετε που εμείς δεν έχουμε ...φωτοστέφανο! Το σβήσαμε για εξοικονόμηση ενεργείας!...

     Αλλά να που εκεί που άρχιζε να πίπτει ...straight through η ...βρόχα, η Ζηνοβία μας απεφάσισε χωρίς καμία σχετικήν εντολή να ...καλπάσει για  π ρ ώ τ η  φορά, στα ...καλά καθούμενα! Έτσι της ήρθε, εν μέσω ...pas de deux, οραμάτων, ανιέρων μετεικασμάτων και άλλων τινών που δε λέγονται (έτσι για να μένετε σε αγωνία...) να ...καλπάσει και κάλπασε! 

     Απτόητη η αρχάρια Αμαζόνα μας, όχι μόνον στάθηκε ασφαλέστατα επάνω στον Ίππο της αλλά και όταν κάποιοι άρχισαν να πλησιάζουν για να την ...περιμαζέψουν και ο ευφυέστατος Ίππος αντελήφθη το "εκτός προγράμματος" τραβώντας, αυτεπαγγέλτως, ...χειρόφρενο, απορημένη η Ζηνοβία μας στράφηκε προς το μέρος μας και μας ρώτησε, επιθετικά ολίγον, "τι συμβαίνει;"  οπότε της εξηγήσαμε ότι ...κάλπασε ...ακουσίως και ...αδοκήτως. Δεν έδειξε να πολυκατάλαβε, τουναντίον, της άρεσε απ΄ ό,τι έδειξε και συνέχισε απτόητη το μάθημά της! Θαύμα-θαύμα, το δεύτερο μετά το εν Κανά της Γαλιλαίας αλλά, στη περίπτωσή μας, αληθές!

     Η Κατερίνα μας, αν και η νεώτερη της ημερίδος, ως παιδί κατάφερε να περισώσει τόσο την σοβαρότητα όσο και την ισορροπία της ομηγύρεως των πρεσβυτέρων, δίνοντας ωραιότατην εικόνα καλπασμών με τοξοφορία!

     Τι να πούμε, τώρα, εμείς οι μεγαλύτεροι...; Ευτυχώς που υπάρχουν και παιδιά διότι οι, λοιποί, ...παλίμπαιδες, ευτυχέστατα και ...παιδιόθεν εκφύγαμε πάσης "πεπατημένης"...

     Α! Και κάτι τελευταίο... Οι Γάλλοι χορευτές αντί "καλής επιτυχίας" εύχονται ..."σκατά!"! Φαίνεται ότι πράγματι αυτή η ευχή έχει τη βάση της διότι σήμερα η επιτυχία όλων των μαθητών ήταν λαμπρή, όπως η χρυσίζουσα κοπριά της αγαπημένης μας φοράδας που διευκολύνθηκε στην υπακτική της διαδικασία από την γλυκύτατη Κατερίνα μας η οποία, εν στιγμαίς αφόδου, έπραξε τα ...δέοντα ...κύπτουσα προς διευκόλυνση της φοράδος αποτιούσης φόρον Τιμής προς το Κοινοβούλιον !

ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ 

ΕΝΟΣ ΑΘΕΛΗΤΟΥ ...ΜΟΝΟΠΩΛΙΟΥ

     Έκλεισαν δέκα χρόνια από την κυκλοφορία του εγχειριδίου που συνέγραψε ο Ιδρυτής των «Ελλήνων Κενταύρων» Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης με τίτλο «Εκπαίδευση Νεολέκτου Ίππου στην Φυσική Ιππασία και στην Έφιππη Τοξοβολία». Δέκα ολόκληρα χρόνια χωρίς, στο μεταξύ, να υπάρξει καμιά ανάλογη προσπάθεια ούτε από την Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας, ούτε από κάποιον άλλο φορέα Ιππικής στη χώρα μας!

     Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, ενσωματώνοντας στις 176 σελίδες του την μέχρι τότε πλούσια ιππική εμπειρία την οποία είχε αποκτήσει ταξιδεύοντας και εκπαιδευόμενος σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και της Ασίας, θέλησε, κατ΄ αρχήν, να υπηρετήσει την ευημερία του Ίππου εισάγοντας ουμανιστικές αρχές στην συνεργασία του Ανθρώπου με αυτό το ευγενές πλάσμα το οποίο μετέφερε στη ράχη του όλον τον ανθρώπινο Πολιτισμό.

     Επί πλέον, ο συγγραφέας χρησιμοποίησε και μία βιβλιογραφία 48 τίτλων σπανίας εγκυρότητος ώστε να τεκμηριώσει τις τοποθετήσεις του παραθέτοντας, μάλιστα, την βιβλιογραφία αυτή όχι με απλή αναφορά τίτλου αλλά με φωτογραφική παρουσίαση της σελίδος τίτλου κάθε πηγής του ώστε ο αναγνώστης να έχει καλύτερην εικόνα των πηγών που χρησιμοποιήθηκαν.

     Με το βιβλίο αυτό εισήχθησαν και καθιερώθησαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα μέθοδοι εκπαιδεύσεως και συνεργασίας με τον Ίππο χωρίς την χρήση στομίδος, χωρίς την χρήση ηνιών, χωρίς την χρήση πεταλώσεως, χωρίς την χρήση μαστιγίου και χωρίς την χρήση εγκεντρίδων (σπιρουνιών) κάτι άγνωστο μέχρι τότε στην Ελλάδα!

     Και, βεβαίως, με το βιβλίο αυτό εισήχθη και για πρώτη φορά στην Ελλάδα η αναγκαιότητα της καθιερώσεως των αρχών της Φυσικής Ιππικής στην Ιππασία, κάτι που έφερε τόσο τον συγγραφέα όσο και την Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" την οποία ίδρυσε, σε πλήρη αντίθεση με το καθυστερημένο, "ιππικό κατεστημένο" της Ελλάδος, κάτι διόλου δυσάρεστο για τον ίδιο και την Ομάδα μας. 

     Αυτοσεβασμού και σεβασμού των αναγνωστών του ένεκεν, ο συγγραφέας παρέδωσε το βιβλίο του προς κρίση στον κορυφαίο Καθηγητή Ιππιατρό διεθνούς κύρους και επίσημο Ιππιατρό της F.E.I. (Διεθνούς Ομοσπονδίας Ιππασίας) κ. Θεόδωρο Γ. Αντίκα ο οποίος το έκρινε ως εξής:

(κλικ για μεγέθυνση)

(κλικ για μεγέθυνση)

     Σήμερα, αυτή η έκδοση, της οποίας ελάχιστα αντίτυπα ακόμη απομένουν και που η υλοποίησή της έγινε με την προσωπική μέριμνα και θυσίες της Συνιδρίτριας των "Ελλήνων Κενταύρων" Φλώρας Γ. Παπαδοπούλου, αποτελεί "συλλεκτικό αντικείμενο" δεδομένου ότι κανένας φορέας δεν εμφανίζει, πλέον, ούτε καν την βούληση ενός παρομοίου εγχειρήματος, με την "Ελληνική Εφιπποτοξοτική Εταιρεία" και την Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" να διατηρούν την αποκλειστική Τιμή μιας τέτοιας εκδόσεως προς χρήση όχι μόνον των Μελών τους αλλά και των Συνελλήνων που θα ήθελαν ένα σοβαρό βοήθημα στην ανάπτυξη της σχέσεώς τους με τον Ίππο. 

     Στο περιεχόμενο αυτού του βιβλίου βασίζεται και η μέχρι σήμερα λειτουργία της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" η οποία χαρακτηρίζεται με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων και διαρκή πρόοδο Ίππων και μαθητών.

     Εν τω μεταξύ, η προκύψασα οικονομική "στενωπός" οδήγησε τον συγγραφέα στην συγγραφή και ενός ακόμη εκπαιδευτικού εγχειριδίου 268 σελίδων, δωρεάν διανεμομένου υπό μορφή pdf, με τίτλο "Εκπαίδευση στην Έφιππη Τοξοβολία και στις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες"  (2013) το οποίο βρίσκεται ανηρτημένο για κάθε ενδιαφερόμενο σε μια εποχή όπου η γνώση θα πρέπει να προσφέρεται όσο πιο ανέξοδη για τον αποδέκτη της. Ειρήσθω ότι και αυτό το εκπαιδευτικό εγχειρίδιο υπήρξε το πρώτο του είδους στην ελληνική βιβλιογραφία, παραμένοντας και το μόνο! Παραλλήλως, μια σειρά πρωτότυπων συγγραφικών έργων του ιδίου συγγραφέως, σχετικών με την Τοξοβολία, Ιππική κλπ, προσφέρεται για δωρεάν χρήση στον λογαριασμό "Issuu" της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας".

     Φαίνεται ότι η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" χαρακτηρίζεται από την προνομία της πρωτιάς και της μοναδικότητος.

ΑΠΟΨΕ ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ ΠΡΟΒΑ

     Ως φαίνεται, μια τύχη αγαθή συνοδεύει τούτον τον "Μιχαήλ Μάρουλλο Ταρχανιώτη" κι εκεί που ο συγγραφέας του είχε απογοητευθεί για το ατελέσφορο της υλοποιήσεως της σκηνής finale όπου ένας αλληγορικός χορός κλείνει την αυλαία, εκεί ο Συνασκούμενος Γεώργιος διάλεξε απ΄ το κοντάρι του λαχειοπώλη τον πρώτο αριθμό και τον προσέφερε στην Ομάδα του Ιππικού Θεάτρου. Και ποιος ήταν αυτός ο πρώτος αριθμός; Μα, ποιος άλλος από κάποιον εναργέστατο σκαπανέα Πολιτισμού, ευρυμαθέστατο "Άνθρωπο" του χορού (Δάσκαλο και χορογράφο) και τόσο ανιδιοτελή που στη πρώτη μας συνάντηση άνοιξε το πουγγί της καρδιάς του και σκόρπισε το περιεχόμενό του στα πόδια μας...

     Απόψε δεν κάναμε πρόβα αλλά τρυπώσαμε σε ένα πειραιώτικο νεοκλασικό απ΄ όπου χαρήκαμε το νυχτερινό λιμάνι και μέσα στο δικό του "βασίλειο" που, από μόνο του αποτελεί έργο τέχνης, γνωρίσαμε αυτόν που θα κλείσει την αυλαία στη παράσταση που ετοιμάζουμε και που αποτελεί το μνημόσυνο ενός τραγικού πνευματικού πολεμιστή της Αναγεννήσεως.

     Αλέξανδρε Χατζιάρα, ευγνώμονες που μέχρι τώρα υπήρχες κοντά μας κι από απόψε κι ανάμεσά μας, ευγνώμονες για το περιεχόμενο της καρδιάς και της προσωπικότητός σου κι εντυπωσιασμένοι από το έργο ζωής της "Ανώτερης Επαγγελματικής κι Ερασιτεχνικής Σχολής Χορού"  που κοσμεί τα καλλιτεχνικά "πράγματα" τούτου του τόπου.

"ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ"

ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΞΙΟΠΙΣΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ

    

Σε μία κοινωνία αναξιόπιστης ασυνεπείας, η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" επιδιώκει να παραμένει "σχολείο"  σ υ ν ε π ε ί α ς προς ανάδειξη Πολιτών με βασικό χαρακτηριστικό την  α ξ ι ο π ι σ τ ί α  ως υπευθύνων όντων μιας Πολιτείας η οποία θα πρέπει να ανακτήσει το απωλεσθέν κύρος της! Και μπορεί η Έφιππη Τοξοβολία να αποτελεί μία πολεμική τέχνη, αν όμως μία πολεμική τέχνη δεν συντελεί στην κοινωνική βελτίωση, τότε έχει αποτύχει του προορισμού της. Γι αυτό και για τους "Έλληνες Κενταύρους" η Έφιππη Τοξοβολία ως πολεμική τέχνη προορίζεται ως "όχημα" βελτιώσεως των χαρακτήρων των Μελών μας και, ούτω πως, βελτιώσεως της κοινωνίας μας. Σε αυτό το πλαίσιο, η Αναφορά που ακολουθεί υπογραφόμενη από ένα από τα παλαιότερα Μέλη της Ομάδος μας, τον επικεφαλής του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Αθανάσιο Α. Ψωρομύτη, αποτελεί ακόμη ένα τεκμήριο  σ υ ν ε π ε ί α ς  "Έλληνος Κενταύρου", σκιαγραφώντας έναν σύζυγο και πατέρα δύο ανηλίκων βρεφών ο οποίος υπηρετώντας στο Πυροσβεστικό Σώμα με συνεχείς επιφυλακές και αποστολές πυροσβέσεως, καταφέρνει να διοικεί επιτυχέστατα και το Παράρτημά του αλλά και τις δύσκολες εκπαιδευτικές ανάγκες ενός Ίππου τον οποίο του τον εμπιστεύθηκε η αγαθή μοίρα για τις ανάγκες της Σχολής του. Ας αντλήσουμε παραδείγματα από παρόμοιες περιπτώσεις και ας αναλογισθούμε έναν πατέρα που αφήνει σπίτι το εμπύρετο βρέφος του για να σώσει ξένο σπίτι από τη φωτιά, ενώ, κατόπιν θα πρέπει να ασχοληθεί με έναν νεόλεκτο Ίππο... και να συντάξει και την Αναφορά του ώστε να είμαστε ενημερωμένοι όλοι για την πρόοδο του Ίππου του.  Ας τα σκεφτούμε όλα τούτα και ας αντλήσουμε κουράγιο και, κυρίως, παράδειγμα για την ατομική μας ζωή και καθημερινότητα... Η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" ως "σχολείο" αξιοπίστων χαρακτήρων είναι υπερήφανη για τα Μέλη της όπως και η παγκόσμια Έφιππη Τοξοβολία είναι υπερήφανη για τους αξιόπιστους χαρακτήρες που την υπηρετούν, άλλως, η αναξιοπιστία χαρακτήρων, όπως δεν είναι δυνατόν να προαγάγει κανένα αγαθό έτσι δεν προάγει και την Έφιππη Τοξοβολία!

Α.Η.Κ.

ΑΝΑΦΟΡΑ

Της 15­­^ης Ιανουαρίου 2019, ημέρας Τρίτης

     Εχθές Δευτέρα επεκοινώνησα το απόγευμα με τον Συνασκούμενο Μελέτιο προκειμένου να μεταβούμε μαζί στον κτήμα όπου φυλάσσονται οι Ίπποι και με την συνδρομή του να πραγματοποιήσουμε μικρής διάρκειας εκπαίδευση - ίππευση της Ρέας. Αυτό έπρεπε να γίνει διότι την Κυριακή δεν μπόρεσα λόγω υπηρεσιακών αναγκών να παρίσταμαι στην εβδομαδιαία Προπόνηση και για την Ρέα είναι σημαντικό και απαραίτητο να τηρείται συχνή επαφή και να εφαρμόζεται τακτική εκπαίδευση.

     Ο Μελέτιος τελικά λόγω προσωπικών του υποχρεώσεων δεν μπορούσε να έρθει όποτε και αποφάσισα ότι θα έπρεπε να πάω μόνος και να κάνω έστω μία συραγώγηση και μικρής διάρκειας ίππευση εν στάσει εκτός κυκλοτερούς.

     Βρήκα την Ρέα ήρεμη χωρίς πολύ διάθεση για τρέξιμο και την έβαλα στον συραγωγέα να εκτελέσει βάδην-τροχασμό-καλπασμό-τροχασμό-βάδην και προς τις δύο φορές του κύκλου. Η συραγώγηση δεν κράτησε πολύ διότι η Ρέα εκτέλεσε άμεσα τις εντολές αλλά και δεν έδειξε ότι χρειαζόταν να εκτονωθεί ιδιαίτερα.

     Κατά την διάρκεια που της φορούσα την σελλίσκη και ενώ προσπαθούσα σταδιακά να την σφίξω αντέδρασε επανειλημμένα με φωνή-"ελαφρό τσίνισμα" κάτι το οποίο δεν είχε ξανακάνει.

     Κατόπιν εφίππευσα κανονικά αμφίπλευρα κατ' επανάληψη εν στάσει. Το θετικό που παρατήρησα στις εφιππεύσεις μου από την δεξιά πλευρά του Ίππου ήταν ότι η Ρέα προσπάθησε να διορθώσει την ισορροπία μας με μικρό πλάγιο βήμα προς τα δεξιά ώστε να με κρατήσει επάνω της. Κατά το κάθισμα δε ουδεμία αντίδραση. Αυτό ήταν και το στοιχείο που παρ' όλη την αρχική της δυασανασχέτηση με το σφίξιμο της σελλίσκης με έσπρωξε στο να τολμήσω να θέσω σε ίππευση βάδην την Ρέα για πρώτη φορά μόνος μου (χωρίς ρυταγώγηση) και με σήματα ποδιών. Σημειωτέον ότι πάντα η Ρέα στο σφίξιμο-σήμα των ποδιών ήταν αρκετά ευαίσθητη και αντιδρούσε με κλώτσημα του ποδιού της.

     Αρχικά λοιπόν δοκίμασα την ήπια επαφή των ποδιών μου στην κοιλιά της και δεν εισέπραξα αρνητική αντίδραση. Άρχισα λοιπόν να εφαρμόζω συνδυαστικά κινήσεις της λεκάνης με πίεση των ποδιών και κλωγμό προσπαθώντας να βάλω την Ρέα σε βάδην. Δεν υπήρξε αξιοσημείωτο αποτέλεσμα παρά μόνο 1) ελαφριά επιτόπου στροφή προς το άνοιγμα της ηνίας και 2) κίνηση ένα έως δύο βήματα όπισθεν.

     Παρόλο που το εγχείρημα φαίνονταν να αποτυγχάνει, το γεγονός ότι η Ρέα παρέμεινε ήρεμη κατά το σφίξιμο των ποδιών μου με έπεισε να επιχειρήσω για πρώτη φορά και κάτι άλλο. Σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω με ήπιο τρόπο την μάστιγα έφιππος, δηλαδή σε συνδυασμό με όλα τα άλλα σήματα να προσθέσω και αυτό της μάστιγας ώστε τελικά να βγει σε βάδην. Ακούγοντας την φωνή μέσα που μου έλεγε ότι όλα πάνε προφανώς καλά και παραμερίζοντας τους αδικαιολόγητους εσωτερικούς ενδοιασμούς μου (ήμουν και μόνος μου) παρέλαβα την μάστιγα και την γύρισα ελαφρά πίσω από τον Ίππο ώστε να σφυρίξει δίνοντας ταυτόχρονα όλα τα υπόλοιπα σήματα (κινήσεις λεκάνης και ελαφρύ σφίξιμο ποδιών).

     Αρχικά δεν ξεκίνησε αλλά όταν άνοιξα λίγο την μία ηνία για στροφή κινήθηκε κυκλικά. Συνέχισα με τη ίδια τακτική και σιγά σιγά η Ρέα κινήθηκε και σε ευθεία εκτελώντας τελικά κατ΄ εντολή δύο κινήσεις σε ευθεία με ενδιάμεση στροφή 180 μοιρών. Θεώρησα ότι για αρχή ήταν πολύ καλά, αφίππευσα, ξέσφιξα την σελλίσκη, την γέμισα χάδια, την χαλάρωσα με μικρή ρυταγώγηση και την αποχαιρέτησα.

Υποσημείωση:

     Δυστυχώς για τον λόγο ότι η αρχική ιδέα ήταν μια σύντομη επαφή με τον Ίππο και τίποτα περισσότερο δεν είχα μαζί μου φωτογραφική μηχανή ώστε να μαζέψω υλικό.

     Αλλά και να την είχα μαζί μου και στημένη σταθερά (για βίντεο) σε κάποιο σημείο επειδή το πεδίο που κινήθηκα με τον ίππο ήταν αρκετά ευρύ αλλά και για το λόγο ότι η απόσταση από την μηχανή θα ήταν μεγάλη το οπτικοακουστικό υλικό δεν ήταν τελικά κατάλληλο.

Αθανάσιος Α. Ψωρομύτης