ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Πάντοτε ο άνεμος εμπνέει και τα παιγνίδια μαζύ του καταλήγουν, κατά κανόνα, σε συναρπαστικές εμπειρίες! Και, βεβαίως, αυτό το έχουν υπ΄ όψη τους οι ευρηματικότατοι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας" οι οποίοι επιμένουν να αναζητούν γόνιμα "μονοπάτια" που οδηγούν στη τοξευτική πρόοδο.

     Με το νησί των Φαιάκων, λοιπόν, να αναδεικνύεται ευφυέστερον από το νησί της Ιθάκης που ανέδειξε έναν εφευρετικόν Οδυσσέα, η Κέρκυρα αναδεικνύει ως εφευρετικότερο τον επικεφαλής των "Ελλήνων Κενταύρων" της, Χριστόφορο Κασφίκη ο οποίος ανέθεσε στον ...άνεμο τον ρόλο του μετακινητή των στόχων των οποίων η διαρκής κίνηση απετέλεσε παράμετρο του εκπαιδευτικού σεναρίου της ημερίδος.

     Και σαν να μην έφτανε η διαρκής αλλαγή στάσεως των στόχων, το πρόγραμμα της ημερίδος περιελάμβανε και συνεχή μετακίνηση των Τοξοτών, μια διαρκώς μεταβαλλόμενη "Γραμμή Βολής" με αυξημένες απαιτήσεις ασφαλείας βολών αλλά και στοχαστικής δυσκολίας.

     Τελικώς, από μόνοι τους οι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας" αποτελούν επιτομή διδασκαλίας της Ενστικτώδους Τοξοβολίας και θα ήταν ανεκτίμητη προσφορά προς την παγκόσμια Τοξοβολία η σύναψη των μεθόδων τους και η έκδοσή της υπό μορφήν εκπαιδευτικού εγχειριδίου. 

ΣΚΗΝΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

 ΣΚΗΝΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

     Αγαπητός Συνέλληνας, ειδικευμένος στην ανακατασκευή πανοπλιών, θεώρησε σκόπιμο να αναρτήσει σε μέσον κοινωνικής δικτυώσεως την παραπάνω φωτογραφία προερχόμενη από γύρισμα τουρκικής ταινίας ιστορικού περιεχομένου, συνοδεύοντάς την και πολύ σωστά, με ευμενή σχόλια για το ιστορικό και αισθητικό αποτέλεσμα. Και, εν συνεχεία, οι γνωστοί δυσφορικοί των "media", oι μονίμως "μισούντες" ("haters") όπως αποκαλούνται, έσπευσαν να διατυπώσουν ανυπόστατες επικρίσεις επί επικρίσεων εντοπίζοντες "ιστορικές ανακρίβειες" κλπ κλπ που δεν προσδιορίζουν και δεν τεκμηριώνουν αν και είναι γνωστόν ότι:

     1. Kάθε εποχή χαρακτηρίζεται από ένα γενικό ενδυματολογικό  ύ φ ο ς  το οποίο, ωστόσο, συντίθεται από αμέτρητες ενδυματολογικές παραλλαγές και διαφοροποιήσεις οι οποίες δεν αναιρούν την ιστορικήν ακρίβεια. Επί παραδείγματι, το πώς, κατά μέσο όρο, όλοι ντυνόμαστε σήμερα είναι γνωστό και αυτό συνιστά το ενδυματολογικό "ύφος" της εποχής μας, όμως, δεν θα είναι λάθος σε μια μελλοντική ταινία για την εποχή μας εάν ο, τότε, ενδυματολόγος - σκηνογράφος επιλέξει μια γυναικεία ενδυματολογική επιλογή τουαλέτας δεκαετίας '30 που είναι τόσο συνηθισμένη για τις κυρίες οι οποίες σήμερα εμφανίζονται, π.χ., σε επίσημες εκδηλώσεις, ανεξαρτήτως εάν δεν τις επιλέγει η μέση σημερινή νοικοκυρά που επισκέπτεται ένα σούπερ-μάρκετ για τα καθημερινά ψώνια της.  

     2. Η σκηνική ενδυματολογία δεν θα πρέπει, απλώς, να σέβεται το ενδυματολογικό ύφος της εποχής αλλά θα πρέπει να εμπεριέχει και το στοιχείο του εικαστικού εντυπωσιασμού του θεατή με όσες επιτρεπτές υπερβολές και εάν, αυτό, συνεπάγεται. Πλην της περιπτώσεως του ιστοριογραφήματος (ντοκιμαντέρ), μια ταινία εποχής συγχωρείται να προκαλεί το βλέμμα του θεατή της με στοιχεία (και ενδυματολογικά) τα οποία, χωρίς να δικαιολογούν επικρίσεις αναχρονιστικότητος.

     Στην δική μας περίπτωση, συνεργαζόμενοι κατά το παρελθόν με διάφορες παραγωγές παραστατικών εγχειρημάτων, φροντίζαμε πάντοτε, μεταξύ άλλων, να συγγράφουμε και να παρουσιάζουμε τεκμηριωμένη ενδυματολογική πρόταση προς επικύρωση των επιλογών μας, αποκλείοντας ανυπόστατες επικρίσεις. Αυτός είναι ο τρόπος της δικής μας προσεγγίσεως και θεωρούμε επιβεβλημένη την τήρηση αυτού του κανόνος σε όλες τις σοβαρές παραγωγές, ώστε οι "επαγγελματικώς" ...δυσφορούντες.

     Με τον εξαιρετικό ανακατασκευαστή και τα ευστοχότατα απαντητικά σχόλιά του θα συμφωνήσουμε πλην ενός σημείου των διαλόγων της αναρτήσεώς του:

      Π ο τ έ  μην λες "ποτέ" αφού ...ποτέ δεν ξέρεις τι τέξεται η επιούσα... με τον "Μιχαήλ Μάρουλο Ταρχανιώτη" επί θύραις!

"ΚΛΑΔΟΣ ΕΛΑΙΑΣ" Η ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΣΗ

 "ΚΛΑΔΟΣ ΕΛΑΙΑΣ" Η ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΣΗ

     Στη σύγχρονη ελλαδική βιοποριστική "πιάτσα" της "Σπαθασκίας", γνωστότατος "προπονητής" (αναγνωρισμένος, μάλιστα, από την Ελληνική Ομοσπονδία Ξιφασκίας) κάποτε, πλησίασε έναν καταξιωμένο Έλληνα Δάσκαλο αυτής της σπουδαίας τέχνης και, χωρίς καμία προηγούμενη εμπειρία τον ρώτησε πόσα χρήματα ήθελε και πόσο χρόνο για να τον κάνει κι αυτόν ...Δάσκαλο! Η ανάγκη του για το μεροφάι ήταν εμφανής και ο Δάσκαλος τον απέπεμψε "επί τη εμφανίσει" και μόνον! Δυστυχώς, το "πνεύμα" αυτό κυριαρχεί και στον παγκόσμιο χώρο των πολεμικών τεχνών με την Ελλάδα, δυστυχέστατα, να μην αποτελεί εξαίρεση, κάνοντάς μας κουραστική την εικόνα αμέτρητων μαθητών να ποζάρουν με "διπλώματα" στα χέρια και "μετάλλια" κρεμασμένα στο λαιμό, προς διαφήμιση της, δήθεν, αποτελεσματικότητος των "Σχολών" τους προς εμπορικό "προμοτάρισμα".

     Αντιθέτως, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" με σεβασμό στην δεοντολογία των πολεμικών τεχνών και με αίσθημα αυτοσεβασμού, ούτε μοιράζουμε "διπλώματα", ούτε δωρίζουμε "μετάλλια", αλλά, πολύ φειδωλά, αναγνωρίζουμε και πιστοποιούμε μετά από αυστηρότατες και δημόσιες εξετάσεις τους μαθητές μας οι οποίοι πληρούν στο ακέραιο τις απαιτητικότατες πρακτικές και θεωρητικές δοκιμασίες που προβλέπονται, ίδιες για όλους. Και οι εξετάσεις των μαθητών μας καταγράφονται με αποδεικτικό οπτικοακουαστικό υλικό το οποίο αρχειοθετείται στους αρχειακούς "σκληρούς  δίσκους" που διατηρούμε επ΄ άπειρον! 

     Έτσι, στα 20 χρόνια της συνεχούς λειτουργίας της Σχολής μας έχουμε χορηγήσει την απέριττη περγαμηνή της Διαπιστεύσεως Εφιπποτοξότη ή Εφιπποτοξότριας, συνολικώς, σε αριθμό μικρότερο του ...6% των μαθητών μας! Επιμένουμε ώστε, η λιτή μας "Διαπίστευση" να συνεχίζει την παράδοση του αρχαίου "κλάδου ελαίας", ως ένας κότινος του αγώνος που ορίζει, όχι το πέρας αλλά της ενάρξεως μιας "εσωτερικής προσπαθείας" προς κατανίκηση του ατελούς "εγώ" ώστε να αναδειχθεί το τέλειον "εμείς"! Και τούτο απαιτεί, πρωτίστως, αλήθεια και σεμνότητα! 

12 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ...

 12 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ...

     15 χρόνια πριν και ήταν η δεύτερη μεγάλη επαφή με τον ιστορικό ιππικό κινηματογράφο, όταν η πρώτη ήταν με το "History Channel"! Και τρία χρόνια μετά την ολοκλήρωση εκείνου του ιστορικού ντοκιμαντέρ στο οποίο έλαβα μέρος με τον υπέροχο τετράποδο σύντροφο "Σπάρτακο", δόθηκε και η πολυσέλιδη συνέντευξη που παρουσιάσθηκε στην εφημερίδα της ελληνικής Ομογενείας "Ελλήνων Λόγος" (16 Νοεμβρίου 2013) η οποία εμφανίζεται εδώ.

     Η Ιππική, ακόμη και στον κινηματογράφο, παραμένει ένα μεγάλο σχολείο φυσιοκεντρικής διδασκαλίας και ασκήσεως νου και σώματος.     

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"    

     Η στοχαστική πρακτική περιβάλλεται από ένα πλαίσιο μαχητικής κρισιμότητος πολύ πέραν "αθλητικών" προσεγγίσεων διότι το ζητούμενο δεν είναι, απλώς, η ένθεση του βέλους ή του βλήματος στον στόχο αλλά η πλήρωση μιας δέσμης προϋποθέσεων και προ-απαιτήσεων που θα ολοκληρώσουν με επιτυχία την προσδοκίαν ευστοχίας. Και όλα τούτα οι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας", με την τεράστια τοξευτικήν εμπειρία τους, φαίνεται ότι όχι μόνον τα ανεκάλυψαν αλλά και τα σπουδάζουν εις βάθος.

     Στην τελευταία τους Προπόνηση οι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας" μελέτησαν την οπτικήν αλλοίωση που παράγει η ευθείαση τοξευτικής βολής η οποία διέρχεται μέσω φυσικής οπής, κάτι όχι σπάνιο υπό συνθήκες μάχης όπου τα παρεμβαλλόμενα περιοριστικά εμπόδια είναι συχνά.

     Συμπεριλαμβάνοντας και τον παράγοντα των αντιξοοτήτων θέσεως του χειριστή του όπλου, οι Κερκυραίοι Συνασκούμενοί μας έκαναν εξαιρετική "δουλειά" καταφέρνοντας να συνοψίσουν ενστικτωδώς ένα μεγάλο μέρος των πολλών εκπαιδευτικών συνεδριών του κύκλου "Φ ώ ς οπτική αντίληψη και ...δέος!" σε μία μόνον ημερίδα.

     Για την Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" είμεθα όλοι πολύ υπερήφανοι διότι όχι μόνον επιμένει στην εξάσκηση αλλά και καταφέρνει προόδους που είναι για όλους μας χρήσιμες.

ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ!

ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ!

     Ανεκτίμητη η ηθική και υλική υποστήριξη για την λειτουργία της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" τα όσα μας έχει προσφέρει επί πολλά χρόνια το παλαιό μέλος μας Βασίλειος Κροκίδης-Πολυδεύκης ο οποίος, με ελληνικότατον ήθος δεν προσφέρει μόνον σε εμάς αλλά και σε κάθε όμαιμο και ομόδοξο μέσα σε πλαίσιο δια βίου αλληλεγγύης. Και αυτή την φορά δεν αρκέστηκε να μας προσφέρει σημαντικά παρελκόμενα της Σχολής Ιππικού Θεάτρου μας όπως τα κράνη εποχής με τα οποία διεκπεραιώσαμε πλήθος μαθημάτων, προβών κλπ, αλλά και μεριμνά για την συντήρησή τους με δεδομένη την φθορά που υφίστανται κατά την χρήση τους από τα στοιχεία της φύσεως ώστε, σήμερα, να μας τα επιστρέψει απαστράπτοντα από τον ειδικό συντηρητή μετάλλων που τα φρόντισε.  Στον Πολυδεύκη παραμένουμε, πάντοτε, ευγνώμονες!

ΙΠΠΙΚΗ ΠΥΡΑΝΤΟΧΗ

 ΙΠΠΙΚΗ ΠΥΡΑΝΤΟΧΗ

     O χώρος εργασίας του Ίππου δεν είναι, αποκλειστικώς, η ασφαλής και επιμελώς προστατευόμενη έκταση ενός Ιππευτηρίου, αλλά η ύπαιθρος χώρα, εκεί όπου οι πολύτιμες ιδιότητές του μπορούν να αξιοποιηθούν από τον Άνθρωπο. Όμως, το φυσικό περιβάλλον εγκυμονεί πολλά ενδεχόμενα έναντι των οποίων ο Ίππος θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος, μεταξύ δε αυτών και η φωτιά η οποία, είτε στο πεδίο μιας μάχης, είτε στο φυσικό περιβάλλον δεν παύει παρά να αποτελεί καθοριστικό παράγοντα. 

    Έτσι, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" εν μέσω πολλών, απασχολούμεθα και με την εκπαίδευση του Ίππου στην αντιμετώπιση της φωτιάς, διδάσκοντάς του, αρχικώς, την αφοβία και, εν συνεχεία, ενθαρρύνοντάς τον να την υπερβαίνει είτε διερχόμενος αυτή είτε προσπερνώντας την. 

     

Κι όπως στη χώρα μας έχουμε πολλούς αγαπητούς Συνέλληνες οι οποίοι μελετούν και προάγουν σημαντικές πτυχές Πολιτισμού, όπως την παραδοσιακή ακαϊα (ή, την πυραντοχή, όπως θεωρούμε σωστότερα) επικοινωνήσαμε με τον πλέον ειδικό που γνωρίζουμε, τον φίλτατο κ. Γεώργιο Βραίλα (Επίκουρο) ο οποίος προάγει την παράδοση των "Αναστενάρηδων" και είναι και συγγραφέας σχετικού βιβλίου, για να μας δώσει τα φώτα του ως προς την καλύτερη διδασκαλία πυραντοχής στην περίπτωση του Ίππου και ο ρέκτης του αντικειμένου, μας έδωσε την ακόλουθη απάντηση:

      H  απάντηση του αγαπητού μας κ. Γεωργίου Βραίλα (Επικούρου) μας έδωσε την χαρά να επιβεβαιώσουμε το θετικότατο φυσιοκεντρικό ένστικτό του το οποίο, πολύ σωστά, επεσήμανε την συνδυαστική μνήμη του Ίππου η οποία, πράγματι, διευθύνει τις σκέψεις και τις αποφάσεις του. Αν και μη ειδικός επί του Ίππου ο κ. Γεώργιος Βραίλας (Επίκουρος) προσδιόρισε με ακρίβεια την απαρχή του ζητήματος, όμως, αυτή η "απαρχή" δεν αποτελεί παρά μόνον μιαν αφετηρία (ορθή, αναμφιβόλως) της όλης προσεγγίσεως, αλλά, εξ αυτής ακριβώς, έπονται και οι παράμετροι που θα πρέπει να ληφθούν υπ΄ όψη, παράμετροι που αφορούν στην απαραίτητη Ιππογνωσία την οποία θα πρέπει να κατέχει όποιος επιχειρήσει την διδασκαλία της εξοικειώσεως του Ίππου με το φαινόμενο της φωτιάς. Διότι...

     ...Διότι, ο Ίππος είναι ζώο φυγής, ζώο με ψυχολογία θηράματος, ζώο το οποίο δυσπιστεί και ως προς τα φαινόμενα και ως προς τον Άνθρωπο τον οποίον αποφεύγει να μιμείται και που, κατά κανόνα, συνδέει με θηρευτή του! Συνεπώς, δεν αρκεί ο Ίππος να δει τον Άνθρωπο να διέρχεται πυράς ώστε να τον ακολουθήσει εάν προηγουμένως δεν έχει προηγηθεί ιδιαίτερη διδασκαλία ώστε ο συγκεκριμένος Ίππος να εμπιστευθεί τον συγκεκριμένο Άνθρωπο κι αυτό αποτελεί ένα ευαίσθητο και απαιτητικό  εκπαιδευτικό curriculum!

     Eν συμπεράσματι, η πυροβασία του Ανθρώπου συνιστά μία παραδοσιακή τελετουργία με "...ρίζες που βυθίζονται στον πρωτόγονο ψυχισμό και που οι προβολές του διοδεύουν τους αιώνες..." όπως σημειώνει ο Π. Βρετάκος στη κριτική του βιβλίου του Ι. Ευαγγέλου "Πυροβασία και Αναστενάρηδες" (Δωδώνη, 1994), αλλά η πυροβασία του Ίππου συνιστά αναγκαιότητα η οποία μπορεί να κριθεί ως σωτήρια για την ύπαρξή του και σε αυτό το πλαίσιο εκτείνεται και το ενδιαφέρον της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων".  

Υστερόγραφον:

     Αποτελεί ιδιαίτερη Τιμή για το Ιστολόγιό μας η επισκεψιμότητα, η αναγνωσιμότητα αλλά και η διαδραστικότητα των αναγνωστών μας αν και όχι τόσο από σεμνότητα αλλά από μία προσπάθεια πρακτικής αποτιμήσεως του περιεχομένου του θεωρούμε ότι απευθύνεται σε ένα πολύ περιορισμένο Κοινό. Έτσι, σε ελάχιστες μόλις ώρες μετά την ανάρτηση του παραπάνω κειμένου, είχαμε την χαρά να δεχθούμε πλήθος μηνυμάτων με ερωτήματα, κρίσεις και διαφωνίες αναγνωστών μας, έχοντας ήδη απαντήσει σε καθέναν ξεχωριστά επί του περιεχομένου κάθε μηνύματος. Επειδή, όμως, πιθανόν και άλλοι αναγνώστες μας να έχουν τις ίδιες απορίες, δραττόμεθα της ευκαιρίας να επαναλάβουμε και απ΄ εδώ κάποιες από τις εξηγήσεις που δώσαμε:

     1. Το βιβλίο "Πυροβασία και Αναστενάρηδες" του Ι. Ευαγγέλου (εκδ. "Δωδώνη", 1994) στο οποίο αναφερθήκαμε δεν γνωρίζουμε εάν κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία, αλλά υπάρχει αντίτυπό του στην Βιβλιοθήκη της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", αποτελείται δε από 211 σελίδες.

 

     2. Το φαινόμενο της ακαίας δεν αποτελεί "προνόμιο της Ορθοδοξίας" ούτε και "ευλογία" του εγκληματικού διδύμου Κωνσταντίνου και Ελένης που δολοφόνησαν γιό (Κρίσπο) και σύζυγο (Φαύστα) ούτε και η πυραντοχή θα μπορούσε να αποτελεί "ευλογία" δύο ιστορικών δολοφόνων. Η πυραντοχή, άλλωστε, δεν εντοπίζεται μόνον στο "τερέν" των "Ορθοδόξων" αλλά πολύ πριν εμφανισθεί στους "Ορθοδόξους" την εντοπίζουμε στους, κατά πολύ προγενέστερους, Ινδουισμό, Βουδισμό και Σιντοϊσμό, στους οποίους δεν εμφανίστηκε μόνον η πυροβασία αλλά και ο  π υ ρ ο χ ε ι ρ ι σ μ ό ς, δηλαδή, η επαφή της φωτιάς με τα χέρια και το ...πρόσωπο! O Τζωρτζ Σάντουιθ στο βιβλίο του με τίτλο "Κυνηγοί των Θαυμάτων" (1950) μας περιγράφει τέτοιες περιπτώσεις ινδουϊστικής πυροβασίας στο νησί Σούβα του συμπλέγματος Φίτζι. Μεταξύ δε, πολλών άλλων μαρτυριών πυροβασίας και πυροχειρισμού στον Ινδουισμό, Βουδισμό και Σιντοϊσμό θυμόμαστε και εκείνη της εξερευνητικής ομάδος του Σερ Φράνσις Γιαγκ στο Θιβέτ (1904) κατά την οποία Βουδιστές μοναχοί παρέμεναν  α κ ί ν η τ ο ι  ανάμεσα σε φλόγες φορώντας μόνον ένα λεπτό υφασμάτινο χιτώνα, ανέπαφοι από την φωτιά και σε ένα περιβάλλον με θερμοκρασία υπό το μηδέν. Αυτά τα τεκμήρια και πάμπολλα άλλα, επιβεβαιώνουν ότι η πυραντοχή δεν έχει καμία σχέση με την "Ορθοδοξία" και τους Κωνσταντίνο και Ελένη, ούτε με θρησκευτικήν έκσταση, αλλά αποτελεί φυσικό φαινόμενο που άπτεται του ψυχοβιολογικού πλαισίου, όπως αποφαίνεται (1970) και ο καθηγητής Ψυχιατρικής Δ. Κουρέτας!