ΙΠΠΑΚΟΝΤΙΣΜΟΣ ΜΕ "ΑΡΩΜΑ" ΠΑΡΙΣΙΟΥ

 ΙΠΠΑΚΟΝΤΙΣΜΟΣ ΜΕ "ΑΡΩΜΑ" ΠΑΡΙΣΙΟΥ

     Και πάλι δικαίως γκρίνιασε ο Μάνος για τον σχολικό Ίππο μας που σε όλες τις φωτογραφίες, όποιος και να τον κρατά, όπου και να του στρίβουν το κεφάλι αυτός είναι "κολλημένος" στον Εκπαιδευτή. Τέτοιο "κόλλημα"...! Έτσι και σήμερα, εγκαίρως ο Μάνος πάσχισε να τον κρατήσει με το κεφάλι προς το μέρος του αλλά το αξιολάτρευτο τετράποδό μας..., εκεί, στον Εκπαιδευτή... Αλλού τρως, αλλού πίνεις κι αλλού...

     Γνώριμη, πάντως, η "σκηνή" από το ...Παρίσι, το οποίο σήμερα επανέρχεται στο εκπαιδευτικό μας προσκήνιο, όπως θα δούμε εν συνεχεία. Αυτά τα πλάσματα δεν είναι να σε αγαπήσουν...διότι σ΄ αυτούς τους δεσμούς δεν υπάρχει ...διαζύγιο!  

     

Όταν, πριν δέκα τέσσερα χρόνια, δημοσιεύαμε το πρώτο ελληνόγλωσσο εγχειρίδιο με αντικείμενο την "Εκπαίδευση Νεολέκτου Ίππου" κάθε άλλο παρά μας ενδιέφερε να δηλώσουμε "συγγραφείς" αφού, όχι μόνον είχαν προηγηθεί αρκετές εκδόσεις, άλλων, δικών μας βιβλίων και πολλών δημοσιευμάτων, αλλά και διότι στο εξώφυλλο της συγκεκριμένης είχαμε ξεχάσει να αναγράψουμε το ...ονοματεπώνυμο του συγγραφέως. Εκείνη η έκδοση, πρώτη στην ελληνική βιβλιογραφία και χωρίς να την ακολουθήσει από τότε κάτι αντίστοιχο, ήταν η σύναξη εκπαιδευτικών προσεγγίσεων και η κατάθεσή τους, κυρίως, υπό την κρίση του κορυφαίου Έλληνος Ιππολόγου, του Δασκάλου μας, Καθηγητή Θεοδώρου Αντίκα ώστε να επιβεβαιώσουμε την ορθότητα των απόψεών μας και να συνεχίσουμε όχι απλώς να τις εφαρμόζουμε "ακάμπτως" αλλά υπό συνεχή βάσανον αποτελεσματικότητος και βελτίωση κάτι που έγινε αφού, βεβαίως, ο αυστηρότατος Δάσκαλος εξεφράσθη θετικότατα! Έκτοτε, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" και καθ' όλη την διάρκεια των δέκα εννέα χρόνων της συνεχούς λειτουργίας της, οι εκπαιδευτικές μας προσεγγίσεις διευρύνθηκαν, εμπλουτίσθηκαν και επαυξήθηκαν, με διαρκή γνώμονα ότι πάντοτε, όσο ασχολούμεθα με τον Ίππο δεν θα θεωρήσουμε ότι τον μάθαμε, αλλά θα παραμένουμε διαρκείς ...μαθητές του. Εσχάτως, στο Παρίσι, αδράξαμε την ευκαιρία να διεισδύσουμε στην Σχολή του Ιππικού Θεάτρου "Ζingaro" των Βερσαλλιών όπου είχαμε την ευκαιρία να "ξεναγηθούμε" στα εσώτερα της διδασκαλίας του μεγάλου Bartabas από μαθήτριές του οι οποίες μας εισήγαγαν σε μία ακόμη εκπαιδευτική τεχνική βασιζόμενη πάντοτε στην συνδυαστική μνήμη του Ίππου. Και σήμερα, αυτή την νέα εμπειρία διδασκαλίας την δοκιμάσαμε κατά την διάρκεια της ημερίδος μας η οποία ξεκίνησε με την εξοικείωση του σχολικού Ίππου μας με το Ακόντιο και τον Ιππακοντισμό. 

     Αυτή τη φορά, λοιπόν, ακολουθήσαμε την τακτική, θα λέγαμε, τακτική "Bartabas", εφαρμόζοντάς την από τον προσδετήρα μέχρι το Ιππευτήριο ακριβώς με το πνεύμα που μας την περιέγραψε η ευγενέστατη μαθήτριά του προ μηνών, στις Βερσαλλίες.

     Μια αρχική ρυταγώγηση χωρίς ρυτήρα, με υποχειριασμό και διεύθυνση "δια του κανθού του οφθαλμού"  και με ταύτιση εικόνας αντικειμένου ήδη οικείου (Τόξο) και αντικειμένου υπό εξοικείωση (Ακοντίου) και βήμα ...αρχηγικό αλλά διόλου εξουσιαστικό, κάτι σημαντικότατο. Αν ξέρεις το μυαλό ενός πλάσματος μπορείς να "παίξεις" με αυτό και το "παιγνίδι" μπορεί να είναι επ΄ ωφελεία του πλάσματος (όπως εν προκειμένω) ή εναντίον του, ...μακράν ημών! 

     Για άλλη μια φορά ο σχολικός Ίππος μας έδειξε πόσο πολύ μας εμπιστεύεται μέχρι σημείου, εξ αρχής, η υποδειγματική ευπείθειά του να ακυρώνει την αναγκαιότητα της εξοικειωτικής διαδικασίας. Το επίμαχο αντικείμενο (Ακόντιο) δοκιμάσθηκε ως αντικείμενο αιφνιδιασμού και φόβου αλλά ο Ίππος μας ούτε αιφνιδιασμό, ούτε φόβο έδειξε ότι νιώθει! 

     Αν και με μία απειροελάχιστην επιφύλαξη, η συμπεριφορά του κατά την εκτόξευση του Ακοντίου διετήρησε την υποδειγματικότητά της και απορούμε, με ποιο τρόπο, τελικώς, θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτόν τον Ίππο να μειώσει την εμπιστοσύνη του απέναντί μας...

     Η συνέχεια ήταν ένα παιγνίδι για τον Μάνο, αλλά και για τον Ίππο ο οποίος, πάντοτε, αποδέχεται τον Μάνο με άριστη διάθεση.

     Σε λίγο ο Μάνος θα έχει το δικό του Δόρυ (και όχι απλώς Ακόντιο) για την έφιππη εξάσκησή του με την εξαιρετική αιχμή και τον σαυρωτήρα τα οποία μας δώρισε ευγενώς ο Πολυδεύκης μας τον οποίο και ευχαριστούμε, ενώ ο ξυλουργός της Ομάδος μας έχει ήδη αναλάβει την εργασία της όλης ανακατασκευής.  

     Η συνέχεια αυτής της ημερίδος στο ανοικτό φυσικό έδαφος, με καλπαστικές εξόδους  και άσκηση διαχειρίσεως ανοικτής χορδής του Τόξου, κάτι επίπονο αλλά απαραίτητο σε κάθε έφιππο Τοξότη. Και η πρόοδος του Μάνου είναι εμφανώς αποτυπωμένη στο οπτικοακουστικό υλικό της ημερίδος   

     Η τρίτη κατά σειρά ανασύνταξη της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" στα 19 χρόνια συνεχούς λειτουργίας της, ευδόκησε να μας προσφέρει, πλέον, ιδανική διεξαγωγή μαθημάτων σε  π ρ α γ μ α τ ι κ ώ ς  ενδιαφερομένους εκπαιδευομένους και με τον Εκπαιδευτή ευδαίμονα να απολαμβάνει την Palinka του, αμέριμνος στη ράχη του Ίππου. Πάνσοφος ο Ούγγρος Δάσκαλος που δεν δίστασε να κλείσει την ...Κοιλάδα μέχρι να την ανασυντάξει και να προχωρήσει...κι εμείς, απλώς, ακολουθούμε τα διδάγματά του.

ΚΡΟΤΟΦΟΒΙΑ: ΕΝΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

ΚΡΟΤΟΦΟΒΙΑ: ΕΝΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Το επίσημο φύλλο με τον "Νόμο περί Προστασίας των Ζώων" 

του Αδόλφου Χίτλερ

     Καλή φίλη της Ομάδος και προβληματισμένη όπως φαίνεται με το αντικείμενο της κροτοφοβίας μας έστειλε ένα προσωπικό της μήνυμα με τις ανησυχίες της, αλλά, λόγω του ότι αυτό το μήνυμα έχει ευρύτερο ενδιαφέρον, αποφασίσαμε και να το δημοσιοποιήσουμε και να τοποθετηθούμε ανοικτά επ΄ αυτού. Το μήνυμα της φίλης μας έχει ως εξής (μεταφορά με αντιγραφή και επικόλληση): 

     "Καλημέρα σας και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και το σχόλιο σας. Αφου ασχολείστε με την εκπαίδευση θα γνωρίζετε πως πριν πάμε να διορθώσουμε μια "λάθος" συμπεριφορά κοιτάμε αν υπάρχει πιο βαθύς λόγος για τον οποίο το ζώο την παρουσιάζει, όπως είναι ο πόνος. Στο άρθρο αναγράφεται πως καθώς τα σκυλιά έχουν πολύ μεγαλύτερο εύρος συχνότητας των ήχων που μπορούν να ακούσουν και σε συνδιασμό με τα db είναι πολύ εποδινο για αυτά, και μπορεί ακόμα και να προκαλέσει βλάβη στην ακοή τους.. αν έχετε κάποιο επιστημονικό άρθρο που να απορρίπτει την συγκεκριμένη δήλωση εννοείται με ενδιαφέρει. Επίσης καθώς θιξατε το θέμα της φιλοζωίας, η φιλοζωία δεν σταματά στα δικά μας ζώα. Υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτα ζώα που κινδυνεύουν, υποφέρουν και χάνουν την ζωή τους απ' το συγκεκριμένο έθιμο. Αν διαβάσατε το άρθρο αναφέρεται επίσης στα πουλιά που ώντας πολύ πιο ευαίσθητα απ' τα υπόλοιπα ζώα παθαίνουν ακαριαία απ' τον φόβο τους.

     Στο άρθρο επίσης αναγράφεται η διαφορά μεταξύ πυροτεχνημάτων - που είναι μη φυσικοί ήχοι, με τα φυσικά φαινόμενα που παράγουν δυνατούς ήχους. Και αν θέλετε και την προσωπική μου γνώμη, ναι δεν θα επρεπαι να επιτρέπονται ούτε οι εξατμίσεις με κρότους καθώς προκαλούν ηχορύπανση και είναι ενοχλητικό όχι μόνο στα υπόλοιπα ζώα αλλά και σε πολλούς ανθρώπους. Ο σεβασμός είναι πολύ σημαντικός."

      Aρχικώς, επί των βασικών τοποθετήσεων της αγαπητής μας φίλης σημειώνουμε τα εξής:

     1. "πριν πάμε να διορθώσουμε μια "λάθος" συμπεριφορά κοιτάμε αν υπάρχει πιο βαθύς λόγος για τον οποίο το ζώο την παρουσιάζει, όπως είναι ο πόνος". Oίκοθεν νοείται, διότι οίκοθεν νοείται ότι δεν αρκεί η εξάλειψη των "συμπτωμάτων" όσον η αντιμετώπιση των αιτίων της προκλήσεώς τους.

     2. "καθώς τα σκυλιά έχουν πολύ μεγαλύτερο εύρος συχνότητας των ήχων που μπορούν να ακούσουν και σε συνδιασμό με τα db είναι πολύ εποδινο για αυτά, και μπορεί ακόμα και να προκαλέσει βλάβη στην ακοή τους..". Επίσης, οίκοθεν νοείται ο κίνδυνος μόνιμης βλάβης της ακοής ενός πλάσματος το οποίο δέχεται υψηλό φόρτο κρότου. Το ζήτημα όμως είναι το ρεαλιστικώς πρακτέο και όχι αιθεροβάμονες "περιπλανήσεις" περί ...ιδεατού το οποίο δεν μπορεί να υλοποιηθεί σε μία κοινωνία σχεδιασμένη από τον Άνθρωπο για τους ομοίους του και, βεβαίως όχι με γνώμονα το συμφέρον των σκύλων, των γάτων κλπ κλπ. Εδώ, οι λεγόμενοι, εντός και εκτός εισαγωγικών φιλόζωοι θα πρέπει να καταλάβουν ότι τους κανόνες της Φύσεως δεν τους φτιάχνουμε πίσω από πληκτρολόγια αλλά η ίδια η Φύση τους καθιερώνει με την αλάνθαστη λειτουργία της. Συγκεκριμένα, τι πάει να πει ότι " Και αν θέλετε και την προσωπική μου γνώμη, ναι δεν θα επρεπαι να επιτρέπονται ούτε οι εξατμίσεις με κρότους καθώς προκαλούν ηχορύπανση και είναι ενοχλητικό όχι μόνο στα υπόλοιπα ζώα αλλά και σε πολλούς ανθρώπους." και ποιος, αγαπητή κυρία, εν προκειμένω ζητά την γνώμη σας ή την γνώμη μας; Όταν προ ολίγων εικοσιτετραώρων πέφτει ένα αεροπλάνο της "Πολεμικής Αεροπορίας" στην Καλαμάτα παράγοντας έναν εκκωφαντικό κρότο που ακούγεται στην ...Σπάρτη, τι θα πείτε στην "Πολεμική Αεροπορία", να καταργήσει τα ...αεροπλάνα? Αναλογισθήκατε τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του περιστατικού αυτού οι οποίες ήσαν απρόβλεπτες και αστάθμητες? Αναλογισθήκατε πόσα ζώα στην περιοχή της Μικρομάνης έχασαν την ακοή τους χωρίς Κ Α Ν Ε Ι Σ να ήταν σε θέση να προλάβει την καταστροφή? Συνεπώς, αγαπητή φίλη τι δέον γενέσθαι? Πως θα κατεβούμε από τα φιλοζωικά "συννεφάκια" μας και θα βοηθήσουμε  ρ ε α λ ι σ τ ι κ ά  τα ζώα μας στα οποία, βεβαίως "η φιλοζωία δεν σταματά" (όπως επισημαίνετε) αλλά, ασφαλέστατα από αυτά ...αρχίζει! Επιτρέψτε μας, λοιπόν, να επικεντρωθούμε στο δέον γενέσθαι και όχι, απλώς, σε έκθεση ιδεών και ευσεβών πόθων.

     Ειδικότερα, θα πρέπει να επεκταθούμε και στα ακόλουθα καθοριστικά ζητήματα τα οποία θέτουν και το πρακτικό αλλά και το ιστορικό πλαίσιο του ζητήματος όχι απλώς της κροτοφοβίας αλλά και της όλης υποχρεώσεως των κοινωνιών για την ευημερία των ζώων.  

     Α. Δεν είναι δυνατόν να επιβληθούν απαγορεύσεις προκλήσεως κρότων οπουδήποτε και από τον οιονδήποτε και το παράδειγμα της πτώσεως του αεροπλάνου τεκμηριώνει απολύτως την τοποθέτησή μου. Κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει στα αμέτρητα ασθενοφόρα που περνούν καθημερινώς έξω από το Πεδίο του Άρεως να παράγουν "τριγμούς" σε τζαμαρίες και πανικό στη πανίδα του πάρκου με τους φάρους τους. Άρα, εκείνο στο οποίο θα πρέπει να επικεντρωθούμε είναι να θωρακίσουμε όσα περισσότερα ζώα μπορούμε από τις επιβλαβείς ανθρώπινες συμπεριφορές (που δεν είναι μόνον η  πρόκληση θορύβων) ώστε να αποτρέψουμε εκδηλώσεις  π α ν ι κ ο ύ  τους που μπορεί να είναι καταστρεπτικές για τα ίδια! Δυστυχώς, εκ των πραγμάτων δεν πρόκειται να σωθούν όλα τα ζώα και τα φτερωτά του Πεδίου του Άρεως θα υπόκεινται στις συνέπειες των ανεξέλεγκτων ασθενοφόρων, περιπολικών και πυροσβεστικών που διέρχονται μέρα-νύχτα περιμετρικώς του άλσους και τούτο είναι μέσα στο πλαίσιο της οικονομίας της Φύσεως. Όμως, δια της ΑΝΤΙ-ΚΡΟΤΟΦΟΒΙΚΗΣ εκπαιδεύσεως των τετραπόδων συνοδών μας μπορούμε να προλάβουμε μια πανικόβλητη εξαφάνισή τους στον περιβάλλοντα αστικόν ιστό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση των Ίππων οι οποίοι κινούνται σε αναπεπταμένες φυσικές περιοχές και αντιμετωπίζουν όχι μόνον ισχυρούς κρότους (πυροβολισμούς κυνηγών κλπ) αλλά και διακριτικά ...συρσίματα (φίδια, χελώνες κλπ) τα οποία, όμως, τους εξωθούν σε αφηνιαστικούς καλπασμούς με κίνδυνο ακόμη και θανάσιμου αποτελέσματος.

     Β. Η πρώτη συντεταγμένη νομοθεσία για την προστασία της φύσεως αλλά και της ευημερίας των ζώων στην Ευρώπη, αλλά και παγκοσμίως, ήταν εκείνη την οποία θέσπισε στις 24 Νοεμβρίου 1933 ο εκλεγμένος Γερμανός Καγκελλάριος Αδόλφος Χίτλερ τον οποίο οι πλαστογράφοι της Ιστορίας αποκαλούν "δικτάτορα" ενώ στο αξίωμά του ανήλθε κατόπιν εκλογών! Αυτός, λοιπόν, ο Εθνικοσοσιαλιστής Καγκελλάριος, με το κυβερνητικό επιτελείο του, σχεδόν αμέσως μετά την ανάληψη της διακυβερνήσεως της Γερμανίας, εισήγαγαν προς ψηφοφορία και υπερψήφισαν τον Νόμο του Γερμανικού Reich περί Προστασίας των Ζώων (Reichstierschutzgesetz) ο οποίος θωράκισε τα δικαιώματα των ζώων θέτοντας, μάλιστα και για πρώτη φορά ζήτημα Οικολογίας! Τότε, ο Αρχηγός των SS Heinrich Himmler (αυτός τον οποίον κάποιοι αποκαλούν ..."κορυφαίο εγκληματία") είχε ζητήσει την καθολική απαγόρευση του κυνηγίου(!) θεωρώντας την εγκληματική δράση, αλλά, το κυβερνητικό "Γερμανικό Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Εργατών" (N.S.D.A.P.) πολύ ορθώς και ρεαλιστικώς δεν την έκανε δεκτή θεωρώντας ότι το κυνήγι, όσον απεχθές και εάν είναι, δεν παύει να αποτελεί μια προαιώνια δράση της τροφοσυλλεκτικής ανθρωπότητος η οποία ποτέ δεν θα παύσει να αποτελεί δικαίωμα κάθε τροφοσυλλέκτη οργανισμού, όπως ο Άνθρωπος! Ορθότατα, τότε, οι Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές παρέκαμψαν την υπέροχη συναισθηματική επιθυμία του Αρχηγού των SS Heinrich Himmler περί καθολικής απαγορεύσεως του κυνηγίου, προς χάρη ενός ρεαλισμού επιβεβλημένου σε μια πολιτισμένη κοινωνία έναντι της Φύσεως και των ζώων! Και, αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο κάθε φορά που οι φιλόζωοι διατυπώνουν "απόψεις", να φροντίζουμε αυτές οι απόψεις να εντάσσονται στο υποχρεωτικό πλαίσιο του πρακτικού ρεαλισμού, μακράν συναισθηματικών φορτίσεων τις οποίες η Φύση, ούτε αναγνωρίζει, ούτε και αποδέχεται!

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης

τ. 6977764737

2024: ΚΑΛΩΣΗΛΘΑΤΕ ΣΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ

ΚΑΛΠΑΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΞΕΥΟΝΤΑΣ ΧΩΡΙΣ ...ΟΡΑΣΗ!

ΚΑΛΠΑΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΞΕΥΟΝΤΑΣ 

ΧΩΡΙΣ ΟΡΑΣΗ!

     Γεια χαρά σε όλους από την πανέμορφη Ashgabat του Τουρκμενιστάν! Δεν έχει σημασία που εμείς "φέραμε" την Ashgabat στην ...Αττική και δεν έχει σημασία που το δικό μας Akhal-Teke δεν είναι χαλκόχρυσο αλλά κατάμαυρο, ίσως, πολύ πιο ερωτιάρικο και πολύ πιο έξυπνο από τα υπέροχα άτια των Τουρκμένιων. Το να ζεις σε μια χωματερή πολιτισμού και να αναδεικνύεις ιππικό Πολιτισμό που θα ζήλευαν ακόμη και οι πιο προηγμένοι, ιππικώς, λαοί, όντως είναι τεράστιο επίτευγμα και οι "Έλληνες Κένταυροι" τα καταφέραμε! Αυτό απεδείχθη σήμερα στο Ιππευτήριό μας, από έναν Ίππο-πρότυπο Δασκάλου κι έναν εκπαιδευόμενο-πρότυπο Πολεμιστή!

     Όπως κάθε φορά, επί δέκα εννέα συνεχή χρόνια και σήμερα, ξεχάσαμε να φορέσουμε τα προστατευτικά καπέλα Ιππασίας, περιφρονήσαμε τους προστατευτικούς ...θώρακες, απορρίψαμε στομίδα, σέλλα, σπιρούνια, μαστίγια και ηνίες, πήραμε Τόξο και βέλη κι αφού κλείσαμε με ένα σκιάδιο και τα ..μάτια, καλπάσαμε και τοξεύσαμε με πλήρη ασφάλεια κι επιτυχία! Λένε πως είμαστε ...ακραίοι, ίσως είμαστε κι ...ωραίοι, σίγουρα, όμως, δεν έχουμε χρέη και γι αυτό, για να μη σας τα ...χρωστάμε, όταν ξανακαβαλήσετε ...αλόγατο νιώστε ελεύθεροι τόσο ελεύθεροι που να πετάξετε ακόμη και το απλό υπόσαγμα, όπως έκανε σήμερα ο Μάνος που κατάλαβε ότι όσο πιο ελεύθερος είσαι επάνω στον Ίππο τόσο ασφαλέστερος είσαι!

     Η πρώτη νίκη της σημερινής ημερίδος ήταν η επικύρωση της γυμνιππευτικής Φυσικής Ιππασίας, έναντι της "Ακαδημαϊκής Ιππασίας" όταν ο εκπαιδευόμενος ζήτησε να ιππεύσει με υπόσαγμα, έστω, δι ...ευνοήτους, ανακουφιστικούς λόγους και ο Εκπαιδευτής του για καθαρώς εκπαιδευτικούς λόγους του το επέτρεψε. Αμέσως μόλις εφίππευσε, ο εκπαιδευόμενος ...έχασε το καλό "κάθισμά" του και, βεβαίως, την ευστάθειά του, ενώ οι χειρισμοί του έγιναν αδέξιοι. Μετά τον πρώτο ...αιφνιδιασμό, ο εκπαιδευόμενος επέμεινε αλλά και πάλι διεπίστωσε ότι αυτή η σχεδόν αμελητέα παρεμβολή μεταξύ Ίππου και Ιππέως είναι καθοριστική για την ισορροπία του τελευταίου και την ορθή του ίππευση. Οπότε, μετά από ελάχιστα λεπτά, ο ίδιος ο εκπαιδευόμενος ζήτησε την αφαίρεση του υποσάγματος προτιμώντας την συνέπεια των "τριβών" του με τον Ίππο και, βεβαίως, την ...ανετότερη ίππευση από την ανεμπόδιστην επαφή του με τον Ίππο και ό,τι αυτή συνεπάγεται για την ισορροπία του. Κι έτσι το υπόσαγμα αφαιρέθηκε και βρέθηκε να ...λιάζεται στην περίφραξη του Ιππευτηρίου. Πράγματι, η πλήρης γυμνιππευτική στους αρχαρίους είναι απαραίτητη για την σωστή εκμάθηση Ιππασίας ενώ η επίσαξη με υποσάγματα, σέλλες κλπ, μπορεί να ακολουθεί με την πρόοδο αποκτήσεως ευσταθούς ισορροπίας του εκπαιδευομένου.  

     Κρίσιμος ο στόχος της σημερινής ημερίδος που ήθελε την κατάληξη του εκπαιδευομένου σε καλπαστικές τοξευτικές εξόδους με κ λ ε ι σ τ ά  μ ά  τ ι α! Με άλλα λόγια, την ακύρωση της φυσικής ανάγκης της οράσεως στην επιτέλεση της κορυφαίας πολεμικής τέχνης της Έφιππης Τοξοβολίας! Και γι'  αυτό μας χρειάστηκαν μόλις ...50, χρονομετρημένα, λεπτά της ώρας κι όσα επενδύσαμε σε έναν Ίππο-πρωταγωνιστή του επιτεύγματος, σε έναν Ίππο που τον εκπαιδεύσαμε να λειτουργεί ανθ' ημών και βεβαίως, να ...β λ έ π ε ι  ανθ΄ ημών και να  δ ρ α  ανθ΄ ημών όπου χρειάζεται, χωρίς αυτό να μειώνει και την αντίστοιχη αναγόρευση του Ιππέως να υπέρκειται των αναγκών των "κοινών θνητών" αντιπάλων του...μαχόμενος και χωρίς ...όραση!

     Για να φτάσουμε όμως σ΄ αυτό το μεγαλεπήβολο αποτέλεσμα ακολουθήσαμε συγκεκριμένα "βήματα" με πρώτο την επανασύνδεση του εκπαιδευομένου με την εφιπποτοξοτική διαδικασία, δηλαδή, με αυτό που συνιστά το επέκεινα του ...τέλους της συμβατικής (ακαδημαϊκής) Ιππασίας. Και ξεκινήσαμε από την εξάσκηση του εκπαιδευομένου στην εν κινήσει, εγκαθίδρυση του βέλους στην χορδή του Τόξου του.

     Η κατάκτηση της τεχνικής της οπλίσεως και αφοπλίσεως του βέλους συνεπιφέρει και την επαύξηση της αυτοσυγκεντρώσεως του Ιππέως ως προϋποθέσεως του ό,τι πρόκειται να επακολουθήσει. 

     Ο πολεμιστής πρέπει να διατηρεί την αυτοσυγκέντρωσή του υφ΄ οιανδήποτε συνθήκη μάχης και επ΄ αυτού η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" αποδίδει την πρέπουσα σημασία! 

     Το επόμενο "βήμα" ήταν η επανεύρεση της σχέσεως του εκπαιδευομένου με το tempo του καλπασμού και ο Μάνος μας το ..."έχει"! Κάποτε πηδούσε με αλεξίπτωτο, τώρα "πηδά" κάθε εμπόδιο με το ίδιο κέφι... Αυτή είναι η δική μας "διδασκαλία" σε μια κοινωνία τραγικής υπελίξεως... Και, βεβαίως...

     Και, βεβαίως, ακολουθεί η ...κατάργηση της οράσεως του Ιππέως με την εφαρμογή σκιαδίου στα μάτια.

     Τώρα, ο εκπαιδευόμενος θα συνειδητοποιήσει ότι ο Ίππος του μπορεί να βλέπει αντ΄ αυτού, να εκτιμά ως νοήμον πλάσμα σχέσεις διευθύνσεως, ταχύτητος και αποστάσεως, αφήνοντας στον Ιππέα - συνεργάτη του την στοχαστική και μόνον διαδικασία! 

     Ασφαλώς δε, ο Ιππέας θα βιώσει βαθιά ότι καλπάζει και διευθύνεται προς τον στόχο με την όραση και τα πόδια του Ίππου του, περιοριζόμενος στον χειρισμό του όπλου του! 

     Κι έτσι, όλα τα παραπάνω συμπυκνώνονται στην πρώτη καλπαστική τόξευση με κλειστά μάτια, την οποία επιτύχαμε στο Ιππευτήριο των "Ελλήνων Κενταύρων" λίγες ώρες πριν!

     Κάπως έτσι χαρήκαμε την ...τρίτην αναβάθμιση της Σχολής μας την οποία διατρέχουμε κατά την παρούσα ΙΣΤ' Προπονητική Περίοδο η οποία άρχισε από τον παρελθόντα Σεπτέμβριο με ακόμη υψηλότερους εκπαιδευτικούς στόχους. Και, δικαίως, υπερήφανος ο εκπαιδευόμενος εφιππεύοντας και αφιππεύοντας δι' εφάλσεων, με υψηλά το Τόξο του μας υπογραμμίζει το χρέος αξιοπρεπείας του όντος να κρατά υψηλά το όπλο του και την μαχητικότητά του, ανεξαρτήτως χαλεπών καιρών και περιφρονώντας τους ψοφοδεείς ηττοπαθείς!

     Στα σημερινά πρωτοσέλιδα της δημοσιογραφικής εφημεριδοκαφρίλας κυριαρχούν τα παρακάτω "πεπραγμένα" της αντιφασιστικής δημοκρατικότατης κοινωνίας των γραικύλων:

     1. Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ με ...δύο μαχαίρια του 71χρονου κακοποιητικού πατέρα από τον 16χρονο γιο του.

     2. Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ με ...ψαλίδι του 16χρονου αδελφού από τον 18χρονο αδελφό για μία ...μπλούζα. Σημειωτέον ότι ο αδελφοκτόνος χαρακτηρίστηκε ...υποδειγματικό παιδί από τους οικείους του αλλά εκκρεμεί σε βάρος του δίωξη για ...ληστεία!

     3. Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 32 χρονου αστυνομικού που σύχναζε σε νυχτερινό μπαρ από παρεπιδημούντα ...Νορβηγό δι ανύπαρκτην ...αφορμήν.

     4. Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ενστόλου ο οποίος με υπηρεσιακό πρόσχημα πήγε να παρακολουθήσει στο γήπεδο ...ματς και τον ...πυρπόλησε με φωτοβολίδα ανεγκέφαλο 18χρονο υποπροϊόν μιας κοινωνίας η οποία προωθεί τον αντιφασισμό της με ιδιωτικές στρατιές οπαδοποιημένων σκυβάλων!

    5. Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ κατόπιν βασανισμού ατυχούς τετραπόδου από διαστροφικό δίποδο το οποίο χαίρει ...προστασίας για "τοπικές" σκοπιμότητες. 

     6. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ εμβολιασμένου αδελφού τριτοκλασάτου ηθοποιού και οι λεπτομέρειες της ιδιωτικής ζωής του.

     7. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ αμφιλεγόμενης "μοντέλας" και όσα γαργαλιστικά προκαλούν το ...υπογάστριο.

     8. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ περσόνας της "νύχτας" του οποίου η σορός εκτέθηκε σε ...λαϊκό προσκύνημα!

     9. Ο ΒΙΑΣΜΟΣ δύο γυναικών στο διαμέρισμά τους στα Πετράλωνα από εισβολέα δράστη.

      10. Η ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΜΕ ...ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ εκλεγμένου δημοτικού συμβούλου του Δήμου Αθηναίων τον οποίον, κατόπιν, "φίμωσε" ως απαρέσκοντα η αδίσταχτη δημοκρατία! 

     11. Το ΜΑΧΑΙΡΩΜΑ 80χρονου στα Χανιά με σκοπό τη ληστεία.

     12. Η ΛΗΣΤΕΙΑ φαρμακείου από 16χρονο στον Χολαργό.

     13. Ο ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΣ 35χρονης γυναίκας στη Ραφήνα.

     14. Η ΕΠΙΘΕΣΗ ανδρός κατά της μητέρας του και της αδελφής του στη Χαλκίδα.

       15. Η ΟΜΑΔΙΚΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΩΝ στην οδό Ιάκχου (Γκάζι) υπό την πλήρη αδιαφορία της Αστυνομίας.

     16. Η ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΣΕ ΑΣΕΛΓΕΙΑ 9ΧΡΟΝΟΥ ΑΓΟΡΙΟΥ από τον Γυμναστή του Σχολείου του στον Ασπρόπυργο.

     17. To MAXAIΡΩΜΑ 73χρονου στη Κεφαλονιά με σκοπό τη ληστεία. 

     18. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ αεροδιακομιζόμενου ασθενούς λόγω μη υπάρξεως φωτισμού στο αεροδρόμιο της Καρπάθου.

     και ων ουκ έστι αριθμός επιπλέον ..."ανδραγαθιών" μιας αντιφασιστικής και δημοκρατικότατης γραικυλοκοινωνίας σε πλήρη εξαχρείωση! Μιας κοινωνίας η οποία αρνείται να διδαχθεί την ευημερία που διδάσκουμε όσοι δεδηλωμένοι και υπερήφανοι αντιδημοκράτες, συμπεριλαμβανομένων, δυστυχώς, πλείστων όσων, αναιδώς, αυτοπροσδιορίζονται ως "εθνικιστές" οι οποίοι είναι και οι πλέον αξιοκατάκριτοι ως ανεπίδεκτοι "μαθήσεως"!

     Σ΄ αυτή την δημοκρατική και αντιφασιστική "κόλαση" μιας καθημερινότητος θανάτου, αίματος και εγκλήματος, εμείς οι Πλατωνικοί "Έλληνες Κένταυροι", πολέμιοι κάθε τυραννικής δημοκρατίας, αντιπαραθέτουμε μια καθημερινότητα Πολιτισμού κι ευημερίας της δικής μας κοινότητος της οποίας η καθημερινότητα κυλά γαλήνια, δημιουργώντας Πολιτισμό με επίκεντρο τον Ίππο και το Τόξο! Και η δική μας, σημερινή "ειδησεογραφία", αθέατη από τα πρωτοσέλιδα των "βεβήλων" γραικύλων, μιλά για καλπασμούς και τοξεύσεις με ΚΛΕΙΣΤΑ ΜΑΤΙΑ, αναγορεύοντας τον Άνθρωπο υπεράνω ακόμη και του φυσικού προ-απαιτουμένου της οράσεως για μία τόσο απαιτητική διαδικασία ισορροπίας και, κυρίως, στοχαστικής δράσεως, εδώ, όπου καταφέρνουμε να υπερυψώσουμε τον Άνθρωπο πάνω κι από τους φυσικούς περιορισμούς! 

     Και είναι διπλή η χαρά μας που, επί δέκα εννέα χρόνια ανελίσσουμε τον Άνθρωπο εν μέσω μιας "χωματερής" όπως η σημερινή γραικία στην οποία αποδομούνται οι Αξίες, ενώ οι επήλυδες έποικοί της αναφέρονται σε ..."βαρβάρους" προς συμψηφισμό της αθλιότητος που τους χαρακτηρίζει! Κι έτσι κι εμείς, σήμερα, ήμασταν υπερήφανοι διότι με το ασκησιολόγιό μας πλησιάσαμε το κατά πολύ πιο προηγμένο και πολιτισμένο Τουρκμενιστάν του οποίου ο ιππικός Πολιτισμός επισκιάζει την πραγματική βαρβαρότητα της "χωματερής" των γραικύλων!

     Αποχωρώντας από το Ιππευτήριο, ο Μάνος οδηγώντας το αυτοκίνητό του παρετήρησε: "Βλέπω πολλά βίντεο στο YouTube για την Έφιππη Τοξοβολία, αλλά κανείς δεν κάνει αυτά που κάνουμε εμείς!" και η απάντηση ήταν "Όταν ανακαλύψεις το πλατύσκαλο έχεις ανακαλύψει και την σκάλα που θα σε οδηγήσει στο κεφαλόσκαλο!" Και οι "Έλληνες Κένταυροι" έχουμε ανακαλύψει και το "πλατύσκαλο" και την ..."σκάλα"! Kαι όχι, απλώς, στην Έφιππη Τοξοβολία και μόνον...

ΠΕΡΙ ΥΙΟΘΕΣΙΑΣ ΕΤΕΡΟΤΑΞΙΔΕΡΜΙΚΩΝ ...και άλλων τινών!

 ΠΕΡΙ ΥΙΟΘΕΣΙΑΣ ΕΤΕΡΟΤΑΞΙΔΕΡΜΙΚΩΝ

...και άλλων τινών!

Ποτέ δεν καταλάβαμε την φλυαρία ηλιθίων περί "δικαιώματος υιοθεσίας" όταν το δικαίωμα αυτό δεν ανάγεται σε εκείνον που θέλει να υιοθετήσει όσο σ΄ εκείνον που θέλει διακαώς να υιοθετηθεί! Και δεν υπάρχει ωραιότερη αίσθηση να καθίσταται κάποιος "γονική επιλογή" για κάποιον άλλον που θέλει γονιό και αγάπη. Δυστυχώς ζούμε εν μέσω ηλιθίων διπόδων τα οποία ούτε την θέληση, αλλά ούτε και την ικανότητα διδασκαλίας έχουν από την σοφία των ζώων. Διότι εάν είχαν θα ένιωθαν ό,τι νιώσαμε και εμείς οι οποίοι, είτε στο Ιππευτήριο είτε στο κρεβάτι του υπνοδωματίου μας, απολαμβάνουμε τα αγαπημένα μας τετράποδα να μας αποζητούν ως "γονικές επιλογές" κατακυρώνοντάς μας ως "δικούς τους", στρογγυλοκαθισμένα πάνω μας, ή, καρφώνοντας το βλέμμα τους πάνω μας αφού ο σωματικός όγκος τους και μόνον, ευτυχώς, δεν τους επιτρέπει να δείξουν με πιο εναργή τρόπο ότι μας διεκδικούν ως "δικούς τους"! Και όπως καταλαβαίνει ο αναγνώστης, αναφερόμεθα και πάλι στη μόνιμη προσκόλληση του σχολικού Ίππου μας στον Εκπαιδευτή, όπως σταθερώς αποτυπώνεται σε κάθε εναρκτήρια φωτογραφία των μαθημάτων μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την δυσκολία των μαθητών μας. Όμως, η αγάπη ούτε κρύβεται ούτε και πρέπει να κρύβεται... Όταν βρίσκεσαι "πιο κοντά" στα άδολα και ευφυή ζώα, όλα τούτα είναι φυσικά και επόμενα... 

     Οι απαιτήσεις της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" μπορεί να είναι πολύ υψηλές, αλλά, βασική μας μέριμνα είναι η αποφυγή "δασκαλίστικης" νοοτροπίας που όχι μόνον κουράζει τον εκπαιδευόμενο αλλά και τον κάνει να χάνει και το ενδιαφέρον του προς το αντικείμενο της εκπαιδεύσεως. Έτσι, ακολουθούμε ρηξικέλευθες προσεγγίσεις οι οποίες αξιοποιούν κάθε δευτερόλεπτο του εκπαιδευομένου κοντά στον σχολικό Ίππο συνεκτιμώντας τον χρόνο κοπώσεως Ίππου κι εκπαιδευομένου, δεδομένου ότι ο Εκπαιδευτής δεν λογίζεται, καν, ότι ...κοπιάζει!

     Μέσα σ΄ αυτό το πλαίσιο, σήμερα, το ασκησιολόγιο της Εύας σχεδιάστηκε εντός κι εκτός Ιππευτηρίου ώστε η εξαιρετική νεαρή να προσλάβει διευθυντική διδασκαλία επί τροχασμού χωρίς ιδιαίτερες "φορτίσεις" που οδηγούν σε κοπώσεις άνευ ανταποδοτικών κερδών και με κοινό παρονομαστή την βελτίωση των διευθυντικών χειρισμών της χωρίς καν η ίδια να το αντιλαμβάνεται. Άλλωστε, στην δική μας Ιππασία, εγκλωβισμός στο Ιππευτήριο δεν νοείται!   

     Η ημερίδα ξεκίνησε στο Ιππευτήριο με μία επαρκή ρυταγώγηση, ώστε ο σχολικός Ίππος μας να ξεχάσει τον Εκπαιδευτή...μπαμπά του και να "δεθεί" με την Εύα!

     Ακολούθησε ένα ασκησιολόγιο επαναφοράς της κυρίως, αλλά και της "μυικής μνήμης" στην συχνότητα των διευθυντικών χειρισμών με "πατρόν" την κλασική διεύθυνση επί ίχνους "8" οριζομένου από τρία σημεία (κορίνες) και...

     ...Και, κατόπιν, άρχισε η επανατοποθέτηση των διευθυντικών χειρισμών επί ...τροχαστικής κινήσεως!

     Στα όρια του καλπασμού οι σημερινοί τροχασμοί της Εύας, κυρίως όμως, χωρίς να χαλά το "κάθισμά" και η ...διάθεσή της και όλα αυτά σε πλήρη κύκλο Ιππευτηρίου!  

     Τακτική μας είναι πολλά βήματα μπροστά και κανένα πίσω, με μόνη εξαίρεση κάποιες ενδιάμεσες "στάσεις" για την εμπέδωση των "κεκτημένων". Και μία από αυτές τις "στάσεις" το πρόγραμμα Ιππευτηρίου τούτης της ημερίδος, έτσι, για να μη καταντήσουμε ..."αναβίωση Ιππικού" και κ. Δ. Στεργίου! Και τα καταφέραμε μια χαρά και σήμερα. Κρατώντας, δε τα σημερινά ...κεκτημένα μας στο πορτοφόλιό μας, βγήκαμε στα ωραία πέριξ του Ιππευτηρίου μας για μία εξωτερική περιίππευση συλλέγοντας περαιτέρω διδάγματα.

     Aυτο το πανέξυπνο κοριτσάκι, όσες περισσότερες ώρες "γράφει" επάνω στη ράχη του Ίππου της, τόσο περισσότερη ευφυία αποκαλύπτει, ιδίως, όταν εγκαταλείπει πίσω της το Ιππευτήριο και μπαίνει στη πραγματική κονίστρα της Ιππασίας που είναι το ελεύθερο, φυσικό, έδαφος! Ακόμη ένα δείγμα ότι η Ιππασία την διάλεξε!

     Τούτη η έξοδος από το Ιππευτήριο, ασφαλώς και δεν είχε έναν απλό "αποθερμαντικό" χαρακτήρα αλλά κάτι πολύ σημαντικότερο... κάτι που δεν θα το αποκαλύψουμε εδώ, διότι η Εύα είναι και επιμελής αναγνώστις του Ιστολογίου μας, αλλά θα μας το πει η ίδια, αφού θα έχει χρόνο να το επεξεργαστεί, στην επόμενη συνάντηση...

      Σ'  αυτή την "έξοδο" η ικανότατη Εύα, διέσχισε τα, καθ΄ οδόν, φυσικά εμπόδια με προτεραιότητα την ασφάλεια του Ίππου της και, κυρίως, με ένα χαμόγελο που δεν χάνεται ποτέ από το πρόσωπό της, δείγμα της σχέσεώς της με την Ιππασία.

     Χειρίστηκε ακόμη πιο "αρχηγικά" τον Ίππο της και χωρίς να συγχέει την αρχηγικότητα με την εξουσιαστικότητα.

    Και αφέθηκε, με πολύ χαλαρή διάθεση και το σταθερό της χαμόγελο, στην επιλογή των σωστών χειρισμών ακόμη και στα σημεία-παγίδες της σύντομης διαδρομής... η οποία, όμως, εμπεριείχε αρκετούς απαιτητικούς "σπονδύλους". Σύντομη η έξοδος αλλά... και η Εύα θα μας τα πει στο επόμενο μάθημα!

     Η δική μας Ιππασία είναι αυθεντική, διόλου Ανθρωπο-κεντρική και απολύτως Ιππο-κεντρική! Μπορεί να ντυθήκαμε με μία περισκελίδα εορταστικής, λόγω ημέρας, επισκέψεως και να μη δίνουμε καμία σημασία στο "dress code" της Ιππασίας, αλλά διαρκώς είμαστε έτοιμοι να εφιππεύσουμε οποτεδήποτε και οιονδήποτε Ίππο χρειαστεί απολαμβάνοντας αενάως την σχέση μας με τον Ίππο. Αυτή είναι η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων"! 

NTΡΕΠΟΜΑΣΤΕ ΓΙ ΑΥΤΉ ΤΗΝ ΑΘΛΙΑ "ΕΙΚΟΝΑ"

 NTΡΕΠΟΜΑΣΤΕ 

ΓΙ ΑΥΤΉ ΤΗΝ ΑΘΛΙΑ "ΕΙΚΟΝΑ"!

     Δεν θα σταθούμε διόλου στη κομματική λοβιτούρα της δήθεν "αναβιώσεως του Ιππικού" από τους ίδιους που το κατήργησαν προκειμένου να εξασφαλίσουν ημέτερο υπέργηρο συνταξιούχο απόστρατο, ενισχύοντάς τον με ...λαμπρή μηνιαία οικονομική αποζημίωση διότι όλα αυτά τα επεσήμαναν πολλοί προ ημών και, βεβαίως και ημείς στο παρελθόν. Η μεταπολιτευτική δημοκρατία αποτελεί επιτομή διαφθοράς δημοσίας διοικήσεως και περιττεύουν κάθε επιπλέον κατηγορίες... Θα σταθούμε σε μία απαράδεκτη εικόνα που απαθανάτισαν οι φωτογραφικοί φακοί κατά την διάρκεια, πρόσφατης, επίσημης εκδηλώσεως στην "Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων" με πρωταγωνιστή τον τραγικό επικεφαλής του φιάσκου της "αναβιώσεως του Ιππικού" κ. Δ. Στεργίου ο οποίος εμφανίζεται να προηγείται έφιππος αγήματος φέροντας ΞΙΦΟΣ(!) και όχι ΣΠΑΘΗ όπως θα έπρεπε, με ΜΑΣΤΙΓΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΜΠΟΤΑ(!) όπερ και παγκοσμίως απαράδεκτο για έφιππο τακτικού Στρατού!

     Τραγικώς άσχετος με το Ιππικό και τους στοιχειώδεις κανόνες του, όπως η γνώση του όπλου του που είναι η κυρτή ΣΠΑΘΗ και όχι το ευθύ ξίφος, ο κ. Δ. Στεργίου με την έφιππη εικόνα του φέροντας ξίφος σαν ...λιμενοφύλακας αποτελεί τριτοκοσμική καρικατούρα ουδεμία σχέση έχουσα με "Ιππικό"!

     Και δεν θα απαιτούσαμε ούτε από κ. Δ. Στεργίου, ούτε από το ένστολο κύκλωμα των γαλονοφόρων εργοδοτών του, να σχεδιάσουν Σπάθη όπως έχουμε φροντίσει στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" όπου τιμούμε τις Ιππικές Παραδόσεις μας, ούτε να καλλιεργούν την Έφιππη Σπαθασκία όπως επί 18 συνεχή χρόνια ακολουθούμε στην δική μας Σχολή.  Όμως, με τόσο πακτωλό δημοσίου χρήματος, να μη ξέρετε το βασικό αγχέμαχο ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΙΠΠΙΚΩΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ απανταχού της γης, θα πρέπει να ντρέπεστε "καραγκιόζηδες"! 

     Τραγικότερα φαιδρός, ο κ. Δ. Στεργίου, απεικονίζεται με ΜΑΣΤΙΓΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΜΠΟΤΑ, συνήθεια των αλητο-καβαλαρέων της άγριας αμερικανικής Δύσεως(!) δείχνοντας ότι αγνοεί τα στοιχειώδη όχι μόνον του πρωτοκόλλου του Ιππικού ενός τακτικού Στρατού αλλά και της ίδιας της Ιππασίας. Συγκεκριμένα, π ο τ έ  το μαστίγιο δεν τοποθετείται μέσα στη μπότα και για κανέναν λόγο, αυτό είναι μία απαράδεκτη επιλογή φιγουρατζήδων για την δημιουργία εντυπώσεων και μόνον! Το μαστίγιο, στο Ιππικό των τακτικών Στρατών τηρείται ανά  χ ε ί ρ α ς  έτοιμο προς χρήση και μόνον και ποτέ μέσα σε μπότες ή μέσα στη ζώνη όπως, παρατύπως, συνηθίζουν οι τζόκεϋ του Ιπποδρόμου. Θα έπρεπε να γνωρίζει τα στοιχειώδη ο κ. Δ. Στεργίου και, βάσει αυτών, το μαστίγιο αποτελεί ένα από τα βοηθήματα Ιππασίας το οποίο ενισχύει την πρόσω κίνηση του Ίππου με την συνέργεια της ασκήσεως εντολών δια των ποδών του Ιππέως και εν προκειμένω τα εμφανώς τεράστια σπιρούνια του κ. Δ. Στεργίου τα οποία τον εκθέτουν και ως έχοντα "ανίσχυρα πόδια"  θα έπρεπε να τον είχαν αποτρέψει από τον πλεονασμό της αναλήψεως και ...μαστιγίου, όμως, σε κάθε περίπτωση, εάν μετά από "τόση" ιππικήν ...εμπειρία, νιώθοντας την αδυναμία των "ποδών" του θα έπρεπε το μαστίγιο να το κρατά στο  χ έ ρ ι  και όχι να το έχει ευτελώς φιγουρατζίδικα και απαράδεκτα για ένστολο, μέσα στη μπότα! 

     Η "αναβίωση" ενός ιστορικού όπλου όπως το Ιππικό που καταργήθηκε από την διεφθαρμένη μεταπολιτευτική ελλαδική δημοκρατία συνεχίζει να παρατείνει τον διασυρμό του Ελληνικού Στρατού από τους ίδιους δράστες της καταργήσεώς του με "έμβλημα" έναν υπέργηρο ημέτερο που απεκατεστάθη και ...μετα-συνταξιοδοτικώς "μπουκωμένος" με μπόλικο δημόσιο χρήμα. Όμως, αυτό δεν είναι "αναβίωση του Ιππικού" αλλά Ε Ξ Ε Υ Τ Ε Λ Ι Σ Μ Ο Σ του λειψάνου του! 

YΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Kαι όταν παρατηρούμε τη πατούσα χωσμένη μέσα στον αναβολέα μέχρι το ...τακούνι(!), θα σου συνιστούσαμε κ. Δ. Στεργίου να βρεις έναν Δάσκαλο Ιππασίας να σου πει πόσο επικίνδυνο για τον Ιππέα είναι αυτό το λάθος και πόσο το αποφεύγουμε από το πρώτο, κιόλας, μάθημα Ιππασίας τo οποίο και θα πρέπει να ολοκληρώσεις!