ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Ο Αρχηγός του Παραρτήματος των «Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας» ο μοναδικός εξεταζόμενος που έδωσε εξετάσεις και διαπιστεύθηκε ως Εφιπποτοξότης με επιτυχία 6/6 χωρίς ποτέ προηγουμένως να έχει καλπάσει τοξεύοντας και ιππεύοντας σε εντελώς άγνωστο Σταύλο με εντελώς άγνωστο Ίππο, ο Αθανάσιος Ψωρομύτης, εκπαιδεύει τον δεύτερο Ίππο (επιβήτορα) της Σχολής του!

     Ακολουθώντας πιστά την εκπαιδευτική «φιλοσοφία» των «Ελλήνων Κενταύρων» ο Αθανάσιος Ψωρομύτης επιχειρεί να αναδείξει έναν άφοβο «Δάσκαλο» Σχολής στον οποίο να μπορεί να εμπιστευθεί τυφλοίς όμμασι τους μαθητές του.

     Δίδοντας έμφαση στην ψυχολογία του ζώου και αποενοχοποιώντας φόβους οι οποίοι είναι φυσικοί σε ένα ταξιδερμικώς διαφορετικό πλάσμα που ζεί στην ανθρωποκατασκεύαστη κοινωνία, ο Εκπαιδευτής Αθανάσιος Ψωρομύτης κατά την τελευταία ημερίδα ξεκίνησε με την ενδυνάμωση των ψυχολογικών ανοχών του Ίππου του στο απρόβλεπτο και λίαν φοβικό όπως είναι οι πλαστικές σακούλες οι οποίες διαταράσσουν τα ιπποειδή σε κάθε τους εμφάνιση και «πτήση» φθάνοντας σε ένα λαμπρό αποτέλεσμα.

     Πολύ σοφά, ο Εκπαιδευτής δεν βιάστηκε διόλου να επιχειρήσει την πρώτη εφίππευση ενός ζώου το οποίο μέχρι σήμερα ζούσε σε απόλυτη ελευθερία μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον αλλά επέλεξε να προηγηθούν χαλαρές βαδιστικές διαδικασίες οι οποίες ενδείκνυνται για την εργασιακή αυτοσυγκέντρωση αλλά και την προετοιμασία αποδοχής της, μετέπειτα, εργασίας φόρτου (αναβάτης) του Ίππου και η διαδρομή ορθογωνίων διατάξεων στήθηκε με τα διατιθέμενα μέσα του φυσικού αγροκτήματος.

     Ακόμη μία σοφή επιλογή του Εκπαιδευτή και σε αυτή την ημερίδα ήταν να μοιραστεί την εμπειρία της εκπαιδεύσεως με μαθητές του προωθώντας τους στο εκπαιδευτικό επίπεδο ώστε να τους προετοιμάσει ως μέλλοντες Εκπαιδευτές.

     Έτσι και αυτή την φορά οι μαθητές ανέλαβαν επιμέρους «κεφάλαια’ όπως η ρυταγώγηση του εκπαιδευομένου Ίππου, μία διαδικασία πολύ κρίσιμη για την όλη κατοπινή του «παιδεία». Και, σοφότατα, ο Εκπαιδευτής επωφελήθηκε να εισαγάγει τον Ίππο του στην ιδέα του "εμφόρτου" ...φορτώνοντας με έναν σάκο στη πλάτη την ρυταγωγούσα μαθήτρια ώστε ο, επίσης, έμφορτος Ίππος να εξοικειώνεται με την "εικόνα".

     Και η ρυταγώγηση έγινε από μαθητές όχι μόνο επ΄ ευθείας αλλά και επί της ειδικής γωνιώδους διαδρομής.

     Όταν ο Ίππος κρίθηκε καλώς προετοιμασμένος και ήταν, όπως απεδείχθη, ο Εκπαιδευτής επεχείρησε την πρώτην εφίππευση η οποία απεδείχθη επιτυχής!

     Με γνώμονα το όφελος των Ίππων, των μαθητών και του Παραρτήματός του, ο Αθανάσιος Ψωρομύτης συνεισφέρει στην Ιππική τα οφειλόμενα ως «Έλληνας Κένταυρος» από το υστέρημα του χρόνου του ως οικογενειάρχη αλλά και ως υπηρετούντος σε ένα σώμα απαιτητικότατο, κοινής ωφελείας! Οι αόρατοι ήρωες της καθημερινότητος ζουν ανάμεσά μας και δείχνουν ότι τα καταφέρνουν θαυμάσια, πείθοντάς μας ότι οι Αξίες εξακολουθούν μέσα σε μία, επιθανατίως, παρακμάζουσα κοινωνία!

KNIGHT FEST 2020 ΙΠΠΟΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙΟΥ 2020

KNIGHT FEST 2020

ΙΠΠΟΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙΟΥ 2020

     Η διοργανωτική επιτροπή του ετήσιου "Ιπποτικού Φεστβάλ Βελιγραδίου" το οποίο διεξάγεται στο ιστορικό Φρούριο της Σερβικής πρωτεύουσας, απέστειλαν τιμητική πρόσκληση στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" προσκαλώντας μας να συμμετάσχουμε στο "Ιπποτικό Φεστιβάλ Βελιγραδίου 2020" που θα διεξαχθεί στις 11 και 12 Απριλίου του ερχομένου χρόνου.

     Στο διεθνούς ακτινοβολίας "Ιπποτικό Φεστιβάλ Βελιγραδίου" εμφανίζονται ομάδες Ιπποτικών και άλλων Πολεμικών Τεχνών από όλο τον κόσμο με 100.000 θεατές κάθε χρόνο.

     Στο "Ιπποτικό Φεστιβάλ Βελιγραδίου 2020" η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" θα συμμετάσχει με πολυμελή αντιπροσωπεία που θα αποτελείται από εκπροσώπους εξ όλων των Παραρτημάτων μας και με πλούσιο πρόγραμμα επιδείξεων τακτικών των Ελλήνων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως περί το οποίο, σύντομα θα υπάρξει ενημέρωση.

ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΙΠΠΩΝ

     Πολύ συχνά λαβαίνουμε μηνύματα από όλη την Ελλάδα (λάβαμε σήμερα και από την Γερμανία) με ερωτήσεις σχετικές με ενδεικνυόμενες διορθώσεις ελαττωμάτων Ίππων. Οι περισσότερες αναφέρονται σε συμπεριφορικά ελαττώματα (ανορθώσεις, αρνήσεις εφιππεύσεως, εκλακτίσεις, δαγκώματα κλπ) και λιγότερες σε ελαττώματα κινήσεως (δυσκαμψίες, προσκρούσεις οπλών κλπ). Παρά την δεδομένη χαράτης επικοινωνίας με φίλους Ιππαγωγούς από την ελληνικήν επαρχία, για την δική τους διευκόλυνση θα μπορούσαν να ανατρέχουν στις 22 ειδικές σελίδες που περιέχονται στο κεφάλαιο του εκπαιδευτικού εγχειριδίου της Ομάδος μας "ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΝΕΟΛΕΚΤΟΥ ΙΠΠΟΥ ΣΤΗΝ ΦΥΣΙΚΗ ΙΠΠΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ" (έκδοση 2010, του Αριστοτέλους Ηρ. Καλέντζη) το οποίο κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία. 

     Προς διευκόλυνση όσων αδυνατούν να το προμηθευθούν και, επειδή, ο συγγραφέας και η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν λειτουργούν κερδοσκοπικώς, οι ως άνω ειδικές σελίδες προσφέρονται δωρεάν μέσω διαδικτύου στην πλατφόρμα "issuu" , κάνοντας "κλικ" ΕΔΩ.

Η ΦΥΣΗ ΕΙΝΑΙ …ΜΑΡΤΥΡΙΑΡΑ!

     Τα φυσικά πλάσματα διακρίνονται από την ειλικρίνεια και την αμεσότητα της συμπεριφοράς τους.

     Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το αιλουροειδές στην προσπάθειά του να κυνηγήσει το θήραμά του δεν ακολουθεί τακτική αποκρύψεως, εν τούτοις, ουδέποτε αποκρύπτει την θηρευτική του πρόθεση από κανέναν και, κυρίως, δεν επιχειρεί να την αποκρύψει από τον ίδιο τον εαυτό του όπως, δυστυχώς, επιχειρεί πολύ συχνά ο Άνθρωπος κατά στην καθημερινότητά του.

     Τα τακτικά τεχνάσματα και οι παραλλαγές δράσεως αμέτρητες στα φυσικά πλάσματα, όμως, το βάθος της συμπεριφορικής αλήθειας σταθερό και εμφανές σε όποιον παρατηρεί συστηματικά την φυσική ζωή σε όλες της τις εκφάνσεις.

     Και ο Ίππος, ως φυσικότατο πλάσμα δεν αποτελεί εξαίρεση συμπεριφορικής ειλικρινείας καθ΄ όλη του την βιοτή μέσα στη Φύση και δίπλα στον Άνθρωπο.

     Στην αγέλη και στο Ιππευτήριο ο Ίππος αναγνωρίζει και σέβεται την ιεραρχία ουδέποτε δε, εκμεταλλεύεται την υπεροχή της δυνάμεώς του εφ΄ όσον τα περιβάλλοντα πλάσματα καταφέρνουν να κατακτούν την θέση που δικαιούνται κοντά του!

     Μπορεί ο Ίππος να είναι 14 φορές δυνατότερος από τον Άνθρωπο αλλά, εάν ο Εκπαιδευτής του σεβαστεί την ιδιότητά του ως Εκπαιδευτή του Ίππου και δεν εκχωρήσει την υπερκείμενη θέση του, ο Ίππος ουδέποτε θα εκμεταλλευτεί την υπεροχή της δυνάμεώς του αλλά θα υπακούσει τον Εκπαιδευτή του! 

     Είναι, λοιπόν, «υπόθεση» του Ανθρώπου να επιμείνει στην ιδιότητά του ως «αρχηγού αγέλης» ώστε να απολαμβάνει συνεχώς του σεβασμού του Ίππου γνωρίζοντας ότι «αρχηγός αγέλης» δεν σημαίνει «εξουσιαστής» αλλά προβλεπτής της ασφαλείας και της ευημερίας όλων των μελών της αγέλης.

     Στο δικό μας Ιππευτήριο είναι κοινός τόπος η προσήλωση του Ίππου στον Εκπαιδευτή και αυτό παρά τις προσπάθειες του Εκπαιδευτή να «εκχωρήσει» τον Ίππο, έστω και για την διάρκεια του μαθήματος στον εφιππεύοντα μαθητή.

     Η, προσεκτικά, παρατηρήσιμη συμπεριφορά του Ίππου πολύ πριν την έναρξη κάθε μαθήματος ακόμη και πριν την παραλαβή του μέσα από την φάτνη του μας δείχνει τις διαβαθμίσεις αποδοχής ακόμη και μεταξύ του ιπποκομούντος σταυλίτη και του, επίσης συχνά, ιπποκομούντος Εκπαιδευτή. Και από την φάτνη ξεκινά η σχέση Ίππου-Ανθρώπου καταλήγοντας, επίσης, σε αυτήν!

     Ούτω πως, παρατηρώντας, απλώς, την προσήλωση του Ίππου στον Εκπαιδευτή, ανεξαρτήτως εάν ήδη ιππεύεται ή εάν τον ρυταγωγεί άλλος από το έδαφος θα αντιληφθούμε με ποια ένταση αναγνωρίσεως ο Ίππος βλέπει το πρόσωπο του Εκπαιδευτή ως «αρχηγού αγέλης» κάτι τόσο θετικό, όσο και αρνητικό για το έργο του Εκπαιδευτή και της όλης εκπαιδεύσεως.

     Θετικό, διότι αυτό δείχνει υποχειριασμένο τον Ίππο  και ευπειθή για την ασφαλή και αποτελεσματικήν εκτέλεση της εργασίας του. Αρνητικό διότι αυτό δείχνει τον Ίππο εξαρτημένο από τον Εκπαιδευτή και όχι από τον ιππεύοντα μαθητή με αποτέλεσμα να δυσχεραίνει τον τελευταίο στη μαθητεία του, κάτι που με την σειρά του δυσχεραίνει το έργο του Εκπαιδευτή!

     Ένας κύκλος εξαρτήσεων και αλληλενδέτων σχέσεων Εκπαιδευτή-Ίππου-εκπαιδευομένου αναπτύσσεται κατά την διάρκεια κάθε μαθήματος αλλά αυτός ο κύκλος κάθε άλλο παρά «φαύλος» είναι, αποτελώντας μια προβλέψιμη και διαχειρίσιμη αλληλουχία συναισθηματικών εξελίξεων.

     Ο Εκπαιδευτής θα προνοήσει να κρατήσει κατά τρόπο αναλογικό τον σεβασμό του Ίππου εκχωρώντας την υπακοή του Ίππου στον ιππεύοντα μαθητή και αυτός ο «μικροχειρουργικός» διαχωρισμός θα γίνει με πολλές ευφυείς και καίριες παρεμβάσεις καθ΄ όλη την διάρκεια της εργασίας στον στίβο, ξεκινώντας μέσα από την φάτνη και καταλήγοντας πάλι σ΄ αυτήν, ώστε καθ΄ όλη την διάρκεια ενός μαθήματος να είναι διασφαλισμένη η ασφάλεια και η ωφέλεια για όλους.

     «Αθέατες» αλλά κρίσιμες παράμετροι που περνάνε απαρατήρητες για τους μη «αλογατάρηδες» αλλά τόσο σημαντικές, καθημερινές και επίπονες για όλους εμάς τους «αλογατάρηδες» οι οποίοι, όμως, ακριβώς σε αυτές τις απαιτητικότατες και «αόρατες» παραμέτρους ανακαλύπτουμε την «ίντριγκα» της επαφής μας με τον υπέροχον Ίππο και την θεσπέσια ομορφιά της Ιππικής η οποία, για μας, αποτελεί την μεγαλύτερη ανταμοιβή των κόπων μας.  

     Και η Φύση είναι …μαρτυριάρα και αποκαλύπτει κάθε μυστικό της σε όποιον καταφέρνει να ακούει τους ...ψιθύρους της! Αποκαλύπτει τα πάντα, την αλήθεια των συμπεριφορών, των σκέψεων, των προθέσεων, των συναισθημάτων! Αρκεί να μπορεί κανείς να την αποκωδικοποιεί και τότε στα μάτια της ψυχής ανοίγει ο μεγάλος φεγγίτης που δείχνει έναν απέραντο καταγάλανο ουρανό φυσικής αλήθειας του οποίου η ομορφιά «τυφλώνει»…κι όποιος αντέξει…!

IΠΠΑΣΙΑ και ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ

ΜΙΑ ΜΑΚΡΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ

     Μια μακρά, μακραίωνη θα λέγαμε, παρεξήγηση επικρατεί σχετικά με την Ιππασία που την συγχέει με την πλουτοκρατία και την εξ αυτής παραχαραγμένη έννοια της "αριστοκρατικότητος" η οποία δεν έχει σχέση με "αρίστους" αλλά με "ευπόρους" και δεν είναι παρά "πλουτοκρατικότητα"! 

Villa Alessandro Albani

     Όσοι είχαμε την τύχη να επισκεφθούμε στην Ρώμη την Villa Albani θαυμάσαμε εν μέσω των εκπληκτικών συλλογών της το επιτύμβιο μνημείο Αθηναίου Ιππέως περιβεβλημένου πολυτελούς,αραχνούφαντου, ενδύματος, αντιλαμβανόμενοι το επίπεδο οικονομικής ευρωστίας εκείνων των Αττικών Ιππέων. Και αυτό, σε συνδυασμό με τον ιδεώδην Ίππο που αναπαριστά το μνημειακόν έργο, μπορούμε να φαντασθούμε την όλην οικονομικήν επιφάνεια του νεκρού!   

Επιτύμβιο μνημείο Αθηναίου Ιππέως στη Villa Alessandro Albani

     Ο Ίππος, ήδη από την προϊστορική περίοδο απετέλεσε ένα διακεκριμένο σύμβολο κύρους και δυνάμεως για όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες στις οποίες εισήχθη ως συνεργάτης του Ανθρώπου με αποτέλεσμα, ο Equus Caballus να "αντανακλά" εθνική και κοινωνική καταξίωση όπου και εάν εμφανίζονταν.

     Σε όλη την "λεκάνη" της Μεσογείου, ο Ίππος ανέκαθεν εθεωρείτο τεκμήριον κοινωνικής υπεροχής και μέτρον ταξικής ανωτερότητος για όσους τον εξέτρεφαν και τον ίππευαν, από τους ΄'Ελληνες "Ιππείς", τους Ρωμαίους "Equites", τους Ευρωπαίους του μεσαίωνος "Chevaliers" ή και βορειότερα, τους Άγγλους "Knights". 

     Στο 23ο βιβλίο της Ιλιάδος διαβάζουμε για τους αγώνες αρμάτων που τελέσθηκαν με τον θάνατο του Πατρόκλου, κάτι που δείχνει το "μέγεθος" αξίας παρόμοιων δρωμένων με πρωταγωνιστή τον Ίππο, κάτι που παρατηρούμε και σε πολλά άλλα ομηρικά κείμενα αλλά και σημεία της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας όπου ο Ίππος "απαστράπτει" από διακεκριμένη σημαντικότητα. 

Έλληνες Ιπποκόμοι

      Και όλα ξεκινούν από την κλασική εποχή της αρχαίας Αττικής όπου, στον χώρο της Ιππικής, κυριαρχούσε η εύπορη αριστοκρατία των Αθηνών η οποία και κοινωνικό κύρος διέθετε αλλά και πόρους κατακτώντας το βάθρο του "αρίστου".

     Αλλά και στην αρχαία Αθήνα ο Ίππος κατακτά περίοπτη σημασία και εντοπίζουμε στην αρχαίαν Αγορά των Αθηνών την πρωιμότερη μαρτυρία ταυτίσεως της Ιππικής με την ανώτερη κοινωνική τάξη να βρίσκεται στις ταφές του νεκροταφείου της εποχής του σιδήρου που υπόκειται του επικέντρου του, μετέπειτα, αστικού ιστού. 

     Αριστείς, λοιπόν, φορείς κοινωνικού κλέους επί τη βάσει αρετών, αλλά και οικονομικώς εύρωστοι οι Αθηναίοι Ιππείς ήσαν υπόχρεοι κοστοβόρου εκτροφής και συντηρήσεως Ίππων ικανών για πολεμικού, πομπικούς ή και εορταστικούς σκοπούς, αφορμώμενοι εκ του ιδανικού της περιωπής του αξιομάχου, εισέδυαν στο πεδίο της Ιππικής, αρχικώς, όχι προς επίδειξη υλικού πλούτου αλλά προς ανάδειξη αξίων Ίππων οι οποίοι θα μπορούσαν να αναδείξουν και αυτοί, με την σειρά τους, την έφιππη ανδρεία και τις ιππικές δεξιότητές τους εν πολέμω και εν ειρήνη.

     Bαθμιαίως, η ολοένα αναπτυσσόμενη φιλοδοξία μεταξύ των νεαρών Αθηναίων Ιππέων να διακριθούν στους ιππικούς αγώνες οι οποίοι ανεπτύσσοντο διαρκώς και περισσότερο ως κοινωνικός θεσμός τους παρέσυρε να κατασπαταλούν ολόκληρε περιουσίες στην Ιπποτροφία αγωνιστικών Ίππων με αποτέλεσμα πολλοί αρχαίοι συγγραφείς να στιγματίζουν το φαινόμενο ως "ιππομανία" και "φιλιππία" ώστε να καθιερωθεί και ο όρος της "καθιπποτροφίας" για να σημάνει την πανωλεθρία κατασπαταλήσεως περιουσίας ¨καθ' υπερβολήν Ιπποτροφίας. 

     Χαρακτηριστική η περίπτωση της διάσημης οικογενείας των Αλκμαιονιδών η οποία ήταν εκ των πλέον διακεκριμένων ιπποτρόφων αγωνιστικών Ίππων της εποχής της κατακτώντας ιδιαίτερην αίγλη μετά την νίκη μέλους της στους αγώνες των Νεμέων.

     Επίσης, ο Ιπποκράτης έλεγεν ότι "η Ιπποδρομία ήταν έργο εκ των ευδαιμονεστάτων και κανένας φαύλος δεν θα μπορούσε να το επιχειρήσει" συμβάλλοντας, άθελά του στην παρεξήγηση της συγχύσεως της Ιππασίας με την υλιστική πρόθεση που θα ακολουθούσε.Διότι, πέραν υποκειμενικών εξιδανικεύσεων, είναι σαφές ότι με την Ιπποδρομίαν όχι μόνον θα μπορούσαν να ασχοληθούν και πολλοί φαύλοι, αλλά και ...ασχολήθηκαν!

     Μεγάλην εκτίμηση προς την Ιππική και, βεβαίως, προς την Ιππασία είχε και ο Αριστοτέλης ο οποίος θεωρούσε ότι αυτή, ήταν ο κοινός συνδετικός "κρίκος" της αριστοκρατίας των Αθηνών, της Κορίνθου, της Επιδάμνου, της Σάμου αλλά και των λοιπών Ελλήνων, με κοινήν έκφραση τα ιππικά τους "σώματα". Είναι όμως γνωστή η ερμηνεία του αριστοτελικού όρου της "αριστοκρατικότητος" αλλά, δυστυχώς και αυτό δεν αποτελεί κανόνα των πολλών ...συγχυσμένων! 

     Με την διαρκή αναβάθμιση της αξίας της νίκης των αρχαίων Αθηναίων στα ιππικά αγωνίσματα και την εξ αυτής συνεπαγωγή της επαυξήσεως της κοινωνικής καταξιώσεως, γρήγορα η ιδιότητα του "Ιππέως" ταυτίσθηκε με εκείνη του "πλουσίου" αλλά, δυστυχώς και με εκείνη του "ευπατρίδη" απ΄ όπου εκκίνησε και η μεγάλη παρεξήγηση διότι, ο μεν "πλούσιος" δεν εμφορείται υποχρεωτικώς και υπό της αρετής της πατριωτικής ευποιίας, αντιθέτως προς τον "ευπατρίδη". Και, βεβαίως, ως "άριστος" Πολίτης παρ΄ αρχαίοις Έλλησι ήταν ο ευπατρίδης και όχι ο πλούσιος!

     Όμως όλα τούτα δεν αποτελούν γεωγραφικήν ..."προνομίαν" του ευρωπαϊκού χώρου!

Ταφικό ανάγλυφο Αιγυπτίου Ιππέως 14ου αι. π.χ.χ.

     Ήδη από του 17ου αιώνος π.χ.χ., οι Βαβυλώνιοι και οι Ασσύριοι εμφανίζονται να χρησιμοποιούν το πολεμικόν άρμα τεσσάρων Ίππων, με τους Αιγυπτίους να τους μιμούνται, ενώ το Ιππικό τους είχε ιδιαίτερη σημασία για τους λαούς αυτούς. Πολλά θρυλούνται για τα ιππικά αυτώβν των λαών και είναι γνωστό το "αφήγημα" της Σεμιράμιδος η οποία εμφανίστηκε επί του πεδίου της μάχης με 500.000 Ιππείς και 100.000 άρματα, ενώ ο βασιλέας Νίνος με 200.000 Ιππείς.

Ασσυριακό Ιππικό 900-800 π.χ.χ.

     Πολλά ακόμη θρυλούνται για την σχέση των Ασσυροβαβυλωνίων, Μήδων και πολλών άλλων αρχαίων ασιατικών λαών με τον ϊππο και την Ιππική.

     Και είναι γνωστό ότι ακόμη και μετά την πτώση της πολιτικής ανεξαρτησίας, η Ιπποτροφία στην Ασσυρία εξακολούθησε να ακμάζει επί μακρόν με κύριους ανταγωνιστές τους Μήδους με τα φημισμένα Ιπποτροφεία της Νίσσης που λειτουργούσαν υπό την αιγίδα του βασιλέως. Χαρακτηριστική η αναφορά του Αιλιανού που μας λέγει ότι μία ταχύτατη Νισσαϊκή φορβάδα διέσωσε τον βασιλέα Δαρείο κατά την μάχη της Ισσού. 

     Ιπποτρόφοι χώρες υπήρξαν η Αρμενία και η Καππαδοκία και περίφημοι ιπποτρόφοι λαοί οι Παφλαγώνιοι, οι κάτοικοι της Βιθυνίας, της Φρυγίας, της Τρωάδος, εν τέλει δε, οι Λυδοί ή Μαιωνοί τους οποίους υμνεί και ο Όμηρος στην Ιλιάδα.  

     Αυτή η σύγχυση, περιέργως πως, διαιωνίσθηκε κατά τους επόμενους αιώνες μέχρι σήμερα, με έξαρση κατά τους μεσαιωνικούς και αναγεννησιακούς χρόνους όταν μόνον οι εύποροι ηγεμόνες και οι "δορυφόροι" τους μπορούσαν να συντηρούν εύρωστους Ίππους, να παραγγέλνουν σε λαμπρούς κατασκευαστές πανάκριβες ιπποσκευές και πανοπλίες, να διοργανώνουν πολυαίμακτες υπαιχμίες, έφιππα κυνήγια και τουρνουά και πολλά άλλα διότι για όλα τούτα ...δει δε χρημάτων. Και, κάπως έτσι φθάσαμε στην εποχή μας η Ιππασία να θεωρείται "άθλημα πλουσίων" κάτι  στο οποίο συνετέλεσε και η πονηρή εμπορικοποίηση αυτής της φυσικής δραστηριότητος από τους όπου γης μερκαντιλιστές και καιροσκόπους οι οποίοι εκμεταλλεύονται την ματαιοδοξία των κενοδόξων κάθε εποχής.

     Στην εποχή μας κατά την οποία ούτε η γλώσσα αλλά ούτε και τα ήθη ευνοούν έναν ορθοτομούντα λόγο, αυτή καθαυτή η έννοια της "αριστοκρατίας", κατά κανόνα, παρερμηνεύεται ταυτιζόμενη με την "πλουτοκρατία" εν αντιθέσει με το ορθόν που σχετίζεται με τους "αριστείς", δηλαδή, τους ευπατρίδες, τους Πολίτες οι οποίοι κοσμούνται από μίαν ευποιία που συνεισφέρει στο δημόσιο όφελος ηθικώς ή και υλικώς. και με όλο το"ιστορικό" που σύρει πίσω της η Ιππασία και η Ιππική,πολλούς παρασύρει να την ταυτίζουν με την "πλουτοκρατία" αντί των ευπατριδών, όπως θα έπρεπε!

     Σε αυτήν την λυπηρή παρεξήγηση συνέβαλαν και οι ίδιοι οι πλουτοκράτες οι οποίοι, ως έχοντες την οικονομική δυνατότητα της κατοχής και συντηρήσεως Ίππων, σε όλα τα μέρη της γης διεμόρφωσαν μια κλειστήν "αυλή" στην οποία ένιωθαν ασφαλείς να "παίζουν" με τα τετράποδά τους δίχα των "κοινών θνητών" οι οποίοι, κατά κανόνα, διέθεταν περισσότερες ιππικές δεξιότητες ως φυσικά, υπαίθρια, πλάσματα, πλην όμως, μη έχοντα την οικονομικήν ευρωστία της κατοχής και συντηρήσεως Ίππων όπως οι απανταχού πλουτοκράτες.

     Στη σύγχρονη εποχή οι ανά τον κόσμο ιππικές "ομοσπονδίες" στελεχωμένες από εντοπίους πλουτοκράτες κάνουν τα πάντα ώστε να κρατήσουν μακράν της Ιππικής και της Ιππασίας τις πτωχότερες τάξεις αναπτύσσοντας ένα αφόρητο πλαίσιο οικονομικών απαιτήσεων που καθίσταται απαγορευτικό στις χαμηλότερες, οικονομικώς, τάξεις να απολαύσουν τον Ίππο. Και, αυτό ακριβώς, συντηρεί τον μύθο της παραχαραγμένης "αριστοκρατικότητος" της Ιππασίας και της Ιππικής εν γένει, πού δεν μπορούν να αποτελούν αποκλειστικότητα των πλουτοκρατών οι οποίοι δεν είναι κατ΄ ανάγκην και αριστείς!

     Σήμερα στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" το ατομικό μάθημα της Ιππασίας κοστίζει 22 ευρώ (όταν ένα μάθημα τένις ξεπερνά τα 40 ευρώ) ενώ οι μαθητές της Σχολής μας του Ιππικού Θεάτρου πληρώνουν 12 ευρώ (!) για το κάθε ατομικό μάθημα Ιππασίας, ποσά τα οποία δεν εισπράττει η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" αλλά ο εκτός Ομάδος Ιππαγωγός ο οποίος μας διαθέτει τους Ίππους για τα μαθήματά μας. Έτσι, οι μαθητές μας επιβαρύνονται αποκλειστικώς και μόνον με τα ελάχιστα που απαιτούνται για το κόστος συντηρήσεως, διατροφής και σταυλισμού των Ίππων, χωρίς να προβλέπεται ο οποιοσδήποτε προσπορισμός κέρδους για τον οποιονδήποτε! Στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" διατηρούμε την, πραγματικήν, αριστοκρατικότητα της Ιππικής αρετής στιγματίζοντας κάθε ανάμειξή της με πλουτοκρατικές παραμέτρους και επιθυμούμε αριστοκράτες κατά το φρόνημα μαθητές, αδιαφορώντας περί των, εκάστοτε, ...περιουσιακών τους στοιχείων. Στους "Έλληνες Κενταύρους" διακρίνονται αριστείς και όχι εύποροι! Κι έτσι, στην Ομάδα μας καταλύεται η μακραίωνη παρεξήγηση των παρερμηνειών της "αριστοκρατικότητος"!

ΑΚΙΝΗΣΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΖΕΥΞΗ

     Όσο τέλεια και εάν είναι η παραλλαγή σου, όσο τέλεια προσαρμοσμένος και εάν είσαι στο γαιόσχημα, η όποια, τυχόν, κίνησή σου θα σε εκθέσει επικίνδυνα στον εχθρικόν εντοπισμό.

     Άρα, η βασικότερη αρχή επιτυχημένης αποκρύψεως είναι η ακινησία! Κι όμως...

     ...Η ακινησία, όμως, στην περίπτωση εντοπισμού διευκολύνει τον εχθρό να σε στοχεύσει με την άνεσή του και να σε εξοντώσει και αυτό το μελετήσαμε στην περίπτωση του ...βατράχου.

     Αυτή την περίοδο κατά την οποία οι ηθολογικές παρατηρήσεις μας επικεντρώνονται στο συγκεκριμένο, συμπαθέστατο αμφίβιο, είδαμε τον βάτραχο ο οποίος πολλά μας διδάσκει, να προσπαθεί να αποφύγει τον αντίπαλο αμέσως μόλις εντοπίσει την ύπαρξή του όχι με μία απευθείας αντιμετώπιση (λόγω φυσικής αδυναμίας) αλλά με εκτινάξεις μακρών αλμάτων που τον απομακρύνουν από τον κίνδυνο.

     Όταν, όμως, ο βάτραχος διαπιστώσει ότι βρίσκεται πλέον υποχείριο του εχθρού του δεν αντιδρά, δεν επιχειρεί απομακρυντικά εκτινακτικά άλματα δεν αποτολμά την σωτήρια απομάκρυσή του από το βεληνεκές του εχθρού, αλλά ακινητοποιείται, αδρανεί εική και ως έτυχε, αδιαφορώντας αν παραμένει έτσι εύκολο θήραμα στη διάθεση του εχθρού, ίσως, θεωρώντας ότ η φυσική παραλλαγή του θα τον βοηθήσει να επιβιώσει.

     Η "χωσιά" προϋποθέτει την ακινησία, βεβαίως, με την συναπαραίτητη παραλλαγή και εναρμόνιση με το γαιόσχημα του ενεδρεύοντος. Όταν όμως ακουστεί ο ήχος από την πρώτη ζεύξη των αγχεμάχων και επισημανθεί η ύπαρξη και η θέση του ενεδρεύοντος από τον αντίπαλο, ο ενεδρεύων έχει καθήκον να κινηθεί ώστε να μην καταστεί ακίνητος στόχος προς εξόντωση.

     Η ολέθρια τακτική του ακινητούντος βατράχου και μετά τον εχθρικόν εντοπισμό του, κάθε άλλο παρά σωτήρια για τον ίδιο μπορεί να αποβεί. Και η "χωσιά" έχει τους δικούς της κανόνες τους οποίους μελετούμε αναβιώνοντας τις τακτικές των Ελλήνων Στρατιωτών της Δύσεως, μεταξύ των οποίων και την "χωσιά". 

     Συμπεράσματα επωφελή για τους αναβιωτές πολεμικών τακτικών.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΕΠΑ:

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Επίσκεψη Εκθέσεως

     Tην Κυριακή 1η Δεκεμβρίου 2019, στις 11:00 π.μ. η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" θα επισκεφθεί, με ελεύθερη είσοδο, στο Επιγραφικό Μουσείο Αθηνών, την έκθεση: «Η Μεγάλη Στέπα: Ιστορία και Πολιτισμός»

     Πρόκειται για μια περιοδεύουσα έκθεση του Εθνικού Μουσείου της Πολιτείας του Καζακστάν η οποία έχει ενταχθεί στο ευρύτερο πολιτιστικό πρόγραμμα με τίτλο «Η πορεία του Χρυσού Άνδρα στα Μουσεία του Κόσμου». Έχει ήδη παρουσιαστεί σε μουσεία πόλεων της Ασίας και η Αθήνα αποτελεί, για συμβολικούς λόγους, τον πρώτο σταθμό πριν την συνέχιση της περιοδείας της σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.

     Στο πλαίσιο της έκθεσης, 245 έργα και σύνολα έργων από την προϊστορική περίοδο έως τον 20ό αιώνα σκιαγραφούν τη μακραίωνη πολιτισμική παράδοση των νομαδικών λαών της Στέπας, ανατολικά της Κασπίας, αποτυπώνοντας τις κοινωνικές πρακτικές, τις θρησκευτικές παραδόσεις και τις επαφές με άλλους λαούς μέσα από εντυπωσιακά εκθέματα. Ξεχωριστή θέση κατέχει η αναπαράσταση του Χρυσού Άνδρα, ενός ηγέτη πολεμιστή με πολυτελή αμφίεση και χρυσά επιράμματα που αποκαλύφθηκε στο εσωτερικό ταφικού ευρήματος με πλούσια κτερίσματα.

     Μαζί με τα μοναδικά εκθέματα, ένα ακριβές αντίγραφο παραδοσιακής σκηνής των νομάδων της Στέπας συμβάλλει στη δημιουργία μιας ξεχωριστής μουσειακής εμπειρίας που καταξιώνει την εξωστρεφή κίνηση του Καζακστάν για την προώθηση της πολιτιστικής κληρονομιάς του αλλά ταυτόχρονα και την προβολή του σύγχρονου Καζακστάν.

      Τα Μέλη της Ομάδος μας καλούνται κατά την ως άνω ημέρα και ώρα να βρίσκονται στην είσοδο του Επιγραφικού Μουσείου Αθηνών [Τοσίτσα 1, Τ.Κ. 10682, Αθήνα] και ενημερώνονται ότι κατ΄ εκείνη την ημέρα δεν θα διεξαχθούν μαθήματα και Προπονήσεις.