ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ ΥΠΟ ΕΞΕΤΑΣΗ

     Kατά τον Σταγειρίτη Αριστοτέλη και σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής του, όλοι οι Πολίτες μιας Πολιτείας όχι μόνον είναι πολιτικά όντα αλλά θα πρέπει να είναι και τέτοια, κηδόμενα των συμφερόντων της Πολιτείας. Ωστόσο, η εξέλιξη η οποία, εν τω μεταξύ, δεν ανεδείχθη σε ανέλιξη αλλά σε υπέλιξη κατά το τεκμήριον των επιπέδων των συγχρόνων κοινωνιών, οπλίζει τον λαμπρό σύγχρονο διανοητή Julius Evola με ισχυρό αντεπιχείρημα το οποίο αξίζει να προβληματίσει τον σύγχρονο Πολίτη της ούτω αποκαλουμένης, "Ελλάδος" και μαζύ μ'  αυτόν κι εμάς τους "Έλληνες Κενταύρους" οι οποίοι υπεράνω της Έφιππης Τοξοβολίας και των καθημερινών μελημάτων μας θέτουμε την Πατρίδα μας και το πατριωτικό καθήκον! Το αντεπιχείρημα του Julius Evola αναλύει ευστοχότατα μια ομάδα συγχρόνων αναθεωρητών στοχαστών που συγκροτούν την "EXIT AREA" και εκτίθεται εν συνεχεία!

Α π ο λ ι τ ε ί α :  Στάση ζωής

     «...έχω ορίσει εντός αυτών των σελίδων έναν τύπο ανθρώπου ενός διαφορετικού προσανατολισμού. [...] Κατανοώντας την κατάσταση, αυτός ο τύπος μπορεί να νιώσει μόνο αδιάφορος και αποκομμένος από ό,τι είναι σήμερα πολιτική. Η αρχή του θα γίνει η απολιτεία, όπως ονομαζόταν στα αρχαία χρόνια.» 

Julius Evola, "Cavalcare la tigre"

     Το παρόν κείμενο γράφεται μόνον εξ αφορμής των επερχόμενων εκλογών στη χώρα μας και όχι για να προσδώσει χαρακτήρα στην εκλογική διαδικασία πέραν από αυτό που πραγματικά έχει. Ούτε ακόμα και στην ίδια την πράξη της αποχής από την εκλογική διαδικασία θέλουμε να προσδώσουμε χαρακτήρα τον οποίο δεν έχει, αφού θεωρούμε ότι η αποχή από τις εκλογές έχει χαρακτήρα αφετηριακό για κάποιον που θέλει να πιστεύει ότι εξεγείρεται, στο βαθμό που αναλογεί σε ένα μεμονωμένο άτομο, κατά της υφιστάμενης τάξης πραγμάτων.

     Η αποχή από την εκλογική διαδικασία για εμάς δεν είναι απλώς μια απόφαση, η οποία προκύπτει από το γεγονός ότι απλώς δεν εκφραζόμαστε από κάποιο κόμμα. Ακόμα και να υπήρχε κάποιο κόμμα με πολτικό πρόγραμμα που θα βελτίωνε είτε την οικονομία, είτε θα ασκούσε «εθνική πολιτική», είτε είχε οποιοδήποτε άλλο χαρακτηρηστικό που θα έκανε πολλούς να το χαρακτηρίσουν διαφορετικό από τα υπάρχοντα η στάση ενός διαφοροποιημένου ανθρώπου, που απορρίπτει εκ θεμελίων το σύγχρονο κόσμο και αμφισβητεί εκ ριζών το αξιακό του σύστημα δεν θα μπορούσε - ακόμα και σε αυτή την περίπτωση - να ήταν διαφορετική.

     Το να απέχει κανείς από τις εκλογές είναι το ελάχιστο, με ιδιαίτερη όμως σημασία, που μπορεί να κάνεις να πράξει σήμερα, εφόσον στέκεται ιδεολογικά πολέμιος έναντι του συστήματος. Εκφράζει ιδεολογική συνέπεια και προσωπική αξιοπρέπεια σε μια κοινωνία που αδυνατεί να δει ολιστικά την παρακμιακή εποχή στην οποία έτυχε να ζούμε και επιμένει να την παρατείνει πορευόμενη με λογικές σαν αυτή του «μη χείρων βέλτιστον».

     Η παρακμή είναι διάχυτη σε όλες τις πτυχές του βίου. Είναι αφέλεια στη «σκοτεινή εποχή» στην οποία ζούμε, να πιστεύει κανείς ότι μπορεί μεμονωμένα το πολιτικό πεδίο να εξαιρεθεί από τη γενικότερη αποσύνθεση που χαρακτηρίζει το σύγχρονο κόσμο και η οποία είναι αισθητή από τις καθημερινές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων μέχρι την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Αν βεβαίως κάποιος επιμένει να μπαίνει στο «τρυπάκι» του να επιλέγει μεταξύ κομμάτων για την λιγότερο χειρότερη δυνατή λύση, στα μάτια μας δεν θα πρέπει να διαφέρει σε τίποτα από τον αστό που είναι για μια ζωή «ταγμένος» να αναζητεί καλύτερες συνθήκες διαβίωσης ανεξαρτήτως συμβιβασμών και υποχωρήσεων σε επίπεδο ιδεολογικό, όποιο πολιτικό πρόγραμμα κι αν έχει το κόμμα που επιλέγει να ψηφίσει και όπως κι αν αυτό αυτοπροσδιορίζεται.

     Ας σημειώσουμε στο σημείο αυτό ότι με την προτροπή μας για αποχή δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι μια μέρα θα αφυπνιστούν οι μάζες και δεν θα πάνε να ψηφίσουν, θα καταρρεύσει το πολιτικό σύστημα και τότε όλα θα είναι καλά και όμορφα. Αναγνωρίζουμε ότι μια κοινωνία για να αλλάξει χρειάζονται σκληρές διαδικασίες και πρώτα απ’ όλα διαμόρφωση ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά δεν είμαστε για κανένα λόγο διατεθειμένοι να συμβιβαστούμε και να μπούμε στη λογική του ψηφοφόρου. Ούτε επειδή για πολλούς ίσως είναι πιο συνετό, ούτε διότι φαινομενικά δεν έχουμε άλλη επιλογή. H αποχή όχι μόνο από την εκλογική διαδικασία, αλλά γενικώς από αυτό που σήμερα καλείται πολιτική, αν αυτό γίνεται με συνείδηση είναι δείγμα πνευματικής ανωτερότητας και ποιοτικών χαρακτηριστικών, τα οποία απουσιάζουν εμφανώς από τόσο από το μέσο ψηφοφόρο, όσο και από το μέσο «αγανακτισμένο», τον οποίο όλοι έχουμε ακούσει να διαμαρτύρεται για τους «προδότες πολιτικούς» και ο οποίος ως εκ τούτου αδυνατεί να κατανοήσει μια προτροπή σαν κι αυτήν του Ιουλίου Έβολα: «πρέπει να πράττουμε έτσι, ώστε εκείνο επάνω στο οποίο δεν μπορούμε να επιδράσουμε να μην μπορεί και αυτό να επιδράσει επάνω σε εμάς.»

     Ο κοινοβουλευτισμός και γενικότερα ο νεωτερικός κόσμος έχει δοκιμαστεί για χρόνια, τον είδαμε, τον γνωρίζουμε. Δεν αλλάζει με εκλογές και δεν ηττάται με τα δικά του όπλα. Οπότε δική μας στάση τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο πρέπει να είναι 0% κομφορμισμός και ιδεολογική καθαρότητα με κάθε κόστος, γιατί αυτό που εμείς θέλουμε να πρεσβεύουμε είναι το ακριβώς αντίστροφο του σύγχρονου κόσμου.

ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΙΗΑΑ

 A MESSAGE FROM IHAA

 Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "Έλληνες Κένταυροι", είχαν την ιδιαίτερη Τιμή να λάβουν μήνυμα του Εκπροσώπου της ΙΗΑΑ στις Η.Π.Α. κ. Greg Ogburn με το ερώτημα εάν η Ομάδα μας θα ήθελε να καταθέσει αίτηση εκπροσωπήσεως της ΙΗΑΑ στην Ελλάδα.

     Αναφορικώς με το ερώτημα αυτό, οι "Έλληνες Κένταυροι" ευχαριστούν εγκαρδίως τον κ. Greg Ogburn προσθέτοντας τις ακόλουθες εξηγήσεις:

     Οι "Έλληνες Κένταυροι" από το 2005 και, επισήμως, από το 2008, έχουν το προνόμιο να αποτελούν την αφετηρία της Έφιππης Τοξοβολίας στην Ελλάδα και εξ αυτών να προέρχονται όλες οι, μετέπειτα, Σχολές, Όμιλοι και Στελέχη της Έφιππης Τοξοβολίας στην Ελλάδα.

     Και, καθώς το σταθερό σημείο εστιάσεως των "Ελλήνων Κενταύρων" είναι η προώθηση της Έφιππης Τοξοβολίας και η βελτίωση των εκπαιδευτικών μεθόδων της, οι στόχοι μας είναι πολύ μακρύτερα από την εκπλήρωση διοικητικών επιθυμιών διατηρώντας την Τιμή των τέως Εκπροσώπων του "Οργανισμού Κassai" εκ του οποίου προερχόμεθα.

     Εν συμπεράσματι, επιλέξετε ελεύθερα τον Εκπρόσωπο της ΙΗΑΑ από κάθε άλλην Ελληνικήν Ομάδα διότι όλες αποτελούν αγαπημένα "παιδιά" μας. Κι αυτό θα είναι μία μεγάλη ευχαρίστηση για μας.

     Ειλικρινώς,

     "Έλληνες Κένταυροι".  

     The Hellenic Horseback Archery team “Greek Centaurs” had the distinct honour to receive a message from Mr. Greg Ogburn, the IHAA Representative from the USA with the question “Do the Greek Centaurs wish to apply to the IHAA to be the Governing Body for Greece?”

     Referring this question “Greek Centaurs” thank cordially Mr. Greg Ogburn and, of course IHAA adding following explanations:

     “Greek Centaurs” started since 2005 and officially since 2008 having the privilege to be the “start point” of Horseback Archery in Greece and from its “mother belly” originate all later Horseback Archery schools, clubs and leading members in our country.

     And, as the permanent focus point of “Greek Centaurs” is to promote Horseback Archery and improve its training methods, our aim is far away from any “governing wish” keeping the honour to be the ex representative of “Kassai Organization” from which we originate.

     In conclusion, feel free to choice the representative of IHAA from any other Greek Horseback Archery group because, all of them are our beloved “children”. And this will be the great pleasure for us!

     Sincerely,

     “Greek Centaurs”.

ΠΡΟΒΑ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

     Στο φιλόξενο περιβάλλον της Ανωτέρας Επαγγελματικής και Ερασιτεχνικής Σχολής Χορού, ‘Αλέξανδρος Χατζιάρας’ κι αυτή την Πέμπτη, οι "Έλληνες Κένταυροι" για την καθιερωμένη μας πρόβα, υπό την διδασκαλία του ευγενώς προσφερθέντος Ιδρυτή και Διευθυντή της

     Και επειδή το "ουδέν κακόν αμιγές καλού" ισχύει συχνά στη ζωή μας, οι επαγγελματικές ενασχολήσεις του σκηνοθέτη μας Γιάννη Δρίτσα εκτός Αθηνών, άφησαν μεν ένα, προσωρινώς, δυσαναπλήρωτο κενό το οποίο, όμως, ήρθε να αναπληρώσει υπερεπαρκώς ο καταξιωμένος χορογράφος μεν, αλλά με πολλές επιπλέον γνώσεις και ικανότητες, Αλέξανδρος Χατζιάρας ο οποίος προσεφέρθη να αναλάβει και την διδασκαλία της κινησιολογίας στο έργο μας αλλά και να συνδράμει στην σκηνοθετική διδασκαλία κατά την απουσία του Γιάννη Δρίτσα.

     Ο Χρυσοβαλάντης, αλλά και οι παρόντες ωφεληθήκαμε παρακολουθώντας μία διεξοδική διδασκαλία εκφοράς σκηνικού λόγου.

     Και οι "υποψιασμένοι" δεν δυσκολευτήκαμε να αντιληφθούμε ότι ο διδάσκων χορογράφος δεν αρκέσθηκε να προσεγγίσει το "άκουσμα" στην, κλασική, δυαδική προσέγγιση της χροιάς και του τόνου αλλά προσέδωσε και μία τρίτη, εντελώς, πρωτόρτυπη, εκείνη της ,...κινήσεως των φθόγγων του μαθητή μέσα στον χώρο. 

     Άξιος επαίνου και ο δεκαεννιάχρονος Χρυσοβαλάντης μας ο οποίος, ενώ το πρωί ασκήθηκε έφιππος στο Ιππευτήριο, το ίδιο απόγευμα κατέβαλε κάθε προσπάθεια ώστε να ανταποκριθεί στη διδασκαλία ενός σπουδαίου Δασκάλου όπως σπουδαίοι είναι και όσοι Δάσκαλοι επιλέγονται από τους "Έλληνες Κενταύρους", μια διδασκαλία ωφέλιμη όχι μόνον για την επί σκηνής επίδοση κι απόδοση ενός νέου ηθοποιού αλλά και στην ίδια την ζωή του!

     Κι ενώ ο αγαπημένος μας Αλέξανδρος Χατζιάρας ήταν έτοιμος να κάνει το δεκάωρο ταξίδι του για να διδάξει εκτός Αθηνών, δεν μας στέρησε την πολύτιμη όσο και αφιλοκερδή διδασκαλία του στο Ιππικό Θέατρο των "Ελλήνων Κενταύρων" θυμίζοντάς μας ότι ακόμη και εν μέσω κοινωνικής παρακμής, κάποιες Αξίες έχουν όνομα και επώνυμο!

     Ευγνώμονες ευχαριστίες φίλτατε Αλέξανδρε για την αφιέρωση των ελαχίστων ελευθέρων στιγμών του εικοσιτετραώρου σου στην προσπάθειά μας!

ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΜΑΣ ΧΩΡΟ

     Σήμερα αυτό το αλογάκι μετά από τόσα χρόνια εργασίας με σέλα, ανάσπαστο, στομίδα, σπιρούνια και μαστίγιο, βγήκε από την φάτνη του χωρίς τίποτε από όλα τούτα, οδηγήθηκε στο περίκλειστο και ιππεύθηκε όπως ήταν ...και με ένα ...Τόξο στη ράχη του!

     Ω, ναι, ο Κάσσαι Λάιος, ο ανεκτίμητος Δάσκαλός μας, ήδη μας έχει πει να αναθεωρούμε επί τα βελτίω και σήμερα αποφασίσαμε να εφαρμόσουμε για άλλη μια φορά τη παρότρυνσή του καταλήγοντας για άλλη μια φορά στο να τον δικαιώσουμε!

     Πρώτη φορά, λοιπόν, ο νεόλεκτος Ίππος μας υπό εργασία Φυσικής Ιππικής και μάλιστα με Τόξο επί ράχης κι εμείς ευτυχισμένοι επάνω του προσέχοντας, μόνον, την "στρογγυλότητα" των κινήσεών μας.

     Και η εξοικείωση νεολέκτου Ίππου με Τόξο απεδείχθη επιτυχέστατη από την πρώτη στιγμή, παρακάμπτοντας διαδικασίες που μέχρι τώρα τηρούσαμε απαρεγκλίτως!

     Και με τον Sepp στον καινούργιο μας χώρο ξεκίνησε το flirt του Χρυσοβαλάντη μας με την Ιππική.

      Εξαιρετικό "κάθισμα" ο δεκαεννιάχρονος μαθητής και εξαιρετικότερη "ψυχολογία", έφερε τον Sepp "κοντά του" από την πρώτη στιγμή και έκαναν ένα μάθημα αρμονικότατο.

     Αν και απόψε το βράδυ ο νεαρός μαθητής θα έχει την πρώτη του διδασκαλία κινησιολογίας ως μαθητής της Σχολής του Ιππικού Θεάτρου από τον μετρ του είδους κ. Αλέξανδρο Χατζιάρα στη Σχολή του οποίου θα βρεθούμε, ο Χρυσοβαλάντης μας ως έφιππος έδειξε ότι η κίνηση δεν του είναι διόλου δύσκολη υπόθεση και η σωματοδομή του, κυρίως ο θετικός ψυχισμός του τον βοήθησαν ώστε σε ένα μάθημα Ιππασίας "μακράς διαρκείας" να κατανοήσει πλήρως τον μηχανισμό διευθύνσεως του Ίππου εδραιώνοντας και την ισορροπία του.

     Άνεση, χαλαρότητα αλλά και αυτοσυγκέντρωση, για τον Χρυσοβαλάντη επετεύχθησαν χωρίς καμία δυσκολία για τον Εκπαιδευτή του και το μάθημά του το οποίο διήρκεσε κατά πολύ περισσότερο του συνήθους, ήταν αποδοτικότατο!  

     Ήταν τόση η πρόοδος του Χρυσοβαλάντη ώστε κατάφερε όχι μόνον να διευθύνει αποτελεσματικότατα τον Ίππο του αλλά και να εκτελέσει κλειστές στροφές υπό δύσκολες συνθήκες!

     Για την Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" τα πάντα είναι, πλέον, αποδελτιωμένα ώστε να διασφαλίζεται όχι μόνον η πρόοδος των Μελών της Ομάδος αλλά και να παρατηρείται μία διεθνής "εμβέλεια" της αξίας της με το ευτυχές αποτέλεσμα ενός μηνύματος που λάβαμε σήμερα τα ξημερώματα το περιεχόμενο του οποίου ήδη γνωστοποιήσαμε στα Μέλη μας και θα επανέλθουμα και ...από δω. Ας μην τα πούμε όλα τώρα...

ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΤΕΛΗ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ...

Ένας στοχασμός του Εφιπποτοξότη 

και Εκπαιδευτή υπό επίβλεψη 

των "Ελλήνων Κενταύρων", 

Μηνά Α. Τσομπανιάν.

     Μπορεί να ηττηθώ; Ρώτησε ένας εφιπποτοξότης.

     - Πάντοτε μπορεί κανείς να ηττηθεί, λέει ο παλαιός χρησμός. Όμως, στην διάρκεια προσεχούς μάχης σου, θα σκοτωθεί ο χειρότερος εχθρός σου.

     - Ο "χειρότερος εχθρός" μου είναι ο εαυτός μου…, ανταπάντησε ο νεαρός ιππέας.

     Το 376 ο Αυτοκράτορας Βάλης στην Κωνσταντινούπολη έλαβε μια ανησυχητική είδηση. Συναυτοκράτορας του ρωμαϊκού κράτους με τον αδελφό του, ο Βάλης είχε μεγάλη εμπειρία από προβλήματα στα σύνορα, αλλά αυτό που συνέβαινε τώρα δεν είχε προηγούμενο. Μακριά στο Βορρά, πέρα από τις όχθες του Δούναβη, χιλιάδες πανικόβλητοι πρόσφυγες εγκατέλειπαν φοβισμένοι τα αγροκτήματα και χωριά τους, για να γλιτώσουν από τι; Δεν γνώριζαν ακριβώς τι όπως λέει ο ιστορικός Αμμιανός. «Μια μέχρι τώρα άγνωστη φυλή ανθρώπων είχε εμφανιστεί από κάποια μακρινή γωνιά της Γης, ξεριζώνοντας και καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμα της σαν ανεμοστρόβιλος που κατεβαίνει από τα ψηλά βουνά». Ήταν μια εύστοχη περιγραφή. Οι ξένοι αυτοί ήταν έφιπποι τοξότες που ορμούσαν καλπάζοντας στη μάχη διέγραφαν κύκλους γύρω από τον εχθρό, έστελναν πάνω του μια βροχή από βέλη κι ύστερα υποχωρούσαν με ταχύτητα προς τις γραμμές τους. Κανένας δεν είχε ξαναδεί τόσο ικανούς ιππείς, ενωμένους με τα άλογα τους, καρφωμένους πάνω στις σέλες τους -οι συγγραφείς πάσχιζαν να βρουν την κατάλληλη περιγραφή- έτσι που ο άνθρωπος και άλογο έμοιαζαν ένα, λες και είχαν ζωντανέψει οι μυθικοί Κένταυροι.

     Κανένας δεν ήξερε από πού ερχόταν η φυλή του Αττίλα. Ο λαός έλεγε παλαιότερα ζούσαν πέρα από τα όρια του γνωστού κόσμου πολύ πιο πέρα από το τέλος του Εύξεινου Πόντου εκεί που ξεκινάει η αχανής στέπα. Γιατί και πότε έφτασαν εκεί; Γιατί ξεκινήσανε να κινούνται προς την Δύση; Απαντήσεις σε τούτα τα ερωτήματα είχαν να δώσουν μόνο οι λαϊκές παραδόσεις.

     Μια μέρα, μια δαμάλα των Ούννων που την είχε τσιμπήσει μια αλογόμυγα άρχισε να τρέχει στα βαλτώδη νερά και διέσχισε τον πορθμό. Ο βοσκός την ακολούθησε χιλιόμετρα μέσα στο έλος, ανακάλυψε ξηρά, γύρισε πίσω και το ανακοίνωσε στην φυλή, που έσπευσε να οργανώσει μια επιδρομή στα δυτικά. Η ιστορία αυτή δεν δίνει καμία ουσιαστική απάντηση, αφού πολλές φυλές και πολιτισμοί απέδιδαν τις ρίζες τους σε ένα ζώο-οδηγό. Έτσι οι ιστορίες αυτού του τύπου δεν ικανοποιούσαν κανέναν. Για να γεμίσουν το κενό, οι δυτικοί συγγραφείς πρότειναν πολλές ανυπόστατες θεωρίες. Οι Ούννοι είχαν σταλεί από τον θεό ως τιμωρία, είχαν πολεμήσει στο πλευρό του Αχιλλέα στον τρωικό πόλεμο και άλλα τόσα. Ωστόσο, μια πλευρά της θεωρίας τους ρίζωσε και άνθησε. Οι Ούννοι του Αττίλα, υποστήριζε ότι ήταν απόγονοι μιας φυλής που ήταν γνωστοί με το όνομα Χσιουνγκ Νου.

     Οι Χσιουνγκ Νου ήταν η πρώτη φυλή που ίδρυσε μια αυτοκρατορία πέρα από τα σύνορα της Κίνας, στην Κεντρική Ασία, στην σημερινή Μογγολία που εκμεταλλεύθηκε έναν τρόπο ζωής πού ήταν νέος στην ανθρώπινη ιστορία, τον ποιμενικό νομαδισμό, όπως ονομάζεται. Ένας νέος κόσμος έγνεφε σε αυτούς τους βοσκούς: Ένας ωκεανός από χορτάρι, η στέπα, που εκτείνεται κατά μήκος της Ευρασίας, από την Ματζουρία, μέχρι της Ουγγαρία, σε μήκος 6.000 χιλιομέτρων. Οι βοσκοί έπρεπε να μάθουν πώς να χρησιμοποιούν τα βοσκοτόπια με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το κλειδί για τον πλούτο των λιβαδιών το άλογο, το οποίο εξημέρωσαν  και εξέθρεψαν σε μια περίοδο 1000 ετών, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα νέο υποείδος, ένα κοντόχοντρο, δασύτριχο , ανθεκτικό και υπάκουο ζώο που παρείχε ανεκτίμητη βοήθεια στον έλεγχο των κοπαδιών, στην μετακίνηση στο κυνήγι και στον πόλεμο.

     Οι ποιμενικοί νομάδες ήταν επίσης πολεμιστές και διέθεταν ένα φοβερό όπλο. Το σύνθετο αντίκυρτο τόξο που το σχέδιο του αποτελεί μαζί με το σπαθί και το πολυβόλο ένα από τα όπλα που άλλαξαν τον κόσμο. Το τόξο ονομάζεται αντίκυρτο επειδή όταν δεν είναι οπλισμένο, λυγίζει ανάποδα. Όταν τεντωθεί και οπλιστεί, μπορεί να απελευθερώσει εκπληκτικά ποσά ενεργείας. Συνεπώς, προς τα τέλη της πρώτης χιλιετίας π.χ.χ., ο ποιμενικός νομαδισμός στις στέπες εξελισσόταν σε ένα σύνθετο νέο τρόπο ζωής για τους βοσκούς, εδραιώνοντας μια νέα αυτοκρατορία και, πιθανότατα, την σπουδαιότερη πριν από την άνοδο της Μογγολικής που ήταν εκείνη των Χσιουνγκ Νου.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΕΦΙΠΠΟΥ ΤΟΞΟΤΗ

     Δεν μας προκαλεί κατάπληξη γιατί οι έφιπποι τοξότες είχαν τόση μεγάλη επιτυχία στα πεδία των μαχών, για να εξετάσουμε όμως την τεχνική και συνεπώς επιτυχία τους, πρέπει να αφήσουμε στην άκρη της προκαταλήψεις και να δείξουμε τον απαιτούμενο σεβασμό για να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε γιατί στην ιστορία οι έφιπποι τοξότες δημιούργησαν τόσο τρομερές εντυπώσεις.

     Η δύναμη τους (μας) βασιζόταν (βασίζεται) σε τέσσερα στοιχεία:

     •       Μια αρχαία τέχνη, την έφιππη τοξοβολία

     •       Το νέο τύπο ενός πανάρχαιου όπλου, το τόξο

     •       Μια νέα τεχνική σε επίπεδο τακτικής

     •       Ηγεσία

     Σε ολόκληρη την Ευρασία, για σχεδόν 2.000 χρόνια, η έφιππη τοξοβολία, ως στρατιωτική τεχνική κρατούσε δέσμιους τους αστικούς πολιτισμούς μέχρι που η πυρίτιδα εξάλειψε τον έφιππο τοξότη από την ιστορία τόσο αμετάκλητα όσο και τον Ιάπωνα σαμουράι η τον Ελβετό λογχοφόρο. Μέσα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, η τέχνη που καθόριζε τους νομάδες πολεμιστές εγκαταλείφθηκε και σχεδόν ξεχάστηκε, παραμένοντας ζωντανή μόνο στις αφηγήσεις εκείνων που είχαν συναντήσει τέτοιους εχθρούς στην μάχη. Οι έφιπποι τοξότες δεν είχαν αφήσει κάποιο βιβλίο οδηγιών, μετά την εξαφάνιση τους, κανένας δεν ήξερε πώς ακριβώς πραγματοποιείται η έφιππη τοξοβολία - πώς βγάζεις τα βέλη από την φαρέτρα, τα περνάς στην χορδή και τα εκτοξεύεις ξανά και ξανά, ενώ καλπάζεις με το άλογο, και μάλιστα σε σχηματισμό μάχης. Κανένας δεν είχε δοκιμάσει να το κάνει. Και η αλήθεια είναι πως περιλάμβανε κάτι περισσότερο από την επιδεξιότητα. Η αναβίωση αυτής της παλιάς τέχνης οφείλεται εξ ολοκλήρου σε έναν άνθρωπο τον Κάσσαι Λάγιος ο οποίος είναι ο πρώτος αληθινός έφιππος τοξότης στην Ευρώπη μετά την αναχώρηση των Μογγόλων το 1242. Μια μέρα, καλπάζοντας ξέφρενα, ο Κάσσαι έφτασε σε μια απότομη λοφοπλαγιά. Το "Πειραχτήρι" όπως έλεγε το άλογο του σταμάτησε. Στην απρόσμενη ακινησία, ο Κάσσαι κοίταξε γύρω του. Βρισκόταν σε μια κοιλάδα χωρίς έξοδο, με πλευρές τόσο στενές που νόμιζε ότι εάν άπλωνε τα χέρια του θα τις άγγιζε οπού σκέφτηκε:

     "Αποδεχόμενος την γλυκιά μοναξιά της εκούσιας εξορίας, θα μπορούσα να αποσυρθώ από αυτόν το θορυβώδη αιώνα και να αναπτύξω την έφιππη τοξοβολία μέχρι τελειότητας."

     Μετά από 20 χρόνια συνεχούς εξάσκησης και αποκομίζοντας από τον ίδιο την σπουδαία τεχνική του, προτείνει: O ιππέας πρέπει να μάθει να διαχωρίζει το επάνω από το κάτω μέρος του σώματος του, να εξασκεί την πάρθια βολή ενώ ο κορμός  περιστρέφεται 180 μοίρες, να αντιμετωπίζει τις χειρότερες συνθήκες βροχή, λάσπη, παγωμένο έδαφος εν ανάγκη να ρίχνει γρήγορα το ένα βέλος μετά το άλλο, να περνάει τα βέλη στην χορδή μόνο με την αίσθηση της αφής, ενώ οι κανονικοί τοξότες χρησιμοποιούν το σημάδι αυτή η τεχνική είναι άχρηστη επάνω στο άλογο. Η απάντηση είναι ότι ο εφιπποτοξότης πρέπει να τραβήξει την χορδή φέρνοντας το βέλος στο στήθος -στο κέντρο των συναισθημάτων- στην συνέχεια να αφήσει το ένστικτο να διαλέξει την στιγμή που θα απελευθερώσει την χορδή. Και αυτό γιατί υπάρχει μια σωστή στιγμή μέσα στο χάος της κίνησης. Έρχεται στο σημείο εκείνο του καλπασμού όταν κανένα από τα τέσσερα πόδια του αλόγου δεν αγγίζει το έδαφος, ένα κλάσμα του δευτερολέπτου όπου επικρατεί γαλήνη. Ωστόσο ο εγκέφαλος δεν έχει τον χρόνο να αντιληφθεί συνειδητά αυτή την στιγμή. Δεν μπορεί να υπάρξει σκέψη η ανάλυση. Υπάρχει μόνο δράση.

     Κλείνοντας ας δούμε τώρα την τεχνική αυτή στο πεδίο της μάχης: Φανταστείτε έναν στρατό έφιππων Ούννων αντιμέτωπο με έναν στρατό καλά θωρακισμένων Σαρματών, Γότθων, η Ρωμαίων, δεν έχει σημασία. Οι Ούννοι είναι πιο ελαφρώς οπλισμένοι και ίσως δεν διαθέτουν καμία θωράκιση. Θα βασιστούν στην ταχύτητα και ταχυβολία τους. Αν και μπορούν να ιππεύσουν χωρίς σέλα, τα άλογα τους είναι σελωμένα και -κατά την άποψη μου- έχουν αναβολείς από δέρμα η σχοινί. Οι Ούννοι της πρώτης γραμμής είναι χωρισμένοι σε δύο συντάγματα, που το καθένα απαρτίζεται από περίπου 1000 άντρες ενώ πίσω τους βρίσκονται δεκάδες ιππήλατες άμαξες φορτωμένες με εφόδια, δηλαδή πολλές εκατοντάδες αναπληρωματικά τόξα και τουλάχιστον 100.000 βέλη.

     Ηχεί μια σάλπιγγα. Τα άλογα γνωρίζουν την τακτική και τα δυο συντάγματα -που βρίσκονται εκτός του βεληνεκούς των εχθρών, περίπου 500 μέτρα μακριά- σχηματίζουν δύο τεράστιες μάζες, στροβιλιζόμενα αργά σε αντίθετη κατεύθυνση το ένα μετά το άλλο, σαν καταιγίδα που πρόκειται να ξεσπάσει, σηκώνοντας δυσοίωνα σύννεφα σκόνης αθόρυβα αν εξαιρέσεις τους βαρείς γδούπους των οπλών επάνω στο χορτάρι. Άλλο ένα σάλπισμα και οι 2000 άντρες, χρησιμοποιώντας το ελεύθερο χέρι τους παίρνουν 7, 8, ίσως 9 βέλη ανάλογα με τις ικανότητες και την εμπειρία του καθενός.

     Ακούγεται ένα τρίτο σάλπισμα. Τώρα τα συντάγματα των πολεμιστών αυξάνουν τον ρυθμό τους, καλπάζοντας σε κύκλους με διάμετρο 200-300 μέτρα, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή. Τα άλογα ξέρουν τι πρόκειται να ακολουθήσει. Η ένταση κορυφώνεται. Δίνεται το σύνθημα της επίθεσης. Από την εξωτερική πλευρά κάθε περιστρεφόμενης μάζας, ξεχωρίζει μια γραμμή πολεμιστών που κατευθύνεται καλπάζοντας προς την ακίνητη γραμμή των αμυνομένων. Οι υπόλοιποι ακολουθούν. Η απόσταση μειώνεται στα 150 μέτρα και οι πρώτοι εφιπποτοξότες σημαδεύουν συγκεντρώνοντας τα βέλη τους χαμηλά πάνω από τα κεφάλια όσων βρίσκονται στην πρώτη γραμμή η απόσταση μειώνεται στα 100 μέτρα οι μπροστινοί έχουν περάσει ένα δεύτερο βέλος στην χορδή, τα άλογα τους τώρα στρίβουν και καλπάζουν παράλληλα με την γραμμή των εχθρών και οι ιππείς στρέφονται παράλληλα με το έδαφος και ρίχνουν ξανά και ξανά όλα αυτά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Σε πέντε δευτερόλεπτα 1000 βέλη μπορούσαν να χτυπήσουν 200 εχθρούς με 1000 ακόμα να ακολουθούν στα επόμενα πέντε. Με αυτόν τον ρυθμό μιλάμε για 12.000 βέλη το λεπτό που αντιστοιχεί σε δέκα πολυβόλα. Φυσικά τα περισσότερα θα εξοστρακιστούν, αλλά είναι σίγουρο πως εκατοντάδες γιατί όχι ίσως χιλιάδες από αυτά θα βρουν κενό ανάμεσα στις ασπίδες, πάνω στους θώρακες μέσα στα ανοίγματα για τα μάτια ή μπορεί ακόμα να διαπεράσουν και την σιδερένια θωράκιση. Οι αμυνόμενοι από τις πίσω γραμμές τρέχουν μπροστά για να πάρουν την θέση των πεσόντων, αλλά στην συνέχεια και αυτοί πέφτουν νεκροί.

     Εν κατακλείδι, πριν καιρό όταν ξεκίνησα την έφιππη τοξοβολία με ρώτησαν πολλοί συγγενείς και φίλοι:

     - Ωραία όλα αυτά αλλά ποιο το νόημα αφού δεν τοξεύεις εναντίον κάποιου εχθρού.

     Απάντησα:

     - Τοξεύω εναντίον του χειρότερου και πιο επικίνδυνου εχθρού, εκείνου που με στοιχειώνει σχεδόν όλα τα βράδια, που ξεπηδά από την άβυσσο του υποσυνείδητου, εγώ και όπως όλοι οι εναπομείναντες εφιπποτοξότες προ πάντων τοξεύουμε εναντίον του ατελή εαυτού μας…

ΜΗΝΑΣ A. ΤΣΟΜΠΑΝΙΑΝ

Εφιπποτοξότης - Εκπαιδευτής υπό επίβλεψη

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Ένα συμπέρασμα πολύ σημαντικό "αναβλύζει" από την μελέτη της σχετικής Αναφοράς αλλά και του οπτικοακουστικού υλικού της τελευταίας ομαδικής Προπονήσεως στην Παραδοσιακή Τοξοβολία των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας": H επικράτηση ενός "ομαδικού πνεύματος" που επιδιώκεται πάντοτε στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" με όσα οφέλη, αυτό, εγγυάται!

     Και το συμπέρασμα αυτό επιτείνεται από την απουσία του επικεφαλής του Παραρτήματος ο οποίος είχε την υποχρέωση της συμμετοχής σε σεμινάριο, παρά ταύτα δε, το "ομαδικό πνεύμα" που ο ίδιος θεμελίωσε κι εμπνέει, στο Παράρτημά του, ακόμη και εν τη απουσία του διέλαμψε.

     Στον χώρο ασκήσεως μιας πολεμικής τέχνης, υπάρχουν κάποια αθέατα στοιχεία τα οποία, πάραυτα, θεμελιώνουν την επιτυχία της όλης προσπαθείας κι ένα απ΄ αυτά, ίσως το βασικότερο, είναι και το "ομαδικό πνεύμα" που "παρασύρει" όλους τους Συνασκουμένους στην επιτυχία.

     Κι αυτό το σημαντικό στοιχείο το χαρήκαμε και σε τούτη την εβδομαδιαία δράση των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" επισημαίνοντάς το σε όλη την Ομάδα μας ως παράδειγμα προς μίμηση!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΑΣ 

ΣΤΟ ΝΕΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΟΣ ΜΑΣ

     Αν και ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η ολική μετακόμιση της οικοσκευής μας από τον προηγούμενο στον νέο σταυλικό χώρο μας, σήμερα τον επισκεφθήκαμε ώστε να τον περιηγηθούμε και να μεταφέρουμε φωτογραφικά "στιγμιότυπά" του στους μαθητές μας, με προγραμματισμό ενάρξεως των μαθημάτων μας αυτή την εβδομάδα.

Το Ιππευτήριο προς την πλευρά της εισόδου του.

     Το μεγάλο πλεονέκτημα στο νέο χώρο είναι, ασφαλώς, το κεντρικό, περιφραγμένο, Ιππευτήριο με την μεγαλύτερη πλευρά του να έχει μήκος εκατό (100) μέτρων, κάτι που σημαίνει ότι παρέχει δυνατότητες διοργανώσεως ακόμη και Αγώνων Έφιππης Τοξοβολίας.

Το Ιππευτήριο από την πλευρά της εισόδου του

     Κατόπιν συμφωνίας με τον Ιππαγωγό μας Δημήτρη, η Σχολή μας θα χρησιμοποιεί κανονικά το Ιππευτήριο για τα μαθήματά της τα οποία θα διεξάγονται κατά μήκος της μεγαλύτερης πλευράς της και σε μία λωρίδα επαρκή για τους εκπαιδευτικούς ελιγμούς μας κατά προσομοίωση αγωνιστικής διαδρομής.

Το κυρίως σταυλικό κτήριο.

     Αν και οι εγκαταστάσεις είναι αρκετά μεγάλες, στην κυρίως σταυλικήν εγκατάσταση φιλοξενούνται αυτή την στιγμή τριάντα (30) Ίπποι, Σχολής και ιδιόκτητοι, σημειωτέον δε ότι εδώ κάθε φάτνη (box) διαθέτει δικό του εξωτερικό χώρο προαυλισμού του Ίππου, πρόβλεψη ουμανιστικότατη για την ψυχική υγεία του ζώου!

Τα ιδιαίτερα "προαύλια" προ κάθε φάτνης

     Το ίδιο επαρκείς είναι και οι βοηθητικές εγκαταστάσεις του συγκεκριμένου Ομίλου που διαθέτουν από solarium για τις ράχες των Ίππων έως εγκαταστάσεις κινήσεως κλπ. 

"Περπατήστρα"

     Ο νέος χώρος διαθέτει και ένα πολύ καλά συντεταγμένο και οργανωμένο αναψυκτήριο-χώρο εστιάσεως.

     Οι γύρω περιοχές προσφέρουν, όμως, μια πραγματικά συναρπαστική δυνατότητα υπαίθριων διαδρομών μέσα σε καταπράσινα τοπία τα οποία σε κάνουν να πιστεύεις ότι βρίσκεσαι περισσότερο στη μακρυνή και αγαπημένη μας Μογγολία παρά στο αττικό λεκανοπέδιο.

     Σε απόσταση δέκα λεπτών, μόνον, από τον Όμιλο, καταπράσινες πλαγιές με φυσικό...γκαζόν σε προκαλούν να τις απολαύσεις έφιππος.

     Φυσικά καταπράσινα μονοπάτια "χαραγμένα" ανάμεσα από μία πανέμορφη βλάστηση στη διάθεση κάθε αλογατάρη σε μεγάλη ποικιλία και σε όλες τις γύρω εκτάσεις καλούν για "εξερεύνηση".

     Τοπία όπου το μάτι χάνεται αναζητώντας μάταια ...ορίζοντα, όπως στη πεδιάδα του Καρακόρουμ αλλά εδώ όχι με την επίπεδη μονοτονία της άλλοτε πρωτεύουσας του Τζίγκις Κχάαν αλλά με ανισοϋψείς καμπύλες που γίνονται ακόμη ελκυστικότερα.

     Σήμερα εξετάσαμε και τον χαρακτήρα του ενός από τους δύο νέους Ίππους Σχολής, πλην των όσων μέχρι σήμερα ιππεύαμε, που θα είναι στη διάθεσή μας, τη Zagra η οποία σε όλα τα κρίσιμα σημεία συμπεριφοράς στα οποία κλήθηκε να δώσει "εξετάσεις" βαθμολογήθηκε μέ άριστα!

     Ες ...Σάββατον, λοιπόν, τα ...σπουδαία και ετοιμασθείτε για μοναδικές εμπειρίες εις εφαρμογή του παγίου κανόνος της Ομάδος μας: "Κάθε αύριο και καλύτερα!" Καλό ξεκίνημα!