GREETINGS FROM GREECE

ΧΩΡΙΣ ...ΕΧΤREMΕ ΑΣΚΗΣΕΙΣ

"Όσο περισσότερη αρμονία επιτυγχάνεται, τόσο περισσότερο αποτελεσματική καθίσταται η διδασκαλία" σημειώνει ο Δάσκαλος Kassai Lajos στο βιβλίο του "Έφιππη Τοξοβολία" [2002, σ.19] και, απ΄ ό,τι φαίνεται, ο επικεφαλής του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας", Συνασκούμενος Χριστόφορος Κασφίκης, επιτυγχάνει την αρμονία σε κάθε Προπόνηση που διευθύνει.

     Kαι όσο περισσότερη η αρμονία και όσο αποτελεσματικότερη η διδασκαλία, τόσο περισσότερος και ο δυναμισμός των Συνασκουμένων μιας ομαδικής Προπονήσεως, όπως αυτής της τελευταίας των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας".

     Μπορεί ο προπονητικός στόχος του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" [όπως, άλλωστε και όλης της Ομάδος μας] να μην είναι ο εικονοπλαστικός εντυπωσιασμός, όμως, η ποιότητα της διδασκαλίας μας οδηγεί, κατά κανόνα, στην "συγκομιδή" παρομοίου οπτικοακουστικού υλικού τόσο από το εν λόγω Παράρτημά μας, όσο και απ΄ όπου ασκούνται οι "Έλληνες Κένταυροι".

     Ευχάριστα αιφνιδιαστικός, με πλούσια προπονητική φαντασία ο Συνασκούμενος Χριστόφορος, όπως πάντα, έτσι και αυτή τη φορά μας εισήγαγε σε μία νέα προπονητική προσέγγιση ξεκινώντας την Αναφορά του ως εξής: "Σήμερα διεξήχθη μια ιδιαίτερη προπόνηση για το Παράρτημα Κέρκυρας. Σήμερα δεν είχαμε extreme ασκήσεις αλλά κάτι που έκανε τους τοξότες και το τόξο ένα φοβερό όπλο. Σήμερα δουλέψαμε εντελώς ζενικά. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν. Θεωρητικό μέρος. Ανάλυση της αναζήτησης της αλήθειας. Τι είναι η πραγματική βολή; Ποια τα επίπεδα των τοξοτών και τι πρεσβεύει το καθένα; Τι είναι το τσουράμε; (ο ήχος της χορδής) και τι πρεσβεύει η καθαρότητα του; Τι είναι το σάε;  Τι έιναι το κιάι και πως επιτυγχάνεται; Πώς ενώνονται όλα και η βολή γίνεται τρομερή και συνάμα το σώμα μένει χαλαρό αλλά ο νους σε εγρήγορση;" 

     "Σήμερα δεν είχαμε extreme ασκήσεις..." σημειώνει στην Αναφορά του ο Χριστόφορος και ας φαντασθούμε το τι ακριβώς εννοεί, απολαμβάνοντας το οπτικοακουστικό υλικό της Προπονήσεώς του...

     Όχι, κανένας ...εξτρεμισμός, στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" , δυναμισμός όμως...;

     Kαι, πράγματι, αυτός ο δυναμισμός  των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" αποτελεί το αξιοθαύμαστο αποτέλεσμα ενός προπονητικού σχεδιασμού που εδράζεται στη ζενική γαλήνη, κάτι που ο Χριστόφορος μπορεί να εξελίσσει κάθε φορά που η Ομάδα του κοσμεί τον ιδανικό προπονητικό τους χώρο.

ΠΕΡΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ Ο ΛΟΓΟΣ

     Συχνά από το παρόν Ιστολόγιο έχει υπογραμμισθεί ότι η ευφυία και η γενναιότητα αποτελούν βασικές συνιστώσες της Ιππικής, λόγος άλλωστε και για τον οποίο η Ιππική δικαίως θεωρείται ως "Σχολείο Ηγητόρων". 

     Και αυτό εγκολπούται απολύτως από την διδασκαλία της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" η οποία προσβλέπει στην καλλιέργεια της Πολεμικής Αρετής ως ακρογωνιαίου στοιχείου του, αληθώς, "ευ ζειν".

     Ο παγκόσμιος πρωταθλητής της Έφιππης Τοξοβολίας και Δάσκαλός μας Kassai Lajos, στο βιβλίο του "Έφιππη Τοξοβολία" [σ. 17, 2002] παραδέχεται ότι η μεγάλη συγκομιδή των ιππικών δεξιοτήτων του γίνονται στα διαστήματα μεταξύ των ...πτώσεών του από τον Ίππο και αυτό υπογραμμίζει την διδακτική αξία των πτώσεων ως "μονόδρομο" κάθε προόδου ιππικών ικανοτήτων.

     Πάμπολλα παραδείγματα ευφυίας και γενναιότητος έχει να επιδείξει η Ιππική κατά την διάρκεια των χιλιετιών της ιστορίας της. Παραδείγματα τα οποία δεν αποτελούν "προνομία" ενός συγκεκριμένου λαού ή ενός συγκεκριμένου ιππικού δόγματος, αλλά παραδείγματα που διαχέονται πληθωρικά όπου και όποτε ο Άνθρωπος διεκόνησε την Ιππική. Ένα από αυτά και ίσως το λαμπρότερο, η περίπτωση του Γερμανού Ολυμπιονίκη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου του 1936, Konrad Freiherr von Wangenheim.

     Σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η Ιππική Ομάδα της Ναζιστικής Γερμανίας σάρωσε τα χρυσά μετάλλια σε όλα τα αγωνίσματα, κάτι μοναδικό στα παγκόσμια αθλητικά χρονικά και ο Αξιωματικός του Γερμανικού Ιππικού, Βαρώνος, Konrad Freiherr von Wangenheim, έχοντας το ένα χέρι στο νάρθηκα με σπάσιμο κλείδας, κατάφερε να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο παρά τους αφόρητους πόνους του και παρά το ότι η αγωνιστική διαδρομή ήταν ιδιαιτέρως δύσκολη

     Η Ιππική, πράγματι, αναδεικνύει την ηρωικότητα αυτών που την υπηρετούν και η περίπτωση του Αξιωματικού του Ναζιστικού Ιππικού, Βαρώνου Konrad Freiherr von Wangenheim ο οποίος, εν τέλει, δολοφονήθηκε από τους σοβιετικούς εγκληματίες, υπήρξε ένα παράδειγμα γενναιότητος ψυχής.

     Στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων", παρόμοια λαμπρά παραδείγματα γενναιότητος όπως αυτό του Εθνικοσοσιαλιστή Βαρώνου Konrad Freiherr von Wangenheim μας εμπνέουν στη καθημερινότητά μας και μπορεί να μην έχουμε ανάλογες ευκαιρίες να αναμετρηθούμε με τα διδάγματα των παραδειγμάτων μας, αλλά παραμένουμε στην τροχιά των όσων διδασκόμαστε από αυτά. Έτσι...

     Προσφάτως, ο Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων" ολοκληρώνοντας μιαν εξαίσια Προπόνησή του κι ενώ ήταν έτοιμος να αφιππεύσει ...κατάφερε να πέσει και να υποστεί μία ήσσονος σημασίας οστική κάκωση σε ένα οστάριο του αριστερού καρπού του. Αμέσως του έγινε η προβλεπόμενη προληπτική περίδεση και ο Κωνσταντίνος μας τέθηκε προσκαίρως εκτός ιππικής δράσεως προς πλήρη αποκατάσταση της κακώσεώς του. Παρά ταύτα, ο Κωνσταντίνος, ...τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος, κάθε άλλο παρά απεμακρύνθη των σταυλικών εργασιών και, μονόχειρ έστω..., δεν παρέλειψε να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του όπου και εάν αυτά τον "κάλεσαν".

     Ο Κωνσταντίνος μας, δεν παρέλειψε, εξ άλλου, να χαλινώσει  με το ένα χέρι αλλά και να πλύνει τον χαλινό, παρά την παρεμπόδιση από την πρόσκαιρη "μονοχειρία" του.

     Στον Αρχηγό μας ευχόμαστε γρήγορη επάνοδο στη σέλλα, υπερήφανοι για τις ιππικές του δεξιότητες αλλά, κυρίως, για το Ήθος του το οποίο αναδεικνύει την Ομάδα μας και τον ίδιο σε "ιδιαίτερες" στιγμές. Ωστόσο, τα μαθήματα στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" συνεχίζονται κανονικότατα.

ΤΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ"

     Και μιας ο λόγος περί ατυχημάτων, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων", συνεχώς, από την ημέρα της λειτουργίας της τηρείται λεπτομερές αρχείο δραστηριοτήτων [μαθημάτων, Προπονήσεων, εκδηλώσεων κλπ] και καταγράφεται ο,τιδήποτε σχετικό με τις δραστηριότητές μας, συμπεριλαμβανομένων και των ατυχημάτων είτε Ίππων, είτε Ανθρώπων, ως "ατύχημα" λογίζεται δε κάθε περιστατικό για την αντιμετώπιση του οποίου κρίνεται απαραίτητο να επιληφθεί ιατρός και να παρασχεθεί ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.  

     Σύμφωνα λοιπόν με το τηρούμενο αρχείο ατυχημάτων, από τον Φεβρουάριο του 2005 μέχρι σήμερα η ποσοστιαία αναλογία είναι η ακόλουθη:

ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΙΠΠΩΝ

Ουδέν

ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Θάνατος: Ουδέν.

Μόνιμη Αναπηρία: Ουδέν

Περιστατικά ήσσονος σημασίας: 0.018 %

     Είμαστε βέβαιοι ότι, παρά το επικίνδυνο του αντικειμένου μας, η υψηλή τεχνογνωσία και διδακτική εμπειρία της Σχολής μας, θα διατηρήσουν, εσαεί, το ποσοστό των ατυχημάτων μας σε μηδενικό επίπεδο

ΩΣΤΟΣΟ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΙΔΗΣΕΟΓΡΑΦΙΑ

«25χρονη έχασε τη ζωή της σε εστιατόριο στον Στρόβολο.

     Η 25χρονη Οδύσσεια Ιακώβου, εργαζόμενη του εστιατορίου, λίγο μετά τη μία το μεσημέρι πήγε στην αποθήκη και εκεί, κάτω από συνθήκες που διερευνώνται,  καταπλακώθηκε από μεταλλικό ράφι, όπου υπήρχαν ποτά και νερά, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή της. Ο θάνατός της ήταν ακαριαίος και επιβεβαιώθηκε στο Νοσοκομείο Λευκωσίας, όπου διακομίσθηκε με ασθενοφόρο.»

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ 

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΕΡΓΟΤΑΞΙΟΥ

     Επειδή, ως "εθνικό" λογίζεται μόνον το αληθές, προέχει η αποδεικτική τεκμηρίωση του ο,τιδήποτε σχετίζεται με το έθνος, την καταγωγή, το παρελθόν του και, ασφαλώς, το μέλλον του. Δηλαδή, του ο,τιδήποτε συνιστά την Ιστορία του έθνους. Και η συμμετοχή του υπογράφοντος στις εργασίες πολλών αρχαιολογικών εργοταξίων απέδωσε πολλούς συμπερασματικούς καρπούς όχι μόνον αναφορικώς με την αποδεικτική τεκμηρίωση εθνικών παραμέτρων αλλά και ...εφιπποτοξοτικών, ακόμη και προς "διευκρίνιση" του αποτμήματος εκ των "Νόμων" του Κρητός Κλεινία:

     «Ίππων δε ημίν χρεία μεν ούτε τις πολλών ούτε πολλή, κατά γε δη Κρήτην, ώστε αναγκαίον και τας σπουδάς ελάττους γίγνεσθαι τας τε εν τη τροφή και τας περί αγωνίαν αυτών. Άρματος μεν ουν και το παράπαν ούτε τις τροφεύς ημίν εστιν ούτε τις φιλοτιμία προς ταύτα ουδενί γίγνοιτ’ αν λόγον έχουσα, ώστε τούτου μεν αγωνιστάς, ουκ επιχώριον, έσται τιθέντας νουν μήτε έχειν μήτε δοκείν κεκτήσθαι’ μονίπποις δε άθλα τιθέντες, πώλοις τε αβόλοις και τελείων τε και αβόλων τοις μέσοις και αυτοίς δη τοις τέλος έχουσα, κατά φύσιν της χώρας αν την ιππικήν παιδίαν αποδιδοίμεν. Έστω δη τούτων τε αυτών κατά νόμον άμιλλά τε και φιλονικία, φυλάρχοις τε και ιππάρχοις δεδομένη κοινή κρίσις απάντων των τε δρόμων αυτών και των καταβαινόντων μεθ΄ όπλων ουτ΄εν τοις γυμνικοίς ούτε ενταύθα τιθέντες αγωνίας ορθώς αν νομοθετοίμεν. Τοξότης δε αφ'  ίππων Κρης ουκ άχρηστος, ουδ ακοντιστής.».

     Εν ολίγοις, πως να ερμηνεύσεις τον Κλεινία ο οποίος, αφ΄ ενός παραδέχεται ότι στην Κρήτη ο Ίππος ούτε αναγκαίος είναι, ούτε αποτελεί αντικείμενο ενδιαφέροντος εκτροφής, και εκγυμνάσεως για τους Κρητικούς, ενώ ταυτοχρόνως ο ίδιος θεωρεί τους συντοπίτες του ικανούς και ως Εφιπποτοξότες και ως εφίππους Ακοντιστές; Οποία αντίφαση να νομίζεις ότι αν και δεν χρειάζεσαι και δεν έχεις ένα πλάσμα όπως ο Ίππος,΄ούτε ενδιαφέρεσαι να το εκθρέψεις και να το εκπαιδεύσεις, πάντως,  μπορείς, να το χειρίζεσαι και, μάλιστα, στο πλέον απαιτητικό επίπεδο χειρισμού του όπως η Έφιππη Τοξοβολία και ο Έφιππος Ακοντισμός...

     Η θεατρική εξιδανίκευση του, δήθεν, "αρχαίου Ελληνικού πνεύματος" όπως διαμορφώθηκε από την μετα-αναγεννησιακή "περιηγητικότητα" κάθε άλλο παρά ανέδειξε τον Ελληνισμό.  Οι διάφοροι "Περιηγητές" όπως ο Marie-Gabriel-Florent-Auguste de Choiseul-Gouffier, οι οποίοι περιέγραψαν και τόπους που ποτέ δεν επισκέφθηκαν, συχνά κατέφεραν σοβαρή σύγχυση και ως προς την αληθή φύση του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος, ως προς την αναγκαιότητα της αποδεικτικής τεκμηριώσεως.

     Στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων", πολύ προ της ιδρύσεώς της, διεξήχθη μία μακροχρόνια αρχαιολογική έρευνα αναφορικώς με τον Ίππο και την Ιππική, όπως και την Τοξοβολία.

     Κατά την διάρκεια της "συγκομιδής" αυτών των εμπειριών, ήσαν ατελείωτες οι ώρες κάτω από τον πυρακτωμένο ουρανό, συχνά χωρίς στέγαστρο για να ανασύρεις και την παραμικρή πληροφορία που θα μπορούσε να συνεισφέρει και η τελευταία πέτρα.

     Χωρίς "ρολόι" απ΄το ξημέρωμα μέχρι το βαθύ σκοτάδι στο πεδίο της ανασκαφής, με το μάτι αμετακίνητα εστιασμένο στο "σημείο" μια συνεχής συνεργασία με πάμπολλους ειδικούς, από τον ανασκαφέα μέχρι τον παλυνολόγο, η περισυλλογή πληροφοριών καταλήγει στο σημειωματάριο πριν καθαρογραφεί, αργά τα μεσάνυχτα στον υπολογιστή αφήνοντας ελάχιστες ώρες για ανάπαυση, μιας και το ξhμέρωμα είναι κοντά. 

     Ανάμεσα σε ένα πολυπληθές συνεργείο πολύτιμων συνεργατών, τοπογράφων, σχεδιαστών, αρχιτεκτόνων, συντηρητών, ανθρωπολόγων, φωτογράφων κλπ, ο "δάκτυλος επί των τύπων των ήλων" της ιστορικής μαρτυρίας για δώδεκα ίσως και περισσότερες ώρες καθημερινώς στο αρχαιολογικό εργοτάξιο, να "χαϊδεύεις" άλλοτε με το πινέλο κι άλλοτε με την παλάμη το χώμα, "κλέβοντας" πληροφορίες...

     Και εκεί ο χώρος έχει να σου πει τόσα πολλά, να σου μιλήσει για την αλήθεια των αιώνων, πέραν από εθνοκεντρικές "επάρσεις" και άλλες συναισθηματικές ανοησίες οι οποίες, τελικώς, καταρρακώνουν ό,τι φυλετικό, ό,τι εθνικό, αντί να το "υποστυλώνουν"...

     Πολλά από τα πορίσματα αυτών των πολυετών ερευνών σε διάφορα αρχαιολογικά εργοτάξια της Ευρώπης και της Ασίας έχουν ενσωματωθεί στη διδασκαλία της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" η οποία δεν ακολουθεί τυπολατρικώς το "πνεύμα" οιασδήποτε εποχής και λαού αλλά προτιμά τον συγκερασμό ό,τι θετικού.

     Βεβαίως, το ηθικό και τακτικό πρότυπο των "Ελλήνων Κενταύρων" είναι οι Έλληνες Στρατιώτες της Αναγεννήσεως, αλλά, όπως διδάσκει και ο Δάσκαλος Κάσσαι Λάιος, καθήκον μας είναι η βελτίωση οιουδήποτε βελτιωτέου.

     Και οι εμπειρίες αρχαιολογικού εργοταξίου, πάντοτε χρήσιμες για παρόμοιες βελτιώσεις, οποτεδήποτε και αν αυτές κρίνονται απαραίτητες.

Φωτογραφικά Λευκώματα εδώ: 

ΟΙ 

"ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ ΚΕΡΚΥΡΑΣ" ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ...

     Ο πυρήνας μιας πολεμικής τέχνης είναι πάντα το φιλοσοφικό της υπόβαθρο κάτι που η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" , από την στιγμή της ιδρύσεώς της και στο διηνεκές, το ασπάζεται πλήρως ασκώντας την πολεμική τέχνη της Έφιππης Τοξοβολίας αλλά και της Παραδοσιακής Τοξοβολίας. 

     Μπορεί στους "Έλληνες Κενταύρους" να φιλοπονούμε για την ανάπτυξη των μαχητικών δεξιοτήτων μας αλλά, πρωτίστως, καλλιεργούμε την ψυχή μας με τα διδάγματα εκείνα που άγουν τον ψυχισμό του άνω θρώσκοντος προς την τελείωση της Πολεμικής Αρετής, ως πεδίου ευγενούς θεάσεως της ζωής και του κόσμου. 

     Την παραπάνω αδήριτη αρχή ακολουθεί, όπως είναι φυσικό και ο Αρχηγός του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας", Συνασκούμενος Χριστόφορος Κασφίκης δίνοντας έμφαση συχνά, στις Προπονήσεις που διεξάγει, στο φιλοσοφικό σκέλος της διδασκαλίας της Σχολής μας, καλλιεργώντας θετικά τις ψυχές των Κερκυραίων Συνασκουμένων του.

     Στην τελευταία, κυριακάτικη Προπόνηση του Παραρτήματός του, ο Χριστόφορος Κασφίκης προέταξε μία θεωρητική εισαγωγή ζενικής προσεγγίσεως με ένα περιεχόμενο τόσο δυνατό και απαραίτητο για τον σύγχρονο άνθρωπο που δεν προσφέρει σήμερα καμία "μέση" σύγχρονη οικογένεια και κανένα "μέσο" σχολείο.

     Όπως ο ίδιος μας γράφει στην Αναφορά του μετά το πέρας της Προπονήσεως, στο πρώτο μέρος της παρουσιάσθηκαν στους Συνασκουμένους τα παρακάτω σημαντικά κεφάλαια τα οποία δεν είναι ωφέλιμα μόνον στον Τοξότη αλλά και χρήσιμα σε κάθε σύγχρονο άνθρωπο:

Το Πνεύμα της Τοξοβολίας

Αλήθεια , Καλοσύνη και Ομορφιά.

Η αναζήτηση της Αλήθειας

Η σημασία της Καλοσύνης

Η Ομορφιά της Τοξοβολίας

Χάρη , Αξιοπρέπεια και Γαλήνη

Ατελείωτη Εξάσκηση

Η Πνευματική Διεργασία.

     Mετά από μία τόσο λαμπρή εισαγωγή, ακολούθησε μία Προπόνηση της οποίας η προσεκτική "ανάγνωση" του οπτικοακουστικού υλικού καταλήγει με το θετικότερο "πρόσημο".

     Μια ομαδική πρόοδος για όλους, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας και σωματοτύπου αποτύπωσε και πάλι ο φακός της κάμερας στο γαλήνιο και καταπράσινο περιβάλλον των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας".

     Και, κάπως έτσι, οι στόχοι κατακτώνται, έστω κι αν κινούνται με ταχύτητα μπροστά μας...

     Και κάπως έτσι η ψυχή διατηρείται άλκιμη μέσα στο χρόνο...

     Και κάπως έτσι οι "πατημασιές" μας γίνονται σταθερότερες και θετικότερες, ανακυκλώνοντας ατομική πρόοδο...

     Και κάπως έτσι η ατομική πρόοδος διευρύνεται και ολοκληρώνεται μέσα από την ομαδική συνάσκηση και συνεργασία...

     Και κάπως έτσι, τελικώς, η ικανοποίηση λάμπει στα μάτια κάθε Συνασκουμένου μας. Ε, λοιπόν, αυτός είναι ο σκοπός των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Διότι σημαντική η συμμετοχή μας και οι διακρίσεις μας σε αγώνες, η κατάκτηση βραβείων και η άνοδος σε βάθρα νικητών μεγάλων διοργανώσεων, αλλά τον πραγματικό νικητή δεν τον αναδεικνύει το χρονόμετρο του αφέτη αλλά ο ίδιος ο ψυχισμός του που σε όλη την διάρκεια της ζωής καλείται να κατακτήσει αμέτρητους καθημερινούς και ζωτικούς "κοτίνους" διασφαλίζοντας το "ευ ζειν" του άνω θρώσκοντος φορέως του.