ΑΞΙΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΠΠΟ ΣΧΟΛΗΣ

     Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πιο υπερήφανοι παρακολουθώντας την πρόοδο της Ομάδος μας με τα Μέλη μας να ασκούνται τιμώντας τον Εθνικό μας Ήρωα Γ. Γρίβα - Διγενή ο οποίος με τους γενναίους άνδρες της Ε.Ο.Κ.Α. κατάφεραν να εκδιώξουν από το κυπριακό έδαφος τους το μίασμα των Άγγλων κατακτητών.

     Κι αυτή η πρόοδος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" γίνεται κάθε φορά κι εντονότερη, μελετώντας την σοφή σχεδιαστική προνοητικότητα των Προπονήσεών τους από τον επικεφαλής του Παραρτήματος Αθανάσιο Ψωρομύτη ο οποίος πασχίζει για την τελεία εκπαίδευση του Ίππου της Σχολής τους, μη φειδόμενο κόπων αλλά και ...ρίσκων.

     Την φορά αυτή παρατηρούμε μιαν ευφυέστατη προσέγγιση "σφυγμομετρήσεως" της εμπιστοσύνης προς τον συγκεκριμένο Ίππο από τα Μέλη του Παραρτήματος με έναν, ομολογουμένως, πρωτοποριακό όσο και ρισκαδόρικο τρόπο ο οποίος, όμως, εντυπώνεται αδρά σε όλους, αναπτύσσοντας την εμπιστοσύνη τους προς τον Ίππο.

     Ο επικεφαλής του Παραρτήματος δεν δίστασε να ακολουθήσει την δυναμικότερη "οδό" της εκθέσεως σε άμεσο κίνδυνο ώστε να καταδείξει την πλήρη υπαγωγή του Ίππου στον χειριστή του και τον υποχειριασμό του από τον Άνθρωπο.

     Ξεκινώντας από τον ίδιο, ο Αθανάσιος Ψωρομύτης απέδειξε ότι ο Ίππος τον οποίο ο ίδιος εκπαιδεύει, υπακούει και σέβεται τον χειριστή του Άνθρωπο, έχοντας ήδη μάθει επαρκέστατα να βαδίζει σε διάφορες επιφάνειες και υπεράνω αυτών, όπως έχουμε παρατηρήσει στο οπτικοακουστικό υλικό των προηγουμένων προπονητικών ημερίδων του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας". 

     Και κάπως έτσι, ο Ίππος γίνεται κατάλληλος για μαθήματα τα οποία ήδη έχουν αρχίσει όπως μας επαληθεύει το οπτικοακουστικό υλικό της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" που φτάνει σε μας τακτικά, μετά από κάθε εκπαιδευτικήν ημερίδα.

     Έτσι, απολαμβάνουμε συνεχώς την πρόοδο των εκεί μαθητών, όχι μόνον στην Ιππική αλλά και στην Παραδοσιακή και Ενστικτώδη Τοξοβολία.

     Και πάντα με την, υπεράνω όλων, συντροφικότητα που αποτελεί και τον κοινό παρονομαστή μιας μεγάλης Ομάδος-Οικογενείας, όπως αυτής των "Ελλήνων Κενταύρων".

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝΟΙ

     Είναι αδικαιολόγητο να μας καταλαμβάνει πανικός επειδή δεν καταφέρνουμε να κάνουμε τέλεια αυτό που μόλις αρχίσαμε να μαθαίνουμε, όμως, είναι ...ανθρώπινο. Και κάτι τέτοιο παρατηρείται συχνά στα μαθήματα Ιππασίας όπου, οι μεν μαθητές σκέφτονται να αφιππεύσουν και να εγκαταλείψουν την προσπάθεια, ενώ οι, σωστοί, Εκπαιδευτές κατανοούν πλήρως παρόμοιες αντιδράσεις μαθητών και συνεχίζουν ατάραχοι το μάθημά τους, νομοτελειακώς, καταφέρνοντας να το ολοκληρώσουν με επιτυχία.

     Πολλές παράμετροι είναι ικανές να διαταράξουν την αυτοσυγκέντρωση του μαθητή η οποία οδηγεί σε αποτυχία ορθής εκτελέσεως της εντολής του Εκπαιδευτή. Ένα χαλαρό έποχο σέλλας το οποίο δεν παρέχει την απαιτούμενη ευστάθεια ώστε ο μαθητής να εκτελέσει έναν σωστό ανακουφιστικό τροχασμό... Κάποια βλέμματα θεατών που προξενούν ψυχολογική "εμπλοκή" στον μαθητή ο οποίος αισθάνεται ψιθύρους αρνητικών σχολίων ασχέτως αν οι ψίθυροι αυτοί ανήκουν στη σφαίρα της ...φαντασίας του... Η καχυποψία μιας πιθανής αδεξιότητος χειρισμού της μάστιγος του Εκπαιδευτή που πιθανώς προκάλεσε μιαν απρόσμενη αντίδραση του Ίππου, ενώ η αιτία ήταν ένα διερχόμενο ζώο εκτός Ιππευτηρίου που έκανε τον ίππο να ανησυχήσει...

     Μπορεί όλα τα παραπάνω, δικαιολογημένα ίσως, να ταράζουν τον μαθητή,αλλά ο Εκπαιδευτής θα πρέπει να παραμένει ανεπηρέαστος στη διεξαγωγή του, πάντοτε, προσχεδιασμένου μαθήματός του αδιαφορώντας για τις όποιες αντιδράσεις του μαθητή του ακόμη και εάν ο τελευταίος προτίθεται να εγκαταλείψει την εκπαίδευσή του.

     Η επιτυχία της αναδείξεως ενός ικανού Ιππέως εκ μέρους ενός Εκπαιδευτή, δυστυχώς, περνά μέσα από την απολυτότητα της διεξαγωγής του μαθήματος διότι η Ιππική δεν είναι "απασχόληση ελευθέρων ωρών" αλλά μία πολυεπιστήμη η οποία απαιτεί την πλήρη και συνειδητή αφιέρωση Εκπαιδευτή και εκπαιδευομένου. Αυτή η πολυεπιστήμη η οποία δεν παράγει "καβαλάρηδες" αλλά Ηγέτες δεν παρέχει κανένα περιθώριο "νανουρίσματος" ή "κανακέματος" αλλά είναι υπόθεση εφαρμογής και εκτελέσεως εντολών ενός ευγενούς γνώστη του ιππικού αντικειμένου από έναν πειθαρχημένο ζηλωτή της ιππικής σπουδής. Και, ως εκ τούτου, ο Εκπαιδευτής θα πρέπει να είναι γνώστης, ευγενής αλλά και απόλυτος, μη καμπτόμενος από τις αμέτρητες και κατά κανόνα ανυπόστατες αιτιάσεις των μαθητών οι οποίοι εξ αγνοίας και φόβου αναζητούν εκτός εαυτού τους το αίτιο της αδυναμία να εκτελέσουν ...τέλεια, εκείνο το οποίο ...μόλις διδάσκονται.

     Ποιο, όμως, είναι το απαραίτητο  "μέτρο" αυτής της δεοντολογικής απολυτότητος του Εκπαιδευτή μας το περιγράφει ο Κάσσαι Λάιος στο βιβλίο του "Horseback Archery" [s.88] όπου ορίζει ότι η πειθαρχία είναι σαν το κέλυφος ενός αυγού που θα πρέπει να είναι τόσο σκληρό ώστε να προστατεύει το νεοσσό μέχρι να ενδυναμώσει και να το σπάσει πετώντας από μόνος του όπως προορίζεται, ενώ δεν θα πρέπει να είναι τόσο σκληρό ώστε να τον εγκλωβίσει μη επιτρέποντάς του να το σπάσει και να πετάξει. Η απολυτότητα, λοιπόν, του Εκπαιδευτή Ιππασίας θα πρέπει να ακολουθεί τον κανόνα του "κελύφους" του παραδείγματος του Δασκάλου μας με στόχο, ο μαθητής να καταφέρει και να "πετάξει" και να ξεπεράσει τον Εκπαιδευτή του.

     Παρά ταύτα, αυτός ο απόλυτος κυρίαρχος του Ιππευτηρίου ο οποίος λέγεται "Εκπαιδευτής", στην πραγματικότητα είναι ο απόλυτος υπηρέτης του Ίππου πάντοτε, λαμβάνων υπ΄ όψη  την ευημερία του, αλλά και των μαθητών του, πάντοτε έτοιμος να τους υπηρετήσει προκειμένου να προοδεύσουν.

     Και ο Εκπαιδευτής προσχεδιάζει κάθε μάθημα πάντοτε κατ΄ οικονομίαν των δυνατοτήτων του Ίππου του αλλά και των αναγκών προόδου όπως και των δυνατοτήτων των μαθητών του, έτοιμος να σπεύσει προς εξομάλυνση κάθε ανακύπτουσας εκπαιδευτικής ανάγκης με πρώτο γνώμονα την ασφάλεια των μαθημάτων.

     Γι αυτό και είναι δεδομένο ότι ο υπεύθυνος Εκπαιδευτής δίνει κατευθύνσεις ενώ οι φιλοπρόοδοι μαθητές, ασυζητητί, τις εκτελούν. Και, εάν δεν συμβαίνει αυτό μπορεί να έχουμε σχολή ...καλογραιών αλλά όχι Σχολή Ιππασίας. Εν εναντία περιπτώσει, ασφαλώς μιλάμε και για την Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων".  

ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ

"ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Το γαλήνιο προπονητικό περιβάλλον των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" έδειξε ότι μπορεί να σφύζει από τοξευτική πρόοδο ακόμη κι όταν ο επικεφαλής του Χριστόφορος Κασφίκης, σπανίως, εξαναγκάζεται σε απουσία λόγω κωλύματος.

     Και παρά την απουσία του επικεφαλής, ο 17χρονος αντικαταστάτης του τον ανεπλήρωσε επάξια και, τυπικότατος, φρόντισε να στείλει και μία καλογραμμένη Αναφορά μαζύ με το οπτικοακουστικό υλικό ώστε να επαληθεύσει ότι τα πάντα στους, όπου, "Έλληνες Κενταύρους" λειτουργούν στον ...αυτόματο πιλότο.

     Με αρκετή συμμετοχή και ευρύ ασκησιολόγιο και αυτή η Προπόνηση των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" υπήρξε γονιμότατη .

     Πάντοτε με αξιοπρόσεκτες επιδόσεις, οι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας" προοδεύουν και, παρακολουθώντας την πρόοδό τους, τολμούμε να κάνουμε μια πρόταση:

     Θεωρούμε ότι ο επικεφαλής τους θα πρέπει να οργανώνει ήδη την πρώτη συμμετοχή του Παραρτήματός του σε διεθνείς αγώνες Παραδοσιακής Τοξοβολίας προς δοκιμασία και "μέτρηση" των, δεδομένα ικανοποιητικών, ικανοτήτων των Μελών του.

     Στην υλοποίηση αυτής της προτάσεως, ο ικανότατος Χριστόφορος Κασφίκης θα έχει την συμπαράσταση όλων μας εκ των προτέρων βέβαιοι για την επιτυχία.

Η ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΒΛΗΤΙΚΗ 

ΤΗΣ 

ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ

     Σε διεθνές επίπεδο, οι Τοξότες, δίνουν έμφαση στην ευστοχία και στην ταχυβολία, παραβλέποντας, δυστυχώς, την συστηματική τους εξάσκηση και στην βαθύτερη κατανόηση της πειραματικής βλητικής της Τοξοβολίας, η οποία είναι απαραίτητη για την ολοκλήρωσή τους, ως χειριστών του Τόξου.

     Εν αντιθέσει με ό,τι συμβαίνει σε ευρεία κλίμακα, στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" αφιερώνουμε πολλές ώρες αλλά και ολόκληρες, κατ΄ ιδίαν, προπονητικές ημερίδες στην εμβάθυνση της πειραματικής βλητικής της Τοξοβολίας ώστε να μελετήσουμε ιδιότητες Τόξων, βελών, επιφανειών στόχων και άλλων παραμέτρων [διατρητικότητος, διεισδυτικότητος, καιρικών συνθηκών κλπ] ώστε, σταθμιζόμενες συνδυαστικώς να συντελέσουν στην πολυπόθητην ευστοχία.

     Το μειονέκτημα της μελέτης της πειραματικής βλητικής της Τοξοβολίας είναι ότι δεν καθίσταται εφικτή για ομαδική διδασκαλία σε μία κοινή Γραμμή Βολής και για ευνόητους λόγους. Σε μία τέτοια, μαζική, κατάσταση δεν είναι εφικτό να επιτευχθεί ούτε η απόλυτη αυτοσυγκέντρωση ενός εκάστου των συμμετεχόντων σε μια τόσο λεπτή διαδικασία, κάτι πρωτίστως απαραίτητο, ούτε να διασφαλισθεί η ευελιξία γρήγορης εναλλαγής σεναρίων και επιτεύξεως ατομικών εφαρμογών που προϋποθέτουν απόλυτο συντονισμό και άμεση ανταπόκριση.

     Όμως, η δική μας Σχολή συνιστά σε όλα τα Μέλη μας να επιδίδονται ακατάπαυστα στην σπουδή της πειραματικής βλητικής με συστηματικότητα και να δοκιμάζουν τοξεύσεις με διαφορετικά Τόξα, βέλη, καιρικές συνθήκες και επί διαφόρων επιφανειών στόχου ώστε εκ των προτέρων να μπορούν να έχουν ακριβή εικόνα της αποτελεσματικότητος μιας τοξεύσεώς τους πολύ πριν το πυθμένιο του βέλους τους εγκαταλείψει την χορδή.

     Προσφάτως σε μία μυητική εισαγωγή νέων Μελών, συμπεριλάβαμε, επί τούτου, στη φαρέτρα μας και ένα βέλος με μία αλλοίωση της άκρης της αιχμής του. Αυτή η αλλοίωση έκανε την διαφορά κι ενώ όλα τα άλλα, όμοια, βέλη καρφώνονταν στον ψάθινο στόχο, το συγκεκριμένο, ενώ έφτανε και χτυπούσε επάνω του, έπεφτε χωρίς να καρφωθεί. Κι αυτό ήταν μια ευκαιρία επεξηγήσεως στους μυουμένους μας της μεγάλης σημασίας της καταστάσεως της αιχμής, όπως επί μακρόν την είχαμε μελετήσει κατά την διάρκεια παρατηρήσεων πειραματικής βλητικής που είχαμε διεξαγάγει.

     Συνοψίζοντας, ας μην αρκούμεθα στα ...τετριμμένα μιας αγχώδους αναζητήσεως της ευστοχίας και μιας επιτεύξεως ταχυβολίας χωρίς, προηγουμένως, να μελετούμε -κατ΄ ιδίαν και μόνον...-  την πειραματική βλητική της Τοξοβολίας αλλά και να ασκούμεθα στην βασική "Τοξοβολία εξ Επαφής",  ως θεμέλιο των προσπαθειών μας για την εξέλιξή μας ως ικανών Τοξοτών.

ΠΑΙΔΑΓΩΓΩΝΤΑΣ  ΕΛΛΗΝΟΠΡΕΠΩΣ

     Πρέπει να σε λένε Πρωτεσίλαο για να μπορείς να αφομοιώνεις τέλεια, από την πρώτη στιγμή, ένα νεοεισερχόμενο στη τάξη των μαθητών σου και να τον εμπνέεις έτσι ώστε να εκτελεί τις ασκήσεις χωρίς να φαίνεται ότι μόλις μπήκε στην χορεία των προχωρημένων.

     Αυτό το φαινόμενο δεν παρατηρήθηκε μόνον σ΄ αυτό το μάθημα του Πρωτεσίλαου, ...κατά κόσμον Σπυρίδωνος Νικόλη, αλλά αποτελεί τον κανόνα από τότε που πρωτοξεκίνησε να εκπαιδεύει τους 'Έλληνες Κενταύρους" στην Σπαθασκία.

     Και στο τελευταίο μάθημα, πάντοτε σε φυσικό και επικλινές έδαφος που δεν ασκεί μόνον σε ρεαλιστικές συνθήκες αλλά και γυμνάζει το σώμα, η Σπαθασκία της Σχολής μας απέδωσε τα προσδοκώμενα.

     Ακόμη περισσότερη σπαθιστική αποτελεσματικότητα με πολύ καλύτερο συντονισμό και αρμονία ζεύξεων και καταφορών, το εξαγόμενο από την μελέτη του οπτικοακουστικού υλικού που τηρείται επιμελώς σε κάθε μάθημα.

     Εμφανής ο δυναμισμός των μαθητών του Πρωτεσίλαου με την προβολή του στην αληθοφάνεια των κινήσεών τους που δεν παραπέμπουν στο "in vitro" περιβάλλον μιας Αίθουσας Όπλων αλλά στο φυσικό πεδίο μιας μάχης.

     Και για άλλη μια φορά χαρήκαμε και τα δύο φύλα και όλες τις ηλικίες σε ένα κοινό υψηλό αποτέλεσμα.

     Ιδιαίτερη χαρά η παρουσία της τετράχρονης Νεφέλης με ένα σπαθί μεγαλύτερο από το μπόι της να παρακολουθεί την Μητέρα της εκτελώντας τις ασκήσεις που προορίζονταν για τους "μεγάλους".

     Και αυτή ακριβώς η "εικόνα" της μικρής Νεφέλης είναι η απόδειξη ότι ένα παιδί μπορεί να παιδαγωγείται κατά τα Ελληνικά πρότυπα, διαμορφώνοντας έναν υγιή και ευγενικό χαρακτήρα μακριά από "παρένθετες" απατεωνιές και διαστροφικά τερτίπια.

     Σε δύστοκους χρόνους, οι μαχητικές τέχνες θωρακίζουν χαρακτήρες και μπορεί αυτό να αντιτίθεται στα συμφέροντα όσων θέλουν να υποδουλώσουν άτομα και κοινωνίες, όμως, καθήκον των "Ελλήνων Κενταύρων" είναι να αντισταθούν σε παρόμοιες επιβουλές όχι, απλώς, κατά της ελλαδικής κοινωνίας αλλά και κατά του ίδιου του Ανθρώπινου Πολιτισμού.

     Είναι φυσικό οι απανταχού πρεζέμποροι να μην αρέσκονται στις μαχητικές τέχνες οι οποίες τους "χαλάνε" την πελατεία και είναι φυσικότερο υπό το πρόσχημα του πασιφισμού κάποιοι να "στηλιτεύουν" αυτές τις τέχνες για να μπορούν να περάσουν κάτω από τα πόδια των αφελών τα νοθευμένα προϊόντα του κολομβιανού καρτέλ που προωθούν, όμως, γι αυτό υπάρχουν "κοινότητες" όπως οι "Έλληνες Κένταυροι", για να τους χαλάμε τα σχέδια, θωρακίζοντας την υγεία και τους χαρακτήρες συνανθρώπων μας.

     Γι αυτό και ο Πρωτεσίλαος, όπως και η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων", επιμένουμε στην διάπλαση μαχητικών χαρακτήρων ώστε τα Μέλη μας να παραμένουν νικητές μέσα στο χρόνο και να μη ..."πηδάνε από το μπαλκόνι" στο οποίο "μπαλκόνι" οδηγούν επί σφαγήν, τα υποχείριά τους οι σύγχρονοι κΕνοβουλευτικοί δημαγωγοί.

ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ "ΓΙΟΥΓΚΑΜΑΕ"

     Ευτυχής η Δύση η οποία, προπολεμικώς ήδη, έγινε κοινωνός της ζενικής Τοξοβολίας* από έναν αφιερωμένο διάκονό της όπως ο Γερμανός Εθνικοσοσιαλιστής φιλόσοφος και καθηγητής της Φιλοσοφίας στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Tohοku [Ιαπωνία] καθώς και στο πανεπιστήμιο του Erlangen [Γερμανία], Eugen Herrigel.

     Πολλοί μετά από τον Eugen Herrigel, απεπειράθησαν να «σκιαγραφήσουν» στη Δύση το “περίγραμμα” της ανατολικής Τοξοβολίας  αλλά χωρίς την βαθύτητα της προσεγγίσεως του Εθνικοσοσιαλιστή φιλοσόφου, κυρίως, εκτελώντας διατεταγμένες αποστολές της αμερικανικής C.I.A. η οποία θέλησε να “κοπιάρει” τα οφέλη της Τοξοβολίας προς ανάπτυξη του στρατιωτικού ενστίκτου.

     Ένας από τους διεκπεραιωτές αυτών των διατεταγμένων αποστολών της C.I.A. ήταν και ο Αμερικανός στρατιωτικός Donn F. Draeger ο οποίος συνέγραψε και ένα εκτενές έργο με τον τίτλο “Classical Bujutsu” [1973] ** στο οποίο αναφέρει: «Το Κιουτζούτσου **, η τέχνη του Τόξου, είχε ως βασικό στόχο την προετοιμασία του πολεμιστή, ώστε να τον κάνει ευθύβολο και ακριβή σκοπευτή στη μάχη». Και, δυστυχώς, αυτό δεν ήταν το μόνο λάθος στο έργο του Donn F. Draeger ο οποίος, σε αντίθεση με τον αλάνθαστο και ακριβέστατον Εθνικοσοσιαλιστή φιλόσοφο Eugen Herrigel, άφησε πίσω του πολλά λάθη.

     Διότι, η Τοξοβολία ως «εσωτερικός δρόμος» έχει βεβαίως ως σκοπό της την βλητική ευστοχία αλλά, πρωτίστως, στοχεύει στην βελτιστοποίηση του ενστίκτου και στην ψυχοπνευματική ισορροπία του Τοξότη δια των οποίων προκύπτει και το ύστερο όφελος της ευστοχίας.

     Όμως η διαδικασία της βελτιστοποιήσεως του ενστίκτου αλλά και της ψυχοπνευματικής ισορροπίας περνά από διάφορες φάσεις ασκήσεως συμπεριλαμβανομένης και του ισορροπιστικού συντονισμού ο οποίος συντελεί δια της συνδυαστικής αναπτύξεως τοξευτικών δεξιοτήτων σε ένα άριστο αποτέλεσμα.

     Κατά την τελευταία ειδική Προπόνηση προχωρημένων, διδάχθηκε μία βασική άσκηση ισορροπιστικού συντονισμού προοριζόμενη να εκγυμνάζει συζυγείς δυάδες Συνασκουμένων. Και, η άσκηση αυτή του ισορροπιστικού συντονισμού, αρχήθεν, δεν προορίζεται για όλους. Κυρίως, θα πρέπει να εκτελείται με γνώση των κανόνων που την διέπουν προς αποφυγή σοβαρών κινδύνων ανατομικών βλαβών που εγκυμονεί. Και οι επιλεγόμενοι Συνασκούμενοι πρέπει να τοποθετούνται κατά τέτοιον τρόπο ώστε οι φέροντες να είναι ικανοί προς τούτο.

     Επίσης οι φέροντες να τοποθετούνται σε γονυπετή στάση, με το επί γης γόνατο προστατευόμενο από τυχόν πέτρες ή άλλα εξέχοντα αντικείμενα ή μικροεπάρματα εδάφους τα οποία μπορεί να προκαλέσουν βλάβες.

     Το δεύτερο πόδι των φερόντων να σχηματίζει γωνία παρέχουσα ευσταθή στήριξη με το πέλμα να πατά εξ ολοκλήρου στο έδαφος. Και προς διευκόλυνση του ανερχομένου, ο φέρων θα πρέπει να διατηρεί κάθετο τον κορμό του και όσο γίνεται ακίνητο, με τα χέρια του κινούμενα διακριτικά χωρίς να προκαλούν διαταραχή της ισορροπίας του.

     Ο ανερχόμενος θα πρέπει να είναι σε θέση να «ανασηκώνει» το βάρος του και να μη το εναποθέτει στον φέροντα με «αεράτη» κίνηση και όχι βαριά «πατήματα». Και θα πρέπει πρώτα να πατά με το αντίστοιχο πέλμα του το υπό γωνία πόδι του φέροντος και σε απόσταση δύο δακτύλων από την κλείδωση της λεκάνης.

     Ακολούθως, ο ανερχόμενος πατά το άλλο πέλμα του στον αντίστοιχο ώμο του γονυπετούς ποδιού του φέροντος και σε απόσταση δύο δακτύλων από τον λαιμό του φέροντος.

     Τέλος, ο ανερχόμενος "ζυγίζει" ισορροπιστικά τον κορμό του σε κατάσταση ισορροπίας με το σώμα του φέροντος.

     Κατόπιν και μόνον μπορεί να αρχίσει η διαδικασία της τοξεύσεως η οποία θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από τον αρμονικό συντονισμό των κινήσεων και των δύο που απαρτίζουν το ζεύγος.

     Εκτός από την παραπάνω άσκηση ισορροπιστικού συντονισμού, στην ίδια προπονητική ημερίδα προχωρημένων, οι Συνασκούμενοι εξασκήθηκαν στην ωμοπλατιαία τόξευση η οποία, επίσης, εγκυμονεί κινδύνους και θα πρέπει να εκτελείται προσεκτικά, με Τόξο, κατά προτίμηση, χαμηλότερης ισχύος του κανονικού και κατά κανόνα κινητικώς σε βάδην ή τροχάδην.

     Μία πολύ σημαντική άσκηση και η εν λόγω προς ενίσχυση των τραπεζίων του Τοξότη αλλά και της ευρείας περιφερειακής οράσεως, ασφαλώς δε και του ενστίκτου του.

     Η ωμοπλατιαία τόξευση, συχνά, προβλέπεται και ως άσκηση αγώνων θα πρέπει δε να εκτελείται και εφίππως.

     Κάπως έτσι και σήμερα, κατακτήσαμε την "γιουγκαμάε", την ενδεδειγμένη στάση τοξεύσεως ασκούμενοι επί δύο αξόνων, ήτοι, της ωμοπλατιαίας τοξεύσεως και του ισορροπιστικού συντονισμού, ένα πρόγραμμα μεστό θετικών "καρπών" αλλά και πολύ απαιτητικό.

     Το τρίπτυχο "Άσκηση, άσκηση, άσκηση..." , για άλλη μια προπονητική ημερίδα ωφέλησε τους προχωρημένους μας που κατάφεραν να βρεθούν στη Γραμμή Βολής και μακάρι και οι άλλοι προχωρημένοι της Ομάδος, κωλυόμενοι από προσωπικές υποχρεώσεις, να συνενωθούν με τους παρόντες στην επόμενη συνάσκηση.

* “Zen in der Kunst des Bogenschießens”

**O Donn F. Draeger επιλέγει τον όρο "τζούτσου" που σημαίνει "τέχνη" και όχι "ντο" που σημαίνει "δρόμος" και, ενώ, όλοι γνωρίζουμε την Ιαπωνική Τοξοβολία ως "Κιούντο" [ο δρόμος του Τόξου] ή "Μπούντο" [ο δρόμος του Πολέμου] ο εν λόγω συγγραφέας προτιμά, αντιστοίχως, τους όρους " Κιουτζούτσου" [τέχνη του Τόξου] και "Μπουτζούτσου" [τέχνη του Πολέμου]