REPÉRAGE ΣΤΗ ΒΙΛΛΑ "ΙΛΙΣΣΙΑ"

 REPÉRAGE ΣΤΗ ΒΙΛΛΑ "ΙΛΙΣΣΙΑ"

     Η, υπό προετοιμασία, ταινία μεγάλου μήκους "ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ" δεν θα είναι ένα τεκμηριογράφημα εμμονικής σκηνογραφικής αναπαραστάσεως "εποχής" αλλά, όπως και ο υπότιτλός της διευκρινίζει, μια "επική βιογραφία" η οποία έχει ως σκοπό να κάνει γνωστή την σημαντική προσωπικότητα του λογίου και πολεμιστή Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη στο ευρύ κοινό το οποίο την αγνοεί. Παρά ταύτα, η ταινία θα σεβαστεί το ιστορικό πλαίσιο της "εποχής" και την αλήθεια η οποία εξ αυτού απορρέει όχι μόνον στον τομέα του σεναρίου αλλά και αυτής ταύτης της σκηνογραφίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. 

     Έτσι και προς διευκόλυνση και επίσπευση των γυρισμάτων, ήδη ξεκίνησε ένα εκτενές repérage (επιλογή σημείων γυρισμάτων) από ένα σύνολο 42 επιλογών που προσφέρονται ώστε να επιτευχθούν πλάνα με, ιστορικώς, αρτία "εικόνα". Και σήμερα ολοκληρώσαμε την μελέτη της Βίλλας "Ιλίσσια" που ένας βυζαντινόπληκτος όχλος έχει ...εκβυζαντινοποιήσει, επικαλούμενος ..."βυζαντινές" ανιστορικότητες, δηλαδή, "Βυζαντινό" Μουσείο! 

     Στον συγκεκριμένο χώρο ο οποίος είναι ο 16ος κατά σειρά στο carnet των επιλογών μας εντοπίζουμε αρκετά σημεία τα οποία πληρούν τις ανάγκες μιας πειστικής εικόνας "εποχής" για πλάνα της ταινίας μας και, βεβαίως, τηρήσαμε ένα εκτενέστατο φωτογραφικό αρχείο προς ενημέρωση της Παραγωγής η οποία, τελικώς, θα επιλέξει και τα καλύτερα. Όμως, εν προκειμένω το ζήτημα δεν είναι αυτό.

     Με βαθύτατη θλίψη σ΄ αυτό το Μουσείο και δη στους άλλοτε λαμπρούς κήπους του εντοπίσαμε μια ασύγγνωστη παρακμή η οποία ουδεμία δικαιολογία έχει για μία ευρωπαϊκή χώρα!

     Κακότεχνα, έως βάρβαρα μοντέρνα "αγάλματα" εκτός "φυσιογνωμίας" και ιστορικότητος ενός "Βυζαντινού" όσο και "Χριστιανικού" Μουσείου εξοργίζουν τον επισκέπτη κάνοντάς τον να αναρωτιέται μήπως έκανε λάθος και βρέθηκε στο ...Γκάζι, έξω από καμιά woke-φιέστα αλλοπαρμένου κακοτέχνη, ουδεμία σχέση έχοντος με "Βυζάντιο" και "Χριστιανισμό". 

     Πεταμένα παλιοσίδερα χωσμένα μέσα στα παρτέρια, σκουριάζουν εδώ και χρόνια χωρίς η διεύθυνση του Μουσείου να δείχνει στοιχειώδες φιλότιμο να τα απομακρύνει νομίζοντας ότι παραμένουν αθέατα μέσα στις φυλλωσιές!

     Παρατημένα καρότσια κηπουρικής σκουριάζουν, επίσης, μέσα στα παρτέρια καμουφλαρισμένα από περικοκλάδες που δείχνουν αφροντισιά κι εγκατάλειψη. 

     Σκουπίδια εδώ κι εκεί και διάφορα "σιδερικά" ατάκτως ερριμμένα παντού, λες και η καθαριότητα σ΄ αυτόν τον μνημειακό χώρο παραμένει άγνωστη λέξη στους σημερινούς διαχειριστές του! 

     Οι ενημερωτικές επιγραφές του, αυτές που προορίζονται να παρέχουν ιστορική πληροφόρηση στον επισκέπτη εμφανίζονται σχεδόν όλες μαυρισμένες από τον χρόνο και την απουσία συντηρήσεως, απολύτως μη αναγνώσιμες από εκείνους που θα ήθελαν να αξιοποιήσουν το περιεχόμενό τους, υπογραμμίζοντας κατά τον οικτρότερο τρόπο την απουσία στοιχειώδους υπηρεσιακής φροντίδος!

     Οι σκοπιές των φυλάκων όχι απλώς άδειες αλλά και σε πλήρη κατάρρευση, πνιγμένες από ανεξέλεγκτη βλάστηση να καταρρέουν κάνοντας τον επισκέπτη να απορεί γιατί φτιάχτηκαν ή γιατί, εν τέλει, αφέθηκαν στη μοίρα μιας βέβαιης καταστροφής εάν δεν χρειάζονταν να φτιαχτούν. Πόσο αισχρό μπορεί να είναι ένα τέτοιο κράτος όταν αντιφάσκει με τις ίδιες του τις αποφάσεις...

     Ογκώδη απορρίμματα υπό μορφή ...μακάβριων σπασμένων ξυλοκιβωτίων μας παραπέμπουν σε κιβούρια Πολιτισμού στην αυλή αυτού του μνημείου και μαζύ με όλα τα υπόλοιπα συνθέτουν μιαν αποκρουστική εικόνα την οποία όχι μόνον δεν συγχωρεί η Μουσειολογία αλλά και καταδικάζει!

     Kαι ας μην αναφερθούμε στην άλλοτε διακοσμητική λίμνη της οποίας, σήμερα, τα κατάμαυρα από τη βρώμα νερά παραπέμπουν σε εστία μολύνσεως ...πασών των Αθηνών και πάντων των ...περιχώρων! 

     Περί του συγκεκριμένου, αμαρτωλότατου Μουσείου έχει υπάρξει πολύς θόρυβος τον τελευταίο καιρό με συνδικαλιστικούς παροξυσμούς και ενδοϋπηρεσιακές αντεγκλήσεις κομματικής παθογενείας όπου συγκρούονται η διοίκηση του Μουσείου με υπαλληλικές σέχτες οι οποίες αλληλοσπαράσσονται μεταξύ τους και όλοι μαζύ διαξιφίζονται με την υπουργό (δήθεν) "Πολιτισμού"! Δηλαδή, δημοκρατικότατα πράγματα τα οποία όταν δεν προκαλούν γέλωτα παράγουν θλίψη! Εν τοιαύτη, όμως, περιπτώσει, δεν θα υπάρξει ούτε ένας ο οποίος θα λυπηθεί τον αοίδιμο Σταμάτη Κλεάνθη που στροβιλίζεται στο τάφο του αηδιασμένους με τους  νεο-βαρβάρους κακοποιητές του δημιουργήματός του; Ούτε ένας αφιλότιμος γραικύλος;...