ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ "ΓΙΟΥΓΚΑΜΑΕ"
Ευτυχής η Δύση η
οποία, προπολεμικώς ήδη, έγινε κοινωνός της ζενικής Τοξοβολίας* από έναν
αφιερωμένο διάκονό της όπως ο Γερμανός Εθνικοσοσιαλιστής φιλόσοφος και
καθηγητής της Φιλοσοφίας στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Tohοku [Ιαπωνία]
καθώς και στο πανεπιστήμιο του Erlangen [Γερμανία], Eugen Herrigel.
Πολλοί μετά από τον Eugen Herrigel, απεπειράθησαν να
«σκιαγραφήσουν» στη Δύση το “περίγραμμα” της ανατολικής Τοξοβολίας αλλά χωρίς την βαθύτητα της προσεγγίσεως του
Εθνικοσοσιαλιστή φιλοσόφου, κυρίως, εκτελώντας διατεταγμένες αποστολές της
αμερικανικής C.I.A. η οποία θέλησε να “κοπιάρει” τα οφέλη της Τοξοβολίας προς
ανάπτυξη του στρατιωτικού ενστίκτου.
Ένας από τους διεκπεραιωτές αυτών των διατεταγμένων
αποστολών της C.I.A. ήταν και ο Αμερικανός στρατιωτικός Donn F. Draeger ο
οποίος συνέγραψε και ένα εκτενές έργο με τον τίτλο “Classical Bujutsu” [1973]
** στο οποίο αναφέρει: «Το Κιουτζούτσου **, η τέχνη του Τόξου, είχε ως βασικό
στόχο την προετοιμασία του πολεμιστή, ώστε να τον κάνει ευθύβολο και ακριβή
σκοπευτή στη μάχη». Και, δυστυχώς, αυτό δεν ήταν το μόνο λάθος στο έργο του
Donn F. Draeger ο οποίος, σε αντίθεση με τον αλάνθαστο και ακριβέστατον
Εθνικοσοσιαλιστή φιλόσοφο Eugen Herrigel, άφησε πίσω του πολλά λάθη.
Διότι, η Τοξοβολία ως «εσωτερικός δρόμος» έχει βεβαίως ως
σκοπό της την βλητική ευστοχία αλλά, πρωτίστως, στοχεύει στην βελτιστοποίηση
του ενστίκτου και στην ψυχοπνευματική ισορροπία του Τοξότη δια των οποίων
προκύπτει και το ύστερο όφελος της ευστοχίας.
Όμως η διαδικασία της βελτιστοποιήσεως του ενστίκτου αλλά
και της ψυχοπνευματικής ισορροπίας περνά από διάφορες φάσεις ασκήσεως
συμπεριλαμβανομένης και του ισορροπιστικού συντονισμού ο οποίος συντελεί δια
της συνδυαστικής αναπτύξεως τοξευτικών δεξιοτήτων σε ένα άριστο αποτέλεσμα.
Κατά την τελευταία ειδική Προπόνηση προχωρημένων, διδάχθηκε
μία βασική άσκηση ισορροπιστικού συντονισμού προοριζόμενη να εκγυμνάζει
συζυγείς δυάδες Συνασκουμένων. Και, η άσκηση αυτή του ισορροπιστικού συντονισμού, αρχήθεν, δεν
προορίζεται για όλους. Κυρίως, θα πρέπει να εκτελείται με γνώση των κανόνων που την διέπουν
προς αποφυγή σοβαρών κινδύνων ανατομικών βλαβών που εγκυμονεί. Και οι επιλεγόμενοι Συνασκούμενοι πρέπει να
τοποθετούνται κατά τέτοιον τρόπο ώστε οι φέροντες να είναι ικανοί προς τούτο.
Επίσης οι φέροντες να τοποθετούνται σε γονυπετή στάση, με το
επί γης γόνατο προστατευόμενο από τυχόν πέτρες ή άλλα εξέχοντα αντικείμενα ή
μικροεπάρματα εδάφους τα οποία μπορεί να προκαλέσουν βλάβες.
Το δεύτερο πόδι των φερόντων να σχηματίζει γωνία παρέχουσα
ευσταθή στήριξη με το πέλμα να πατά εξ ολοκλήρου στο έδαφος. Και προς διευκόλυνση του ανερχομένου, ο φέρων θα πρέπει να
διατηρεί κάθετο τον κορμό του και όσο γίνεται ακίνητο, με τα χέρια του
κινούμενα διακριτικά χωρίς να προκαλούν διαταραχή της ισορροπίας του.
Ο ανερχόμενος θα πρέπει να είναι σε θέση να «ανασηκώνει» το
βάρος του και να μη το εναποθέτει στον φέροντα με «αεράτη» κίνηση και όχι βαριά
«πατήματα». Και θα πρέπει πρώτα να πατά με το αντίστοιχο πέλμα του το υπό
γωνία πόδι του φέροντος και σε απόσταση δύο δακτύλων από την κλείδωση της
λεκάνης.
Ακολούθως, ο ανερχόμενος πατά το άλλο πέλμα του στον
αντίστοιχο ώμο του γονυπετούς ποδιού του φέροντος και σε απόσταση δύο δακτύλων
από τον λαιμό του φέροντος.
Τέλος, ο ανερχόμενος "ζυγίζει" ισορροπιστικά τον κορμό του σε κατάσταση ισορροπίας με το σώμα του φέροντος.
Κατόπιν και μόνον μπορεί να αρχίσει η διαδικασία της
τοξεύσεως η οποία θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από τον αρμονικό συντονισμό των
κινήσεων και των δύο που απαρτίζουν το ζεύγος.
Εκτός από την παραπάνω άσκηση ισορροπιστικού συντονισμού, στην ίδια προπονητική ημερίδα προχωρημένων, οι Συνασκούμενοι εξασκήθηκαν στην ωμοπλατιαία τόξευση η οποία, επίσης, εγκυμονεί κινδύνους και θα πρέπει να εκτελείται προσεκτικά, με Τόξο, κατά προτίμηση, χαμηλότερης ισχύος του κανονικού και κατά κανόνα κινητικώς σε βάδην ή τροχάδην.
Μία πολύ σημαντική άσκηση και η εν λόγω προς ενίσχυση των τραπεζίων του Τοξότη αλλά και της ευρείας περιφερειακής οράσεως, ασφαλώς δε και του ενστίκτου του.
Η ωμοπλατιαία τόξευση, συχνά, προβλέπεται και ως άσκηση αγώνων θα πρέπει δε να εκτελείται και εφίππως.
Κάπως έτσι και σήμερα, κατακτήσαμε την "γιουγκαμάε", την ενδεδειγμένη στάση τοξεύσεως ασκούμενοι επί δύο αξόνων, ήτοι, της ωμοπλατιαίας τοξεύσεως και του ισορροπιστικού συντονισμού, ένα πρόγραμμα μεστό θετικών "καρπών" αλλά και πολύ απαιτητικό.
Το τρίπτυχο "Άσκηση, άσκηση, άσκηση..." , για άλλη μια προπονητική ημερίδα ωφέλησε τους προχωρημένους μας που κατάφεραν να βρεθούν στη Γραμμή Βολής και μακάρι και οι άλλοι προχωρημένοι της Ομάδος, κωλυόμενοι από προσωπικές υποχρεώσεις, να συνενωθούν με τους παρόντες στην επόμενη συνάσκηση.
* “Zen in der Kunst des Bogenschießens”
**O Donn F. Draeger επιλέγει τον όρο "τζούτσου" που σημαίνει "τέχνη" και όχι "ντο" που σημαίνει "δρόμος" και, ενώ, όλοι γνωρίζουμε την Ιαπωνική Τοξοβολία ως "Κιούντο" [ο δρόμος του Τόξου] ή "Μπούντο" [ο δρόμος του Πολέμου] ο εν λόγω συγγραφέας προτιμά, αντιστοίχως, τους όρους " Κιουτζούτσου" [τέχνη του Τόξου] και "Μπουτζούτσου" [τέχνη του Πολέμου]
